HOE MEER REAKTIES ER BINNENKOMEN HOE MEER DE SITE WORDT UITGEBREID------------ALLE ROUTES ZIJN VERKRIJGBAAR ALS GPS-FILE OP AANVRAAG
30-12-2008
Lozerheide
Domeinbos Lozerheide
Afstand: 7 km. Vertrekpunt: de parking aan het domeinbos Lozerheide in de Fabriekstraat Bocholt/Kaulille tussen de brug over het Kempisch Kanaal en de sluis van Lozen op de Zuid Willemsvaart. Bewegwijzering: paaltjes met een afgeschuinde en rood beschilderde kop. Aard van de weg: onverharde wegen en paden, waarvan een aantal ooit bestrooid is geweest met grind. Vlakke, maar soms smalle en ook in de zomer modderige weggetjes.
Bocholt
De Lozerheide strekt zich uit in de wateringen tussen het kanaal Bocholt-Herentals en de Zuid-Willemsvaart, iets ten noordoosten van Kaulille.
Als je in dat dorp de N747 (Fabriekstraat) noordwaarts volgt, steek je algauw het genoemde kanaal over en iets verder bevindt zich, links van de weg, de parking bij het domeinbos.
DE ROUTE :
Houd op de parking (1) het informatiebord links van je en ga rechtdoor de grootste bosweg in. Het is een mooie dreef, omzoomd met walnoot. Rechts schieten populieren de hemel in.Deze boomsoort neemt ongeveer 45 procent van het domeinbos in beslag maar de bestanden worden geleidelijk aan omgevormd met diverse soorten inheemse loofboom. Neem de eerste weg rechts, een fijnsparrendreef. Hier zie je in het landschap nog restanten van de vroegere vloeiweiden zoals de afvoersloot die je bijna aan het einde van de weg oversteekt via een plankenbrugje (2).
Aangezien je de rode wandeling volgt ga je nog eens rechts af en blijf je rechtdoor stappen tot ongeveer 50 m voor de verkeersweg N747.In dertig vijvers, samen 15 ha groot, wordt hier door het Vlaams Gewest vis geteeld ten behoeve van de riviervisserij.Sla de eerste linkerzijweg in, steek een plankenbruggetje over, sla links af bij de T-splitsing iets verderop en je komt uit op zon 15 m voor het hek van de viskwekerij (3). In dertig vijvers, samen 15 ha groot, wordt hier vis geteeld ten behoeve van de riviervisserij. Tegelijk wordt er ook aan wetenschappelijk onderzoek gedaan.
Steek de beek over en volg het rode pad langs de visvijvers. Voorbij de vijvers ga je de eerstvolgende linkerweg in, kruis je nogmaals de beek, waarna je dadelijk rechts afslaat. Sla links af bij de eerstvolgende T-splitsing en rechts af bij een grote weide. Je bereikt vervolgens alweer een T-splitsing (4), waar je links een brede kronkelweg door een populierenbos volgt.
Het gaat nu door het groene hart van de Lozerheide. Trek je niets aan van de eerstvolgende linkerzijweg. Je komt uit op een T-splitsing en gaat linksaf over een brede sloot. Blijf rechtdoor lopen bij een rechterzijweg. Je wandelt dus tussen een prachtige vijver en de viskwekerij. Sla rechts af bij de volgende T-splitsing en keer de viskwekerij de rug toe. Volg de naar rechts afbuigende weg langs het fotogenieke Klotven. Het werd uitgegraven door de mens en met de uitgegraven aarde werd een soort dijkweg aangelegd waarover je nu loopt, door het laagste deel van het bos. Op en rond het ven broeden en pleisteren tal van vogels, waaronder ook de blauwe reiger. Op een perceel dat aan het domeinbos paalt, broeden jaarlijks vijftien tot twintig koppels van deze grote vogelsoort. Net voorbij het Klotven sla je links af en steek je via een plankenbruggetje (5) de grote afvoersloot of collector over.
Vervolgens leidt de wandeling door het noordelijkste deel van het domeinbos. Voorbij een T-vormige splitsing, waar je de linkerweg kiest, sla je rechts de eerstvolgende rechterzijweg in (blijf rood volgen, geel gaat rechtdoor). Er volgt alweer een T-splitsing: sla rechts af en ga daarna de eerstvolgende linkerzijweg in. Op een viersprong moet je linksaf. Iets voor een gerestaureerde vloeiweide (6) buigt het weggetje naar links af. Rechts van je strekt zich een oude, 2,6 ha grote vloeiweide uit.
Je wandelt door een sparrendreef, met de vloeiweide aan je rechterkant. Iets voor een infobord 'Watering' moet je de eerstvolgende linkerweg in. Je komt uit op een kruispunt van grote boswegen: blijf rechtdoor wandelen langs een schuurtje van de boswachterij. Bij een volgend gebouw van de boswachterij staat een fraai informatiebord (7).
Op een viersprong met pictogrammen moet je linksaf. Het wandelpad leidt nu door privé-domein met akkers en een weide. Sla de nu volgende linkerzijweg in. Die weg loopt parallel aan het Kempense Kanaal, dat ooit de magere heidegronden verrijkte en soms zaden met zich meevoerde van planten die normaal niet in de streek voorkomen, bijvoorbeeld de al genoemde herfsttijloos. Blijf de weg gewoon rechtdoor volgen, terug naar de parking (1).
Bocholt is een woongemeente in het noorden van Limburg, bij de grens met Nederland en ten zuiden van het kanaal Bocholt-Herentals. De grens met de buurgemeente Bree wordt gevormd door de Abeek. De belangrijkste economische sector is de landbouw, er is een beperkte industriële activiteit.
De oudste sporen van bewoning werden gevonden in de Bocholter deelgemeente Kaulille. Ze dateren uit de ijzertijd. Bocholt behoorde in de Middeleeuwen tot het graafschap Loon. De Sint-Laurentiuskerk werd gesticht door de graaf van Loon. Toen de kerk in 1910 te klein was geworden, heeft men ze vergroot door de toren een kleine tien meter te verplaatsen. De Bocholtenaren staan sindsdien bekend als torenkruiers. De Damburg, die in de 17de eeuw werd verbouwd, was ooit de residentie van de lokale Heren.
Je vertrekt met je rug naar de abdijpoort en gaat rechts door de Abdijdreef.
Waar de weg naar rechts draait, zie je links een unieke en milieuvriendelijke rietveldinstallatie die het afvalwater van de abdij en de omliggende horecazaken zuivert.
Na 1 km sla je links de Arendonkse weg in.
Aan ontginningsplannen ontbrak het omstreeks de helft van de 19'" eeuw niet in de Kempen. Zo wou men hier een spoorweg naarTurnhout aanleggen. De plannen werden wel niet uitgevoerd, maar wel werd deze weg al vlug 'ijzeren weg' genoemd. Maar meestal wordt hij nu toch als 'Varkensdijk' aangegeven.
De schaduwrijke oude weg daalt langzaam en na 2 km staat rechts het boswachtershuis.
Recht over dit huis loopt een weg naar de Ronde Put.
Vroeger was dit een uniek hoogveengebied dat dankzij het geringe aantal grootgrondbezitters, relatief ongerept bleef. In 1957 startte men met uitvening: het laatste grote hoogveen van Laag- en Midden-België ging voor de turfschup!
De ontstane plas werd vis kweekvijver en het omliggende land werd benut voor land- en bosbouw en voor jacht. De natuur is echter krachtig en inventief. Het open water wordt nu met witte waterlelies getooid en is omgeven door fraaie rietkragen. Op de zuidelijke en oostelijke oevers ontwikkelden zich een moeras en een vochtige heide met prachtige plantenboeketten. Je vindt hier ook de bronnetjes die aan de oorsprong liggen van de Kleine Nete.
Rond al deze nattigheid staan pijnbomen (dennen) en berken. Het geheel is een waar rust-, nest-, broed-, foura- geer- en leefgebied voor zoogdieren, vlinders, libellen,amfibieën en vooral vogels.
Ooit telden vogelliefhebbers hier 86 soorten trek- en broedvogels.
In gans Postel telde men een kwart eeuw geleden een 130-tal soorten vogels!
Het Vlaams Gewest heeft het belang van dit gebied ingezien en is enkele jaren geleden overgegaan tot de aankoop van de Ronde Put en zijn omgeving. Momenteel zit gans het gebied in een natuurontwik- kelingsfase.
Een eindje voorbij het boswachtershuis kom je aan de Turnhoutse Vaart waar je naar links gaat.
Even nog een blik naar rechts waar je de brug ziet over de E-34, de snelweg van Antwerpen naar Eindhoven. Het kanaal, waar je langs loopt, werd in 1845-1846 gegraven. Het verbindt Dessel met Turnhout en is 25,8 km lang. Twintig jaar na de eerste graafwerken werd het kanaal tot 5t.-Lenaarts en in 1875 tot Schoten verlengd. Vandaag spreekt men dan ook van het kanaal Dessel- Turnhout-Schoten. Destijds hadden de Kempenaars om dit kanaal gesmeekt. De economische ontreddering door de mechanisering van de spinnerijen en weverijen werd nog verergerd door voedselschaarste. In 1845 waren er bijna geen aardappelen en in 1846 sloeg, ten gevolge van de droge, hete zomer, het roest in de rogge toe. De armoede, de honger en de ellende waren groot. Het kanaal zou mineraal rijk water aanbrengen, wat de landbouwproductie ten goede zou komen. Later zou de industrie zich her en der langs het kanaal komen vestigen. Vooral voor de delfstoffen en bouwmaterialen was dit kanaal van levensbelang. Voor de smokkelaars was de vaart echter een 'groote koeijenassie'! (inmenging)
Voor het graven van het kanaal mocht de laagste bieder aan de prijs van 934.000 BEF aan de slag.
Op een gegeven ogenblik waren er aan dit gigantische werk 1835 arbeiders werkzaam, waarvan 1819 gravers. Zij gebruikten hiervoor 1740 kruiwagens en 8908 planken en balken om met die kruiwagens over te rijden. Zij verzetten op die 25,4 km iets meer dan 1 miljoen kubieke meter grond. Wie goed kijkt, zal merken dat het kanaal hier bijna volledig bovendijks ligt. De breedte van de bedding bedraagt gemiddeld 50 meter. Het kanaal zelf is 21 m breed en heeft een diepte van 2,7 tot 3 meter. Op dit ogenblik is de economische activiteit afgenomen en is het kanaal een paradijs geworden voor vissers, fietsers, wandelaars en 'bootsmen' van plezierboten.
Bij de Molse kanalen ligt ook de oorsprong van de ontginning van het witzand, dat Mol over de ganse wereld bekend gemaakt heeft. Bij de graafwerken aan het kanaal werd het wit zand op de oevers gestort. Er werd niet verder naar omgekeken, omdat het voor de landbouwers toch onvruchtbare grond was. Wanneer een schipper met zijn boot, geladen met wit zand, vanuit Zeebrugge over het kanaal naar de Luikse glasblazerijen voer, nam hij een monster mee van het Molse witte zand.
Uiteindelijk bleek het van betere kwaliteit te zijn dan hetgeen hij aan boord had.
De uitbating begon eerder primitief: het zand werd bovengehaald met linnen schepnetten. Thans wor- den heel wat moderner middelen, als zuigers, . gebruikt om het zand onder water op te zuigen.
De witzanduitbatingen hebben ook aan de basis gelegen van de glasfabrieken van Mol-Donk en Mol- Gompel.
Aan het idyllisch wipbrugje steek je voorzichtig de weg Retie-Postel over en ga je verder langs het kanaal. Juist voorbij de zwaaikom zie je hoe een beekje onder het kanaal doorloopt. Daarnaast sla je het zandweggetje langs de beek in dat aansluit op de Miel Ottenroute. Op dit punt zie je schuin links Camping Familiestrand, waarvan de plassen ontstaan zijn na turfwinning.
Je gaat naar rechts en hier vallen de grillig gevormde pijnbomen op. De oervorm van deze pijnboomsoort was zeker één met sterk gewrongen stammen en takken. Door cultiveren is men erin geslaagd om meestal mooie rechte stammen te verkrijgen, die na behandeling een duurzaam hout afleveren.
Aard van de weg : verharde en onverharde wegen die helemaal geen moddertoestanden zullen geven
WAT KOM JE TEGEN :
- Het Hertogenwald
- Petit Lys
- Route la Gileppe
- Trou Malbrouk
- Croix Grisard
- Route du trou du loup(Wolvenweg)
Membach ligt iets ten zuidwesten van Eupen, aan de noordelijke rand van het immense Hertogenwoud.
In dat woud heeft men het riviertje de Gileppe afgedamd.
Enkele decennia terug is de capaciteit van het stuwmeer vergroot tot 25 miljoen kubieke meter water.
Om die grote plas heen loopt er een wandelweg.
Het wandelparcours kronkelt door dat deel van het Hertogenwoud, dat zich uitstrekt tussen Eupen en het stuwmeer, aan weerszijden van de N620, een van de schilderachtigste wegen van België.
Die weg verbindt, dwars door het woud heen, de N68 (Eupen - Baraque Michel - Malmedy) met de N629 (Eupen - Jalhay).
Ongeveer halverwege bereik je de bekende plek Chêne du rendez-vous, waar vroeger een stokoude eik stond bij een kruispunt van boswegen, met parkeermogelijkheid. De boswachterij heeft er een informatiebord geplaatst en een aantal wegen wandelvriendelijk gemarkeerd
Het gebied van het Hertogenwald is de Noordwestelijke uitloper van het grootste natuurreservaat van het Waalse Gewest: Het natuurreservaat van de Hoge Venen. Het wordt aan de noordkant begrensd door de stad Eupen en door de Vesdre, aan de oostkant door de vallei van de Helle, aan de zuidkant door de Hoge Venen en aan de westkant door de vallei en de dam van de Gileppe. Door de nabijheid van het toeristische gebied van de Hoge Venen en van de Duitse en Nederlandse grens, ondervindt heel het massief behoorlijk wat druk ten gevolge van recreatie, vooral tijdens de weekends en het sneeuwseizoen. Administratief gezien is dit gebied volledig in handen van de staat en maakt het deel uit van de houtvesterij van Verviers.
Meer en stuwdam van de Gileppe
Een zeer imposante stuwdam, gebouwd in de negentiende eeuw, met een hoogte van 62 m en een lengte van 320 m. Hij houdt 26,4 miljoen m³ water tegen. De panoramische toren van 77 m hoogte met belvédère biedt een onvergetelijk zicht op deze site. Voorlopig is de toegang gratis. De beroemde leeuw van de Gileppe, monumentaal kunstwerk van Felix Bourré, is 13,5 m hoog en 16 m lang en weegt meer dan 300 ton. Een prachtige plaats om te wandelen met een uitzichtpunt op 77 m hoogte. stuwdam van de Gileppe
- Op onze route komen we niet minder dan 7 kapellekes tegen
Zegelsem, als pittoresk dorpje in de Vlaamse Ardennen,kan bogen op een prachtig golvend landschap bezaaid met bosjes, beekjes, en leuke paadjes, met vooral mooie afwisselende panoramas over het ongerepte natuurschoon. Niet te verwonderen dat hier een echt wandel- en fietsparadijs voor het grijpen ligt. Zegelsem wordt dan ook dagelijks bezocht door tal van wandelaars en fietsers.
De Zegelsemse wegen en paadjes worden ook bijna jaarlijks aangedaan door de grote mars Dwars door Brakel en andere belangrijke wandeltochten uit de omgeving. En Zegelsem kent bovendien een eigen organisatie met telkenjare bijna duizend deelnemers, nl. de Kasseidorptocht, die jaarlijks op de zaterdag van het derde weekend van september wordt ingericht ter gelegenheid van de Kasseifeesten Zegelsem.
De parochie Zegelsem is zeer oud, zelfs één van de oudste van de streek. Zij werd gesticht in de achtste eeuw door de St.-Pietersabdij van Lobbes (nabij Thuin aan de Samber). De eerste patroonheilige was St. Petrus maar na de heiligverklaring van de bisschop van Lobbes kreeg de parochie deze laatste als nieuwe patroonheilige: Sint Ursmarus.
Zegelsem is echter vooral bekend als geboortedorp van letterkundige-folklorist Isidoor Teirlinck(1851-1934). Zijn zoon Herman(1879-1967), de beroemde schrijver, bracht er dikwijls zijn vakantie door en in zijn streekgebonden roman Maria Spermalie herkennen we heel duidelijk het dorp Zegelsem en andere deelgemeenten van het huidige Brakel
Heeft in de loop der eeuwen vele veranderingen ondergaan maar bleef uitstekend bewaard.
De molen bleef in werking tot na de tweede wereldoorlog en is sinds 1944 geklasseerd als monument.
In de loop van de volgende decennia kwam de molen echter in verval.
Rond 1990 werden molen en molenhuis grondig gerestaureerd door de Brouwerij van Haacht.
Het molenhuis werd omgevormd tot brasserie en de molen werd maalvaardig gemaakt.
Elke eerste zondag van de maand wordt er gemalen in de namiddag!
De molen bevindt zich op de Molenbeek, vlakbij de samenvloeiingen met de Sassenbeek, de Kraaiwinkelbeek en de Wingebeek. De vallei is een drassig, mooi wandelgebied dat aansluit bij het voor wandelaars vrij toegankelijke Troostenbergbos. De uitgestrekte Gempevijver lokt vele soorten watervogels aan.
De Gempemolen is een rustpunt voor de wandelaars en fietsers die ofwel voor het GR-wandelpad kiezen of gewoon willen wandelen of fietsen tussen De Moedermeule in Gelrode, het kasteel van Horst of langs de Jan-Primusroute. Het bewegwijzerd fietstraject "de Gemperoute" heeft de Gempemolen als startpunt.
Gempe is ontstaan aan het kruispunt van de oude wegen tussen Leuven, Diest en Halen. Rond dit kruispunt, ongeveer halverwege tussen Leuven en Diest en tussen Tienen en Aarschot, ontstond in de middeleeuwen een bedrijvig centrum met een herberg (de afspanning 'de Drie Heringe'), een brouwerij, een watermolen (heden de Gempemolen geheten) en een smidse. Iets verder richting Leuven moesten de reizigers een drassige holle weg trotseren. Het gehucht was een ideale plaats om te overnachten, de paarden te laten rusten en het materiaal te laten herstellen. De verbindingswegen waren in de late middeleeuwen in niets vergelijkbaar met nu.
Het kasteel de Troostemberg te Kleerbeek staat in de vroegere heerlijkheid Broechem, die zich uitstrekte op het grondgebied van St Pieters-Rode en Houwaart. Het kasteel ligt in een prachtige omgeving : het heeft een park " à la Versailles ". Sedert bijna 3 eeuwen is het in het bezit van de familie de Troostemberg.
Op de grens van O. L. Vrouw Tielt is er een kleine, ronde hoogte, die "De Borgstad" genoemd wordt. De sporen van een gracht, die er rond liep, zijn nog duidelijk zichtbaar.
Het Troostembergbos is een prachtig wandelbos waarin enkele mooie beukendreven werden aangelegd.
Ook op de flanken van de Beninksberg en Wijngaardberg in Wezemaal is het aangenaam toeven.
Typisch voor de Hagelandseheuvels die de Winge omringen is deijzerzandstenen ondergrond.
Deze steen werd vooral gebruikt voor hetoptrekken van de plaatselijk kerken en ook veelvuldig verwerkt in voorname gebouwen. Verlaten groeven zijn hiervan nog stille getuigen.
Afstand : 12 km , verkorting 8 km (de stippellijn)
Start : Aan de kerk in Messelbroek ( deelgemeente van Scherpenheuvel-zichem)
Start Coördinaat: N 50.984897-E 4.953074
Bewegwijzering : grote zeskante borden met de de naam van de wandeling op
Aard van de weg : Niet zo geschikt voor rolstoelen en er zijn een paar pittige beklimmingen
De wandeling situeert zich in de buurt van het bedevaartsoord "Scherpenheuvel" (provincie Vlaams Brabant).
Deze wandeling gaat afwisselend over landelijke wegen, dan weer door bossen en een stukje langs de kronkelende waterloop "de Demer".
Messelbroek,
Gelegen in het noorden van het golvend Hageland, kwam voor het eerst in de bekendheid door schenkingen die prins-bisschop Hendrik III verrichte bij de stichting van de abdij van Averbode in 1134.
Door schenkingen van de hertogen van Brabant aan de abdij van Averbode, kwam deze abdij in het bezit van de tiendheffingen in de parochie.
Het dorpje, met zijn 556 ha, kan zeker niet groot genoemd worden.
Een groot gedeelte ervan ligt in de Demervallei (14 meter boven de zeespiegel).
Naar het zuiden toe zijn er twee heuvels, die nog tot in de helft van deze eeuw bewerkt werden, maar nu bedekt zijn met naaldbomen.
Op de Wijngaardberg (45 meter)- de naam doet het al vermoeden - werd in de vorige eeuwen aan wijnbouw gedaan.
De Waaiberg, grenzend aan de Engelenberg, waar ook de scheiding met Keiberg doorloopt, is met zijn 47 meter het hoogste punt. Van daar kon men vroeger bij heldere hemel de zware St.-Romboutstoren van Mechelen waarnemen; door de beplanting is dit nu echter niet meer mogelijk.
Voorts bestaat het grondgebied van Messelbroek uit zanderige gronden, die zeker niet geschikt waren om er zich als keuterboerke probleemloos door het leven te slaan.
In de zeventiende eeuw richtte de hertog van Aarschot een boottrekkersgilde op, voor Messelbroek en Testelt samen, om alzo de arme bevolking enig inkomen te bezorgen.
Arm waren ze inderdaad, maar daarom niet minder gelukkig.
De Naam
De naam Messelbroek zou voortkomen van benamingen als Messelbuch, Messelbuck, Misselbuch en Misselbroeck, die alle 'Mestbroek' (laag moeras) zouden betekenen.
Volgens meester Frans Jans (1909-1955) zou de naam Messelbroek evenwel afkomstig kunnen zijn van Joannes of Jan van Misselbroeck, die zijn vesting (fort) zou hebben gehad tussen Demer en Brielstraat. Op de vermoedelijke plaatst is er nog steeds een verhoging en daar zijn bij akkerbouw stenen aangetroffen die dit vermoeden enigzins staven.
Joannes van Misselbroeck zou zijn bezit afgestaan hebben aan de kerk. De vesting, die de naam "Montfort" droeg, is tijdens de Spaanse overheersing verwoest.
Sint-Michielskerk (de start van onze route)
De huidige neogotische kerk, met uitzondering van de toren, werd gebouwd in 1909 onder leiding van architect P. Langerock. De inwijding vond plaats op woensdag 11 mei 1910. Het geheel is opgetrokken in baksteen met sierelementen in zandsteen.
De zware vierkantige westertoren is opgetrokken in baksteen en omgeven met een muurwand in ijzerhoudende zandsteen van de streek.
Hij dateert van de vijftiende eeuw en heeft vermoedelijk nog de torenspits van 1717. De toren werd volledig hersteld in 1993. Het gelijkvloers van het torengebouw is afgedekt met een platte zoldering. De vloer is geplaveid met witte en blauwe tegels.
De oudste vermelding van Messelbroek, daterend uit 1147, komt voor in een oorkonde, waarin de bisschop van Luik zijn kerkelijke bezittingen in Testelt en Messelbroek tegen een jaarlijkse cijns overdroeg aan de abdij van Averbode.
Er was toen in Messelbroek slechts een kapel, die bediend werd door een kapelaan die ter plaatse bleef, vanaf 1199 mocht de abt van Averbode er een eigen medebroeder als pastoor aanstellen.
Rond 1500 werd er aan deze kapel een koor en een klokkentoren toegevoegd. Deze kerk was ongeveer 13 meter lang. De vierkante toren, die onderaan in bruine zandsteen werd opgetrokken, werd bekroond met een hoge met leien afgedekte torenspits.
In 1765 werd deze kerk afgebroken en vervangen door een nieuwe, gebouwd door Gregorius Godissar, een lekenbroeder van de abdij van Averbode.Deze kerk werd afgebroken in 1908.
De huidige neogotische kerk, met uitzondering van de toren, werd gebouwd in 1909 onder leiding van architect P. Langerock. De inwijding vond plaats op woensdag 11 mei 1910. Het geheel is opgetrokken in baksteen met sierelementen in zandsteen.
Vertrek : Achter het gemeentehuis van Westerlo Afstand : 7.5 km Bewegwijzering : wandelnetwerk De Merode Parking : In de Beeltjesdreef
DE ROUTE : Men volge de nummers : 20-21-6-5-4-3-7-8-9-11-16-20
WAT KOMEN WE TEGEN: -de bib en de sporthal -het boshuis -Paulus de boskabouter -de ster -de Beeltjes -de Asberg -de Kwarekken -het zuiveringsstation -nieuwbouw van de brandweer en de rijkswacht -Het Kasteel De merode -de metro van westel
Start : Kerkplein Mol-Donk Afstand : 7,5 km Bewegwijzering : 4/5 de van de wandeling met een zeskante oranje plaatje met witte pijl Alleen langs het golfterrein is geen afpijling
DE ROUTE :
We komen o.a. -langs de nucleaire site SCK in Mol -De elektrische centrale van Electrabel -de zeilclub en de voetbalterreinen -Het golfterrein -Sas 6 drankgelegenheid maar in de winter gesloten -Het kanaal Bocholt-Herentals -NBR - Nuclea (radio gestuurde modelracecars)
GPS file op :http://nl.wikiloc.com/wikiloc/view.do?id=99041
Borgloon, dat is een prachtig stukje Haspengouws landschap. Je vindt er al wandelend of al fietsend rust en kalmte, waarden die steeds belangrijker worden in deze jachtige samenleving. Onthaasten is de boodschap. Borgloon, dat is ook een pittoresk brokje geschiedenis. Duik mee in het verleden en volg het boeiende spoor van de graven van Loon. Ontdek onze vele kastelen, kerken en monumenten in diverse stijlen. Hier ademen voorbije tijden en spreken de stenen nog ...
Het Schulensbroek, één van de grootste natuurreservaten van Vlaanderen, omvat ruwweg het gebied tussen de dorpskernen van Herk-de-Stad, Halen, Linkhout en Schulen. Door de eeuwen heen heeft zich hier een grote vlakte gevormd waar Demer, Mangelbeek, Herk, Gete en Velpe samenvloeien. In de natte gras- en hooilanden, doorsneden met grachten, rietkragen, knotwilgen en meidoornhagen, hebben vele plant- en diersoorten hun thuis gevonden.
Verdroging Eind 1970 is er een wachtbekken aangelegd om het water van de Demer en haar vele bijrivieren eens en voorgoed binnen de perken te houden en om zo het overstromingsgevaar te beperken. De aanleg van dit wachtbekken had grote gevolgen. Haast elke waterloop is verlegd of rechtgetrokken, allemaal om het water sneller af te voeren. Hierdoor begon het langzaam droger te worden in dit natte gat en veranderde de natuurwaarde van het gebied stilletjes aan. De natuur in het gebied was immers al sinds vele eeuwen aangepast aan natte omstandigheden. In de natte gras- en hooilanden, doorsneden met grachten, rietkragen, knotwilgen en meidoornhagen, voelen vele planten en dieren zich thuis. Zo werden meer dan 400 verschillende plantensoorten gevonden bij de laatste tellingen. Ook zijn ruim 250 vogelsoorten waargenomen sinds 1992. Het is dan ook belangrijk dat deze soorten hun natte thuis niet verliezen.
Trage waters Die natte stek willen we met dit project verzekeren. Door het herstel van poelen en oude grachtenstelsels proberen we het water in het Schulensbroek te vertragen. Hopelijk kunnen de vele dieren en planten van deze trage waters profiteren. In het luik trage wegen willen we recreatie en natuur beter op elkaar afstemmen, door een betere uitbouw van de wandelwegen. Zo kunnen mens en dier graag traag genieten in het Schulensbroek.
AARD VAN DE WEG Verhard en niet-verhard; niet geschikt voor kinderwagens.
DE ROUTE :
Start je wandeling op het dorpsplein dat tevens dienst doet als parkeerterrein, schuin tegenover
de Onze-Lieve-Vrouwkerk en recht voor het oud-gemeentehuis.
Van op de parking ga je rechts, door de Dorpstraat.
Wandel rechtdoor, met de nieuwe woonwijk Lindenhof aan je linkerhand.
Op de hoek van de Poelbosstraat en de Pastorij straat staat een oude linde met een stenen wegkapel
ter ere van de drie zusters.
Volg de geasfalteerde Pastorijstraat. Links zie je de pastorie en rechts liggen enkele visvijvers.
Wandel onder de brug van de Al-snelweg door.
Stap nog 30 m rechtdoor en neem dan links de bocht naar Wissenbeemd.
Aan je linkerhand bevindt zich een varkensvetmesterij.
Rechts stroomt de Begijnenbeek door een bos van elzen, eiken, kastanjes en esdoorns. De verharde
weg gaat over in een kiezelweg.
Links duiken de flanken van de Hermansheuvel op.
Voorbij twee kleine boerderijen aan je rechterkant neem je scherp links de veldweg door het bosje.
Het bordje met 'Verboden toegang' geldt alleen voor het bos en werd hier opgehangen door jagers.
Voor je hier naar links gaat, loont het wel de moeite om even de beek over te stappen en van het
prachtige panorama te genieten.
Zet nu de wandeling door het bosje verder en volg de smalle veldweg met links de beboste helling
van de Hermansheuvel . De veldweg, die op veel plaatsen met hoog gras is begroeid, mondt uit
op een asfaltweg. Rechts ligt de prachtige hoeve 'Elzenhout'
Neem rechtdoor de Zelliksebaan.
Na 100 m kom je aan een stenen wegkapel van Onze-Lieve-Vrouw van Lourdes . Hier neem je de
weg die naar links de velden inloopt. Het asfalt gaat over in een prachtige holle weg. Na een 200 m
is de weg niet meer verhard. Op het hoogste punt van de holle weg zie je schuin rechts voor je de
kerktoren van Waanrode.
Dan daal je langzaam af tot aan een T -splitsing waar links een stenen wegkapel staat.
Hier neem je een andere onverharde holle weg naar links. Deze weg, die omwomd is met acacia's,
stijgt langzaam.
Neem de eerste veldweg rechts waarna je wordt beloond met een prachtig uitzicht over heel de streek.
Na 400 m dwars je een smal bos en je zet je wandeling verder tussen laagstamboomgaarden met
appelaars en perelaars aan beide zijden van de weg.
Volg deze weg tot het einde bij een T -splitsing. Om dit wandeltraject te volgen moet je hier linksaf.
(Als je hier rechtsaf gaat, 300 m de holle weg volgt tot op een betonweg en dan weer rechts gaat,
100 m verder, kom je aan de wijnhoeve 'Elzenbosch' links van de weg. De wijngaarden liggen
rechtover de hoeve tegen de zuiderhelling.)
Terug nu naar de T -splitsing en daar linksaf. Volg de onverharde holle weg tot op een betonweg en
ga daar naar links. Laat na 600 m de scherpe bocht rechts liggen en loop rechtdoor door de
Struikstraat. Even opletten nu !
Neem de tweede straat naar rechts: deze geasfalteerde holle weg heet ook Struikstraat. Intussen
ben je aan de linkerkant een bloemisterij voorbijgelopen.
Via de Struikstraat klim je naar 78 m hoogte. Op een viersprong ga je rechtdoor naar Doornhof.
Neem de voetgangerstunnel onder de snelweg. Draai dan de eerste asfaltweg links in waar je links
een kippenslachterij ziet.
Neem nu de eerste veldweg rechts en je ziet het centrum van Assent aan je voeten liggen.
Je kijkt ook uit op de fabrieksterreinen van Theuma. In het groene glazen gebouw rechts is een
tropische tuin ondergebracht die echter niet te bezichtigen is.
Daal de kronkelende veldweg verder af, met links een oud eenzaam hoevetje. Rechts kom je aan
de eerste huizen van de woonwijk Lindenhof.
Links zie je de kapel aan de hoek van de Poelbosstraat en de Pastorijstraat.
Ga hier rechts: terug naar de kerk en je vertrekpunt.
WETENSWAARDIGHEDEN
1 Assent ligt op 4 km van Diest en 25 km van Leuven, langs de staats- weg N2 Leuven-Diest.Als je via de A2-snelweg komt, neem je afrit 24 te Bekkevoort en dan de N2 Leuven-Diest.
Het centrum ligt rechts van de N2 als je uit de richting van Leuven komt.
2 De eenbeukige Onze- Lieve- Vrouwkerk werd in 1844 gebouwd en in 1847 gewijd. Deze classicistische
kerk is opgetrokken in baksteen met sierelementen in natuursteen. Het belangrijkste meubilair is
afkomstig uit de vroegere kerk van het Klein Begijnhofin Leuven en werd daar in 1861 gekocht.
Bij dat meubilair behoren onder andere het beschermde orgel, in 1721 gebouwd door
Joannes Wauters uit Leuven, en het 17 de-eeuwse altaar in gemarmerd hout met het schilderij
'Voorspraak van Onze- Lieve-Vrouw bij de Heilige Drievuldigheid' (Vlaamse School, 17de eeuw).
3 De voornaamste voorhistorische vondsten van Groot-Bekkevoort werden gedaan op de
Hermansheuvel. Daar ontdekte Henri Claes een belangrijke landbouwnederzetting uit de
Michelsbergercultuur. Hij verzamelde er duizenden bijlen, pijlpunten en andere gebruiksvoorwerpen,
naast fragmenten van maal- en slijpstenen. Dit zijn de eerste sporen van een blijvende nederzetting
in deze streek. Veel van deze voor- werpen bevinden zich nu in het Hagelands Museum van
Tielt- Winge.
4 De naam Elzenhout wordt in 1292 vermeld als die van een bos dat aan de abdij
van Sint-Truiden toebehoorde. In 1660 werd voor het eerst vlak in de buurt daarvan een pachthoeve
vermeld die toebehoorde aan jonker Constantin Sohier, in 1671 baron de Sohier genoemd. Van 1688
tot 1752 werd jonker Niclaes Sohier als eigenaar vermeld en van 1756 tot 1793 ene kapitein Okelli.
In 1793 werd de hoeve zelf voor het eerst 'Het Elzenhoud' genoemd. In de jaren 1820-1830 behoorde
ze toe aan Thérèse Fleury, weduwe OkeUi, rentenierster uit Brussel.
S De Kapel van Onze- Lieve-Vrouw van Lourdes werd betaald door ene Frans Janssens.
Hij werd op 31 januari 1839 te Bekkevoort geboren als zoon van welstellende landbouwers, die in
de Klein-Kempen te Bekkevoort woonden. Frans bleef ongehuwd. In 1865 werd hij lid van de
kerkfabriek te Bekkevoort en bleef dit tot aan zijn dood op 25 januari 1900.
6 De Kapel van de Heilige Familie staat op het einde van de Ieemkuilstraat op de grens met Waanrode.
De bouw van deze kapel werd bekostigd door dezelfde Frans Janssens.
7 De wijnhoeve Elzenbosch wordt geëxploiteerd door de familie Boyen.
Je kunt er wijn proeven en er worden ook regelmatig tentoonstellingen gehouden met werk van
kunstenaars uit de streek. De zuidelijke hellingen van Assent blijken zich uitstekend te lenen voor
wijnbouw. Vooral de Duitse rassen uit de Moezelstreek gedijen goed op de Rijnrodeberg. Je treft er
heel wat variëteiten aan: vooral Müller- Thurgau, maar ook Optima, Riesling en zelfs Pinot Noir.
Meer en meer toeristen ontdekken dat een stevige wandeling en een fris glas Hagelandse wijn best samengaan
Aard van de weg : Verhard en niet verhard,maar goed begaanbaar
Start Coördinaat: N 51.269237-E 4.869404
WAT JE MOET WETEN :
1 Gierle ligt zo'n 10 km ten zuidoosten van Turnhout.
Vanuit de richting AntWerpen neem je op de E34 uitrit 22 (Beerse-Gierle).
Vanuit de Zuiderkempen en Limburg rijd je best via Herentals en Lille.
Vanuit Turnhout bereik je Gierleviade Gierlesteenweg (op de ring van Turnhout sla je af op het kruispunt tussen het voetbalstadion en de spoorwegbrug).
2 De laat-gotische Onze- Lieve-Vrouwkerk bepaalt sterk het geklasseerde dorpsgezicht van Gierle.
De 'Clunytoren', zo genoemd om de gelijkenis met de bekende Franse abdij, is een van de mooiste in de Kem- pen. De bakstenen toren heeft een vierkante voet, een achtkantige verdieping en een spits.
De kerk zelfis laat-gotisch, maar door de achtkantige vorm van de toren denkt men eerder aan een oudere, Romaanse bouwstijl.
Volgens inscripties achter het hoofdaltaar zou met de bouw van de kerk begonnen zijn in 1121.
Wel zeker is dat een deel van de middenbeuk dateert van voor de 15de eeuw.
Aan dit oudste gedeelte zou men dan in de 16de eeuw de huidige toren en de zijbeuken hebben aangebouwd. In de 17de eeuw volgden het kruiskoor en het hoogkoor, terwijl in de 18de eeuw de zijbeuken werden vergroot. De kerk had verscheidene keren af te rekenen met beeldenstormen en andere plunderingen. Zo stond er in het begin van de 17 de eeuw geen enkel altaar meer.
Vermeldenswaard in het interieur zijn: het houten gewelf uit 1820, de predikstoel uit 1714 door Jan Baptist de Wré, de koperen luchters en het borduurwerk uit de 16de eeuw.
3 In het begin van de Schoolstraat staat het enige industriële bedrijf dat Gierle rijk is: de zuivelfabriek '
De Gier', vooral bekend voor de kaasproduktie.
4 Het vroegere gemeentehuis, aan het begin van de Kloosterstraat, werd in Vlaamse neorenaissancestijl opgetrokken en in 1897 ingehuldigd.
De Turnhoutse architect P. J. Taeymans bezorgde het een mooie campaniletoren.
In de gevelnissen zie je borstbeelden van enkele beroemde inwoners van deze gemeente.
Petrus Johannes de Nef, in 1774 geboren, richtte in Turnhout een school op waar hij onbemiddelde jongens kosteloos liet opleiden. De school werd in 1845 overgenomen door de jezuïeten.
De Nef was ook gemeenteraadslid in Turnhout, lid van het Nationaal Congres en volksvertegenwoordiger.
Jan Gerard van Hoogten, in 1757 geboren, werd advocaat te Brussel, prof aan de Brusselse Hogeschool en voorzitter van het Hof van Beroep.
Petrus de Thimo (Van der Heyden), in 1393 geboren, werd prof aan de hogescholen van Keulen en Parijs en publiceerde verschillende historische werken. In 1434 zou hij als Vlaams bewust taalambtenaar het eerste taalincident uit onze geschiedenis hebben uitgelokt. Zijn steun aan het Hof van Bourgondië maakte hij namelijk afhankelijk van het verplichte gebruik van het Frans in de Staatsraad.
Van Wouter van Gierle, geboren rond 1350 en stichter van verschillende kloosters (onder andere de priorij van Corsendonck), werd het borstbeeld nooit voltooid.
5 Langs de loop van de Aa kun je de gruisputten herkennen die daar door de ijzerertsontginning werden achtergelaten.
Van 1840 tot de eerste helft van de 20ste eeuw werd hier erts gewonnen voor de zware industrie
(vooral in Wallonië) en om de grondkwaliteit te verbeteren, daar op de ertslaag zelfs geen gras wilde groeien. Het ijzererts werd afgegraven en op platte schuiten over de Aa naar het station van Tielen gevoerd.
In Lichtaart werd voor dit transport zelfs een speciale spoorweg aangelegd, de zogenaamde Coolseroute.
Door het afgraven van het erts ontstonden lagergelegen gedeelten langs de boorden van de Aa.
Deze gruisputten werden meestal beplant met canadabomen.
Waar nu de indrukwekkende bakstenen molen 'In Stormen Sterk' staat, werd in 1500 de eerste molen van Gierle opgericht. Voor 1499 waren de Gierlenaren verplicht hun koren te laten malen op de banmolen van Lille. Toen werd beslist een eigen molen te bouwen voor rekening van de Heer van het 'land van Turnhout'.
De werken voor de nieuwe molen werden toegewezen aan Gysbrecht van Schaluynen, meester-timmerman in Turnhout. De molen werd op Kerstdag 1500 in gebruik genomen en had in totaal 75 pond, 19 stuivers en 8 deniers gekost. De Gierlenaars moesten de helft van deze som betalen en bovendien de molen in pacht nemen voor een termijn van twintig jaar, 'of also langhe mijn genedigen heer Philips den Schoonen zal gelieven'.
De houten molen werd echter in 1836 door een storm vernield.
Op dezelfde plaats werd toen de huidige, stenen, witgekalkte molen opgetrokken.
Het opschrift boven de deur vermeldt: 'I.F.O.B. Ao 1837' (opgericht door Jan Frans De Backer in 1837). Wellicht uit eerbied voor zijn voorganger en in de hoop nieuw onheil te voorkomen werd de molen 'In Stormen Sterk' gedoopt.
De molen werd in 1958 stilgelegd, maar onder impuls van de eigenaar, de vzw 'Levende Molens' en het gemeentebestuur gerestaureerd.
Hij wordt nu nog wekelijks door gepensioneerde molenaars in werking gesteld, omdat hier heel wat vakkennis en straffe verhalen te rapen vallen.
Elke woensdagvoormiddag en elke laatste zondagnamiddag van mei tot september kun je de molen in bedrijf zien.
Tijdens het eerste weekend van augustus worden de Molenfeesten georganiseerd.
In Gierle stond vroeger ook nog de zogenaamde 'Tragische Molen', een houten constructie langs de huidige
De Nefstraat.
De molen heette eigenlijk de 'Spekmolen' en werd in 1940 door een storm vernield.
De naam 'Tragische Molen' verwijst naar een ongeval bij de begrafenis van Pieter De Nef in 1844. Toen had immers een, massa volk postgevat op de gaanderij van de Lokerenmolen in Turnhout om de begrafenisstoet gade te slaan.
Holsbeek is een landelijke en groene woongemeente, gelegen tussen Leuven en Aarschot.
Het is dan ook goed wonen in Holsbeek.
Dichtbij Leuven, gemakkelijk bereikbaar via de E314, en toch hoef je overal maar een paar stappen te zetten en je bent midden in de bossen en velden.
DE ROUTE :
We vertrekken aan de Sint_Mauruskerk van Holsbeek.
- Deze bakstenen zaalkerk (1933) is ontworpen door architect Vaerwyck-Suys. In de zijgevel zijn gekleurde faiencetegeltableaus te zien met taferelen uit het leven van de heilige Maurus. In 1940 werd de kerk door Duitse soldaten bezet en deed de toren dienst als uitkijkpost.
Via de Nobelberg, Asselveld de Biekendelle ( beukendal) bereiken we het plateau van de Onkelberg.
Deze vlakke heuvelrug deed tijdens WO II nog dienst als landingsstrip voor kleine vliegtuigen van de geallieerden.
Als we doorlopen naar de verste heuvelpunt, 50 meter boven de omgeving krijgen wij bij helder weer een breed panorama over Leuven en zijn omgeving.
Langs diepe dalen en koele dreven dalen we langs de noordflank tot bij het kasteel van Tilt, eigendom van een Leuvense brouwersfamilie.
Bij de ingang van de dreef herinneren twee kapelletjes aan vier oorlogsslachtoffers.
De wandeling loopt verder door natte bospercelen en we kunnen tussen de bomen een glimp van het kasteel opvangen.
Via de Erembodegemhoeve en over kleine kerkwegeltjes bereiken we weer het dorpscentrum.
Start : Dorpsplein van Gestel Afstand : 12 km Bewegwijzering : Geen Aard van de weg : Beton en aardewegen,moeilijk voor rol-of kinderwagens
DE ROUTE :
Vertrekt op het dorpsplein van Gestel en gaat langs; -Kasteel Ramelenhof -De Nete -Bogaartsheide -Kasteel Gestelhof -De Plasloop -Berlaar -Langs de Gestelsebeek -terug naar Gestel
Beschrijving :
1.
Met de rug naar de Sint-Lambertuskerk neem je de betonweg naar links. Je wandelt rechtdoor tot je aan een Mariakapel links de eikendreef kiest. Tot aan de gemeentefusies in 1965 was Gestel de kleinste gemeente van de provincie. Pleintje, kerkje, gemeentehuisje, het heeft iets schattigs, maar het is echt en het is gebruikt, ook de schandpaal uit 1779. Het landbouwgebied om je heen is ontgonnen vanuit kasteel Rameyenhof. Onderweg zie je een afsluiting met de letter R.
2.
De voetgangersbrug brengt je over de Grote Nete. Blijf rechtdoor stappen tot je aan de Kruideniersstraat komt en neem hier rechts. Even verder moet je de soms drukke Itegemsesteenweg dwarsen. De zandweg die je eerst langs en vervolgens een stukje door het bos voert brengt weer rust tot aan de Kruiskensbaan. Aan de Grote Nete beveiligen hoge dijken de weilanden. Je geniet er van een panorama met boerderijen, bomen, weilanden, dieren wellicht, en de kerktorens Gestel en Bevel. Voorbij de verkeersweg loop je langs een bosje, een paradijs voor fazanten.
3.
Je volgt de verkeersweg links tott Kruiske waar je oversteekt naar het bospad parallel met de hoofdweg. Aan de kapel ga je rechts en bij de volgende afslag sla je links af. Aan de T-sprong vervolg je rechts en aan de ingewikkelde splitsing haaks links. Je negeert twee linkse afslagen en over een smal bospad bereik je de Grote Nete waar je de grindweg naar links volgt. De kapel op de Kruiskensberg dateert van 1861 en is een bedevaartsoord rond vijf waterputten die herinneren aan de vijf wonden van Christus. De omgeving van de kapel is ideaal om te picknicken. Je wandelt verder over zandwegen tussen de bomen, ook langs een stukje heide met een ven.
4.
Aan t Schipke steek je de Grote Nete over en wandel je op de andere oever verder. Bij een scherpe bocht naar links verlaat je de oever (volg fietsknooppunt 25). Stap verder over de zigzaggende zandweg. Bij een elektriciteitspaal neem je de weg rechts. Op het einde van de Hooiweg sla je rechts deHaringstraat in (geen teken). Op het einde neem je de grote weg naar rechts, dit is weer de Hooiweg. De taverne t Schipke is alweer een aangenaam rustpunt in het land van Pallieter. Ook hier heb je een verrassend mooi panorama met velden, boerderijen en rijen bomen.
5.
Op de T-sprong ga je naar links op de Bevelsesteenweg ,om een paar stappen verder rechts de Hertstraat te nemen. Dan neem je, net voor je weer op het grondgebied van Berlaar bent, de Kattepoort, de veldweg rechts. Blijf deze weg rechts aanhouden tot aan de verharding voorbij een boomkwekerij rechts van de weg. Aan de tweesprong volg je rechts de niet verharde weg tot aan de Gestelsesteenweg. Steek over naar links en ga daar rechts de Rameyenstraat in die je langs het gelijknamige Hof terug naar de dorpskom brengt. Op het einde van de zandweg ligt hoeve de Thorens. Je wandelt een hele tijd op de gemeentegrens van Berlaar. Afsluitingen met een R wijzen op de nabijheid van Rameyenhof. De oudste kern van het waterkasteel gaat terug tot de 13de eeuw.
Vertrek : Aan de kerk van Grobbendonk Afstand : 12 km Bewegwijzering : Geen
Start Coördinaat: N 51.189688-E 4.738623
DE ROUTE :
We vertrekken aan de kerk (met de rug naar de kerk links) Tot aan het kerkhof,rechts Door het bos tot we een voetbalveld tegenkomen Langs "de warme hand" Richting Pulle Langs het slangenbos - boshoven - Molenbos Terug naar Grobbendonk
Aard van de wegen : De wandeling loopt over betonwegjes en veldwegen(de veldwegen kunnen bij regenachtig weer modderig zijn)
De markt van Asse bereik je door de E40 te verlaten bij afrit 20-Ternat en de N285 richting Asse te volgen tot aan de T-sprong in het centrum. Daar rechts en de tweede straat opnieuw rechts (Kattestraat, net voor het pleintje aan het gemeentehuis). De markt ligt op het einde van de Kattestraat rechts.
Parkeren:Parkeerterrein in de Kattestraat (niet op di. 6.00-14.00 u wegens markt).
Gps info : Sint-Martinuskerk Kerkplein 1730 ASSE
DE ROUTE :
We beginnen onze wandeling aan de Sint-Martinuskerk en van op het Kerkplein slaan we de Kerkstraat in en volgen deze 133 meter
Aan de T-splitsing slaan we rechts in en dat 90 meter tot aan een Twee-sprong waar we rechts inslaan .
Nu zijn we in de Muurveldstraat deze volgen we 79 meter tot aan een kruising met de Boekfosstraat , steken deze over en volgen nog 90 meter en slaan tegenover het huisnummer 30 links in en volgen een voetpad dit 100 meter dan een korte draai naar rechts , om na 346 meter aan een T-splitsing te komen.
Nu zijn we in de Witterramsdal waar we links nemen om na 20 meter rechts een voetpad tussen de huisnummers 79 en 81 te nemen .
Nu volgen we dit voetpad 523 meter en komen aan een T-splitsing met de Terlindenweg en slaan deze links in .
We volgen de Terlindenweg over een afstand van 676 meter en komen aan een Twee-sprong met de Terlindenvijverweg. Hier bevond zich vroeger de watermolen van de Ijzenbeek , links van de weg door de bomen kan men de Molenvijver zien.
Nu vervolgen we rechtdoor de Terlindenweg dat nu een mooie holleweg is en dit over een afstand van 199 meter , na de bocht komen we aan een Twee-sprong met de Hoogpoort.
Deze weg slaan we links in en volgen deze over een afstand van 248 meter , links van ons zien we het Hoogpoortkasteel , tegenover het kasteel slaan we rechts een veldweg in, na 328 meter komen we aan een T-splitsing , waar we links af slaan .
Deze veldweg wordt onderweg de Bruggeveldstraat , onderweg steken we de Nieuwermolenbeek over , na 565 meter komen we aan een Twee-sprong waar we tegenover het Kasteel Nieuwermolen rechts een brede veldweg in slaan en die ons naar een alleenstaande woning leidt en dit na 255 meter .
Voor het huis slaan we links een bosweg in , we volgen deze 316 meter om na een korte draai op de Vitseroelstraat uit te komen , die we rechts in slaan , volgen deze 70 meter waar we dan voor een witgekalkte hoeve rechtsaf slaan We volgen nu deze weg 240 meter en steken de Nieuwermolenbeek terug over , om dan verder links een veldweg in te slaan.
We volgen deze veldweg 566 meter tot aan een T-splitsing met de Zetsel , nu slaan we rechtsaf en volgen de loop van de Ijzenbeek en dit 501 meter .
We komen uit op een kruising met de Mazier , waar we de Mazier links in slaan en volgen deze 465 meter tot aan de volgende Twee-sprong .
Hier slaan we rechts de Museumstraat in , op de hoek staat een gerestaureerde vakbouwhoeve , we volgen de Museumstraat 539 meter tot aan een hoeve , waar we links een voetweg in slaan , die volgen we 124 meter tot aan een Kruising met de Terlindenweg , die we oversteken.
Aan de overkant vervolgen we de voetweg (veldweg) en dit 480 meter tot aan een T-splitsing , waar we links de Vijverstraat in slaan , na 92 meter slaan we rechts af en volgen verder de Vijverstraat en dit 743 meter tot aan een rond punt.Nu slaan we links af de Witteramsdal in en volgen 98 meter om rechts na een huis met nummer ........ een voetweg in te slaan .
De voetweg volgen we 254 meter , we gaan over een brugje en komen aan een T-splitsing waar we de voetweg links vervolgen en dit 223 meter.
We zijn nu in de Boekfos uitgekomen waar we rechtsaf slaan en na 45 meter links de Vronemeers in slaan en volgen deze over een afstand van 191 meter tot aan een T-splitsing .
Nu slaan we links in om na 75 meter terug links in te slaan en dan na enkele meters rechts in te slaan , zo komen we na 300 meter terug op het Kerkplein
Meer informatie op de website van de gemeente ASSE
Wandeling en aangepaste beschrijving van deze wandeling gemaakt door fdi "Non-Stop" Sint-Martinuskerk
Start : De Sint-Jozefkapel in Achouffe Afstand : +/- 6 km Bewegwijzering : Geen
Wegbeschrijving U bereikt Achouffe het beste langs de E 25 Bastonge Luxembourg, u neemt afrit 51 Houffalize. De afrit genomen gaat u naar rechts richting Baraque Fraiture. Een kleine kilometer na de afrit, en net na een Suzuki-garage, volgt u links de wegwijzer naar Achouffe. U rijdt Achouffe binnen en zoekt een parkeerplaats in de buurt van het kerkje.
DE ROUTE :
Achouffe is vooral bekend om de (al niet meer heel kleine) Brasserie d' Achouffe (1982) die een vijftal bieren brouwt.
Iets voor na de wandeling. De brouwerij (met taveme-restaurant) ligt vlakbij het vertrekpunt, de Saint-Joseph-kapel.
We wandelen tussen de kapel (rechts) en de brouwerij (links).
Net voorbij een mooie, grote vijver links, aan een groot huis, houden we op de splitsing links aan. Er volgt vrijwel onmiddellijk een nieuwe splitsing.
Kies links het dalende pad.
Je loopt dan voorbij enkele vijvers die met elkaar in verbinding staan.
Aan een volgende splitsing gaan we schuin rechts naar boven.
Links van ons stroomt de ruisseau de Chevral.
We komen aan een viersprong met links een 'boomstambruggetje', waarlangs men naar Wibrin kan
wandelen.
Wij lopen hier rechtdoor.
Het pad wordt smaller er ruiger met veel blootliggende boomwortels.
Via weer een 'boomstambruggetje' steken wij nu het riviertje over en dat doen we even verder een tweede keer.
Opgelet, bij nat weer is hout glad! Weer even verder steken we via enkele stenen een smal beekje over en volgen dan het bospad naar rechts.
We volgen het beekje stroomopwaarts, via een smal, heuvelend pad, over boomwortels en laaghangende takken, tot op een grote open plek, met links een uitkijkpost.
Steek deze vlakte over via het smalle pad door het hoge gras en wandel recht op een sparrenbos af. Rechtdoor, het bos in.
Aanvankelijk een vrij brede bosweg, maar na een viersprong, waar wij rechtdoor lopen, wordt
het pad smaller.
Nog altijd rechtdoor, tot je na een bocht naar links, steil begint te dalen, via een smal, door de regen uitgevreten pad, als je wil, een mini holle weg.
Laat je hier leiden door de rode nummers 27 in witte vierkanten.
We dalen af tot op een kiezelweg vlakbij een bruggetje.
Rechts van het bruggetje ligt wat rest van de oude molen van Wilogne.
Neem het smalle bospad rechts, juist voor het bruggetje.
We volgen verder zo dicht mogelijk de Eau de Martin Moulin tot we over een sluisje kunnen dat het debiet van een beekje regelt.
Vanaf hier volgen we een draadafsluiting waarachter de ruisseau overgaat in een vijver.
En na de eerste vijver volgt wat verder nog een vijver.
Op het einde van de draadafsluiting loopt de vijver opnieuw over in een tiviertje.
Hier komen we uit op een kiezelweg die we naar rechts volgen.
Rechtdoor tot bij het vertrekpunt. OPGELET : Bij regenweer een nogal gladde bedoening
Ten Aard ligt 5 km ten noorden van Geel-centrum langs de weg Geel- Kasterlee.
Vanuit Geel (uitrit 23 Geel Westof24 Geel Oost op de E313) rijd je over de kanaalbrug en sla je aan de verkeerslichten links af naar het centrum van Ten Aard.
Met het openbaar vervoer neem je de trein naar Geel en dan de bus naar Turnhout-Kasterlee, met halte in Ten Aard.
2/
Het kanaal van Bocholt naar Herentals is een van de Kempense kanalen (zoals ook de Zuidwillemsvaart, het kanaal van Beverlo, Dessel- Turnhout-Schoten, K waadmechelen- Dessel, T ernaaien- Maastricht en Haccourt - Wezet) die in het midden van de 19de eeuw werden aange- legd.
Het kanaal Bocholt-Herentals is geschikt voor binnenschepen tot 600 ton met een diepgang van ongeveer 2 m. Daarom noemt men deze schepen ook wel 'Kempenaars'. De waterhuishouding van dit kanaal wordt ook door verschillende sluizen geregeld. Tijdens deze wandeling maak je kennis met Sas 9 dat 50 m lang en 7 m breed is en een verval heeft van 2 m.
In dit kanaal zwemt ook nog behoorlijk wat vis. De afvalwaterlozingen blijven binnen redelijke perken en de kanaal oevers zijn niet van beton, zodat de vis de mogelijkheid krijgt om te paaien.
3/
Bij de bevrijding van Geel in september 1944 ondervonden de oprukkende Engelse soldaten aan het kanaal in Ten Aard sterke tegenstand van de Duitsers. Er werd hier toen gedurende verschillende dagen fel gevochten, zodat aan beide zijden talrijke slachtoffers vielen.
Tijdens deze gevechten werd ook Ten Aard bijna volledig vernield. Bij de verkeerslichten op de weg van Geel naar Kasterlee herinnert een gedenkteken aan deze oorlogsgebeurtenissen.
4/
Het natuurreservaat De Zegge (87 ha) is eigendom van de Koninklijke Maatschappij voor Dierkunde van Antwerpen die hier haar eerste percelen aankocht in 1952.
De Zegge is eigenlijk het restant van het vroegere 'Geels Gebroekt', een uniek laagveengebied dat zich 900 ha groot uitstrekte in de vallei van de Kleine Nete tussen Lichtaart en Geel.
In 1955 werd besloten dit gebied om te zetten in landbouwgrond.
Er werd gestart met de drooglegging van het Geels Gebroekt en in 1960 werd de Kleine Nete rechtgetrokken. Het gevolg was een serieuze verlaging van de waterstand, zodat de turfkuilen uitdroogden, het landschap dichtgroeide met elzen en heel wat dier- en plantesoorten verdwenen. Het gebied werd door een dijk in tweeën verdeeld en ten zuiden ervan ligt het natuurreservaat De Zegge. De Kleine Nete werd in 1975 nog eens verbreed, zodat de waterhuishouding in het gebied sindsdien moet worden geregeld via stuwen en pompen om
De Zegge van voldoende zuiver water te voorzien. In dit (moeras)gebied tref je nu futen aan, naast dodaarzen, winter- en zomertalingen, slobeenden en broedvogels.
Bij de flora vind je bijvoorbeeld kleine en ronde zonnedauw en het zeldzame klimopklokje.
De Zegge is alleen toegankelijk na schriftelijke aanvraag bij de Koninklijke Maatschappij voor Dierkunde, Koningin Astridplein 26 te Antwerpen.
Afspraak aan de St.-Laurentius- kerk, de Verrebroekse dorpskerk met de monumentale toren. Sinds de 15de eeuw is bijna elke eeuw aan de kerk verbouwd.
We lopen naar de verkeerslichten en wandelen rechtdoor de Pater Vergauwenstraat in.
Op het einde linksaf, het Spaans Fort volgen.
Negeer alle zijstraten tot je, ruim één km verder aan de eerste echte viersprong van verharde wegen komt. Linksaf, tot op de weg St.-Niklaas-Kieldrecht.
Oversteken en schuin rechts de Turfbanken nemen.
Deze smalle betonweg voert ons door de Konings Kieldrechtpolder.
Op de eerste viersprong linksaf.
We wandelen tot aan de Verrebroekse dijk,draaien met ons weggetje mee en volgen even de dijk om hem dan te dwarsen en aan de andere zijde ook even volgen.
Draai met het asfaltweggetje mee naar links en neem na een paar honderd meter de eerste straat rechts.
Je wandelt nu door het gehucht Bloempot.
Een straat met laag-en hoogstammige boomgaarden.
Op de T gaan we linksaf en nemen vervolgens de eerste straat links, de Kloosterstraat.
Volgen tot aan de neoclassicistische St.-Comeliuskerk van Meerdonk.
Ook nu blijven we rechtdoor lopen.
Aan de dorpsrand staat in de omgeving van de St.-Comeliuskapel, een holle boom, langs de binnen- en de buitenkant door de Breskense priesterbeeldhouwer Giellet verheven tot het kunstwerk, 'Lieve Vrouwe van de Polder'.
Op de splitsing met de Turfbankenstraat, volgen we schuin rechts de Groenendijk.
Hier staat 'Polderrust', een mooi wit huisje. Rechts de Konings Kieldrechtpolder, links de Turfbanken-
polder.
Aan de Dwarsdijk (Groendijkstraat) gaat de Kieldrechtse waterweg over in de brede Geul , een paradijs voor vissers.
Verder rechtdoor, langs enkele landbouwbedrijven.
Links een natuurreservaatje.
Ons weggetje stijgt lichtjes en we lopen nu op de Krekeldijk.
Bijna op het einde nemen we op de splitsing, het kasseiweggetje links, de Lage straat.
Op het daaropvolgende kruispunt met de Lange Meersstraat rechtdoor.
Vervolgens op het einde rechtsaf, tot in de Zandloperstraat.
Voorzichtig hier! Linksaf en aan de splitsing Meer- donk-Verrebroek links houden, richting Meerdonk.
Vrijwel onmiddellijk na de splitsing, nemen we de eerste weg rechts, de Donkstraat.
Hier komt ook een GR-pad langs.
Volgen tot op een viersprong, juist over een brede gracht.
Voor ons een onverharde weg. Linksaf.
Een paar honderd meter verder, de eerste straat rechtsaf.
Deze smalle betonweg, door de Verrebroekpolder, volgen we, voorbij het Zwaantje (links), tot op de eerste viersprong.
Rechtsaf, en aan de volgende kruising rechtdoor, de Binnendijk volgen.
Een residentiële straat met nog veel restanten van landbouw en boomgaarden.
Juist voor nr. 22, draaien we links een kerkpad in tot bij de Laurentiuskerk.
WEETJES :
-Verrebroek is een dorp in de Belgische provincie Oost-Vlaanderen en een deelgemeente van Beveren. Het was tot 1977 (1275 inw.) een zelfstandige gemeente, in de Wase Scheldepolders.
- De waterhoek werd na de verwoesting van de Noormannen ingepalmd door de heren van Beveren (850), op die manier werd het een heerlijkheid. Het was een kleine nederzetting van Friezen, die naar hier waren afgezakt. De veengronden waren rijk aan turf en brachten een bloeiende handel op gang. De graaf van Vlaanderen zag hier een goede zaak in. Verrebroek leverde een constant gevecht tegen het water, zowel door stormen als door het onderwater zetten voor oorlogsdoeleinden.
Bezienswaardigheden :
De Sint-Laurentiuskerk is een driebeukige kruiskerk, waarvan een eerste aanzet dateert uit de 15de eeuw. De kerk verving een Romaanse kapel. Door de vele stormvloeden ging echter veel geld naar het onderhoud en verstevigen van de dijken, waardoor de bouw van de kerk problematisch verliep. Het duurde tot 1688 vooraleer de ze haar huidige vorm kreeg. De torenspits werd gehalveerd in 1804 door de Fransen die er een seintoestel van maakten. Sint-Laurentiuskerk, Verrebroek
Start : Aan de Melkerij in het park van Brasschaat
Afstand : 6 km
Bewegwijzering : Geen
Stedelijk Domein Peerdsbos
Ligging U bereikt het Peerdsbos aan de kant van Brasschaat ofwel: - vanuit het park van Brasschaat - vanaf de Bredabaan aan de Hemelakkers, aan de Melkerij, aan het Provinciaal Sportcentrum of aan de Kleine Barreel
DE ROUTE
Afspraak aan de Melkerij.
Als we met de rug naar de parking staan, gaan we rechtsaf en volgen de bewegwijzerde fietspaden
Kapittelpad en Kastelenpad, door een mooie beukendreef.
Na 300 m trekken we via een ijzeren poort het park in.
Blijf de dreef rechtdoor volgen tot aan de Obelisk (1) in 1884 door Graaf Reusens, zaakgelastigde bij de Heilige Stoel, geschonken aan zijn broer-burgemeester.
Zes dreven komen hier samen.
Neem de tweede links, een asfaltweggetje.
Weldra wandelen we tussen het Louis De Winterstadion en de Hemelhoeve (2).
Nog even rechtdoor tot bij een dierenpark.
Aan het einde van de afsluiting, rechtsaf, tussen een speeltuin en het dierenpark.
Voor ons staat het kasteel van Brasschaat (1855-1909) (3).
We wandelen tussen het gerestaureerde koetshuis (links) en de hovenierswoning, met prachtige rozentuin (rechts),
Juist voorbij de tuin, rechtsaf.
De geasfalteerde dreef volgen we tot op het einde.
Links het openluchtzwembad en recht voor ons, een mooie vijver, met het Boothuisje (4), nu een kleine taveerne.
Rechtsaf, en daarna, op de viersprong, linksaf. Je kan hier bootjes en waterfietsen huren.
Het pad wordt smaller,
Op de splitsing links houden en over een bruggetje wandelen.
Aan de overkant, rechtsaf.
Bij het volgende bruggetje steken we de Laarsebeek opnieuw over en vervolgen onze weg langs de andere oever in dezelfde richting.
De weg eindigt in de bocht van een ander pad dat we naar links, dus vrijwel rechtdoor volgen.
Aan een viersprong met middenin een boom, rechtdoor, tot in een brede dreef die we naar links volgen.
We steken opnieuw de laarsebeek over.
Rechtsaf, de beek volgen.
Aan een splitsing, met links een schuilplaats, houden we rechts aan. We blijven dus de Laarsebeek stroomafwaarts volgen.
Het pad wordt smaller en we komen in een
Brede dreef. Rechts alweer een bruggetje, links het voormalig boswachtershuisje. (5)
We dwarsen de dreef en gaan rechtdoor tot we tussen de rododendrons, rechts een bruggetje oversteken. Aan de overzijde naar links, en op de viersprong links, de beek volgen.
Vanaf hier kan je de bruine pijltjes volgen.
Eerst langs de kronkelende waterloop, tot we via een bruggetje, op een bredere bosweg uitkomen.
Rechtsaf. Juist voor de tennisvelden weer rechtsaf en voor de laatste keer een brug over.
Een kleine 100 m verder nemen we de smalle doorgang rechts en gaan rechtdoor de brede dreef in.
We houden de schuilplaats links van ons.
De dreef volgen, tot we de eerste brede bosweg links kunnen nemen.
We komen uit in een brede dreef die we naar rechts volgen tot aan de Melkerij. Het befaamde Kasteel van Brasschaat is een historisch, schitterend onderhouden gebouw dat dateert uit de 17de eeuw temidden van een park van 160 hectare. De inplanting in het park van Brasschaat is uniek. Het kasteel is omgeven door prachtig groen; eeuwenoude bomen, uitgestrekte grasvelden, vijvers, fonteinen en een unieke rozentuin. Hier is het heerlijk toeven op één van de terrassen in de zomermaanden of tijdens de koudere dagen in de ruime hal met authentieke open haard.
Vertrek :De markt van Asse ; bereik je door de E40 te verlaten bij afrit 20-Ternat en de N285 richting Asse te volgen tot aan de T -sprong in het centrum.
Daar rechts en de tweede straat opnieuw rechts (Kattestraat, net voor het pleintje aan het gemeentehuis).
De markt ligt op het einde van de Kattestraatrechts.
Er is een parkeerterrein in de Kattestraat.
Afstand: 14,7 km, alternatief 9,7 km
Aard van de weg: Smalle voetpaden, asfaltwegen, aarde- en grindwegen; aanzienlijke hoogteverschillen. Onmogelijk voor buggy's en rolstoelen.
WAT KOMEN WE TEGEN :
Sint-Martinuskerk Asse
De stemmige markt heeft een landelijk karakter en verraadt niets van het verstedelijkte en verzorgende centrum dat Asse is. De Sint-Martinuskerk heeft 12de-eeuwse romaanse torenresten.
De gotische aanpassingen dateren uit verschillende fasen van de 13de tot de 17de eeuw.
De Nieuwstraat dateert ondanks haar naam al uit de Romeinse periode.
Vermoedelijk was Asse toen al een administratief centrum.
In de 1ste eeuw verbonden de Romeinen het met Bavai.
Aan de Romeinse heerweg staat een eerste kapel van de devotie van de miraculeuze kruisen van Asse, beter bekend als de Kruisborre. De eerste kapel dateert van 1622.
Op de tocht naar de kapelletjes geniet je van een mooi en diep ingesneden landschap.
Op de rustbanken bij de laatste, en tevens grootste kapel kun je bekomen van de steile klim.
Kasteel Hoogpoort
In de afdaling vang je slechts een keer een glimp op van kasteel Hoogpoort.
Dichter bij het kasteel ontnemen de bomen van het park er alle zicht op.
Het neoclassicistische kasteel uit de 18de eeuw werd in 1935 vergroot.
Kasteel Nieuwermolen
Het L-vormige waterslot in de Dilbeekse deelmeente Sint-U1riks-Kapelle werd opgetrokken in traditionele bak- en zandsteenarchitectuur van de 16de-17de eeuw en kende in de 18de-19de eeuw aanpassingen.
Doordat alle terreinen privé zijn, kun je de bijbehorende 19de-eeuwse watermolen op de Nieuwermolenbeek jammer genoeg niet bezichtigen.
Hopvelden
Hopvelden worden steeds schaarser in de streek tussen Aalst en Asse.
De vrouwelijke bloemen leveren de hopbellen, waarvan de schubben bezet zijn met kliertjes, die een geel poeder, hopmeelof lupuline, bevatten.
Bierbrouwers gebruiken het poeder om aan bier een licht bittere smaak, een aangename geur en een grote duurzaamheid te geven.
Vroeger gebruikte men voor de hopteeltstaken van 6 à 10 m hoogte.
Nu laat men de plant s1ingeren langs de schuine klimdraden van tot 1,50 m hoge horizontale draadnetten.
Vertrekplaats: De kerk van Hoegaarden. Die bereik je door de E4O te verlaten bij afrit 25- Tie- nen en de N29 richting Geldenaken/Jodoigne te volgen. Na 1 km kun je rechts naar het cen- trum. Parkeren kan op het gemeenteplein voor het gemeentehuis (zaterdag is marktdag).
Afstand: 13 km,
Aard van de weg: Verkeersarme asfaltwegen, ruilverkavelingswegen, tweesporenwegen en aardewegen. Modderig na regenweer. Kan bij droge weersomstandigheden ook met buggy's en begeleide rolstoelen als je enkele varianten volgt.
WAT KOMEN WE TEGEN
Sint-Gorgoniuskerk van Hoegaarden Het monumentale gebouw is opgetrokken in Gobertangesteen, die de rococo-elementen nog beter tot uiting brengt.
Samen met het kapittelhuis, waar vroeger de kanunniken van de collegiale kerk woonden, en de hoeve Arendsnest vormt de kerk een pittoresk geheel en weerspiegelt ze de welstand van de Hoegaardse brouwers.
Molen van Meldert In een doorkijkje tussen de bomen krijg je de gerenoveerde watermolen van Meldert in het vizier. Hij stond er al in 140B.
Sint-Ermelindiskapel en -kerk Je loopt eerst langs de 17de-eeuwse kapel ter ere van Sint-Ermelindis, die volgens de legende rond 600 in Meldert gestorven en begraven zou zijn.
De kerk was eerst toegewijd aan de heilige Bartholomeus, maar de lokale cultus van Sint-Ermelindis bracht mee dat de kerk in I801 aan haar werd toegewijd.
Het oudste deel is romaans en dateert uit de late 12de eeuw. Binnen overheerst barok met onder andere vier reliëfs met gebeurtenissen uit het leven van de heilige Ermelindis. Ze werd aangeroepen tegen lamheid, koorts en oogpijn.
Kasteelpark Meldertbos Je loopt langs de vervallen gotische inrijpoort van het kasteelpark Meldertbos. Rechts ligt de Prins Kardinaalhoeve met de ruïnes van de woontoren of donjon
Bewegwijzering :Zeshoekige groenwitte borden van de wandelroute Rooigemsebeek.
Aard van de weg : Een bont allegaartje van ver- harde wandelpaden, wegen, kasseistroken en zand- en grintpaden.
Aanbevolen vertrekpunt : Aan de Sint-Hilariuskerk in Mullem.
Mullem ligt vlak bij de N60 Gent- Oudenaarde. In de Mullemstraat is er slechts beperkte parkeergelegenheid.
Vertrekken kan eveneens in Lede (Kruishoutem), Wannegem (Kruishoutem) of Huise (Zingem).
Eten en drinken Tijdens het weekend zitten In De Kroon en Ter Motte in Mullem vaak eivol.
Onderweg kun je op adem komen in de cafés In den Hert in Lede en De Vaderlander en Tonneke in Huise.
Het meest opvallende in Mullem zijn de gebouwen, die allemaal dezelfde kleuren hebben: okergeel geschilderde muren en een rood pannendak. Behalve enkele goed bewaarde boerderijen vind je er een kerk, een oud schooltje en een paar café-restaurants. In een park op de heuvelflank ligt het kasteel van Mullem. Achtereenvolgens woonden hier de heren van Mullem, Cabilliau uit Oudenaarde en Lepoivre. In de 19de eeuw was 'het Kasteeltje' een school en tevens het woonhuis van de onderwijzersfamilie Henri Stijns.
In herberg In de Kroon vonden destijds de opnamen plaats voor de televisieserie Hard Labeur.
De okergele kleur wees op de afhankelijkheid van het kasteel toentertijd.
DE ROUTE
Zodra de dorpskom achter je ligt, en je je tussen de velden bevindt, krijg je gezelschap van de Rooigemsebeek.
Een informatiebord vertelt dat je hier het wachtbekken van Mullem passeert, een van de zes wachtbekkens die de waterhuishouding in de ruilverkaveling regelen.
Rechts voor je zie je een heuvelkam met aan het einde de kerktoren van Huise.
Waar je het Prinsenhof kruist, steek je de grens over tussen Mullem en Huise, tevens de grens tussen Oudenaarde en Zingem. Een volgende bord vertelt dat je je in een vloeirietveld (verkorting mogelijk) bevindt.
Een vloeirietveld is een natuurlijk waterzuiverings- station. Het riet filtert het afvalwater zodat het schoon in de Rooigemsebeek terechtkomt.
Een vistrap is de volgende verrassing: een trap, bestaande uit kleine, trapvormig aangelegde niveauverschillen, gebouwd om het de vissen naar hun zin te maken.
Aan de Ledepontweg in Lede , dat bij Kruishoutem hoort, is eveneens een verkorting mogelijk.
Er volgt een tweede wachtbekken, een vochtig weidegebied met knotwilgen.
Het bos dat je aan je linkerkant aantreft is het kasteelpark van kasteel De Ghellinck. Het kasteel werd in 1785 bewust op deze hoogte gebouwd, zodat de heer des huizes vanuit de volle natuur uitzicht had op zowel Gent als Oudenaarde.
Het volgende dorp dat je tegenkomt is Wannegem .
Liefhebbers van Vlaamse wielerklassiekers zullen een belletje horen rinkelen bij het horen van zowel Wannegem als Lede.
Aan de splitsing Hulsapontweg/Nokerepontweg is een verkorting mogelijk.
Wannegem mag zich ook de trotse bezitter noemen van een houten staakmolen, de Schietchampettermolen. Een merk- waardige naam die op een waar gebeurd feit berust, want ooit schoot een veldwachter (champetter) een kogel in de molenkast.
Vlak bij Huise passeer je nog een molen: de Huisekoutermolen, ouder dan de vorige. In de dorpskom van Huise zul je merken dat de kerktoren van Huise nogal lijkt op die van MulIem.
Vanaf de weg die je opnieuw naar de N 60 leidt, zie je bij helder weer zonder problemen de torens van Gent.
Zowel de Lange als de Korte Aststraat hebben hun naam ontleend aan een cichoreidrogerij, een 'ast', aan de rand van het kasteeldomein. Ook het kasteel staat trouwens bekend als het kasteel Ter Ast.
Mullem is nu echt heel dichtbij. DE KERK VAN LEDE
De Schietchampetter van Wannegem De Huisekoutermolen
Hemelsbreed 2,5 km ten noordwesten van het centrum van het mooie Borgloon staat het kasteel ven Ruilingen , met erbij een uniek fructuarium.
Het kasteel begon zijn carrière in de 12de-13de eeuw wellicht als een versterkte herenhoeve, maar werd kort na 1618 vervangen door een Maaslands waterkasteel dat in 18de-19de eeuw werd aangepast, maar dat eind 1920 in vlammen opging. In 1921-1935 werd het ingrijpend gerestaureerd. In 1978 kocht het Limburgse provinciebestuur het domein aan. Het kasteel is tegenwoordig een hotel-restaurant, het park evolueerde tot een interessant eiken-haag-beukenbos en het fructuarium is een boomgaard naar oud model.
Je bent nog maar nauwelijks vertrokken of je steekt de Herk al over, een zijriviertje van de Demer in een vallei die grotendeels is volgeplant met canada's.
In Berlingen laat je de neoclassicistische Sint-Agathakerk links liggen en bij een ongewoon hoekpand duik je voor geruime tijd onder in een verrukkelijk landschap met bijna uitsluitend hoogstam- en laagstamboomgaarden, in de lente een grote bloesemdroom, in de late zomer en herfst een enorm fruitfeest.
Bij de noordgrens ervan passeer je een karakteristiek Haspengouwse vierkantshoeve, de Canadawinning, en kom je uit bij de 17de-eeuwse, barokke kluiskapel van Detersloven , die tot 1878 bewoond was,
Interieur: een piëta (omstreeks 1500) en zes 18de-eeuwse bidbanken.
Aan de koormuur (buitenkant): een vroeg-16de-eeuws calvariekruis,
Voorbij het landelijke café De Passant daal je af door alweer ontelbare boomgaarden.
In Bèrlingen moetje andermaal door het dal van de Herk, onder meer voorbij de Nieuwe Malen , een vroegere watermolen, maar weinig bezienswaardig.
Het wandelweggetje kronkelt zich door een aantrekkelijk landschap. Het sluit aan bij een vroegere spoorwegbedding , nu een prachtig stuk holle weg, die naar de kleine woonkern van Kuttekoven en naar een Mariakapel leidt.
Maar je loopt alweer een ander gehucht tegemoet: Herten.
Daarbij passeer je een 17de- eeuwse kwadraathoeve , met een groot portaal met een wapenschild en links en rechts van de ingang nog twee schilden van de abdij van Herkenrode. De hoeve staat bij het kasteel
De Klee (19°7), art-nouveaustijl, en wordt omringd door een klein park.
Verderop wandel je, even voorbij een i-bord (informatie), alweer door onafzienbare boomgaarden en bij de geasfaltearde dwarsweg rakelings langs Herten.
Het laatste stuk van de wandeling verloopt heel rustig over een landelijk weggetje, ongeveer parallel aan de loop van de Herk en voorbij een boerderijtje, omgevormd tot een' verrukkelijk buitenverblijf .
Je wandelt voorbij het kasteel, het fraaie Jachthuis (herberg in een bijgebouw) en door de tuin
het park in en tot slot langs het fructuarium, een levend museum van fruitvariëteiten, met niet minder dan tachtig kersen- en zestig pruimenvariëteiten, met per ras een drietal bomen.
Het geheel is, ter bescherming tegen onguur weer, omzoomd met de vermaarde siroopperen van Borgloon. De fruitvariëteiten dragen vaak opmerkelijke namen, bijvoorbeeld voor de kersen Dikke Loen, Rotzak, Vroege van Gelmen, en voor de pruimen Steen op Steen (pruim met twee pitten) en Sanctus Hubertus.
dicht bij 28 wandelt u langs een diepe oranjekleurige zand put. De steile wanden zijn begroeid met bomen die zich dapper in het zand vasthouden. Maar dat lukt niet altijd goed: erosie schuurt het zand tussen de wortels weg. Een knap natuurmonument! Helaas verraden wielsporen dat quads en mountainbikers hier soms passeren en de erosie alleen maar versnellen.
. Bij knooppunt 20:
vogelkijkhut bij het Zwart Water.
. Tussen knooppunt 20 en 28:
een van de mooiste stukken van de route. Een vrij smal bospad slingert zich langs brede zandvlakten. donkere dennen en gemengde bossen vol leven.
Aan het heuvelachtige parcours zult u merken dat het mooie natuurgebied De Witte Bergen vlakbij ligt.
. Tussen knooppunt 15 en 16:
picknicken! Als u voor u vertrekt een hapje in uw rugzak stopt, kunt u halthouden bij de nieuwe picknicktafel. U hebt uitzicht over een uitgestrekte zandvlakte.
waar door deskundig natuurbeheer
ook de heide opnieuw een kans krijgt.
. Tussen knooppunt 15 en 17:
eerst gaat u door een prachtig stukje natuur, alleen voor voetgangers toegankelijk. Dan, na het oversteken van de drukke weg, wandelt u voorbij sportcentrum Ter Heyde.
De taverne heeft een groot zonneterras op de eerste verdieping.
Voor kinderen is er een speeltuintje. Wie energie te veel heeft, kan zich wagen aan een partijtje tennis of een spelletje paddle-tennis, een soort kruising tussen squash en tennis.
Het wordt gespeeld op een klein veldje omringd door muren en hoge draad.
Ter Heyde, lichtaartseweg 216/1, Herentals, 014-22 1622.
. Tussen knooppunt 17-18- en 31:
op dit stukje valt u van de ene verbazing in de andere. U wandelt langs het Moerven, een grote vijver waarvan het oppervlak voor een groot gedeelte bedekt is door bloeiende waterlelies.
Een nieuw bankje kreeg terecht de vermelding: 'Hier zit je goed'. Wat verderop een oude dennenboom vol holen die bezet worden door een heus mierennest met vliegende mieren.
Nog verderop vennen: aan de ene kant omringd door een grassoort met zaden als pluizig katoen, die van ver net grote witte bloemen lijken.
Aan de andere kant een ven met gele plomp en een tapijt van drijvende bladeren, met bloemkopjes die boven het water uitsteken.
Hier en daar zijn de bossen ook nog bedekt met een deken van frisgroene varens. Prachtig!
. Bij knooppunt 31:
Camping Korte Heide ligt recht tegenover Bobbejaanland - het vrolijke gejoel weerklinkt geregeld in de verte. U vindt er een leuke taverne en een zwemvijver.
Voor kinderen zijn er gocarts te huur. Camping Korte Heide, Olensteenweg 40, 2460 Lichtaart, 014-55 32 94, www.kempencampings.be
. Tussen knooppunt 29 en 31:
hier wandelt u door een woonwijk. Wat een schril contrast met de rijke natuur van het andere deel van de route. Even opletten: de historische Sint-Rochus- hoeve is geen taverne meer, ze wordt verbouwd.
De Heer Jef Verbist meld ons op 14-07-2011 het volgende In de uitleg over de Snepkeswandeling lees ik dat, tussen knooppunt 29 en 31, de Sint Rochus hoeve verbouwd wordt. Deze verbouwingen zijn ondertussen al een hele poos afgerond en de ST Hubertushoeve (nieuwe naam van de zaak) is tussen de maanden april en oktober, bij goed weer, alle dagen open. Groeten, Jef Verbist
Wouter melde dat er 2 knooppunten zijn bijgekomen 80-81 Wij hebben de wandeling in de omgekeerde richting gedaan en vonden dat eigenlijk veel mooier omdat je dan in de bebouwing begint en alsmaar meer de natuur inwandelt ipv omgekeerd. Groeten Wouter AANPASSING OP 23-09-2012
Het was een zeer mooie wandeling. Er staat alleen één foutje in de beschrijving: na knooppunt 17 volg je nog eerst 18, alvorens aan 31 te komen. Dat zorgde even voor wat verwarring, maar we hebben het uiteindelijk toch gevonden. Raf Valcke Aangepast op 11-03-2013
Ten noorden van de Kleine Nete, tussen Herentals en Kasterlee, vind je heel wat landduinen. Ze steken zon 25-30 meter boven de zeespiegel uit en dateren uit de late IJstijd. Ik ben zelf net iets te jong om het nog allemaal meegemaakt te hebben, maar naar verluidt had je toen fikse noordenwinden, die heel wat zand ons kant uitbliezen. Waar dit zand op een hoopje werd geblazen, ontstonden duinen, ertussenin verzamelde zich het water en kreeg je vennen.
Bewegwijzering : Witte zeskante bordjes met blauwe pijl
Bericht van Marc Massart op 05/07/2009
Opgepast want het traject van het Netepad is gewijzigd. Het traject die op de site beschreven staat is onbewandelbaar geworden en gaat zelfs over privé terrein. Het traject is bezaaid met netels vanaf de plaats waar je naast de Oude Nete wandelt. Gelieve toerisme Mol te gebruiken om het juiste traject te bekomen.
Legende : 1 = Vertrekpunt en aankomst 2 = Sint Antoniuskapel 3 = Lea's Neerhof
HET NETEPAD Laarzen of stevige wandelschoenen zijn geen overdadige luxe om het Netepad te bewandelen. Centraal in deze wandeling staan de Neten die door drassige beemden kronkelen zoals de spaghetti- slierten in de kom van een Italiaanse Mama. Weilanden omzoomd met knotelzen vormen een lappendeken met populieren bossen zo statig als kathedralen. En Iet op het einde van de trip, langs de wandelweg achter de Molse Nete, eens goed op het Solferkot en het Wettewa-leerpad.
Parcours
We stappen de sporthal naar buiten en kiezen resoluut voor links tot we over de Nete zijn. Net over de brugleuning draaien we rechts. We volgen het Heipaadje door elzenbroeken tot we aan de laterale weg langs de Zuiderring komen: de St.-Jansstraat.
Deze volgen we links tot aan het Kruispunt met de Molderdijk. Hier gaan de 5 en 6 km rechtdoor, de andere met - o.a. de 7km - afstanden steken de Zuiderring over.
Het solferkot
Op de Wandelweg staat langs de oever van de Nete het gerenoveerde 19de eeuwse 'wolwashuisje: waar vroeger de schapenwol gewassen en gedroogd werd. Het huisje, dat ook het 'solferkot' werd genoemd, is het laatste overblijfsel van de vroegere wolindustrie in Mol. De naam 'solferkotteke' komt van de ongeverfde schapenweefsels met hun natuurlijke lichtbeige kleur die door zwaveldampen tot helderwit gebleekt werden.
Wettewa
Nog langs de Wandelweg is het project 'Wettewa' uitgebouwd dat uit acht toestellen en informatiepanelen bestaat. De 'Asymmetrische wip: 'Spiegelbeelden' en de 'Fietsconstructie' zijn daar voorbeelden van, samen met vier panelen van de nucleaire instellingen en bedrijven. Die geven een overzicht van de delen van de nucleaire brandstofcyclus die in België bestaat
Start :Op het Wezemaalplein in Wezemaal (genoeg parking,gratis)
Bewegwijzering :zeer goed, zeskante bordjes met rode letters Wijngaardwandeling
Parcours : verharde en onverharde wegen en heuvelachtig,maar met prachtige vergezichten
Hageland is naast wandelland ook wijnland.
Op de Wijngaardberg in Wezemaal kan je beide combineren.
Vertrek aan het "Bezoekerscentrum voor de Hagelandse Wijn" voor een 7,7 km lange tocht (Wijngaardbergwandeling). Die brengt je naar locaties waar vroeger uitbundige wijngaarden groeiden en bloeiden en waar men vandaag terug met deze traditie heeft aangeknoopt.De oude wijnmuur getuigt nog steeds van een geestrijk verleden. Op de flank van de berg is er een prachtig uitzichtpunt. Bij goed weer ontvouwt het Hageland zich onder je voeten. Je wandelt tussen boomgaarden en doorheen een majestueus beukenbos. Rillen kan je doen bij de 'Duivelsput', genade afsmeken bij het monumentale Heilig Hart beeld. De vergezichten op het heuvelend Hageland maken de natuurervaring compleet. Opgelet! Deze wandeling is niet geschikt voor kinderwagens of mensen die minder mobiel zijn.
Tijdens onze wandeling kwamen we een man tegen die zich voorstelde als de bewaker van de berg.
Iemand die duidelijk heel veel van de streek en de wijngaardberg afwist, en die ons ,het was vandaag helder
en redelijk klaar weer , ons de richting wees (bovenop een uitzichtpunt van de berg) naar Brussel waar we
tot onze grote verbazingde bollen van het atomium zagen blinken in de zon, de kontroletoren van Zaventem
aanwees en nog veel meer.We hebben werkelijk een leerzaam half uurtje met die man doorgebracht .
Vergeet zeker niet ook voor je vertrek even in het bezoekerscentrum zelf binnen te lopen. In dit prachtig gerestaureerde negentiende-eeuws, neogotisch gebouw krijg je via multi-mediapresentaties en panelen een inzicht in het plaatselijke wijnleven van verleden en heden. En wil je de Hagelandse wijn ook proeven? Dan eindig je je wandeling in het dorpscentrum in het café ´Bij Boeres´.
Op het terras is het heerlijk genieten van een zonnig glas ´Hagelander´.
De Wijngaardwandeling behoort tot het wandelnetwerk Wingevallei
Dit prachtig gerestaureerde café van 1620 heeft veel van zijn oude glorie bewaard. Het zit vol authentieke elementen uit vroegere tijden. Proef hier de Hagelandse wijn en laat u één van de vele streekgerechten serveren. Raadpleeg ook de website voor de kalender die bol staat van activiteiten.
Openingsuren Elke dag open: van 10.30 uur tot 1 uur Maandag gesloten
lengte: 7 km : De wandeling loopt gedeeltetijk over veld- en boswegen
Vertrekpunt en parkeerplaats: Sint-Mauruskerk te Holsbeek.
Bewegwijzering : Houten palen met schuine kop in gele kleur.
Holsbeek, gelegen ten noordoosten van Leuven, is het grootste en meest bevolkte dorp van de gelijknamige gemeente, die ook de dorpen Kortrijk- DutseI, Nieuwrode en Sint-Pieters-Rode omvat.
De oude dorpskern van Holsbeek met de kerk ligt ongeveer 1 km ten zuiden van de plek waar de Winge een bocht maakt in noordwestelijke richting om zich vijf kilometer verder in de Demer te werpen.
De brede Wingevallei, waarvan de vochtige komgronden ontwaterd worden door diverse lei beken, is grotendeels ingenomen door weiland en aanplantingen van populieren.
In het zuiden van Holsbeek strekt zich van west naar oost een rij Hagelandse heuvels uit. Het zijn de Kesselberg, de Attenhovenberg, de Meesberg, de Chartreuzenberg, de Ramselberg en de Speelberg. Hun soms zeer steile hellingen bleven bebost.
Vanuit het centrum van Holsbeek werden drie wandelingen uitgestippeld. De Chartreuzenbergwandeling
leidt ons langs de hellingen en over het plateau van de gelijknamige heuvel. Een groot gedeelte van
deze tocht loopt door bosgebied, waaronder het Chartreuzenbos, terwijl we ook door enkele prachtige holle wegen wandelen.
Ook de Meesbergwandeling loopt gedeeltelijk over het plateau van een heuvel.
De Bergbroekwandeling daarentegen leidt ons voor het grootste gedeelte door de val/ei van de Winge maar om de wandeling niet helemaal vlak te houden, wordt ook de Ramselberg beklommen.
DE WANDELING
We vertrekken bij de SINT- MAURUSKERK te Holsbeek. Het is een neogotisch gebouw dat ingewijd werd in 191 0 en sindsdien een oudere kerk vervangt waarvan alleen de zandstenen toren basis uit de tweede helft van de 16de eeuw bewaard bleef. Een ingemetselde steen draagt het jaartal 1564. De kerk en de nabijgelegen huizen werden zwaar beschadigd op 28 december 1944, Naast de Sint-Mauruskerk toen een Duitse VI-bom die bevindt zich de oorspronkelijk bestemd was 18de-eeuwse pastorie. voor Antwerpen hier neerviel en ontplofte.
Vanaf de kerk volgen we de Rotselaarsebaan in zuidelijke richting, steken de Nobelbergstraat over en wandelen het Asseltveld in.
Een honderdtal meter verder nemen we, rechts, de Biekedelle.
Waar deze asfaltweg naar links afbuigt, blijven wij rechtdoor de kasseiweg volgen.
We wandelen nu door een delfe of dal. De weg vormde vroeger de enige verbinding tussen het dorp en het kasteel De Bruyn op de Chartreuzenberg en was afgezoomd met statige beuken of "bieken", zoals dat in het Holsbeekse dialect luidt. Deze bomen werden echter geveld tijdens de Tweede Wereldoorlog.
In 1992 werden nieuwe beuken aangeplant. Wetende dat een beuk jaarlijks met 2,5 cm aangroeit in omtrek, zal het dus nog wel een hele tijd duren vooraleer de Biekedelle haar dreefuitzicht van vroeger zal teruggekregen hebben.
Nu wandelen we dus vooral tussen de tamme kastanjes, waarmee de hellingen van de delle begroeid zijn. De tamme kastanje is van oorsprong Zuideuropees en werd naar onze streken gebracht door de Romeinen. In bossen vinden we deze boom meestal terug in de vorm van schaarhout. Na kapping ontwikkelen zich immers nieuwe loten uit de stronk.
De weg buigt linksaf en stijgt nog enkele meters. Vervolgens komen we bij een tweesprong, waar we links ne- men. Hier bleven de oude beuken aan één kant van de weg wel bewaard.
Aan de Kapeldreef gekomen, volgen we deze rechtsaf. ~ We bevinden ons nu op de Chartreuzenberg.
Het plateau was tot in de 1 8de eeuw bebost en werd later ontgonnen voor de landbouw. Een groot deel van het bos was eigendom van het Leuvense Kartuizerklooster of Chartreuse, dat gesticht werd in 1489 en opgeheven werd in 1783. Ook nu nog is dit gedeelte van de Chartreuzenberg grotendeels ingenomen door akkers en weiden.
We volgen de Chartreuzenbergstraat linksaf en wandelen even verder voorbij de voormalige hoeve van het landgoed De Bruyn.
Het domein is genoemd naar Victor De Bruyn (1858- 1931 I, een zeer welstellende rentenier die hier een kasteeltje bouwde. Het diende hem en zijn familie vooral als zomerverblijf, want hun hoofdverblijf hadden ze te Leuven. Victor De Bruyn werd in 1888 burgemeester van Holsbeek en zou dat blijven tot in 1931. Zijn 43-jarig burgemeesterschap is te Holsbeek zeker niet onopgemerkt voorbijgegaan, al werden de meeste van zijn realisaties met zijn persoonlUk fortuin gefinancierd. Zo stichtte hij in 1897 een christelijke lagere school,
in 1910 het bejaardenhuis Sint-Margaretha. Na het overlijden van Victor De Bruyn in 1931 werd zijn nala- tenschap verdeeld onder zijn erfgenamen. Dit had o.a. ook tot gevolg dat een gedeelte van zijn landgoed te Holsbeek verkaveld werd. Het landhuis werd, na de verkoop in 1951, door de nieuwe eigenaar vergroot.
We volgen verder de Chartreuzenbergstraat tot aan de T-wegsplitsing.
WIE DE TOCHT MET 2,5 KM WIL VERKORTEN, NEEMT HIER LINKSAF MAAR MIST DAN EEN WANDELING DOOR HET CHARTREUZENBOS.
Wij volgen de hoofdwandeling, slaan dus rechtsaf en nemen onmiddellijk daarna links.
We wandelen nu aan de noord rand van het Chartreuzenbos, dat hier vooral bestaat uit een aanplanting van beuk. De beuk is een boom met een zeer dichte kruin Dit gebrek aan licht sluit dan ook elke onderbegroeiing uit.
Aan de T -wegsplitsing, raakpunt met de Bergbroekwandeling, nemen we rechtsaf.
Ten oosten van de weg die we nu volgen, bestaat de begroeiing overwegend uit tamme kastanje.
Voorbij een vervallen jachthuisje verandert ook het Chartreuzenbos van uitzicht. De beuken
Sprookjesachtig, geheimzinnig? maken er plaats voor dennen, eerst een perceel met Corsikaanse den, vervolgens één met grove den. Beide naaldbomen zijn makkelijk van mekaar te onderscheiden. De Corsikaanse den met donkergrijze schors is, zoals zijn naam laat vermoeden, herkomstig uit het Middel- landse-Zeegebied.
De grove den, makkelijk herkenbaar aan de roodbruine kleur van zijn bovenaan afgeschilferde stam, is één van de belangrijkste Europese bosbomen met een natuurlijk verspreidingsgebied van de Middellandse Zee tot de poolcirkel.
Bij het eerstvolgende wegenkruispunt nemen we rechts. De tamme kastanje en de Amerikaanse eik vormen de dominante bomen in dit deel van het bos. Op enkele plekken treffen we nog restanten aan van een heidevegetatie.
Verder wandelend daalt de weg af naar de vallei van de Leming beek en komen ook enkele villa's van Hoog Linden in het gezicht. De Leming of Lieming was de bakermat van het Leuvense patriciërsgeslacht Uyten Lieminghen.
In de vallei, aan de Lemingstraat, nemen we rechts.
We klimmen terug de Chartreuzenberg op langsheen de rand van het bos. Bij het begin van de weg staan aan de linkerkant lorken. In tegenstelling tot andere naaldbomen verliest de lork zijn naalden in de winter. Het bos zelf bestaat hier uit beuk, hogerop krijgt de grove den de overhand.
Terug op de Chartreuzenberg, wandelen we nu in noordelijke richting. Voorbij de akker aan onze rechterhand duiken we opnieuw een bos in. Het heeft zich op een natuurlijke wijze ontwikkeld. Berk en zomereik zijn hier dan ook overheersend. Het wordt tevens een duik in de diepte, want we verlaten nu de Chartreuzenberg via zijn steile nooderhelling. Over een afstand van 250 meter dalen we 20 meter.
Op die hoogtelijn buigt het voetpad linksaf en leidt het ons naar een diepe holle weg die we linksaf volgen. Enkele meters verder nemen we rechts Ook deze weg is hol
Voorbij de bocht wacht ons een korte maar steile klim van 10 meter. Van een mooie sportieve wandeling gesproken! Weet echter dat dit de laatste klim is van deze wandeling. Want we slaan
rechtsaf en een voetpad leidt ons nu definitief van de berg naar het brede valleigebied van de Winge te Hols- beek. Achtereenvolgens is er een vlak stukje weg, dan een korte maar zeer steile helling en tenslotte een licht dalende holle weg.
Aan de Kortrijksebaan gekomen, steken we deze over en volgen ze linksaf tot aan de Verhaegenstraat. Hier nemen we rechts. Achter een haag bevindt zich het rusthuis Sint-Margaretha, gebouwd in 1990 bij de plek waar zich tot dan het rusthuis bevond dat was opgericht door Victor De Bruyn, ter nagedachtenis van zijn in 1908 overleden vrouw. Dit "Hospice Sainte-Marguerite" werd in 1992 gesloopt.
Via de Sint-Maurusstraat bereiken we tenslotte terug de kerk van Holsbeek.
Bereikbaarheid Gelrode is gemakkelijk bereikbaar via de N19 Leuven-Aarschot, afslag Gelrode of of via de E 314 afrit 22.
Gelrode werd vroeger nog wel eens smalend "het strooien dorp" genoemd. Een andere bijnaam, "perzikendorp" kreeg Gelrode in de jaren '50 wegens de succesrijke teelt van perziken
DE ROUTE
We beginnen onze tocht in het centrum van het dorp aan de voet van de kerktoren.
De toren van deze typische streekkerk versmelt met de kleur van de omgeving.
De kerk is toegewijd aan de heilige Cornelius en is in de l5e eeuw opgetrokken uit ijzerzandsteen.
De laatste vergroting vond plaats in de 19e eeuw. De heilige Cornelius wordt aanroepen tegen besmettelijke ziekten en in't bijzonder tegen de stuipen (kinderziekte). De jaarlijkse bedevaart en de processie vinden plaats op de eerste zondag die volgt op zijn naamfeest van 16 september.
We volgen de Heldenstraat tot in de eerste bocht en beginnen dan rechts de beklimming van de Eikelberg. Deze heuvel is één der laatste uitlopers van de Hagelandse heuvels ten zuiden van de Demervallei.
Boven op de top krijgen we een panoramisch zicht op het dorp, dat als het ware geklemd zit tussen twee heuvelruggen en zo beschermd is tegen de noorderwind.
Aan het einde van de verharde weg nemen we de zandweg, die we rechtdoor door het groen zullen volgen.
Na een 300-tal meter afgelegd te hebben, zullen we opnieuw een verharde weg ontmoeten, die we bergafwaarts volgen.
We stappen nu door een gedeelte van een uitzonderlijke holle weg.
We nemen in de eerste bocht de weg links voor ons en volgen deze tot net achter het bos, waar we links afslaan, de zandweg in.
Hier betreden we stilaan het landduinencomplex van de 's Hertogensheide, een nog ongerept natuurgebied.
AI kuierend beklimmen we de helling voor ons en we volgen de wandelweg over de kam.
De eerste brede zandweg die we op onze rechterzijde tegenkomen, volgen we naar rechts waardoor we het bos induikelen.
Vanaf de scherpe bocht naar links krijgen we een rechte weg voor ons, dwars door deze merkwaardige den- nenbossen. Laten we genieten van de gezuiverde lucht en het speelse lichtspel door de weerkaatsing op de twijgen. De derde bosweg rechts of de eerste bovenop de helling, volgen we tot het einde toe.
Bij het verlaten van het bos, slaan we links af om uit te komen (naast huis) op de Rillaarsebaan.
Schuin hiertegenover zullen we rechts de holle weg volgen tot we naast en huis (Stertstraat) de Holsbeeksebaan bereiken. Deze weg volgen we bergafwaarts.
We hebben ongetwijfeld al opgemerkt dat we met een grote boog om het dorp heen lopen en het vanuit alle hoeken te zien krijgen.
In de volgende bocht nemen we de veldweg links (Parhofstraat) en volgen deze rechtdoor door één der prachtigste holle wegen van de omtrek.
Als we daar uitkomen, wordt ons een uniek panorama geboden.
Vanop deze heuvel is de gezichtseinder niet beperkt door de onmiddellijke omgeving, maar reikt hij ver buiten de gemeentelijke grenzen.
Na deze welgekomen rustpauze stappen we verder tot we de snelweg bereiken, die hier wat verder de prachtigste vallei van de hele streek heeft verknoeid. We volgen deze evenwijdig tot we opnieuw op de weg terechtkomen (Donkerstraat).
We wandelen naar rechts om wat verder links in de bocht de baan opnieuw te verlaten via de veldweg (Gemeente Bosweg) die we rechtdoor zullen volgen.
De weg (Klarenbos) waarop deze uitmondt, volgen we eveneens tot het einde om dan rechts de Waterloosstraat in te slaan.
Deze veldweg zullen we bergaf blijven bewandelen tot we, na door een lange holle weg te zijn gekuierd, aan de voet van de "Moedermeu1en" terechtkomen.
Deze windmolen dateert van 1682 en werd hier geplaatst in 1839. Hij was de grootste van de drie molens die oorspronkelijk te Mechelen stonden, vandaar de naam "Moedermeulen".
Bewegwijzering : ofwel houten paal met zwart afgeschuinde kop met witte lelie op
Ofwel en ook (recent) een zekante plaatje met groene pijl
De bewegwijzering is zeer goed
BESCHRIJVING:
We verlaten het marktplein en nemen de richting Geel.
Even verder splitst de weg; we nemen de smalle asfaltweg links (Processiestraat).
Bij de volgende splitsing gaan we rechtdoor ,de Engstraat in.
Nog een paar honderd meter en we zitten reeds in de volle natuur.
We komen nu aan een dennenbos.
Hier splitst de weg.
We gaan rechts en we blijven de weg volgen tot aan de kruising met de Speeltuinstraat.
Op het kruispunt vinden we "het kapelletje van de Engstraat". Het draagt het jaartal 1890 maar is ouder.
Aan dit kapelletje volgen we rechts de Speeltuinstraat; ze komt uit op een betonweg, de Jagersweg, die we oversteken.
We komen nu op Alvinnenberg en volgen deze brede weg.
Aan de volgende wegsplitsing nemen we de Kwachtstraat.
We blijven rechtdoor gaan tot we de Kwachtloop kruisen. Hier is het landschap nog praktisch ongerept. Wat verder vinden we in een notedop alle ingrediênten van het Kempisch landschap bij elkaar: een kronkelende zandweg, omzoomd door enkele machtige eiken, en aan weerszijden een afwisseling van brem, heide, den; met els en berk afgeboorde beemden.
Onze weg loopt nu uit op een brede zandbaan tussen dennenbossen.
Hier gaan we linksaf en we volgen deze weg tot we aan "de Hutten" komen. Vroeger stond hier een kluizenaarshut. Bij een driesprong, op een verhevenheid en omgeven door hoge beuken, staat een kruis, "het kruis van de Hut". Volgens de legende werd het opgericht op de plaats waar eens een boze ridder door de aarde werd verzwolgen.
Aan het kruis slaan we links af, de Bredestraat in.
We blijven de Bredestraat volgen tot aan het gasthof De Luihoeve.
Dit is het aangewezen moment om even te verpozen.
We nemen nu de Kluterstraat, tegenover de Luihoeve, en bij de eerste splitsing gaan we linksaf.
Deze weg komt uit op de Alvinnenberg waar vondsten werden gedaan die terug gaan tot de late Bronstijd.
Een vijftigtal meter verder gaan we linksaf, juist aan een betonnen elektriciteitspaal; de weg daalt en loopt uit op een dwarsweg, waar we opnieuw linksaf gaan.
Wat verder kruisen we de Kwachtloop. Hier bevond zich in vroeger dagen een der Meerhoutse schansen.
De weg kronkelt door de bossen en we komen aan de betonweg Geel-Meerhout die we oversteken omvia de Grote Hoeve, het H.-Grafinstituut en het rusthuis De Berk naar onze wagen terug te keren.
Meerhout is gekend als wandeldorp. De prachtige landelijke omgeving werkt verkwikkend op het gestel en het gemoed. Kiezen kunt u uit een rijk aanbod: Drossaardpad, Boerenkrijgpad, Drevenpad, Weverspad, Molenpad, Ezelspad, Dwaallichtenpad, Sint-Jorispad, Kanaalpad. Deze paden zijn bewegwijzerd en praktisch allemaal voorzien van een aangename tussenhalte. Uiteraard kunt u ook rustig genieten van een wandeling aan de oevers van de Nete en een rustpauze nemen aan de watermolen.
Locatie : Diverse startplaatsen Openingsuren : Steeds bereikbaar Adres : VVV Pastoor Van Haechtplein 12 2450 Meerhout Telefoon : 014 301540 Fax : 014 301540 Email : vvv-meerhout@mail.be
Langs het snelwegennet : Komende van Brussel, de E19 nemen in de richting Bergen/Paris. Uitrit N° 21 Halle, nemen in de richting van Lille/Doornik volgen van de E429 (A8). Op deze E429, uitrit N° 24 Rebecq/Quenast, nemen in de richting Quenast.
Lengte wandeling : 9 km 481 meter of 8 km 800.
Duur wandeling : 2:15 uur
Aard van de wegen : De wandeling loopt over betonwegjes en veldwegen
Moeilijkheidsgraad : rustige en gemakkelijke wandeling
We vertrekken aan de kerk van Quenast , met de rug naar de kerk vertrekken we links en volgen de Rue Maurice Lange en dit 833 meter tot aan het Bois du Chenoi daar volgen we links langs het bos tot aan het kerkhof 544 meter. We gaan de Tweesprong links voorbij en volgen nog 147 meter tot aan een T-splitsing , waar we rechts de Chemin Vert in slaan en volgen deze 427 meter tot aan het Chateau de Chenoi aan onze rechter zijde.
We wandelen verder nog 284 meter tot aan de eerste Tweesprong en slaan rechts in de Chemin du Sparou en wandelen deze door tot op de hoogte van een hoogspanningslijn en slaan hier links af.Aan onze rechter zijde zien we in de diepte de Zenne stromen.De straat blijven we nu verder rechtdoor volgen en dit 332 meter tot onder een hoogspanningslijn door , waar we rechtdoor Rue du Moulin 484 meter volgen , trouwe wandelaars gaan dit stukje van één van de vele wandelingen nog herkennen.
We volgen Rue du Moulin in een bocht naar links komen zo op een T-splitsing uit waar we links in slaan de Chemin de Froye en dit over een afstand van 363 meter tot onder een hoogspanningslijn aan een kruispunt.We steken deze over en gaan rechtdoor en dit over een afstand van 869 meter tot aan een T-splitsing (rechts van ons stroomt het riviertje De Froye).
Aan de T-splitsing gekomen slaan we links af en volgen 224 meter tot in een bocht waar we rechts houden.We volgen deze weg tot aan een T-splitsing waar we voor ons de A8 hebben.Nu slaan we links af en wandelen in het verlengde met de A8 en dit 452 meter , dan slaan we links de Rue Quenestine in en dit over een afstand van 1008 meter we zijn nu in het gehucht Petit-Bruxelles.
We komen nu aan een Y-splitsing , waar we schuin rechts de Rue Petit-Bruxelles in slaan , we volgen deze straat nu 353 meter tot bijna aan het laatste huis van dezelfde type aan de rechterkant , we slaan daar een wegje links in en volgen deze 375 meter tot aan een T-splitsing. Aan de T-splitsing slaan we links de Rue Thieubecq in en volgen deze 266 meter tot aan een Y-splitsing.
We houden nu links aan en volgen de Chemin du Croly 627 meter en dit tot aan de kerk ons vertrekpunt .
WEETJES
--Quenast is een voormalige Belgische gemeente in Waals-Brabant die in 1977 opging in Roosbeek. Quenast dankt zijn naam aan de Zenne die door het dorp stroomt en vroeger Kenaast genoemd werd.
Het dorp is vooral bekend om zijn porfier-groeve die de grootste dagbouwgroeve van Europa is. Ook Brouwerij Lefebvre, bekend om zijn typische bieren (Barbar, Blanche de Bruxelles), is in Quenast gevestigd. In 2002 werd een zelden geopende wielerbaan in het dorp gebouwd
In het gebied van de deelgemeente bevinden zich twee wouden: het woud van Neppe en het woud van Chenois. Daarnaast zijn er nog enkele buurtschappen die deel uit maken van de deelgemeente, waaronder Le Coin Perdu en Le Petit Bruxelles.
Vertrek van de wandelingen is aan het hotel. Wandeling 1 is 7 km en gaat richting Jukken Wandeling 2 is 9 km en gaat naar Karlshausen Opgelet ; drinken meenemen
BORGLOON. : Romeinse sporen in de schaduw van een middeleeuwse stadje.
STADHUIS EN KANUNIEKENHUIS
We vertrekken met de wandeling aan het stadhuis van Borgloon. Langs de middeleeuwse burcht. We komen langs het Speelhof met het Kanuniekenhuis. Dan wandelen we langs de Graaf de middeleeuwse omwalling van het gravenstadje. Spijtig dat alleen de contouren van de omwalling bewaard gebleven zijn. We komen aan de Mot vallei, met het motkasteel en de wijngaarden, hier hebben we een prachtig zicht op de Motvallei.
We dalen af en klimmen dan terug en steken de steenweg over. Nu wandelen we naar Bollenberg. Het golvend landschap, de weilanden en de plantage hier is het volop Katarakt landschap. We komen aan de perenweide waar bij de opname van de serie de kersentoren stond, de eigenaar heeft de toren afgebroken, Katarakt wandelaars zijn niet welkom op zijn eigendom. Een mooi stukje erfgoed is hier verloren gegaan.
MOTVALLEI
PANORAMA OP BORGLOON
Wij bevinden ons nu in het natuurgebied Bollenberg en komen zo op de Romeinse Kassei, de weg die gedurende 2.000 jaar een belangrijke rol speelde in Haspengouw. Nu is het een van de mooiste fiets- en wandelwegen die we kennen met prachtige gebouwen in de onmiddellijke omgeving. We wandelen de hoogstam kersenweide in waar de rustbank ons uitnodigt om even te verpozen in dit prachtige landschap. We vervolgen onze weg en hebben een prachtig zicht op het kerkje van Grootloon.
RUSTBANK KERSENWEIDE
KERKJE GROOTLOON
Het golvend landschap met fruitplantages en helling bossen en akkers is speciaal en pooi, we wandelen over het golvend landschap en genieten van de vergezichten die ons ten deel vallen. Nog een panoramisch zicht op het gravenstadje met de kerktoren als opvallend herkenningspunt.
Nu dalen we af en komen uiteindelijk terug aan de steenweg die we terug overstekken. We klimmen langs de Oude berg en passeren nog een paar mooie oude huizen. Zo komen we terug aan het stadhuis. ROMEINSE KASSEI
KANUNIKENHUIS
NATUURLIJK ZIJN DEZE WANDELING ALTIJD MOOIER ALS DE BLOESEM ER BIJ IS
Afstand : 8 km Vertrek : Aan de kerk van Bergom-Herselt Bewegwijzering : Kleine vierkante plaatjes op houten paal met het opschrift van de wandeling De bewegwijzering is goed aangegeven en zelfs in twee richtingen te wandelen Aard van de weg : Als het geen dagen geregend heeft goed begaanbaar
DE ROUTE : We zijn nog eens teruggekeerd naar Westerlo " DE PAREL DER KEMPEN" Ze zijn daar trouwens bezig met het aanleggen van een wandelroutenetwerk waar de kaart begin maart beschikbaar zal zijn. Dat netwerk loopt van westerlo-tongerlo-herselt-bergom-blauberg
We zijn vertrokken op het kerkplein van Bergom-Herselt ,genoeg parking Vanop de parking,met de rug naar de kerk, rechts de "hoge dreef " in Op het einde links, de vroegere mooie beukendreef in, nu gerooid, tot aan het bruggetje over de grote nete en daar zie je het eerste plaatje van deze wandeling. Nu gaan we rechts ot aan de oude es. We volgen de wandeling en komen onder ander tegen : -Markt van Westerlo met zijn oude linde -de voetgangerstunnel -de kantine van de gepensioneerde (schappelijke drankprijzen) -de jeugdherberg het boshuis -het kruispunt "de ster", waar 8 wandelwegen samenkomen en ook een piknikhut is -de beeltjes -de kwarekken -het waterzuiveringsstation en nog veel meer
Afstand : 8 km Vertrek : Aan de kerk van Olen-Centrum Bewegwijzering : zeskante plaatjes met gele pijl
De wandelplaats is gelegen in Belgie, provincie Antwerpen, zowat halfweg tussen Antwerpen en Hasselt en is makkelijk te bereiken via de autosnelweg E313.
Steden of gemeenten in de buurt van de wandeling zijn: Herentals, Geel en Westerlo. De startplaats bevindt zich in de gemeente Olen.
De wandeling start op het marktplein van Olen.
We starten onze wandeling richting Herentals, m.a.w. van het gemeentehuis, richting "de drie potten".
Bewegwijzering: houten paal met rood vierkant en pijl.
Aard van de weg: grotendeels verhard, maar ook de onverharde stroken zijn comfortabel.
Vertrekpunt: parkeerterrein voor de kerk van Groot-Gelmen.
In afwachting van de Kataraktroutes is deze toch al heel dichtbij de locaties
Ontdek de vier Katarakt-wandelroutes die je elk een specifiek facet van Haspengouw laten ontdekken. Een handige brochure beschrijft de vier wandelingen in detail. Ze kost 2 euro. Bestel ze via de Katarakt Info.
Helshoven: fruitplantages langs holle wegen Een mythische kapel, een heks in de bomen, glooiende landschappen, prachtige panoramas en holle wegen. Deze wandeling naar het authentieke Haspengouwse dorpje Mettekoven betovert je van begin tot einde.
Borgloon: Romeinse sporen en een middeleeuwse stad Prachtige natuur, wijngaarden, een oude heerbaan, de fauna en flora van een bronnengebied, fruitplantages en vergezichten. Deze wandelroute voert je door een stiltegebied in de schaduw van een middeleeuwse stad.
Groot-Gelmen: historisch erfgoed en kersenbomen De oudste herberg van Limburg, imposante vierkantshoeven, sfeervolle vergezichten, holle wegen, een charmant natuurgebied en veel kersenbomen... Op deze tocht adem je elke meter de sfeer van Haspengouw en Katarakt. Dit is een "laarzen-route" en gezien de niet verharde paadjes en de hellingen niet geschikt voor buggy's.
Mechelen-Bovelingen: Droog-Haspengouw op zijn best Een pastorie die je alle geheimen van de opnames toont, oeverloze gouden akkerlanden, verrassende natuurpracht en een pittoresk kerkdorpje ... Droog-Haspengouw ontplooit hier al zijn rustige charmes voor jou.
De routes zijn bewegwijzerd met zeskante bordjes met een gekleurde bol en opschrift Katarakt
DE ROUTE VAN GROOT-GELMEN Je stapt links door de Groot-Gelmenlaan tot je vrij scherp rechts de Mettekovestraat in moet. Nog voor je Groot-Gelmen goed en wel hebt verlaten, wandel je langs een groot kasteeldomein. Dit kasteel de la Motte gaat terug tot de 14de eeuw, toen er een mottetoren of burcht stond. Nu bezit dit door grachten omgeven complex een groot boomrijk park en kun je er even verpozen op het gezellige taverneterras (na de wandeling uiteraard).
Voorbij het kasteel duik je tot Mettekoven de boomgaarden in. Het dorp is maar een kort intermezzo voor een volgende reeks boomgaarden. Aan je linkerzijde staat eerst een boomgaard met kersenbomen. Verderop voeren appelen en peren de boventoon. In Mettekoven wandel je langs de mooie Haspengouwse vierkantshoeve Martenshof. Voorbij het dorp klim je naar een plateau. Ook hier groeien vooral boomgaarden. Het panorama is er onovertroffen. De kerktorens die aan de einder tussen de boomgaarden uitsteken, zijn nauwelijks te tellen. De grote kern rechts op de heuvel is het fruitstadje Borgloon.
Bij een kruispuntje sla je links af. Je stapt nu over de Romeinse Kassei. Hier staat een klein heksenmonument. In 1667 werd er het doodvonnis uitgesproken over de heks Tjenne. De brandstapel waarop ze levend werd verbrand, stond 200 m verder oostwaarts, onder de Tjenneboom. Wandel even naar die boom, want je kunt er van een fraai uitzicht genieten.
De weg die je bent ingeslagen, volg je nu ruim 2,5 km. Je loopt hier over het goed bewaarde tracé van de oude Romeinse heerbaan die Keulen met Bavai verbond. Tongeren was een van de belangrijke haltes onderweg. Je merkt dat de Romeinen uit veiligheidsoverwegingen hun wegen in de hoogte aanlegden. Onderzoek wees uit dat er langs de weg gemiddeld om de 800 m een villa stond.
Langs de Romeinse weg steek je de Herk over en bereik je een kapel. Blijf er rechtdoor lopen. Deze kapel van Helshoven werd in 1254 door de ridderorde van de johannieters opgericht. Zij hadden immers bij deze belangrijke weg een hospitaal voor voorbijtrekkende pelgrims gebouwd.
Het nu betonnen wegje loopt langs een galg. Bij het volgende kruispunt sla je links af. Zo bereik je opnieuw de kerk van Groot-Gelmen. De galg wordt gelukkig niet meer gebruikt. Vroeger hadden veel dorpen een galg op een verlaten plaats aan de rand van het dorp, als duidelijke waarschuwing voor naderend geboefte. Voorbij de galg geniet je links van een laatste fraai panorama van de brede Haspengouwse hellingen met de eindeloze boomgaarden
Sint-Truiden ligt in het zuiden van de provincie Limburg op de grens met Vlaams-Brabant. De ligging van de stad op een knooppunt van verkeerswegen verhoogt haar belang als handelscentrum. Sint-Truiden ligt in het hart van het vruchtbare Haspengouw, een fruitteeltgebied met een internationale afzetmarkt. Sint-Truiden dankt haar talrijke historische monumenten aan haar rol als lakenstad en kantcentrum en aan de aanwezigheid van de machtige Sint-Trudo-abdij. Sint-Truiden is ook een gunstig vertrekpunt voor fietstochten langs de tientallen kastelen die in het groene landschap van de omliggende gemeenten verspreid liggen.
De vroegste geschiedenis van Sint-Truiden gaat terug tot de Romeinse tijd, toen zich aan een kruispunt van heirbanen een kleine bewoningskern had gevormd. In de 7de eeuw stichtte Trudo, een lid van de Merovingische adel, een religieuze gemeenschap op een hoge oever van de Cicindriabeek (vlak bij de huidige Grote Markt). Na zijn dood en heiligverklaring groeide de kleine benedictijnerabdij uit tot een belangrijk bedevaartsoord en een centrum van cultuur en geestelijk leven. In de schaduw van de abdij ontstond een kleine nederzetting, die in de 11de eeuw stadsrechten kreeg. Sint-Truiden ontwikkelde zich op economisch vlak tot een centrum van de lakennijverheid, met export naar Frankrijk en Duitsland. De stad werd versterkt en voorzien van vijf poorten aan de belangrijkste uitvalswegen. In de loop van de 17de eeuw schakelde de stad over naar kantproductie en in de 19de eeuw ging men zich toeleggen op de veeteelt om de dalende opbrengsten van de graanbouw te compenseren. Pas na de Tweede Wereldoorlog werd de bestaande fruitteelt gereorganiseerd en aanzienlijk uitgebreid.Sint-Truiden heeft een rijk architectuurpatrimonium. De Grote Markt wordt beheerst door drie torens: de 13de-eeuwse belforttoren van het stadhuis, de toren van de Onze-Lieve-Vrouwekerk en die van de oude abdij. Een bezoek aan de Sint-Trudoabdij geeft een goed idee van haar vroegere rijkdom en macht. De Onze-Lieve-Vrouwekerk bezit mooie beelden in gotische stijl. De kerk van het Sint-Agnesbegijnhof is versierd met unieke muurschilderingen uit de periode tussen de 13de en de 17de eeuw.
De Jenneboom. Het huidige exemplaar staat op de grens van vier deelgemeenten, Mettekoven, Hoepertingen, Voort en Gotem. Dat men zulke plaatsen door het planten van een boom markeerde, behoorde tot het middeleeuws gewoonterecht.
1.Volg de hele route de blauwe paaltjes. Met uw gezicht naar de ingang van het zwembad volgt u de asfaltweg naar rechts langs het klimcentrum. Bij de kruising RD over de asfaltweg. De weg draait links omhoog en voorbij een paar bomen gaat u R door een draaihekje het weiland in. Loop schuin naar links omhoog naar het bos.Aan de linkerkant van dit bos door een hekje en volg het pad tot de asfaltweg.
2.Hier R en na 50m L het weiland in. Volg de afrastering en aan het einde bij een boom R de afrastering volgen door het weiland.U komt uit op een smalle asfaltweg. Hier L. Nu opletten!U passeert rechts een wit hek van een oprit en vlak daarna neemt u R het voetpad.Na een haakse bocht komt u in een weiland. Volg RD de afrastering richting boerderij.Bij de boerderij RD door de hekjes en draai mee naar links langs de hoeve. U bent in Landsrade.
3.Bij de 3-sprong RD richting bos en golfbaan.Bij de bosrand draait u met de asfaltweg mee naar links en neemt dan het eerste bospad L.Blijf het brede pad tussen de golfbaan volgen en bij een 3-sprong L aanhouden.Aan de bosrand bij de splitsing L de veldweg omhoog.
4.Boven gaat u R het bospad in.Negeer een zijpad links en vlak daarna bij een kruising R. (Hier wijkt u af van de blauwe route)Bij de bosrand L langs de bosrand.Volg de veldweg omlaag langs de gerardushoeve en dan de weg omhoog langs de camping. Boven aan de verkeersweg R langs de camping en u volgt weer blauw.Links een mooi uitzicht op Gulpen.
5.U komt langs restaurant Gulperberg waar u iets kunt drinken.Vlak daarna bij de 3-sprong R en dan de eerste 3-sprong L langs de hoge mast.De weg draait naar links en loop langs het Mariabeeld.Waar de weg naar links buigt gaat u RD over het gras en de trappen af.Bij de asfaltweg L en bij een klein parkeerplaatsje R de trappen af.Beneden de weg oversteken en RD over de klinkerweg.U komt aan een T-splitsing. (Als u nog iets wilt eten of drinken ga hier dan even R naar restaurant De Pannenkoekenmolen.)Hier L terug naar de parkeerplaats.
Vertrekpunt: Sint-Pieterskerk van Tongerlo-Limburg
Aard van de weg: voornamelijk onverharde wegen
De beekwandeling omdat je verschillende beken of waterlopen kruist,
Onder andere hebben we de Itterbeek de Romeheidebeek - De Horstgaterbeek
En de dijkervijverszijp
1 Met de ingang van de St.-Pieterskerk (15de eeuw) aan je linkerkant wandel je richting fietsknooppunt nr. 1
2 In de bocht voor je staat het huis waar schrijver Jaak Langens gewoond heeft (Een leeuw uit de Kempen, Rosse Lei...). Net ervoor neem je, rechts, de Kerkhofstraat. Steek een kruispuntje over en volg op de splitsing met een kruisbeeld rechts. Je wandelt over een smalle asfaltweg door de velden. In de verte zie je het kerkje van 't Hasselt . Stap over de Kanielstraatbeek, wandel langs enkele boerderijen en ga op de T-splitsing rechtsaf. Neem het eerste pad links, Straterhof, een kiezelgraspad dat overgaat in een graspad. Steek voorzichtig de weg BreeKinrooi over en volg de Houterweg. Aan hoeve Houterhof, neem je de veldweg rechts. Je wandelt door een indrukwekkend agrarisch landschap. Je komt op een bredere kiezelweg die je rechtdoor blijft volgen. Waar de kiezelweg rechtsaf draait stap je rechtdoor over een smalle veldweg. Trek je niets aan van zijpaden, dwars een smalle asfaltweg en wandel tot je op een andere veldweg uitkomt. Ga hier rechtsaf en kies op de Y-splitsing links. Je komt op een asfaltweg en volgt die naar links. Stap voorbij de Kievithoeve en volg de kaarsrechte weg ruim 3 km. Je passeert een dreef met een rustbank en steekt de Horstgaterbeek over. De beek loopt een tijdje naast de weg. Als ze naar rechts afbuigt, naast een privéweg, bocht je met de asfaltweg mee naar links en wandel je verder door het bos. Op een bord kun je lezen dat je op de Beerseleerdijk bent, die overgaat in de Groot Broekstraat.
3 Je bent nu in Kinrooi en wandelt voorbij een gerestaureerde boerderij uit 1877. Wat verder steek je de Nieuwbeek over en sta je op een mooi plekje. Recht voor jou, een bruggetje over de Abeek en aan de overkant een kapel met een klokkentorentje. Links van de kapel, 200 m verderop, het Woutershof, een voormalige kasteelhoeve, nu een vakantiecentrum van het VVKSM, de scouts. Voor de brug links, is er een toegang tot het 110 ha grote natuurgebied Urlobroek. Enkel tijdens het weekend toegankelijk. Maar, onze tocht gaat vóór de brug rechtsaf. De weg splitst. Rechts is de weg privé, dus kies je links en blijf je de Abeek volgen. Negeer een bruggetje links en bocht een paar honderd meter verder met de, intussen geasfalteerde weg mee naar rechts. Je wandelt langs de bosrand en negeert alle zijwegen tot je op een kruispuntje komt, met een kapelletje onder de bomen. Je komt uit de Broekstraat en volgt hier rechts de Belestraat. Negeer een straatje links en wandel verder tot je opnieuw op de weg BreeKinrooi komt. Steek die over en volg de Diekerstraat tot aan een wegsplitsing bij de witte Heilige Ritakapel.
4 Neem hier rechts de Groenstraat. De weg maakt een bocht naar links en er komt een onverhard pad bij. Je blijft de geasfalteerde weg volgen en wandelt op de eerste viersprong rechtdoor. De dwarsstraat heet ook Groenstraat. Negeer verder alle zijstraten en nadat je de Veestraat rechts hebt laten liggen, stap je voorbij de Nysenhoeve. Neem net voor een volgende hoeve, met een paardenweide met houten omheining, de eerste veldweg links. Je kronkelt rond een vervallen boerderijtje en stapt de Itterbeek over. Vanop het bruggetje heb je een mooi zicht op de kerk van Tongerlo. Neem daarna de eerste zijweg rechts. Volg deze bredere veldweg, die overgaat in een asfaltweg tot op het einde. Rechtsaf, richting kerk. Net voor je de dorpskern binnenwandelt kom je aan het molenhuis (1753) en de Galdermansmolen, een watermolen uit 1770. De molen is van het onderslagtype, het water stuwt onderaan tegen het rad. Laat de Beekstraat links liggen en volg de Solterweg tot aan de kerk. De westertoren met dikke muren van mergel en hardsteen dateert uit 1408 en domineert de omgeving
Bewegwijzering : Zeskante bordjes met Deurnewandeling
Aard van de weg : verharde en zandwegen, goed begaanbaar
Deurne is een rustig dorp gelegen aan de Genevense Vliet in het noordoosten van de provincie Vlaams-Brabant. Zoals elders in de Kempen werden hier talrijke merkwaardige vondsten gedaan uit het late steentijdperk en de Halstadtperiode (vroege ijzertijd). Deurne heeft een zacht glooiend landschap met mooie vergezichten.
Afstand : ofwel groen 2,7 km en/of blauw 4,4 km Vertrek : Aan streekmuseum Reinvoart ,Hagelandstraat 1 3545 Halen(Loksbergen) Aard van de weg : Bij regenweer wel slijkerig
Loksbergen is een dorp gelegen in Belgisch-Limburg, op de grens met Vlaams-Brabant. Net zoals de Stad Halen heeft dit dorp lange tijd tot het Hertogdom Brabant gehoord. In 1866 werd Loksbergen afgescheiden van Halen en werd het een zelfstandige gemeente totdat het einde 1964 weer door Halen werd opgenomen.
Loksbergen maakt samen met het de stad Halen deel uit van het Hageland. De belangrijkste economische activiteiten binnen Loksbergen zijn gelegen binnen de fruitteelt, akkerbouw en één houtverwerkend bedrijf.
Voor de Tweede Wereldoorlog bestond de lokale economie uit kleinschalige veeteelt, fruitteelt (perziken en pruimen) en landbouw, een dakpannenfabriek en een klompenmakerij (het huidige houtverwerkende bedrijf).
Tijdens de Eerste Wereldoorlog stond in de Slag der zilveren helmen de Belgische artillerie opgesteld op de Mettenberg binnen de grenzen van Loksbergen. In de gemeenteschool van Loksbergen was het geïmproviseerde veldhospitaal van het Belgische leger ingericht.
Loksbergen is gelegen aan de voet van de getuigeheuvels die deel uitmaken van het heuvellandschap van het Hageland. Loksbergen wordt begrensd door de waterlopen de Ketelbeek aan de Noordzijde en de Velpe aan het zuiden. Het laagste punt ligt ongeveer 24 meter boven de zeespiegel, gelegen binnen het domein van het kasteel van Blekkom. Het hoogste punt, de Kluisberg, ligt 88 meter boven de zeespiegel.
Andere heuvels zijn de Mettenberg en de Molenberg. Waterlopen zijn de IJzerbeek, Ketelbeek en Velpe. Langs de getuigeheuvels ontspringen verschillende bronnen. Tevens is Loksbergen vrij bekend door de diepe holle wegen die in de flanken van de getuigenheuvels terug te vinden zijn, sommige zijn tot 10 meter diep.
De Kluisberg heeft zijn naam van de voormalige kluis (gedeeltelijk aanwezig) die vroeger fungeerde als instelling voor zwakzinnigen. Hierbij bestaat een lokale legende waarbij het verhaal gaat dat een lokale jongen verliefd was op de dochter van de baron. Om een einde te stellen aan deze prille liefde werd de jongen gevangen gezet in de Kluis waar hij ook aan zijn einde kwam. Volgens de legende had de jongen de naam van zijn geliefde met zijn eigen bloed op de muur geschreven...
Kluis van Reinrode
Gelegen aan de Oude Leuvensebaan te Loksbergen, die Halen over Sint-Joris-Winge met Leuven verbindt, staat op een hoge kant de "Kluis van Reynrode", een ermitage van de derde orde der geschoeide karmelieten, gesticht aan het einde van de 17de eeuw. Deze kluizenaars wijdden zich aan gebed, gaven onderricht aan de kinderen uit de buurt en verzorgden krankzinnigen, tot ze in 1798 door de Fransen werden verdreven. De kluis werd gebouwd tussen 1714 en 1720; de classicistische kapel dateert uit de jaren 1794-98 en werd gebouwd op de plaats van een oudere, 15de eeuwse kapel. De kluis is thans een landbouwuitbating en de kapel is omgevormd tot een koelkamer voor fruit, maar met behoud van de oorspronkelijke buitengevels .
Het heuvelachtige Loksbergen wordt doorsneden door enkele mooie holle wegen. Aan de Kluis vertrekt één van de mooiste holle wegen van de provincie Limburg, diep ingesneden met aan weerszijden een dichte begroeiing en ijzerzandstenen formaties.
Kasteel van Blekkom
In een ander gehucht van Loksbergen, Blekkom genaamd, staat het gelijknamige 19de eeuwss kasteel. Het is een alleenstaand, neoclassicistisch herenhuis, in 1859 (datum in gevelsteen) gebouwd naar een ontwerp van architect Jamaer in opdracht van Hyacinth de Mareth, de eerste burgemeester van de in 1866 zelfstandig geworden gemeente Loksbergen. Het kasteel is gelegen te midden van een mooi park met vijver. Ten noorden van het kasteel staat nog een 19de eeuwse hoeve met oorspronkelijk U-vormige plattegrond, thans geëvolueerd tot het gesloten type met rechthoekig erf. En ten noordwesten bevindt zich nog een bakstenen kapel met rondboogportaal.
Vertrekpunt: parkeerterrein voor de ingang van het wijnkasteel in Genoelselderen, Kasteelstraat 9.
Dit kasteel wordt aangeduid vanaf de N79 Tongeren-Maastricht
Bewegwijzering: grijze paal met groene top die de wandelrichting aangeeft.
Aard van de weg: grotendeels onverhard. Alleen in het natuurreservaat Molenbeemd kan het bij nat weer drassig zijn.
DE ROUTE
Aan de ingang van de dreef tegenover het wijnkasteel wandel je richting Membruggen. Naast de taverne 't Poorthof neem je rechts de smalle weg. In 1990 besloten de eigenaars van het kasteel van Genoelselderen opnieuw aan te knopen met de eeuwenoude, maar bijna vergeten wijntraditie van de streek. Vandaag wordt het domein opnieuw omgeven door wijnranken en is dit het enige echte wijnkasteel van ons land. Alleen groepen worden op het domein rondgeleid.
De voetweg komt uit bij een kruispuntje. Daar wandel je het betonnen wegje links op. Recht voor je uit ligt 't Grootbos, met een eenzame kapel aan de rand. Dit oude loofbos hoorde vroeger bij het kasteel en ligt in de overgangszone van Vochtig naar Droog Haspengouw.
Je blijft meestal dalend rechtdoor stappen langs glooiende hellingen. De Koekoekstraat brengt je naar de woonwijk Klein-Membruggen en bij de ingang van het natuurreservaat Molenbeemd. Je wandelt door typisch Haspengouwse boomgaarden, waar appelen, peren en kersen aan de bomen hangen. Onderweg herken je rechts op een naar het zuiden gerichte helling een van de wijngaarden van het wijnkasteel.
Je trekt nu dwars door het natuurreservaat Molenbeemd in de vallei van de Molenbeek. Wanneer je de drukke weg Tongeren-Mopertingen hebt bereikt, volg je even niet meer de groene wegwijzers. In de plaats daarvan wandel je deze drukke weg voorzichtig links op. Na ongeveer 200 m steek je opnieuw de Molenbeek over en ga je meteen links de onverharde weg in. Vanaf dit punt kun je opnieuw de groene wegwijzers volgen. In de Molenbeemd wandel je door natte weilanden waar allerlei kruidachtige planten groeien. In de bosjes ontspringen talrijke bronnen van de Molenbeek. Misschien zie je met wat geluk in de natte gedeelten en poelen een bruine kikker, pad of salamander wegspringen.
Je wandelt nu terug richting Membruggen. Op het einde van de Belkweg steek je de Rijckerstraat over naar de Roger Martensstraat. Via de Roger Martensstraat wandel je om de dorpskern heen. De wegwijzers leiden je zo terug naar Genoelselderen. In dit gedeelte passeer je onverwachts een steenbakkerij. Die verwerkt in een ambachtelijke ringoven leem tot baksteen. Voorbij de steenbakkerij wandel je nog een eind door een holle weg. In deze beschutte biotoop is het altijd ietsje warmer, zodat er een grote variatie van kruiden groeit. Ook vogels en zelfs sporadisch een vos vinden er een nest.
Zeer mooie en afwisselende wandeling, echt de moeite!
Opgelet: de paaltjes zijn niet altijd even duidelijk opgesteld en vaak verstopt tussen het groen!
Het is inderdaad even nadenken bij punt 4, waar je de paaltjes niet meer moet volgen, maar de betonweg. Deze is steeds vlakbij en daardoor ook niet te missen. Wel jammer dat we er daar (al) uit moesten, want dit was echt een van de mooiste stukken van de wandeling!
Afstand : 9 km Vertrek : Aan de kerk van Eindhout-Laakdal Bewegwijzering : Witte pijl
Vertrek in Eindhout aan het klompenmuseum, links de Sint-Lambertusstraat in.
Na ca. 100m het eerste kruispunt rechts af richting Oude Tramlijn.
Na 100m links aanhouden naast een kapelletje.
Volgend kruispunt ca. 400m rechtdoor.
Aan volgend kruispunt ca. 300m naar rechts geklinkerde weg, Kapelleberg, volgen.
Baan blijven volgen.
Na ca. 500m naar links de Heustenstraat in, dan volgend T-kruispunt rechtdoor, volgend T-kruispunt naar rechts de Schuitbroekstraat in.
Aan T-kruispunt naar links in de Goorstraat richting Ossenstal.
Ossenstal links laten liggen en tot aan het beekje gaan, daar naar links.
Naast het beekje de weg blijven volgen tot achter het domein Ossenstal, hier een smal paadje rechts direct het groen in tot aan het bruggetje, hierover gaan en dan rechtdoor tot aan de Langedijk, T-kruispunt zandweg met betonbaan. daar naar rechts, na ca. 200m naar links de Waterstraat in.
Na ca. 500m achter elektriciteitscabine links straatje in (mooi natuurgebied).
Na ca. 600m komt men in de Paviljoenstraat en deze rechts volgen, de Grote Baan oversteken, rechtdoor langs de Kleine Laak tot aan de Pestendijk, T-kruispunt hier links richting Meerhout.
Na ca. 400m links de Veedijk in en rechtdoor terug de Grote Baan oversteken.
Rechtdoor de Beemden volgen.
Na ca. 500m T-kruispunt rechts de Bergstraat in, kruispunt rechtdoor Bergstraat blijven volgen, deze straat gaat over in een zandstraat aan T-kruispunt met grote baan rechts de Oude Vorstseweg volgen. Na ca. 50m links de Oude Tramlijn in, over de parking, tot aan het kruispunt, hier rechts de Sint-Lambertusstraat in.
Afstand : 7 km Vertrek : Sportterreinen De Vloed in Vorst-Laakdal Bewegwijzering : Groene pijl
Vanaf de sportterreinen op de Vloed vertrekken wij evenwijdig met de Grote Laak langs de Lindestraat en De Heuvels. Voor de kruising met de rijksweg Geel-Tessenderlo loopt deze smalle weg mooi door de velden. Na de kruising wordt de weg breder en komen wij in een woongebied. Wij volgen een beetje verder heel even maar de Meerlaarstraat en slaan daar links een hoge weg in die dwars door de weiden en velden loopt. We bereiken het Verboekt en de dreef Hoeve van Gemp, zo genaamd omdat dit gebied sinds 1290 eigendom was van het klooster van Gemp. Van in de 14de eeuw stond hier een kloosterhoeve, die het hele gebied errond ontgon. Later maakt deze hoeve plaats voor het kasteel Meerlaar (het Wazinghuis uit het TV-feuilleton "De Heren van Zichem"). Het kasteel werd gebouwd in de 19de eeuw en behoorde toe aan de familie Schollaert. Het ligt in een mooi park en ernaast ligt een camping. Al wandelend bereiken wij het kasteel en wij verlaten het langs een dreef waarin een mooi kapelletje staat, Schollaerts kapelletje. We volgen het Verboekt naast de autoweg en wandelen langs de kleinstraat, een stukje Nieuwstraat en Heistraat. We nemen een paadje links tot aan de Kerk van Klein-Vorst. Deze neogotische kerk werd in 1910-1912 opgericht op de plaats van de vroegere kerk. Ze is toegewijd aan Sint-Niklaas. Even volgen we de Geelsebaan richting Geel. Aan de linkerkant van de weg ligt een stoep die overgaat in een fietspad-wandel-weg en de wijk indraait. We volgen dit kronkelend voetpad tot we aan de Meerlaarstraat komen. We steken schuin over en gaan via de Lindestraat terug naar ons vertrekpunt.
Iets meer dan 2 uur duurt het om alle menhirs vanWéris te zien.
AARD VAN DE WEG
Aardewegjes, boswegjes en asfaltwegen.
Noem het een stevige wandeling voor sportieve stappers.
Bij regenweer is waterdicht schoeisel een aanrader.
Rolstoelen en kinderwagens kunnen helaas niet mee.
VERTREKPUNT
De Sint-Walburgiskerk in Wéris. Voorbij Ljlik volgje de E25/ A26 rich- ting Baraque Fraiture/Bastogne.
Je neemt afrit 49 richting Erezée/ Wéris.
GASTRONOMIE
Het hoeft niet echt te verbazen dat op het menu van Wéris paté des Dolmens of hunebedvleespastei
prijkt, al is de geitenkaas van de streek ook niet te versmaden.
Weris; een klein megalithisch paradijsje...
Wat de hunebedden voor Nederland zijn is Weris voor België. De hunebedden in Nederland staan geheel los van de Belgische menhirs en dolmens. Het zijn twee verschillende bevolkingsgroepen, die wel dezelfde oosprong hadden.
Weris kent maar twee periodes waarin er gebruik gemaakt is van het bouwen met stenen.
Periode 1: de bouw van menhirs
Periode 2: de bouw van dolmens (soort hunebedden)
Aan het begin van de eerste periode kwamen de menhirbouwers uit het westen van het huidige Frankrijk, Bretagne. In de omgeving van Weris vonden zij hun thuis. Vijf generaties van menhirbouwers leefden hier. Toen stopten ze plots met de menhirbouw. Ze bleven nog even en trokken toen weg.
Een tijd later kwamen er nieuwe mensen in dit gebied, waar zij vandaan kwamen is niet bekend. Zij waren bedreven met de dolmen-bouw. In dit gebied hebben zij hun laatste dolmens gebouwd. Ze zijn nog heel lang in dit gebied gebleven.
Voor de bouw van een menhir of een dolmen zijn er gelijktijdig twee redenen geweest die gelden voor iedere menhir of dolmen.
Reden 1: ze zijn gemaakt om de graancirkel die hier heeft gelegen positief te maken
Reden 2: ze zijn gemaakt om de ley-energie te vereren
Alle menhirs en dolmens zijn op een graancirkel geplaatst. Ze zijn zich niet bewust geweest van de benkerlijnen, ze zijn alleen actief geweest met de leylijnen en centra. Ze hebben hun stenen geplaatst op deze graancirkels om deze plekken positief te maken. De dolmens en menhirs zijn op dezelfde manier gebruikt als bij de Nederlandse hunebedden, alleen waren de rituelen iets anders. Dat er mensen onder begraven zouden zijn is een sprookje, dit is een theorie geweest die nooit bewezen is. Er zijn geen kransen van stenen of palen om de dolmens heen geplaatst, hetgeen wel gebruikelijk is bij de Nederlandse hunebedden. Wel liggen er zowel om de menhirs als de dolmens magische cirkels (koepel).
De volgende menhirs en dolmens en andere vreemde plaatsen omgeving Weris die in de megalietenwandeling zijn opgenomen:
Bewegwijzering :Zeer goed, Zeskante plaatjes met opschrift
Wandeling Testelt
Aard van de weg :Goed begaanbare wegen en paadjes
Bij regenweer nogal slijkerig
Rolstoel , niet gemakkelijk
Testelt is gelegen op de rechteroever van de Demer, tussen Aarschot en Diest, in de onmiddelijke buurt van de Witherenabdij van Averbode en het Mariale bedevaartsoord van Scherpenheuvel.
Het dorp ligt in het noordoosten van de provincie Brabant, een beetje scheefgedrukt tussen het vruchtbare Hageland en de zandige, bosrijke Zuiderkempen.
Testelt behoort tot het kanton Diest en het arrondissement Leuven.
Kerkelijk valt het onder de dekenij Averbode en het bisdom Mechelen-Brussel.
ZIE OOK :
de kerk van Testelt - Sint Pieter
Naam Abdijmolen -Adres Dorpsstraat, op de Demer - Eigenaar Privaat Bouwjaar Voor 1200 - Type Onderslag watermolen - Functie Korenmolen Kenmerken Vroeger ook oliemolen - Rad Houten onderslagrad Inrichting Nog aanwezig - Toestand Zeer goed; watertoevoer te gering Bescherming: monument 23.10.1981
Naast het hier beschreven traject, dat op eigen houtje kan bewandeld worden, biedt de plaatselijke afdeling van Natuurpunt vzw diverse geleide wandelingen voor groepen aan.
Het Blankaartkasteel is gelegen langs de weg Diksmuide-Ieper te Woumen, op 6 km van het centrum van Diksmuide (NMBS-station).
De Blankaart is niet bereikbaar met het openbaar vervoer.
Naast het kasteelpark is een parking voor autos, fietsen en bussen.
Toegankelijkheid:
Het aangeduide wandelpad is slechts toegankelijk bij normale waterstanden.
Na een periode van overvloedige regen verdient het aanbeveling contact op te nemen met het bezoekerscentrum. Laarzen blijven hoe dan ook een must.
Ongeschikt voor rolstoelgebruikers of kinderwagens.
AFSTAND : Trek zo'n 3 uur uit voor de wandeling, ze is ongeveer 10 km lang.
Bewegwijzerd :
De route is met blauw- gele markeringen, waarbij de blauwe streep meestal ook de richting aangeeft.
Vertrekpunt :
infocentrum in het Rood Klooster in Oudergem, het vertrekpunt van de wandeling.
AARD VAN DE WEG :
OverWegend kasseien aardewegen.
Bij regenachtig weer liggen de soms smalle bospaden er nogal moddetig bij.
Laarzen of ander aangepast schoeisel houden in dat geval de voeten droog.
Het parcours is niet echt gemaakt voor kinderwagens.
ONDERWEG
In de linkervleugel van het Rood Klooster is een taverne-restaurant ondergebracht.
Het Brussels Gewest telt weinig sites die zo uitzonderlijk zijn als het Rood Klooster. Dit voormalige klooster staat niet alleen bekend om zijn historische kwaliteiten, maar ook om zijn architecturale, culturele, recreatieve en ecologische troeven.
Vandaag komen Brusselaars en toeristen voornamelijk voor hun vrijetijdsbesteding naar deze plek. Gedurende lange tijd werd ze echter verwaarloosd door de overheid. De infrastructuur en de omgeving zijn dan ook aanzienlijk aangetast.
Enkele jaren geleden hebben de overheden evenwel beslist om de site te restaureren en de werking ervan te reorganiseren vanuit een totaalvisie, die het glansrijke verleden van de site tot zijn recht moet laten komen en zo moet bijdragen tot het imago van Brussel.
Het klooster is ontstaan in 1367-1369 uit een kleine kluis die al sedert 1366 bestond. In de 15e eeuw kende het klooster een sterke uitbreiding. Het domein kwam in 1910 in handen van de Belgische staat, werd geklasseerd in 1959, om tenslotte eigendom te worden van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest.
Ondanks jarenlange verwaarlozing is het Rood-Klooster wegens haar uniek karakter, pittoresk landschap en toegangspoort tot het zonienwoud, een populaire plaats voor wandelaars. Het Rood-Klooster is één van de vijf natuurreservaten dat het zonienwoud rijk is[1]. Momenteel wordt het domein heraangelegd, deze werken zijn gepland tot en met 2007[2].
Leuk voor de kinderen: de knuppelbrug en de observatietoren zullen hen aangenaam verrassen.
Voorzien van een verrekijker hebben ze nog meer pret.
Neem afrit 23 (Geel) op de E313 en volg de N71 richting Geel/Mol/Lommel.
Van op hel Neerpeltse Marktplein volg je de Broesveldstraat in de richting van het Kempens
Kanaal en de Grote Heide.
Na de brug is 'De Wulp bewegwijzerd.
KAART
Een wandelkaart je is gratis verkrijgbaar bij het natuureducatief cen- trUm De Wulp en bij de toeristische dienst vlak bij de kerk in Neerpelt.
ONDERWEG Gelukkig is het centrum De Wulp ook voorzien van een cafetaria.
Mocht je zin hebben in een of andere streekspeaaliteit, vraag dan naar dommelkoeken,
Teutenpaté of het Neerpelts Jeneverke.
Bij bakker Tjoens op het Marktplein kun je dommelkoeken bestellen. Hageven-Plateaux Wat schrijft Natuurmonumenten over dit gebied:
Welkom in het grensoverschrijdend natuurgebied Hageven/Plateaux. Het bestaat uit ondermeer bossen, heide, landbouwgronden en vloeiweiden. Op de heide vindt begrazing plaats met runderen. De Dommel stroomt langs en door het gebied. Vooral op de overgang van de droge zandgrond naar het vochtige beekdal komen veel soorten planten en dieren voor. Het gebied wordt beheerd door de Vereniging Natuurmonumenten (NL) en Natuurpunt (B). Deze natuurbeschermingsorganisaties nodigen u uit voor een wandeling langs de grenzen van bos en heide, van nat en droog en van Nederland en België. De hond mag mee, mits u hem aan de lijn houdt. Voor een lange wandeling kunt u de routes koppelen. Natuurmonumenten en Natuurpunt wensen u veel plezier. Natuurmonumenten en Natuurpunt wensen u veel plezier.
Verkeerde Lieve Heer Aan dit kruisbeeld zit een mooi verhaal.
Het jaar 1847 was van groot belang voor de ontwikkeling van deze streek. Sinds die tijd werd dankzij een groot opgezette bevloeing heidegrond omgetoverd in rijk hooiland. De hiervoor noodzakelijke waterlopen werden voornamelijk vanuit het Kempisch kanaal gegraven.
Nadat de irrigatiewerken waren uitgevoerd, werd in de Bergeykse Heide dit grote kruisbeel op een betonnen voetstuk geplaatst. Omdat de stervende Christus het hoofd niet op de rechter maar op de linkerschouder legt kreeg dit kruisbeeld de naam Verkeerde Lieve Heer.
Lengte wandeling : 9 km 896 meter (alternatief :8km600)
Duur wandeling : ongeveer 2 uur 15 min.
Aard van de wegen : De wandeling loopt over betonwegjes en veldwegen
Moeilijkheidsgraad : rustige en gemakkelijke wandeling
Vertrek:
Aan de kerk van Beert richting in de straat Nederbeert aan de parking naar beneden links de bocht om(voor de alternatieve route eventueel direkt rechts inslaan), we volgen deze straat 935 meter tot dat we aan een T-splitsing komen.Daar slaan we rechts af de Dorekensstraat in en deze blijven wij volgen tot aan een T-splitsing die we bereiken na 389 meter in een bocht , daar slaan we rechts de Hoevestraat in die een flauwe bocht heeft van 103 meter en dan een scherpe bocht naar rechts.
Aanpassing route met dank aan Lieve Twee maal stuurt de beschrijving mij in de hoevestraat links langs Hof ter Eycken. De eigenaar van het Hof heeft echter een bord verboden toegang aangebracht en bovendien het typische (hondenbord) "betreden op eigen risico. Ik volgde dan maar de hoevestraat verder om dan links af te slaan in de Hollestraat om dan op de Grotebaan uit te komen. Zo los je dit dus op.
Wij zijn nog altijd in de Hoevestraat die we rechtdoor volgen tot over een afstand van 239 meter , daar slaan we links een weg in , waar we direkt aan onze rechterkant een hoeve hebben DE EIKHOEVE . Wij volgen nu de baan rechtdoor waar we na 254 meter aan een kruispunt komen , waar we links de Kareelstraat hebben en rechts de Grotebaan die we inslaan. Deze baan gaat door het Eikveld , wij blijven de Grotebaan volgen over een afstand van 922 meter tot aan de Eikstraat.
De Eikstraat slaan we links in waar we na 221 meter links van ons een pad hebben die ons naar een kasteel brengt in het gebied de Puttenberg (maar deze is voor een andere wandeling).Nu gaan we rechtdoor en vervolgen de Eikstraat( rechts van ons de CADIZ vlak voor de Ninoofsesteenweg) ,tot aan de Ninoofsesteenweg over een afstand van 556 meter.
Nu steken wij de Ninoofsesteenweg over (voorzichtig!!!) en gaan rechtdoor een wegje in die volgen we over een afstand van 359 meter , waar dit wegje overgaat in een aardeweg en deze volgen we 870 meter , aan onze linkerkant zien we op een bepaald moment het Manebroekkasteel.De aardeweg gaat terug over in een verhardeweg en heet dan Termeeren die volgen we verder 250 meter tot aan de Lenniksesteenweg die we rechts nemen en dan direkt oversteken (voorzichtigheid geboden) om zo recht voor ons de Steenweg naar St.Pieters-Leeuw in te slaan.
Wij volgen deze steenweg 122 meter om een wegje links in te slaan , nu zijn we op het grongebied van Breedhout, we volgen dit wegje 315 meter waar we op het einde rechts houden en recht voor ons ontwaren we een kapelletje.Nu staan wij terug op de Steenweg naar St.Pieters-Leeuw die we oversteken en zo in de Den Booieweg uitkomen en deze volgen.
Nu volgen we deze weg 399 meter tot aan de T-splitsing daar nemen we rechts de Vlieringendreef tot aan de Lenniksesteenweg dit over een afstand van 307 meter.Nu nemen we links de Lenniksesteenweg 111 meter om daarna rechts de Scheysingen in te slaan. Deze weg blijven we volgen tot dat we na 882 meter aan onze rechterkant twee hoeven zien nl. de HOEVE GROOT-SCHEISINGEN en de HOEVE KLEIN SCHEISINGEN.
Nu volgen we verder rechtdoor nog 167 meterom terug uit te komen op de Ninoofsesteenweg die we oversteken (voorzichtigheid is geboden!!!!) om in de Haagstraat uit te komen, aan onze linkerkant hebben we het gehucht Wolvendries. Nu volgen wij de Haagstraat 527 meter tot aan een T-splitsing waar we rechts de Beertsestraat nemen.
Na 89 meter neemt deze een bocht naar rechts , aan onze linkerkant hebben we de Groebegracht ( die in Halle uitkomt) en rechts een zijtak van deze , na de bocht 165 meter om een bocht naar links te nemen. Wij blijven de Beertsestraat verder volgen tot deze na 580 meter overgaat in de Kietomstraat , die volgen we verder 435 meter tot aan de Eikstraat die we rechts inslaan . Na 176 meter komen we aan een weg die we links inslaan waar we aan onze rechterkant een kapelletje hebben , we volgen de weg 311 meter om uit te komen aan de kerk van Beert , ons vertrekpunt.
Beschrijving van deze wandeling gemaakt door fdi "Non-Stop"
![[Untitled]](http://mw2.google.com/mw-panoramio/photos/medium/5134434.jpg)
![[Untitled]](http://mw2.google.com/mw-panoramio/photos/medium/4467119.jpg)
.jpg)
_jpg.jpg)
FOTO : Tour de Frans
;ontop())
