Na uren praten uiteindelijk maar gaan slapen. Al was slapen er niet echt bij. Duizenden vragen spelen door mijn hoofd. 'S ochtends kinderen naar school gedaan, me ziek gemeld op het werk en terug proberen praten, proberen begrijpen maar telkens eindigd het in roepen, schreeuwen ......
Op de vraag wat ze nu van plan was met haar minaar antwoorde ze dat ze hem gebeld had met de boodschap dat het over was en dat hij beter geen contact meer opnam met haar.
Hoe ik de eerste 2 dagen ben doorgekomen daar herinner ik me weinig tot niets meer van. Enkel de gevoelens van leugens, bedrog, vernedering.
Terugdenkend aan die eerste gespreken valt me op dat er veel stukken in haar verhaal zijn die niet kloppen. Terug beginnen vragen en blijven vragen. Uiteindelijk gaf ze toe dat haar minaar al verschillende keren naar ons thuis was geweest en dat ze dan ook sex hadden. Opnieuw een slag in mijn gezicht. Het huis waar ik zo fier op  was, waar ik al 2 jaar in werkte om het naar onze zin te maken, dat huis was plotseling mijn thuis niet meer. Hoe kon ze dat doen? Onder onze trouwfoto, onder de foto van onze kinderen liggen vrijen met een ander. Hoe kon ze dat zonder schuldgevoelens? Toen ik het haar vroeg had ze daar nooit bij stilgestaan. Het gebeurde gewoon. Uiteindelijk vroeg ik haar om samen met mij hem nogmaals een berichtje te sturen dat het over is en om geen contact meer te zoeken. Wat we dan ook gedaan hebben.
Ondertussen was het vrijdagavond en hebben we haar ouders maar ingelicht van de crisis die er heerst. Gevraagd of de kinderen bij hun mogen gaan zodat ze de ruzies niet moeten meemaken.
Op zaterdag de normale routine terug wat proberen opnemen maar het enige wat ik wilde was in de zetel liggen en niets doen.
Zondag voormiddag was de eerste schok wat verminderd en besloten we om wat te gaan fietsen. Terug praten over heel de situatie tot op een gegeven moment ik haar vertel dat ik altijd dacht dat ze een relatie had met collega J van haar werk. Haar gezicht stokte en werd lijkbleek. Ah nee, het is niet waar?????!!!!!! Toch wel! Mijn vermoedens van de laatste jaren werden nogmaals bevestigd. Ze heeft verschillende maanden een affaire gehad met die collega. Notabene het moment dat we in ons nieuw huis introkken dat ik bezig was met de voorbereidingen had zij haar plezier met hem. Man man wat een leugen is mijn leven toch geweest. De 3de keer op een paar dagen tijd dat de grond vanonder mijn voeten wegvalt. Hoe kon ze dat doen?waarom toch? wat moet ik doen? 1 keer verwerken en vergeven lukt misschien maar 2 keer? Hoe kan een mens zijn leven zo een hel worden??? Hoe kan de vrouw die ik zo graag zie zo'n dingen doen?? Dit is mijn vrouw niet, dit is echt mijn vrouw niet!