HOE MEER REAKTIES ER BINNENKOMEN HOE MEER DE SITE WORDT UITGEBREID------------ALLE ROUTES ZIJN VERKRIJGBAAR ALS GPS-FILE OP AANVRAAG
15-09-2009
Geutelingenpad
Geutelingenpad
Route uitgegeven door VVV Brakel
Start : Dorpsplein Elst
Afstand : 8 km
Bewegwijzering : ja.
GPS : N50 49.826 E3 44.363
Elst is een dorp in de Belgische provincie Oost-Vlaanderen en een deelgemeente van de Brakel. Elst was tot 1971 een zelfstandige gemeente. De plaats is gelegen op de heuvelrug tussen de wateren de Perlinckbeek en de Zwalm, op de grens van de Vlaamse Ardennen en de Zwalmstreek. De patroonheilige van Elst is de H. Apollonia.
Hoe ontstonden geutelingen ?
Toen de Nederlanden bezet werden door de Spaanse overheerser, waren ook in Elst troepen van Alva gekazerneerd.
Na verloop van tijd zagen zij hun voorraad maïs opgebruikt, zodat zij geen tortillas meer konden maken.
De legeraanvoerders gaven aan de plaatselijke bevolking bevel een soort tortillas te maken van het lokale meel: tarwebloem. Aldus zouden geutelingen ontstaan zijn.
Het verhaal voegt eraan toe dat in de universiteitsbibliotheek van Bilbao een factuur zou berusten voor levering van enkele honderden geutelinos door de Elstenaars aan het Spaanse leger. Of zij betaald werd is niet geweten.
DE ROUTE :
Parcours : langs landelijke wegen, vrij lastig.
De wandeling vangt aan in het dorp, aan de kerk. De binnenin mooi onderhouden Sint-Apolloniakerk dateert van 1775; de toren is veel ouder en is laat-gotisch. Het "Sint-Apolloniaplein", waar we staan, was vroeger het kerkhof.
We verlaten het dorpsplein met de rug naar de kerk en slaan links de Apolloniastraat in; aan de Ommegangstraat gaan we rechtdoor en komen aldus in Terwalle. Juist voor Terwalle hebben we aan onze linkerzijde de pastorie ( huisnr. 2) en een goede vijftig meter verder het klooster waar vandaag nog onderwijs gegeven wordt. Iets dieper aan onze rechterkant, "in de brakke weeden", merken we het historische Hof-Ter-Walle, waaraan deze weg zijn naam te danken heeft. Deze dalende weg maakt het ons gemakkelijk en weldra ligt het dorpje Elst achter ons. Aan het Groot Kapittel blijven we rechts Terwalle volgen.
In de volgende bocht, op het hoogste punt van Terwalle gekomen, kijken we achterom en kunnen we genieten van een prachtig panoramisch zicht rondom ons: bij mooi weer kan men heel wat kerk- en kapeltorens tellen. Na een korte bochtige afdaling bemerken we links van de weg een beekje.
We komen aan de Smisstraat; op de hoek staat hier een kapel, gebouwd in 1885, een typisch Vlaamse uiting van vervlogen vroomheid. Deze Smisstraat ontleent haar naam aan een smidse die hier reeds in de 17de eeuw bestond, doch nu verdwenen is. We stappen rechtdoor Taalman : een nieuw dal strekt zich voor ons uit, met aan de linkerkant een beboste flank tegenaan de Dorrebeek. Als u deze betonweg bekijkt, begrijpt u dadelijk waarom hij in de volksmond wel eens "de skipiste" wordt genoemd.
Halfweg de afdaling slaan we rechts het Sonkpad in. Waar het Sonk-, Beuken- en Wederspad samenkomen, nemen we het laatste pad dat ons linksaf naar beneden voert. Enkele tientallen meter verder wandelen we over de Dorrebeek.
We volgen het Wederspad langs de populieren, met een zware klim als toetje. Op de Twaalf bunderstraat, slaan we lin ks af. Op onze rechterkant is het huisje nr. 53, ietwat weggestoken. Bekijk het prachtig in eer gehouden kapelletje. Als u goed toekijkt merkt u in het raam boven de inkomdeur nog de vage witte letters: "IN DEN HENGST". Dit is één van de oudste café's in Vlaanderen, tot in september 1992 bewoond door een 99-jarige caféhoudster. De nieuwe bewoners ontdekten in 1994 drie muurschilderingen in de gelagzaal. De sfeer is echt oud-Vlaams met een leuvense stoof, een paar oude volksspelen en een stokoude cafétoog. Het café is enkel tijdens de week-ends open en u kan er een paar speciale bieren proeven. (Verder op het parcours is er nog een herberg).
Na een eventuele rustpauze wandelen we verder en weldra bemerken we twee linden bij twee hoeven op het kruispunt met de Valkenbergstraat. Die linden staan daar niet zomaar. Naast de huizen werden eertijds lindebomen geplant om bij eventuele brand van de strooien daken de andere woningen te beschermen tegen rondvliegende gensters. Omdat de wind hier zowat voor negentig procent uit de westelijke richting komt, staan de bomen ook doorgaans aan de overkant van de hoeve.
Op het einde van de Twaalfbunderstraat volgen we de Bijstierstraat, op het grondgebied van Michelbeke. Op onze linkerhand zien we in de diepte het beukenbos, in de volksmond "Den bos 't Elst" of "de Dompels" genoemd. We wandelen voorbij enkele afgelegen boerderijtjes en als we na een langzame afdaling aan het kruispunt met de Dorrebeekstraat komen, volgen we die linksaf.
We kruisen de Nieuwstraat - hier is een herberg voor het eventuele noodzakelijke "streekbruintje" - en vlak daarna de Dorrebeek, die hier reeds wat breder is : deze Dorrebeek ontspringt in Elst - nabij de watertoren die aan het andere uiteinde van de Twaalfbunderstraat staat - en stroomt dwars door het centrum van Michelbeke om daar in de Zwalm uit te monden.
Aan het kruispunt met de Lepelstraat gekomen kunnen we het mooie kapelletje bekijken, opgedragen aan de H. Antonius. Uit de dikte van de twee linden, die het kapelletje flankeren, kunnen we afleiden dat dit reeds vele tientallen jaren oud is.
Het laag gelegen Elst ligt achter ons en de wandeling brengt ons nu door het hoge Elst. We volgen de Poorterij die naar een heuvelkam leidt. Aan een houten kruis maakt de Poorterij een bocht naar rechts in de richting van Michelbeke.
Aan de Nederpoorterij gekomen verlaten we de Poorterij links af. Nu volgt een laatste klim tot aan Vissegem, waar we links inslaan. Naast ons genieten wij van een uitzonderlijk mooi vergezicht (met zicht op de kerk van Rozebeke).
We wandelen dus nogmaals op een heuvelkam; voorbij een boerderij met twee linden verlaten we het grondgebied van Michelbeke en komen terug in Elst. Wat verder, aan de rechterkant, staat nog een hoeve, terwijl we links, tussen twee linden een Kruislieveheer bemerken. Vlak hierachter slaan we de kouterweg Klein Kapittel in, die ons voor de laatste maal over een voor Elst zo typische heuvelrug voert.
Via dit Klein Kapittel dalen we tenslotte af naar Elst, dat voor ons ligt. Aan de visvijver gegraven op het einde van de jaren zestig, aanvankelijk voor particulier gebruik maar daarna openbaar uitgebaat - nemen we rechtdoor de Heringstraat. We kruisen opnieuw de Lepelstraat om het 2de gedeelte van de Heringstraat te volgen. Na ongeveer 30 m, in de bocht naar links, ziet u rechts een smalle verharde wegel. Deze leidt u naar de kerk.
Eenmaal aan de kerk herneemt u de wandeling (links Apolloniastraat). In plaats van echter rechtdoor Ter Walle te nemen draait u rechts de Ommegangstraat in waar u na ongeveer 30 meter het ovenmuseum vindt. Van het 3de week-end in januari tot eind februari kan u elke zaterdag- en zondagnamiddag geutelingen zien gieten (en proeven). D Geuteling
Bewegwijzering : zeskante bordjes met de naam van de route
GPS : Scherpenheuvel
DE ROUTE :
Langs de Demer, een oude spoorwegbedding en lange veldwegen gaat het naar Scherpenheuvel.
Wie Scherpenheuvel zegt, denkt meteen aan de bekende basiliek die de eindbestemming is van vele bedevaarders.
En is "de Witte" niet onlosmakelijk verbonden met Zichem?
Scherpenheuvel-Zichem ligt in het noorden van de provincie Vlaams-Brabant en grenst aan de provincies Antwerpen en Limburg.
Haar landelijk karakter en het ontbreken van zware industrie charmeert heel wat toeristen. Zowel met de auto als met het openbaar vervoer is de stad makkelijk bereikbaar. Vooral fietsers, wandelaars en natuurliefhebbers voelen zich aangetrokken door de talrijke bossen en ongeschonden natuurgebieden zoals de Kloosterbeemden en het Vierkensbroek.
De alombekende basiliek van Scherpenheuvel, de Maagdentoren in Zichem en de Abdij van Averbode zijn namen die heel wat bezoekers lokken.
Het heuvelachtig landschap zorgt voor mooie vergezichten en om uit te rusten met een hapje en een tapje is er keuze te over.
Een bezoek aan de geboortstreek van schrijver Ernest Claes die "de Witte" van Zichem tot leven riep, is beslist de moeite waard.
De Sint-Jansberg, bij het dorpje Plasmolen (gemeente Mook en Middelaar) was in de ijstijd meer dan 200 meter hoog. Met zijn zeventig meter hoogte telt hij nog steeds mee.
Zoiets mag in Nederland berg genoemd worden.
Tijdens deze schitterende route geniet u van fraaie uitzichten, wandelt u door bossen, langs varens, beekjes en langs landerijen.
Onderweg kunt u pauzeren voor een pannenkoek of een bezoek brengen aan de boerderij die boerenroomijs bereidt.
De Sint-Jansberg is een landgoed met beboste hellingen, akkers en weilanden. De landbouwgronden worden doorsneden door 'holle' wegen. Het bosgedeelte bestaat uit fraaie oude loofbossen en naaldbos. Dit landgoed op de Nijmeegse stuwwal staat bekend om de vele bronbeekjes. Vanaf enkele hoge punten heeft u een prachtig uitzicht op de door houtwallen omgeven akkers en weilanden. In het voorjaar vindt u in het loofbos een tapijt van bosanemoon en speenkruid.
Tip: tijdens natte periodes kan het hier en daar (erg) modderig zijn: draag de juiste schoenen. Gaat u op een zondag op pad, dan zult u een aantal mountainbikers tegenkomen.
Plasmolen (Limburgs: De Plasmeule) is een dorp in de gemeente Mook en Middelaar, in de provincie Limburg in Nederland. Het is gelegen tussen de Maas en de gemeente Groesbeek. De N271 scheidt het dorp van de stuwwallen, waaronder de Sint-Jansberg. Op 1 januari 2005 telde het dorp 326 inwoners.
Plasmolen
Stuwmeertje bij de Sint Jansberg .De Sint-Jansberg is een uniek wandelgebied, gelegen op de stuwwal. het gebied bestrijkt circa 250 hectare en is eigendom van Natuurmonumenten. Het Pieterpad loopt door dit gebied.
De Bovenste Plasmolen, een watermolen die volgens het ankerjaartal uit 1725 stamt, maar waarschijnlijk ouder is, en de resten van de grootste Romeinse villa die ooit in Nederland zijn gevonden liggen in dit gebied. De villa werd ontdekt in 1931 en is vermoedelijk uit de 2de eeuw na Christus.
Voorheen strekte het heidegebied Mookerhei zich uit van Plasmolen in het zuiden tot aan de stadswallen van Nijmegen in het noorden. Op de heide vond in 1574 de Slag op de Mookerheide plaats.
Honderden kunstenaars vestigden zich vanaf 1900 in de natuur van Plasmolen en omgeving. Jacques van Mourik was een van hen en zijn aanwezigheid deed in de jaren 1900-1940 meer kunstschilders besluiten zich in deze omgeving te vestigen. Van Mourik geldt dan ook als de nestor van de Plasmolense kunstenaarskolonie. Het was de enige kunstenaarskolonie die in de provincie Limburg ontstond. Van een "Plasmolense School" is geen sprake omdat alle kunstenaars, hoewel de meesten de ongerepte natuur als inspiratiebron hadden, werkten in hun eigen stijl en volgens hun eigen voorkeuren.
Tot de belangrijkste vertegenwoordigers van de groep behoren naast Van Mourik: Dirk Ocker, Gerard Cox sr., Julius of Jules Brouwers, Leo Niehorster, Theo Deckers en Jopie van Kampen. Met de dood van Jacques van Mourik, verdween de laatste vertegenwoordiger van de eerste kunstenaarsgroep, maar tot op de dag van vandaag wonen en werken tientallen professionele kunstenaars in Mook en omgeving sint jansberg zicht op groesbeek
pad naar kiekberg sint jansberg richting mookerheide
Een tochtje over de Groene Boulevard, aangelegd op de vroegere stadswallen, is een uitstekende manier om een eerste indruk van Hasselt te krijgen. Op deze stadsring zijn er tal van beelden met een eigen verhaal. Bovendien heb je een goed zicht op de eerder kleine stadskern.
Start : Station, Bampslaan, Hasselt
Afstand : 4.5 km
Bewegwijzering : Geen
> Aard: stadswandeling
> Wegdek: overal verharde wegen
> Toegankelijk voor rolwagens: ja
> Hoe te bereiken: het best kan je zich naar de startplaats begeven met het openbaar vervoer, de vertrekplaats ligt immers aan het trein- en busstation. Gratis parkeerplaatsen voor de auto zijn er niet in de directe omgeving.
ROUTEBESCHRIJVING
Hasselt werd voor t eerst vermeld in 1165, toen als Hasluth, een verwijzing naar hazelaren of een
hazelarenbos. Toen was het nog een klein dorpje aan de Helbeek, gelegen op de kruising van twee
wegen. Al in het begin van de 13de eeuw kreeg de stad een vrijheidskeur. Daardoor verwierf ze het
recht om versterkingen te bouwen. In de volgende eeuwen ontwikkelde de stad zich geleidelijk tot het
bestuurlijke en economische centrum van het oude graafschap Loon. In 1839 werd Hasselt
hoofdstad van Limburg. Van op de binnenste stadsring, beter gekend als groene boulevard
dringen we het hart van de stad binnen.
1/ Vanaf het station wandel je door de Bampslaan richting centrum. Kruis de groene boulevard (hier De Schiervellaan) en stap naar rechts. Een eind verder ben je op het groenste deel van de kleine stadsring, met het indrukwekkende standbeeld van de Boerenkrijg. Ietwat verscholen achter het kunstwerk Paardenkracht, met drie steigerende paarden, begint de Nieuwstraat (= Kon. Albertstraat), één van de belangrijkste winkelstraten.
Het standbeeld van de Boerenkrijg, opgericht in 1898, herinnert aan de definitieve
nederlaag van de Boeren tegen de Sansculotten op 5 december 1798 bij het Kapelletje Ter
Hilst, op een paar kilometer van hier
.
Het fraaie kunstwerk Paardenkracht, bij de ingang van de Nieuwstraat, is van de hand van
Jan Desmarets, die hiermee de kracht en de energie van de Hasselaren wilde symboliseren.
De naam Koning Albertstraat, ingevoerd in 1935, is nooit aanvaard door de Hasseltse
bevolking. Die heeft het nog steeds over de Noestroat (Nieuwstraat), een naam die al in
1309 voorkwam.
2/ Bij het kruispunt met de Toekomststraat en de Sint-Jozefstraat heb je links de grote torens
van de TT-wijk in het vizier, met op de onderste verdieping een winkelcentrum. Net na dat
kruispunt ligt rechts het Virga-Jessecollege en wat verder het Moederhuis. Niet veel verder
wacht aan de rechterzijde van de kleine stadsring het sinds kort verlaten klooster van de
Zusters Clarissen.
Op de hoek vande Sint-Jozefstraat en de Guffenslaan staat het bronzen beeld De
toekomst, de scholier, een verwijzing naar de onderwijsrijke buurt en de jeugd, die de
toekomst van Hasselt vormt. Bij de ietwat oudere Hasseltenaren is het Virga-Jessecollege
beter gekend als het Sint-Jozefscollege. Sinds 1882 krijgen vele generaties hier een zeer
gedegen humanioraopleiding. Wat verder op de Guffenslaan staat ook zuidpoolreiziger
Adrien de Gerlache te kijken. Hij werd geboren in Hasselt in 1866.
Ontzettend veel Limburgers openden voor t eerst hun ogen in het Moederhuis, een
materniteit uit 1912 die inmiddels is omgevormd tot een school voor vroedvrouwen.
In Hasselt waren de Zusters Clarissen eigenlijk medestanders van voormalig VRT-weerman
Armand Pien, die liefst mooi weer voorspelde. Talrijk waren de inwoners van Hasselt die met
een mandje eieren (of ander voedsel) kwamen aankloppen bij de zusters in het klooster
(het Monasterium van de Clarissen en Coletinen) met de vraag om te bidden voor mooi weer
op een bepaalde dag. Het eieren brengen naar de Clarissen was een Hasseltse traditie bij
uitstek die nu helaas tot het verleden behoort.
3/ Het eerstvolgende belangrijke kruispunt is dat bij het Kolonel Dusartplein. Rechts achteraan
op het plein herinnert een muur, aan de voormalige Kazerne genoemd naar Commandant
Hoebanx, een van de bevelhebbers van het Elfde Linieregiment. De goed ingerichte en
gebruiksvriendelijke Provinciale Bibliotheek staat op het einde van het plein bij de
Badderijstraat.
Van aan de Provinciale Bibliotheek heb je zicht op het prison. De gevangenis was in
gebruik sinds 1859 maar nu zijn de 58 cellen leeg. Er zijn plannen om er een afdeling van de
Universiteit Hasselt in onder te brengen, met name de faculteit Rechten!
4/ Wandel links in de Badderijstraat totdat je na twintig meter, net voorbij de Provinciale
Bibliotheek rechts in de Witte Nonnenstraat kunt, waar het Nationaal Jenevermuseum zijn
deuren voor je opent.
Vanaf de 17de eeuw werd jenever een populair drankje in de Lage Landen. Met zijn vele
stokerijen en bijhorende activiteiten speelde Hasselt hierin een hoofdrol. Het hoogtepunt van
de jeneverindustrie situeerde zich net na het midden van de 19de eeuw, toen er in Hasselt
26 jeneverstokerijen waren. In één ervan, jeneverstokerij Stellingwerff is nu het Nationaal
Jenevermuseum gehuisvest. Je kunt er het productieproces van volgen en diverse jenevers
proeven. Regelmatig wordt hier nog jenever gestookt in authentieke apparatuur.
5/ Aan het kruispunt met de Demerstraat volg je deze naar links. Mocht je rechtdoor stappen
dan beland je bij het Modemuseum. Een van de bakkers waar je de lekkere echte Hasseltse
speculaas kunt kopen is gevestigd op het nummer 57, in het oud huis Werner Grauls
.
De huidige gebouwen van het Modemuseum dateren uit 1868, maar al sinds 1626 werd er
hier aan ziekenverzorging gedaan. Sinds 1995 heeft mode er de bovenhand, met zowel
permanente als tijdelijke tentoonstellingen.
6/ De Walputstraat rechts brengt je naar de achterzijde van het Stadhuis. Voor het gezellige
gebouw ga je links naar de Lombaardstraat, die je naar links volgt.
Het Hasseltse Stadhuis werd in de 17de eeuw opgetrokken in Maaslandse reniassancestijl;
ongeveer anderhalve eeuw later werd het in gerenoveerd in laatclassicistische stijl. De
Dienst Toerisme ligt om de hoek.
7/ Kruis de Demerstraat naar de Botermarkt. Op het kruispunt beneden, met links de
Zuivelmarkt en haar gevarieerde horeca-aanbod, loopt je route rechts naar de Fruitmarkt en
de Sint-Kwintenskathedraal.
De Sint-Quintinuskathedraal kreeg haar huidige uitzicht in de 15de en 16de eeuw, maar de
oorsprong ligt ergens in het midden van de 13de eeuw. Onder de kunstwerken dienen zeker
vermeld: koorgestoelte uit 1549, een koorlezenaar uit 1536, heiligenbeelden vanaf de 15de
eeuw, tal van kunstwerken vanaf de 16de eeuw. De belangrijkste kerkschat is de oudste
torenmonstrans ter wereld (uit 1286), maar die wordt tentoongesteld in het Stadsmus (hoek
Guido Gezellestraat en Maastrichterstraat).
8/ Loop op de Fruitmarkt voorbij de hoofdingang van de kathedraal, maar niet verder rechtdoor
naar de Grote Markt. Stap naar links om de kathedraal heen via de Kortstraat (ingang
Beiaardmuseum) naar de Vismarkt. Volg de Maastrichterstraat, met of zonder drankje in de
Kleine Hal (op nr. 30) totdat je op het nummer 38 links in de Kadetjessteeg kunt. Op dit
binnenhof (Kadetjesplein) wandel je net voor Het Kookpunt rechts via een doorgang naar de
Maastrichterstraat, die je naar rechts volgt naar de Kleine Maastrichterstraat. Op de hoek
daarvan, tevens een kruispunt, wacht het Borrelmanneke. Rechtdoor brengt dit gezellige
winkelstraatje je naar de Grote Markt.
Een vertegenwoordiger van de jeneverindustrie ontbreekt niet in het lijstje bekende
Hasseltenaars: het Borrelmanneke zit hier op een os. De aanwezigheid van dit dier is niet
vreemd: de pulp van het tot jenever gestookte graan werd eeuwenlang aan ossen
gevoederd.
De Grote Markt van Hasselt is één van de grootste terrassen van Vlaanderen. Je wordt er
opgewacht door Hendrik en Katrien, het eerste inwonerspaar van Hasselt, gezellig zittend op
een bankje.
9/ In de overstaande hoek, naast de apotheek ondergebracht in t Sweert, het oudste huis van
de stad, vervolg je de wandeling door de Kapelstraat, die vaak beschouwd wordt als de wat chiquere winkelstraat omwille van de duurdere modezaken. Plots sta je bij de Virga Jessebasiliek, met op het pleintje een standbeeldje van een zittende Langeman.
De Virga Jessebasiliek dateert uit 1729; ze wordt vooral bezocht omwille van het
miraculeuze beeld van de Virga Jesse uit 1345. Je moet het op het pleintje stellen met een
bronzen beeldje van de Langeman, een werk van de befaamde Hasseltse kunstenaar
Robert Vandereycken, want de échte Langeman is moeilijker te vinden. Die komt slechts
naar buiten om de 7 jaar, tijdens de Virga-Jessefeesten. Deze historische reus (15de eeuw)
in volle wapenuitrusting deelt dan erwtensoep uit op dit pleintje; een traditie die mogelijk
steunt op het feit dat er vroeger behoorlijk wat erwtenteelt was rond Hasselt.
10/ Tegenover het kerkpleintje loop je door de Onze-Lieve-Vrouwstraat en rechtdoor in de
Zwanestraat, vervolgens links in de Lombaardstraat en dan spoedig rechts in de
Schrijnwerkersstraat. Het straatje mondt uit tegenover de Minderbroederkerk, veel beter
gekend als de kerk van het Heilig Paterke.
In een populariteitspoll zou zelfs een bekend hedendaagse politicus het moeten afleggen
tegen Valentinus Paquay (1828-1905), zalig verklaard in 2003 en beter gekend als het Heilig
Paterke. Hij kan bezocht worden links vooraan in de Minderbroederkerk.
11/ Wandel links omlaag in de Minderbroederstraat en rechtdoor in de Dorpsstraat naar een
pleintje, waar je opgewacht wordt door Hendrik van Veldeke, jaar in jaar uit zittend op een
koude steen in een parkje op het pleintje met de mooie Hasseltse naam Reddelberg.
Hendrik Van Veldeke, de vader der Dietsche dichters altegader, werd rond 1140 geboren
in Veldeke, een gehucht van de Hasseltse deelgemeente Spalbeek. Zijn belangrijkste werk is
de Sint-Servaaslegende, geschreven in versvorm in de taal van het volk, het Diets. Een
ander gekend werk van zijn hand is de ridderroman Eneïde, neergepend in het Nederduits.
12/ Je wandeling over de Groene Boulevard vervolgt over de Thonissenlaan, naar links. Het
grote bruine bakstenen gebouw wat verder is de Kunstzaal Onder de Toren, bekend uit de
beginjaren van de kleinkunst, maar nu ook deels bevolkt door de Politie.
Wat er tussen 1950 en 1970 in Zaal onder de Toren gebeurde lag eigenlijk in het
verlengde van wat Van Veldeke deed, die trouwens ook minstreel was. In die periode waren
hier herhaaldelijk optredens en opnames (voor Radio Limburg) van Miel Cools, Jos Ghysen
en Louis Verbeeck. Ook Jacques Brel maakte hier zijn eerste opnames.
13/ Even voorbij deze zaal met een verleden stap je links in Thonissenlaan 9b, zoiets als een
privé-parking met bankje: de Ossekopsteeg (naambordje aanwezig). Laat je even verder niet
tegenhouden door het metalen hekken links, dat doet vermoeden dat je hier op privé-terrein
bent. Stap dit binnenplein over.
Volg de Dr. Willemsstraat naar rechts totdat je rechts, tegenover modewinkel Helsen, in de Diesterstraat kunt.
Je bent weer op de Groene Boulevard en bemerkt wat verder naar links aan de overzijde de Bampslaan.
MET DANK AAN REISROUTES.BE
Boerenkrijgmonument café "de witte non" De botermarkt Hasselt
De enige bergrivier van België, de Ninglinspo, stroomt door een gebied dat sinds 1949 geklasseerd is. Het is een plaats die haar schoonheid puurt uit het wilde karakter ervan. Waarschijnlijk één van de meest aantrekkelijke plaatsen van Hoog-België. De natuur is er uitzonderlijk, er is de mogelijkheid om te baden en je kan er genieten van prachtige uitzichten. De loop van de Ninglinspo is ca. 3,5 km lang en heeft een gemiddeld verval van 7,5%.
De wandeling langs de Ninglinspo is ongeveer 6 km lang en vertrekt vanaf de parking van Vallon de Ninglinspo, waar je makkelijk uw auto kwijt kan. Vanop de parking loop je in de richting van het bos waardoor het bergriviertje zich een weg naar beneden baant. Je doorwaadt het zijriviertje Vieux Chera (of neemt het houten bruggetje) en volgt verder de weg die een 300m verderop de Ninglinspo kruist. Je volgt het gemarkeerde pad langsheen het riviertje. Na een tijdje kom je aan de waterval La Chaudière. Deze laat je links liggen en je vervolgt je weg langsheen de waterloop.
Af en toe kan je, om je tocht nog gevarieerder te maken, de rivier eens oversteken. Her en der kom je tijdens je wandeling langs waterbekkens, die namen kregen als Bad van het hert en Bad van Diana (godin van de jacht). Dit laatste is bijna bovenaan de top van de heuvel gelegen.
Je wandelt verder in de richting van La Fourchette en dan na La Fagne de la Porallèe, een heidegebied dat bezaaid is met moerassen, heideplanten en hier en daar een oude boom. Dit dorre plateau contrasteert sterk met de groene vallei waardoorheen het grootste stuk van de wandeling loopt. Blijf hier goed op de hoofdweg en volg de wegmarkeringen.
Je kruist opnieuw de rivier en komt aan een prachtig uitzichtpunt Drouet.
Even verder verbreedt de weg. Je daalt naar rechts en passeert achter een schuilplaats voor dieren. 200m verderop kom je terug aan de parking waar je enkele uren voordien vertrok.
Alvorens in te stappen kan je je dorst lessen of honger stillen in de nabijgelegen Auberge de Ninglinspo.
Openingsuren
Het hele jaar.
Adres
Point de départ: le parking situé le long de la N633 Aywaille-Trois Ponts (route appellée Sedoz). Nonceveux (Aywaille) Province de Liège Tel.: +32.43843544 Op aanvraag van : Jef Houben
Start : Aan de sportterreinen van Boortmeerbeek in de Meerbemdweg
Afstand : 9 km
Bewegwijzering :
GPS : N50 59.207 E4 34.654
DE ROUTE :
De route loopttussen de gemeenten Boortmeerbeek Rijmenam Keerbergen en Haaght
de Hooiberg is een zandige donk, welke een oude duin is. Het ontstond door rivierafzettingen van de Demer na de ijstijd. De bovenste grondlagen wordt vlug uitgedroogd. Daarom is er een verschil tussen de vegetaties van de Hooiberg en van de omliggende valleigronden. We vonden de bos op de Hooiberg want de bomen hebben lange wortelen om water te kunnen zuigen vanuit de diepte van de grond. Gras met zeer korte wortelen groeien niet op de Hooiberg. Daarnaast zagen we veel weilanden, veel broekbossen en zandige hoogtes
Zepperen is de naam voor een stuk zandleemgrond van duizend hectaren in Vochtig-Haspengouw, gemeente Sint-Truiden, provincie Limburg, deelstaat Vlaanderen, land België. In zijn Latijnse vorm Septimburias of Zeven Koten wordt het al vermeld in de 8ste eeuw. In het Ancien Régime was Zepperen een bank van het Sint-Servaaskapittel te Maastricht en het begaardenklooster van 1425 werd hoofdklooster van deze beweging in de Nederlanden. Tot 1976 was Zepperen een zelfstandige gemeente ten noordoosten van de stad Sint-Truiden. Vanaf dan is het één van de grotere deelgemeenten die bij Sint-Truiden zijn gevoegd in het kader van een bestuurlijke schaalvergroting. Er wonen nu een drieduizendtal mensen, meestal pendelaars. Fruitteelt en onderwijs zijn de belangrijkste werkgevers in het dorp zelf. De gehuchten en wijken zijn : Dries, Dorp, d'Oye, Terstok, d' Eygen, Dekken, Roosbeek,Gippershoven en Tereyken.
Rechts het oude gemeentehuis, tegelijk ook hoofdonderwijzerswoning, uit 1866, een ontwerp van de Sint-Truidense architect Denis. Tegenover het gemeentehuis zie je de lemen herberg Mommen. De weg leidt naar het kerkplein en verder door naar het station van Ordingen. In de verte komt de lemen herberg "In de Dry Gezusters" met de grote notenboom tot vlak tegen de straat.
Zepperen is een deelgemeente van Sint-Truiden in Belgisch-Limburg.
De nederzetting groeide in vochtig Haspengouw bij de Melsterbeek, die ruim 15 kilometer zuidelijker ontspringt nabij de taalgrens van Vlaanderen met Wallonië en aan Geetbets in de Gete vloeit.
Sporen van prehistorische en Romeinse aanwezigheid werden langs deze beek en de Eigenbeek in het noorden van Zepperen aangetroffen.
De eerste vermelding van het dorp, in zijn Latijnse vorm "Septimburias" of zeven koten, dateert uit het einde van de 8e eeuw. In de levensbeschrijving van de heilige Trudo, stichter van de nabijgelegen stad Sint-Truiden, verhaalt men hoe de heilige hier op nachtelijke bedevaart kwam naar de heilige Genoveva van Parijs en er omstreeks 650 zelfs de interim-bisschop Remaclus ontmoette om hem om raad te vragen over zijn roeping. In die tijd was er in Zepperen al een basilica of kerk.
Tot op het einde van de 18e eeuw was het dorp een eilandje van het Maastrichtse Sint-Servaaskapittel binnen het Prinsbisdom Luik. De volksbedevaart tot de zogenoemde "Drie Gezusters" zette dit kapittel wellicht aan tot de bouw van een omvangrijk bedehuis. Van een romaanse kerk die in de 12e eeuw werd gebouwd rest nog slechts de versterkte westertoren. Gedurende vrijwel de hele 15e eeuw werd ter vervanging van de romaanse kerk aan een kerkschip gebouwd in de toen moderne laatgotiek.
Opvallend is het langgerekte grondgebied met het kerkplein aan de zuidwestrand. Gehuchten als Roosbeek, Gippershoven, Tereyken en d'Eygen liggen meer oostelijk en noordelijk. In het midden van het grondgebied lag vroeger het Ekhout of Dekken, al vermeld in 1244. Op deze gemeenteweide tussen Eigenbeek en Bergbeek lieten de dorpelingen hun vee grazen en het rijke gemeentebestuur teelde er populieren. In de loop van de vorige eeuw werd het Dekken tot akkerland omgevormd en sinds onze vijftiger jaren verkavelen de overheden dit terrein geleidelijk voor woningbouw.
Door de ligging vlakbij het commerciële hart en dienstencentrum Sint-Truiden, waarmee Zepperen in 1977 werd samengevoegd, werd het dorp de laatste jaren immers een woongebied voor pendelaars. Door het invullen van de percelen tussen bestaande woningen kreeg het dorp zijn monotone lintbebouwing. De huidige veldweg die Sint-Truiden-Brustem verbond met Wellen-Borgloon via de hoger gelegen Honsberg ten zuiden van de dorpskom is van middeleeuwse, mogelijk romeinse oorsprong.
Zepperen lag vanaf de 19e eeuw in de noordoostelijke hoek van Sint-Truiden tussen de nieuwe steenwegen naar Tongeren (1817) en naar Hasselt (1839) en de spoorlijnen naar Hasselt (1847) en Tongeren (1879). Nieuwe lokale verbindingen werden aangelegd rond 1900 (de directe weg van het kerkplein naar het vlakbijgelegen station van Ordingen) en in 1936 (de weg van het centrum naar het station van Kortenbos, één van de eerste betonwegen in deze streek. Recent wordt het dorp ook ten noorden ontsloten door de expressweg Sint-Truiden-Kortenbos en ten westen door de verbindingsweg Melveren-Ordingen.
In de Sint-Genovevakerk vallen vooral de laatgotische muurschilderingen (1509) en de retabelluiken op uit dezelfde periode. Kort bij de kerk liggen de kerkhofpoort (1765), de kapelanie (1907), de pastorie (1779), het huis van "'t Mesterke" (1904) en de Ouwerxhoeve (deels 1665). Het vermaarde Sint-Aloysiusinstituut groeide op de plek van het vroegere Begaardenklooster, gesticht bij de Melsterbeek in 1425 en nog in die eeuw het hoofdklooster in het bisdom Luik. In de 19e-20ste eeuw verbleven ook de families de Pitteurs, d'Astier en Loyaerts op deze plek. Zepperen, Begaardenklooster. In de 15de eeuw de hoofdvergaderplaats van deze orde. Later tijdelijk kasteel van de lokale baron en uiteindelijk: schoolgebouw.
-Afspraak aan het aloude Recreatiepark Zoet Water, ten zuiden van Leuven. tussen het Heverleebos
en het Meerdaalwoud.
De naam van het gemeentelijk recreatiepark heeft alles te maken met de vier vijvers van het Zoet Water, aan de andere kant van de Maurits Noëstraat. de verbinding tussen Oud-Heverlee en Vaalbeek. Rond 1600 werden ze aangelegd in de vallei van de Vaalbeek.
-Je wandelt in de richting van Vaalbeek om tussen de Hertsvijver - de derde - en de Geertsvijver - de vierde - rechts af te slaan, de Kapellendreef.
Die brengt je tot bij de O.-L.-Vrouwkapel van Steenbergen. Mooie barok in baksteen met versieringen in witte zandsteen. Voor de kapel gebouwd werd, hing er een Mariabeeld tegen een boom. Rond 1600 zouden mensen hier mirakuleus genezen zijn van 'hete koorts' waarna de pastoor van Oud-Heverlee een kapel liet bouwen.
Aan de kapel draai je rechts af om na 750 m de Waversebaan te bereiken. Die volg je richtingWaver tot de eerste zijstraat rechts, de Reigerstraat. Inslaan, de spoorweg Leuven-Ottignies oversteken en verder volgen tot de brug over de Dijle.
Aan de overkant van de Dijle sla je linksaf. Iets meer dan anderhalve kilometer volg je de Dijle stroomopwaarts, tot de Neerijsebaan. Vanaf dat punt wandel je verder de Dijlevallei in, maar op de andere oever.
De Dijle heeft haar bron in Houtain-le-Val (Waals-Brabant) en vormt in Rumst samen met de Nete de Rupel.
Op het einde van deze weg draai je rechtsaf, nog altijd op dezelfde oever, richting Sint-Agatha-Rode. Op de andere oever vervoegt de Lane de Dijle. Zo'n dertig meter voorbij huis nr. 390 sla je links een veldweg. Na honderd meter volg je naar rechts. .
Je wandelt voorbij een serie kleine vijvers waarachter een grote vijver ligt, het Grootbroek, Voor vogelaars is dit een interessante plek, zeker tijdens het trekseizoen, Fuut, wilde eend en kuifeend broeden hier, Tijdens de trek is de visarend hier een regelmatige gast, Links verruigd nat hooiland
Je bereikt opnieuw de Dijle die je verder stroomopwaards volgt tot de rue de Rhocle. Linksaf. Je wandelt door hel gehucht Pécrot, aan het station voorbij en je volgt verder de weg die scherp naar rechts draait. Honderd meter voorbij deze bocht draai je linksaf, de rue Arthur Snaps, omhoog. Na ongeveer zeshonderd meter wordt dit een kasseiweg. Twintig meter verder sla je links een zand- wegje in. Na driehonderd meter kom je op een T. Rechtsaf en honderd meter verder linksaf, tot aan de kerk van Nethen. Voor de kerk volg je de roe de Bossut, zo'n tweehonderd meter naar links om dan rechts de eerste kasseiweg te nemen. Die volg je tot net voor de poort van kasteel Savenel, in een vorig bestaan een karmelietenklooster. Linksaf, de Chemin de Savenel. Na een halve kilometer, net voorbij de omheiningsmuur, rechtsaf. Even opletten nu. Na zo'n 150 m sla je links een zandweg in. Ongeveer een halve km verder stap je de eerste bosweg rechts voorbij, maar nog geen honderd meter verder moet je rechts de rechtse van twee kleine boswegen steil omhoog. Boven kom je op een kruispunt van boswegen. Rechtdoor en je komt in de Herculesdreef. Drie kilometer verder ben je terug bij de O.-L.-Vrouwkapel van Steenbergen. Een lange weg rechtdoor. Om die lijn even te breken stellen we voor dat je pal tegenover de gebouwen van het scoutsdomein De Kluis rechtsaf slaat. Je komt dan bij de Paddenpoelvijver.
Inderdaad, een vijver met padden en kikkers. Waterkiekens en een wilde eend laten zich hier meestal ook zien. Voorbij de vijver neem je links de Pierensweg. Vervolgens weer linksaf, waarbij je het brongebied van de Paddenpoel dwarst. Je klimt de vallei uit door een bos met vooral grove den en Amerikaanse eik. Op het einde linksaf en aan een kruispunt even verder rechtdoor, tot in de Herculesdreef. Rechtsaf, tot aan de kapel en het recreatiepark Spaans Dak, Zoete Waters, Oud-Heverlee
-Start via de Neerstraat, links van de kerk bergaf. Voorbij de hoge platanen kies je de Hoogkouterstraat naar rechts.
Al na zo'n 10 m krijg je een prachtig uitzicht op de Scheldevallei dat echter wel door de domi- nerende elektriciteitscentrale van Ruien wordt verstoord. Naast de koeltoren zie je het grijze Romaanse kerktorentje van Waarmaarde en op de achtergrond het Kluisbos en Kwaremont.
-Waar de Vredestraat rechts in de Hoogkouterstraat uitmondt, neem je het kerkwegeltje, links naast het huis met nr. 19, naar beneden. Het weggetje draait bijna onmiddellijk scherp naar rechts en nu de centrale je gezichtsveld minder beheerst, kun je genieten van de Scheldevallei naast je. Links naast het kerkwegeltje ligt een klein grachtje en duikt overal de typische smeerwortelplant op. Je dwarst een grindweg en blijft de kerkwegel volgen. Het grachtje is intussen verdwenen, net als de smeerwortel die wel van natte voeten houdt.
De kerkwegel loopt uit op de Kaankouter, maar er valt geen straatnaambord te bespeuren. De villa met laat je achter je en je wandelt naar links.
Bij huisnr 27 moet je opletten, want je moet daar vlak voor de grote poort een ander kerkpaadje vinden dat naar rechts door de velden loopt. In de bermen groeien planten wals vlier, witte dovenetel en speerdistel. Het weggetje wordt breder, maar je kunt de typische brede tegels van het kerkpaadje naast de kiezelweg blijven volgen tot in de Sterrestraat. Rechtsaf hier, waarbij je rechts even uitzicht krijgt op het hoger gelegen centrum van Tiegem.
Wandel nu niet verder tot op de grote weg, maar kies de Bieststraat naar links. Op het einde van deze straat ga je naar rechts en dan opnieuw naar rechts de Zonnestraat in langs de fabrieksgebouwen Bruyneel. Je komt uit op de verbindingsweg Ingooigem- Tiegem, een vrije drukke weg die je moet dwarsen. Dit kan het veiligst als je eerst even langs de gevel links van je verder wandelt, tot je aan de overkant het straatje (met het verbodsteken voor vijftonners) ziet.
Voorzichtig oversteken dus en dan de Hellestraat in. Rechts duikt een torentje op en links ligt een prachtig, waardevol bosbiotoopje dat echter niet toegankelijk is. De weg wordt een holle weg, met bermen vol kruiden. De klim naar het hoger gelegen Tiegem begint al aardig door te wegen. De Hoogstraat laat je rechts liggen en je wandelt langs de boomgaard verder. Met de stenen molen in zicht wandel je naar rechts de Bergstraat in en even verder neem je bij de splitsing rechtdoor de Meulebergstraat. Het hoekhuis draagt de naam 'De Sisse', een verbastering van de vroegere herbergnaam 'De Française'. Waar je nu links d'Oude Meulenhoeve vindt, stond vroeger het huis van dorpsfilo- soofT orie Mulders bij wie Streuvels vaak op bezoek kwam. In het bosje rechts ligt de motte van de afgebrande houten molen.
Bij het waterwinningsterrein moet je beslist even halt houden, want je krijgt hier een prachtig uitzicht op de Scheldevallei rechts en de Leievallei links. Rechts staat het huis Ten Berge waar Stijn Streuvels ook dikwijls te gast was. Vóór je staat links de nu afgesloten uitkijktoren . Het eerste wandelpaadje laat je rechts liggen, maar dan wordt het even opletten bij de vangrails rechts van de weg. Daar moet je een wandelwegje vinden dat flink naar beneden het bos in duikt en uitkomt op de weg Tiegem-Anzegem. Daar wandel je langs deze drukke weg naar rechts om zo vlug mogelijk de weg over te steken naar de parking bij het Sint-Arnolduspark . Als je zin hebt, kun je hier uiteraard eerst het park bezoeken.
Over de parking wandel je naar herberg Het Fonteintje toe, waar je links de Doornstraat indraait. Voor je liggen de dorpen Anzegem en Gijzel- brechtegem. De zandleembodem bezorgt de landbouwers hier vruchtbare akkers. Zowat 300 m verder sla je een brede kiezelweg, de Heie- straat, naar rechts in. Het grindpad loopt uit op de Hollendries, die je nu naar links volgt. Deze kronkelende Hollendries voert je langs een klein kapelletje en een rij knotpopulieren. Onmiddellijk voorbij de hoeve 't Hof ter Wilgen sla je rechts de Bassegembosstraat in die je uiteraard langs het Bassegembos leidt. Ook dit bosje, een prachtbiotoop, is privé.
Voorbij het bos sla je rechts de Tweehoevenstraat in. De eerste hoeve is het hof"t Steenen Goed' dat reeds in de 13de eeuw werd vermeld, terwijl de schuur uit de 17 de eeuw dateert. Voorbij de tweede hoeve, "t Hof ter Meere', bereik je de Kolstraat, die je links volgt tot aan het kapelletje in de bocht. Daar lonkt alweer een zalige kerkwegel! Deze wegel komt uit in de Arnolduslaan die je even rechts inslaat. Dan neem je de Kapellestraat rechts, naar de kerk van Tiegem toe.
WEETJES
1 Tiegem bereik je onder meer via de E 17 uitrit 5 Waregem en dan de N382 via Anzegem; of uitrit 6 Deerlijk en dan de N36 richting Ronse via Vichte en Ingooigem. Vanuit Oudenaarde neem je de N8 richting Kortrijk en Avelgem en sla je in Kerkhove rechts af op de N36, richting Deerlijk en E 17.
2 Waarschijnlijk bestond er al vrij vroeg een kerkje in Tiegem. De huidige Sint-Arnolduskerk is een driebeukige hallenkerk waarvan de onderbouw van de vierkante toren met achtzijdige bovenbouw dateert uit de 13de eeuw. Toren, koren en noorderzijbeuk zijn laatgotisch, maar werden rond 1895 ingrijpend verbouwd. Het meubilair is vooral uit de 19de eeuw afkomstig en er stonden ooit vijf altaren.
3 De oorspronkelijke stenen 'Bergrnolen' of'Stampersmolen' dateerde uit 1880 en was geklasseerd. Deze grondzeiler die eerst als oliemolen en sinds 1916 als korenmolen diende, werd in 1936 buiten gebruik gesteld. Volgens de eigenaars waren de grondvesten van de molen echter niet stevig genoeg en vormden deze een bedreiging voor het Woonhuis dat te dicht bij de molen was opgetrokken. De molen werd dus afgebroken en praktisch op dezelfde plaats heropgebouwd, waarbij de oorspronkelijke bouwstijl volledig werd gerespecteerd.
Vroeger werd er tijdens de kermis een tent opgetrokken rondom de molen.
4 In' d'Oude Meulenhoeve' woonde ooit Torie Mulders, dorpsfilosoof en inspiratiebron voor Stijn Streuvels. Op het hoogste punt van de hoevegrond stond vroeger een houten molen. Toen het boek Het kwade oog van Herman Teirlinck verfilmd werd, stak men bij de opnames de molen in brand. Als repliek en protest tegen deze vernielende brand schreef Streuvels zijn boek De terechtstelling van een onschuldige.
5 Huis ten Berge werd gebouwd door kunstschilder Valerius de Saedeleer, die hier van 1908 tot 1914 verbleef. Nadien werd het bewoond door kunstschilder Staf Stientjes en nu door dichter Dirk Dennen.
6 De uitkijktoren staat thans binnen de ornheiningvan een villa. Vroeger genoten de parkbezoekers hier van een machtig uitzicht over de Leie en de Scheldevallei. In zijn boek De VlaamscheArdennen schreef Omer Wattez, naar wie in de Vlaamse Ardennen nu een natuur- en milieuver- eniging is genoemd, dat hier in 1913 een houten 'belvédère' of uitkijktoren stond en dat de bezoekers een verrekijker ter beschikking kregen. Begin 1900 zag Omer Wattez aan de gezichtseinder 'de torens van Doornijk, Kortrijk en Tielt, het uurwerk der nader staande torens van Tiegem en Ingooigem, naar het Zuidoosten toe Kluisberg en Quaremont, naar het noorden toe de hoogte van Wortegem en Bouveloobosch met de kerktorens van Gijselbrechtegem en Ansegem. Naar het oosten toe zien we Kaster.'
7 Het Sint-Arnolduspark, dat onder impuls van de familie Vital Moreels werd aangelegd, is nu nog 6 ha groot. Oorspronkelijk maakte het deel uit van een bosgebied van 60 ha waar volgens de volksmond zelfs vossen leefden . Sinds 1962 wordt het park beheerd en onderhouden door enkele paters redemptoristen van wie er nog drie ter plaatse verblijven.
8 Op de biologische herwaarderingskaart staat het Bassegembosje als waardevol aangeduid. Dit gemengde loofbosje is echter niet toegankelijk voor het publiek. In de middeleeuwen maakte het deel uit van een bosgebied dat zich ver op het grondgebied van Tiegem en Kaster uitstrekte. De heerlijkheid Bassegem waarvan de hoofdhoeve nu nog in Kaster is terug te vinden, behoorde eeuwenlang toe aan de familie van Caloen de Basseghem. Door zijn kleiachtige en dus weinig doorlaatbare bodemstructuur werd het bosje niet zoals de omliggende gedeelten ingepalmd voor landbouwontginning. De Molen van Tiegem Tiegem : het dorp
Start : voormalig gemeentehuis te Dworp - Alsembergsesteenweg
Afstand : 9.5 km
Bewegwijzering : houten palen met schuine kop in blauwe kleur.
GPS:N50 43.844 E4 17.917
DE ROUTE :
Met deze Dworpwandeling hebben we er naar gestreefd aan de wandelaar zoveel mogelijk van Dworp te laten zien op een zo kort mogelijke afstand.
We vertrekken aan het voormalig gemeentehuis. Hier stond vroeger een Romaanse kerk die in 1900 gesloopt werd, omdat ze bouwvallig en te klein was. In 1901 werd een aanvang gemaakt met de bouw van het gemeentehuis.In 1902 werd het plechtig ingehuldigd.
Naast het gemeentehuis rechts, staat de Dworpse schandpaal, daterend uit omstreeks 1650.
We steken de Alsembergsesteenweg over en volgen de Gemeentehuisstraat. We komen aan het Gildenhuis , daterende uit het jaar 1516.
Hier slaan we rechts de Kerkstraat in. Aan het einde van de Kerkstraat nemen we links een voetpad. Meteen ligt de oude dorpskom van Dworp achter ons en bevinden we ons in het groene valleitje van de Steenputbeek. Het gebouw bij het begin van het voetpad is wat overblijft van het Hof te Steen of het Steynen Hof.
Hendrik Consciencepad Het voetpad dat we nu volgen kreeg de naam Hendrik Consciencepad. Verschillende episoden uit Consciences roman "Eene verwarde zaak" (1874) spelen zich immers af te Dworp.
Na een 300-tal meter komen we aan de Steenputbeek. Aan de overkant van het brugje volgen we ze verder stroomopwaarts. De Steenputbeek dankt haar naam aan een steengroeve in het Hallerbos, waar ze ontspringt. We volgen de loop van de Steenputbeek tot aan de Winkelaar, waar we rechts nemen.
Halverwege de helling moeten we achter huisnummer 4 rechts een voetpad inslaan dat de naam Heidebloem draagt.
Aan de Krabbosstraat gekomen, steken we die over en volgen de Prins Boudewijnlaan.Links van deze weg bevindt zich het scoutskamp "La Fresnaye" waar wijlen koning Boudewijn als prinsje af en toe padvinder kwam spelen. Ter hoogte van de Y-wegsplitsing slaan we, rechts, een voetpad in dat ons enkele meters lager bij een kruispunt van zes wegen brengt.
We volgen de Bronweg. Een eindje verder stappen we een beekje over.
Uit het bosje gewandeld, kijken we uit over de vallei van de Molenbeek met zijn beboste noorderhelling. We wandelen verder tot aan het Hof te Wouweringen, één van de oude hoeven van Dworp. Vervolgens komen we aan de Alsembergsesteenweg die we oversteken. Aan de overkant volgen we de Oude Vijverweg om 50 meter verder de Molenbeek over te steken en via de Hanenbosweg aan een kapel te komen.
De kapel van Onze-Lieve-Vrouw ter Nood dateert volgens een opschrift boven de ingang uit 1822. Voorbij de kapel nemen we links en stappen de heuvelrug op. We wandelen weldra naast het Hanenbos. Op de hoogste plek in het bos komt nogal wat bruine ijzerzandsteen in de bodem voor. De plek heeft er haar naam "Bruineput" aan overgehouden. De weg buigt rechtsaf en opnieuw krijgen we een mooi vergezicht. Ook verder voorbij een langgevelwoning wacht ons een panorama, deze maal op het dorpscentrum van Dworp.
Enkele meters vóór de Lotsesteenweg slaan we rechtsaf om 250 meter verder toch nog aan de steenweg te komen, hem over te steken en linksweg de Wortelenberg in te slaan. Ook langsheen de Wortelenberg krijgen we enkele gezichten op Dworp. Via een voetpad komen we verder aan de rand van het Begijnenbos, waar we nu gaan doorwandelen. De rode kleur waarmee de bewegwijzeringspaaltjes gekopt zijn wijst erop dat hier ook de Kesterbeekwandeling langs komt. Op het plateau splitst de weg zich maar we houden rechts aan. Aan de rand van het bos gekomen, wandelen we rechtsaf.
Bij het T - kruispunt nemen we daarna opnieuw rechts. Aan het einde van de Begijnenbosweg is het wegenkruispunt gemarkeerd door een stenen kruis onder een knotwilg en een oude eik. Het kruis is 1768 gedateerd en herinnert er ons aan dat ene Egidius De Blaeser hier verongelukte door van een kar te vallen.
Tegenover het herdenkingskruis wandelen we rechtuit om enkele meters verder rechtsaf de Dikkemeerweg te nemen. Nog een vijftigtal meter verder moeten we linksaf de Duvelsborreweg volgen. Voorbij de hoeve kunnen we genieten van een gezicht over de vallei van de Molenbeek. Aan het einde van de weg wandelen we door een bosje . Weldra komen we aan de Steenput.
Rechts van de beek volgen we nu de Sint-Laureinsborreweg.
Weldra komen we terug in de oude dorpskern van Dworp met de gebouwen van de voormalige brouwerij Winderickx en verschilIende andere 19de-eeuwse woningen. Ter hoogte van huisnummer 4 in de Molenbeekstraat wandelen we over de Molenbeekbrug om daarna via enkele trapjes aan het voormalig gemeentehuis te komen.
Bron : Toerisme Vlaams-Brabant
zicht op het dorp Dworp : op de rand v/h Hallerbos
We beginnen deze wandeling op het dorpsplein van Molenstede.
Aan de oostkant van dit plein bevindt zich het neoclassicistische DORPS KERKJE. De kerk was eeuwenlang toegewijd aan Onze-lieve-Vrouw, maar nadat Molenstede in 1977 bij Diest werd gevoegd, kreeg de parochie de heilige Jozef als patroon. De stad had immers ook een O.-L.-Vrouwparochie. Het schip en de ingebouwde westertoren dateren van 1838, terwijl de kruisbeuk en het koor in 1859-60 werden gebouwd.
We verlaten het dorpsplein aan de noordkant en steken via het "Minnebrugje" het Zwart Water over.
Deze beek komt 3 km verder oostwaarts tot stand door de samenvloeiing van de Grote en de Kleine Beek en mondt, omgedoopt tot Hulpe, te Zichem in de Demer uit. Haar naam te Molenstede heeft waarschijnlijk te maken met de donkere kleur van het water, die afkomstig was van de veengronden in de vallei.
Een bredere brug werd op 1 2 mei 1 940 door het Belgisch Leger gebombardeerd met de bedoeling de Duitse invaller in zijn opmars te hinderen. De watermolen, die ooit aan de oorsprong lag van de dorpsnaam, verdween reeds in de 16de eeuw.
Aan de overkant van de beek slaan we rechtsaf en volgen daarna de weg, links van de witgeschilderde woning.
We klimmen naar het Molenveld, een zevental meter hoger. De weg, die nog gedeeltelijk zijn hol karakter heeft bewaard, is afgezoomd met enkele inlandse eiken
Bij de Y-wegsplitsing nemen we rechts.
Eerst wandelen we voorbij een aanplanting van fijnspar, door elkeen wel gekend als de "kerstboom". De randbegroeiing bestaat uit inlandse eik. Aan onze rechterkant kijken we uit over akkers en een eikendreef.
Vervolgens komen we links voorbij een perceel met Corsikaanse den en Amerikaanse eik. Een gedeelte van dit bos perceel is afgeboord met meidoorn, een struik die vroeger veel werd aangewend voor hagen. De meidoorn draagt in mei-juni witte bloemetjes die na bevruchting in de herfst rode bessen voortbrengen.
Aan een Onze-Lieve-Vrouwkapelletje gekomen, slaan we linksaf, wandelen voorbU het Molenveldkasteeltje en komen bij de Ramacxhoeve.
Het was een pachthoeve die in 1765 werd aangekocht door ene Martinus Ramacx, naar wie ze nu nog steeds wordt genoemd.
Vóór deze hoeve nemen we rechts de Bosmansstraat en wandelen tot voorbij huisnummer 9. We verlaten nu de asfaltweg en volgen, linksaf, een voetweg
door weiden en verruigde hooilanden. Even verder steken we een leigracht over.
Dit gebied is vochtig en wordt gedraineerd door verschillende grachten.
We wandelen naast zo'n gracht tot aan een betonweg, die we linksaf volgen.
Het is een drukbereden weg, zodat we wel even moeten uitkijken.
Vijftig meter verder nemen we rechtsaf de Stalstraat daarna nogmaals rechtsaf.
We steken de Turnhoutsebaan - voorzichtig! - over en volgen verder de Stalstraat.
Bij de T -wegsplitsing nemen we vervolgens links om onmiddellijk daarna, rechts, de Prin- sendreef in te slaan.
Dadelijk laten we de woningen achter ons en krijgt de wandeling een bosrijker uitzicht. Zo bevindt er zich aan de rechterkant van de straat een heidegebied waarop een pioniersvegetatie tot ontwikkeling is gekomen met vooral berk, eik, Amerikaanse vogelkers en grove den.
We komen aan het kruispunt met de Witte Weyerstraat gemarkeerd door een kapelletje dat toegewijd is aan Onze-Lieve-Vrouw van Banneux.
We volgen verder de Prinsendreef, hier nog een zandige weg die overwegend is afgezoomd met berken en waar we ook gaspeldoorn aantreffen.
De gaspeldoorn is een struik die vooral groeit op zandige en meestal ook zure gronden. In het vroege voorjaar draagt hij talrijke gele bloempjes en die ontluiken reeds vóór de fijne, scherpe bladeren verschijnen.
Op het einde van de zandweg nemen we links.
Door een landschap van weiden en kleine boom partijen wandelen we tot aan de Kiewithoeve.
Dit café-restaurant, met minigolf en kleine kinderspeeltuin, ligt net over de Brabants- Limburgse provinciegrens op het grondgebied van Engsbergen-Tessenderlo.
Dat is ook het geval met de Asdonkstraat, die we vanaf hier volgen.
Ze is genoemd naar de plaats Asdonk. Een donk is een lichte, zandige verhevenheid in
een moerassige streek. Deze drogere plaatsen werden vaak voor bewoning uitgekozen en in dit geval gaat het om een landhuis en een hoeve.
Zo dadelijk wandelen we voorbij "GROOT ASDONK", een fraai park dat in het begin van de 1 9de eeuw aangelegd werd rondom het gelijknamige landhuis. Het bevindt zich rechts van de weg en bestaat eigenlijk uit een grote vijver met verschillende eilandjes, beplant met beuken, eiken en rododendronstruiken, en onderling verbonden met sierlijke bruggetjes.
Voorbij dit parkgedeelte krijgen we een doorkijk naar het landhuis met hoeve.
De hoeve werd in de tweede helft van de 1 8de eeuw gebouwd door Arnold Cox, voormalig drossaard te Diest. Hij had het domein in 1753 aangekocht van de meierij Kaggevinne-Kempen. De drossaard was de hoogste rechterlijke en administratieve ambtenaar in de stad. Het landhuis dateert uit de 19de eeuw.
Op het einde van de Asdonkstraat nemen we rechts de Steenovenstraat.
Op de plek waar de geasfalteerde Steenovenstraat naar links afbuigt, blijven wij naast het bos rechtdoor wandelen tot aan een weide. Hier nemen we rechts een beukendreef.Samen met enkele andere dreven in "Groot Asdonk" werd ze nog aangelegd door drossaard Cox. Deze beuken zijn dan ook meer dan tweehonderd jaar oud. Halverwege de dreef krijgen we een gezicht op de zuidkant van het landhuis "Groot Asdonk."
Aan het einde van de beukendreef slaan we linksaf en komen 250 meter verder voorbij de voormalige 19de-eeuwse hoeve "Klein Asdonk".
De omgeving van deze hoeve was op het einde van de 1 9de eeuw het werkterrein van de landbouwkundige Denis Verstappen uit Diest (1837-1902). Die voerde hier experimenten uit i.v.m. groenbemesting, waarvan het de bedoeling was de schrale, zanderige Kempengrond vruchtbaarder te maken. De aanplanting van lupinen, een vlinderbloemige plant waarvan de wortelknolfetjesbacteriën de grond met extra stikstof verrijken, leek hem daartoe een geschikt middel. Denis Verstappen mocht zich verheugen in heel wat belangstelling uit landbouwmiddens en werd ook zeer gewaardeerd voor zijn opzoekingswerk.
We vervolgen onze wandeling en komen weldra aan een vijf- sprong van wegen.
We kiezen de richting van de huisnummers 47 en 47/1 en wandelen tussen aanplantingen van grotendeels inlandse eik en grove den met een onderbegroeiing van Amerikaanse vogelkers.
Het Bolhuiskapelletje is onze volgende halte. Het dateert uit de tweede helft van de I8de eeuw en achter een smeedijzeren luikje kregen verschil/ende heiligenbeelden een plaatsje. Eén van die
J ten pater. die in 1888 door paus Leo XIII heilig werd verklaard. op 13 maart 1599 te Diest werd geboren en de nabije BoIhuishoeve eigendom was van de grootvader van Jan.
Vanaf het kapelletje hebben we trouwens uitzicht op deze hoeve. gelegen aan de rand van de vallei waarin Kleine en Grote Beek samenvloeien tot het Zwart Water.
Achter het kapelletje vervolgen we de wandeling rechtsaf tot aan de Asdonkstraat. maar nu op het grondgebied van Molenstede.
We volgen de Asdonkstraat in zuidwestelijke richting en blijven langs bos- en weideland wandelen
Aan de wegsplitsing met de Witte Weyerstraat blijven we rechtdoor wandelen. Daar wandelen we langs de zuidelijke voet van de Eikelenberg. die als woongebied werd verka- veld. en bereiken na ongeveer 600 meter de Turnhoutsebaan. Ook nu kijken we goed uit bij het oversteken van deze drukke weg.
Aan de overkant ervan nemen we een voetweg. die ons door het struikgewas en langs akkers naar het Mariakapelletje bij de eikendreef op het Molenveld leidt.
Hier wandelen we rechtdoor en komen voorbij het Molenvéldkasteel. waarvan we tussen het parkgroen een blik kunnen opvangen. Dit landhuis werd gebouwd in 1909 door Dr. Henri Verstappen. zoon van voornoemde landbouwkundige.
Voorbij het bos buigt de weg naar links af en leidt ons terug naar het Dorpsplein van Molenstede.
Het vertrekpunt van deze wandeling bevindt zich in het oude centrum, gelegen aan de andere kant
van de drukke weg Lanaken - Maaseik, op weg naar Stokkem.
-Vertrek op net parkeerpleintje aan de Oude Kerkstraat.
De gotische kerktoren, uit de 16de eeuw, staat er nog alleen, de kerk zelf werd ca. 1910 afgebroken. Bemerk de oude kerkhofmuur en het brouwershuis uit 1712.
-Volg het bewegwijzerd wandelpad dat je langs de Maas en de Oude-Maas voert. Na de Oude Kerkstraat, links de Vissersstraat in en voorbij de oude Kapelanij uit 1746. Dan, net vóór het bruggetje over de Oude Maas, het asfaltweggetje links (1).
Je passeert het armenhuis uit 1700, aan je rechtetkant de Oude Maas. Op de T ga je rechtsaf.
Blijf deze weg volgen tot aan de Maas. Onderweg zie je links een oude, volgelopen, grindput en rechts de Oude Maas, met in de verte de kerk van Stokkem.
Steek een binnendijk over. Aan de Maas ga je rechtsaf, over de Hoogbrug, waaronder de Oude Maas in de Maas stroomt (2).
Juist voorbij het bruggetje, zien we nog een oude grenspaal, nr: 119 om precies te zijn.
We gaan de Maas nu een heel stuk volgen. Aan de overkant ligt Nederland, wij blijven in België wandelen.
Na een flink stuk stappen, zien we aan onze rechterkant een grote waterplas, die ontstond door net ontginnen van grind. Achter de plas, een bedrijf dat nog in werking is en de kerk van Stokkem.
Aan de overkant zien we weldra het Nederlandse dorp Obbicht. Hier werd de kerk ooit door een overstroming weggespoeld.
Daarna zien we in de Maas een soort stroomversnelling en nemen dan de eerst grindweg rechts (3). Vanaf dit punt kunnen we in de verte het veer 'Hoal euver' zien. Zover gaan we dus niet, we volgen gewoon de grindweg tot aan de binnendijk en volgen deze naar rechts. Hier is het mooi wandelen, links van ons akkers, rechts, eerst een kreek, later de Oude Maas.
In Stokkem nodigen de terrasjes van de tavernes 'Oude Maas' en 'De Kaai' uit tot een verfrissend drankje. We blijven nog steeds de dijk volgen en wandelen bij het buitenkomen van Stokkem opnieuw langs de grote waterplas, die we daarstraks reeds langs de andere kant passeerden.
In het gehucht Boyen, zien we, links tussen de weiden, een kapelletje staan.
Het is de neogotische bakstenen kapel van O.-L.-Vrouw van de 7 Smarten, uit 1887 en gerestaureerd in 1978.
We verlaten de dijk en draaien, na huis nr. 9, linksaf, een smal asfaltweggetje in (4).
We bochten met het weggetje naar rechts en nemen dan, na ca. 50 m, het asfaltwegje naar links. Aan de enige wegsplitsing die we tegen komen, aan net laatste huis dat tegen komen, vooraleer we de open vlakte intrekken, houden we links aan. Nu is het gewoon nog rechtdoor wandelen tot aan het kruispunt. Oude maasarm Mariapark - oude kertoren
-Start op het Sint Hubertusplein voor de kerk links
-We steken de grote baan over , de Molenstraat
-Postbaan rechtdoor de holle weg in en over
-Links Hezerheideweg
-Links Heesstraat
-Links Barenbergesweg
-Links en na 50 meter rechts het bospad in
-Links Hezestraat
-Rechts Postbaan
-Links Kromme Elleboog
-Rechtdoor Rauwbergstraat
-Links Stappersestraat
-Links Wittehoefstraat
-Rechts de veldweg naast de Veldbeek in de waterstraat
-Links Berkstraat
-Terug op het Sint Hubertusplein
Schaffen is een deelgemeente van Diest (kanton Diest, arrondissement Leuven, Vlaams-Brabant, België). Het ligt op de overgang van de Kempen naar Hageland.
Schaffen is vooral bekend omdat de kazerne en het opleidingscentrum van het Belgisch leger voor parachutisten er gevestigd is, en een militair vliegveld, aangelegd door het Duitse leger tijdens de Eerste Wereldoorlog. Dit vliegveld wordt ook gebruikt door de Diestse Aero Club (DAC) om te zweefvliegen en door Diest Model Club (DMC) voor het vliegen met modelbouw-vliegtuigen.
De voormalige gemeente had tussen 27 mei 1878 en 29 september 1957 een eigen station langs spoorlijn 17 tussen Diest en station Beringen-Mijn.
VERLOREN KOSTMOLEN
Voor zover bekend stonden er in Schaffen drie windmolens : één op "De Kalverberg" in Schoonaarde, één op de "Doodsberg" en één in de Kerkstraat.De eerste molen werd in 1865 overgebracht naar Kortenaken.De tweede molen op Schoonaarde stond er van 1742 tot1887 om dan te verhuizen naar Assnt.In 1959 werd deze staakmolen terug overgebracht naar Diest en gerestaureerd.Deze molen is nu beter gekend onder de benaming "Lindemolen" en staat ter hoogte van het provinciedomein Halve Maan.
De derde molen van Schaffen, stond oorspronkelijk op het gehucht Eindeken in Beverlo die dateert van 1826.In 1903 verdween hij uit het Beverlose landschap om te verhuizen naar Schaffen.Hij werd gekocht door Amandus Peeters en heropgebouwd in de Kerkstraat, waar hij tot in 1966 bemalen werd door Victor Loots.Sinds de dag dat Victor op pensioen ging, draaiden de wieken niet meer en werd de molen niet meer onderhouden.
De stad Diest kocht daarom in 1982 de windmolen, die beschermd werd op 27 september 1979 zodat het voortbestaan ervan gewaarborgd zou blijven.
De molen werd gerestaureerd de stad Diest in de periode van 2004-2005.
Toegankelijk:
Elke eerste en derde zondag van de maand vrij te bezoeken: van 10.00 tot 13.00 uur
Van op de autosnelweg E314 (Leuven-Hasselt) neem je afrit 22 (Tielt-Winge). Volg richting Tielt-Winge. De signalisatie met bruine bordjes brengt je tot op de ruime parking van het kasteel.
DE ROUTE :
Deze wandeling is een oude bedevaartsweg. Over de heuvelkam leidde hij de pelgrims naar de Sint-Martinuskerk van Wezemaal, waar Sint Job werd vereerd. Nu brengt hij ons naar de wijnkelder onder het neogotische oude gemeentehuis van Wezemaal gebouwd in 1898 en van de hand van architect Langerock. De kelders ervan zijn ingericht als wijnkelder.. Na een geleide wandeling kan je onder de gewelven een lekker wijntje proeven of een bezoekje brengen aan actieve wijnbrouwers. De Sint Jobswandeling loopt voor een groot gedeelte door holle wegen met regelmatig een zicht over de Wingevallei of over de heuvels van Gelrode met in de verte de Moedermolen. In de vlakte zetten we de tocht verder langs een riviertje voorbij de H. Geestmolen en daarna door de beemden van Sint- Pieters- Rode met zijn prachtige pastoorswoning, midden in de vallei, omgeven door walgrachten.
Kasteel van Horst, Holsbeek, Vlaams Brabant zicht op de vallei Sint-Pieters-Rode - De Pastorie
Deze route vormt een lus van 8,8 km. Hij werd voorgesteld door de heer Philippe CRISPIN. Je maakt kennis met de plaatsen Spy en Onoz dankzij hun bouwkunstige en natuurlijke erfgoed.
DE ROUTE :
Het begin van het parcours loopt via oneffen straten.
Wees voorzichtig aan de kruispunten.
Je verlaat Spy door een bos (Bois des Golettes) en gaat in de richting van de vallei van de Orneau.
Na een eind naast weiden bereik je opnieuw een bos (Bois de Bètche aux Roches). De grot van de Man van Spy ligt in de buurt. Het traject loopt verder langs een spoorweg.
Je komt aan in Onoz in de nabijheid van een gerenoveerde 18de-eeuwse watermolen. Je passeert voorbij de kapel van Notre-Dame de Montserrat, gerestaureerd in het midden van de 20ste eeuw door de familie Beauffort.
Ga verder via de Rue du Casino en dan de Rue du Château. Het kasteel van Spy verschijnt op je rechterkant.
Keer terug naar de start.
Spy is een dorp in de gemeente Jemeppe-sur-Sambre in de Belgische provincie Namen. Spy is bekend als één van de vindplaatsen van resten van de Neanderthaler-mens.
De grot bevindt zich in een heuvelflank op de linkeroever van de Orneau, een zijrivier van de Samber, circa 20 meter boven waterniveau. De holte in de bergwand heeft zich op een natuurlijke manier gevormd in het kalksteenmassief, circa 330 miljoen jaar geleden (Viséen), toen na de ijstijd het water nog tot deze hoogte kwam. De grot bestaat uit een hoofdruimte en rechts daarvan en ook erboven kleinere zalen. Vóór de grot bevindt zich een terras en er zijn hellingsafzettingen, veroorzaakt door het wegruimen van puin tijdens opgravingen. De grot wordt bereikt door een bos, dat door de verscheidenheid van de ondergrond (kalksteen, zandsteen en leisteen) een gevarieerde vegetatie vertoont, die op haar beurt weer heeft gezorgd voor een rijke fauna. De grot van Spy en de omgeving ervan werden in 1981 geklasseerd als monument en site.
Dit pad gaat voornamelijk over verharde wegen en paden. Ronduit schitterend zijn de uitzichten vanuit Straten en vanaf het Wilhelminakanaal op de Oirschotse kerktoren. Bij de St. Antoniuskapel in Staten staat u even stil om een kruisje te slaan. Ook komt u onderweg prachtige voorbeelden tegen van verbouwde en gerestaureerde langgevelboerderijen.
Deze website van Marc van Overdijk bevat verschillende leuke wandelingen door Oirschot en omgeving. Door het bezoeken van de website proef je als het ware al de monumentale en groene sfeer van Oirschot en het Brabantse land.
Historie
Oirschot en omgeving kent een lange geschiedenis. Al in de prehistorie was de omgeving van Oirschot bewoond, oude graven uit die tijd in de bossen bij Westelbeers en sporen van nederzettingen uit het Stenen Tijdperk in hetzelfde gebied als ook op de Oirschotse Heide herinneren daar nog aan. Aangenomen wordt dat een eerste voorganger van de Mariakerk aan het Vrijthof in Oirschot uit de vijfde eeuw na Christus dateert. Daar ligt dan ook mede de grondslag voor de viering (in 1980) van het 1500-jarig bestaan van het dorp. De eerste schriftelijke documenten over de bestuurlijke geschiedenis dateren van het begin van de 14e eeuw. De grenzen van de oude gemeente Oirschot lopen ongeveer gelijk met de grenzen van de gemeijnten', dit waren de ongecultiveerde gronden, die door de hertogen van Brabant in de eerste helft van de 14e eeuw successievelijk aan de inwoners van Oirschot (waartoe ook nog inwoners van Best behoorden) werden uitgegeven (verkocht'). De bewoners verkregen hiermee het recht om deze gronden in gemeenschap te gebruiken. In 1819 werd Best afgescheiden van Oirschot en vormt sindsdien een afzonderlijke gemeente
Bezienswaardigheden
-De Rooms-Katholieke Sint-Petruskerk is een forse gotische kruisbasiliek uit de 15e en 16e eeuw. De stompe toren is een hoogtepunt van de Kempense gotiek. De toren is 60 meter hoog.
-Het Oude Raadhuis, gebouwd in 1513, gelegen aan de Oirschotse markt.
-Maria-kerk, de Nederlands Hervormde kerk (thans PKN-kerk), vanwege de voormalige functie als boterwaag ook bekend als Boterkerkje, is een 12e-eeuws zaalkerkje in romaanse stijl. Gebouwd rond 1100 en volgens professor E.H. ter Kuile waarschijnlijk veel ouder.
-Het voormalige Klooster Nazareth met kapel in neoromaanse stijl uit 1910. Het complex werd ontworpen door de architecten Joseph Cuypers en Jan Stuyt.
-De voormalige Brouwerij De Kroon uit 1773.
-Hof van Solms, paleis van Arnoldus Feij (of Arnold Fey).
-De Grote Stoel, Europa's grootste houten stoel. Prachtig stukje vakmanschap van de Oirschotse meubelindustrie.
-Huize Groenenberg, een zeer fraai huis daterend uit 1613.
-Kapel van de Heilige Eik, de stenen kapel stamt uit 1606 (eerder stond er al een kapel van hout).
Natuur
Oirschot beschikt over in totaal elf natuurgebieden. Enkele van die gebieden zijn:
Oirschotse Heide: ten zuidoosten van de plaats Oirschot gelegen, doet grotendeels dienst als militair oefenterrein
De Beerze: natuurgebied gelegen rondom het zuidelijk verloop van het riviertje de Beerze
Landgoed Baest: in het westen van de gemeente gelegen; bossen, agrarisch gebied en historische tuinen rondom het noordelijk verloop van het riviertje de Beerze
Mortelen/Scheeken: tussen de plaatsen Oirschot, Liempde en Boxtel gelegen; een agrarisch gebied afgewisseld met stukken bos
Kuikeindse en Landschotse Heide: ten zuiden van Middelbeers gelegen natuurgebied bestaande uit heidevelden, bossen en vennen
Start : parking bij de toegang van het natuurgebied
Afstand : 7 km
Bewegwijzering : paaltjes met afgeschuinde rode kop
GPS : N51 12.283 E5 32.742
Parking: Fabrieksstraat 3590 Bocholt/Kaulille
Het domeinbos Lozerheide strekt zich uit over 210 ha en is gelegen in de gemeente Bocholt, in het noorden van Limburg. In tegenstelling tot wat de naam doet vermoeden, is er hier geen sprake van heide. Lozerheide is een ongelooflijk gevarieerd bos, bezaaid met vijvers, beekjes, kanaaltjes en graslanden.
Eeuwenlang stond hier een eiken- en beukenbos. De ontginning als landbouwgrond toen er nog geen kunstmest bestond, drong het bos terug, ten voordele van woeste heidegrond, die na de landbouwuitbating achterbleef. Alleen de naam doet nog vermoeden dat het landschap er heel lang heel anders uitzag. In de 19e eeuw bracht de nood aan landbouwgrond in dit gebied een belangrijke ingreep met zich mee. In de schrale heidegronden ging men kanaaltjes graven die bevloeid werden met water uit de nabijgelegen grote kanalen. Zo ontstonden er vloeiweiden. Tussen de twee wereldoorlogen werden er populierenbossen geplant voor het winnen van luciferhout. Een orkaan in 1966 verwoeste grotendeels het boslandschap.
Het ruige karakter van Lozerheide geeft de natuur vrij spel. Dit ontzettend rijke loofbos biedt heel wat troeven aan plant en dier. Je vindt er 250 verschillende planten, 47 boomsoorten, 400 variëteiten van paddenstoelen en 400 vlindersoorten. Van de 130 soorten broedvogels in Limburg, komen er hier 80 voor.
De herfsttijloos bloeit hier eind augustus weelderig. Lozerheide is trouwens de enige plek in Limburg waar de oeverdistel groeit.
-Start deze trip naar Het Broek te Blaasveld bij de Sint-Amanduskerk waar je rustig kunt parkeren. Van bij de hoofdingang wandel je links of rechts (langs het basketpleintje) rondom de kerk en je verlaat dit driehoekige Wouters-Lefebvreplein rechts via de Dorpsstraat. (Deze wandeling is trouwens een combinatie van een omgekeerd stuk Broekventjespad en het Watersportpad door Het Broek.)
-Gewoon rechtdoor nu, over de spoorweg (lijn Mechelen-St.-Niklaas) en links voorbij huisnr. 47, waar in bakkerij Moeremans het Broekvent je en het Broekwefke geboren werden.
-Laat de Broekstraat naar de parking van Het Broek (zie wegwijzer) links liggen.
-Van hier af wandel je in de Kasteelstraat en je stapt ook voorbij de Krommestraat (rechts). Je verlaat stilaan de bebouwde kom, met het groen van velden en bossen voor je uit. Vooraleer de weg voorbij een boerderij naar rechts draait en Bezelaerstraat wordt, steek je best over.
Neem de kasteeldreef (zonder naam, alleen voor plaatselijk verkeer) in de richting van de witte kasteelvilla op het domein Lacourt . Nu ga je echter niet zover, want dit domein krijg je op de terugtocht beter te zien. Je draait dan ook links een andere dreef in, tussen velden en akkers, in de richtinig van bungalows. Achter de ommuring van het omgrachte domein zie je de gehavende dikste kastanjelaar van Belgie.
Blijf deze dreef volgen tot je, voorbij bordjes die alleen wandelaars, fietsers en dienstwagens toelaten, vóór een poel op een T -splitsing moet kiezen.
Ga links het paadje op en zo'n 10 m verder op een driesprong schuin links rechtdoor. (De verleiding is wel groot om rechtsaf de dreef te nemen naar het Onthaalcentrum en het hart van Het Broek.) Dit pad voert je langs de achtertuinen van de Broekstraat naar de parking van Het Broek. Rechts herinnert een bord van Waters en Bossen aan een boom je aan de gedragscode in een natuurgebied en links draait een ander paadje omhoog, maar jij wandelt gewoon rechtdoor.
Zo kom je voorbij een eerste visvijver (aangeduid door een blauwe vis) en het kapelletje van Onze- Lieve-Vrouw van Veertienbunder .
Zoals je zult merken is dit natuurgebied goed voorzien van vuilnisbakken en rustbanken. Zo'n 1Om voorbij het infobord en de schuilhut aan de parking draai je met het graspaadje mee naar rechts Het Broek in en je volgt vanaf nu de paaltjes met rode kop van het Watersportpad. Dit loopt tussen de plassen door en voorbij een picknickplaats naar links, vergezeld door een gracht rechts. Zo kom je aan de Zwarte Beek, met aan de overkant een hoeve en enkele huizen.
Sla hier rechts af en vervolg je weg tot je door een poortje en over een brugje de asfaltdijk langs de watersportplas Hazewinkel bereikt. Alle kans dat je hier het kleurrijke spektakel van oefenende roeiers of een wedstrijd te zien krijgt. Rechts ligt het ontoegankelijk natuurreservaat Arkenbos. Met uitzicht op de huizen van Heindonk en de Bloso-gebouwen kun je ook het jaagpad volgen.
Dan moet je wel op tijd weer de dijk opklauteren, want zo'n 500 m verder gaat het over een houten brug weer rechtsaf de beschutting van het prachtige natuurgebied in.
Wat verder links, voorbij nieuwe aanplantingen, zie je de wat hoger gelegen Vossenberg: een landduin met eiken en berken in plaats van elzen, wilgen en canada's elders in Het Broek. Het pad draait naar rechts, naar links en weer naar rechts en je bereikt de weide met kleinvee achter het Scheyvaerthof .
Volg de weiderand naar het onthaalcentrum waar de kinderen kunnen ravotten in de picknicken speelwei. (En als de nood hoog is: aan de achterkant van de hoeve zijn toiletten.)
Aan het infobord volg je de eikendreef, tot je links een laag betonnen brugje tegenkomt. Over dat bruggetje hou je rechts aan (oranje en blauw paaltje). Langs enkele fraaie plassen kom je op een driesprong rechts aan een observatiehut. Steeds rechtdoor bereik je over de brug de rand van het natuurgebied bij taverne't Fonteyntje (grondgebied Heffen) waar je ook op het terras even kunt verpozen. Anders ga je gewoon rechtsaf, voorbij een hek licht stijgend langs de zijkant van domein Lacourt naar de wit getraliede, wat vervallen Sint-Franciscuskapel toe.
Volg het pad mee naar rechts en sla vóór het toegangshek van de kasteelvilla links de smalle dreef in, terug naar de bewoonde wereld. Zo'n 500 m verder bereik je bij een kruispunt de domeinomheining. Dwars de betonweg naar de Venusstraat (niet aangeduid) en volg die op het voetpad tot over de spoorweg. Daar neem je onmiddellijk rechts een doodlopende betonweg (met een Broekpadbordje). Links zie je een meubelfabriek en in de verte aan de Mechelsesteenweg het vroegere kasteel Ten Berg, nu een horecazaak. Aan de andere kant van de spoorlijn ligt een nieuwbouwwijk. Voorbij rode dranghekken sla je links een asfaltweg in en je draait 80 m verder mee naar rechts.
Sla rechts af nu, een doodlopende straat in die even verder Hinxelaar blijkt te heten. Draai mee naar links en neem voorbij de laatste huizen (links weer een nieuwbouwwijk) een smal eenpersoonspaadje rechtdoor tussen groentetuintjes. Zo'n 80 m verder kom je in de Keizerstraat waar je naar rechts oversteekt en tussen de huisnrs. 17 en 19 de kerkweg neemt. Dit asfaltpad brengt je recht naar het kerkplein bij het basketveldje.
Linksaf langs het kerkplein nu, met rechtover de kerk de pastorie en het oud-gemeentehuis (nu postkantoor). Volg even deze Mechelsesteenweg mee naar links richting Willebroek, want voorbij de bocht ligt rondom het kasteel Bel Air, nu cultureel centrum, een prachtig domein met een beeldenpark.
WEETJES
1 Vanuit Willebroek neem je de N16 richting Mechelen ;500 m voorbij de brug bereik je al het centrum van Blaasveld.
2 De neogotische Sint-Amanduskerk in bruine baksteen werd in 1323 door Rudolf Pipenpoy gesticht en bood plaats aan 150 gelovigen. In 1580 werd ze door de geuzen vernield en in 1631 op kosten van Cos- mas de Prant en Margaretha de Homes (zie graftomben) heropgebouwd. In 1914 lag ook de kerk in de vuurlinie, zodat ze in 1922 in haar vroegere staat moest worden hersteld. Het interieur bevat verder ook een barok hoofdaltaar en een merkwaardig gepolychromeerd beeld van de Geklede Christus dat uit de 14de eeuw rou kunnen dateren.
3 Bij de viering van de Historische Dagen van Blaasveld in september 1976 werd hier het eerste 'Broekvent je' gebakken. Dit speculoosman- netje kreeg er in september 1986 een vrouwtje bij, het 'Broekwefke'. De naam verwijst naar zowel Het Broek in Blaasveld en pilootgemeente Willebroek als het Broekventjespad. Dit speculoospaar vormt nu samen met de Willebroekse Schep (gestoofd paardevlees) en Duvel-fricassee (op basis van kalfsvlees) de culinaire specialiteit van het Vaartland.
4 De witte kasteelvilla op het omwalde domein Lacourt staat op de plaats van het oude kasteel van Blaasveld dat uit de middeleeuwen da- teerde en waarvan nog enkele afbeeldingen bewaard zijn. Het slot werd in 1947 door de huidige eigenaar Lacourt afgebroken. Een deel van dit domein, met de zogenaamde putten van Lacourt, is beschermd als natuurreservaat.
5 Achter de kasteelmuur staat een geklasseerd monument: de dikste kastanjelaar van het land die hier rond 1700 geplant werd. Van de vier geklasseerde kastanjebomen in België (ook Zaventem, Aubel en Ombergen) is de Blaasveldse boom de oudste en de machtigste van omvang. Deze kastanjelaar is namelijk 27,5 m hoog, met een stamomtrek van 7,5 m en een kruindiameter van 38 m. Er kwam wel al enige boomchirur- gie bij kijken om dit monument in stand te houden.
6 Aan de verzorgde kapel van Onze- Lieve-Vrouw van Veertienbunder waar de devotie nog levendig is, is een mooie legende verbonden. Ene Michltel Van Breedam haalde bij het turfsteken een Mariabeeldje boven en hing het aan een eik. Zo groeide de devotie, zeker na de strenge winter van 1760, toen alleen het water waarin het beeldje gevonden was niet dicht vroor. Men dacht aan een miraculeuze bron en er werd bij de vijver een houten kapelletje opgetrokken dat een vloed pelgrims aantrok. Het kapelletje brandde af in 1858 en werd in 1860 in baksteen heropgebouwd.
7 Na zandwinning op het einde van de jaren zeventig werd rondom twee watervlakken (60 en 30 ha) een 300 ha groot polyvalent water- sportcentrum uitgebouwd: het Bloso-sportcentrum Hazewinkel. De olympisché watersportbaan, waar in 1985 de Wereldkampioenschap- pen Roeien werden gehouden, is 2300 m lang, 160-430 m breed en 13- 18 m diep. In dit centrum, met aankomsttoren, technische installaties, verblijfsaccommodatie, een cafetaria enzovoort
De huidige route loopt door en langs twee boscomplexen, nl het Brakelbos en het Livierenbos. Deze bossen vormen reeds vanaf de 11de eeuw ononderbroken de grens tussen Vlaanderen en Henegouwen. Het historisch belang van deze bossen wordt nog groter als men bedenkt, dat ze nog veel vroeger een belangrijke factor geweest zijn bij de vorming van de taalgrens. Ten slotte zijn deze beboste heuvelen duizenden jaren geleden door groepen prehistorische volkeren bewoond geweest. Om deze redenen en natuurlijk omwille van hun actuele toeristische aantrekkelijkheid werd dit pad, dat veel meer dan enkel maar de bossen aandoet, deze naam gegeven.
Wij starten de wandeling aan de Sint-Martinus-kerk.
Deze beschermde kerk valt vooral op door haar vroeggotische achtkantige toren uit het begin van de 13de eeuw, maar ook door de talrijke verbouwingen: in 1743 werd het koor vergroot, terwijl een goede tien jaar later het schip van de kerk werd uitgebreid met twee zijbeuken; tevens werd het dak toen verhoogd tot boven één van de acht galmgaten. In 1758 ten slotte werd de kerk hervloerd. Nu bezit de kerk als merkwaardigheden o.a. twee wapenschilden, resp. van de abdij van Ename en van de familie Maroucx, de heren van Opbrakel in de 18de eeuw, een doopvont uit de de 15de eeuw en een orgel, in 1789 gebouwd door de beroemde orgelbouwer Lambert Van Peteghem. Het geheel wordt op verrukkelijke wijze opgesmukt door een ietwat Oostenrijks aandoend rococo-interieur.
We nemen de Sint-Martensstraat en slaan dan onmiddellijk links het smalle paadje, de Zureveldweg, in. Aan Holenbroek gekomen, volgen wij die straat rechts tot op het einde. In de verte voor ons bemerken wij hier reeds de bosgordel op de grens van Opbrakel en Vloesberg, tevens op de grens van Vlaanderen en Henegouwen. We volgen een eindje opnieuw de Sint-Martensstraat en verder slaan wij rechts af, de Sint-Lietbertusdreef in. Deze weg werd genoemd naar Sint-Lietbertus, geboren uit de adellijke familie van Brakel rond 1010 en bisschop geworden van Kamerijk-Atrecht; in die hoedanigheid stichtte en hervormde hij talrijke kloosters.
Na een paar honderd meter wandelen wij over een beek; deze "Molenbeek" is één van de beken die de bovenloop van de Zwalm uitmaken. Aan de rechterzijde, op de plaats van de weide en de er nu staande witte villa, heeft een herenhof gestaan, het kasteel dat van ouds de kern van de heerlijkheid Opbrakel is geweest. In 1651 stond hier een indrukwekkend kasteel met een imposante middentoren en twee symmetrische zijvleugels en was het geheel omringd door een brede wal. Het gehele omwalde gebied, waarin eveneens een boerderij lag, had een oppervlakte van 1 ha 23a, de heren van Opbrakel hebben dit kasteel tot op het einde van het Ancien Regime steeds bewoond en alles werd in 1808 door de familie Maes van Gent opgekocht. Na het aanleggen, in 1846, van de weg naar Ronse is het gebouw in verval geraakt tot het in 1863 helemaal werd gesloopt; er is geen enkel spoor meer van over gebleven, tenzij in de straatnaam "Herenhof".
Na deze uitweiding over dit verdwenen merkwaardig gebouw vervolgen wij de Sint-Lietbertusdreef rechtdoor en komen in de Pieter Hoelmanstraat, een straat genoemd naar de landmeter die in 1651-54 met ongeloofelijke nauwkeurigheid geheel Opbrakel in kaart heeft gebracht. In dit kaartboek werden alle percelen met de namen van de eigenaars of pachters, toponiemen e.d. vermeld; het is dan ook een onschatbare bron voor de studie van Opbrakel zoals het er meer dan 300 jaar geleden uitzag.
Voorbij een oude hoeve bemerken wij opnieuw de Molenbeek langs de weg. Bij deze hoeve heeft eeuwenlang de enige watermolen, tevens de belangrijkste molen van Opbrakel gehoord. Deze ,,coorn watermeulene metten vivere ende viverdam" werd reeds in 1571 vermeld en lag in het domein van de heer. In het kaartboek van 1651 staat de molen afgebeeld met een groot rad en de molenvijver had toen een oppervlakte van ongeveer 7000 m2 In 1892 werd er een stoommachine in geplaatst, doch in 1912 werd de stoommachine van de ,,stoom- en waterkoormolen" buiten gebruik gesteld. De watermolen, met bijhorende brouwerij, is evenwel nog in werking gebleven tot kort na de tweede wereldoorlog.
Aan het eerste kruispunt gekomen slaan wij links af, de Molenbeek over en komen in de Maaistraat. Wij gaan een eindje in een soort langgerekt dal en na een fikse klim slaan wij de eerste straat rechts in, Pullem. Pullem zou de oudste plaatsnaam van Opbrakel zijn en teruggaan tot de Merovingische tijd.
Van hier hebben wij een heel mooi overzicht van voornoemd dal. Verder, rechts aan de horizon, gedeeltelijk verscholen, zien wij de schoorsteen van het historische Hof-te-Wolfskerke. Deze hoeve, reeds in 1177 vermeld, heeft onder het Ancien Regime steeds toebehoord aan de machtige Benediktijnerabdij van Ename. In 1893 heeft de toenmalige eigenaar, senator Mulle de Terschueren van Gent, er met eigen personeel hypermoderne bedrijfsgebouwen laten oprichten, alsook een luxueus landhuis met echte kasteelallures. Na een lange periode van verval is het ,,Chateau Mulle" - in de volksmond Mullenskasteel - nu volledig gerestaureerd.
Aan het huis met nummer 11 slaan wij links af en volgen een veldweg te midden van een kouter. Na ongeveer 200 meter komen wij op een betonweg de Steenpaal. De naam Steenpaal bestond zeker reeds in de 16de eeuw; hiermee duidde men de hier gelegen velden aan. De benaming Steenpaal komt van een, grote zware ijzerzandsteen die de kouter verdeelde. Bemerk ook de lichte welving in de akker een paar tientallen meter naar links: van 1757 tot 1913 heeft er een houten windmolen gestaan. Vanop deze weg is het zicht op het hoger genoemde kasteel beter.
Wij volgen verder de Steenpaal rechts richting Brakelbos.
De Steenpaal eindigt op een vijfsprong; we gaan de Laaistok, schuin rechts voor ons in en dalen naar het Brakelbos af (het eerste bos complex). Wij vervolgen de Laaistok en komen aan de Sassegembeek. Deze beek, soms beschouwd als de oorsprong van de Zwalm, ontspringt juist over de provinciegrens in D'Hoppe en heeft haar naam ontleend aan de 19de eeuwse eigenaar van het Brakelbos en het Hof-ten-Bossche, nl. de rijke Gentse burger Thadée van Saceghem.
Eventjes voorbij deze beek hebben wij aan onze rechterkant een open kouter en zien wij in de achtergrond het Hof-ten-Bossche. Samen met het Herenhof is deze hoeve de oudste exploitatiekern van Opbrakel; beide behoorden trouwens aanvankelijk toe aan de familie van Brakel. In de 18de eeuw is deze hoeve van ongeveer 50 ha. eigendom geweest van de familie Falligan van Gent, die aan de Kouter het prachtige ,,Hotel Falligan" heeft laten optrekken.
Wij nemen links de eerste weg naar het Brakelbos en komen weldra in een brede dreef. Wij gaan opnieuw over de Sassegembeek en dan wandelen wij midden in het bos tot aan het eerste kruispunt -van dreven-, waar wij links afslaan. (Wij blijven op de wegen !). Zoals de naam het zegt, heeft het Brakelbos steeds deel uitgemaakt van de heerlijkheid Opbrakel en dus van het graafschap Vlaanderen. In 1653 bereikte de beboste oppervlakte in deze zuidwestelijke hoek van Opbrakel een totale oppervlakte van ruim 71 ha. tegenover ca. 53 ha. op de huidige dag. In 1951 is het O.C.M.W. van Oudenaarde erin geslaagd het hele Brakelbos aan te kopen en in 1976 werd het als wandeloord voor het publiek opengesteld. De meest voorkomende boomsoort is de beuk met als gevolg het ontbreken van onderbegroeiing. Het bos is op zijn mooist tijdens de lente, wanneer de wilde hyacint massaal in bloei staat en de bodem één blauw tapijt is, afgewisseld met groepjes witte bosanemonen. Verder is het bos bronrijk, wat een bronbosvegetatie geeft die echter bijzonder kwetsbaar is.
Waar we het bos verlaten - aan de eigenlijke ingang ervan - staat een informatiepaneel voor de bezoekers van dit wandeloord. Voorbij een kapelletje wandelen wij de Brakelbosstraat in. Bemerk aan de gevel van de bijgebouwen van de eerste woning op de linkerkant het houten plakkaat met opschrift ,,De Sergent": tot voor de laatste wereldoorlog stond hier de zeer bekende afspanning "A la Chasse Royale, Au Sergent", druk bezocht door de toeristen. De geschiedenis herhaalt zich want in de weekends is het hier zeer druk, (misschien wel te druk!) zelfs zonder de afspanning.
Na een korte klim, dalen wij nu langzaam via de Brakelbosstraat terug naar het dorp van Opbrakel en komen in de Leinstraat die een stuk is van de oude Romeinse heirbaan van Bavai naar Gent. Enkele honderden meter verder staat aan de linkerkant het in een vierkant opgetrokken Hof-te-Fransbeke. Tot in de 18de eeuw stond deze hoeve oorspronkelijk bij de Dorenbosbeek en de Lange Haag, te midden van de landerijen. Het is eeuwenlang één van de grote pachthoeven van Opbrakel geweest. In het woonhuis bevindt zich een goed bewaarde Vlaamse schouw.
Juist voorbij deze hoeve slaan wij rechts het straatje Fransbeke in en volgen dit pad verder (het wordt aardeweg). Aan de weg Tenbergen gekomen volgen wij die rechts naar beneden. Aan de linkerkant bemerken wij, te midden van de velden gelegen, een andere historische hoeve, nl. het Hof-ter-Bruggen. Ook dit pachthof dat onder het Ancien Regime als leen afhing van de hoofdheerlijkheid Opbrakel, heeft overwegend toebehoord aan edellieden en rijke burgers die meestal in Gent woonden.
Wij vervolgen onze weg over de Dorenbosbeek (hier woonde eertijds Pieter Hoelman) en ongeveer 50 meter verder slaan wij links de Livierenstraat in. Wij wandelen onder de voormalige spoorlijn Aalst-Zottegem-Ronse door en wat verder, aan een oud kapelletje, nemen wij de Wallekouter aan de linkerkant. We doorkruisen hier een mooie kouter; rechts van ons ligt het Livierenbos (het tweede boscomplex). Waar nu een soort herenhuis staat stond vroeger het gekende Hof-te-Liviere een historische hoeve, zij het op Waals grondgebied. Wallekouter en Verrebeek lopen in elkaar over en zo komen wij in deze straat. Een eind verder loopt de eigenlijke Verrebeek.
Wij blijven de Verrebeekstraat volgen en merken aan onze rechterzijde de bijna volledig gerestaureerde stenen molen, indrukwekkend prijkend boven de weidse kouter. De molen dateert van 1789 op initiatief van J.B. Van Damme (pachter van het Hof-ter -Bruggen). Tijdens het Franse bewind kwam de molen in handen van de schatrijke Josse Jean Maes, officier en algemeen betaalmeester van het Franse leger in het Scheldedepartement. Via diverse tussenstappen en zwaar beschadigd kwam de molen in 1972 in het bezit van wijlen Raphaël De Moor die instandhoudingswerken uitvoerde zoals : voorlopig dak, herstel metselwerk, heropvoegen, nieuwe ondersteuningen van het gebinte. In 1978 werd de molen gerangschikt als monument en de onmiddellijke omgeving als dorpsgezicht.
Wat verder aan de linkerkant komen wij voorbij de "Oude pastorij", opgetrokken vlak tegen de Dorenbosbeek. In 1653 was de "kuerren hofstede" een eenvoudig huis met een duifhuis onder het dak; de pastoor in die tijd was een verwoed duivenliefhebber. Het huis was eertijds omringd door een wal. In de Franse tijd kwam de pastorie in handen van de gemeente tot 1835. Deze woning is één van de oudste uit de gehele omgeving.
Wij wandelen tenslotte via de Sint-Franciscusstraat tot aan de startplaats: de kerk
.jpg)
![[Untitled]](http://mw2.google.com/mw-panoramio/photos/medium/7289522.jpg)
