|
Op 10 augustus hebben we voor het huis getekend. Een huis uit 1953 waar toch wel wat werk aan was maar waar we ons direct thuis voelden. Ook hebben we nu een grote tuin voor al onze buiten activiteiten en een atelier waar ik me kan uitleven. Maar dus het huis. Het is een totaal renovatie waar we niet tegenop zagen, maar al vlug kwamen de cijfers binnen. De kosten om het huis te vernieuwen hadden we iets te licht ingeschat. Elke keer als we praten met mensen die verantwoordelijk zouden zijn voor projecten aan het huis, kwamen er extra projecten bij. Praten met de elektricien, kosten aan vloer. Praten met sanitair, kosten aan muren. Dak renoveren? Meer dak vernieuwen. Nieuwe ramen, nieuwe vensterbanken, rolluiken,....
Tot nu toe (12september) hebben we de muren van behang 'gered', want wat een hel was dat. 3-4 lagen over elkaar, plaaster dat meeging, barsten die tevoorschijn kwamen. De muren blijken in slechte staat te zijn, wat dus wilt zeggen dat we overal de muren moeten strippen en van nul beginnen. Maar op zich is dat geen slecht iets want de electiciteit moet verwijderd en opnieuw geslepen worden.
Ik vind het heel moeilijk om beslissingen te nemen want het is toch wel een beslissing waar we ons een lange tijd bij moeten 'neerleggen' als het de foute blijkt te zijn. We beginnen nu ook offertes binnen te krijgen en we moeten keuzes maken waar we nog nooit mee te maken hadden.
Een huis kopen was in het begin vooral fantaseren hoe het interieur eruit zou zien, over hoe we s'avonds gezellig in de ruin zouden zitten, of N die boven zou repeteren en ik zou schilderen in mijn atelier. Maar nu is het beslissen over waar de elektriciteitskast zou komen, of hoe diep ons chape moet liggen. Of we beslissen voor een slot op de ramen en of we direct isolatie zouden leggen.
Keuzestress en levensdinges
|
