Terug thuis dus. De zoveelste keer mij belachelijk gemaakt door haar opnieuw een kans te geven. Nu echt wel de laatste. Als er nu nog iets opduikt vertrek ik echt.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

De laatste bekentenis lijk vrij goed verwerkt te worden. Het doet pijn, nog veel pijn en er zijn nog veel moeilijke momenten maar het gaat. Was er nog een derde persoon in het verhaal voorgekomen dan was het zowiezo over en out.

Een paar dagen stilte tot er terug telefoontjes kwamen. Uiteindelijk was er een boodschap als mijn vrouw niet had teruggebeld tegen de avond dat ze (vrouw van minnaar) vanavond aan ons deur ging staan. Terug de discussie dat ze ging bellen om alles te ontkennen. Gelukkig hadden de 2 mensen waar mijn vrouw met gesproken had over deze situatie ongeveer hetzelfde gezegd waardoor ze toch begon in te zien dat ze beter niet reageerde. De gsm bleef maar gaan. Er werd nog wat gebeld en sms’en verstuurd met de ex-minnaar om te zeggen dat het allemaal moet stoppen maar niets hielp. Uiteindelijk heeft ze in mijn bijzijn een antwoord gestuurd. Een antwoord dat me gerust stelde, dat me het gevoel gaf dat ze echt voor mij gekozen had.

Uit alles wat er gebeurd was de laatste dagen/weken kon ik opmaken dat de gewezen minnaar een heel manipulerend iemand is. Dat bleek al voor een deel uit haar verhaal de moment dat hij de affaire stopte maar de gebeurtenissen bevestigen wat ik al vermoede. Gelukkig begint zij ook in te zien dat hij helemaal niet de persoon is waar zo verliefd op geworden was.

De daarop volgende dagen hebben we eigenlijk nog veel gemaild. Over gevoelens voor minnaar 1, gevoelens voor minnaar 2 , waar ik zat in heel het verhaal,…..

Niet dat ik het echt begrijp waarom het allemaal gebeurd is en welke plaats ik nog in haar leven had maar het heeft wel geholpen om een beetje rust te vinden.

Antwoorden op al mijn vragen zal ik nooit krijgen en de antwoorden die ik krijg zullen nooit voldoende zijn maar nu kan ik beginnen verwerken, beginnen vergeven, al blijft de vraag door mijn hoofd spoken of dit niet allemaal verloren moeite en energie is. Garanties dat dit niet meer gebeurd heeft een mens nooit maar door deze hel wil ik echt niet meer gaan.