HOE MEER REAKTIES ER BINNENKOMEN HOE MEER DE SITE WORDT UITGEBREID------------ALLE ROUTES ZIJN VERKRIJGBAAR ALS GPS-FILE OP AANVRAAG
09-07-2010
Virginal â Samme
Virginal Samme
Start : Op de parking iets van de kerk van Virginal-Samme Afstand : 9 km Bewegwijzering : Geen GPS :N50 38.520 E4 12.669
DE ROUTE :
Mooie wandeling langs landwegen en bossen
wandelen langs het kanaal en de papierfabriek
--Virginal-Samme --Kanaal Brussel-Charleroi
Bezienswaardig:
--de dolmenTable des Sorcières, --kleine kasteeltjes, --de St-Laurentkerk (11eeeuw) in Haut-Ittre, art nouveau --vensters in glas van Fauquez in de St-Pierrekerk in Virginal, --het Smederijmuseum, --de typische vierkantshoeves van de streek.
Virginal-Samme is een plaats en deelgemeente van de Belgische gemeente Itter. Virginal-Samme ligt in de provincie Waals-Brabant
Start : Parking, Damse Vaart-Zuid, 8340 Damme Afstand : 7 km Bewegwijzering : geen GPS : N51 14.923 E3 16.618
DE ROUTE :
stads- en groene luswandeling Wegdek: afwisselend verharde en niet verharde ondergrond Toegankelijk voor rolwagens: moeilijk
Op de route :
--Damme --Damse Vaart --Schipdonkvaart
Damme is een plaats en stad in de Belgische provincie West-Vlaanderen. De stad is een toeristische trekpleister met veel oude gebouwen. Deelgemeenten ingegrepen telt het bijna 11.000 inwoners.
De stad profileert zich sinds een aantal jaren als boekenstad.
De oorsprong van de vlag en het wapenschild van de stad vinden hun oorsprong in een legende. Damme heette vroeger Hondsdamme, dat eigenlijk van "honte" komt. Honte is een oud woord voor een modderig gebied aan een monding. Aan de verbastering tot "hond" werd achteraf een legende gehangen. De duivel zelf zou in de gedaante van een hond in Damme heel wat schrik aangejaagd hebben bij de bewoners. Na drie dagen vol gehuil ontstond er een storm die een bres in de dijk veroorzaakte. De dijkbouwers joegen op de hond, maakten hem af en stopten de bres dicht met het duivelse dier. De duivel was verslagen en het gat was dicht. De duivel en het oprukkende water waren verslagen, Damme was gered
Bezienswaardigheden Het middeleeuwse stadhuis, een mooi voorbeeld van Brabantse gotiek De middeleeuwse Onze-Lieve-Vrouwekerk waarvan de bouw in de dertiende eeuw in vroeggotische stijl werd opgestart. Door het toenemend belang van Damme werd in de volgende eeuw de huidige hallenkerk aangebouwd. In 1578 werd de kerk geplunderd door de geuzen. Herstelling volgde tussen 1621 en 1626. Transept, zijbeuken en middenbeuk werden in 1725, samen met de bouwvallige spits afgebroken omdat het onderhoud onbetaalbaar werd. Men moest hiervoor wel toelating vragen aan de Grote Raad van Mechelen. De kerk werd opnieuw gerestaureerd, eerst tussen 1890 en 1895 en later tussen 1902 en 1904. Het pleister werd van de baksteen verwijderd.
Het standbeeld van Jacob van Maerlant voor het stadhuis. Hij ligt begraven in een blinde zerk in de Onze-Lieve-Vrouwekerk. Niet hij zou er onder liggen, alleen zijn lijk, zo redeneerde hij
Damse Vaart (Jan. 2006)De Damse Vaart, afgelijnd met bomen, verbindt Brugge met Damme en loopt verder naar Sluis. Het werd onder Napoleon uitgegraven. De vaart heeft nu geen enkele economische betekenis meer. De boot Lamme Goedzak, naar een karakter uit de roman over Tijl Uilenspiegel, brengt toeristen van Brugge naar Damme. Wanneer de vaart in de winter dichtvriest, is het mogelijk van Brugge naar Sluis te schaatsen wat dan ook door vele toeristen wordt gedaan.
Het Uilenspiegelmuseum brengt 5 eeuwen Uilenspiegel in beeld. Sinds de 17de eeuw heeft Damme een sterke Uilenspiegeltraditie. Als symbool van de Vlaamse volksziel, ontembare geus en fratsenmaker, dwaalde hij er met Nele en Lamme Goedzak rond. In het museum kan men aan de hand van kopieën van handschriften, 16de-eeuwse drukken, schilderijen, bibliofiele uitgaven, prenten, beeldhouwwerken, geplaatst in hun cultuurhistorische context, met deze verschillende gezichten van Uilenspiegel kennismaken.
Lange rechte weg langsheen de zuidelijke oever van het Schipdonkkanaal, vanaf de Oude Sluissedijk en de Platheulebruggen ten westen tot in Moerkerke en verder oostwaarts op grondgebied van Oost-Vlaanderen (Maldegem). Tracé daterend uit de tweede helft van de 19de eeuw, na de aanleg van de evenwijdig lopende Leopold- en Schipdonkkanalen, resp. in 1843 en 1855-1856; e.g. om het water vanuit de polder ten noorden van het Meetjesland af te voeren, l.g. als afleidingskanaal van de Leie. Weg omzoomd met populieren; schaarse hoevebebouwing lagerliggend dan de weg.
Start : Aan de kerk van Edelare Afstand : 12 km Bewegwijzering : ja GPS : N50 50.048 E3 37.367 Edelareberg, 9700 Edelare
DE ROUTE : Met de naam van de Bierbrouwer wandelroute kan je alle kanten uit. Het traject loopt door de mooiste plekjes van Oudenaarde, brouwersstad bij uitstek. Je passeert zelfs een aantal brouwerijen. Onder andere Roman, die fier boven op een heuvelrug de omgeving de kerk van Edelare die ligt aan een ieniemienie doodlopend straatje Wat verderop geparkeerd dus en te voet richting kerk
Op de route :
--Edelare --Volkegem --Maarke-kerkem --Sint-Vincentiuskapel en Sint-Pieterskerkje
Edelare Historisch gezien maakte het onderdeel van de baronie Pamele uit en gold als één eenheid met de dorpjes Volkegem en Leupegem, die samen onder de voogdij van de abdij van Ename stonden. De naam Edelar duikt voor het eerst op in 1110, toen de altaren van de drie dorpjes officieel aan Ename geschonken werden. Dit vormt meteen een bewijs dat het Sint-Martinuskerkje er toen reeds gestaan moet hebben: tussen 1300 en 1400 bevond zich op de flank van de heuvel een kapel die geleidelijk tot kerk is verbouwd. In de 19de eeuw was deze kerk echter zeer bouwvallig geworden; ze was daarenboven grondig verbouwd. De lokale priester maakte ze opnieuw bruikbaar. In 1973 brandde ze af en diende grotendeels gerestaureerd te worden.
Boven op de Edelareberg, grenzend aan Mater, bevindt zich het gehucht Kerselare. Dit is een bedevaartsoord, dat medio 15de eeuw ontstond nadat de dochter van de baron van Schorisse op miraculeuze wijze genezen zou zijn door toedoen van een Mariabeeld. Daar dit beeld oorspronkelijk aan een kersenboom hing, werd die plek Kerselare genoemd. De baron bouwde er uit dankbaarheid een kapel. Nog volgens de overlevering zou de baron tijdens een bedevaart naar het Heilige Land in Egypte door een krokodil aangevallen zijn, en door interventie van Maria gered. Deze krokodil in kwestie werd vervolgens gebalsemd en in de kapel gehangen. De krokodil, of een replica ervan, werd evenwel samen met de kapel door een brand verwoest in 1961. De nieuwe modernistische kapel is een betonnen constructie die nooit volledig afgewerkt werd. In Kerselare grijpt elk jaar een kermis plaats waar men een lokaal soort snoepje verkoopt, bekend als de lekkies.
Onder het oppervlak van de Edelareberg bevindt zich een uitgebreid militair bouwwerk, het Kezelfort. Het fort is tijdens het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden als verdediging tegen Frankrijk opgericht en maakte deel uit van de zogenaamde Wellingtonbarrière: het diende om mogelijke Franse aanvallen vanop de heuveltop af te slaan en de Schelde in de gaten te houden. Na de oprichting van België werden de militaire uitkijkposten afgebroken; het gangennetwerk is daarentegen bewaard gebleven. Het fort is nu een zeer belangrijke overwinteringsplaats voor vleermuizen.
De familie Thienpont bouwde daarenboven in de late 19de eeuw een neogotisch landhuis op het terrein. Vermits het gebied tot op heden in de handen van deze familie is, is het fort niet vrij toegankelijk.
Volkegem Aan het dorpsplein bevindt zich het oude romaanse Sint-Martinuskerkje, waarvan de geschiedenis misschien reeds tot Merovingische tijden teruggaat, en waaraan gotische zijbeuken zijn toegevoegd. In de kerk hangt een barok schilderij van Simon De Paepe.
Op het dorpsplein staat tevens een herdenkingsmonument voor de gesneuvelden uit de Eerste Wereldoorlog.
Volkegem heeft twee steile hellingen die onder wielertoeristen populair zijn: de Volkegemberg en de Wolvenberg. Deze laatste heeft een klimming van 19%, en leidt verder naar Mater.
In Volkegem bevindt zich een natuurreservaat, dat onderdeel van het Bos t' Ename en eigendom van de Vlaamse Gemeenschap is. Er komt een zeldzame soort kamsalamander voor.
Start :Gemeentelijk park 't kasteel in Keerbergen Afstand : 11,4 km Bewegwijzering : GPS :N51 00.028 E4 38.089
DE ROUTE :
--Keerbergen --Gemeentelijk park 't kasteel --Broekelei --Hansbrug --bos van blaasberg --de dijlemeander --Ninde --Villawijk van Keerbergen
Gemeentelijk Park 't Kasteel bereik je vanuit Brussel door de E19 te verlaten bij afrit 12-Vilvoorde en de N21 tot Haacht te volgen. Daar moet je tweemaal links om in Keerbergen te geraken. Het park ligt links bij het naderen van het centrum. Vanuit Antwerpen verlaat je de E19 bij afrit 9-Mechelen Noord en je volgt de N15 richting Heist-op-den-Berg tot wegwijzers je rechts naar Bonheiden en verder naar Keerbergen leiden. Aan de rotonde in het centrum volg je rechts de richting Brussel-Leuven-Haacht. 't Kasteel bevindt zich 400 m verderop aan de rechterkant.
PARKEREN Parkeerterrein voor en achter het bijbehorende restaurant.
Keerbergen ligt net aan de grens van de provincie Vlaams-Brabant met Antwerpen. Zo komt het dat Keerbergen twee straten, de Grens- en de Bakestraat, deelt met de Antwerpse gemeenten Bonheiden (Rijmenam) en Heist-op-den-Berg (Schriek). Dit wil zeggen dat de inwoners van één straat in een andere gemeente én provincie kunnen wonen dan hun buur of overbuur. Waar bij de Grensstraat de grens door het middel van de weg loopt, loopt de grens bij de Bakestraat veel grilliger. Het gaat slechts om een klein stukje van de Bakestraat dat behoort tot Rijmenam terwijl de rest Keerbergs grondgebied is. Keerbergen deelt ook een grens met de Vlaams-Brabantse gemeente Haacht, die gevormd wordt door de Dijle, die overbrugd wordt door twee bruggen, met name de Oude en Nieuwe Hansbrug. De grens met Tremelo loopt door de Tremelobaan. Ook hier is ongeveer een kilometer lang een deel van de baan Keerbergen, terwijl de overkant deel uitmaakt van Tremelo. Tevens wordt Keerbergen tot de landstreek Dijleland gerekend
Keerbergen had van 1932 tot 1963 een eigen vlieghaven, waarop vooral het bedrijf Cogea actief was. De Duitse bezettingsmacht zou van de infrastructuur gebruikmaken. Er is ook een onderaardse gang van de gebouwen die de Duitsers toentertijd bezetten - nu gebouwen van het Koninklijk Atheneum Keerbergen - naar het vliegveld. Het vliegveld verdween echter en door de uitgraving van de zandgrond ontstond het huidige meer van Keerbergen, dat 12 hectare groot is.
Broekelei Ten westen van de dorpskom van Keerbergen ligt een gebied dat op een ietwat gedetailleerde kaart opvalt door zijn cartografische bijzonderheden: een zeer lage afgevlakte zandheuvelrug (de Duivebergen) is volledig ingesloten door een waterloop (de Spuibeek) in een lager liggende, een paar honderd meters brede, waterrijke strook waarvan begin en einde samenkomen in de Zeept, waar de Spuibeek uitmondt in de Dijle.
De Oude Hansbrug of Hansbrug is een gietijzeren ophaalbrug over de Dijle op de grens van de gemeenten Haacht en Keerbergen. De brug bestaat uit een vaste overspanning van 16,1 m en een beweegbare overspanning van 7,9 m. De breedte bedraagt 4 m. De brug is alleen geschikt voor fietsers en voetgangers.
In Tremelo-Ninde staat het geboortehuis van pater Damiaan. Jozef De Veuster (1840-1889), de apostel der melaatsen op Molokaï-Hawaï. Het Pater Damiaanmuseum is er in ondergebracht. Het is een Kempische woning van ca.1800 die in haar oorspronkelijke toestand bewaard bleef en sinds 1952 beschermd is. Het klooster van de paters brandde in 1934 af maar werd in 1946 tot 1951 herbouwd naar een ontwerp van architect V. Broos. In 1975 werd dit klooster omgebouwd en vergroot tot medisch-psychogeriatrisch instituut. De oude neogotische kloosterkapel van 1910 is sinds 1960 de parochiekerk van Sint-Jozef Arbeider.
Meteen na het vertrek bemerk je aan je linkerzijde enkele zanderige bulten in het landschap. Deze poederige landduinen, die nu bijna overal bebost zijn, vormen een fel contrast met de ruwe steilrand van het Kempens Plateau. In vogelvlucht ligt die maar een paar kilometer oostwaarts.
Waar de oranje wandeling naar links buigt, zijn langs het wandelpad enkele heidestoppels te zien. Oorspronkelijk was heel dit gebied bedekt met heide. Die werd nagenoeg volledig verdrongen door naaldbossen en akkers. De typische heideplanten kunnen nog spontaan tot ontwikkeling komen in wegbermen of in brandgangen die vrijgehouden worden.
Je blijft rechtdoor aanhouden. Aan je linkerzijde duiken grotere heidepartijen op. Je mag het gebied echter niet betreden omdat de natuur te kwetsbaar is.
De zandverstuivingen komen opnieuw aan de oppervlakte.
Via een dreef bereik je een slagboom. Je betreedt hier een natuurreservaat. Het gaat om het uitzonderlijke natuurreservaat van de Oudsberg.
Die Oudsberg vormt de hoogste landduin op het Kempens Plateau. Hij stijgt 30 tot 40 m boven het plateau uit. Rond deze duinen ontwikkelt zich de typische heide en duinplantengroei. Je merkt dat wandelen en klimmen in mul zand best vermoeiend is. Samen met de omliggende bossen en heidegebieden is dit het grootste aaneengesloten natuurgebied van Vlaanderen.
De Oudsberg is erkend als staatsnatuurreservaat.
Je wandelt verder over een bultig reliëf tot je opnieuw het vertrekpunt bereikt. De zandduinen maken weer plaats voor bossen, die het stuifzand vasthouden. Het typische duinenuitzicht is er wel verdwenen.
Opglabbeek is een woongemeente in Midden-Limburg ten noorden van de vroegere Limburgse mijnstreek, aan de weg van As naar Bree. De belangrijkste toeristische troef van de gemeente zijn de zowat 1000 ha bosgebied. De economische terugval na de sluiting van de mijnen werd gedeeltelijk opgevangen door de inplanting van nieuwe industrieën.
De Sint-Lambertuskerk van Opglabbeek is genoemd naar de 7de eeuwse bisschop van Maastricht en Tongeren. De oudste gedeelten van de kerk dateren echter van de 14de eeuw. Het patronaatsrecht over de kerk behoorde tot de vroege 19de eeuw toe aan de abdij van Averbode. Deze bouwde er ook de 18de-eeuwse pastorie. De bloei van de gemeente na de Tweede Wereldoorlog was te danken aan de mijnindustrie. Het herstel van de streek na de sluiting van de mijnen is een werk van lange adem.
Start :Aan de kerk van Noorderwijk Parking rechtover de kerk achter het vroegere gemeentehuis Afstand : 8,6 km Bewegwijzering : ja GPS : N51 08.453 E4 50.433
DE ROUTE :
Noorderwijk is een dorp in de Belgische provincie Antwerpen en een deelgemeente van de stad Herentals. Noorderwijk was een zelfstandige gemeente tot einde 1976. Op dat moment had Noorderwijk een oppervlakte van 13,16 km² en telde ze 3609 inwoners.
Wat komen we tegen
Noorderwijk, kerk : De neogotische Sint-Bavokerk (1872-1873), met toren die uit het begin van de 15de eeuw dateert In het gehucht Onze lieve Vrouw op het Zand staat een gelijknamige kapel; de bouw van deze kapel begon in 1667 en eindigde 8 jaar later, in 1675
Hogewegmolen : In het gehucht Schravenhage, op de Hoge Weg, staat de Hogewegmolen, een standaardmolen (houten windmolen), op deze plaats opgericht in 1841 Ontdek de windmolen die hier in Nooderwijk, bij Herentals in de Antwerpse Kempen (Belgie), gebouwd werd rond 1840. Maar waarschijnlijk is hij zelfs ouder. Het is een standaardmolen die gebruikt werd voor het malen van graan.
De molen is in bedrijf gehouden door de oude maalder tot november 1960, toen de man gestorven is.
Servaas Daems : Het klooster naast de kerk is het geboortehuis van de dichter Servaas Daems (1838-1903) nobertijnere kanunnik.
Schrijver, historicus en volksfiguur, geboren in Noorderwijk in 1838. Later werd hij Norbertijner kanunnik van de Premonstratenzer abdij van Tongerlo. Zijn gedichten zijn vooral sober en bondig, afwisselend vroom en grappig. Tot zijn prozawerk behoort: 'Voor twee vaders' (1868), 'Blinde Agnes' (1874) en onder het pseudoniem Peeter Klein 'De kruiwagens' (1869). Zijn vastenmeditaties genoten een zekere faam. Lid van de Koninklijke Vlaamse Academie voor Letterkunde.
Het kasteel van Noorderwijk. Het kasteel is door de verbouwing verdwenen en vervangen door een groot herenhuis met een Grieks geveldak. De poort en de driedubbele lindendreef mag je zeker niet links laten liggen.
De Schranshoeve uit 1630, in Lakum en de Hogewegmolen in het gehucht Schravenhage
De Zandkapel : De oorsprong van deze kapel gaat terug tot de vinding van het miraculeuze Lieve-Vrouwbeeldje op 26 april 1652. De huidige Zandkapel werd gebouwd tussen 1667 en 1685. Vanaf haar ontstaan was de Zandkapel een Mariaal bedevaartsoord, maar vanaf de tweede helft van de 19de eeuw trad het verval in en vanaf de WO II is de Mariadevotie aan de zandkapel zo goed als onbestaande
Start :Aan het kerkje van Woffelsbach Afstand :7,7 km Bewegwijzering : nummering GPS : N50 37.577 E6 22.988 Wendelinusstr.
DE ROUTE :
Het is een pracht van een streek die je zeker eens moet verkend hebben,en dat doe je niet op één weekend Er zijn hotels en campings genoeg om je vakantie in door te brengen aan schappelijke prijzen
Vanaf de kerk van Woffelsbach NR 12 tot aan de kerk van Ruhrberg Daarna NR 5 langs het meer Waar we overgaan op NR 4 om terug te keren naar Woffelsbach Aan te raden is wel een wandelkaart bij te hebben want de bordjes met de nummers durven wel eens te mankeren of niet goed zichtbaar te zijn
Woffelsbach is een plaats in de Duitse gemeente Simmerath / Ekelig, deelstaat Noord-Rijnland-Westfalen.Rurberg en de Rursee
In de uitlopers van het Nationalpark Eifel ligt de Rursee. Een van de schilderachtige plaatsjes aan de Rursee is Rurberg.
Monschau, beroemd geworden door zijn stoffenindustrie, biedt een onvergetelijke aanblik van een middeleeuwse stadskern waar de tijd is blijven stilstaan. Het was een rijke stad, waar de vele herenhuizen en vier kerken vandaag het bewijs van zijn. Monschau ligt in het smalle dal waar de Rur doorstroomt en trekt veel bezoekers. Vooral tijdens de zomermaanden hangt er een gezellig drukte. Door de aanleg van stuwmeren onderging het landschap in het noordelijk deel van de Eifel sterke veranderingen. De Rursee, het grootste stuwmeer van Duitsland, heeft een behoorlijk grillige vorm en nodigt uit tot een nadere kennismaking.
Ons Hotel aan het vertrekpunt Het kerkje van Woffelsbach Zicht op de Ruhrsee
TAVERNES OP PARCOURS: Cafetaria tenniscentrum Molenbos, na 4 km. Tel: 03/481 69 77
Ons vertrekpunt in gelegen aan het parochiecentrum Den Heerd aan de kerk in deelgemeente Bevel. We wandelen weg van de kerk in zuidelijke richting, met het parochiecentrum dus aan onze rechterkant. Onmiddellijk bereiken we de Laarstraat, die we rechts inslaan. Rechts van ons ligt een nieuwe woonwijk. We bochten met de Laarstraat naar links en even verder weer naar rechts. Op het einde van de straat gaan we rechtsaf en even verder linksaf, de Rooiestraat in. We zitten nu volop in een landbouwgebied met links een zicht op de vallei van de Grote Nete.
Een eerste boerderij Witte Hoeve vinden we aan onze rechterzijde op de grens van Bevel en Kessel. Wat verder, in een bocht naar rechts, bemerken we links de hoeve De Hel, welke al werd vernoemd in geschriften uit het jaar 1425. Het huidige gebouw zou ongeveer uit 1630 stammen. We vervolgen onze weg naar rechts en even verder steken we de Nieuwe Bevelsesteenweg over, de Helleweg in. In een bocht aan een bosje zien we rechts een nieuwbouw op de plaats waar vroeger de eeuwenoude hoeve Het Vagevuur stond. We volgen verder deze asfaltweg en steken wat verder schuin links de Oude Bevelsesteenweg over en wandelen de Hemelweg in. We volgen dit betonbaantje en zien het eerste huis rechts op de plaats waar voorheen hoeve De Hemel stond.
We vervolgen onze weg tot op het einde waar we rechts afslaan, de Legebaan. Even verder bereiken we de Bevelsesteenweg. We steken deze over en volgen deze baan naar links gedurende enkele tientallen meters. Aan restaurant Molenhuis slaan we rechts het Molenbos in. We wandelen langs tenniscentrum Molenbos. We volgen de zandweg rechtdoor. Deze weg leidt ons door een typisch heidelandschap. Aan een kruispunt van zandwegen (rustbank) gaan we rechtsaf richting bos. Een tiental meter in dit bos nemen we de eerste aardeweg links, welke weldra rechts wegdraait. Aan het volgende kruispuntje van wegen nemen we het meest linkse pad, dat we volgen tot aan de betonbaan, de Legebaan. Linksaf en volgen tot aan het volgende kruispunt (met kapelletje). Hier rechtsaf. We bereiken opnieuw een landbouwgebied met in de verte de bossen van Herenthout.
We kruisen de Bevelsebeek (grens tussen Nijlen en Bevel) en volgen de betonbaan even verder naar rechts. Vanaf de bocht blijven we deze verharde nog volgen over een afstand van 300 meter tot we rechts een nieuw asfaltbaantje bemerken (Hoekstraat), dat we opgaan. Zo bereiken we de Nijlensesteenweg. Hier rechtsaf langs de grote baan. Niet voor lang echter, want naast woning met huisnummer 101 slaan we links een aardeweg in en bereiken alzo een nieuwe woonwijk. Op het einde van deze straat (Bloesemhof) slaan we rechts Binnenhof in. 50 Meter verder (even voor het einde van de straat) slaan we links een voetpad in.
Dit pad volgen we steeds rechtdoor tot het, na een bocht naar rechts, uitmondt in Kontersland. We gaan linksaf en nemen het voetpad naar een nog recentere woonwijk (Akendoren). We nemen de eerste straat links (eveneens Akendoren) tot ongeveer op het einde. Hier bemerken we rechts een kerkpad, dat we opgaan tot aan de grote baan. Even naar links en we bereiken opnieuw de kerk van Bevel, O-L-Vrouw-ten-Hemel-Opgenomen. Ze werd in 1856 herbouwd en vergroot. De toren en middenbeuk dateren uit einde 13de eeuw. Het koorgestoelte is in Renaissancestijl. Een biechtstoel met beelden van St.-Pieter en H. Magdalena en een predikstoel dateren uit 1703. De kerk werd in 1940 opgeblazen tijdens W.O.II en later heropgebouwd in haar huidige vorm.
Start : Aan de kerk van Jezus Eik Afstand : 6,5 km Bewegwijzering : blauw GPS : N50 47.607 E4 28.987
DE ROUTE :
Deze wandeling neemt je mee door het Zoniënwoud, de groene long van Brussel. Op verschillende plaatsen kom je voorbij 'flossen' of kleine vijvertjes.
Vertrekpunt: Aan de kerk van Jezus Eik. U houd de kerkdeur aan uw rechterhand en wandelt verder tot u aan de eerste straat links komt, dit is een éénrichtingsstraat. Hier gaat u in en verderop komt u een bordje tegen met Flossendellewandeling op. Voor de rest van het parcours volgt u de paaltjes met blauw afgeschuinde kop.
De wandeling: Het Zoniënwoud: In het zuidoosten van Brussel, op een steenworp van de beroemde Grote markt, ligt een bos van meer dan 5000 hectare: het Zoniënwoud, met aansluitend nog enkele bosparken en privé-bossen. In feite is het één groot beukenbos met zijn eigen klimaat en zijn eigen fauna en flora. Zijn ligging vlakbij een grootstad, de verkeerswegen die er doorheen lopen en het feit dat het bijna volledig omgeven is door residentiële wijken, maken dat het Zoniënwoud uiteenlopende functies dient te vervullen (ecologische, sociale, educatieve, economische). Die zijn niet altijd gemakkelijk te combineren zijn. Een plek met een geschiedenis. Het Zoniënwoud staat bekend om het kathedraalachtig uitzicht van zijn beukenbestanden. De oudste bomen die nu gekapt worden, zijn nog aangeplant in de Oostenrijkse periode, meer dan 200 jaar geleden. Sommige plekken, zoals het Rode Klooster uit de XIVde eeuw, vertellen ons dat in het Zoniënwoud ook toen reeds een zeer grote bedrijvigheid heerste. De drie Gewesten die het gebied beheren hebben hun deel van het bos inderdaad voorgedragen als "Bijzonder Beschermd Gebied", wat inhoudt dat er speciale beschermings- en beheersmaatregelen gelden.
Eindoordeel: Mooie boswandeling voor wie een namiddagje rustig een boswandeling wil doen. Is vrijwel voor iedereen toegankelijk.
Algemeen
Om de barokgevel van de kerk van Jezus-Eik in zijn vroegere glorie te herstellen zijn in 1970 de honderd jaar eerder opgerichte klokkentoren en het voorplein opnieuw verwijderd.
Maar Jezus-Eik staat vooral bekend voor zijn boterhammen met "plattekeis" (plattekaas, kwark) waaraan men zich na een wandeling tegoed doet, liefst vergezeld van een of ander bier op basis van lambiek.
Het zou ook een ideale bekroning van deze rondwandeling kunnen zijn, de enige die dit deel van het Zoniënwoud aandoet (noordelijk van de E411 en ten oosten van de ring).
Het is opnieuw een mengeling van kleine valleitjes en plateaus met hoogstammige bomen. De Onze-Lieve-Vrouwdelle en de Kleine Flossendelle zijn echter geen droge, door gletsjers uitgesleten relicten uit de IJstijd, maar echte, open valleitjes met weilanden, een beek en waterplanten, o.a. de gele lis (iris), het symbool van Brussel.
Praktisch
Bewegwijzering: korte ronde paaltjes met een blauw snijvlak duiden het begin van het pad aan, meestal aan de rechterkant.
Slechts in één richting te volgen.
De aanduidingen zijn zeer degelijk, betrouwbaar en goed onderhouden.
De paden zijn doorgaans zeer goed begaanbaar.
De kerk van Jezus-Eik
In de 17de eeuw ontstond het dorp Jezus-Eik toen een beeldje dat opgehangen was aan een eik mirakels teweeg bracht. Algauw werd een kapel, later een kerk, gebouwd. Mensen kwamen van heinde en ver op bedevaart. Dit verleden heeft zijn sporen achtergelaten. De kerk van Jezus-Eik bezit een hele reeks votiefschilderijen. Het zijn schilderijen geschonken aan de kerk naar aanleiding van een genezing, verkregen na een bedevaart
de teut, zonhoven, holsteen, houthalen, tlupt, Ten Haagdorn, Holsteen, Waard, Aan de Wolfsberg
De teut
is een gebied in het park Midden Limburg. Grote hobbels (teut) en heidelandschap met hier en daar een ven en dennenbossen. Dat is de teut in al zijn herfstrust ware het niet dat de autostrade bij de Genaderse Watermolen duidelijk aanwezig is. Het is een zeer gevarieerde route met als eindpunt de holsteen of zijn het holstenen. Hier was het goed eten in het nabijgelegen restaurant
Tips: Bezoek aanbevolen als de hei in bloei staat.
Zonhoven
is een gemeente in de provincie Limburg (België). De gemeente is gelegen ten noorden van Hasselt waaraan ze grenst. Verder grenst Zonhoven aan Houthalen-Helchteren, Genk en Heusden-Zolder. Zonhoven is een verstedelijkte woon- en werkgemeente en is een stedelijke randgemeente van Hasselt.
De Holsteen
is de verzamelnaam voor acht grote, prehistorische zandstenen in de Belgische gemeente Zonhoven. De zandstenen zijn voorzien van grillige gaten en de meest noordelijke steen is daarnaast ook voorzien van groeven en een polijstvlak. Deze laatste steen is de enige vaste prehistorische polijststeen van Vlaanderen. Het terrein is sinds 1967 beschermd als landschappelijk erfgoed.
De Vlaamse natuurreservaten De Teut in Zonhoven en Ten Haagdoorn in Houthalen-Helchteren vormen samen het grootste heidegebied van Midden-Limburg. Je vindt er met meer dan 2000 hectare heide met beekdalen, vennen, duinen, bossen en voormalige landbouwgronden.
Wat valt er te beleven?
De talrijke vennen herbergen een specifieke flora en fauna, gebonden aan de veeleer zure watermilieus. Er komen veel libellensoorten voor en in sommige van de vennen is er veenvorming, met o.a. planten als veenmossen, lavendelheide en veenbes.
Al meer dan 20 jaar begrazen schapen het reservaat. De kudde graast een tijd lang op één plaats binnen een verplaatsbare omheining. Als er voldoende gegraasd is, wordt de omheining verplaatst en kan de kudde een nieuw stuk heide beheren. Dankzij deze begrazing en het afplaggen (het wegnemen van de plantenresten met de bovenste grondlaag) wordt een grote oppervlakte oude landbouwgrond omgevormd tot heide.
Start : Aan de kerk van Onkerzele, deelgemeente van Geraardsbergen
Afstand : 16 km
Bewegwijzering :
GPS : N50 46.940 E3 54.650
DE ROUTE :
Onkerzele is een dorp in de Belgische provincie Oost-Vlaanderen en een deelgemeente van de stad Geraardsbergen. Het dorp ligt in Zandlemig Vlaanderen, aan de Dender, in een golvend landschap dat varieert van 15m tot 95m. Geschiedenis Onkerzele wordt voor het eerst in 1149 vermeld als Unchresele. Het eerste deel blijft duister, maar het tweede is duidelijk afgeleid van het Germaans "sali", of "hoevetje waar de mensen en de dieren in één ruimte (een zaal) samenleven". De parochie behoorde tot aan de Franse Revolutie tot het kerngebied van de Baronie van Boelare, in de kasselrij en het Land van Aalst. Ze vormde samen met het naburige Nederboelare een vierschaar. Bezienswaardigheden De Sint-Maartenskerk uit 1842 werd opgetrokken in vroege neogotiek; het interieur bewaart enkele stukken uit de oude kerk.
Onkerzele ligt in de vallei van de Dender. Het provinciaal domein De Gavers ligt vlakbij en dat zorgt gedurende de zomermaanden voor nogal wat drukte in de vallei.
Ten zuiden van Onkerzele strekt zich echter het stiltegebied Dender-Mark uit.
Door zijn jachtige levensstijl heeft de moderne mens meer dan ooit behoefte aan momenten van rust en stilte. Het grote aantal geluidsbronnen zorgt er echter voor dat het aantal plaatsen in Vlaanderen waar je deze rust kan vinden als zeer schaars geworden zijn. In Vlaanderen is er geen specifieke wetgeving over stiltegebieden. Wel zijn stiltegebieden al sinds verschillende jaren opgenomen in het leefmilieubeleid van de Vlaamse Regering. De ontwikkeling van stiltegebieden wordt als één van de prioriteiten naar voor geschoven. In 1994 werd door de Vlaamse milieuadministratie een globale screening gedaan naar stiltegebieden. Stilte betekent hier niet de totale afwezigheid van geluid maar wel een aangenaam geheel van geluiden. Het eerste concrete project rond stiltegebieden was het pilootproject Dender-Mark. Dit project heeft in de loop van de jaren geleid tot een groot aantal acties, niet enkel op het vlak van leefmilieu maar ook op heel wat andere terreinen zoals plattelandsbeleid, cultuur, vorming, onderwijs,...
Onderweg op de wandeling zullen je de bordjes van het Stiltepad opvallen. Wat soms ook opvalt is dat quads en vliegtuigen zich niets aantrekken van het stiltegebied. Een groot deel van de tocht is bebost. Je loopt door het Moerbekebos, het Raspaillebos, het Karkoolbos en het Kluysbos. Deze bossen liggen alle op de flanken van de Bosberg, de wereldberoemde passage uit de Ronde van Vlaanderen. Het Raspaillebos en het Kluysbos zijn aankoopprojecten van Natuurpunt. Het Moerbekebos en het Karkoolbos zijn grotendeels eigendom van de Afdeling Bos en Groen van de Vlaamse overheid. Het Moerbekebos en het Raspaillebos zijn dooraderd met wandelpaden, geliefkoosde zondagswandeling bij de lokale bewoners. Het Kluysbos is slechts 12 ha groot maar heeft veel van zijn oude eigenheid mogen bewaren. In dit bos loopt geen bewegwijzerd pad, wel een prachtig verborgen pad. In het Karkoolbos wordt een nietsdoenbeheer toegepast, wat betekent dat bomen mogen sterven, vallen en blijven liggen als ze daar zin in hebben. Onder andere wegens de veiligheid legde de overheid de toegankelijkheid voor het grote publiek in 2008 aan banden. Sindsdien lopen er geen officiële wandelingen meer door het bos, maar de paden worden nog steeds gebruikt door avontuurlijke recreanten. We beschrijven het parcours door het Karkoolbos wegens zijn pracht, maar de wandelaar is zoals steeds verantwoordelijkheid voor de wettelijkheid van zijn gedrag en dient de plaatselijke signalisatie te repecteren. Voor alle zekerheid wordt een alternatief voor de passage door het Karkoolbos beschreven. Wie deze wandeling op een weekdag doet, moet zeker een bezoek brengen aan het natuurcentrum De Helix. De Kerkuil heeft een vaste stek in de Helix. Buizerd, Sperwer, Wespendief, Torenvalk en Bosuil hebben hun horsten binnen het bos. In de knotwilgen erbuiten broeden Ransuil en Steenuil. De beboste hellingen tussen de valleien van Dender en Mark zijn bovendien een belangrijk richtpunt voor tienduizenden vogels op hun trek naar het zuiden.
Raspaillebos
Op de steile hellingen van de Bosberg ligt het Raspaillebos. Bronbeekjes hebben er een mozaïek van scherpe ruggen, valleitjes en verzakkingen geboetseerd. Omwille van zijn uitzonderlijke ecologische en culturele waarde werd dit bos beschermd als landschap. In het voorjaar kan je hier genieten van de kleurenpracht van boshyacinten, bosanemonen, daslook en sleutelbloemen. De bronbeekjes zijn het leefgebied van de zeldzame vuursalamander. Op de open plekken fladdert de kleine ijsvogelvlinder van bloem naar bloem en wie vroeg uit de veren is, kan langs de bosranden reeën bewonderen. Op de top van de Bosberg kan je genieten van schitterende vergezichten over de Dender- en Markvallei. Een weids panorama met tientallen kerktorens strekt zich uit tot aan de torens van Brussel.
De Helix
De Helix, een natuur- en milieueducatiecentrum van de Vlaamse overheid, wil een stimulerende ankerplaats zijn voor al wie begaan is met natuur en milieu. Het centrum wil je dichter bij de natuur brengen en je op een boeiende en creatieve manier aanzetten tot milieuvriendelijk gedrag.
De Helix biedt een brede waaier aan educatieve pakketten, themawandelingen met gids, activiteiten voor gezinnen, geïnteresseerde groepen, scholen, jeugdbewegingen, Er is voor elk wat wils.
Start : Sint-Jansbergklooster in Zelem Afstand : 7 km Bewegwijzering : Zeskante bordjes met oranje en gele kleur GPS : N50 58.206 E5 05.529 Sint-Jansbergstraat 9 B-3545 Zelem-Halen
OP DE ROUTE :
Een eeuwenoud klooster met een verhaal
Glooiende heuvels, groene bossen, grazige weiden. Als onaangeroerd door de tijd ligt het Sint-Jansbergklooster in zijn goddelijke omgeving. Ver van de wereld en toch slechts op een boogscheut van de A2 Lummen-Leuven en de E313 Hasselt-Antwerpen.
Ooit vonden de Kartuizers, een middeleeuwse monnikenorde, hier het evenwicht tussen lectuur, studie en handenarbied. Ze leefden er vele eeuwen. Toen zij verjaagd werden door de plunderingen, veranderde het stille, vrome klooster in een Hof de Plaisantie, een riant oord voor rijke, adellijke feesten. Tot de zusters Dominicanessen de gewijde stilte weer terugbrachten.
Vandaag zijn ook de Domicanessen verdwenen. En gewijd is de stilte ook niet meer. Maar het klooster staat er. Met zijn prachtige 4ha grote park, zijn oude boomgaard, middeleeuwse omwalling, met zijn 15de eeuwse kapittelzaal.
Tutterkapel Deze in oorsprong gotische kapel, in zijn huidige vorm daterend uit de 16de of 17de eeuw, is gebouwd op het vroegere kruispunt met de wegfstand naar het dorp. In de kapel wordt het beeld vanOnze-Lieve-Vrouw ten onrust vereerd. Nog altijd offeren moeders fopspenen, schoentjes, een kledingstuk om kalmte af te roepen over hun onrustige kinderen. Vandaar namen als tutterkapel of schreeuwkapelletje. Vanaf de kapel ga je naar de betonbaan en sla je linksaf. Na 300 m, voor de brug, kies je voor het volledige spatiamentum of ga je, door de poort, rechtstreeks naar de Sint-Jansberg.
Mont Saint-Jean In de 19de eeuw werd hier een nieuwe toegang tot het adellijke domein aangelegd. Zo arriveerde de bezoeker rechtstreeks in het klein pand van het voormalige klooster. Het Zwart Water werd omstreeks 1560 gegraven als afwateringskanaal voor het Schulens Broek. Het moest een oplossing bieden voor de terugkerende overstromingen van de Demer. Met dezelfde bedoeling werd de loop van de Demer meermaals verlegd. Tot aan de Franse Revolutie lag de heerlijkheid Zelem op de staatsgrens tussen het graafschap Loon en het hertogdom Brabant. Aan Loonse zijde, in een meander van de oude Demer, lag de waterburcht van Zelem, waarvan de geschiedenis teruggaat tot devroege middeleeuwen. In 1439 was de burcht al zo vervallen, dat hij niet meer bewoond kon worden. De ruïne bleef zichtbaar tot in de 17de eeuw. Tijdens een noodopgraving in 1997 vond archeoloog dhr. Creemers sporen van langgestapelde ijzerzandsteen en puin van bouwmaterialen: kalkmortel, leien, keramiektegels en dakpannen.
Het dorpje Zelk In Zelk vormden de watermolen, het Sabelshof en hoeve Vogelsanck de kroonjuwelen van de van de Zelemse kartuizers. De rijke gronden leverden een hoge opbrengst. Het huidige 18de-eeuwse kerkje werd gefinancierd door het kartuizerklooster. Het was eeuwenlang een bedevaartsoord met een put, gewijd aan de heilige Gertrudis. Zieken die leden aan het halve wiel van Catharina (zona) probeerden er verlichting te vinden. De molen wordt vermeld in de 15de eeuw maar is allicht ouder. Inwoners van Zelk waren verplicht hun granen in deze molen te laten malen,wat telkens opnieuw conflicten gaf met de stad Halen, die ook drie molens telde. Je merkt links en rechts van het Middeleeuwse pad bakstenen zuilen, veel te zwaar om de hekkens te dragen die de toegang tot de vetweides afsluiten, maar wel een duidelijk teken van de welstand van de pachter Het dorpje Zelk
Oude kerk Langs de oevers van het Zwart Water stond de eerste kerk van Zelem. Het verhaal dat de heilige, moeder van de heilige Trudo, er zou begraven zijn in het jaar 647, is allicht verzonnen,maar het wijst wel op de ouderdom en het belang van de kerk. Ze werd afgebroken in de 17de eeuw en de cultus werd overgebracht naar het huidige dorpsplein, wellicht omdat de dorpskern zich in de loop der eeuwen eveneens verplaatst had. Aan de betonbaan slaan we rechtsaf en komen we terug aan de ingangspoort van de Sint-Jansberg.
Artesische put De getuigenheuvel Sint-Jansberg vormt de geologische grens tussen de lemige Demervallei en de zandige Kempen. Akkers, wijngaarden, ijzerzandsteengroeven bepaalden vroeger het landschap. Het huidige domeinbos werd in de 19de eeuw aangelegd. In 1844 slaagde dhr. C. Blariaux, een Henegouws puttenbouwer, er in om hier een artesische put te boren. Tot in de jaren 1960 voorzag de put het hele domein van vers water.
IJzerzandsteengroeves Op een kaart van 1602 worden een grote en kleine wijngaard vermeld op de zuiderhelling van de Sint-Jansberg.De toenmalige perceelsgrenzen zijn nog herkenbaar in het huidige kadaster. Het belang van de wijnbouw wordt geïllustreerd door de bijzonder zware straffen die op het betreden van een wijngaard en op het stelen van druiven stonden. Lager in de zuiderhelling bevonden zich 16 diepe ijzerzandsteengroeves. Deze groeves lagen dicht bij de Demer, ideaal voor het vervoer van zware vrachten. Wellicht zijn tientallen kerkelijke en burgerlijke gebouwen in de buurt opgetrokken uit Zelemse ijzerzandsteen.
Geheime Leger Op 29 juni 1944 vielen Duitse troepen de villa op de Sint-Jansberg aan. De leiders van het Geheime Leger hadden er toevlucht gezocht, na hun ontsnapping uit de gevangenis van Hasselt. De villa werd in brand geschoten en slechts twee verzetslieden konden ontsnappen. Zes anderen werden ter plaatse doodgeschoten en de overigen werden gevangen genomen en naar concentratiekampen gebracht.
Hoeve Oude Pastorij Deze hoeve, vandaag ook Donkelhoeve genoemd, was één van de vier Zelemse pachthoeves van de kartuizers. De huidige eigenares herinnert zich nog een balk met het jaartal 1523. De schuur (links) heeft een ingenieuze dakconstructie in een L-vorm zonder ondersteuning. Je kan een kortere terugweg nemen naar het vertrekpunt door de boomgaard.
Paenhuys Het brouwerijhuis bezat een brouwketel en het noodzakelijke brouwersmateriaal. Er zijn geen aanwijzingen dat er een vaste brouwer woonde, dus gaan we ervan uit dat iedereen, mits betaling aan de gemeente, hier zijn bier kon komen brouwen. In 1656 werd in t Panis een belangrijk juridisch akkoord gesloten tussen de gemeente Zelem en het kartuizerklooster. Het Paenhuys had blijkbaar genoeg prestige om als neutraal terrein te dienen voor de beide partijen.
Oude vijvers Zelem was in die mate een watergemeente dat een commissaris van het Franse bestuur onder Napoleon, zich er over beklaagde dat in de winter het centrum van de gemeente alleen per bootje bereikbaar was. De visvangst op leijtgrachten, vijvers en beekjes was sinds de late middeleeuwen voorbehouden aan de kartuizers, die geen vlees maar wel vis mochten eten.
Rothbroek De beemden tussen de Zwarte Beek en het Zwart Water, oorspronkelijk hooilanden die jaarlijks overstroomden, vormen vandaag een aaneengesloten natuurgebied. Jaar na jaar vinden nieuwe soorten (of moeten we zeggen: teruggekeerde oude soorten) hier een foerageergebied: roodborsttapuit, ijsvogel, watersnip, witte zilverreiger. Ook de boomvalk, de buizerd en de sperwer voelen er zich thuis. De echte koekoeksbloem, pinksterbloem, dotterbloem, gele lis, blaasjeskruid, gele plomp trekken de aandacht van de attente wandelaar. Met herwaarderingsprojecten creëert en herstelt het Agentschap voor Natuur en Bos biotopen die de diversiteit nog kunnen vergroten. Bruggetje Fischbach Omstreeks 1860 bouwde baronburgemeester Fischbach een bruggetje over het Zwart Water. Het gaf de inwoners van Zelem, over de dijk van de Demer, een kortere voetweg naar Diest. Het bruggetje heeft de tijd doorstaan, maar de opstaandemuren zijn ernstig beschadigd door landbouwmachines.
Eksterhoeve De Eksterhoeve was één van de oude pachthoeves van het klooster, omarmd door het Zwart Water. Oppervlaktevondsten in de omgeving tonen aan dat hier reeds mensen woonden tijdens het laat-mesolithicum (pijlpunten, krabbers, werktuigen van ca 11000 jaar oud).
Kapel van de Weerstand Onmiddellijk na wereldoorlog II richtte de bevolking van Zelem dit kapelletje op met de namen van de verzetslieden, gesneuveld bij de overval op hun hoofdkwartier. Op 1 februari 1329 deed Gerard, heer van Diest, in Zelem een schenking aan de kartuizerorde voor de stichting van een nieuw klooster, om met het oog op het hiernamaals, zekere verdiensten (te) verwerven en alzo hun zielezaligheid te bevorderen Na een eerste bloeiperiode werd het klooster in 1582 in brand gestoken door soldaten van Willem de Zwijger, uit schrik dat de Spaanse troepen het klooster zouden gebruiken als uitvalsbasis om Diest aan te vallen. Het duurde bijna een eeuw voor het klooster terug zijn oude glorie kende. Tijdens de Franse revolutie werd het klooster afgeschaft en, in 1798, verkocht. De inboedel werd te gelde gemaakt, de kerk afgebroken en steen per steen verkocht. De rijke kloosterbibliotheek was al overgebracht naar Maastricht en verdween in de Cartoucherie als hulzen voor Franse geweerkogels In de 19de eeuw werd het klooster omgebouwd tot kasteel met lusthof. Aan de Eupense familie Fischbach de Malacord danken we het park met de prachtige bomen. Vandaag is het hele domein geklasseerd als landschapsmonument. Na wereldoorlog I werd het korte tijd een vakschool, later werd het bewoond door de Dominicanessen en sinds 1993 is Sint-Jansberg een centrum voor seminaries, feesten en evenementen. Je kan het elke zondag vrij bezoeken. De kartuizermonniken leefden, meestal met niet meer dan 12 of 13, in strikte afzondering op hun kloosterdomein, elk in zijn eigen kluis, afgesloten door hoge muren. Om die eenzaamheid te kunnen dragen, maakten ze elke week een fikse wandeltocht buiten de kloostermuren, het zogenaamde spatiamentum. Onderweg mochten ze geen contact zoeken met gewone mensen en zeker geen huis of herberg binnengaan
Deze huidige kartuizerwandeling is geïnspireerd door dit eeuwenoude ritueel.
Deze kleine maar pittige wandeling met klimmen en dalen gaat dwars door de Voerstreek langs het domein Altembroek en door het Schophemerbos naar Schophem. Dan klimt u omhoog naar het Bois de Groenendal. Via de Steenboskapel en ketten loopt u weer terug. Als u halverwege wilt pauzeren, neem dan een dekentje mee, de zitbanken zijn hier schaars.
Een lang lint van enkele kilometer lang, slechts twee huizenrijen breed, dat was 's-Gravenvoeren tot het begin van deze eeuw. De mensen hadden toendertijd weinig keuze om zich elders te vestigen, want nergens in de omtrek was grondwater op een redelijke diepte bereikbaar. Dus zat er niets anders op dan vlak bij het riviertje, de Voer, te gaan wonen. Maar watervervuiling bestond klaarblijkelijk ook al in de vorige eeuw. De kwaliteit van het water ging zo sterk achteruit, dat het gemeentebestuur eind vorige eeuw enkele bronnen in het buurdorp Sint-Martensvoeren kocht en van daaruit een waterleiding liet aanleggen.
Op diverse plaatsen in 's-Gravenvoeren kun je nog de pompen zien, waar de mensen emmers en kruiken met helder bronwater konden vullen. Later werd het systeem uitgebreid, met kraantjes in elk huis. Toen ging het dorp zich ook in de breedte ontwikkelen. De Voer is een snelstromend riviertje met helder water. Door het grote verval kan het water veel zuurstof opnemen en bezit het een hoog zelfreinigend vermogen. Dat is wel nodig want de riolering, voor zover ze al bestaat, komt rechtstreeks in de waterloop uit. Bij sommige huizen mondt de afvoer van de wc meteen in de Voer uit, zonder dat er zelfs een sceptische tank tussen is geplaatst! Voor veel Voerenaars vervangt de Voer klaarblijkelijk ook de huisvuilophaaldienst.
Het grootste Voerdorp telt ongeveer 1350 inwoners. Hier vind je de meeste winkels en diensten, zoals het gemeentehuis en het VVV-kantoor. Er is ook een (lagere en middelbare) school voor de kinderen die in het Nederlands les volgen. Sommige huizen in de dorpskom zijn nog altijd boerderijen, met erf en schuur in de schaduw van de kerktoren. Zulke dorpen vind je overal in Haspengouw, de vruchtbare leemstreek aan de andere kant van de Maas. 's-Gravenvoeren en ook Moelingen sluiten daar duidelijk heel dicht bij aan.
In het oosten van de Voerstreek liggen de boerderijen buiten de dorpskom, elk te midden van hun eigen landerijen. Dat is typisch voor het Land van Herve. Wat nu het kerkplein is, was vroeger het kerkhof. Het oorspronkelijke dorpspleintje heet de 'pley' en ligt tegenover het oorlogsmonument, in de richting van de Voer. Aan het vroegere kerkhof herinneren nog de talrijke grafkruisen uit de 17de en 18de eeuw tegen de kerkmuur. Vanuit het dorp langs de Voer lopen holle wegen naar de weilanden en akkers op de hellingen. De bekendste is de Koetsweg. Deze weg dankt zijn naam aan het feit dat in de Oostenrijkse tijd (van 1690 tot 1790) de postkoets Luik-Aken er langs reed. De paarden werden uitgespannen in De Zwaan, de herberg aan het pleintje van Kinkenberg.
Ook een posthoorn in de gevel van het andere dorpscafé (Wynants) herinnert aan die periode. De jonge Mozart moet hier in 1763 gepasseerd zijn toen hij met zijn vader op reis was naar Brussel. De weg van Voeren langs Snauwenberg en vandaar naar Terlinden en Gulpen is van romeinse oorsprong en verbond de 'villae' - later de Frankische paltsen - van die twee plaatsen. Al in 1314 vinden we dit domein vermeld als een Dalhems leenhof, eigendom van de familie van Broek. Het 'kasteel' is een amalgaam waarvan het oudste deel uit de 18de eeuw stamt.
Rond 1900 werd het uitgebreid en kreeg het zijn huidige uitzicht. De boerderij 'Molenhoeve', net buiten het kasteeldomein, was vroeger de watermolen van het domein. Meer informatie over het kasteel vind je op de site van Wim Claessen, de eigenaar en bewoner van dit schitterende domein
Start :Ofwel aan de kerk van Zammel, of Oosterlo Afstand : 8,3 km Bewegwijzering : Oranje GPS :N51 05.930 E4 56.919 aan de kerk van Geel-Zammel
DE ROUTE :
De route gaat voor de helft langs de Nete, dus bij nat weer zeker laarzen aandoen
In de vallei van de Grote Nete, helemaal in het zuiden van Geel, tussen Zammel en Oosterlo, ligt het Zammelsbroek. Een enorm natuurgebied dat zowel gekenmerkt wordt door talloze vijvers en moerassen als door droge zandgronden. Het Zammelsbroek ik ook de ideale broedplaats voor tal van vogelsoorten zoals de kleine karekiet, het blauwborstje en de ijsvogel. De hoger gelegen Kalvarieberg, een immense zandduin, is dan weer een woonplaats voor steenuilen, sperwers en verschillende spechtensoorten.
Het gebied Zammelsbroek is erg gevarieerd, er zijn duinen, weiden, bosjes, beken en de Nete. Het Zammels Buitenbroek wordt als biologisch zeer waardevol gecatalogeerd door het voorkomen van moerasvegetaties naast schrale, kruidenrijke hooilanden en verschillende types van struwelen en hakhoutbosjes. De plassen en sloten met hun rijke begroeiing dragen daartoe bij. Meer informatie kan u vinden bij Natuurpunt Geel - Meerhout
Zammelsbroek
In het Zammelsbroek werden al meer dan 180 soorten vogels waargenomen. De blauwborst, waterral en ijsvogel verkiezen de moerassige delen. Op de hoger gelegen Kalvarieberg voelen de steenuil en de sperwer zich thuis en hoor je spechten hameren op de bomen. In de vijvers en moerassen vind je ook tal van planten en boeiende waterdiertjes. Op bepaalde plaatsen bleef hier lang geleden de bodem langdurig onder water staan. De hoge waterstand in het gebied sloot afgestorven plantenresten van de lucht af. Zo ontstond een veenlaag. Onze voorouders groeven op verscheidene plaatsen de veenlagen af. Gedroogde turf was dikwijls de enige vorm van brandstof. Tot 1940 werd er ook moerasijzererts ontgonnen. Beide activiteiten lieten grote plassen na.
Wij raden u aan een volle dag uit te trekken om optimaal te kunnen profiteren van deze prachtige wandeling van 21 km, die door een gevarieerd landschap kringelt. Ze is vooral bestemd voor sportief ingestelde wandelaars. Bij regenachtig weer is het raadzaam om waterdicht schoeisel te voorzien.
Het Domein van Virelles dateert met hoge waarschijnlijkheid uit de 8e eeuw. Wanneer u het dorp bezoekt,dan zult u sporen vinden van de geschiedenis van de twee heerlijkheden van Virelles. De eerste, Virellescomté,hing net zoals het dorp Vaulx af van Beaumont. De tweede heerlijkheid, Virelles-principauté,kwam in handen van verschillende families, waaronder de Croy en Jacquier. In 1445 voegde de hertog van Bourgogne het gebied toe aan de heerlijkheid Chimay.
Links van het vertrekpunt ontdekt u een vierkant huis in breuksteen uit 1749 en iets verder het kasteel van Virelles (1), gebouwd in baksteen en kalksteen. Het dateert uit 1714 en was de residentie van een meestersmid.
Het plateau van Longtemchamps (de oorsprong van het woord is vermoedelijk lointains champs of verafgelegen velden) bestaat uit een schistvlakte met een lengte van ongeveer 1700 m en een breedte tussen 300 en 400 m. Op deze grond die aan de gemeente toebehoorde, lieten de prinsen van Chimay een golfterrein met 9 holes aanleggen.
In het noorden van de stad bevindt zich het gehucht Beauchamp (2). Het kasteel van Beauchamp werd in 1845 gebouwd door prins Alphonse de Chimay. Het heeft een uitgestrekt en heuvelachtig park. In augustus 1914 heeft de Duitse invaller het kasteel geplunderd en nadien in brand gestoken. Het werd herbouwd tijdens het interbellum, maar opnieuw vernietigd in 1940.
Het Bois Robert beslaat het hele noordoosten van het grondgebied van Chimay, tot aan de gemeentegrenzen van Froidchapelle en Virelles. Het bos hoorde gedeeltelijk toe aan de prinsen van Chimay.
Links van de heuvelkam met de naam Terre à Crayats (3) en in de nabijheid van de ferme de la
Grande Ferrière, zou het Apollobeeld gevonden zijn dat in 1873 werd opgegraven. Het bronzen beeldje van 6 cm hoog dateert uit de Romeinse periode. Het vond onderdak in het Koninklijk Museum voor Kunst en Geschiedenis in Brussel. Samen met het beeldje werden ook geldstukken en potscherven ontdekt.
LAquascope (4) is een hoogst interessant natuurreservaat. In 1983 hebben 3 verenigingen voor natuurbescherming (AVES, RNOB en WWF) hun krachten gebundeld om deze indrukwekkende site te beheren. Wandeling nr. 5 voert u rond het meer. Voor geïnteresseerde natuurliefhebbers zijn er rondleidingen.
Het gehucht La Fagne (richting Rance), was aanvankelijk een domein dat werd uitgebaat door de prinsen van Chimay. Rond 1850 werd het gebied van ongeveer 1300 ha door de erfgenamen verkocht aan een vastgoedmaatschappij uit Luik. De kopers maakten er een groot landbouwcentrum van. De gronden werden ontgonnen en vanuit een centraal punt (La Parapette) werden wegen aangelegd. Vervolgens bouwde men een kerk, een school, boerderijen en woningen. Een herbebossing isoleerde de laatste overgebleven landerijen. Sporen van een gelijkaardige operatie zijn vandaag nog terug te vinden bij Villa Lamarche, de Rotonde (nabij de Abdij van Scourmont) en de wegen die stervormig uitwaaieren naar enkele boerderijen uit die periode.
Wandelcode
- Tijdens de jachtperiode is deze wandeling niet altijd mogelijk. Respecteer de data van de jacht en de borden die de toegang tot bepaalde zones verbieden.
- Blijf op de wegen en paden die toegankelijk zijn voor wandelaars en/of verkeer. Maak gebruik van de zebrapaden wanneer u de openbare weg oversteekt.
- Motorvoertuigen zijn uitsluitend toegelaten op open wegen.
- Respecteer flora en fauna. Neem uw afval mee. Vermijd om de bomen te beschadigen.
- Houd honden aan de leiband.
- Kamperen in de bossen is niet toegestaan. Steek geen vuren aan.
- Ook de rivieren zijn biotopen vol leven. Vermijd om ze te vervuilen.
Deze wandeling start aan de Sint-Sixtusabdij van Westvleteren, één van de twaalf trappistenabdijen in België. Dit uitgesproken landbouwgebied maakt van oudsher deel uit van de hoppestreek rond Poperinge. Het landschap is licht glooiend en de wandelroute maakt gebruik van kerkwegels, graspaden en landelijke wegen. Het parcours gaat door een lappendeken van bossen, hoppevelden, akkers en weiden.
wandeling nabij de beroemde abdij in Westvleteren te maken. Het landschap in deze bosrijke streek is er heerlijk rustig en landelijk. Een aangename korte wandeling waarbij er zeker geen bezoek aan het Claustrum mag ontbreken. Het Claustrum is een informatieruimte in het ontmoetingscentrum 'De Vrede', recht tegenover de abdij, want de abdij zelf is niet toegangkelijk. Hier bieden de monniken van de Sint-Sixtusabdij u een inkijk in hun kloosterleven aan. In dat zelfde centrum kunt u ook genieten van 's werelds beste bier, met name de 'Westvleteren 12'. Er is ook nog een '8' en een blonde '5,8' die ik persoonlijk het lekkerst vind. Je kunt er ook wat streekproducten kopen. Geniet, maar met mate!
Toen de nieuwe abdij gebouwd werd in 1831, hadden de bouwvakkers wettelijk recht op twee glazen bier per dag. De paters besloten om de drank zelf te brouwen, dit om geld uit te sparen. Dit bier was echter niet de Westvleteren van vandaag, maar een variant met een alcoholpercentage van amper 2 procent. Later begonnen de paters trappist te brouwen om in hun levensonderhoud te voorzien. Omstreeks 1900 schafte de brouwerij zich zelfs een vrachtwagen aan voor de verdeling.
Naast de abdij ligt een klein bos met een vrij toegankelijke Lourdesgrot die werd ingewijd op 28 mei 1922 als dank voor de bescherming tijdens de oorlog.
Net voor de abdij ligt het Ontmoetingscentrum In de Vrede het enige café dat bier van de abdij mag afnemen. Naast een hapje en een drankje kan men daar ook terecht voor een interactieve tentoonstelling over het abdijleven en de geschiedenis van de brouwerij. Ook de folder van de Sint-Sixtus wandelroute (7,1 km) is hier verkrijgbaar.
Abdij Sint-Sixtus
De oudste vermelding van deze religieuze plaats gaat waarschijnlijk terug tot het jaar 806: de "cella Beborna", afhankelijk van de abdij Sithiu (St.-Omaars).
In 1260 stichten "Gertrude en de monialen van het huis Sint-Sixtus te Westvleteren" een zusterklooster en in 1355 verhuizen zij naar Noord-Frankrijk.
In 1610 vestigen drie kluizenaars zich bij de "kapel van Sint-Sixtus" en stichten in 1615 een Birgittijnenklooster, dat zal bestaan tot in 1783.
In 1831 wordt een priorij van de Trappisten gesticht,
die in 1871 tot de huidige Sint-Sixtusabdij wordt verheven. In 1836 wordt een oude brouwerij aangekocht en ingericht binnen de kloostergebouwen: hiermee neemt het brouwen van het Trappistenbier Westvleteren een aanvang. De huidige abdij en brouwerij zijn niet toegankelijk voor het publiek. Wel kan je een bezoek brengen aan de "oude kapel" of via de bosdreef een wandeling maken naar de "Lourdesgrot" vermaard bedevaartsoord. De Lourdesgrot gelegen in de nabijheid van de Sint-Sixtusabdij, werd opgericht uit dankbaarheid voor de bescherming van de Abdij tijdens WOI en ingewijd op 28 mei 1922.
Hou het nummer van de kentekenplaat van uw auto bij de hand, er wordt ernaar gevraagd aan de telefoon. U krijgt een afspraak om het bier te komen afhalen met de auto met deze kentekenplaat, dit om files aan de abdij te vermijden. Hou er wel rekening mee dat het een tijdje kan duren voordat u aansluiting hebt op de bierofoon, dit door de vele aanvragen!
Museum Claustrum
Een kennismaking met de abdij en brouwerij kan gebeuren in het "CLAUSTRUM" van het O.C. De Vrede. Hier wordt nader kennis gemaakt met het abdijleven via interactieve middelen. Tevens wordt de geschiedenis van de brouwerij en het bierproces nader voorgesteld. Ingang via O.C. de Vrede. Bezoek gratis van 14 tot 17 uur . Groepen enkel op afspraak, in de voormiddag van 10 tot 12 uur tegen betaling (2 p.p.).
Donkerstraat 13, 8640 Westvleteren.
Openingsuren: het museum is iedere dag open van 14 tot 17 uur, groepen enkel in de voormiddag, op afspraak en tegen betaling (2 p.p.).
Sluitingsdag op vrijdag, tijdens de maanden oktober t./m. maart ook op donderdag.
Verlofperioden: de eerste helft van januari, de krokusvakantie en de tweede helft van september. Telefoon: 057/40 18 84, gsm: 0479/65 06 47, claustrum@sintsixtus.be, www.sintsixtus.be
De Sint-Sixtusabdij is bereikbaar met de belbus vanaf het station van Poperinge. Reserveer de belbus minstens 2 uur op voorhand op tel. 059/56 52 56 (op zaterdag van 9 tot 18.45 u, op zondag van 10 tot 18.45 u., op weekdagen van 7 tot 19.45 u.)
Er is parkeergelegenheid bij het O.C De Vrede.
De Sint-Sixtus wandelroute (7,5 km.), te bekomen bij de toeristische dienst en in het O.C. De Vrede, start aan de Sint-Sixtusabdij van Westvleteren. Zij verkent de rustige omgeving. Het is een uitgesproken landbouwgebied dat van oudsher deel uitmaakt van de hoppestreek rond Poperinge. Het landschap is lichtglooiend en de wandelroute maakt gebruik van kerkwegels, graspaden en landelijke wegen. Het parcours gaat door een lappendeken van bossen, hoppevelden, akkers en weiden. Een brits militair kerkhof herinnert aan de Eerste Wereldoorlog. Folder bij O.C De Vrede en Toerisme Vleteren.
De wandeling wordt gekenmerkt door een lange lus omheen het centrum van Nederbrakel, die ons uiteindelijk langs buurtwegen en goed begaanbare voetwegen ( er is één stuk aardeweg midden de kouters) brengt naar twee hoge uitzichtpunten, nl. de Valkenberg, aan de ene zijde, en de Toepheuvel met de Toepkapel, aan de andere zijde. Daarna dalen we terug af naar het centrum, het Marktplein. Hou wel rekening met het feit dat er wekelijks op woensdagvoormiddag markt is. Het erkend toeristisch info-kantoor is gevestigd naast het gemeentehuis op het Marktplein. De startplaats van deze wandeling is aan het startpaneel dat zich bevindt tussen de kerk en het monument van de oorlogsslachtoffers.
De Toepkapel is een getuigenheuvel met daarop een Sint-Jozefskapel met dezelfde naam in de Vlaamse Ardennen gelegen in Brakel in de Belgische provincie Oost-Vlaanderen.
Het woord Toep is een dialectnaam voor top of hoogste punt.
We verlaten het "Marktplein" via de Serpentestraat. Aan onze rechterkant zien we de dekenij met haar evenwichtige gevelverdeling. We slaan het eerste straatje links in dat uitgeeft op de Wielendaalstraat, steken deze straat over en nemen vervolgens het "Abeelpad" dat ons langs de Zwalmbeek weldra in de open ruimte brengt. Rechts voor liggen de Rijdtmeersen. We gaan over een klepstuw dat de overloop regelt van de aangelegde Rijdtmeersvijver en volgen nu het rustige wandelpad dat ons in een brede lus rond de vijver leidt. Deze vijver is voorbehouden voor stille recreatie, vnl. hengelsport; het schiereiland wordt voor natuureducatieve doeleinden uitgebouwd in samenwerking met het Wereldnatuurfonds.
We verlaten de wandelweg en de Rijdtmeersen en komen in de "Meerbeekstraat" die we rechts volgen tot aan de eerste straat links: in de "Kouterstraat" wordt het eventjes klimmen. Voorbij de laatste huizen nemen we schuin rechts de veldweg en wandelen dwars door een prachtige kouter en komen aan de Kouterbeek, die te midden van een breed dal loopt. Aan de ruilverkavelingsweg slaan we rechts af en wandelen tot aan de "Kerkhofstraat". We gaan links de "Kerkhofstraat" omhoog tot aan de driesprong met de kapel van Treezeke, reeds in de 18de eeuw vermeld. De huidige kapel, zoals de naam het zegt, toegewijd aan de H. Theresia, is van relatief recente datum en werd in 1989 grondig opgeknapt. De plaats hier waar de drie straten samenkomen is de dries van de Valkenberg, in de volksmond ook wel eens "den ondersten dries" genoemd.
We volgen rechts de "Kunnenbergstraat" en direct daarop links de "Schoolstraat", een mooie holle weg, die steil klimt naar de "Valkenstraat". Achter ons ligt Nederbrakel inderdaad "neder" in de diepte. Aan de "Valkenstraat " gekomen slaan we rechts af. Deze straat ligt helemaal boven op een heuvelkam (93 m hoog), zodat we van hier aan beide zijden van de weg een breed panoramisch zicht krijgen: de lintbebouwing evenwel heeft, helaas, dit prachtig vergezicht voorgoed onmogelijk gemaakt. De "Valkenstraat" afdalend slaan we op het einde rechts de "Neerhofstraat" in, waar een nieuw breed panoramisch zicht ons verrast. Aan de linkerkant van de weg bemerken we achter een oude hoeve in de verte van het Kasteel van Lilare met de Kasteeldreef, alsook de Sint-Antoniuskapel, aan onze rechterkant torent de kerk van Nederbrakel boven het landschap uit. Op het einde van de straat komen we aan de herberg Moriaan, misschien voor sommige wandelaars een welgekomen verpozing. Onze wandeling loopt nu een eindje op het grondgebied van Sint-Maria-Oudenhove. We volgen links de weg Brakel-Zottegem om een 50-tal meter verder rechtsaf de "Zwalmbeekweg" in te slaan.
Weldra wandelen we te midden van glooiende kouters. Na een paar honderd meter slaan we weer rechts af, het mooie rustige wandelpad in. De eenzame grote woning hier op de hoek wordt Hemelhuis genoemd en dankt deze naam aan een protestantse vrouw. Ze adopteerde er tijdens en ook na Eerste Wereldoorlog verwaarloosde kinderen en wezen. Gedurende de laatste oorlog richtte ze er zelfs een veldhospitaal in op. Zowel gewonde als verminkte soldaten, als vluchtelingen en wezen konden er terecht. De vrouw overleed in 1960. Het wandelpad -mijnwerkerspad genoemd op de oude spoorwegbedding Zottegem-Ronse aangelegd, voert ons dwars doorheen een dal waarin de Zwalm loopt die hier de grens vormt tussen Nederbrakel en Sint-Maria-Oudenhove. Aan de "Molenhoekstraat" gekomen verlaten we het wandelpad en slaan we links af. We steken de Zwalm over. Ze was eens de onbezoedelde inspiratiebron voor talrijke schrijvers en dichters: denken we maar aan Omer Wattez, Herman Teirlinck en Theo Brakel. We zijn in de "Oude Blekerijstraat" aangekomen, die we rechts volgen. In de laatste bocht van de weg zien we een kapel, opgedragen aan O.-L.-Vrouw van Rust, gebouwd in 1904 om een genezing te bekomen.
We steken de "Brusselsestraat" over ( opgepast: drukke weg) en komen in de "Kokerberstraat" die verder gaat stijgen: we zijn hier opnieuw in een hoog gedeelte van Nederbrakel beland, zij het helemaal aan de andere kant. Een paar tientallen meter voorbij de "Vossenbroekstraat" bemerken we rechts een groot wit hek: hier hebben we een mooi zicht op het Topkasteel in de diepte. We wandelen verder langs de "Toepkapelstraat" op de Toepheuvel. De firma Inexco-Top Bronnen bezit hier, rechts van de weg, een fraai domein van ± 30ha, met park, vijvers, boompartijen en grasvelden. Dit Toppark, letterlijk een toeristisch hoogtepunt van Nederbrakel, vrijwaart de bronnen van alle ongewenste insijpelingen. Het domein is privaat en enkel op aanvraag te bezoeken.
Eigenaardig is wel dat de onuitputtelijke bronnen ontspringen op de 100 meter hoge heuvel. Dit fenomeen kan verklaard worden door de bijzondere gelaagdheid van de ondergrond: deze bestaat immers uit een afwisseling van zand- en kleilagen: de kleilagen zijn ondoordringbaar, waardoor op de contacten van de lagen talrijke bronniveaus voorkomen. De bronnen worden commercieel geëxploiteerd onder de merknaam Top bronnen. Wat verder zien we aan onze linkerkant de Toepkapel. De 26 treden leiden ons naar de mooie Sint-Jozefskapel, na de Eerste Wereldoorlog uit dank opgericht door de Brakelse bevolking ter ere van Sint-Jozef, daar de omgeving van hevig artillerievuur gevrijwaard bleef. Rond de kapel is er een ommegang met zeven afbeeldingen van Jozefs smart en vreugd, terwijl op een hoog kruisbeeld de namen staan gegrift van de Brakelse gesneuvelden der beide wereldoorlogen. Van hier kan men genieten van een indrukwekkend zicht over Nederbrakel. We vervolgen nu onze wandeling langs de "Toepkapelstraat" en slaan het eerste paadje rechts in. Deze "Toepweg" leidt ons langs de zijkant van het toeppark en loopt rechtdoor naar de "Warande" die we na te hebben overgestoken een paar tientallen meter rechts volgen. Dan nemen we links het "Zavelpad", waar we van een laatste mooi vergezicht kunnen genieten. Aan de "Tenbossestraat" gekomen slaan we rechts af. Zo komen we langs het "Stationsplein" en de "Hoogstraat" terug op het "Marktplein", aan ons vertrekpunt. Een fris streekbiertje vinden is hier geen probleem, gezien de talrijke plaatselijke herbergen.
Totale afstand is 10 km, doch kan opgesplitst worden:
A door Meensel = 4,5 km
B door Kiezegem = 6 km
Bewegwijzering :Vierkante houten paaltjes met de Tielt-Wingse kleuren: rood, wit, groen geven de wandelrichting aan.
GPS :
Kapellekensweg 30/2 3391 Meensel-Kiezegem
DE ROUTE :
Wandeling A : door Meensel - 4,5 km
We starten aan het Ontmoetingscentrum rechts en
volgen hetzelfde parcours tot op de Statiestraat, waar
we links de Keelstraat ingaan en zo opnieuw aan het
Ontmoetingscentrum komen.
Wandeling B : door Kiezegem - 6 km
We starten aan het Ontmoetingscentrum links, volgen
de Keelstraat tot in de Statiestraat en wandelen hier
links. Vandaar volgen wij de hoger uitgestippelde route.
We verlaten de parking en gaan rechts. Langs de Keelstraat wandelen we links een veldweg in
(parallelweg van de Kapellekensweg) door de boomgaarden. Van hieruit hebben wij een prachtig
vergezicht op o.a. de Jachttoren en de kerk van Meensel.
Op de Binkomstraat gekomen vervolgen we onze weg naar rechts en gaan links de Attenrodestraat in. Hier nemen we links een pad welke ons langs de Jachttoren leidt. Aan het einde van het pad gaan we rechts de Heibosstraat in en slaan even verder links af. Deze weg leidt naar de oude tramroute die wij links bewandelen tot aan het Pleintje. Even verder maken we een ommetje rond de kerk. Wandelend langs de witte zerken komen wij op het kerkhof met de grafkelder van de familie Kenes. De omgeving rond de kerk, het groot wit huis (destijds woning van de familie Kenes)
en de pastorie werden recent een geklasseerd dorpsgezicht.
Wij wandelen nu terug naar het Pleintje volgen daar ongeveer één km de Statiestraat en nemen dan links de Zilverbergstraat. Langs deze verkavelingsweg staat de hoeve «Hof te Zilverberg». Komend op de Tieltsestraat bemerken we aan onze linkerzijde het geboortehuis van wielerlegende Eddy Merckx en aan de rechterzijde het voetbalveld van FC Meensel-Kiezegem.
We volgen de Tieltsestraat links, steken de Glabbeeksesteenweg over, gaan naar de ingang van
de St. Pieterskerk en wandelen even over het kerkhof. We volgen rechts de Kerkstraat tot aan het kruispunt met de Keelstraat. Linksaf vervolgen we deze weg ± 300 m. en gaan dan opnieuw links. Wat verderop zien we de Bemt.
Wij nemen echter de weg langs de boomgaarden en klimmen zo naar de watertoren.
We dalen tot aan de Kapellekensweg en wandelen even verder links een straatje in naar de kapel van Spikdoorn. We keren terug, nemen links de Kapellekensweg en komen zo aan ons begin- en eindpunt: «Het Ontmoetingscentrum».
Meensel-Kiezegem telt 1.260 inwoners.
De naam Meensel komt van «mene + zele» = gemeenschappelijke nederzetting, terwijl Kiezegem komt van «Kiso-inga-heem» = woonplaats van de Kiso (?)
Op 1 december 1824 werd Meensel-Kiezegem één gemeente bij besluit van Willem, koning der Nederlanden Het heuvelend landschap met holle wegen heeft ijzerzandsteenlagen welke aan de oppervlakte komen.
In Meensel ontspringt de Wingebeek.Het hoogste punt van het dorp ligt op 93 m.
Meensel-Kiezegem heeft een oppervlakte van 625 ha.; waarvan 160 ha voor fruitteelt, zijnde 25,6 % van de totale oppervlakte. De jonagold (appel) en de conférence (peer) waren de grondleggers van de wereldwijde export. De verhouding van de fruitteelt is hier 2/3 appelen en 1/3 peren.
De Jachttoren
werd tijdens W.O. 2 gebouwd op een hoogte van 84 m., als jachthuis van de toenmalige jachtheer, tegen het stropen en voor de jacht. De toren wordt nu uitgebaat voor plattelandstoerisme, biedt plaats aan max. 4 personen en heeft 2 verdiepingen. Vanop de 2de verdieping heeft men een
prachtig uitzicht op de omgeving.
De tramroute
was vroeger de verbindingsweg Aarschot Tienen en loopt door het Kleisebos, waar men een grote verscheidenheid aan planten (o.a. gele dovenetel) en struiken (o.a. Gelderse roos) aantreft. Hier loopt ook de fietsroute van de provincie: de
Hagelandse Heuvelroute.
De St. Mattheuskerk
werd in de 14e eeuw oorspronkelijk als een kapel gebouwd. Op de plint uit ijzerzandsteen werd meermaals herbouwd. De kerk bezat vroeger een houten beeldje van St. Elooi, welke veel vereerd werd te Meensel. Dit beeldje stond nog tot vóór enkele jaren in de nis van witte steen boven de oude ingang van de kerk.
Het Pleintje
Dit was van 1897 tot 1957 een goederenstation langsheen de tramroute.
Het Hof te Zilverberg
werd reeds in 1530 vermeld als het Hof te Silverberge en vanaf 1708 als Ierse pachthoeve. Het huidige gebouw is uit de tweede helft van de 18de eeuw.
Momenteel is hier een gemengd bedrijf gevestigd van 35 ha. groot.
De watertoren
is 35 m. hoog en werd in 1967 gebouwd op de Mannenberg. De toren staat 91 m. boven de zeespiegel.
Kapel van Spikdoorn
aan deze kapel is een legende verbonden welke doet denken aan de ontstaangeschiedenis van de O.L.Vrouw van Scherpenheuvel.
Een herder van het Hof te Silverberge die naar gewoonte zijn kudde ging hoeden in de nabijheid van de plaats «Spikdoorn» genaamd, heeft daar op zekere dag een Mariabeeld gevonden. De herder
nam het beeld mee naar huis, doch de volgende dag lag dit opnieuw op dezelfde plaats onder de Spikdoorn. Het was een duidelijk teken dat het hier wou vereerd worden. In 1655 werd het kapelletje van Spikdoorn gebouwd. Achter een deur met blauw geschilderd traliewerk bewaart deze witte veldkapel een beeld van O.L.Vrouw ter Koortse.
Tip: Bij deze wandeling bezoek je het Jakob Smitsmuseum.
Indrukwekkend! Anders kun je deze wandelingen niet noemen. Meteen na het vertrek kom je in een uniek coulissenlandschap waarvan de landschappelijke waarde niet te onderschatten is. Unieke kanalenkruispunten, Baileybruggen uit WO ", waterplassen die overgebleven zijn na de industriële ontginning van wit- zand en spriet.. .je komt het allemaal tegen.
En eet eens een boterhammetje aan de legendarische Steen der Zeven Heerlijkheden.
Volgens de legende kaartten de bestuurders van deze heerlijkheden voeger op deze steen voor goederen en...vrouwen.
We vertrekken op de parkeerplaats aan de achterkant van de kerk. Daar volgen we een smal kerkepaadje achter het parochiecentrum tot in de Diepestraat. Die steken we schuin links over, passeren het kerkhof en draaien dan rechts om na 50 m weer links te gaan. We volgen het Berkenpad tot aan de vakantiewoningen en -villa's rond zandwinningsplas Miramar. Hier draaien we rechts tot we weer aan de Diepestraat komen. We steken schuin links over en volgen de grove kiezelweg tot aan de waterwinning van PIDPA. Voorbij dit gebouw volgen we de zandweg door het unieke coulissen landschap tot we aan een betonweg komen.
De 8 km gaat hier voor de kanaalbrug rechts, de andere afstanden links en die volgen het jaagpad langs het kanaal.
Eenmaal over het kleine wipbruggetje draaien we rechts omhoog om via de brug met de leuke naam 'Brug 0' het unieke kanalen kruispunt over te steken. Beneden aan deze brug gaan we pal rechtdoor de bossen in, om er aan de Maat weer uit te komen. Hier gaan we rechts over de drukke weg naar Postel naar de dubbele Baileybrug.
De 15 km steekt hier de brug over.
Wie voor 25 km gekozen heeft, gaat 100 meter voor de brug links door het schitterende natuurreservaat Den Diel, waar
de natuur bewees dat zij zelfs zware industriële ingrepen kan herstellen.
Ter hoogte van Sas 2 komt men bij een bunker uit WO II uit. Lateraal met de kanaaldijk stapt men hier nog ruim 500 m verder, om aan de grens tussen Mol en Lommel links af te slaan en de weg te vol- gen naar de mysterieuze Steen der Zeven Heerlijkheden.
We steken hier het Postelvaartje over en volgen de Miel Ottenroute in rechtse richting over zowat 600 m. Dan draaien we rechts een brede zandweg in met daarnaast een druk bereden toeristisch fietspad.
Uiteindelijk komen we weer op asfalt uit. We kiezen voor links en bergop en we gaan maar liefst over twee bruggen om evenveel kanalen over te steken. Maar dan is er ruimschoots gelegenheid om uit te blazen.
We vertrekken naar links en nemen aan de rechterkant het wandelpad tussen de bomen dat ons voorbij Sas 1 weer op het jaagpad langs het kanaal brengt. Dit vol- gen we tot op Sas 3, waar we even voorbij de verkeerslichten aan de Baileybrug, links het kasteelpark De Maat indraaien. Hier komt de tocht samen met de 15 km.
Het is aangenaam stappen door de 'Twaalf uren dreef' (pal zuid georiënteerd) tot aan de Postelsesteenweg. We steken deze over en volgen de Zilvermeerlaan. Even voorbij de hoofdingang van het vermaarde Provinciaal domein Zilvermeer zien we aan de rechterkant een kleine scheeps- werf.
We steken de brug over het kanaal over en net boven gebruiken we de ietwat steile bermweg om onder de brug door te gaan. Hier komen we terug samen met de 8 km. Even het jaagpad volgen en dan rechts de Dijkstraat indraaien. Deze gaat naadloos over in de Meergorenbaan.
Aan het einde van de Meergorenbaan draaien we links en we volgen dan de Vlemincksloop stroomafwaarts (naar rechts) tot aan de Brandstraat. Deze steken we over en via enkele gezellig-smalle kerkepaadjes komen we weer aan het vertrekpunt.
