Het vertrouwen is hersteld.

En de pijn geheeld.

Ik kon de mens opnieuw zien

die ze in wezen is.

En zo anders dan de vorige nare ervaringen

met mensen uit de medische wereld

werd hier niets ontkend

werd ik niet belachelijk gemaakt.

Integendeel.

Daardoor voel ik me zo opgelucht,

en het voelde zo fijn om opnieuw dat vertrouwen te voelen

dat er bij aanvang ook was.

De oprechtheid, de menselijkheid... deed me deugd.

Ik ben er dankbaar voor...

dankbaar voor de erkenning van wat was,

dankbaar voor de verklaring, de verontschuldigingen.

Ik heb nu gewoon nog meer respect voor haar...!

En het heelde ook de wonden geslagen door die dat niet deden...

en die daardoor de vereiste medische zorg blokkeerden... .

Ik ben nu in goede handen... .

De twee die me in die mate 'mis-handelden' in plaats van 'be-handelden'...

liet ik voor wat ze zijn... en dat ik die stap zette... was niet zo vanzelfsprekend...

na meer dan 20 jaar bij de ene en enkele maanden bij de andere...

Ook toen probeerde ik het vertrouwen te herstellen door een gesprek...

maar ik werd gewoon nog meer belachelijk gemaakt,

en alles werd ontkend. Die spottende lach terwijl hij naar zijn papieren bleef kijken... ik kan het nog niet uit mijn geheugen bannen.

Voor die persoon heb ik totaal geen respect meer.

Misschien later... dat ik het kan begrijpen... hoe het ego meer betekende voor die persoon

dan de zorg voor zijn patiënte.