HOE MEER REAKTIES ER BINNENKOMEN HOE MEER DE SITE WORDT UITGEBREID------------ALLE ROUTES ZIJN VERKRIJGBAAR ALS GPS-FILE OP AANVRAAG
12-11-2010
Bokrijk
Bokrijk groene hart route
Start : Op de parking voor het kasteel van Domein van Kiewit Afstand : 9,3 km Bewegwijzering : rode driehoekjes GPS :N50 57.622 E5 22.469
DE ROUTE :
Jarenlang waren de domeinen Kiewit en Bokrijk van elkaar gescheiden door een groot privaat bosgebied. Nu kan er tussen beiden domeinen vrij gewandeld worden. Vanaf het kasteeltje van Kiewit vertrekken verschillende gemarkeerde wandelpaden die tot aan de speeltuin van Bokrijk lopen.
Tijdens de wandeling bots je op heel wat verrassingen: heb je al eens oog in oog gestaan met een Schots grazer of over een poel gelopen zonder natte voeten te krijgen
In Bokrijk heb je 2 startplaatsen: de Bucksenrake route van 4 km(geel), en de Parkdreven route van 3 km(blauw). Op domein Kiewit heb je 3 startplaatsen: de wijer route van 6 km(oranje), de Haringsvijver route van 1,5 km(groen) en de Wildernis route van 4 km(blauw).
Daarnaast heb je nog 2 routes vanuit beide startplaatsen: groene hart route van 9,5 km(rood) en de Snelle verbinding Bokrijk - Kiewit van 3,8 km(bruin).
Op de route :
--Domein van Kiewit --Kasteel --De Wijers --Domein van Bokrijk --Kasteel van Bokrijk --Koetshuis --Molen --Arboretum --Muzeum
Domein van Bokrijk Openluchtmuseum Van 1 april tot en met 30 september stap je in het Openluchtmuseum letterlijk en figuurlijk in het verleden. Met meer dan 100 historische gebouwen, heropgebouwd in hun oorspronkelijke staat. Zelfs het meubilair, het landbouwgereedschap en de huisraad zijn authentiek. Maar, het Openluchtmuseum leeft.
In Bokrijk gaat het leven zijn gangetje, op het ritme van de natuur. De ochtendzon priemt doorheen het weelderig groen bladerdak en tovert een kleurrijk lichtspel op het Kempens plein. De kerkklokken luiden en de windmolen komt traag op gang. De pastoor maakt zich klaar voor de donderpreek. En terwijl de boer en de boerin zich opwarmen aan het haardvuur patrouilleert de champetter met waakzame blik door het dorp. De heerlijke geur van versgebakken brood bij de lokale bakker doet de kinderen, op weg naar school even talmen. Benieuwd wie de strenge onderwijzer vandaag de ezelsoren zal opzetten?
Openluchtmuseum Bokrijk Het Openluchtmuseum van Bokrijk werd op 12 april 1958 officieel geopend. Een honderdveertigtal authentieke gebouwen vormen de kern van de erfgoedcollectie. Naast deze gebouwen bestaat de collectie verder uit gereedschappen en alledaagse gebruiksvoorwerpen. In het totaal omvat dit 30 000 stukken kwetsbaar erfgoed en getuigen van het dagelijkse leven van de 17e eeuw tot 1950. Het Openluchtmuseum werkt naar een interactieve en dynamische ontsluiting van haar erfgoedcollectie.
Domein Kiewit het stedelijk natuurcentrum van de stad Hasselt, is een openbaar toegankelijk natuurdomein met een oppervlakte van meer dan 100 ha.
Start : Aan taverne Het Meulezicht in Retie Afstand : 9,6 km Bewegwijzering : GPS : N51 14.647 E5 03.126 Watermolen 10
DE ROUTE :
Een landelijke wandeling met overheerste verharde wegen
Vanaf het Meulezicht rechts naar de watermolen, de straat noemt ook Watermolen--> Molendijk--Begijnenstraat--Brasel--Avoortstraat--Molenhei--door het veld--Zandstraat--doorsteken naar MeierendBosend--N118 oversteken--Wildemandoorsteken naar Wenen--Duinkerken--Watermolen
Retie Oorsprong van de naam Volgens een legende reed Sint-Martinus in een ver verleden te paard door de lucht. Sommige mensen in Retie keken toevallig naar boven en zagen hem. Anderen kwamen echter te laat om het wonder te zien en vroegen ongelovig: Reed ie?. De plaats van dit gebeuren bleef de naam Retie behouden.
Vanuit historisch standpunt is de naam Retie afgeleid van het Latijnse retus.
Deze naam duidt op het gebied dat vroeger eigendom was van een zekere Retus, ooit de voornaamste grondbezitter van Retie.
De Watermolen Op de Witte Nete bevindt zich een schilderachtige, maalvaardige graanwatermolen.
Hoewel de oudste vermelding pas uit 1633 dateert, bestond deze molensite wellicht al in de 14e eeuw. Het huidige bakstenen molenhuis dateert uit 1765 en vervangt een houten constructie uit 1658. Juridisch was het een zogenoemde banmolen. Zulke molens stonden onder toezicht van de dorpsheer; elke onderdaan was verplicht er zijn graan te laten malen en een gedeelte van het meel als belasting in natura aan de soevereine heer af te staan. In de middeleeuwen straalden molens derhalve een zekere macht en invloed uit.
De watermolen is van het onderslagtype. Dit type was het meest aangewezen op de traag stromende waterlopen in de Kempen. Om de drijfkracht en de snelheid van het water op te voeren, bouwde men een stuw- en sluiswerk. Ter hoogte van het onderste kwart van het rad creëerde men een artificiële stroomversnelling. Zowel de binnen- als buiteninstallatie van deze watermolen is volledig intact.
Bezoekers kunnen de molen elke laatste zondag van de maand aan het werk zien. Van hieruit start ook een mooi kanotraject.
Sint-Maartenpotje Dit typisch Kempens gerecht is genoemd naar de patroonheilige van Retie.
De belangrijkste ingrediënten zijn kalkoenblokjes, spekjes, aardappelen en verse groenten. Het Sint-Maartenpotje wordt geserveerd in Taverne t Meulezicht (Watermolen 10).
Sint-Maarten is de patroonheilige van Retie en dat wordt dan ook gevierd. In de voormiddag trekken de kinderen van deur tot deur en zingen ze het
Sinte-Mettelied terwijl ze geld en snoepgoed inzamelen. Reeds weken van tevoren zijn de inwoners van de gehuchten bezig met het verzamelen van hout om een zo groot mogelijke brandstapel te maken. Na het invallen van de duisternis worden de vuren in
de verschillende wijken en gehuchten ontstoken en worden er wafels en warme chocolademelk uitgedeeld.
Vanaf het beukenhof iets langs de grote weg en dan links
--Je komt op de Leeuwerkstraat --De Laks --Ruitersportcentrum Manege Taverne't Groenhof --Eetgelegenheid Burcht Hertog Jan --Langs het kanaal Turnhout-Antwerpen --De Overzet Oud Turnhout-Ravels --Kanaaldijk --Grote Baan --Oude kleiputten --Geleg --Zwaaikom --Visvijver de Snoekbaars --Werkendam
Oud-Turnhout is een gemeente in het noordoosten van de Belgische provincie Antwerpen. De Kempense gemeente telt iets meer dan 12.800 inwoners. Oud-Turnhout wordt in het zuiden doormidden gesneden door de E34.
Oud-Turnhout bezit zeven geklasseerde monumenten: Landschap De Liereman (1940), Sint-Bavokerk (1957), Priorij Corsendonk (1970), Hofke van Chantraine (1999), Sint-Antonius-Abtkerk (1999), Hoeve Kuilend (1999) en het gemeentehuis (1999
Kanaal Turnhout-Antwerpen Dit kanaal wordt ook wel het kanaal Dessel-Turnhout-Schoten genoemd. De Kempense kanalen werden niet alleen gegraven als transportweg tussen de Maas en de Schelde. Het kanaal heeft een lengte van 63,3 km en is gemiddeld 20 meter breed. De diepte is gemiddeld 2,5 meter. Met de aanleg van het kanaal is gestart in 1844. Tegen 1875 was men helemaal klaar.
Een belangrijke functie was het aanvoeren van straatmest uit Antwerpen om dit hier te gebruiken om de zandgronden een beetje vruchtbaarder te maken. Een andere functie was het bevloeien van de arme Kempense zandgrond met het kalkrijke Maaswater.
Toen tijdens het graven klei werd gevonden was dit de start van een bloeiende tijd van vele steenbakkerijen. Deze tijd is ook terug te zien in de vele kleiputten die overal rondom het nabij gelegen Beerse te zien zijn. Later werd het kanaal gebruikt voor het transporteren van "wit zand" uit Lommel en stenen en pannen.
kanaal Dessel-Schoten te Ravels Foto : Wimboermans
Start : Aan de kerk van Wolfsdonk Afstand : 10 km Bewegwijzering : Wandelknooppunten De Merode GPS :N51 01.738 E4 54.970
DE ROUTE :
187-262-155-416-92-269-270-187
Op de route :
Wandelnetwerk de Merode is ontwikkeld op initiatief van de vzw Kempens Landschap en verbindt vijf belangrijke bosgebieden binnen het domein de Merode met elkaar: Beeltjens en Kwarekken, Hertberg, Varenbroek en Helschot. Het netwerk is bewegwijzerd met de beproefde methode van de knooppuntbordjes, witte rechthoekige bordjes met rode opdruk.
De wandelpaden gaan van Tongerlo tot Scherpenheuvel-Zichem, en dan rechts richting Hulshout en Aarschot of links naar Tessenderlo. Op het Nationaal Park in Limburg na wordt dit het grootste, aaneengesloten natuurgebied in Vlaanderen.
Meestal verharde weg,een paar boswegeltjes en een kasseistrook We hebben een kleine lus gewandeld in dit groots gebied,wel erbij vertellen dat nog niet alles tot in de puntjes is afgewerkt en hier en daar ofwel nog bordjes of een wandelpad ontbreekt,vandaar de verharde versie van het ogenblik
Start : op het W.Binckplein Afstand : 13 km Bewegwijzering : GPS : N51 29.069 E4 57.209 Heuvelstraat/W.Binckplein
DE ROUTE :
Vanaf het Plein met kiosk gaan we links naar Zandstraat daarna :
--tot we in een bocht links het bos ingaan --we komen aan de vijver 't Zand --We gaan rond de vijver --We komen langs de camping met dezelfde naam --komen op de Maastrichtsebaan,links --even verder oversteken en langs het bos --Komen op de Chaamseweg,oversteken --de Turfbaan,rechts --derde pad rechts --komen op de Ulicotensebaan,links --tweede pad rechts --Komen op de Kwaalburg,rechts --Hooispoor --Hofstade --Hoge Dries/Molendries --De Hoogt --Willibrordstraat en plein --Baarleseweg --Heuvels --W. Blinckplein
De gemeente Alphen-Chaam heeft alles wat voor de toeristen de moeite waard is: een rijke historie, water, bossen en heide. Bezoekers kunnen heerlijk dwalen door uitgestrekte bosgebieden.
Pestkerkhof, Alphen Tijdens de pestepidemieën van 1604 en 1625 stierven meer dan 500 inwoners aan deze gevreesde ziekte. Het aantal inwoners van Alphen in die tijd was nog geen 1000. Uit angst voor besmetting moesten op last van de schout de doden buiten het dorp begraven worden, in plaats van in of rond de kerk. Daartoe werd op een heideveld, dat behoorde aan de Abdij van Tongerlo, een zogenaamd pestkerkhof ingericht. De sporen verdwenen in de loop der eeuwen, maar nog tot in de vorige eeuw werd de plek door de bewoners gemeden. In 1934 werd door de heemkundige, Pastoor W.C.J.Binck, het kerkhof teruggevonden. Ter herinnering aan het vreselijk gebeuren werd een monumentje opgericht. De twee kruisen werden geplaatst ter nagedachtenis aan de twee priesters uit Tongerlo, Adr. Adriaensen en Joh.van den Heuvel, die bij hun begeleiding van de pestlijders, eveneens het leven lieten.
Je vertrekt via de Kirchstrasse,waarna je rechts de Oberkailerstrasse in gaat
Deze weg volgen tot aan Hof Eulendorf,
Hier ga je naar boven waar je rechts en direkt daarna naar links gaat
Je daalt het Kailbachtall in en gaat tot aan de A 60
Vanaf de autostrade en via de oversteek bij de L 46 terug naar Gransdorf
Gransdorf is een plaats in de Duitse deelstaat Rijnland-Palts, en maakt deel uit van het district Bitburg-Prüm. Gransdorf telt 304 inwoners
In de omgeving van het bosrijke Gransdorf in de Kyllburger Eifel wandel je naar hartelust. Je kan hier ook genieten van heel wat culturele bezienswaardigheden. De Moezelvallei is maar 35 km verwijderd. Gewoon zalig niets doen kan hier uiteraard ook.
Start : paar honderd meter van Failon Afstand : 8 km Bewegwijzering : GPS :N50 20.269 E5 17.260
DE ROUTE :
Vanaf een kleine parking (zie GPS) richting Failon ,de N938 en dan rechts
--La Chavéé overstekenlinks een bospad tot op de Chemin de la foulerierechts volgenRue de la Fouleriedoor het bosRoute de Ramazéevoor het bos rechtsRue du Chaletterug naar start
Op de route :
--Failon
--Little octagonal house (Kleine achthoekige huis)
--Château de Ramezée
--Barvaux-Condroz
Failon is een gehucht van het dorp Barvaux-sur-Condroz, deelgemeente van Havelange.
Het is een groene en agrarische streek en de meeste dorpjes hebben hun charme van weleer weten te behouden.
De Valleien van smaken en geuren danken hun naam aan de grote verscheidenheid in producten van eigen bodem: ambachtelijke bieren, amandelkoekjes, honing, kaas, aardbeien en nog veel meer lekkers van de boerderij.
Failon heeft een restaurant met streekkeuken en oude gerechten.
Deze wandeling loopt grotendeels door bossen langs weerszijden van de Somme, een zijriviertje van de Ourthe dat ontspringt rond Barvaux-sur-Ourthe.
Regelmatig moet er op deze tocht geklommen worden. Als we even uit de bossen komen, genieten we van prachtige uitzichten. We komen in de buurt van het Château de Ramezée, een uitzonderlijk sprookjesachtig kasteel uit de 17de eeuw, volledig gerestaureerd.
Start : Aan de kerk van Ronquiéres Afstand : 8,2 km Bewegwijzering : GPS :N50 36.531 E4 13.278
DE ROUTE :
--Place de RonquiéresRue d'Henripontlinks met een pad evenwijdig met het kanaal-- Rue du Plad d'Eauvolgen rechts een wandelpad tot aan de Rue Arthur Brancart ,links-- Rechts achter een woningrij en daarna het bos inRue Maurice Brancartde bocht na de kruising met de Rue mon Plaisir links het bos inCharly du Boisdoor de landweggetjes --terug naar het centrum van Ronquiéres
Op de route :
--Ronquiéres --Het hellend vlak --Notre Dame à Fauquez --Le pont qui grimpe vers l'eglise Sainte-Lutgarde --Bois de la Houssièr
Ronquières is een dorp in de Belgische provincie Henegouwen, en een deelgemeente van de Waalse stad 's-Gravenbrakel. Het dorp is vooral bekend omwille van zijn hellend vlak. Het hellend vlak van Ronquières is een scheepslift nabij het Belgische dorpje Ronquières. Het is een hellend vlak op het Kanaal Charleroi-Brussel.
Op 9 maart 1957 stemde de Belgische regering in met een plan om een aantal grote vaarwegen te moderniseren en geschikt te maken voor vaartuigen tot 1.350 ton. Het Kanaal Charleroi-Brussel werd ook in de plannen opgenomen. Bij de plaatsen Ronquières, Arquennes en Seneffe nam het bochtige kanaal een hoogteverschil van meer dan 60 meter. In de 19e eeuw waren hier 16 sluizen aangelegd om dit hoogteverschil te overbruggen. Het passeren van al deze sluizen, over een afstand van circa twee kilometer, kon tot twee dagen oplopen. Modernisering van het kanaal eiste een oplossing voor dit probleem in de vorm van een soort scheepslift.
Het hellend vlak werd na een bouwtijd van zes jaar op 1 april 1968 opgeleverd. Het vlak is 1.400 meter lang en overbrugt een verval van 68 meter, met een helling van bijna 5%. Er zijn twee scheepsbakken van elk 85,50 meter lang en 11,60 meter breed. De bakken rijden als wagons over rails en worden met kabels voortbewogen. Elke bak heeft een eigen contragewicht, dat op rails onder de bak doorgaat. De bakken kunnen zo onafhankelijk van elkaar werken, wat van belang is voor het onderhoud en bij eventuele storingen. In zulke gevallen werkt het vlak gewoon door, maar met beperkte capaciteit. De totale kosten voor het werk bedroeg ongeveer 3,1 miljard Belgische Frank, ongeveer tweemaal meer dan bij de start van de bouw werd gedacht.
Van dit hellend vlak wordt wel eens gezegd dat het tot de grands travaux inutiles behoort, omdat het gebruik van het kanaal na de opening van het hellend vlak stelselmatig afnam. De sluiting van de Waalse steenkolenmijnen was hier zeker een reden voor. In het laatste decennium is er een stijging genoteerd tot het topjaar 2006 toen 5.215 schepen werden versast.[1] In 2008 was dit aantal echter gedaald tot 3.815 versaste schepen.
Het vlak voorziet in z'n eigen energie. Naast de helling ligt een buis waardoor water stroomt dat een turbine aandrijft, die de elektrische energie voor het kunstwerk levert.
Le pont qui grimpe vers l'eglise Sainte-Lutgarde De Glazen Kapel Arthur Brancart was een meester-glasblazer en een geniale uitvinder. Het gehucht dankt haar rijkdom aan hem. Tijdens de eerste wereldoorlog vond hij het Marbrite uit. De 'Verreries de Fauquez' met om en bij de 800 werknemers verkochten dit .... glas over de hele wereld.
Arthur Brancart liet een groot deel van het dorp bouwen, evenals de school, de filmzaal, de feestzaal, de winkels en, als kers op de taart, ook de Kapel. Ze werd zowel aan de binnen- als aan de buitenkant bedekt met marbrite. Ze werd gebruikt voor kerkdiensten en tentoonstelling tot 1977. Momenteel wordt ze gebruikt voor woonruimtes, als toneelzaal, als herdenkingsplaats van het industriële erfgoed en voor een Bretoens pannenkoekenhuis.
Het Bos van La Houssière is een ideale plek voor ontspanning, voor wandelaars van alle slag. Vele van de paden zijn bewegwijzerd en didactische borden informeren u over de fauna en flora die er te bewonderen valt. Het arboretum telt een zeer omvangrijke verzameling boomsoorten en de sportievelingen kunnen het « pad van het oude tramspoor » volgen aan de hand van een fitometer.
Het Bos van La Houssière, grotendeels op het grondgebied van s Gravenbrakel, reikte ooit tot aan het Zoniënwoud (ten zuiden van Brussel), maar door houtkap en zandwinning werden de twee van elkaar gescheiden. Het werd geklasseerd in 1940, om te verhinderen dat het voorgoed zou verdwijnen. Foto : Wikipedia
Start : Aan de kerk van Alveringem Afstand : 7 km Bewegwijzering : GPS : N51 00.728 E2 42.632
DE ROUTE : De start van deze landelijke wandeling is aan de kerk van Alveringem Er is rond deze prachtige kerk parking genoeg,
Daarna vervolgen we naar ;
--Lovoetweg- HoogstraatFortem--naast de LovaartWestover-- --Oerenstraat--Kwellemolenstraat--Sint RijcerstraatAppelstraat-- --Kaatsspelstraat--Dorp
Op de route :
-Alveringem -Lovaart -Oeren met de St,Appoloniakerk en het -Militair kerkhof -Gemeentehuis van Alveringem, het vroegere Hof van Wyckhuize
De gemeente Alveringem is een relatief dunbevolkte gemeente, waarvan de bevolking de laatste decennia nog terugloopt. Op het uitgestrekte grondgebied bevinden zich negen deelgemeenten, alle landelijke dorpen. De grootste deelgemeente is Alveringem zelf, de hoofdgemeente, dat in het noordoosten van de gemeente ligt. In 1971 werden bij gemeentelijke fusies de dorpjes Hoogstade, Oeren en Sint-Rijkers aan Alveringem toegevoegd. In 1977 kwamen er ook de toenmalige gemeentes Leisele en Stavele bij. Tot Leisele behoorden sinds 1971 ook de dorpjes Gijverinkhove en Izenberge; aan Stavele was dat jaar ook Beveren-aan-de-IJzer gehecht. De nieuwe fusiegemeente telde sinds 1977 zo negen landelijke deelgemeentes. Net ten oosten van de dorpskern van Alveringem ligt het gehucht Fortem aan de Lovaart.
In het dorp zijn verschillende fietsroutes en musea, zoals het Mout- & Brouwhuis De Snoek, het "museum van dorst" in Fortem.
De kerk en parochie van Alveringem-centrum zijn genoemd naar Sint-Audomarus. De laatgotische Sint-Audomaruskerk uit de 16de-17de eeuw werd na beschadiging in de Eerste Wereldoorlog hersteld en is een beschermd monument sinds 1971. De driebeukige hallenkerk heeft een 46 meter hoge toren. De Vlaamse priester Cyriel Verschaeve ligt rond de kerk begraven, evenals de Brusselse socialistische ex-minister Hendrik Fayat.
Het gemeentehuis werd eveneens zwaar beschadigd in de Eerste Wereldoorlog. Na de oorlog werd het afgebroken en werd er een nieuw gebouw opgetrokken, ontworpen in Vlaamse neostijl door architect C.Van Elslande. Het werd geopend en 1922 en deed dienst als gemeentehuis tot de fusies van 1977. Nu doet het gebouw dienst als openbare bibliotheek. Op de bovenverdieping zijn de kantoren van het OCMW gevestigd.
Alveringem gaat prat op zijn gerestaureerde hoeves en enkele historische gebouwen zoals het Hof van Wyckhuyse (Je vindt er o.a. de dienst voor toerisme!). Op verschillende boerderijen kan je heerlijke hoeveproducten kopen, eigen productie dus: vers, (h)eerlijk en van een uitstekende kwaliteit!
De Lovaart De Lovaart is een verbindingskanaal tussen Veurne en IJzer en werd omstreeks de 12de eeuw gegraven. Langs beide zijden van de Lovaart komt een gevarieerde beplanting. Op de linkeroever werd het bestaande jaagpad extra aantrekkelijk gemaakt voor wandelaars en fietsers.
Oeren Rondom de kerk ligt een Belgisch militair kerkhof van 1914 - 18 met 510 personen, een aantal onder hen zijn onbekend gebleven.
Heldenhuldezerkjes Heldenhuldenzerkjes van Vlaamse gesneuvelden zijn nog terug te vinden op de militaire kerkhoven van Oeren, Hoogstade en op de kerkhoven van Alveringem en Beveren.
Deze heldenhuldenzerkjes met een Keltisch kruis, een meeuw of Blauwvoet en de letters AVV-VVK (Alles Voor Vlaanderen, Vlaanderen Voor Kristus) is door frontsoldaat, schilder en tekenaar Joe English ontworpen.
Isabellapolderroute Aartshertogin Isabella van Oostenrijk is nog opvallend aanwezig in deze regio. Onder haar bewind kreeg dit waterrijke gebied immers zijn huidige vorm. Als dank lieten de bewoners haar naam luiden als een klok.
We wandelen door de Isabellapolder, langs het Isabellakanaal en de Isabellahoeve.
De dijken getuigen van de felle strijd die de boeren moesten aangaan met de zee, die geen kans onbenut liet om terug te slaan.
Nu nog is het een landbouwstreek bij uitstek.
Boekhoute is een dorp in de Belgische provincie Oost-Vlaanderen en een deelgemeenten van Assenede. Boekhoute ligt nabij de grens met Nederland, in het Meetjesland. Het was een zelfstandige gemeente tot eind 1976. Het heeft een oppervlakte van 16,27 km² en telde op 1 april 2006 2029 inwoners.
Het vissersverleden In het begin van de 20e eeuw leefde 700 Boekhoutenaren van de visvangst. De Braakman, de verbinding tussen de vissershaven en de zee verzandde compleet in 1952. De vissersvloot van bijna vijftig schepen kon niet meer uitvaren. Voor een groot deel was dat te wijten aan niet uitgevoerde baggerwerken tijdens de Tweede Wereldoorlog. Een vissersboot in het dorp herinnert nog aan het vissersverleden en de in september gehouden garnaalfeesten.
Boekhoute is bij wet nog altijd een officiële vissershaven. De boten liggen nu (2008) in Terneuzen of Breskens en zijn te herkennen aan het opschrift BOU (naar de oude schrijfwijze Bouchaute).
--Abdij van Affligem --Koeweidelos kapelleke --Kravaalbos --Meldert kapel --Meldert dorp
De abdij van Affligem mag beschouwd worden als de meest imposante abdijstichting van de benedictijnen in de Lage Landen. Als huisabdij van de hertogen van Brabant werd ze Primaria Brabantiae (de voortreffelijkste van Brabant) betiteld. In de rijmkroniek van Sinte-Lutgarde (circa 1200) wordt ze Spiegel voor alle abdijen genoemd.
In 1870 slaagde men erin het kloosterleven te Affligem nieuw leven in te blazen, namelijk binnen het statige Bisschoppenhuis, het laatste overblijfsel van de laatbarokke bouwwerken. Dit werd tussen 1920 en 1970 uitgebreid met een vleugel met monumentale kruisgang en een nieuwe abdijkerk. Pas heropgericht, ondernam Affligem reeds in 1892 de stichting van de abdij van Merkelbeek (sinds 1923 abdij Sint-Benedictusberg te Vaals bij Aken). Van hieruit zouden de Affligemse benedictijnen de Duitse kloosters van Kornelimünster en Siegburg herstellen. Sinds 1910 neemt Affligem ook deel in de missie van Pietersburg in Zuid-Afrika. Het is binnen de Liturgische Beweging befaamd met de uitgave van het Volksmisboek (1915) en het Tijdschrift voor Liturgie (1919)
Voorplein van de abdij Affligem De huidige Abdijstraat loopt dwars door de oude abdij waarvan slechts drie gebouwen overgebleven zijn. Vroeger was ze omringd met muren, en in het dal met een wal waarachter de visvijvers lagen. De aanleg van het huidige voorplein onder het abbatiaat van D. Franco de Wyels (+1962) dateert grotendeels van 1951. Toen werd de Benedictuspoort onder leiding van kunstschilder F. Coppens uitwendig gerestaureerd en verbonden met het Bisschoppenhuis. Het barokke wapenschild in de verbindingsmuur, getopt met twee kromstaven, zou kunnen verwijzen naar de tweevoudige waardigheid van aartsbisschoppen-abten. De kerktoren, opgericht in 1954, is gedeeltelijk het werk van architect Th. Vijverman van Denderleeuw.
Kravaalbos Het Kravaalbos is een bos dat grotendeels op het grondgebied van Meldert (Aalst) en Asse ligt en een klein deel op het grondgebied van Mazenzele. Het bos is ten noordwesten van Brussel gelegen. Het is nog een deel van het vroegere Kolenwoud. De oppervlakte bedraagt ongeveer 80 hectare. Er ligt ook een grote vijver tussen het ongestoorde en verstoorde bos van ongeveer 1,5 hectare groot, ontstaan door de winning van Balegemse zandsteen. Het landschap vertoont duidelijk tekenen van het heuvelland tussen Aalst en Brussel. Zo ligt het hoogste punt om en bij de 80 meter boven zeeniveau, en is er een hoogte-interval van ongeveer 50 meter.
Een gedeelte van het bos is nog ongestoord. In dit gedeelte komen elzen en wilgen voor met als onderbegroeiing o.a. zeggen en bittere veldkers.
In het verstoorde gedeelte zijn boomsoorten aangeplant, zoals de tamme kastanje, de es en de Amerikaanse eik. Wel komen nog resten van de oorspronkelijke ondergroei voor met onder andere valse salie, lijsterbes, dalkruid, kamperfoelie, lelietje-van-dalen, bosanemoon. Op plaatsen waar de oorspronkelijke ondergroei werd weggehaald komen nu braam, gladde witbol en adelaarsvaren massaal voor. Daarnaast komt tussen de adelaarsvarens nog de wilde hyacint voor.
In de twaalfde eeuw werd op initiatief van de abdij van Affligem steengroeven geëxploiteerd en die in de zestiende eeuw waren uitgeput.
In het bos kan men ook vele wilde dieren aantreffen, zo leven er konijnen, fazanten, vossen, buizerds en uilen.
Start : Aan het kasteel van Gaasbeek Afstand : 11 km Bewegwijzering : geen GPS : N50 47.990 E4 12.265 Kasteelstraat Gaasbeek
DE ROUTE :
Recht tegenover de Afspanning Oud Gaasbeek de weg ingaan Zo maken we een tocht rond het domein van het kasteel met prachtige bossen en vijvers tot we terug op de kasteelstraat uitkomen Links en vervolgens rechts de groenstraat en nog eens rechts de Groeneweg in volgen door bossen en velden tot we de Brusselsestraat oversteken de Eksterstraat in, Tweemaal rechts volgen tot we op een punt komen waar we zicht hebben op de Pedevallei en ST Gertrudis Pede,rechts de Appelboomstraat in,dan Kothemstraat en links de Lenniksebaan waar we komen aan Brouwerij Lindemans Rechts de Kwadewegenstraat in tot de Konijnestraat links,eerste rechts tot aan de Postweg,rechtdoor de Schreinstraat in,rechts de Kleine schreinstraat-de Schaliestraat zijn nu in VlezenbeekDorp--Beevaartweg--rechts het veldpaadje tot Laudinnenstraat --Reuzestraat tot einde dan rechtdoor het bospad in tot Kamstraat links tot de Lourdesgrot rechtsInkendaalstraat voorbij ziekenhuiskomplex Inkendaal,De Bijltjes --Smidsestraat linksKasteel van Nerderloo linksPostweg paadje rechtsKonijnenstraat linksdoor het park en langs kasteel Groenenberg terug naar ons vertrekpunt
--Kasteel van Gaasbeek --Brouwerij Lindemans --Vlezenbeek --ziekenhuiskomplex Inkendaal --Kasteel van Nerderloo --kasteel Groenenberg
Kasteel van Gaasbeek Het kasteel ligt strategisch op een helling en vertoont een onregelmatige, polygonale aanleg binnen een omwalling. Het huidige uitzicht is hoofdzakelijk het resultaat van de restauratiewerken uit 1887-1898, achtereenvolgens onder leiding van architect Charles-Albert en de Franse letterkundige E. Bonafé. De gevel aan de grachtzijde benadrukt het robuuste, weerbare karakter van de burcht. Hij bewaart een onderbouw van lokale breuksteen uit de 13e-15e eeuw. Het oorspronkelijke metselwerk erboven werd waar nodig hersteld of opnieuw opgebouwd tot aan de kroonlijst. Vensters en erkers kregen daarbij een neogotisch tintje. Het poortgebouw heeft een monumentaler uitzicht. Tijdens de restauratie werd de bakstenen donjon gebouwd met een spietoren en de Brabantse Leeuw in het boogveld. De toren van (Sint-Pieters-)Leeuw werd heropgebouwd en werd opgevat als een muurtoren met een trapgevel.
Het kasteel is een erkend museum met een rijke kunstcollectie (kostbaar meubilair, wandtapijten, schilderijen, beelden en edelsmeedwerk). In 20 zalen geven de inrichting en het meubilair van de vroegere bewoners een indruk van het vroegere kasteelleven.
Brouwerij Lindemans Zeven generaties geleden, in 1809, exploiteerde de familie Lindemans een boerderij in Vlezenbeek, aan de rand van Brussel. Om tijdens de wintermaanden iedereen aan het werk te houden, werd besloten een klein lambiekbrouwerijtje op de boerderij in te planten.
Door het groeiende succes van de lambiek werd het brouwen stilaan belangrijker met als gevolg dat de landbouwactiviteiten werden stopgezet in 1950. Vanaf dat ogenblik begon de familie Lindemans volop Geuze en Kriek te produceren.
Door de nog steeds groeiende vraag naar lambiekbieren was de capaciteit van de verouderde brouwzaal te klein geworden om de productie te volgen. In 25 jaar tijd groeide de productie van 5.000 Hl naar 50.000 Hl. Om de lambiek te vrijwaren voor een kwaliteitsdaling ten gevolgen van overproductie, werd in 1991 besloten om naast de oude brouwerij een nieuwe brouwzaal op te richten, met een capaciteit die drie keer hoger lag.
In 1995 werd er opnieuw creatief met lambiek geëxperimenteerd, en zag een ongewoon bier het licht: het Tea Beer, een bier met een verrassende citroenzuur -zoete smaak.
Park Groenenberg - Gaasbeek Twee parken. Twee kastelen. Plus honderden paleizen die de natuur bouwde. Eén gestrekt groen domein in het hart van Vlaams-Brabant. Welkom in Gaasbeek-Groenenberg.
Ervaar als een echte kasteelheer de pracht en de rust van beide domeinen. Gaasbeek, het trotse slot, nauw verbonden met onze geschiedenis. Groenenberg, een elegant buitenverblijf, droomhuis van rijke burgers. Tientallen eeuwenoude bomen, paleizen voor honderden dieren. Gaasbeek, het trotse slot, nauw verbonden met onze geschiedenis.
Het park van Groenenberg, een levend schilderij, honderd jaar geleden vakkundig ontworpen door landschapsarchitect Edmond Galoppin. Een park vol verfijnde vista's en bloemenperken, in alle seizoenen zinderend van kleur en leven.
Het park van Gaasbeek, een ode aan bos en water, een boek vol herinneringen aan mensen die in dit landschap eeuwenlang de natuur naar hun hand zetten. Een park met verrassende vergezichten en intieme hoekjes, een juweel uit vroegere tijden.
Beide parken worden zorgvuldig gerestaureerd en onderhouden door het ministerie van de Vlaamse Gemeenschap, AMINAL, afdeling Bos & Groen.
Start : aan de St.-Janparochie in Kuringen Afstand : 11.5 km Bewegwijzering : rode driehoek GPS : N 50.956109 - E 5.327289 parochiecentrum Sint-Jan, Nieuwstraat 126 in Kuringen.
Het is toegestaan om de hond mee te nemen tijdens deze wandeling
Het 100 ha grote natuurgebied de Platwijers strekt zich uit op het grondgebied van de gemeenten Zonhoven en Hasselt (Kuringen). Reeds in de middeleeuwen stelde men vast dat de aldaar stromende Roosterbeek zeer geschikt was om viskweekvijvers te bevoorraden. En zo werden hier honderden vijvers en vijvertjes gegraven.
Dit reservaat is nu echter vooral gekend voor zijn grote vogelrijkdom. Talrijke soorten vinden hier een geschikte pleister- en broedplaats. De meeste binnenpaadjes zijn dan ook afgesloten voor het publiek omdat de vogels anders te veel gestoord zouden worden. Vogelaars zou ik dus willen aanraden hun verrekijker niet te vergeten.
Wandelgebied wordt Platwijers
Het landschap in het natuurgebeid wordt bepaald door honderden vijvers, Bovendien bieden de natuurreservaten Platwijers en Kolberg een perfecte aanvulling op Wijvenheide. De natuurliefhebbers kunnen vertrekken vanuit Zonhoven of Hasselt.
Vanuit Zonhoven (startplaats Camping Heidestrand), kan je de rode of oranje route volgen, die je dwars door Wijvenheide loodsen. Je komt hier de vreemdste dieren tegen, zoals de roerdomp, wouwaap of het minuscule boomkikkertje.
In Hasselt is het vertrek voorzien aan Parochiecentrum Sint-Jan in Kuringen-Heide, waar de wandelaars kunnen kiezen uit 5 routes, variërend van 4,5 km tot 12,5 km. Ook hier kom je langs tal van vijvers, die vroeger gebruikt werden voor de viskweek. De Roosterbeek loopt als rode draad door het gebied en vult de vijvers aan met water.
Lint is een van de kleinste gemeente in de provincie Antwerpen met haar 557 hectaren.
De gemeente ligt zeer gunstig op de as Brussel Antwerpen en ook de provinciesteden Lier en Mechelen liggen vlakbij.
Kontich station
Station Kontich is een spoorwegstation langs spoorlijn 25 (Brussel - Antwerpen) in de gemeente Kontich. Vroeger heette dit station Kontich-Kazerne omwille van de nabijheid van een legerkazerne. Langs de vroegere spoorlijn 61 (Antwerpen - Aalst) lag het station Kontich-Dorp.
Vanuit dit station is een aftakking naar spoorlijn 13 richting Lier.
Op 21 mei 1908 reed een trein, wegens een verkeerde wisselstand, in het station Kontich in op een stilstaande reizigerstrein. Drie rijtuigen werden vernield en er vielen 40 doden.
De naam Kontich komt waarschijnlijk van het Romeinse woord Condacum, wat zoveel betekent als "de plaats bij de samenvloeiing". Dit duidt op de samenvloeiing van de Rupel en de Schelde. Dit grondgebied was veel groter dan de huidige gemeente Kontich en omvatte ook de huidige gemeenten Aartselaar, Rumst, Hemiksem, Niel, Schelle en Lint. Sporen van bewoning uit de Romeinse tijd zijn gevonden op verscheidene punten van het huidige Kontich: urnen, houten waterputten, Romeinse tegels, munten en scherven.
Kernen Naast Kontich zelf ligt in de gemeente nog de deelgemeente Waarloos. Waarloos in het zuiden ligt nog enigszins in landelijk gebied. Kontich zelf in het noorden is als gebied in de rand van Antwerpen sterk volgebouwd geraakt met woonwijken. Centraal ligt daar Kontich-Centrum. Ten oosten ligt Kontich-Kazerne, dat vergroeid is met buurgemeente Lint en ook met het centrum verbond geraakt. In het westen ligt nog het kleine gehuchtje en parochie Sint-Rita.
Start : Aan het Station van Valkenburg Afstand : 11 km Bewegwijzering: geen GPS : N50 52.175 E5 49.913
DE ROUTE : Deels over verharde wegen en deels op bospaden Als je voor het station staat ga je links de baan van de parking helemaal te einde zodat je op de Paralelweg komt ,rechts de sporen oversteken en je bent op de route
Op de route :
Paralelweg-Napoleonstraat-Dorbeekweg-Emmaberg oversteken-nieuweweg-Hekerweg-links het bos in-Emmabergweg-Groeneweg-onder de A79-rondpunt oversteken Diepestraat-Heihofweg-Putweg-Kleingenhouterweg-Ravensboschstraat-Bosstraat-Haasdalermolenweg-Hoekweg-we maken een kleine lus langs de hoeve en de boomgaard-Door het Ravensbos-Bosstraat-Over de A79-Aan de Krombunder-Parallelweg terug naar het station
--Het station van Valkenburg --Emmaberg --Rotondes bij Hulsberg --Kapel Ravensbos --Kasteel de Bockenhof --Ravensbos
Station Valkenburg is het spoorwegstation van Valkenburg in de Nederlandse provincie Limburg. Het station is gelegen aan het traject Maastricht - Heerlen en geldt als het oudste nog bestaande van Nederland.Het mergelen gebouw werd ontworpen door Jacobus Enschedé en werd geopend op 23 oktober 1853. Enschedé liet zich inspireren door het paleis van koning Willem II in Tilburg. In 1890 werden twee vrijstaande gebouwtjes aan de zijkanten gesloopt om plaats te maken voor langere vleugels.
Het gebouw, dat geklasseerd is als rijksmonument, is nog steeds als station in gebruik. In 2005 werd het station verpacht en in oude staat teruggebracht. Sindsdien is er een restauratie, een kiosk en een modeltreinenwinkel in gevestigd. In 2009 werden de ruimtes van de modeltreinenwinkel heringericht met een expositie over toeristisch Valkenburg, over de geschiedenis van de Heuvellandlijn en over de ZLSM. Eind 2009 is het contract opgezegd en zijn de modeltreinenwinkel, de kiosk van de ZLSM en de restauratie gesloten.
Aanvankelijk lag het station aan de lijn Aken - Maastricht, later kreeg het station aansluitingen naar Heerlen en Kerkrade (Miljoenenlijn). Alleen Heerlen Maastricht is nu nog in reguliere exploitatie. De stations Houthem-Sint Gerlach en Schin op Geul aan deze lijn behoren ook tot de gemeente Valkenburg aan de Geul.
Emmaberg (Limburgs: D'n Emmaberg) is een gehucht in de gemeente Valkenburg aan de Geul. Het plaatsje is gelegen tussen Hulsberg en Valkenburg, aan de provinciale weg N298. Emmaberg maakte tot de gemeentelijke herindeling van 1982 deel uit van de voormalige gemeente Hulsberg, welke deels opging in de gemeente gemeente Nuth en deels in de gemeente Valkenburg aan de Geul.
Emmaberg en zendmastHoewel officieel een gehucht, bestaat Emmaberg vooral uit villa's en wordt het vaak gezien als een dure buitenwijk van Valkenburg. In Emmaberg staat ook de 150 meter hoge zendmast van waaruit de radio-uitzendingen van de publieke omroep, de regionale omroep L1 en de commerciële radiostations 100% NL en Radio 538 worden uitgezonden. Deze zendmast is landelijk bekend als 'Zender Hulsberg' genoemd naar de voormalige gemeente waar deze zendmast stond opgesteld.
Kasteel de Bockenhof Het complex bestaat uit een herenhuis, de Obbendorf, en een pachtboerderij. Onder een schuur bevinden zich nog twee tongewelven die wijzen op een nog ouder gebouw. Bij een verbouwing in 1848 is dit gebouw verdwenen. De pachthof ligt aan de weg Groot-Haasdal. Het kasteel, dat via een weggetje langs de hof bereikbaar is, is een witgepleisterd, uit twee lagen opgebouwd bakstenen gebouw, met hardstenen deur- en vensteromlijstingen. Aan de noordzijde heeft het een krulgevel. Het vierkante torentje uit 1677 is voorzien van een tentdak met daarop een koepeltje en een spits in de vorm van een doorgesneden ui. Op deze ui staat een windvaan uit 18e eeuw, voorzien van het familiewapen van Von Bock.
De rechthoekige kasteelhof is gedeeltelijk gebouwd in mergel. De twee grote rondboogpoorten aan het binnenplein hebben randen uit baksteen. Een van de bakstenen muren van de schuur is gelardeerd met mergelstenen speklagen. De hof heeft een grote voluutgevel met in de top twee uilengaten.
Start :Aan Hotel Schneeberg Afstand : 10,5 km Bewegwijzering : C4 GPS :N50 05.589 E6 33.924
Waldhaus Schneeberg St. Thomaser Straße 5 in 54657 Neidenbach
DE ROUTE : Een mooie wandeling door het woud naar het onderliggende St Thomas waar een pracht van een klooster te bezichtigen is en dat tegen de spoorweg gelegen is en waar je de dorst kan lessen om dan terug de blimming aan te vatten naar het vertrekpunt
Het voormalige klooster van St. Thomas is nu bevestigd als een Romaanse kerk met een barokke kloostergebouwen. Hier is de pastorie van het bisdom Trier. Attracties in de buurt van de kerk is de ruime tuin.
In de tuin van het klooster begint de verschillende aard kilometer lange pad dat leidt langs de kreek afgunst.
Ter ere van de vermoorde in 1170 en 1173 heilig verklaarde aartsbisschop van Canterbury, Thomas Becket, is in Kylltal in 1185 een cisterciënzer klooster (de oudste in Duitsland) werd opgericht. Het oudste deel van het klooster kerk werd ingewijd 1222e In 1802 de nonnen werden verdreven door de secularisatie van het klooster. Een brand in 1742 verwoestte de Abdij, alleen de kerk overleefde. Het klooster werd gebouwd in 1744 in barokke stijl. Vandaag het klooster wordt gebruikt als Bisschoppelijke priesters huis en trainingscentrum voor kerkdiensten
Kloster St. Thomas Annenberg 2 54655 St. Thomas
Ontdek de natuur op het natuurpad St. Thomas
In het beschermde gebied tussen de overspanningsbeveiliging en Kyll vindt u een natuurpad van een soort te vinden op een lengte van 2,5 km bewegwijzerde wandelroute leidt door het prachtige St. Thomas Heilenbachtal. Vanaf het dorpsplein van Sint-Thomas in het klooster van St. Thomas Bacher benijd je wandeling naar de watervallen. Veel informatie borden en Aktivstationen geven u tips en suggesties over het natuurpad bewust ervaring ". Families met kinderen, maar ook groepen scholieren die willen bewust ervaren en actief de natuur komen, op uw kosten. Een reizende stille cabine nodigt u uit om te rusten en een picknick, maar het kan ook gebruikt worden als een openlucht klaslokaal. Toegankelijk, het natuurpad met de trein! Op verzoek van de Bosbouw Bureau Bitburg gidsen, niet alleen voor kinderen maar ook voor geïnteresseerde volwassenen. Informatie, contact opnemen met het kantoor bos Bitburg, Kleist Strasse 5, 54634 Bitburg, telefoon, 06561 tot 94690.
Start :aan de kerk van hulsonniaux Afstand : 7,5 km Bewegwijzering : geen GPS :N50 12.106 E4 56.881
DE ROUTE : Voor de kerk naar links afdalen en dan rechts tot einde pad ,door het veld naar de beek , de rest zijn goed begaanbare wegen
Hulsonniaux is een plaats en deelgemeente van de Belgische gemeente Houyet. Hulsonniaux ligt in de provincie Namen.
Vroeger was het dorp voornamelijk agrarisch: was geteelde tarwe, spelt, haver, aardappelen, suikerbieten en voederbieten. Gelegen in de stad, een prachtige kapel gewijd aan Onze Lieve Vrouw van Genade, in de schaduw van eeuwenoude linde, en twee andere kapellen, een gewijd aan Saint Roch en de andere aan St. Barts.
Op het huidige grondgebied van deze stad was ooit het landhuis van Chaleux waarvan de oorspronkelijke naam moest zijn Calaus. deze plek als geciteerd uit de vijftiende eeuw en de documenten die zij schrijven: Chaloy en Chaleux Challux. Deze term komt uit de Keltische radicale eeltplek die verschillende namen en locaties van het water gelegen op rivieren gaf.
Chaleux, gelegen in een bocht van de rivier de Lesse, is beroemd om zijn prehistorische grot. De grot, gelegen aan een bocht in de rivier de Lesse, 18 meter boven de rivier, heeft meer dan 30.000 bewerkte vuursteentjes van menselijke handen, menselijke en dierlijke beenderen, zandsteen platen, en .. .. mammoet ellepijp.
Op vele plaatsen zijn er prachtige uitzichten, met name om de vallei van de Lesse
De geklasseerde site Chaleux, met zijn kalkstenen kliffen, bekend als naalden Chaleux gedomineerd door de rotsachtige kaap die het kamp werd opgericht Romeinse Furfooz, is prachtig.
Hulsonniaux bewaard tot de laatste oorlog, heel typische oude huizen van modder, die het een zeer origineel karakter geeft. Het wordt ook gebruikt om Hulsonniaux, jukken, en deze manier van reizen was noodzakelijk gezien de beperktheid van de vele sites is ontoegankelijk voor voertuigen. Er was eens een brug naar de Lesse Chaleux en werd verloren door een ineenstorting van ijs aan het einde van de XIXe eeuw.
Op 15 augustus 1914, na een bombardement bezetten de Duitsers het dorp, en nemen de priester als gijzelaar mee,
Start : Op de parking iets van de kerk van Virginal-Samme Afstand : 9 km Bewegwijzering : Geen GPS :N50 38.520 E4 12.669
DE ROUTE :
Mooie wandeling langs landwegen en bossen
wandelen langs het kanaal en de papierfabriek
--Virginal-Samme --Kanaal Brussel-Charleroi
Bezienswaardig:
--de dolmenTable des Sorcières, --kleine kasteeltjes, --de St-Laurentkerk (11eeeuw) in Haut-Ittre, art nouveau --vensters in glas van Fauquez in de St-Pierrekerk in Virginal, --het Smederijmuseum, --de typische vierkantshoeves van de streek.
Virginal-Samme is een plaats en deelgemeente van de Belgische gemeente Itter. Virginal-Samme ligt in de provincie Waals-Brabant
Start : Parking, Damse Vaart-Zuid, 8340 Damme Afstand : 7 km Bewegwijzering : geen GPS : N51 14.923 E3 16.618
DE ROUTE :
stads- en groene luswandeling Wegdek: afwisselend verharde en niet verharde ondergrond Toegankelijk voor rolwagens: moeilijk
Op de route :
--Damme --Damse Vaart --Schipdonkvaart
Damme is een plaats en stad in de Belgische provincie West-Vlaanderen. De stad is een toeristische trekpleister met veel oude gebouwen. Deelgemeenten ingegrepen telt het bijna 11.000 inwoners.
De stad profileert zich sinds een aantal jaren als boekenstad.
De oorsprong van de vlag en het wapenschild van de stad vinden hun oorsprong in een legende. Damme heette vroeger Hondsdamme, dat eigenlijk van "honte" komt. Honte is een oud woord voor een modderig gebied aan een monding. Aan de verbastering tot "hond" werd achteraf een legende gehangen. De duivel zelf zou in de gedaante van een hond in Damme heel wat schrik aangejaagd hebben bij de bewoners. Na drie dagen vol gehuil ontstond er een storm die een bres in de dijk veroorzaakte. De dijkbouwers joegen op de hond, maakten hem af en stopten de bres dicht met het duivelse dier. De duivel was verslagen en het gat was dicht. De duivel en het oprukkende water waren verslagen, Damme was gered
Bezienswaardigheden Het middeleeuwse stadhuis, een mooi voorbeeld van Brabantse gotiek De middeleeuwse Onze-Lieve-Vrouwekerk waarvan de bouw in de dertiende eeuw in vroeggotische stijl werd opgestart. Door het toenemend belang van Damme werd in de volgende eeuw de huidige hallenkerk aangebouwd. In 1578 werd de kerk geplunderd door de geuzen. Herstelling volgde tussen 1621 en 1626. Transept, zijbeuken en middenbeuk werden in 1725, samen met de bouwvallige spits afgebroken omdat het onderhoud onbetaalbaar werd. Men moest hiervoor wel toelating vragen aan de Grote Raad van Mechelen. De kerk werd opnieuw gerestaureerd, eerst tussen 1890 en 1895 en later tussen 1902 en 1904. Het pleister werd van de baksteen verwijderd.
Het standbeeld van Jacob van Maerlant voor het stadhuis. Hij ligt begraven in een blinde zerk in de Onze-Lieve-Vrouwekerk. Niet hij zou er onder liggen, alleen zijn lijk, zo redeneerde hij
Damse Vaart (Jan. 2006)De Damse Vaart, afgelijnd met bomen, verbindt Brugge met Damme en loopt verder naar Sluis. Het werd onder Napoleon uitgegraven. De vaart heeft nu geen enkele economische betekenis meer. De boot Lamme Goedzak, naar een karakter uit de roman over Tijl Uilenspiegel, brengt toeristen van Brugge naar Damme. Wanneer de vaart in de winter dichtvriest, is het mogelijk van Brugge naar Sluis te schaatsen wat dan ook door vele toeristen wordt gedaan.
Het Uilenspiegelmuseum brengt 5 eeuwen Uilenspiegel in beeld. Sinds de 17de eeuw heeft Damme een sterke Uilenspiegeltraditie. Als symbool van de Vlaamse volksziel, ontembare geus en fratsenmaker, dwaalde hij er met Nele en Lamme Goedzak rond. In het museum kan men aan de hand van kopieën van handschriften, 16de-eeuwse drukken, schilderijen, bibliofiele uitgaven, prenten, beeldhouwwerken, geplaatst in hun cultuurhistorische context, met deze verschillende gezichten van Uilenspiegel kennismaken.
Lange rechte weg langsheen de zuidelijke oever van het Schipdonkkanaal, vanaf de Oude Sluissedijk en de Platheulebruggen ten westen tot in Moerkerke en verder oostwaarts op grondgebied van Oost-Vlaanderen (Maldegem). Tracé daterend uit de tweede helft van de 19de eeuw, na de aanleg van de evenwijdig lopende Leopold- en Schipdonkkanalen, resp. in 1843 en 1855-1856; e.g. om het water vanuit de polder ten noorden van het Meetjesland af te voeren, l.g. als afleidingskanaal van de Leie. Weg omzoomd met populieren; schaarse hoevebebouwing lagerliggend dan de weg.
Start : Aan de kerk van Edelare Afstand : 12 km Bewegwijzering : ja GPS : N50 50.048 E3 37.367 Edelareberg, 9700 Edelare
DE ROUTE : Met de naam van de Bierbrouwer wandelroute kan je alle kanten uit. Het traject loopt door de mooiste plekjes van Oudenaarde, brouwersstad bij uitstek. Je passeert zelfs een aantal brouwerijen. Onder andere Roman, die fier boven op een heuvelrug de omgeving de kerk van Edelare die ligt aan een ieniemienie doodlopend straatje Wat verderop geparkeerd dus en te voet richting kerk
Op de route :
--Edelare --Volkegem --Maarke-kerkem --Sint-Vincentiuskapel en Sint-Pieterskerkje
Edelare Historisch gezien maakte het onderdeel van de baronie Pamele uit en gold als één eenheid met de dorpjes Volkegem en Leupegem, die samen onder de voogdij van de abdij van Ename stonden. De naam Edelar duikt voor het eerst op in 1110, toen de altaren van de drie dorpjes officieel aan Ename geschonken werden. Dit vormt meteen een bewijs dat het Sint-Martinuskerkje er toen reeds gestaan moet hebben: tussen 1300 en 1400 bevond zich op de flank van de heuvel een kapel die geleidelijk tot kerk is verbouwd. In de 19de eeuw was deze kerk echter zeer bouwvallig geworden; ze was daarenboven grondig verbouwd. De lokale priester maakte ze opnieuw bruikbaar. In 1973 brandde ze af en diende grotendeels gerestaureerd te worden.
Boven op de Edelareberg, grenzend aan Mater, bevindt zich het gehucht Kerselare. Dit is een bedevaartsoord, dat medio 15de eeuw ontstond nadat de dochter van de baron van Schorisse op miraculeuze wijze genezen zou zijn door toedoen van een Mariabeeld. Daar dit beeld oorspronkelijk aan een kersenboom hing, werd die plek Kerselare genoemd. De baron bouwde er uit dankbaarheid een kapel. Nog volgens de overlevering zou de baron tijdens een bedevaart naar het Heilige Land in Egypte door een krokodil aangevallen zijn, en door interventie van Maria gered. Deze krokodil in kwestie werd vervolgens gebalsemd en in de kapel gehangen. De krokodil, of een replica ervan, werd evenwel samen met de kapel door een brand verwoest in 1961. De nieuwe modernistische kapel is een betonnen constructie die nooit volledig afgewerkt werd. In Kerselare grijpt elk jaar een kermis plaats waar men een lokaal soort snoepje verkoopt, bekend als de lekkies.
Onder het oppervlak van de Edelareberg bevindt zich een uitgebreid militair bouwwerk, het Kezelfort. Het fort is tijdens het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden als verdediging tegen Frankrijk opgericht en maakte deel uit van de zogenaamde Wellingtonbarrière: het diende om mogelijke Franse aanvallen vanop de heuveltop af te slaan en de Schelde in de gaten te houden. Na de oprichting van België werden de militaire uitkijkposten afgebroken; het gangennetwerk is daarentegen bewaard gebleven. Het fort is nu een zeer belangrijke overwinteringsplaats voor vleermuizen.
De familie Thienpont bouwde daarenboven in de late 19de eeuw een neogotisch landhuis op het terrein. Vermits het gebied tot op heden in de handen van deze familie is, is het fort niet vrij toegankelijk.
Volkegem Aan het dorpsplein bevindt zich het oude romaanse Sint-Martinuskerkje, waarvan de geschiedenis misschien reeds tot Merovingische tijden teruggaat, en waaraan gotische zijbeuken zijn toegevoegd. In de kerk hangt een barok schilderij van Simon De Paepe.
Op het dorpsplein staat tevens een herdenkingsmonument voor de gesneuvelden uit de Eerste Wereldoorlog.
Volkegem heeft twee steile hellingen die onder wielertoeristen populair zijn: de Volkegemberg en de Wolvenberg. Deze laatste heeft een klimming van 19%, en leidt verder naar Mater.
In Volkegem bevindt zich een natuurreservaat, dat onderdeel van het Bos t' Ename en eigendom van de Vlaamse Gemeenschap is. Er komt een zeldzame soort kamsalamander voor.
