Mijn reis start in België. Ondertussen ben ik aan het genieten van mijn laatste weken zwangerschapsrust, en vraag ik mij af hoe ik - buiten uiteraard zorgen voor mijn kleinste spruit - mijn tijd nog ga invullen. Uiteraard staan er nog een paar reizen op de agenda, maar het verhaal over mijn grootvader blijft mij intrigeren. Vandaar dat ik mijn blog ga starten met het verhaal over mijn grootvader, die vele avonturen heeft beleefd tijdens de tweede wereldoorlog. Welgeteld 14 dagen heeft het Belgische leger zich sterk gehouden tegenover het grote Duitse leger. Hoewel België zich opstelde als zijnde 'het Zwitersland' in Europa, bleef deze niet zonder kleerscheuren gespaard. Gedwongen werkkrachten werden opgeroepen en zonder pardon opgehaald door de daardoor bevoegde Duitse personen, waaronder ook mijn grootvader. Mijn grootvader was natuurlijk niet van gisteren, en elke keer dat het Duitse leger hem wou meenemen, wist hij te ontsnappen, door zich te verstoppen in de dakgoot van de buren. De dag was weer daar dat het Duitse leger voor de deur stond om Heinrich (dit was zijn Duitse alias) op te halen voor zijn verplichte dienst, en wederom had hij zich verstopt. Alleen waren de mannen vergezeld van een SS-Kommandant, die alles behalve voor vriendelijke doeleinden meekwam. Hij nam de moeder van Heinrich bij de haren, en sleurde haar naar het plein'tje op de straat waarna hij in het Duits riep: "Als je nu niet komt, schiet ik je moeder binnen de 10 seconden dood". Uiteraard kwam Heinrich zo snel als mogelijk aangesprongen, en werd hij meegenomen. Zijn reis startte vanuit België, richting Berlijn. Heinrich en zijn lotgenoten werden onderverdeeld in verschillende stenen barakken en hun papieren werden hun ontnomen. Volgens hun kunnen werden de West-Europeanen (hiermee bedoel ik Belgen, Fransen en Nederlanders voornamelijk) onderverdeeld en opnieuw naar andere barakken verplaatst. Heinrich was een auto - mecanieker, en werd bijgevolg ingezet in een metaal fabriek waar munitie werd gemaakt. Daarenboven werd zijn woonst voorzien en kwamen ze hem elke ochtend met de wagen of vrachtwagen ophalen, tot de tijd daar was dat hij zelf met de wagen richting de fabriek mocht rijden. Dit heeft hij een hele tijd - ongeveer een 2 à 3 jaar - uitgevoerd. Op een dag reed Heinrich naar zijn werk, en werd hij bij de nek genomen door één van de gedelegeerd bestuurders, met als uitleg dat zijn afdeling sabbotage had gepleegd. Je kan natuurlijk bedenken dat ze een zondebok nodig hadden, en Heinrich werd eruit gekozen. Al een geluk was zijn baas van die afdeling heel tevreden van hem, en heeft hij een goed woordje gedaan bij zijn overste. De SS-Kommandant wou natuurlijk 'gerechtigheid' (of hoe je het maar kan noemen in die tijd) en hij werd overgeplaatst naar een werkkamp vlakbij Riga, nl. Kaiserwald. Hier werd hij tewerkgesteld als hoofd-mecanieker en hij had ongeveer 20 man onder zijn hoofd, voornamelijk Russische en Poolse mannen. Kort samengevat kwamen de tanks van het oostfront richting deze werkkamp, en diende hij deze 'op te lappen' in mate van het mogelijke. Ook hier kwam hij niets tekort, in mate van het mogelijke, Heinrich was een graag geziene man, met veel charme en charisma. De stad Riga had hij goed verkend en bestempelde hij als de 'rode stad'. Wanneer de zon onder gaat, kleurt de stad Riga mooi rood, eentje waarvan ik in de toekomst zeker een foto maak (hopelijk). In de zomer van 1944 voelde Heinrich dat het einde van het Duitse bewind nabij was, naarmate het Rode leger dichterbij het kamp kwam. In de tijd van zijn verblijf heeft hij kennis gemaakt met een SS-Kommandant, waarmee hij een plan op poten had gezet om te ontsnappen uit het kamp, en terug te keren naar zijn thuis dat hij zo lang al had moeten missen. Aanvankelijk was het plan om te vluchten met een verkenningsvliegtuigje naar Zweden, wat om en bij de 100 km verwijderd was van het kamp (over de Baltische zee). Eenmaal opgestegen stootten zij op het probleem van de windsnelheid ... 5 - 6 Bofort kwam roet in het eten gooien, en plan A was bijgevolg niet haalbaar. Ongezien terug keren naar het kamp was ook geen optie meer, daar was immers het alarm afgegaan van hun 'te lange' afwezigheid. In die periode ging de informatie nog niet zo snel van kamp naar kamp, en zijn Heinrich en zijn kompaan met de trein vol gewonde soldaten vertrokken richting Berlijn. Zijn kompaan, die Albert heette trouwens, zorgde voor de nodige papieren - uiteraard vervalst - en Duitse soldaatkledij. De tijd dat Heinrich verbleef in beide kampen, sprak hij perfect Duits, Russisch en Pools, dat en de portie charisma is hem ten goede gekomen tijdens zijn reis. Eenmaal in Berlijn aangekomen, waren hun wegen gescheiden. Albert had er wel voor gezorgd dat hij de nodige andere papieren had, om zijn reis verder te zetten, per trein, richting Brussel. Voor mensen die een beetje de verhalen volgen van de tweede Wereldoorlog, een bijna onmogelijke situatie, in alle treinen waren er strenge controles door de Nazi's. Het is bijna een mirakel, maar het is Heinrich toch gelukt om veilig thuis te geraken. De valse papieren alsook het pak werden vrijwel onmiddelijk in de stoof gestoken, alle bewijzen werden verbrand. Zijn terug komst was niet onopgemerkt door de buren, zelfs zo goed, dat men dacht dat hij collaboreerde met het Duitse Rijk. Dit moest gelden over zijn zus, haar haar werd volledig afgeschoren. Gelukkig was dit het enige voorval, als je weet dat sommigen het ook moesten bekopen met hun leven.
Een lang verhaal, maar het roept vele vragen op. In welke fabriek werkte Heinrich? Waar heeft mijn grootvader deze stad beleefd en geleefd? Wie was de 'redder' van Heinrich en waar kwam hij vandaan? Heeft Albert de reis ook overleefd? Al deze vragen, deze informatie, zijn het begin van mijn lange reis naar antwoorden, die ik hopelijk zal vinden om mijn grootvader zijn verhaal compleet te maken. Mijn eerste stappen? Even kijken naar wat mooie herinneringen, foto's, brieven, ...
Mijn zoektocht is begonnen, en jullie? Hebben jullie avontuurlijke momenten beleefd?
Ik ben Melissa W, en gebruik soms ook wel de schuilnaam WanderFee.
Ik ben een vrouw en woon in (België) en mijn beroep is Bediende administratie.
Ik ben geboren op 05/01/1988 en ben nu dus 37 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Muzikant, reizen, ....
Mijn naam is Melissa en ik ben trotse moeder van twee schattige prinsesjes van 4 jaar en eentje van 3 maanden. Geboren e
My wanderlust story ...
