vorige week werd dit liedje nog eens gespeeld op de radio. Ik moest terugdenken aan de tijd dat dit verschillende keren per dag werd gedraaid en we met ons 4 in de wagen zaten. De kinderen waren gek van dit liedje en samen zongen we het liedje voor de mama. Had ik het toen allemaal geweten ik had het niet moeten meezingen. Wat voel ik met stom als ik er nu aan terugdenk. Ondertussen heb ik enkele moeilijke dagen achter de rug maar gaat het nu terug wat beter. Meer en meer vraag ik me af of ik niet beter de relatie had stopgezet. Mijn leven was er op prakisch gebied waarschijnlijk moeilijker op geworden maar ergens denk ik dat ik gelukkiger was geweest. Nu durf ik haar nog altijd voor geen haar te vertrouwen en word ik bijna gek bij de minste rare gedragingen. zo zat ze vorige week op fb. Toen ik naast haar ging zitten wou ze vrij snel haar account dicht doen en nog geen 2 minuten later was ze terug ingelogd. Wat moet ik daar van denken? zelfde verhaal met haar laptop van het werk. waarom moet die worden opgestart op momenten dat ik weg ben? zeker niet voor het werk want het is er momenteel heel rustig. Zo'n dingen kan je dus echt wel missen als je terug vertrouwen wil krijgen.
Terug een moeilijke periode. Vandaag is ze alleen thuis wel met de kids maar dat geeft haar vroeger ook niet tegenhouden. Onrust dus. Om gek van te worden. Gaat dit ooit stoppen??!!!
Gisteren afgesproken met een paar bevriende koppels. Tijdens het etentje kregen we de vraag hoelang we al getrouwd waren. 10 jaar dus. Wilden ze weten hoelang gelukkig? De andere koppels al wat langer als ons en toen ik hoorde hoelang ze al samenwaren vroeg ik me toch af of ze diezelfde problemen al hebben meegemaakt. Gisterenavond kreeg ik terug een statement te horen waarvan ik nog niet goed ben en dat me heel ongerust maakt. ze ging enkel nog sex hebben met mij. ze heeft haar leven gebeterd. euhhh? Dus vraag ik me nu af wat ze nog allemaal heeft uitgestoken achter mijn rug om. Ik vrees dat mijn gevoel toch zo fout niet zat. pffff gaat dit echt nooit eens ophouden?
Gisteren was er nog eens een mailtje van lotgenote. Was blij nog eens iets van haar te horen. Het doet echt goed om steun te vinden bij iemand die hetzelfde heeft meegemaakt. zij heeft steun aan mijn verhaal en ik ben blij ergens de bevestiging te krijgen dat ik niet 'abnormaa'l ben . Uit haar verhaal kan ik nu wel leren dat we thuis toch niet zo slecht bezig zijn dus voorlopig zijn we positief.
Het gaat al even redelijk goed. ik krijg het gevoel dat ik het langzaam maar zeker een plaats kan geven. Eraan denken doe ik nog meerdere keren per dag maar het is gemakkelijker opzij te zetten en de pijn is oppervlakkiger. Zijn we uit de problemen? Nee. Het vertrouwen is nog weg maar ook dat valt eigenlijk wel mee. Momenteel zie ik het terug wat zitten. Hopen dat het ergste achter de rug is.
Gisteren was het therapeute tijd. Verteld hoe de afgelopen weken waren geweest maar dat ik nog altijd een afstand hou. Toen vroeg ze wat er nodig was om mijn vrouw terug toe te laten. Eerlijk gezegd ik weet het niet. Ik durf het niet denk ik.Ze zei ook dat ze al een 1,5jaar haar best doet en ondanks alles blijft vechten voor onze relatie en dat dat ook een goed teken is. Alleen vraag ik me af of ik blij moet zijn. Het vreemdgaan mocht gewoon nooit gebeurd zijn punt. En nu zou ik moeten blij zijn dat ze een paar maanden haar 'best' doet nadat ze mij jaren bedrogen heeft? Voor mij is het weeral een teken van 'als bedrogene moet je.....'. En hoe voelt een bedrogene zich na dat 1.5jaar? Krijg ik nog tijd om het goed te verwerken? Om het allemaal een plaats te geven? Ik zou graag eens weten hoeveel mensen er na 1 a 2 jaar echt een kruis kunnen over maken. Van de mensen die ik ken die het hebben meegemaakt en nog bij hun partner zijn is dat niemand. Bij 1 persoon is het 2 jaar geleden en bij de andere 3 jaar. Ik zal misschien te haatdragend zijn want iedereen vergeeft zo'n dingen toch gemakkelijk?
De laatste weken post ik hier niet zo veel meer. Niet dat ik niet wil hoor. Gewoon omdat er nog weinig evolueert. ik voel me redelijk goed de laatste weken. Zolang ik de afstand kan behouden gaat het. Laat ik haar iets dichter komen dan steekt pijn en frustratie terug de kop op dus doen we dat maar niet he. Gezamelijk therapie hebben we een paar weken geleden opgegeven en ik mis het eigenlijk niet. in tegendeel. ik kwam toch altijd gefrustreerd buiten door de meest foute antwoorden te horen. je kan zeggen dat ik mijn kop in het zand steek hierdoor maar na meer dan een jaar had ik vooral nood aan wat mentale rust. ik besef heel goed dat er waarschijnlijk nog wel een heel moeilijk periode zal komen maar voorlopig probeer ik even van de rust te 'genieten'. Al is genieten een groot woord.
Gisteren was terug een moeilijke dag. Niet veel gereageerd op berichten van haar. Had er gewoon geen zin in. Toen ze vroeg of ik het moeilijk had een korte 'ja' geantwoord. We zullen er straks over praten was haar reactie maar dat zag ik ook al niet zitten. Waarom zou ik dat nog doen? Volgens mij blijft ze minimaliseren en bepaalde zaken ontkennen en ik heb geen zin om mij er nog meer druk in te maken. Gisterenavond vroeg ze hoe het was en heb er gewoon niet op geantwoord. Toen kreeg ik te horen dat ze het er ook heel moeilijk met had en dat ze zo blij is dat ze nog een kans krijgt. Toch wel raar dat zo een dingen alleen kunnen gezegd worden de moment dat het met mij minder gaat. In het begin dat de affaires zijn uitgekomen heb ik een boek gelezen over vreemdgaan. Daarin had iemand opmerkingen geschreven. één van die opmerkingen stond bij een deel hoe de bedrieger moest reageren. Daar stond dat hij/zij spijt moest betuigen tegen de bedrogene. De opmerking was 'meerdere malen' . Ik begin meer en meer te begrijpen waarom die persoon dat daar bijgeschreven heeft. Gisteren kreeg ik nog een mailtje van mijn lotgenote. Wat me opvalt en eigenlijk ook voor mij telt is hoe 'eenzaam' je als bedrogene bent. Eenzaam in de zin van jezelf afsluiten voor je partner en voldoening zoeken in sport, werk,..... Misschien zijn we wel verkeerd bezig op die manier maar beiden hebben we iets van 'mij ga je geen pijn meer doen'.
Een weekendje vakantiepark achter de rug. Het ging redelijk goed. Al verscheidene dagen voel ik me vrij goed eigenlijk. Regelmatig gedurende de dag spook er nog vanalles door mijn hoofd maar ik slaag erin om het vlug opzij te zetten. Al ben ik wel bang voor een zware terugval. Wat er door haar hoofd gaat weet ik helemaal niet. Hoe ze haar nu voelt over alles nog veel minder. Hoewel ik veel zin heb om er met haar eens over te praten zie ik het momenteel niet zitten. Het heeft allemaal al teveel energie gevraagd en verlang terug naar mentale rust. Al zal die er nog niet onmiddellijk komen vrees ik.
Het gaat al een paar dagen redelijk goed. Het enige dat nog wat wringt is dat het voor haar zo belangrijk is dat ik niet meer kwaad ben. Alsof ik het was die zwaar in de fout ben gegaan. Precies alsof zij het 'slachtoffer' was en zij moet alle aandacht hebben. Af en toe eens een excuses voor alles wat ze uitgestoken heeft zou anders ook niet misstaan maar dat is teveel gevraagd. Eergisteren had ze een vriendschaps verzoek op facebook van een ex-minaar(minaar uit een vorige relatie ) en toch moest ze eens polsen of ik er zou kunnen met leven dat ze het aanvaarde. Grrr echt niet verder denken dan dat he. Als je dan weet dat hij hier het verdiep boven mij zit op het werk en dat we heel soms moeten samenwerken. leuk he! Gelukkig weet hij niet wie ik ben en dat probeer ik ook zo te houden. Meer en meer geraak ik ervan overtuigd dat je beter onmiddellijk de relatie stopt als er bedrog in het spel is.Het is eigenlijk geen leven meer en zeker niet als de bedrieger niet (goed) beseft wat die gedaan heeft. Gisteren vroeg ik haar nog eens of één van de minnaars haar gecontacteerd had voor haar verjaardag. Ze zei van niet maar mijn gevoel verteld me het omgekeerde. ik had terug dat rot gevoel dat ze mij zwaar aan het beliegen was. In elk geval ga ik er haar toch nog eens over aanspreken.
Afgelopen weekend is ze verjaard. Zaterdag zijn we haar kado gaan kopen en wou ze naar de sauna. In de late namiddag dan naar de sauna vertrokken. Het was leuk en ik voelde me sinds lange tijd redelijk goed. Op een gegeven moment zaten we gezellig iets te drinken en merkten we een groep bevriende koppels op. Ze merkte op dat het toch maar raar is om met vrienden naar de sauna te gaan. waarop ik grapte dat het toch bijna allemaal hetzelfde is. Dat het bij de 1 wat groter is dan bij de ander. Haar reactie liet mijn humeur terug omslaan. Ik kreeg onmiddellijk een uitleg dat de grote in actie belangrijker was. Toen dacht ik "dat kan jij goed weten". Het ligt al veel langer op mijn tong om met haar eens te vragen waarom ze zo hevig was tentijde van affaire 3. Zelf met affaire 1 en 2 heb ik het nooit zo gemerkt terwijl ze daar zwaar verliefd op was . Op minnaar 2 was ze niet verliefd ( beweerd ze) maar heb ik haar totaal anders ervaren op dat gebied. Alleen vraag ik het niet omdat het details zijn die ik liever niet hoor. Wat er nu ook door mijn hoofd speelt is of ze het mij gaat vertellen als 1 van de minnaars haar gaat contacteren vandaag om haar een gelukkige verjaardag te wensen. Vorige jaar had ik minnaar 1 vriendelijk gevraagd om ons met rust te laten maar hij kon het niet laten. Minnaar 2 had zij een bericht gestuurd om haar niet meer te contacteren maar die kon er ook niet aan weerstaan. Aangezien ze het zo jammer vind dat ze geen vrienden meer kunnen zijn verwacht ik dat ze er niets zal over zeggen en gewoon nog eens leuk gaat antwoorden. Ik denk er toch aan om haar vanavond eens te vragen of ik haar mails van het werk eens mag bekijken. Maar dat vind ze niet kunnen natuurlijk. En aangezien ik vanavond bijna een ganse avond weg ben zal het dus een heel onrustige avond worden.
.
