We planden nog een kort fietstochtje naar De TuvaHytta, ten zuiden van Geilo.  We parkeerden ons 2span op een grote parkeerplek (stond aangeduid) in Kirkut (dacht ik , dat het plaatsje heette).   Eerst nog een stukje over de gewone weg vooraleer de tolweg begint naar Tuva Hytta (70 kr, 14 km enkel, mooie gravelweg en voldoende breed voor 2 auto's, caravans niet toegelaten en bij Tuva Hytta is er plek voor een 40-tal auto's te parkeren, voor zij die met auto of moto dit willen doen)

We deden dit tochtje ook met Ward, in 2015 en toen was het berekoud!  Nu was het eindelijk , voor Eddy dan, toch korte-broeken-weer! Zalig ! We doen het op ons gemakje,  en genieten van het ongelooflijk uitzicht, het is een superheldere dag ....We eten er weer het fameuze wafeltje,dat erg gesuikerd blijkt.  Ze serveren er geen zure room en confituur bij, maar het voelt wel aan als een caloriebommeke !

nog even dit , we zagen onderweg een addertje, ik schat zowat 50 cm lang en hij siste flink toen ik hem porde met een stok.  Op dit moment staan er bijna 800 km op de fietskm-teller, dus zo erg was het nu ook weer niet met die regen, en ruwweg 3600 km met de ato (inclu onze reis  naar Noorwegen zelf)

De zon is ein-de-lijk van de partij, hoe heerlijk is dat!  Echt op en top genieten !   Het valt ons onmiddellijk op dat er omzeggens geen sneeuw meer ligt, het is de 3de keer dat we deze tocht (deels of helemaal) doen en hebben telkens stukken door de sneew moeten ploeteren,  en we stellen ook vast dat zowel de echte spoorweg en de fietsweg zelf hier en daar verlegd is.  Je kan enkel de eerste 16 km met de auto (tolweg) doen, maar zelf vinden we dat eigenlijk niet de moeite, het mooiste stuk begint pas daarna.  Er is niet echt parkeermogelijkheid bij het einde van de tolweg (slechts 2 plaatsen)

Ook vraag ik me iedere keer als we het stuk na Finse (ligt op 22 km van Haugastol) af waarom ik toch die hobbelweg wil fietsen, maar eerlijk, ook al rammel je compleet uit mekaar, het is echt heel erg mooi, al moet je echt wel stoppen om te kunnen rondkijken.  Fietsen en kijken is veel te gevaarlijk met die oneffen hobbelweg!  Ik heb best wel bewondering voor de mensen die een fiets huren en niet de luxe hebben van onze vering en ondersteuning !  Het merendeel gaat met de trein tot Finse vanuit Haugastol of vanuit Flam, huurt daar de fiets en rijdt helemaal tot in Flam om dan weer met de trein terug te komen...  

Soit, de foto's spreken wel voor zich, het was een supermooie dag, en met 112 km in onze beentjes, zullen we wel weer bijzonder goed slapen, hoewel wat dat hier elke nacht doen !

Gisteravond nog met de verrekijker rendieren lopen spotten, die er niet waren (of toch niet zichtbaar waren) en wat zag ik : er was hier een nederlands camionnetje en die mensen hadden 7 (!) Huskys in dat wagentje !  Gelukkig hadden ze ook nog een mobilhome bij waarin ze sliepen !

We rijden verder over de 51 richting Vagamo,echt een van de mooiste wegen in noorwegen, vind ik en zien dat er toch nog meerder free-camping plaatsen zijn.  Het is ons echt opgevallen dat er alsmaar meer bordjes 'no camping' verschijnen... tja, we zijn dan ook weer een stortplekje van vuilnis voorbij gereden , spijtig ! 

We zien dat Beitostolen nog verder wordt uitgebouwd, het wordt echt het mekka van de wintersport .

We komen rond 14 uur aan in Geilo, onder een stralend zonnetje, zalig ! En ja, we hebben goed opgelet dat we de andere weggebruikers niet in gevaar brachten!

Morgen fietsen we de Rallarvegen (nee, niet tot in Flam) en maken ons klaar om dinsdag naar Larvik te gaan.  Woensdag is het 'over and out', back to Denmark!

PS : nog iets dat ons is opgevallen : er wordt nog zelden op de campings WIFI aangeboden !  Nu dat de data in je abonnement ook in het buitenland geldig is,vraagt er blijkbaar 'niemand' meer naar .... Ik heb het toch wel gemist !

NB : en nog iets : Mazda is hier duidelijk aan een succestory bezig met hun CX3 en CX5, zelf vind ik het ook leuke auto's !

We parkeerden ons tweespan in Otta, den zuiden van Dombas, op een grote parkeerplek nabij een winkelcentrum.  Het is altijd wel weer "moeilijk" een parkeerplek te vinden om overdag, terwijl je met je caravan op weg bent, een geschikte plek voor je caravan te vinden....  De ervaring leert : gewoon doen.  Er heeft ons nog niemand gezegd dat de auto+caravan er niet mocht staan , integendeel, meestal komen ze uit curiositeit een praatje maken. 

We zwoegen met onze fiets de berg op richting Rondvassbu, een DNT-hytta in het Nationaal Park Rondane.  Eerste stuk erg steil, tarmac, goed bereidbaar maar wel puffen geblazen !  Je komt dan na ruwweg 15 km aan bij Mysuseter parkeerplek, waar de tolweg begint die amper 20 kr kost.  Dus voor motorijders : gewoon tol betalen en doorrijden.  Dan kom je na +/- 4 km aan bij een parkeerplek waar je niet meer mag verder rijden, tenzij met de fiets ;-) en te voet natuurlijk, wat men in grote getale deed!

Daarna fietsen we tussen de vele wandelaars (nooit eerder zoveel gezien, tenzij richting de trolltunga!) naar de Rondvassbu-hytta, waar je blijkbaar ook je tentje mag opslaan voor een klein prijsje, in ruil voor het gebruik van het sanitair, faire deal !  nu ja, 150 m verder kost het niets, natuurlijk 

Er is daar een fietsverhuur kantoortje, waar je voor 120 kr een goede fiets kan huren waarmee je dan de 7 km terug kan fietsen tot aan de parkeerplek.  Werd best wel veel gedaan !  En er lag een motorboot want je kan van daaruit vele DNT-uitgestippelde wandelingen maken en je kan je naar het vertrekpunt laten brengen met de boot.  

We eten een wafel, eindelijk, dacht dat ik er geen meer zou eten deze vakantie.

Daarna rijden we terug, geen regen, fijn temperatuurtje van 17 graden en vertrekken zuidwaarts.  Misschien toch nog ons favorietje doen, de Rallarvegen ?

Vorig jaar fietsten we een magnifieke tocht naar Eikesdalen, over de tolweg Aursjovegen, die  aan de Aursjohytta passeert.  Die hytta ligt aan een stuwmeer en vandaag zijn we vanuit Gudbrandsdalen (van die bruine kaas bekend) noordwaarts naar het meer gefietst, in de hoop dat het laatste stukje - aangeduid als wandelweg- toch fietsbaar was, maar dat was het niet .   Uiteindelijk 80 km gefietst en zeer mooie tocht (en weinig regen ;-) ) 

PS: foto's zijn min of meer altijd hetzelfde ... maar in werkelijkheid is elke tocht een andere hoor!  

We wilden vanmorgen, nog voor dat we hier vertrekken, opnieuw een wandeling doen en op die kampeerplek waar we staan, staat er een heel oude Kabe (we zien  ze hier trouwens met hopen rijden, dat merk van caravan, maar nog nooit gezien met een Tesla als trekpaard!).  De eigenaar kwam net buiten toen we passeerden, hij was oud en had wel wat 'onderhoud' nodig en sprak helaas geen engels, zo bleek, toen we hem vroegen hoe oud de caravan was.  Hij verstond er natuurlijk niets van, en wij van hem ook niets.  Maar niet getreurd, fier als ze zijn op hun streek  : hij haalde zijn smartfoon uit zijn jas, en liet ons het uitzichtspunt Hjerkinnhoe kijken, waar we al waren geweest (mooie houten uitichtpunt waar we met de verrekijker de muskusossen konden zien) en  aan zijn gebaren konden we afleiden dat we daar absoluut naartoe moesten.  Echt vriendelijk !  

De Dovrefjell - we reden er vorig jaar doorheen op weg naar Eikesdalen- heeft me, in tegenstelling tot vorig jaar erg gecharmeerd !   Het gebied sprak me vorig jaar niet aan, maar ik merkte het al vaker deze vakantie : je moet je in een gebiedverdiepen, je moet wat 'veldwerk' doen en je informeren, en dan ga je zien of het je bevalt .   Het gebied is erg toegankelijk om te wandelen en het laat zich ook voor de niet geoefende toerist goed wandelen.  Het is niet zo een geklauter over rotsblokken, zoals je hier erg veel hebt. Het lijkt wat meer op de Oostenrijkse wandelingen, zoals wij ze doen.  Toch maar eens dringend die topografische kaarten van hier proberen te vinden voor volgende jaren !   

Soit, we wandelden een kleine 6 km s morgens, en zagen de bui alweer hangen.   Net op tijd, of net niet, t is maar hoe je het bekijkt, staan we terug aan onze caravan en maak ik er een fijne luie brei-namiddag van !

We vertrekken verder zuidwaarts, doen gauw want inkopen in Oppdal en besluiten om ergensvrij te kamperen, het wordt toch niets meer met de regen.  Tegen de avond klaart het op en wandelen we toch een stukje van de pelgrimstochten, die hier uitgestippeld staan.  Rendiermos genoeg, maar helaas geen rendieren .

We kwamen daar de 'KVLV' tegen, een bende vrouwen van alle leeftijden en ze waren op zoek naar de muskusossen want ze wilden die zien!  We vertelden hen dat ze dan in het verkeerde gebied aan het zoeken waren, dat ze aande andere kant van de snelweg moesten zijn en nog zeker meer zuidwaarts.  Maar even later kwamen we een andere wandelaar tegen en we vertelden het van die vrouwen.  Hij zag ooit 2 muskusossen in dat gebied, in de omgeving van de E6, maar dat moest zeker al 20 jaar geleden zijn.  ach, wie zoekt, die vindt !

hier dus de verkorte versie : we zijn omhoog gefietst richting Grovudalshytta en hebben van daaruit gewandeld .  Hele mooie, naar Noorse normen, gemakkelijke wandeling naast een rivier, maar we waren zeer verbaasd dat we zoveel auto's op de parking zagen, maar geen wandelaars.  Vreemd !

Uiteindelijk kwamen we op de terugweg vd wandeling een jager tegen, zwaar gepakt en gezakt met tent en alles, nodig voor 5 dagen jacht.  Het jachtseizoen is dus sinds afgelopen middernacht geopend en in de regio Dovrefjell, waar we nu zijn, zitten de meeste rendieren (geschat op 2500), maar je moet dus wel eerst een lange tocht over een bergkam doen, om in het gebied te komen.   En wellicht waren die auto's van jagers.   Je moet, vertelde hij, als je een rendier hebt kunnen schieten, het op je rug naar beneden dragen, er is geen andere mogelijkheid maar het is zeer de moeite waard !  Er gelden zeer strenge jachtvoorschriften ,  er gebeuren omzeggens nooit schietincidenten,zo zei hij ons.  Nu ja, het zag er wel een heel ander type jager uit dan die, die we zagen in Hotton, nadat ze hun zwijntjes hadden gevangen.

Good luck !

(de eerste foto is trouwens het huis van de campinguitbater, hij bouwde het 5 jaar geleden, helemaal naar Noorse traditie, geen isolatie, enkel hout !  Fantastisch huis zegt hij, ik vond het vooral heel erg mooi - de andere zijde had een overdekt terras, mooi verzorgd met bloemetjes)

We rijden dus richting Trondheim en onderweg begint het op te klaren.  Het viel ons trouwens op, de afgelopen dagen, dat de regio boven Trondheim echt een grote landbouwersregio is !

We kiezen uiteindelijk voor een camping op de R70 in Lonset (van Oppdal richting sundallsora) , waar de mevrouw in haar BH in de zon ligt te bruinen, zo war mvond ik het nu ook weer niet, maar hier mag je natuurlijk niet treuzelen bij een zonnestraaltje of het wordt niets!  Volgens mij neemt ze elk zonnestraaltje mee, zo bruin als ze was.  Kleine camping , 300kr, moeilijk terrein voor caravans zonder mover.

Doordat de zon schijnt, beslissen we toch rond een uur of 4 de fiets te pakken en het weggetje te rijden, weg van de grote weg.   En dat was mooi!  Spijtig dat we zo laat zijn vertrokken, we hadden wellicht nog 40 km enkel kunnen doen.  Het begint mooi geasfalteerd, onderweg zien we bordjes staan voor wandeling naar vassendsetra, er zijn verschillende mogelijkheden om vrij te kamperen en uiteindelijk komen we aan in Storlia, waar er veel plek is om rechtsomkeer te maken, maar daar mag je niet overnachten met je caravan.  We beslissen nog verder door te fietsen - veel mensen waren hun MTB in hun auto aan het laden- en dus waren we curieus naar wat er ons nog te wachten stond .  Het weggetje wordt smaller, kiezel, niet geschikt (maar ook niet toegelaten) voor moto's en na bijna 30 km besluiten we toch terug te keren, we waren er eigenlijk niet op voorzien zo'n lange tocht te gaan doen.   Blij dat we het toch deden, het was absoluut de moeite waard !

PS : ondertussen rijdt Eddy niet meer op een herkenbare speedpedelec - zijn nummerplaat is eraf gebroken ...