Deze ochtend toch terug frustratie en pijn. Ergens kon ik toch vrij gemakkellijk de klik maken dat ik het niet meer wil voelen. Morgen wordt terug de uitdaging. De zaterdagen die ik moet werken zijn meestal moeilijk. Ah ik zie wel. Misschien ontmoet ik morgen wel mijn droomvrouw, de vlam van mijn leven, de vrouw die me zo gelukkig maakt dat ik al de rest vergeet, die zo rijk is dat ik nooit meer moet werken, die zo knap is dat ik alleen maar zin heb om naar haar te kijken, die zo lief is dat ik niet weet wat me overkomt, die..... En toen werd ik wakker :-) Valt het op dat ik zo hunker naar terug een beetje geluk? Dat ik me zo graag terug gerust wil voelen? Dat ik mijn leven terug op de juiste rails wil krijgen?
