HOE MEER REAKTIES ER BINNENKOMEN HOE MEER DE SITE WORDT UITGEBREID------------ALLE ROUTES ZIJN VERKRIJGBAAR ALS GPS-FILE OP AANVRAAG
19-10-2009
Torreelenpad
Torreelenpad
Start : Kasteel van Beauvoorde
Afstand : 12 km
Bewegwijzering : geen
GPS : N51 00.934 E2 39.367
DE ROUTE :
-Stappen langs het Torreelenpad
-Met de kerktoren van Houtem als baken
-Door het weidse land van Bachten de kupe
-terug naar Beauvoorde
De Torreelen
De Torreelen was in vroeger tijden een van de drie leenhoven van de burcht van Veurne. Nog in de eerste helft van de 17 de eeuw was het een groot kasteel, dat in 1640 door de bliksem werd getroffen en afbrandde. Er bleven nog wel een aantal muren en drie forse torens overeind die men zo goed en zo kwaad als het ging inrichtte als hoeve. Twee van de drie torens bleven tot op vandaag bewaard, weliswaar in een verlaagde vorm, want in de Eerste Wereldoorlog verdween hun bovendeel.
De Torreelen staat op een terp en is omringd door een driedubbele omwalling:
een eerste rond de 'upperhof met het woonhuis,
een tweede rond de 'nederhof met schuur en stallingen
en ten slotte een derde omwalling die het hele domein omsluit, weiden en boomgaard incluis. Op de gevel hangt een groot, houten kruis, bedoeld om de pest buiten te houden.
Het hoevekasteel kan men niet bezoeken, maar het is goed zichtbaar vanop de wandelweg.
Bachten de Kupe
Als men zegt: 'Hij is van Bachten de Kupe', dan klinkt dat nogal ongunstig; men wil ermee zeggen dat de betrokken persoon een boertje is, niet veel opvoeding en ontwikkeling heeft.
Daarmee wordt de oude, middeleeuwse benaming van de Bachten-de-Kupenaren wel heel veel geweld aangedaan. Toen werd het land Kerlingaland genoemd, en de bewoners ervan 'kerels' (van het Oudsaksische woord 'ceorl'), wat 'vrij man' betekent.
Iemand van Bachten de Kupe is dus, in de oude, edele betekenis, een 'vrij man'.
Maar hoe zit het met de benaming 'Bachten de Kupe' zelf?
Wie twee woorden West-Vlaams kent, weet dat 'bachten' gelijkstaat met 'achter' en dat 'kupe' wil zeggen: 'kuip'.
Bachten de Kupe staat dus voor 'achter de kuip'.
Met 'kuip' bedoelt men de Yzer. Bachten de Kupe is bijgevolg het land tussen de Yzer, de Franse grens en de Noordzee.
Kasteel Beauvoorde is een van de best bewaarde geheimen in de Westhoek. Het kasteel is gelegen in het dorpje Wulveringem, nabij Veurne. Het kasteel ontstond wellicht in de 12de eeuw en werd rond 1600 grondig verbouwd door hoogbaljuw Jacob de Bryarde. In 1573 werd de naam Beauvoorde geïntroduceerd, naar analogie met een landgoed in het grensgebied met Noord-Frankrijk van de eigenaars. Het kasteel bleef eigendom van de familie de Bryarde tot 1838. Kasteel van Beauvoorde Zicht op het dorp
Bewegwijzering : paaltjes met zeshoekig bordje met de naam van de route
GPS : N51 12.079 E3 56.295
Kruisstraat 9180 Moerbeke-Waas
DE ROUTE :
Ten noorden van de N49/E34 start aan de kerk op de wijk Kruisstraat een natuurwandelpad dat u langs de kreken tot in de wijk Koewacht brengt. Dit Provinciaal wandelpad werd geopend op 9 oktober 2004.
Wegen: eerste deel onverhard, tweede deel gedeeltelijk verhard
Blikvangers op deze wandeling zijn zonder twijfel de Grote Kreek en de Pereboomsgatkreek in het noorden van het Waasland.
Beide kreken vormen een oase van rust met schitterende fauna en flora.
Het tweede deel van de route voert je langs Koewacht, een gehucht op het grondgebied van drie verschillende gemeenten.
Het Pereboomsgat en de Grote Kreek in Moerbeke zijn overblijfselen van grote overstromingen tijdens de middeleeuwen. Tijdens de Tachtigjarige Oorlog gebruikten de Spanjaarden deze kreken als transportader naar hun forten. Nu gaat het er veel vredelievender aan toe en zijn de kreken een oase van rust, met een schitterende fauna en flora.
Moerbeke is in de omstreken vooral bekend om zijn suikerfabriek, die deel uitmaakt van de groep Iscal Sugar. Op tweede kerstdag 2007 kondigde het bedrijf echter aan dat het de vestiging in Moerbeke-Waas sluit.[1]
De officieuze naam "Moerbeke-Waas" wordt soms gebruikt om onderscheid te maken met het andere Moerbeke, deelgemeente van Geraardsbergen
Moerbeke-Waas is een karakteristieke landelijke gemeente. In het zuidelijke deel van de gemeente, onder de Moervaart, bestaat het landschap uit meersen, ingedeeld in akkers die afgezoomd worden door typische rijen van canadapopulieren. Boven de Moervaart ligt een zandrug, die tussen de naaldbossen ruimte biedt aan het unieke natuurdomein Heidebos, dat zich uitstrekt over Moerbeke en Wachtebeke. Noordelijker (boven de Expresweg Antwerpen-Knokke) bestaat het landschap uit uitgestrekte polders met twee kreken, de Grote Kreek en het Pereboomsgat.
De aardgas-natuurwandeling van 9 km is te herkennen aan het blauwe aardgas vlammetje.
Halverwege kan de wandeling utigebreid worden (12 km) met de extra lus rond de bovenloop van de Schoorbroekbeek.
De extra wandellus is aangegeven met rode vierkantjes.
De kortere wandeling van 7 km is aangeduid door wegwijzers met groene ruitjes.
Deze wandeling loopt gedeeltelijk parallel met de aardgaswandeling, maar wijkt op een bepaald af en loopt dan dwars doorheen het begrazingsraster over ongebaande paden.
Deze laatste (kortere) wandeling is niet aan te raden voor wandelaars met kinderwagens
De wandelroute gaat rakelinks langs schattige dorpjes zoals
Het één straat grote gehucht Nerm en het dorpje LEcluse,net over de taalgrens
Rosdel :
Tussen Hoegaarden en lEcluse-Beauvechain slingert zich een prachtig valleigebied met steile flanken waar de kalkrijke Gobertangesteen dagzoomt. Dankzij de inzet van Natuurpunt Velpe-Mene kwamen de Schoorbroekbeekvallei en haar flanken ecologisch versterkt uit een grootschalige ruilverkaveling. Het natuurgebied Rosdel en Schoorbroekvallei vormen nu een aaneengesloten eenheid natuur in een weids akkerlandschap. Deze flanken zijn ondertussen uitgegroeid tot soortenrijke en structuurrijke graslanden met vele kalkminnende soorten zoals marjolein, borstelkrans en donderkruid. De brouwerij het gehucht Nerm
Er zijn verschillende routes die allemaal vertrekken aan domein Bovy
-2,6 km -- groen
-4,5 km -- geel
-5,0 km -- blauw
-8,2 km oranje
-10,5 km - rood
Je wandeld over zand,langs vijvers en door bossen en hei.
Bij regenweer best waterdichte laarzen aan
Op wandel in BOLDERBERG-VIVERSEL vang je glimpen op van een eeuwenoud verleden.
In het natuurrijke gebied van Heusden-Zolder en Viversel zie je vooral veel water en wandel je van het ene kasteel naar het andere
Het landgoed van kasteel Terlaemen bestaat uit dennenbossen, heide en véél vijvers. Vanaf de zestiende eeuw werden die gebruikt voor de viskweek: jonge karpers, besteld door de Russische tsaren, werden pertrein naar Sint-Petersburg vervoerd.
Ook Kasteel Vogelsanck spreekt tot de verbeelding: het landgoed werd in meer dan duizend jaar tijd slechts één keer verkocht.
Tot op vandaag wordt het bewoond door baron deVillenfagne de Vogelsanck : en du Saint-Empire. :
Route:
voor de vijvers en het kasteel van Terlaemen neem je de blauwe of rode wandel route,
voor het kasteeldomein van Vogelsanck de gele, blauwe of rode route.
Paradijsje voor kinderen
Het Domein Bovy, vertrekpunt voor de wandelingen langs Bolderberg en Viversel, is een uitgestrekt park van 34 ha. Rond deze 18de-eeuwse hoeve liggen speelterreinen en wandelpaadjes voor de
kleintjes.
De rozentuin, het kabouterpad, de bijenhal en de dierenweide vinden ze vast sprookjesachtig.
In Brasserie De Schuur kun je terecht voor lekkere snacks, en in het Pannenkoekenhuis... jawel! : Brasserie de Schuur en het Pannenkoekenhuis zijn van 1 november tot en met 30 april open op
zon- en feestdagen. Domein Bovy, Galgeneinde 22, i 3550 Heusden-Zolder.
Trendy eetcafé
Eén van de meest trendy adressen in MiddenLimburg is De Spork, een eetcafé waar je geregeld
BV's en sportlui aantreft. De inrichting is gezellig rommelig, met houten vloeren, retro accessoires en een leuvense stoof. Voor de heerlijke Franse en Italiaanse keuken betaal je wel
een tikje meer dan in de doorsnee brasserie.
Route: even afwijken van de oranje wandelroute die langs Viversel gaat.
In de tijd van het Middelnederlands dierenepos, toen de dieren nog spraken, leefde Reinaert de Vos. Reinaert had meer dan één hol, maar de woonst, die hij" Malpertuus" heette, was veruit zijn zekerste schuilplaats. Daar stak hij zich weg bij harde wintertijden en bij slechte dagen wanneer hij zelf opgejaagd werd; dan kroop hij in het donkerste hol van zijn kasteel Malpertuus; daar waren holen en gangen en gaten, diep en donker, lang en smal, waarvan alleen Reinaert al de in- en uitgangen kende en ze bij nood van binnen uit met zand of plaggen dichtscharrelde. Vanuit dat kasteel Malpertuus plande hij al zijn rooftochten of speelde hij zijn parten aan de andere dieren, 't zij vriend of vijand.
Toen koning Nobel, de leeuw, eens een rijksdag hield, kloegen alle dieren hem aan, Isegrim de wolf, Bruin de beer, Tybaert de kater, Cuwaert de haas, Canteclaer de haan, Belijn het schaap of de ram, Pancer de bever, Tiecelijn de raaf, Rosseelde de eekhoorn, Bruneel de ezel, Boreel de stier en vele anderen; alleen Grimbert de das verdedigde Reinaert die tot de galg veroordeeld werd. Maar Reinaert praatte en loog zodanig dat Koning Nobel hem vrijsprak en Reinaerts grootste vijanden, Bruin de beer en Isegrim de wolf, zwaar liet straffen. Reinaert beloofde als pelgrim naar Rome te trekken en sloot zijn kasteel Malpertuus af.
Het Malpertuus hier te Bel is, evenzeer als het hol van de vos, in een zandduin ingegraven. Er is een eet- en slaapzaal voor jeugdgroepen. Het heeft zijn naam gegeven aan de omliggende bossen, waar Reinaert nog regelmatig verblijft. :
Op het hoogste punt van het duin is er een breed vergezicht te bewonderen, met als middenpunt de koolmijn van Beringen en met vooraan de kerken van Hulsen en Olmen en uiterst rechts Meerhout. Geel ligt achter de dennebossen verborgen.
En als het misschien wat laat is geworden, hoed u voor ..
Malpertuus is afgeleid van het Frans mal pertuis, wat betekent slecht gat, moeilijk neembaar slot.
Budel-Dorplein is een dorp in de gemeente Cranendonck in Nederland met ongeveer 1500 inwoners. Het is ontstaan toen de fabrikantenfamilie Dor omstreeks 1892 een zinkfabriek bouwde in het vennengebied tussen Budel en Weert. In de omgeving van de fabriek lieten de Dors huizen en voorzieningen voor de arbeiders bouwen.
Begin 1892 wilden enkele Belgen een Zinkfabriek stichten in België.
Omdat ze daar, in de omgeving van Luik, geen toestemming kregen zochten ze hun heil in Nederland. Het waren de heren Lucien en Emile Dor en Francois Sepulchre, alledrie uit de omgeving van Luik.
In eerste instantie probeerden ze uit te wijken naar Weert, maar daar kregen ze ook geen toestemming. Grenzend aan Weert lag echter de gemeente Budel, een agrarische gemeenschap met weinig economisch perspectief.
Op 7 juli 1892 kochten zij van de gemeente Budel ongeveer 628 hectare grond. Het gebied lag tussen de spoorlijn Antwerpen-München-Gladbach en de Zuid-Willemsvaart. Deze spoor- en waterweg vormden een onmisbare schakel in de aan- en afvoer van grondstoffen (zinkerts, steenkool, bouwmaterialen) en gerede producten.
Op 14 september 1892 vond de officiële oprichting plaats van de Kempensche Zinkfabriek.
Het moerassige terrein werd gedraineerd. De grote vennen, zoals het Ringelsven, bleven bestaan om als koelreservoirs te kunnen dienen. Er werd een dijk aangelegd, waarop later de trein naar Budel-Schoot zou rijden. Ook werd een haven aangelegd, die gereed was in 1896. Smalspoorlijnen vormden de verbinding met het kanaal en het station in Budel-Schoot. Dit maakten het vervoer mogelijk van zowel producten als personeel. De wegen werden met de bij de zinkwinning vrijkomende zinkassen (sintels genoemd) verhard.
In het land van de Vulkan-Maare, tussen Daun en Manderscheid, in het romantische natuurpark van de Zuid-Eifel, ligt het vakantiedorp Deudesfeld .Deudesfeld is omgeven door oude loof- en naaldwouden en biedt vele mogelijkheden met onder meer wandelingen naar de Eifelmaare en naaroude burchtruïnes. Indien u graag gaat zwemmen dan vindt u in de nabije omgeving in Manderscheid een verwarmd zwembad met grote ligweide.In de zuivere en kruidige eifellucht vindt u in ons landelijk vakantieoord, ver van de drukte en het lawaai, verpozing en diverse mogelijkheden om de vrije tijd door te brengen zoals tennisbanen, een trimbaan en alles wat de vakantieganger nodig heeft.
Het Meerfelder Maar is tussen de 80.000 en 30.000 jaar geleden ontstaan, maar de precieze ouderdom is moeilijk vast te stellen. In 1978 werd de bodem van het meer onderzocht en er zijn talrijke boringen gedaan in het maar. Het maar is ontstaan door een freatomagmatische explosie, waarbij heet opstijgend magma in contact kwam met grote hoeveelheden water. Door de explosie is een krater ontstaan die zich nadien vulde met regenwater. Omdat de bodem van het ontstane meer, bestaand uit stollingsgesteente ondoordringbaar is, blijft het water erin staan. Door onderzoek heeft men vastgesteld dat de vulkaanpijp zich ongeveer 2 tot 6 kilometer in de ondergrond onder het Meerfelder Maar bevindt.
Afstand : Afstand 12,5 km; 8 km enkel zuidelijke lus, 4,5 km wanneer enkel de noordelijke Bewegwijzering : Geen; de wandeltocht valt echter bijna overal samen met gedeelten van andere bewegwijzerde trajecten
GPS :
Deigné ligt circa 15 km onder Luik, dicht bij de E25, afrit 45 (via Louveigné) of 46 (Remouchamps).
Gemeente Aywaille (Provincie Luik)Condroz In een weelderige vallei tussen twee hellingen strekt het dorp zich op het ritme van de reliëfverschillen rond de kerk en het plein uit. Deigné is omgeven door omhaagde velden en beboste hellingen waarop zich de befaamde grenspalen van Stavelot bevinden. Het straatbeeld wordt bepaald door de telkens anders georiënteerde woonvolumes en daken van de huizen, en door de weggetjes die door het dorp slingeren. De huizen zijn bijna allemaal gerenoveerd, wat erop wijst dat de bewoners hun patrimonium en het landelijke karakter van het dorp willen in stand houden. De kern van het dorp wordt gevormd door stenen, meestal halfopen boerderijtjes, die doorgaans uit de 18de eeuw dateren.
Deigné, Mooiste Dorp in Wallonië, is een landelijk plaatsje met huizen in kalk- en zandsteen waarvan de meeste in de 18de eeuw werden opgetrokken. De huizen liggen gegroepeerd rond de kerk en het met een fontein opgesmukte plein, en vormen een merkwaardig homogeen geheel.
In 1975 kreeg Deigné een prijs vanwege de Commissie van Architecturaal Patrimonium van de Raad van Europa.
De laatste titel die het dorpje in ontvangst mocht nemen was die van Mooiste Dorp in Wallonië met een ontdekkingswandeling doorheen het dorp en de omgeving.
Op een steenworp van het dorp, in het safaripark "Monde Sauvage" kan u te voet, per treintje of met de wagen verschillende dieren ontdekken die bijna helemaal vrij rondlopen op de uitgestrekte beboste en groene terreinen. Om de kinderen te animeren zijn er een miniboerderijtje, een speeltuin en een 3D-filmzaal.
De cafetaria en het restaurant liggen naast een exotische volière zodat u bij uw snack of verfrissing in een originele omgeving vertoeft. de dorpstraat foto.zita.be
Start : église Saint-Martin in Tourinnes-la-Grosse. Parking in de omgeving.
Afstand: 9,5 km.
Bewegwijzering: geen.
GPS :
Wandeling door de bosrijke vallei van de Mille, aan de rand van het Meerdael bos. De charme van zijn middeleeuwse kerk, de pittoreske dorpssfeer en de gastvrijheid van zijn inwoners zijn drie grote troeven van Tourinnes-la-Grosse.
Aard van de weg: voornamelijk verharde (geplaveide) en steenpaden
DE ROUTE :
Tegenover de kerk van Saint-Martin , op de place Saint Martin, neem je links de rue de la Bruyère Saint-Martin. Voorbij het kruisbeeld neem je de geplaveide weg naar beneden. Bij de Y-splitsing ga je links. Wanneer je beneden komt, neem je rechts de rue du Moulin. Neem vervolgens links de rue des Brasseries. Enkele tientallen meter verderop steek je de Mille rivier over.
De weg gaat over in een veldweg. Die loopt via de heuvel omhoog tot het gehucht Saint-Corneille. Even hogerop gaat de aarden weg weer over in een asfaltweg. Loop de eerste zijweg rechts van de rue Saint-Corneille voorbij, maar neem de tweede. Die doorkruist het gelijknamige gehucht. Hij wordt gevolgd door een nieuwe geplaveide veldweg. Bij de Y-splitsing wandel je links in de rue Des Boeufs. Loop tot de volgende splitsing met een scherpe hoek. Je bent nu slechts enkele passen verwijderd van de ingang van de voormalige abdij van Valduc , en de vroegere hoeve van de abdij die nog steeds te zien is, naast de abdij.
Bij de splitsing met de scherpe hoek neem je rechts de weg omhoog. Bij de volgende Y-splitsing ga je rechts. Het Meerdael bos ligt links van je. Het volgende kruispunt wordt gedomineerd door de hoeve ferme des Biches .
Ga rechtdoor. Op een bepaald moment loop je langs de rand van het bos. Voorbij het bos loop je verder langs een wei, tot je op het einde een weg tegenkomt die een scherpe bocht naar rechts maakt. Deze plaats heet Petit Champ .
Volg de weg. Neem daarna de volgende weg links die zachtjes de vallei afdaalt tot de T-splitsing met de rue du Stoquoi. Ga nu rechts. Je komt even later bij de chapelle du Rond-Chêne .
Loop de weg recht voor je omhoog. Die loopt voorbij de hoeve in de richting van de Champ Sainte-Barbe. Wandel ongeveer 1,5 kilometer verder, terwijl je alle zijwegen negeert. Aan de Y-splitsing ga je rechts de hoger gelegen weg in. Je komt in de ruelle Saint-Barbe. Op de bank kan je even op adem komen. Bij het naderen van de eerste woningen neemt deze weg de naam ruelle Collin aan. Deze eindigt in de rue de la Bruyères Saint-Martin, die je links in wandelt en die leidt tot de église Saint-Martin .
Bevekom ligt op de drempel van Brabants Haspengouw, aan de rand van het Meerdaalwoud en aan de Boven-Nete. De gemeente is vooral bekend voor het militair vliegveld, maar het overgrote deel van de 3900 ha die de gemeente groot is, heeft in hoofdzaak een agrarische bestemming. Kortom, landelijke rust en schoonheid alom: grote hoeven, een rist kerkjes en kapellen en bescheiden woonkernen, waar soms op feestdagen nog een processie door de straten trekt.
Historisch
Beauvechain en Tourinnes-la-Grosse waren tot op het einde van het Ancien Régime een Luikse enclave in Brabant. De eerste vermelding van Beauvechain dagtekent uit het begin van de 11de eeuw, toen de bisschop van Luik, Balderic II, het patronaat van de parochiekerk aan de abdij van Gembloux afstond.Het kasteel van Valduc stamt uit de 19de eeuw, maar het domein behoorde vanaf de 13de eeuw toe aan een abdij die door graaf Hendrik II van Brabant gesticht werd. Die abdij verdween bij de Franse Revolutie, alleen de hoeve en enkele bijgebouwen staan er nog.Tourinnes-la-Grosse dankt z'n naam aan de kloeke 13de-eeuwse kerktoren, die onafgewerkt bleef.
We starten aan het prachtige plattelandscafeetje t Roodhuis en via de
Babilliestraat wandelen we voorbij de kleiputten met hun natuurreservaat.
Genietend van het mooie landschap komen we vervolgens langs de Zwarte Kapel
en de boerderij Dadizeleleengoed.
Na een stevige wandeling in de Kantinestraat bereiken we de Penemolenstraat , op
het einde ervan zie je t Chiepens Kruis, een kruiskapel die haar naam dankt aan een
etymologische sage.
Wat verder bereiken we de Duizendzinnenstraat die eveneens haar naam dankt aan een etymologische sage.
In deze straat komen we de prachtige vleeshoeve het Goed der Duizendzinnen tegen.
Via de Bergstraat, één van de laatste kasseiweggetjes van Roeselare,
bereiken we het eindpunt.
De vrij schaarse groene longen vindt men in het "Sterrebos" en natuurreservaat de "Kleiputten"
Dit ruim 4,2 ha grote natuurgebied maakte deel uit van een kleigroeve die zich verder naar het zuidwesten uitstrekte.De kleilagen liggen hier vrij ondiep en waren gemakkelijk bereikbaar voor uitbating en verwerking tot bakstenen.De hoge schoorsteen is nog altijd een getuige van de vroegere industriële activiteit.Een kale, wijde en diepe put met wanden met verschillende niveaus bleef over ; de natuur kon aan een herovering beginnen natuurreservaat de "Kleiputten
Elst is een dorp in de Belgische provincie Oost-Vlaanderen en een deelgemeente van de Brakel. Elst was tot 1971 een zelfstandige gemeente. De plaats is gelegen op de heuvelrug tussen de wateren de Perlinckbeek en de Zwalm, op de grens van de Vlaamse Ardennen en de Zwalmstreek. De patroonheilige van Elst is de H. Apollonia.
Hoe ontstonden geutelingen ?
Toen de Nederlanden bezet werden door de Spaanse overheerser, waren ook in Elst troepen van Alva gekazerneerd.
Na verloop van tijd zagen zij hun voorraad maïs opgebruikt, zodat zij geen tortillas meer konden maken.
De legeraanvoerders gaven aan de plaatselijke bevolking bevel een soort tortillas te maken van het lokale meel: tarwebloem. Aldus zouden geutelingen ontstaan zijn.
Het verhaal voegt eraan toe dat in de universiteitsbibliotheek van Bilbao een factuur zou berusten voor levering van enkele honderden geutelinos door de Elstenaars aan het Spaanse leger. Of zij betaald werd is niet geweten.
DE ROUTE :
Parcours : langs landelijke wegen, vrij lastig.
De wandeling vangt aan in het dorp, aan de kerk. De binnenin mooi onderhouden Sint-Apolloniakerk dateert van 1775; de toren is veel ouder en is laat-gotisch. Het "Sint-Apolloniaplein", waar we staan, was vroeger het kerkhof.
We verlaten het dorpsplein met de rug naar de kerk en slaan links de Apolloniastraat in; aan de Ommegangstraat gaan we rechtdoor en komen aldus in Terwalle. Juist voor Terwalle hebben we aan onze linkerzijde de pastorie ( huisnr. 2) en een goede vijftig meter verder het klooster waar vandaag nog onderwijs gegeven wordt. Iets dieper aan onze rechterkant, "in de brakke weeden", merken we het historische Hof-Ter-Walle, waaraan deze weg zijn naam te danken heeft. Deze dalende weg maakt het ons gemakkelijk en weldra ligt het dorpje Elst achter ons. Aan het Groot Kapittel blijven we rechts Terwalle volgen.
In de volgende bocht, op het hoogste punt van Terwalle gekomen, kijken we achterom en kunnen we genieten van een prachtig panoramisch zicht rondom ons: bij mooi weer kan men heel wat kerk- en kapeltorens tellen. Na een korte bochtige afdaling bemerken we links van de weg een beekje.
We komen aan de Smisstraat; op de hoek staat hier een kapel, gebouwd in 1885, een typisch Vlaamse uiting van vervlogen vroomheid. Deze Smisstraat ontleent haar naam aan een smidse die hier reeds in de 17de eeuw bestond, doch nu verdwenen is. We stappen rechtdoor Taalman : een nieuw dal strekt zich voor ons uit, met aan de linkerkant een beboste flank tegenaan de Dorrebeek. Als u deze betonweg bekijkt, begrijpt u dadelijk waarom hij in de volksmond wel eens "de skipiste" wordt genoemd.
Halfweg de afdaling slaan we rechts het Sonkpad in. Waar het Sonk-, Beuken- en Wederspad samenkomen, nemen we het laatste pad dat ons linksaf naar beneden voert. Enkele tientallen meter verder wandelen we over de Dorrebeek.
We volgen het Wederspad langs de populieren, met een zware klim als toetje. Op de Twaalf bunderstraat, slaan we lin ks af. Op onze rechterkant is het huisje nr. 53, ietwat weggestoken. Bekijk het prachtig in eer gehouden kapelletje. Als u goed toekijkt merkt u in het raam boven de inkomdeur nog de vage witte letters: "IN DEN HENGST". Dit is één van de oudste café's in Vlaanderen, tot in september 1992 bewoond door een 99-jarige caféhoudster. De nieuwe bewoners ontdekten in 1994 drie muurschilderingen in de gelagzaal. De sfeer is echt oud-Vlaams met een leuvense stoof, een paar oude volksspelen en een stokoude cafétoog. Het café is enkel tijdens de week-ends open en u kan er een paar speciale bieren proeven. (Verder op het parcours is er nog een herberg).
Na een eventuele rustpauze wandelen we verder en weldra bemerken we twee linden bij twee hoeven op het kruispunt met de Valkenbergstraat. Die linden staan daar niet zomaar. Naast de huizen werden eertijds lindebomen geplant om bij eventuele brand van de strooien daken de andere woningen te beschermen tegen rondvliegende gensters. Omdat de wind hier zowat voor negentig procent uit de westelijke richting komt, staan de bomen ook doorgaans aan de overkant van de hoeve.
Op het einde van de Twaalfbunderstraat volgen we de Bijstierstraat, op het grondgebied van Michelbeke. Op onze linkerhand zien we in de diepte het beukenbos, in de volksmond "Den bos 't Elst" of "de Dompels" genoemd. We wandelen voorbij enkele afgelegen boerderijtjes en als we na een langzame afdaling aan het kruispunt met de Dorrebeekstraat komen, volgen we die linksaf.
We kruisen de Nieuwstraat - hier is een herberg voor het eventuele noodzakelijke "streekbruintje" - en vlak daarna de Dorrebeek, die hier reeds wat breder is : deze Dorrebeek ontspringt in Elst - nabij de watertoren die aan het andere uiteinde van de Twaalfbunderstraat staat - en stroomt dwars door het centrum van Michelbeke om daar in de Zwalm uit te monden.
Aan het kruispunt met de Lepelstraat gekomen kunnen we het mooie kapelletje bekijken, opgedragen aan de H. Antonius. Uit de dikte van de twee linden, die het kapelletje flankeren, kunnen we afleiden dat dit reeds vele tientallen jaren oud is.
Het laag gelegen Elst ligt achter ons en de wandeling brengt ons nu door het hoge Elst. We volgen de Poorterij die naar een heuvelkam leidt. Aan een houten kruis maakt de Poorterij een bocht naar rechts in de richting van Michelbeke.
Aan de Nederpoorterij gekomen verlaten we de Poorterij links af. Nu volgt een laatste klim tot aan Vissegem, waar we links inslaan. Naast ons genieten wij van een uitzonderlijk mooi vergezicht (met zicht op de kerk van Rozebeke).
We wandelen dus nogmaals op een heuvelkam; voorbij een boerderij met twee linden verlaten we het grondgebied van Michelbeke en komen terug in Elst. Wat verder, aan de rechterkant, staat nog een hoeve, terwijl we links, tussen twee linden een Kruislieveheer bemerken. Vlak hierachter slaan we de kouterweg Klein Kapittel in, die ons voor de laatste maal over een voor Elst zo typische heuvelrug voert.
Via dit Klein Kapittel dalen we tenslotte af naar Elst, dat voor ons ligt. Aan de visvijver gegraven op het einde van de jaren zestig, aanvankelijk voor particulier gebruik maar daarna openbaar uitgebaat - nemen we rechtdoor de Heringstraat. We kruisen opnieuw de Lepelstraat om het 2de gedeelte van de Heringstraat te volgen. Na ongeveer 30 m, in de bocht naar links, ziet u rechts een smalle verharde wegel. Deze leidt u naar de kerk.
Eenmaal aan de kerk herneemt u de wandeling (links Apolloniastraat). In plaats van echter rechtdoor Ter Walle te nemen draait u rechts de Ommegangstraat in waar u na ongeveer 30 meter het ovenmuseum vindt. Van het 3de week-end in januari tot eind februari kan u elke zaterdag- en zondagnamiddag geutelingen zien gieten (en proeven). D Geuteling
Bewegwijzering : zeskante bordjes met de naam van de route
GPS : Scherpenheuvel
DE ROUTE :
Langs de Demer, een oude spoorwegbedding en lange veldwegen gaat het naar Scherpenheuvel.
Wie Scherpenheuvel zegt, denkt meteen aan de bekende basiliek die de eindbestemming is van vele bedevaarders.
En is "de Witte" niet onlosmakelijk verbonden met Zichem?
Scherpenheuvel-Zichem ligt in het noorden van de provincie Vlaams-Brabant en grenst aan de provincies Antwerpen en Limburg.
Haar landelijk karakter en het ontbreken van zware industrie charmeert heel wat toeristen. Zowel met de auto als met het openbaar vervoer is de stad makkelijk bereikbaar. Vooral fietsers, wandelaars en natuurliefhebbers voelen zich aangetrokken door de talrijke bossen en ongeschonden natuurgebieden zoals de Kloosterbeemden en het Vierkensbroek.
De alombekende basiliek van Scherpenheuvel, de Maagdentoren in Zichem en de Abdij van Averbode zijn namen die heel wat bezoekers lokken.
Het heuvelachtig landschap zorgt voor mooie vergezichten en om uit te rusten met een hapje en een tapje is er keuze te over.
Een bezoek aan de geboortstreek van schrijver Ernest Claes die "de Witte" van Zichem tot leven riep, is beslist de moeite waard.
De Sint-Jansberg, bij het dorpje Plasmolen (gemeente Mook en Middelaar) was in de ijstijd meer dan 200 meter hoog. Met zijn zeventig meter hoogte telt hij nog steeds mee.
Zoiets mag in Nederland berg genoemd worden.
Tijdens deze schitterende route geniet u van fraaie uitzichten, wandelt u door bossen, langs varens, beekjes en langs landerijen.
Onderweg kunt u pauzeren voor een pannenkoek of een bezoek brengen aan de boerderij die boerenroomijs bereidt.
De Sint-Jansberg is een landgoed met beboste hellingen, akkers en weilanden. De landbouwgronden worden doorsneden door 'holle' wegen. Het bosgedeelte bestaat uit fraaie oude loofbossen en naaldbos. Dit landgoed op de Nijmeegse stuwwal staat bekend om de vele bronbeekjes. Vanaf enkele hoge punten heeft u een prachtig uitzicht op de door houtwallen omgeven akkers en weilanden. In het voorjaar vindt u in het loofbos een tapijt van bosanemoon en speenkruid.
Tip: tijdens natte periodes kan het hier en daar (erg) modderig zijn: draag de juiste schoenen. Gaat u op een zondag op pad, dan zult u een aantal mountainbikers tegenkomen.
Plasmolen (Limburgs: De Plasmeule) is een dorp in de gemeente Mook en Middelaar, in de provincie Limburg in Nederland. Het is gelegen tussen de Maas en de gemeente Groesbeek. De N271 scheidt het dorp van de stuwwallen, waaronder de Sint-Jansberg. Op 1 januari 2005 telde het dorp 326 inwoners.
Plasmolen
Stuwmeertje bij de Sint Jansberg .De Sint-Jansberg is een uniek wandelgebied, gelegen op de stuwwal. het gebied bestrijkt circa 250 hectare en is eigendom van Natuurmonumenten. Het Pieterpad loopt door dit gebied.
De Bovenste Plasmolen, een watermolen die volgens het ankerjaartal uit 1725 stamt, maar waarschijnlijk ouder is, en de resten van de grootste Romeinse villa die ooit in Nederland zijn gevonden liggen in dit gebied. De villa werd ontdekt in 1931 en is vermoedelijk uit de 2de eeuw na Christus.
Voorheen strekte het heidegebied Mookerhei zich uit van Plasmolen in het zuiden tot aan de stadswallen van Nijmegen in het noorden. Op de heide vond in 1574 de Slag op de Mookerheide plaats.
Honderden kunstenaars vestigden zich vanaf 1900 in de natuur van Plasmolen en omgeving. Jacques van Mourik was een van hen en zijn aanwezigheid deed in de jaren 1900-1940 meer kunstschilders besluiten zich in deze omgeving te vestigen. Van Mourik geldt dan ook als de nestor van de Plasmolense kunstenaarskolonie. Het was de enige kunstenaarskolonie die in de provincie Limburg ontstond. Van een "Plasmolense School" is geen sprake omdat alle kunstenaars, hoewel de meesten de ongerepte natuur als inspiratiebron hadden, werkten in hun eigen stijl en volgens hun eigen voorkeuren.
Tot de belangrijkste vertegenwoordigers van de groep behoren naast Van Mourik: Dirk Ocker, Gerard Cox sr., Julius of Jules Brouwers, Leo Niehorster, Theo Deckers en Jopie van Kampen. Met de dood van Jacques van Mourik, verdween de laatste vertegenwoordiger van de eerste kunstenaarsgroep, maar tot op de dag van vandaag wonen en werken tientallen professionele kunstenaars in Mook en omgeving sint jansberg zicht op groesbeek
pad naar kiekberg sint jansberg richting mookerheide
Een tochtje over de Groene Boulevard, aangelegd op de vroegere stadswallen, is een uitstekende manier om een eerste indruk van Hasselt te krijgen. Op deze stadsring zijn er tal van beelden met een eigen verhaal. Bovendien heb je een goed zicht op de eerder kleine stadskern.
Start : Station, Bampslaan, Hasselt
Afstand : 4.5 km
Bewegwijzering : Geen
> Aard: stadswandeling
> Wegdek: overal verharde wegen
> Toegankelijk voor rolwagens: ja
> Hoe te bereiken: het best kan je zich naar de startplaats begeven met het openbaar vervoer, de vertrekplaats ligt immers aan het trein- en busstation. Gratis parkeerplaatsen voor de auto zijn er niet in de directe omgeving.
ROUTEBESCHRIJVING
Hasselt werd voor t eerst vermeld in 1165, toen als Hasluth, een verwijzing naar hazelaren of een
hazelarenbos. Toen was het nog een klein dorpje aan de Helbeek, gelegen op de kruising van twee
wegen. Al in het begin van de 13de eeuw kreeg de stad een vrijheidskeur. Daardoor verwierf ze het
recht om versterkingen te bouwen. In de volgende eeuwen ontwikkelde de stad zich geleidelijk tot het
bestuurlijke en economische centrum van het oude graafschap Loon. In 1839 werd Hasselt
hoofdstad van Limburg. Van op de binnenste stadsring, beter gekend als groene boulevard
dringen we het hart van de stad binnen.
1/ Vanaf het station wandel je door de Bampslaan richting centrum. Kruis de groene boulevard (hier De Schiervellaan) en stap naar rechts. Een eind verder ben je op het groenste deel van de kleine stadsring, met het indrukwekkende standbeeld van de Boerenkrijg. Ietwat verscholen achter het kunstwerk Paardenkracht, met drie steigerende paarden, begint de Nieuwstraat (= Kon. Albertstraat), één van de belangrijkste winkelstraten.
Het standbeeld van de Boerenkrijg, opgericht in 1898, herinnert aan de definitieve
nederlaag van de Boeren tegen de Sansculotten op 5 december 1798 bij het Kapelletje Ter
Hilst, op een paar kilometer van hier
.
Het fraaie kunstwerk Paardenkracht, bij de ingang van de Nieuwstraat, is van de hand van
Jan Desmarets, die hiermee de kracht en de energie van de Hasselaren wilde symboliseren.
De naam Koning Albertstraat, ingevoerd in 1935, is nooit aanvaard door de Hasseltse
bevolking. Die heeft het nog steeds over de Noestroat (Nieuwstraat), een naam die al in
1309 voorkwam.
2/ Bij het kruispunt met de Toekomststraat en de Sint-Jozefstraat heb je links de grote torens
van de TT-wijk in het vizier, met op de onderste verdieping een winkelcentrum. Net na dat
kruispunt ligt rechts het Virga-Jessecollege en wat verder het Moederhuis. Niet veel verder
wacht aan de rechterzijde van de kleine stadsring het sinds kort verlaten klooster van de
Zusters Clarissen.
Op de hoek vande Sint-Jozefstraat en de Guffenslaan staat het bronzen beeld De
toekomst, de scholier, een verwijzing naar de onderwijsrijke buurt en de jeugd, die de
toekomst van Hasselt vormt. Bij de ietwat oudere Hasseltenaren is het Virga-Jessecollege
beter gekend als het Sint-Jozefscollege. Sinds 1882 krijgen vele generaties hier een zeer
gedegen humanioraopleiding. Wat verder op de Guffenslaan staat ook zuidpoolreiziger
Adrien de Gerlache te kijken. Hij werd geboren in Hasselt in 1866.
Ontzettend veel Limburgers openden voor t eerst hun ogen in het Moederhuis, een
materniteit uit 1912 die inmiddels is omgevormd tot een school voor vroedvrouwen.
In Hasselt waren de Zusters Clarissen eigenlijk medestanders van voormalig VRT-weerman
Armand Pien, die liefst mooi weer voorspelde. Talrijk waren de inwoners van Hasselt die met
een mandje eieren (of ander voedsel) kwamen aankloppen bij de zusters in het klooster
(het Monasterium van de Clarissen en Coletinen) met de vraag om te bidden voor mooi weer
op een bepaalde dag. Het eieren brengen naar de Clarissen was een Hasseltse traditie bij
uitstek die nu helaas tot het verleden behoort.
3/ Het eerstvolgende belangrijke kruispunt is dat bij het Kolonel Dusartplein. Rechts achteraan
op het plein herinnert een muur, aan de voormalige Kazerne genoemd naar Commandant
Hoebanx, een van de bevelhebbers van het Elfde Linieregiment. De goed ingerichte en
gebruiksvriendelijke Provinciale Bibliotheek staat op het einde van het plein bij de
Badderijstraat.
Van aan de Provinciale Bibliotheek heb je zicht op het prison. De gevangenis was in
gebruik sinds 1859 maar nu zijn de 58 cellen leeg. Er zijn plannen om er een afdeling van de
Universiteit Hasselt in onder te brengen, met name de faculteit Rechten!
4/ Wandel links in de Badderijstraat totdat je na twintig meter, net voorbij de Provinciale
Bibliotheek rechts in de Witte Nonnenstraat kunt, waar het Nationaal Jenevermuseum zijn
deuren voor je opent.
Vanaf de 17de eeuw werd jenever een populair drankje in de Lage Landen. Met zijn vele
stokerijen en bijhorende activiteiten speelde Hasselt hierin een hoofdrol. Het hoogtepunt van
de jeneverindustrie situeerde zich net na het midden van de 19de eeuw, toen er in Hasselt
26 jeneverstokerijen waren. In één ervan, jeneverstokerij Stellingwerff is nu het Nationaal
Jenevermuseum gehuisvest. Je kunt er het productieproces van volgen en diverse jenevers
proeven. Regelmatig wordt hier nog jenever gestookt in authentieke apparatuur.
5/ Aan het kruispunt met de Demerstraat volg je deze naar links. Mocht je rechtdoor stappen
dan beland je bij het Modemuseum. Een van de bakkers waar je de lekkere echte Hasseltse
speculaas kunt kopen is gevestigd op het nummer 57, in het oud huis Werner Grauls
.
De huidige gebouwen van het Modemuseum dateren uit 1868, maar al sinds 1626 werd er
hier aan ziekenverzorging gedaan. Sinds 1995 heeft mode er de bovenhand, met zowel
permanente als tijdelijke tentoonstellingen.
6/ De Walputstraat rechts brengt je naar de achterzijde van het Stadhuis. Voor het gezellige
gebouw ga je links naar de Lombaardstraat, die je naar links volgt.
Het Hasseltse Stadhuis werd in de 17de eeuw opgetrokken in Maaslandse reniassancestijl;
ongeveer anderhalve eeuw later werd het in gerenoveerd in laatclassicistische stijl. De
Dienst Toerisme ligt om de hoek.
7/ Kruis de Demerstraat naar de Botermarkt. Op het kruispunt beneden, met links de
Zuivelmarkt en haar gevarieerde horeca-aanbod, loopt je route rechts naar de Fruitmarkt en
de Sint-Kwintenskathedraal.
De Sint-Quintinuskathedraal kreeg haar huidige uitzicht in de 15de en 16de eeuw, maar de
oorsprong ligt ergens in het midden van de 13de eeuw. Onder de kunstwerken dienen zeker
vermeld: koorgestoelte uit 1549, een koorlezenaar uit 1536, heiligenbeelden vanaf de 15de
eeuw, tal van kunstwerken vanaf de 16de eeuw. De belangrijkste kerkschat is de oudste
torenmonstrans ter wereld (uit 1286), maar die wordt tentoongesteld in het Stadsmus (hoek
Guido Gezellestraat en Maastrichterstraat).
8/ Loop op de Fruitmarkt voorbij de hoofdingang van de kathedraal, maar niet verder rechtdoor
naar de Grote Markt. Stap naar links om de kathedraal heen via de Kortstraat (ingang
Beiaardmuseum) naar de Vismarkt. Volg de Maastrichterstraat, met of zonder drankje in de
Kleine Hal (op nr. 30) totdat je op het nummer 38 links in de Kadetjessteeg kunt. Op dit
binnenhof (Kadetjesplein) wandel je net voor Het Kookpunt rechts via een doorgang naar de
Maastrichterstraat, die je naar rechts volgt naar de Kleine Maastrichterstraat. Op de hoek
daarvan, tevens een kruispunt, wacht het Borrelmanneke. Rechtdoor brengt dit gezellige
winkelstraatje je naar de Grote Markt.
Een vertegenwoordiger van de jeneverindustrie ontbreekt niet in het lijstje bekende
Hasseltenaars: het Borrelmanneke zit hier op een os. De aanwezigheid van dit dier is niet
vreemd: de pulp van het tot jenever gestookte graan werd eeuwenlang aan ossen
gevoederd.
De Grote Markt van Hasselt is één van de grootste terrassen van Vlaanderen. Je wordt er
opgewacht door Hendrik en Katrien, het eerste inwonerspaar van Hasselt, gezellig zittend op
een bankje.
9/ In de overstaande hoek, naast de apotheek ondergebracht in t Sweert, het oudste huis van
de stad, vervolg je de wandeling door de Kapelstraat, die vaak beschouwd wordt als de wat chiquere winkelstraat omwille van de duurdere modezaken. Plots sta je bij de Virga Jessebasiliek, met op het pleintje een standbeeldje van een zittende Langeman.
De Virga Jessebasiliek dateert uit 1729; ze wordt vooral bezocht omwille van het
miraculeuze beeld van de Virga Jesse uit 1345. Je moet het op het pleintje stellen met een
bronzen beeldje van de Langeman, een werk van de befaamde Hasseltse kunstenaar
Robert Vandereycken, want de échte Langeman is moeilijker te vinden. Die komt slechts
naar buiten om de 7 jaar, tijdens de Virga-Jessefeesten. Deze historische reus (15de eeuw)
in volle wapenuitrusting deelt dan erwtensoep uit op dit pleintje; een traditie die mogelijk
steunt op het feit dat er vroeger behoorlijk wat erwtenteelt was rond Hasselt.
10/ Tegenover het kerkpleintje loop je door de Onze-Lieve-Vrouwstraat en rechtdoor in de
Zwanestraat, vervolgens links in de Lombaardstraat en dan spoedig rechts in de
Schrijnwerkersstraat. Het straatje mondt uit tegenover de Minderbroederkerk, veel beter
gekend als de kerk van het Heilig Paterke.
In een populariteitspoll zou zelfs een bekend hedendaagse politicus het moeten afleggen
tegen Valentinus Paquay (1828-1905), zalig verklaard in 2003 en beter gekend als het Heilig
Paterke. Hij kan bezocht worden links vooraan in de Minderbroederkerk.
11/ Wandel links omlaag in de Minderbroederstraat en rechtdoor in de Dorpsstraat naar een
pleintje, waar je opgewacht wordt door Hendrik van Veldeke, jaar in jaar uit zittend op een
koude steen in een parkje op het pleintje met de mooie Hasseltse naam Reddelberg.
Hendrik Van Veldeke, de vader der Dietsche dichters altegader, werd rond 1140 geboren
in Veldeke, een gehucht van de Hasseltse deelgemeente Spalbeek. Zijn belangrijkste werk is
de Sint-Servaaslegende, geschreven in versvorm in de taal van het volk, het Diets. Een
ander gekend werk van zijn hand is de ridderroman Eneïde, neergepend in het Nederduits.
12/ Je wandeling over de Groene Boulevard vervolgt over de Thonissenlaan, naar links. Het
grote bruine bakstenen gebouw wat verder is de Kunstzaal Onder de Toren, bekend uit de
beginjaren van de kleinkunst, maar nu ook deels bevolkt door de Politie.
Wat er tussen 1950 en 1970 in Zaal onder de Toren gebeurde lag eigenlijk in het
verlengde van wat Van Veldeke deed, die trouwens ook minstreel was. In die periode waren
hier herhaaldelijk optredens en opnames (voor Radio Limburg) van Miel Cools, Jos Ghysen
en Louis Verbeeck. Ook Jacques Brel maakte hier zijn eerste opnames.
13/ Even voorbij deze zaal met een verleden stap je links in Thonissenlaan 9b, zoiets als een
privé-parking met bankje: de Ossekopsteeg (naambordje aanwezig). Laat je even verder niet
tegenhouden door het metalen hekken links, dat doet vermoeden dat je hier op privé-terrein
bent. Stap dit binnenplein over.
Volg de Dr. Willemsstraat naar rechts totdat je rechts, tegenover modewinkel Helsen, in de Diesterstraat kunt.
Je bent weer op de Groene Boulevard en bemerkt wat verder naar links aan de overzijde de Bampslaan.
MET DANK AAN REISROUTES.BE
Boerenkrijgmonument café "de witte non" De botermarkt Hasselt
De enige bergrivier van België, de Ninglinspo, stroomt door een gebied dat sinds 1949 geklasseerd is. Het is een plaats die haar schoonheid puurt uit het wilde karakter ervan. Waarschijnlijk één van de meest aantrekkelijke plaatsen van Hoog-België. De natuur is er uitzonderlijk, er is de mogelijkheid om te baden en je kan er genieten van prachtige uitzichten. De loop van de Ninglinspo is ca. 3,5 km lang en heeft een gemiddeld verval van 7,5%.
De wandeling langs de Ninglinspo is ongeveer 6 km lang en vertrekt vanaf de parking van Vallon de Ninglinspo, waar je makkelijk uw auto kwijt kan. Vanop de parking loop je in de richting van het bos waardoor het bergriviertje zich een weg naar beneden baant. Je doorwaadt het zijriviertje Vieux Chera (of neemt het houten bruggetje) en volgt verder de weg die een 300m verderop de Ninglinspo kruist. Je volgt het gemarkeerde pad langsheen het riviertje. Na een tijdje kom je aan de waterval La Chaudière. Deze laat je links liggen en je vervolgt je weg langsheen de waterloop.
Af en toe kan je, om je tocht nog gevarieerder te maken, de rivier eens oversteken. Her en der kom je tijdens je wandeling langs waterbekkens, die namen kregen als Bad van het hert en Bad van Diana (godin van de jacht). Dit laatste is bijna bovenaan de top van de heuvel gelegen.
Je wandelt verder in de richting van La Fourchette en dan na La Fagne de la Porallèe, een heidegebied dat bezaaid is met moerassen, heideplanten en hier en daar een oude boom. Dit dorre plateau contrasteert sterk met de groene vallei waardoorheen het grootste stuk van de wandeling loopt. Blijf hier goed op de hoofdweg en volg de wegmarkeringen.
Je kruist opnieuw de rivier en komt aan een prachtig uitzichtpunt Drouet.
Even verder verbreedt de weg. Je daalt naar rechts en passeert achter een schuilplaats voor dieren. 200m verderop kom je terug aan de parking waar je enkele uren voordien vertrok.
Alvorens in te stappen kan je je dorst lessen of honger stillen in de nabijgelegen Auberge de Ninglinspo.
Openingsuren
Het hele jaar.
Adres
Point de départ: le parking situé le long de la N633 Aywaille-Trois Ponts (route appellée Sedoz). Nonceveux (Aywaille) Province de Liège Tel.: +32.43843544 Op aanvraag van : Jef Houben
Start : Aan de sportterreinen van Boortmeerbeek in de Meerbemdweg
Afstand : 9 km
Bewegwijzering :
GPS : N50 59.207 E4 34.654
DE ROUTE :
De route loopttussen de gemeenten Boortmeerbeek Rijmenam Keerbergen en Haaght
de Hooiberg is een zandige donk, welke een oude duin is. Het ontstond door rivierafzettingen van de Demer na de ijstijd. De bovenste grondlagen wordt vlug uitgedroogd. Daarom is er een verschil tussen de vegetaties van de Hooiberg en van de omliggende valleigronden. We vonden de bos op de Hooiberg want de bomen hebben lange wortelen om water te kunnen zuigen vanuit de diepte van de grond. Gras met zeer korte wortelen groeien niet op de Hooiberg. Daarnaast zagen we veel weilanden, veel broekbossen en zandige hoogtes
Zepperen is de naam voor een stuk zandleemgrond van duizend hectaren in Vochtig-Haspengouw, gemeente Sint-Truiden, provincie Limburg, deelstaat Vlaanderen, land België. In zijn Latijnse vorm Septimburias of Zeven Koten wordt het al vermeld in de 8ste eeuw. In het Ancien Régime was Zepperen een bank van het Sint-Servaaskapittel te Maastricht en het begaardenklooster van 1425 werd hoofdklooster van deze beweging in de Nederlanden. Tot 1976 was Zepperen een zelfstandige gemeente ten noordoosten van de stad Sint-Truiden. Vanaf dan is het één van de grotere deelgemeenten die bij Sint-Truiden zijn gevoegd in het kader van een bestuurlijke schaalvergroting. Er wonen nu een drieduizendtal mensen, meestal pendelaars. Fruitteelt en onderwijs zijn de belangrijkste werkgevers in het dorp zelf. De gehuchten en wijken zijn : Dries, Dorp, d'Oye, Terstok, d' Eygen, Dekken, Roosbeek,Gippershoven en Tereyken.
Rechts het oude gemeentehuis, tegelijk ook hoofdonderwijzerswoning, uit 1866, een ontwerp van de Sint-Truidense architect Denis. Tegenover het gemeentehuis zie je de lemen herberg Mommen. De weg leidt naar het kerkplein en verder door naar het station van Ordingen. In de verte komt de lemen herberg "In de Dry Gezusters" met de grote notenboom tot vlak tegen de straat.
Zepperen is een deelgemeente van Sint-Truiden in Belgisch-Limburg.
De nederzetting groeide in vochtig Haspengouw bij de Melsterbeek, die ruim 15 kilometer zuidelijker ontspringt nabij de taalgrens van Vlaanderen met Wallonië en aan Geetbets in de Gete vloeit.
Sporen van prehistorische en Romeinse aanwezigheid werden langs deze beek en de Eigenbeek in het noorden van Zepperen aangetroffen.
De eerste vermelding van het dorp, in zijn Latijnse vorm "Septimburias" of zeven koten, dateert uit het einde van de 8e eeuw. In de levensbeschrijving van de heilige Trudo, stichter van de nabijgelegen stad Sint-Truiden, verhaalt men hoe de heilige hier op nachtelijke bedevaart kwam naar de heilige Genoveva van Parijs en er omstreeks 650 zelfs de interim-bisschop Remaclus ontmoette om hem om raad te vragen over zijn roeping. In die tijd was er in Zepperen al een basilica of kerk.
Tot op het einde van de 18e eeuw was het dorp een eilandje van het Maastrichtse Sint-Servaaskapittel binnen het Prinsbisdom Luik. De volksbedevaart tot de zogenoemde "Drie Gezusters" zette dit kapittel wellicht aan tot de bouw van een omvangrijk bedehuis. Van een romaanse kerk die in de 12e eeuw werd gebouwd rest nog slechts de versterkte westertoren. Gedurende vrijwel de hele 15e eeuw werd ter vervanging van de romaanse kerk aan een kerkschip gebouwd in de toen moderne laatgotiek.
Opvallend is het langgerekte grondgebied met het kerkplein aan de zuidwestrand. Gehuchten als Roosbeek, Gippershoven, Tereyken en d'Eygen liggen meer oostelijk en noordelijk. In het midden van het grondgebied lag vroeger het Ekhout of Dekken, al vermeld in 1244. Op deze gemeenteweide tussen Eigenbeek en Bergbeek lieten de dorpelingen hun vee grazen en het rijke gemeentebestuur teelde er populieren. In de loop van de vorige eeuw werd het Dekken tot akkerland omgevormd en sinds onze vijftiger jaren verkavelen de overheden dit terrein geleidelijk voor woningbouw.
Door de ligging vlakbij het commerciële hart en dienstencentrum Sint-Truiden, waarmee Zepperen in 1977 werd samengevoegd, werd het dorp de laatste jaren immers een woongebied voor pendelaars. Door het invullen van de percelen tussen bestaande woningen kreeg het dorp zijn monotone lintbebouwing. De huidige veldweg die Sint-Truiden-Brustem verbond met Wellen-Borgloon via de hoger gelegen Honsberg ten zuiden van de dorpskom is van middeleeuwse, mogelijk romeinse oorsprong.
Zepperen lag vanaf de 19e eeuw in de noordoostelijke hoek van Sint-Truiden tussen de nieuwe steenwegen naar Tongeren (1817) en naar Hasselt (1839) en de spoorlijnen naar Hasselt (1847) en Tongeren (1879). Nieuwe lokale verbindingen werden aangelegd rond 1900 (de directe weg van het kerkplein naar het vlakbijgelegen station van Ordingen) en in 1936 (de weg van het centrum naar het station van Kortenbos, één van de eerste betonwegen in deze streek. Recent wordt het dorp ook ten noorden ontsloten door de expressweg Sint-Truiden-Kortenbos en ten westen door de verbindingsweg Melveren-Ordingen.
In de Sint-Genovevakerk vallen vooral de laatgotische muurschilderingen (1509) en de retabelluiken op uit dezelfde periode. Kort bij de kerk liggen de kerkhofpoort (1765), de kapelanie (1907), de pastorie (1779), het huis van "'t Mesterke" (1904) en de Ouwerxhoeve (deels 1665). Het vermaarde Sint-Aloysiusinstituut groeide op de plek van het vroegere Begaardenklooster, gesticht bij de Melsterbeek in 1425 en nog in die eeuw het hoofdklooster in het bisdom Luik. In de 19e-20ste eeuw verbleven ook de families de Pitteurs, d'Astier en Loyaerts op deze plek. Zepperen, Begaardenklooster. In de 15de eeuw de hoofdvergaderplaats van deze orde. Later tijdelijk kasteel van de lokale baron en uiteindelijk: schoolgebouw.
-Afspraak aan het aloude Recreatiepark Zoet Water, ten zuiden van Leuven. tussen het Heverleebos
en het Meerdaalwoud.
De naam van het gemeentelijk recreatiepark heeft alles te maken met de vier vijvers van het Zoet Water, aan de andere kant van de Maurits Noëstraat. de verbinding tussen Oud-Heverlee en Vaalbeek. Rond 1600 werden ze aangelegd in de vallei van de Vaalbeek.
-Je wandelt in de richting van Vaalbeek om tussen de Hertsvijver - de derde - en de Geertsvijver - de vierde - rechts af te slaan, de Kapellendreef.
Die brengt je tot bij de O.-L.-Vrouwkapel van Steenbergen. Mooie barok in baksteen met versieringen in witte zandsteen. Voor de kapel gebouwd werd, hing er een Mariabeeld tegen een boom. Rond 1600 zouden mensen hier mirakuleus genezen zijn van 'hete koorts' waarna de pastoor van Oud-Heverlee een kapel liet bouwen.
Aan de kapel draai je rechts af om na 750 m de Waversebaan te bereiken. Die volg je richtingWaver tot de eerste zijstraat rechts, de Reigerstraat. Inslaan, de spoorweg Leuven-Ottignies oversteken en verder volgen tot de brug over de Dijle.
Aan de overkant van de Dijle sla je linksaf. Iets meer dan anderhalve kilometer volg je de Dijle stroomopwaarts, tot de Neerijsebaan. Vanaf dat punt wandel je verder de Dijlevallei in, maar op de andere oever.
De Dijle heeft haar bron in Houtain-le-Val (Waals-Brabant) en vormt in Rumst samen met de Nete de Rupel.
Op het einde van deze weg draai je rechtsaf, nog altijd op dezelfde oever, richting Sint-Agatha-Rode. Op de andere oever vervoegt de Lane de Dijle. Zo'n dertig meter voorbij huis nr. 390 sla je links een veldweg. Na honderd meter volg je naar rechts. .
Je wandelt voorbij een serie kleine vijvers waarachter een grote vijver ligt, het Grootbroek, Voor vogelaars is dit een interessante plek, zeker tijdens het trekseizoen, Fuut, wilde eend en kuifeend broeden hier, Tijdens de trek is de visarend hier een regelmatige gast, Links verruigd nat hooiland
Je bereikt opnieuw de Dijle die je verder stroomopwaards volgt tot de rue de Rhocle. Linksaf. Je wandelt door hel gehucht Pécrot, aan het station voorbij en je volgt verder de weg die scherp naar rechts draait. Honderd meter voorbij deze bocht draai je linksaf, de rue Arthur Snaps, omhoog. Na ongeveer zeshonderd meter wordt dit een kasseiweg. Twintig meter verder sla je links een zand- wegje in. Na driehonderd meter kom je op een T. Rechtsaf en honderd meter verder linksaf, tot aan de kerk van Nethen. Voor de kerk volg je de roe de Bossut, zo'n tweehonderd meter naar links om dan rechts de eerste kasseiweg te nemen. Die volg je tot net voor de poort van kasteel Savenel, in een vorig bestaan een karmelietenklooster. Linksaf, de Chemin de Savenel. Na een halve kilometer, net voorbij de omheiningsmuur, rechtsaf. Even opletten nu. Na zo'n 150 m sla je links een zandweg in. Ongeveer een halve km verder stap je de eerste bosweg rechts voorbij, maar nog geen honderd meter verder moet je rechts de rechtse van twee kleine boswegen steil omhoog. Boven kom je op een kruispunt van boswegen. Rechtdoor en je komt in de Herculesdreef. Drie kilometer verder ben je terug bij de O.-L.-Vrouwkapel van Steenbergen. Een lange weg rechtdoor. Om die lijn even te breken stellen we voor dat je pal tegenover de gebouwen van het scoutsdomein De Kluis rechtsaf slaat. Je komt dan bij de Paddenpoelvijver.
Inderdaad, een vijver met padden en kikkers. Waterkiekens en een wilde eend laten zich hier meestal ook zien. Voorbij de vijver neem je links de Pierensweg. Vervolgens weer linksaf, waarbij je het brongebied van de Paddenpoel dwarst. Je klimt de vallei uit door een bos met vooral grove den en Amerikaanse eik. Op het einde linksaf en aan een kruispunt even verder rechtdoor, tot in de Herculesdreef. Rechtsaf, tot aan de kapel en het recreatiepark Spaans Dak, Zoete Waters, Oud-Heverlee
-Start via de Neerstraat, links van de kerk bergaf. Voorbij de hoge platanen kies je de Hoogkouterstraat naar rechts.
Al na zo'n 10 m krijg je een prachtig uitzicht op de Scheldevallei dat echter wel door de domi- nerende elektriciteitscentrale van Ruien wordt verstoord. Naast de koeltoren zie je het grijze Romaanse kerktorentje van Waarmaarde en op de achtergrond het Kluisbos en Kwaremont.
-Waar de Vredestraat rechts in de Hoogkouterstraat uitmondt, neem je het kerkwegeltje, links naast het huis met nr. 19, naar beneden. Het weggetje draait bijna onmiddellijk scherp naar rechts en nu de centrale je gezichtsveld minder beheerst, kun je genieten van de Scheldevallei naast je. Links naast het kerkwegeltje ligt een klein grachtje en duikt overal de typische smeerwortelplant op. Je dwarst een grindweg en blijft de kerkwegel volgen. Het grachtje is intussen verdwenen, net als de smeerwortel die wel van natte voeten houdt.
De kerkwegel loopt uit op de Kaankouter, maar er valt geen straatnaambord te bespeuren. De villa met laat je achter je en je wandelt naar links.
Bij huisnr 27 moet je opletten, want je moet daar vlak voor de grote poort een ander kerkpaadje vinden dat naar rechts door de velden loopt. In de bermen groeien planten wals vlier, witte dovenetel en speerdistel. Het weggetje wordt breder, maar je kunt de typische brede tegels van het kerkpaadje naast de kiezelweg blijven volgen tot in de Sterrestraat. Rechtsaf hier, waarbij je rechts even uitzicht krijgt op het hoger gelegen centrum van Tiegem.
Wandel nu niet verder tot op de grote weg, maar kies de Bieststraat naar links. Op het einde van deze straat ga je naar rechts en dan opnieuw naar rechts de Zonnestraat in langs de fabrieksgebouwen Bruyneel. Je komt uit op de verbindingsweg Ingooigem- Tiegem, een vrije drukke weg die je moet dwarsen. Dit kan het veiligst als je eerst even langs de gevel links van je verder wandelt, tot je aan de overkant het straatje (met het verbodsteken voor vijftonners) ziet.
Voorzichtig oversteken dus en dan de Hellestraat in. Rechts duikt een torentje op en links ligt een prachtig, waardevol bosbiotoopje dat echter niet toegankelijk is. De weg wordt een holle weg, met bermen vol kruiden. De klim naar het hoger gelegen Tiegem begint al aardig door te wegen. De Hoogstraat laat je rechts liggen en je wandelt langs de boomgaard verder. Met de stenen molen in zicht wandel je naar rechts de Bergstraat in en even verder neem je bij de splitsing rechtdoor de Meulebergstraat. Het hoekhuis draagt de naam 'De Sisse', een verbastering van de vroegere herbergnaam 'De Française'. Waar je nu links d'Oude Meulenhoeve vindt, stond vroeger het huis van dorpsfilo- soofT orie Mulders bij wie Streuvels vaak op bezoek kwam. In het bosje rechts ligt de motte van de afgebrande houten molen.
Bij het waterwinningsterrein moet je beslist even halt houden, want je krijgt hier een prachtig uitzicht op de Scheldevallei rechts en de Leievallei links. Rechts staat het huis Ten Berge waar Stijn Streuvels ook dikwijls te gast was. Vóór je staat links de nu afgesloten uitkijktoren . Het eerste wandelpaadje laat je rechts liggen, maar dan wordt het even opletten bij de vangrails rechts van de weg. Daar moet je een wandelwegje vinden dat flink naar beneden het bos in duikt en uitkomt op de weg Tiegem-Anzegem. Daar wandel je langs deze drukke weg naar rechts om zo vlug mogelijk de weg over te steken naar de parking bij het Sint-Arnolduspark . Als je zin hebt, kun je hier uiteraard eerst het park bezoeken.
Over de parking wandel je naar herberg Het Fonteintje toe, waar je links de Doornstraat indraait. Voor je liggen de dorpen Anzegem en Gijzel- brechtegem. De zandleembodem bezorgt de landbouwers hier vruchtbare akkers. Zowat 300 m verder sla je een brede kiezelweg, de Heie- straat, naar rechts in. Het grindpad loopt uit op de Hollendries, die je nu naar links volgt. Deze kronkelende Hollendries voert je langs een klein kapelletje en een rij knotpopulieren. Onmiddellijk voorbij de hoeve 't Hof ter Wilgen sla je rechts de Bassegembosstraat in die je uiteraard langs het Bassegembos leidt. Ook dit bosje, een prachtbiotoop, is privé.
Voorbij het bos sla je rechts de Tweehoevenstraat in. De eerste hoeve is het hof"t Steenen Goed' dat reeds in de 13de eeuw werd vermeld, terwijl de schuur uit de 17 de eeuw dateert. Voorbij de tweede hoeve, "t Hof ter Meere', bereik je de Kolstraat, die je links volgt tot aan het kapelletje in de bocht. Daar lonkt alweer een zalige kerkwegel! Deze wegel komt uit in de Arnolduslaan die je even rechts inslaat. Dan neem je de Kapellestraat rechts, naar de kerk van Tiegem toe.
WEETJES
1 Tiegem bereik je onder meer via de E 17 uitrit 5 Waregem en dan de N382 via Anzegem; of uitrit 6 Deerlijk en dan de N36 richting Ronse via Vichte en Ingooigem. Vanuit Oudenaarde neem je de N8 richting Kortrijk en Avelgem en sla je in Kerkhove rechts af op de N36, richting Deerlijk en E 17.
2 Waarschijnlijk bestond er al vrij vroeg een kerkje in Tiegem. De huidige Sint-Arnolduskerk is een driebeukige hallenkerk waarvan de onderbouw van de vierkante toren met achtzijdige bovenbouw dateert uit de 13de eeuw. Toren, koren en noorderzijbeuk zijn laatgotisch, maar werden rond 1895 ingrijpend verbouwd. Het meubilair is vooral uit de 19de eeuw afkomstig en er stonden ooit vijf altaren.
3 De oorspronkelijke stenen 'Bergrnolen' of'Stampersmolen' dateerde uit 1880 en was geklasseerd. Deze grondzeiler die eerst als oliemolen en sinds 1916 als korenmolen diende, werd in 1936 buiten gebruik gesteld. Volgens de eigenaars waren de grondvesten van de molen echter niet stevig genoeg en vormden deze een bedreiging voor het Woonhuis dat te dicht bij de molen was opgetrokken. De molen werd dus afgebroken en praktisch op dezelfde plaats heropgebouwd, waarbij de oorspronkelijke bouwstijl volledig werd gerespecteerd.
Vroeger werd er tijdens de kermis een tent opgetrokken rondom de molen.
4 In' d'Oude Meulenhoeve' woonde ooit Torie Mulders, dorpsfilosoof en inspiratiebron voor Stijn Streuvels. Op het hoogste punt van de hoevegrond stond vroeger een houten molen. Toen het boek Het kwade oog van Herman Teirlinck verfilmd werd, stak men bij de opnames de molen in brand. Als repliek en protest tegen deze vernielende brand schreef Streuvels zijn boek De terechtstelling van een onschuldige.
5 Huis ten Berge werd gebouwd door kunstschilder Valerius de Saedeleer, die hier van 1908 tot 1914 verbleef. Nadien werd het bewoond door kunstschilder Staf Stientjes en nu door dichter Dirk Dennen.
6 De uitkijktoren staat thans binnen de ornheiningvan een villa. Vroeger genoten de parkbezoekers hier van een machtig uitzicht over de Leie en de Scheldevallei. In zijn boek De VlaamscheArdennen schreef Omer Wattez, naar wie in de Vlaamse Ardennen nu een natuur- en milieuver- eniging is genoemd, dat hier in 1913 een houten 'belvédère' of uitkijktoren stond en dat de bezoekers een verrekijker ter beschikking kregen. Begin 1900 zag Omer Wattez aan de gezichtseinder 'de torens van Doornijk, Kortrijk en Tielt, het uurwerk der nader staande torens van Tiegem en Ingooigem, naar het Zuidoosten toe Kluisberg en Quaremont, naar het noorden toe de hoogte van Wortegem en Bouveloobosch met de kerktorens van Gijselbrechtegem en Ansegem. Naar het oosten toe zien we Kaster.'
7 Het Sint-Arnolduspark, dat onder impuls van de familie Vital Moreels werd aangelegd, is nu nog 6 ha groot. Oorspronkelijk maakte het deel uit van een bosgebied van 60 ha waar volgens de volksmond zelfs vossen leefden . Sinds 1962 wordt het park beheerd en onderhouden door enkele paters redemptoristen van wie er nog drie ter plaatse verblijven.
8 Op de biologische herwaarderingskaart staat het Bassegembosje als waardevol aangeduid. Dit gemengde loofbosje is echter niet toegankelijk voor het publiek. In de middeleeuwen maakte het deel uit van een bosgebied dat zich ver op het grondgebied van Tiegem en Kaster uitstrekte. De heerlijkheid Bassegem waarvan de hoofdhoeve nu nog in Kaster is terug te vinden, behoorde eeuwenlang toe aan de familie van Caloen de Basseghem. Door zijn kleiachtige en dus weinig doorlaatbare bodemstructuur werd het bosje niet zoals de omliggende gedeelten ingepalmd voor landbouwontginning. De Molen van Tiegem Tiegem : het dorp
Start : voormalig gemeentehuis te Dworp - Alsembergsesteenweg
Afstand : 9.5 km
Bewegwijzering : houten palen met schuine kop in blauwe kleur.
GPS:N50 43.844 E4 17.917
DE ROUTE :
Met deze Dworpwandeling hebben we er naar gestreefd aan de wandelaar zoveel mogelijk van Dworp te laten zien op een zo kort mogelijke afstand.
We vertrekken aan het voormalig gemeentehuis. Hier stond vroeger een Romaanse kerk die in 1900 gesloopt werd, omdat ze bouwvallig en te klein was. In 1901 werd een aanvang gemaakt met de bouw van het gemeentehuis.In 1902 werd het plechtig ingehuldigd.
Naast het gemeentehuis rechts, staat de Dworpse schandpaal, daterend uit omstreeks 1650.
We steken de Alsembergsesteenweg over en volgen de Gemeentehuisstraat. We komen aan het Gildenhuis , daterende uit het jaar 1516.
Hier slaan we rechts de Kerkstraat in. Aan het einde van de Kerkstraat nemen we links een voetpad. Meteen ligt de oude dorpskom van Dworp achter ons en bevinden we ons in het groene valleitje van de Steenputbeek. Het gebouw bij het begin van het voetpad is wat overblijft van het Hof te Steen of het Steynen Hof.
Hendrik Consciencepad Het voetpad dat we nu volgen kreeg de naam Hendrik Consciencepad. Verschillende episoden uit Consciences roman "Eene verwarde zaak" (1874) spelen zich immers af te Dworp.
Na een 300-tal meter komen we aan de Steenputbeek. Aan de overkant van het brugje volgen we ze verder stroomopwaarts. De Steenputbeek dankt haar naam aan een steengroeve in het Hallerbos, waar ze ontspringt. We volgen de loop van de Steenputbeek tot aan de Winkelaar, waar we rechts nemen.
Halverwege de helling moeten we achter huisnummer 4 rechts een voetpad inslaan dat de naam Heidebloem draagt.
Aan de Krabbosstraat gekomen, steken we die over en volgen de Prins Boudewijnlaan.Links van deze weg bevindt zich het scoutskamp "La Fresnaye" waar wijlen koning Boudewijn als prinsje af en toe padvinder kwam spelen. Ter hoogte van de Y-wegsplitsing slaan we, rechts, een voetpad in dat ons enkele meters lager bij een kruispunt van zes wegen brengt.
We volgen de Bronweg. Een eindje verder stappen we een beekje over.
Uit het bosje gewandeld, kijken we uit over de vallei van de Molenbeek met zijn beboste noorderhelling. We wandelen verder tot aan het Hof te Wouweringen, één van de oude hoeven van Dworp. Vervolgens komen we aan de Alsembergsesteenweg die we oversteken. Aan de overkant volgen we de Oude Vijverweg om 50 meter verder de Molenbeek over te steken en via de Hanenbosweg aan een kapel te komen.
De kapel van Onze-Lieve-Vrouw ter Nood dateert volgens een opschrift boven de ingang uit 1822. Voorbij de kapel nemen we links en stappen de heuvelrug op. We wandelen weldra naast het Hanenbos. Op de hoogste plek in het bos komt nogal wat bruine ijzerzandsteen in de bodem voor. De plek heeft er haar naam "Bruineput" aan overgehouden. De weg buigt rechtsaf en opnieuw krijgen we een mooi vergezicht. Ook verder voorbij een langgevelwoning wacht ons een panorama, deze maal op het dorpscentrum van Dworp.
Enkele meters vóór de Lotsesteenweg slaan we rechtsaf om 250 meter verder toch nog aan de steenweg te komen, hem over te steken en linksweg de Wortelenberg in te slaan. Ook langsheen de Wortelenberg krijgen we enkele gezichten op Dworp. Via een voetpad komen we verder aan de rand van het Begijnenbos, waar we nu gaan doorwandelen. De rode kleur waarmee de bewegwijzeringspaaltjes gekopt zijn wijst erop dat hier ook de Kesterbeekwandeling langs komt. Op het plateau splitst de weg zich maar we houden rechts aan. Aan de rand van het bos gekomen, wandelen we rechtsaf.
Bij het T - kruispunt nemen we daarna opnieuw rechts. Aan het einde van de Begijnenbosweg is het wegenkruispunt gemarkeerd door een stenen kruis onder een knotwilg en een oude eik. Het kruis is 1768 gedateerd en herinnert er ons aan dat ene Egidius De Blaeser hier verongelukte door van een kar te vallen.
Tegenover het herdenkingskruis wandelen we rechtuit om enkele meters verder rechtsaf de Dikkemeerweg te nemen. Nog een vijftigtal meter verder moeten we linksaf de Duvelsborreweg volgen. Voorbij de hoeve kunnen we genieten van een gezicht over de vallei van de Molenbeek. Aan het einde van de weg wandelen we door een bosje . Weldra komen we aan de Steenput.
Rechts van de beek volgen we nu de Sint-Laureinsborreweg.
Weldra komen we terug in de oude dorpskern van Dworp met de gebouwen van de voormalige brouwerij Winderickx en verschilIende andere 19de-eeuwse woningen. Ter hoogte van huisnummer 4 in de Molenbeekstraat wandelen we over de Molenbeekbrug om daarna via enkele trapjes aan het voormalig gemeentehuis te komen.
Bron : Toerisme Vlaams-Brabant
zicht op het dorp Dworp : op de rand v/h Hallerbos
.jpg/800px-Pfarrkirche_Deudesfeld_(2).jpg)
