HOE MEER REAKTIES ER BINNENKOMEN HOE MEER DE SITE WORDT UITGEBREID------------ALLE ROUTES ZIJN VERKRIJGBAAR ALS GPS-FILE OP AANVRAAG
11-05-2009
Dworpwandeling
De Dworpwandeling
Start : voormalig gemeentehuis te Dworp - Alsembergsesteenweg
Afstand : 9.5 km
Bewegwijzering : houten palen met schuine kop in blauwe kleur.
GPS:N50 43.844 E4 17.917
DE ROUTE :
Met deze Dworpwandeling hebben we er naar gestreefd aan de wandelaar zoveel mogelijk van Dworp te laten zien op een zo kort mogelijke afstand.
We vertrekken aan het voormalig gemeentehuis. Hier stond vroeger een Romaanse kerk die in 1900 gesloopt werd, omdat ze bouwvallig en te klein was. In 1901 werd een aanvang gemaakt met de bouw van het gemeentehuis.In 1902 werd het plechtig ingehuldigd.
Naast het gemeentehuis rechts, staat de Dworpse schandpaal, daterend uit omstreeks 1650.
We steken de Alsembergsesteenweg over en volgen de Gemeentehuisstraat. We komen aan het Gildenhuis , daterende uit het jaar 1516.
Hier slaan we rechts de Kerkstraat in. Aan het einde van de Kerkstraat nemen we links een voetpad. Meteen ligt de oude dorpskom van Dworp achter ons en bevinden we ons in het groene valleitje van de Steenputbeek. Het gebouw bij het begin van het voetpad is wat overblijft van het Hof te Steen of het Steynen Hof.
Hendrik Consciencepad Het voetpad dat we nu volgen kreeg de naam Hendrik Consciencepad. Verschillende episoden uit Consciences roman "Eene verwarde zaak" (1874) spelen zich immers af te Dworp.
Na een 300-tal meter komen we aan de Steenputbeek. Aan de overkant van het brugje volgen we ze verder stroomopwaarts. De Steenputbeek dankt haar naam aan een steengroeve in het Hallerbos, waar ze ontspringt. We volgen de loop van de Steenputbeek tot aan de Winkelaar, waar we rechts nemen.
Halverwege de helling moeten we achter huisnummer 4 rechts een voetpad inslaan dat de naam Heidebloem draagt.
Aan de Krabbosstraat gekomen, steken we die over en volgen de Prins Boudewijnlaan.Links van deze weg bevindt zich het scoutskamp "La Fresnaye" waar wijlen koning Boudewijn als prinsje af en toe padvinder kwam spelen. Ter hoogte van de Y-wegsplitsing slaan we, rechts, een voetpad in dat ons enkele meters lager bij een kruispunt van zes wegen brengt.
We volgen de Bronweg. Een eindje verder stappen we een beekje over.
Uit het bosje gewandeld, kijken we uit over de vallei van de Molenbeek met zijn beboste noorderhelling. We wandelen verder tot aan het Hof te Wouweringen, één van de oude hoeven van Dworp. Vervolgens komen we aan de Alsembergsesteenweg die we oversteken. Aan de overkant volgen we de Oude Vijverweg om 50 meter verder de Molenbeek over te steken en via de Hanenbosweg aan een kapel te komen.
De kapel van Onze-Lieve-Vrouw ter Nood dateert volgens een opschrift boven de ingang uit 1822. Voorbij de kapel nemen we links en stappen de heuvelrug op. We wandelen weldra naast het Hanenbos. Op de hoogste plek in het bos komt nogal wat bruine ijzerzandsteen in de bodem voor. De plek heeft er haar naam "Bruineput" aan overgehouden. De weg buigt rechtsaf en opnieuw krijgen we een mooi vergezicht. Ook verder voorbij een langgevelwoning wacht ons een panorama, deze maal op het dorpscentrum van Dworp.
Enkele meters vóór de Lotsesteenweg slaan we rechtsaf om 250 meter verder toch nog aan de steenweg te komen, hem over te steken en linksweg de Wortelenberg in te slaan. Ook langsheen de Wortelenberg krijgen we enkele gezichten op Dworp. Via een voetpad komen we verder aan de rand van het Begijnenbos, waar we nu gaan doorwandelen. De rode kleur waarmee de bewegwijzeringspaaltjes gekopt zijn wijst erop dat hier ook de Kesterbeekwandeling langs komt. Op het plateau splitst de weg zich maar we houden rechts aan. Aan de rand van het bos gekomen, wandelen we rechtsaf.
Bij het T - kruispunt nemen we daarna opnieuw rechts. Aan het einde van de Begijnenbosweg is het wegenkruispunt gemarkeerd door een stenen kruis onder een knotwilg en een oude eik. Het kruis is 1768 gedateerd en herinnert er ons aan dat ene Egidius De Blaeser hier verongelukte door van een kar te vallen.
Tegenover het herdenkingskruis wandelen we rechtuit om enkele meters verder rechtsaf de Dikkemeerweg te nemen. Nog een vijftigtal meter verder moeten we linksaf de Duvelsborreweg volgen. Voorbij de hoeve kunnen we genieten van een gezicht over de vallei van de Molenbeek. Aan het einde van de weg wandelen we door een bosje . Weldra komen we aan de Steenput.
Rechts van de beek volgen we nu de Sint-Laureinsborreweg.
Weldra komen we terug in de oude dorpskern van Dworp met de gebouwen van de voormalige brouwerij Winderickx en verschilIende andere 19de-eeuwse woningen. Ter hoogte van huisnummer 4 in de Molenbeekstraat wandelen we over de Molenbeekbrug om daarna via enkele trapjes aan het voormalig gemeentehuis te komen.
Bron : Toerisme Vlaams-Brabant
zicht op het dorp Dworp : op de rand v/h Hallerbos
We beginnen deze wandeling op het dorpsplein van Molenstede.
Aan de oostkant van dit plein bevindt zich het neoclassicistische DORPS KERKJE. De kerk was eeuwenlang toegewijd aan Onze-lieve-Vrouw, maar nadat Molenstede in 1977 bij Diest werd gevoegd, kreeg de parochie de heilige Jozef als patroon. De stad had immers ook een O.-L.-Vrouwparochie. Het schip en de ingebouwde westertoren dateren van 1838, terwijl de kruisbeuk en het koor in 1859-60 werden gebouwd.
We verlaten het dorpsplein aan de noordkant en steken via het "Minnebrugje" het Zwart Water over.
Deze beek komt 3 km verder oostwaarts tot stand door de samenvloeiing van de Grote en de Kleine Beek en mondt, omgedoopt tot Hulpe, te Zichem in de Demer uit. Haar naam te Molenstede heeft waarschijnlijk te maken met de donkere kleur van het water, die afkomstig was van de veengronden in de vallei.
Een bredere brug werd op 1 2 mei 1 940 door het Belgisch Leger gebombardeerd met de bedoeling de Duitse invaller in zijn opmars te hinderen. De watermolen, die ooit aan de oorsprong lag van de dorpsnaam, verdween reeds in de 16de eeuw.
Aan de overkant van de beek slaan we rechtsaf en volgen daarna de weg, links van de witgeschilderde woning.
We klimmen naar het Molenveld, een zevental meter hoger. De weg, die nog gedeeltelijk zijn hol karakter heeft bewaard, is afgezoomd met enkele inlandse eiken
Bij de Y-wegsplitsing nemen we rechts.
Eerst wandelen we voorbij een aanplanting van fijnspar, door elkeen wel gekend als de "kerstboom". De randbegroeiing bestaat uit inlandse eik. Aan onze rechterkant kijken we uit over akkers en een eikendreef.
Vervolgens komen we links voorbij een perceel met Corsikaanse den en Amerikaanse eik. Een gedeelte van dit bos perceel is afgeboord met meidoorn, een struik die vroeger veel werd aangewend voor hagen. De meidoorn draagt in mei-juni witte bloemetjes die na bevruchting in de herfst rode bessen voortbrengen.
Aan een Onze-Lieve-Vrouwkapelletje gekomen, slaan we linksaf, wandelen voorbU het Molenveldkasteeltje en komen bij de Ramacxhoeve.
Het was een pachthoeve die in 1765 werd aangekocht door ene Martinus Ramacx, naar wie ze nu nog steeds wordt genoemd.
Vóór deze hoeve nemen we rechts de Bosmansstraat en wandelen tot voorbij huisnummer 9. We verlaten nu de asfaltweg en volgen, linksaf, een voetweg
door weiden en verruigde hooilanden. Even verder steken we een leigracht over.
Dit gebied is vochtig en wordt gedraineerd door verschillende grachten.
We wandelen naast zo'n gracht tot aan een betonweg, die we linksaf volgen.
Het is een drukbereden weg, zodat we wel even moeten uitkijken.
Vijftig meter verder nemen we rechtsaf de Stalstraat daarna nogmaals rechtsaf.
We steken de Turnhoutsebaan - voorzichtig! - over en volgen verder de Stalstraat.
Bij de T -wegsplitsing nemen we vervolgens links om onmiddellijk daarna, rechts, de Prin- sendreef in te slaan.
Dadelijk laten we de woningen achter ons en krijgt de wandeling een bosrijker uitzicht. Zo bevindt er zich aan de rechterkant van de straat een heidegebied waarop een pioniersvegetatie tot ontwikkeling is gekomen met vooral berk, eik, Amerikaanse vogelkers en grove den.
We komen aan het kruispunt met de Witte Weyerstraat gemarkeerd door een kapelletje dat toegewijd is aan Onze-Lieve-Vrouw van Banneux.
We volgen verder de Prinsendreef, hier nog een zandige weg die overwegend is afgezoomd met berken en waar we ook gaspeldoorn aantreffen.
De gaspeldoorn is een struik die vooral groeit op zandige en meestal ook zure gronden. In het vroege voorjaar draagt hij talrijke gele bloempjes en die ontluiken reeds vóór de fijne, scherpe bladeren verschijnen.
Op het einde van de zandweg nemen we links.
Door een landschap van weiden en kleine boom partijen wandelen we tot aan de Kiewithoeve.
Dit café-restaurant, met minigolf en kleine kinderspeeltuin, ligt net over de Brabants- Limburgse provinciegrens op het grondgebied van Engsbergen-Tessenderlo.
Dat is ook het geval met de Asdonkstraat, die we vanaf hier volgen.
Ze is genoemd naar de plaats Asdonk. Een donk is een lichte, zandige verhevenheid in
een moerassige streek. Deze drogere plaatsen werden vaak voor bewoning uitgekozen en in dit geval gaat het om een landhuis en een hoeve.
Zo dadelijk wandelen we voorbij "GROOT ASDONK", een fraai park dat in het begin van de 1 9de eeuw aangelegd werd rondom het gelijknamige landhuis. Het bevindt zich rechts van de weg en bestaat eigenlijk uit een grote vijver met verschillende eilandjes, beplant met beuken, eiken en rododendronstruiken, en onderling verbonden met sierlijke bruggetjes.
Voorbij dit parkgedeelte krijgen we een doorkijk naar het landhuis met hoeve.
De hoeve werd in de tweede helft van de 1 8de eeuw gebouwd door Arnold Cox, voormalig drossaard te Diest. Hij had het domein in 1753 aangekocht van de meierij Kaggevinne-Kempen. De drossaard was de hoogste rechterlijke en administratieve ambtenaar in de stad. Het landhuis dateert uit de 19de eeuw.
Op het einde van de Asdonkstraat nemen we rechts de Steenovenstraat.
Op de plek waar de geasfalteerde Steenovenstraat naar links afbuigt, blijven wij naast het bos rechtdoor wandelen tot aan een weide. Hier nemen we rechts een beukendreef.Samen met enkele andere dreven in "Groot Asdonk" werd ze nog aangelegd door drossaard Cox. Deze beuken zijn dan ook meer dan tweehonderd jaar oud. Halverwege de dreef krijgen we een gezicht op de zuidkant van het landhuis "Groot Asdonk."
Aan het einde van de beukendreef slaan we linksaf en komen 250 meter verder voorbij de voormalige 19de-eeuwse hoeve "Klein Asdonk".
De omgeving van deze hoeve was op het einde van de 1 9de eeuw het werkterrein van de landbouwkundige Denis Verstappen uit Diest (1837-1902). Die voerde hier experimenten uit i.v.m. groenbemesting, waarvan het de bedoeling was de schrale, zanderige Kempengrond vruchtbaarder te maken. De aanplanting van lupinen, een vlinderbloemige plant waarvan de wortelknolfetjesbacteriën de grond met extra stikstof verrijken, leek hem daartoe een geschikt middel. Denis Verstappen mocht zich verheugen in heel wat belangstelling uit landbouwmiddens en werd ook zeer gewaardeerd voor zijn opzoekingswerk.
We vervolgen onze wandeling en komen weldra aan een vijf- sprong van wegen.
We kiezen de richting van de huisnummers 47 en 47/1 en wandelen tussen aanplantingen van grotendeels inlandse eik en grove den met een onderbegroeiing van Amerikaanse vogelkers.
Het Bolhuiskapelletje is onze volgende halte. Het dateert uit de tweede helft van de I8de eeuw en achter een smeedijzeren luikje kregen verschil/ende heiligenbeelden een plaatsje. Eén van die
J ten pater. die in 1888 door paus Leo XIII heilig werd verklaard. op 13 maart 1599 te Diest werd geboren en de nabije BoIhuishoeve eigendom was van de grootvader van Jan.
Vanaf het kapelletje hebben we trouwens uitzicht op deze hoeve. gelegen aan de rand van de vallei waarin Kleine en Grote Beek samenvloeien tot het Zwart Water.
Achter het kapelletje vervolgen we de wandeling rechtsaf tot aan de Asdonkstraat. maar nu op het grondgebied van Molenstede.
We volgen de Asdonkstraat in zuidwestelijke richting en blijven langs bos- en weideland wandelen
Aan de wegsplitsing met de Witte Weyerstraat blijven we rechtdoor wandelen. Daar wandelen we langs de zuidelijke voet van de Eikelenberg. die als woongebied werd verka- veld. en bereiken na ongeveer 600 meter de Turnhoutsebaan. Ook nu kijken we goed uit bij het oversteken van deze drukke weg.
Aan de overkant ervan nemen we een voetweg. die ons door het struikgewas en langs akkers naar het Mariakapelletje bij de eikendreef op het Molenveld leidt.
Hier wandelen we rechtdoor en komen voorbij het Molenvéldkasteel. waarvan we tussen het parkgroen een blik kunnen opvangen. Dit landhuis werd gebouwd in 1909 door Dr. Henri Verstappen. zoon van voornoemde landbouwkundige.
Voorbij het bos buigt de weg naar links af en leidt ons terug naar het Dorpsplein van Molenstede.
Het vertrekpunt van deze wandeling bevindt zich in het oude centrum, gelegen aan de andere kant
van de drukke weg Lanaken - Maaseik, op weg naar Stokkem.
-Vertrek op net parkeerpleintje aan de Oude Kerkstraat.
De gotische kerktoren, uit de 16de eeuw, staat er nog alleen, de kerk zelf werd ca. 1910 afgebroken. Bemerk de oude kerkhofmuur en het brouwershuis uit 1712.
-Volg het bewegwijzerd wandelpad dat je langs de Maas en de Oude-Maas voert. Na de Oude Kerkstraat, links de Vissersstraat in en voorbij de oude Kapelanij uit 1746. Dan, net vóór het bruggetje over de Oude Maas, het asfaltweggetje links (1).
Je passeert het armenhuis uit 1700, aan je rechtetkant de Oude Maas. Op de T ga je rechtsaf.
Blijf deze weg volgen tot aan de Maas. Onderweg zie je links een oude, volgelopen, grindput en rechts de Oude Maas, met in de verte de kerk van Stokkem.
Steek een binnendijk over. Aan de Maas ga je rechtsaf, over de Hoogbrug, waaronder de Oude Maas in de Maas stroomt (2).
Juist voorbij het bruggetje, zien we nog een oude grenspaal, nr: 119 om precies te zijn.
We gaan de Maas nu een heel stuk volgen. Aan de overkant ligt Nederland, wij blijven in België wandelen.
Na een flink stuk stappen, zien we aan onze rechterkant een grote waterplas, die ontstond door net ontginnen van grind. Achter de plas, een bedrijf dat nog in werking is en de kerk van Stokkem.
Aan de overkant zien we weldra het Nederlandse dorp Obbicht. Hier werd de kerk ooit door een overstroming weggespoeld.
Daarna zien we in de Maas een soort stroomversnelling en nemen dan de eerst grindweg rechts (3). Vanaf dit punt kunnen we in de verte het veer 'Hoal euver' zien. Zover gaan we dus niet, we volgen gewoon de grindweg tot aan de binnendijk en volgen deze naar rechts. Hier is het mooi wandelen, links van ons akkers, rechts, eerst een kreek, later de Oude Maas.
In Stokkem nodigen de terrasjes van de tavernes 'Oude Maas' en 'De Kaai' uit tot een verfrissend drankje. We blijven nog steeds de dijk volgen en wandelen bij het buitenkomen van Stokkem opnieuw langs de grote waterplas, die we daarstraks reeds langs de andere kant passeerden.
In het gehucht Boyen, zien we, links tussen de weiden, een kapelletje staan.
Het is de neogotische bakstenen kapel van O.-L.-Vrouw van de 7 Smarten, uit 1887 en gerestaureerd in 1978.
We verlaten de dijk en draaien, na huis nr. 9, linksaf, een smal asfaltweggetje in (4).
We bochten met het weggetje naar rechts en nemen dan, na ca. 50 m, het asfaltwegje naar links. Aan de enige wegsplitsing die we tegen komen, aan net laatste huis dat tegen komen, vooraleer we de open vlakte intrekken, houden we links aan. Nu is het gewoon nog rechtdoor wandelen tot aan het kruispunt. Oude maasarm Mariapark - oude kertoren
-Start op het Sint Hubertusplein voor de kerk links
-We steken de grote baan over , de Molenstraat
-Postbaan rechtdoor de holle weg in en over
-Links Hezerheideweg
-Links Heesstraat
-Links Barenbergesweg
-Links en na 50 meter rechts het bospad in
-Links Hezestraat
-Rechts Postbaan
-Links Kromme Elleboog
-Rechtdoor Rauwbergstraat
-Links Stappersestraat
-Links Wittehoefstraat
-Rechts de veldweg naast de Veldbeek in de waterstraat
-Links Berkstraat
-Terug op het Sint Hubertusplein
Schaffen is een deelgemeente van Diest (kanton Diest, arrondissement Leuven, Vlaams-Brabant, België). Het ligt op de overgang van de Kempen naar Hageland.
Schaffen is vooral bekend omdat de kazerne en het opleidingscentrum van het Belgisch leger voor parachutisten er gevestigd is, en een militair vliegveld, aangelegd door het Duitse leger tijdens de Eerste Wereldoorlog. Dit vliegveld wordt ook gebruikt door de Diestse Aero Club (DAC) om te zweefvliegen en door Diest Model Club (DMC) voor het vliegen met modelbouw-vliegtuigen.
De voormalige gemeente had tussen 27 mei 1878 en 29 september 1957 een eigen station langs spoorlijn 17 tussen Diest en station Beringen-Mijn.
VERLOREN KOSTMOLEN
Voor zover bekend stonden er in Schaffen drie windmolens : één op "De Kalverberg" in Schoonaarde, één op de "Doodsberg" en één in de Kerkstraat.De eerste molen werd in 1865 overgebracht naar Kortenaken.De tweede molen op Schoonaarde stond er van 1742 tot1887 om dan te verhuizen naar Assnt.In 1959 werd deze staakmolen terug overgebracht naar Diest en gerestaureerd.Deze molen is nu beter gekend onder de benaming "Lindemolen" en staat ter hoogte van het provinciedomein Halve Maan.
De derde molen van Schaffen, stond oorspronkelijk op het gehucht Eindeken in Beverlo die dateert van 1826.In 1903 verdween hij uit het Beverlose landschap om te verhuizen naar Schaffen.Hij werd gekocht door Amandus Peeters en heropgebouwd in de Kerkstraat, waar hij tot in 1966 bemalen werd door Victor Loots.Sinds de dag dat Victor op pensioen ging, draaiden de wieken niet meer en werd de molen niet meer onderhouden.
De stad Diest kocht daarom in 1982 de windmolen, die beschermd werd op 27 september 1979 zodat het voortbestaan ervan gewaarborgd zou blijven.
De molen werd gerestaureerd de stad Diest in de periode van 2004-2005.
Toegankelijk:
Elke eerste en derde zondag van de maand vrij te bezoeken: van 10.00 tot 13.00 uur
Van op de autosnelweg E314 (Leuven-Hasselt) neem je afrit 22 (Tielt-Winge). Volg richting Tielt-Winge. De signalisatie met bruine bordjes brengt je tot op de ruime parking van het kasteel.
DE ROUTE :
Deze wandeling is een oude bedevaartsweg. Over de heuvelkam leidde hij de pelgrims naar de Sint-Martinuskerk van Wezemaal, waar Sint Job werd vereerd. Nu brengt hij ons naar de wijnkelder onder het neogotische oude gemeentehuis van Wezemaal gebouwd in 1898 en van de hand van architect Langerock. De kelders ervan zijn ingericht als wijnkelder.. Na een geleide wandeling kan je onder de gewelven een lekker wijntje proeven of een bezoekje brengen aan actieve wijnbrouwers. De Sint Jobswandeling loopt voor een groot gedeelte door holle wegen met regelmatig een zicht over de Wingevallei of over de heuvels van Gelrode met in de verte de Moedermolen. In de vlakte zetten we de tocht verder langs een riviertje voorbij de H. Geestmolen en daarna door de beemden van Sint- Pieters- Rode met zijn prachtige pastoorswoning, midden in de vallei, omgeven door walgrachten.
Kasteel van Horst, Holsbeek, Vlaams Brabant zicht op de vallei Sint-Pieters-Rode - De Pastorie
Deze route vormt een lus van 8,8 km. Hij werd voorgesteld door de heer Philippe CRISPIN. Je maakt kennis met de plaatsen Spy en Onoz dankzij hun bouwkunstige en natuurlijke erfgoed.
DE ROUTE :
Het begin van het parcours loopt via oneffen straten.
Wees voorzichtig aan de kruispunten.
Je verlaat Spy door een bos (Bois des Golettes) en gaat in de richting van de vallei van de Orneau.
Na een eind naast weiden bereik je opnieuw een bos (Bois de Bètche aux Roches). De grot van de Man van Spy ligt in de buurt. Het traject loopt verder langs een spoorweg.
Je komt aan in Onoz in de nabijheid van een gerenoveerde 18de-eeuwse watermolen. Je passeert voorbij de kapel van Notre-Dame de Montserrat, gerestaureerd in het midden van de 20ste eeuw door de familie Beauffort.
Ga verder via de Rue du Casino en dan de Rue du Château. Het kasteel van Spy verschijnt op je rechterkant.
Keer terug naar de start.
Spy is een dorp in de gemeente Jemeppe-sur-Sambre in de Belgische provincie Namen. Spy is bekend als één van de vindplaatsen van resten van de Neanderthaler-mens.
De grot bevindt zich in een heuvelflank op de linkeroever van de Orneau, een zijrivier van de Samber, circa 20 meter boven waterniveau. De holte in de bergwand heeft zich op een natuurlijke manier gevormd in het kalksteenmassief, circa 330 miljoen jaar geleden (Viséen), toen na de ijstijd het water nog tot deze hoogte kwam. De grot bestaat uit een hoofdruimte en rechts daarvan en ook erboven kleinere zalen. Vóór de grot bevindt zich een terras en er zijn hellingsafzettingen, veroorzaakt door het wegruimen van puin tijdens opgravingen. De grot wordt bereikt door een bos, dat door de verscheidenheid van de ondergrond (kalksteen, zandsteen en leisteen) een gevarieerde vegetatie vertoont, die op haar beurt weer heeft gezorgd voor een rijke fauna. De grot van Spy en de omgeving ervan werden in 1981 geklasseerd als monument en site.
Dit pad gaat voornamelijk over verharde wegen en paden. Ronduit schitterend zijn de uitzichten vanuit Straten en vanaf het Wilhelminakanaal op de Oirschotse kerktoren. Bij de St. Antoniuskapel in Staten staat u even stil om een kruisje te slaan. Ook komt u onderweg prachtige voorbeelden tegen van verbouwde en gerestaureerde langgevelboerderijen.
Deze website van Marc van Overdijk bevat verschillende leuke wandelingen door Oirschot en omgeving. Door het bezoeken van de website proef je als het ware al de monumentale en groene sfeer van Oirschot en het Brabantse land.
Historie
Oirschot en omgeving kent een lange geschiedenis. Al in de prehistorie was de omgeving van Oirschot bewoond, oude graven uit die tijd in de bossen bij Westelbeers en sporen van nederzettingen uit het Stenen Tijdperk in hetzelfde gebied als ook op de Oirschotse Heide herinneren daar nog aan. Aangenomen wordt dat een eerste voorganger van de Mariakerk aan het Vrijthof in Oirschot uit de vijfde eeuw na Christus dateert. Daar ligt dan ook mede de grondslag voor de viering (in 1980) van het 1500-jarig bestaan van het dorp. De eerste schriftelijke documenten over de bestuurlijke geschiedenis dateren van het begin van de 14e eeuw. De grenzen van de oude gemeente Oirschot lopen ongeveer gelijk met de grenzen van de gemeijnten', dit waren de ongecultiveerde gronden, die door de hertogen van Brabant in de eerste helft van de 14e eeuw successievelijk aan de inwoners van Oirschot (waartoe ook nog inwoners van Best behoorden) werden uitgegeven (verkocht'). De bewoners verkregen hiermee het recht om deze gronden in gemeenschap te gebruiken. In 1819 werd Best afgescheiden van Oirschot en vormt sindsdien een afzonderlijke gemeente
Bezienswaardigheden
-De Rooms-Katholieke Sint-Petruskerk is een forse gotische kruisbasiliek uit de 15e en 16e eeuw. De stompe toren is een hoogtepunt van de Kempense gotiek. De toren is 60 meter hoog.
-Het Oude Raadhuis, gebouwd in 1513, gelegen aan de Oirschotse markt.
-Maria-kerk, de Nederlands Hervormde kerk (thans PKN-kerk), vanwege de voormalige functie als boterwaag ook bekend als Boterkerkje, is een 12e-eeuws zaalkerkje in romaanse stijl. Gebouwd rond 1100 en volgens professor E.H. ter Kuile waarschijnlijk veel ouder.
-Het voormalige Klooster Nazareth met kapel in neoromaanse stijl uit 1910. Het complex werd ontworpen door de architecten Joseph Cuypers en Jan Stuyt.
-De voormalige Brouwerij De Kroon uit 1773.
-Hof van Solms, paleis van Arnoldus Feij (of Arnold Fey).
-De Grote Stoel, Europa's grootste houten stoel. Prachtig stukje vakmanschap van de Oirschotse meubelindustrie.
-Huize Groenenberg, een zeer fraai huis daterend uit 1613.
-Kapel van de Heilige Eik, de stenen kapel stamt uit 1606 (eerder stond er al een kapel van hout).
Natuur
Oirschot beschikt over in totaal elf natuurgebieden. Enkele van die gebieden zijn:
Oirschotse Heide: ten zuidoosten van de plaats Oirschot gelegen, doet grotendeels dienst als militair oefenterrein
De Beerze: natuurgebied gelegen rondom het zuidelijk verloop van het riviertje de Beerze
Landgoed Baest: in het westen van de gemeente gelegen; bossen, agrarisch gebied en historische tuinen rondom het noordelijk verloop van het riviertje de Beerze
Mortelen/Scheeken: tussen de plaatsen Oirschot, Liempde en Boxtel gelegen; een agrarisch gebied afgewisseld met stukken bos
Kuikeindse en Landschotse Heide: ten zuiden van Middelbeers gelegen natuurgebied bestaande uit heidevelden, bossen en vennen
Start : parking bij de toegang van het natuurgebied
Afstand : 7 km
Bewegwijzering : paaltjes met afgeschuinde rode kop
GPS : N51 12.283 E5 32.742
Parking: Fabrieksstraat 3590 Bocholt/Kaulille
Het domeinbos Lozerheide strekt zich uit over 210 ha en is gelegen in de gemeente Bocholt, in het noorden van Limburg. In tegenstelling tot wat de naam doet vermoeden, is er hier geen sprake van heide. Lozerheide is een ongelooflijk gevarieerd bos, bezaaid met vijvers, beekjes, kanaaltjes en graslanden.
Eeuwenlang stond hier een eiken- en beukenbos. De ontginning als landbouwgrond toen er nog geen kunstmest bestond, drong het bos terug, ten voordele van woeste heidegrond, die na de landbouwuitbating achterbleef. Alleen de naam doet nog vermoeden dat het landschap er heel lang heel anders uitzag. In de 19e eeuw bracht de nood aan landbouwgrond in dit gebied een belangrijke ingreep met zich mee. In de schrale heidegronden ging men kanaaltjes graven die bevloeid werden met water uit de nabijgelegen grote kanalen. Zo ontstonden er vloeiweiden. Tussen de twee wereldoorlogen werden er populierenbossen geplant voor het winnen van luciferhout. Een orkaan in 1966 verwoeste grotendeels het boslandschap.
Het ruige karakter van Lozerheide geeft de natuur vrij spel. Dit ontzettend rijke loofbos biedt heel wat troeven aan plant en dier. Je vindt er 250 verschillende planten, 47 boomsoorten, 400 variëteiten van paddenstoelen en 400 vlindersoorten. Van de 130 soorten broedvogels in Limburg, komen er hier 80 voor.
De herfsttijloos bloeit hier eind augustus weelderig. Lozerheide is trouwens de enige plek in Limburg waar de oeverdistel groeit.
-Start deze trip naar Het Broek te Blaasveld bij de Sint-Amanduskerk waar je rustig kunt parkeren. Van bij de hoofdingang wandel je links of rechts (langs het basketpleintje) rondom de kerk en je verlaat dit driehoekige Wouters-Lefebvreplein rechts via de Dorpsstraat. (Deze wandeling is trouwens een combinatie van een omgekeerd stuk Broekventjespad en het Watersportpad door Het Broek.)
-Gewoon rechtdoor nu, over de spoorweg (lijn Mechelen-St.-Niklaas) en links voorbij huisnr. 47, waar in bakkerij Moeremans het Broekvent je en het Broekwefke geboren werden.
-Laat de Broekstraat naar de parking van Het Broek (zie wegwijzer) links liggen.
-Van hier af wandel je in de Kasteelstraat en je stapt ook voorbij de Krommestraat (rechts). Je verlaat stilaan de bebouwde kom, met het groen van velden en bossen voor je uit. Vooraleer de weg voorbij een boerderij naar rechts draait en Bezelaerstraat wordt, steek je best over.
Neem de kasteeldreef (zonder naam, alleen voor plaatselijk verkeer) in de richting van de witte kasteelvilla op het domein Lacourt . Nu ga je echter niet zover, want dit domein krijg je op de terugtocht beter te zien. Je draait dan ook links een andere dreef in, tussen velden en akkers, in de richtinig van bungalows. Achter de ommuring van het omgrachte domein zie je de gehavende dikste kastanjelaar van Belgie.
Blijf deze dreef volgen tot je, voorbij bordjes die alleen wandelaars, fietsers en dienstwagens toelaten, vóór een poel op een T -splitsing moet kiezen.
Ga links het paadje op en zo'n 10 m verder op een driesprong schuin links rechtdoor. (De verleiding is wel groot om rechtsaf de dreef te nemen naar het Onthaalcentrum en het hart van Het Broek.) Dit pad voert je langs de achtertuinen van de Broekstraat naar de parking van Het Broek. Rechts herinnert een bord van Waters en Bossen aan een boom je aan de gedragscode in een natuurgebied en links draait een ander paadje omhoog, maar jij wandelt gewoon rechtdoor.
Zo kom je voorbij een eerste visvijver (aangeduid door een blauwe vis) en het kapelletje van Onze- Lieve-Vrouw van Veertienbunder .
Zoals je zult merken is dit natuurgebied goed voorzien van vuilnisbakken en rustbanken. Zo'n 1Om voorbij het infobord en de schuilhut aan de parking draai je met het graspaadje mee naar rechts Het Broek in en je volgt vanaf nu de paaltjes met rode kop van het Watersportpad. Dit loopt tussen de plassen door en voorbij een picknickplaats naar links, vergezeld door een gracht rechts. Zo kom je aan de Zwarte Beek, met aan de overkant een hoeve en enkele huizen.
Sla hier rechts af en vervolg je weg tot je door een poortje en over een brugje de asfaltdijk langs de watersportplas Hazewinkel bereikt. Alle kans dat je hier het kleurrijke spektakel van oefenende roeiers of een wedstrijd te zien krijgt. Rechts ligt het ontoegankelijk natuurreservaat Arkenbos. Met uitzicht op de huizen van Heindonk en de Bloso-gebouwen kun je ook het jaagpad volgen.
Dan moet je wel op tijd weer de dijk opklauteren, want zo'n 500 m verder gaat het over een houten brug weer rechtsaf de beschutting van het prachtige natuurgebied in.
Wat verder links, voorbij nieuwe aanplantingen, zie je de wat hoger gelegen Vossenberg: een landduin met eiken en berken in plaats van elzen, wilgen en canada's elders in Het Broek. Het pad draait naar rechts, naar links en weer naar rechts en je bereikt de weide met kleinvee achter het Scheyvaerthof .
Volg de weiderand naar het onthaalcentrum waar de kinderen kunnen ravotten in de picknicken speelwei. (En als de nood hoog is: aan de achterkant van de hoeve zijn toiletten.)
Aan het infobord volg je de eikendreef, tot je links een laag betonnen brugje tegenkomt. Over dat bruggetje hou je rechts aan (oranje en blauw paaltje). Langs enkele fraaie plassen kom je op een driesprong rechts aan een observatiehut. Steeds rechtdoor bereik je over de brug de rand van het natuurgebied bij taverne't Fonteyntje (grondgebied Heffen) waar je ook op het terras even kunt verpozen. Anders ga je gewoon rechtsaf, voorbij een hek licht stijgend langs de zijkant van domein Lacourt naar de wit getraliede, wat vervallen Sint-Franciscuskapel toe.
Volg het pad mee naar rechts en sla vóór het toegangshek van de kasteelvilla links de smalle dreef in, terug naar de bewoonde wereld. Zo'n 500 m verder bereik je bij een kruispunt de domeinomheining. Dwars de betonweg naar de Venusstraat (niet aangeduid) en volg die op het voetpad tot over de spoorweg. Daar neem je onmiddellijk rechts een doodlopende betonweg (met een Broekpadbordje). Links zie je een meubelfabriek en in de verte aan de Mechelsesteenweg het vroegere kasteel Ten Berg, nu een horecazaak. Aan de andere kant van de spoorlijn ligt een nieuwbouwwijk. Voorbij rode dranghekken sla je links een asfaltweg in en je draait 80 m verder mee naar rechts.
Sla rechts af nu, een doodlopende straat in die even verder Hinxelaar blijkt te heten. Draai mee naar links en neem voorbij de laatste huizen (links weer een nieuwbouwwijk) een smal eenpersoonspaadje rechtdoor tussen groentetuintjes. Zo'n 80 m verder kom je in de Keizerstraat waar je naar rechts oversteekt en tussen de huisnrs. 17 en 19 de kerkweg neemt. Dit asfaltpad brengt je recht naar het kerkplein bij het basketveldje.
Linksaf langs het kerkplein nu, met rechtover de kerk de pastorie en het oud-gemeentehuis (nu postkantoor). Volg even deze Mechelsesteenweg mee naar links richting Willebroek, want voorbij de bocht ligt rondom het kasteel Bel Air, nu cultureel centrum, een prachtig domein met een beeldenpark.
WEETJES
1 Vanuit Willebroek neem je de N16 richting Mechelen ;500 m voorbij de brug bereik je al het centrum van Blaasveld.
2 De neogotische Sint-Amanduskerk in bruine baksteen werd in 1323 door Rudolf Pipenpoy gesticht en bood plaats aan 150 gelovigen. In 1580 werd ze door de geuzen vernield en in 1631 op kosten van Cos- mas de Prant en Margaretha de Homes (zie graftomben) heropgebouwd. In 1914 lag ook de kerk in de vuurlinie, zodat ze in 1922 in haar vroegere staat moest worden hersteld. Het interieur bevat verder ook een barok hoofdaltaar en een merkwaardig gepolychromeerd beeld van de Geklede Christus dat uit de 14de eeuw rou kunnen dateren.
3 Bij de viering van de Historische Dagen van Blaasveld in september 1976 werd hier het eerste 'Broekvent je' gebakken. Dit speculoosman- netje kreeg er in september 1986 een vrouwtje bij, het 'Broekwefke'. De naam verwijst naar zowel Het Broek in Blaasveld en pilootgemeente Willebroek als het Broekventjespad. Dit speculoospaar vormt nu samen met de Willebroekse Schep (gestoofd paardevlees) en Duvel-fricassee (op basis van kalfsvlees) de culinaire specialiteit van het Vaartland.
4 De witte kasteelvilla op het omwalde domein Lacourt staat op de plaats van het oude kasteel van Blaasveld dat uit de middeleeuwen da- teerde en waarvan nog enkele afbeeldingen bewaard zijn. Het slot werd in 1947 door de huidige eigenaar Lacourt afgebroken. Een deel van dit domein, met de zogenaamde putten van Lacourt, is beschermd als natuurreservaat.
5 Achter de kasteelmuur staat een geklasseerd monument: de dikste kastanjelaar van het land die hier rond 1700 geplant werd. Van de vier geklasseerde kastanjebomen in België (ook Zaventem, Aubel en Ombergen) is de Blaasveldse boom de oudste en de machtigste van omvang. Deze kastanjelaar is namelijk 27,5 m hoog, met een stamomtrek van 7,5 m en een kruindiameter van 38 m. Er kwam wel al enige boomchirur- gie bij kijken om dit monument in stand te houden.
6 Aan de verzorgde kapel van Onze- Lieve-Vrouw van Veertienbunder waar de devotie nog levendig is, is een mooie legende verbonden. Ene Michltel Van Breedam haalde bij het turfsteken een Mariabeeldje boven en hing het aan een eik. Zo groeide de devotie, zeker na de strenge winter van 1760, toen alleen het water waarin het beeldje gevonden was niet dicht vroor. Men dacht aan een miraculeuze bron en er werd bij de vijver een houten kapelletje opgetrokken dat een vloed pelgrims aantrok. Het kapelletje brandde af in 1858 en werd in 1860 in baksteen heropgebouwd.
7 Na zandwinning op het einde van de jaren zeventig werd rondom twee watervlakken (60 en 30 ha) een 300 ha groot polyvalent water- sportcentrum uitgebouwd: het Bloso-sportcentrum Hazewinkel. De olympisché watersportbaan, waar in 1985 de Wereldkampioenschap- pen Roeien werden gehouden, is 2300 m lang, 160-430 m breed en 13- 18 m diep. In dit centrum, met aankomsttoren, technische installaties, verblijfsaccommodatie, een cafetaria enzovoort
De huidige route loopt door en langs twee boscomplexen, nl het Brakelbos en het Livierenbos. Deze bossen vormen reeds vanaf de 11de eeuw ononderbroken de grens tussen Vlaanderen en Henegouwen. Het historisch belang van deze bossen wordt nog groter als men bedenkt, dat ze nog veel vroeger een belangrijke factor geweest zijn bij de vorming van de taalgrens. Ten slotte zijn deze beboste heuvelen duizenden jaren geleden door groepen prehistorische volkeren bewoond geweest. Om deze redenen en natuurlijk omwille van hun actuele toeristische aantrekkelijkheid werd dit pad, dat veel meer dan enkel maar de bossen aandoet, deze naam gegeven.
Wij starten de wandeling aan de Sint-Martinus-kerk.
Deze beschermde kerk valt vooral op door haar vroeggotische achtkantige toren uit het begin van de 13de eeuw, maar ook door de talrijke verbouwingen: in 1743 werd het koor vergroot, terwijl een goede tien jaar later het schip van de kerk werd uitgebreid met twee zijbeuken; tevens werd het dak toen verhoogd tot boven één van de acht galmgaten. In 1758 ten slotte werd de kerk hervloerd. Nu bezit de kerk als merkwaardigheden o.a. twee wapenschilden, resp. van de abdij van Ename en van de familie Maroucx, de heren van Opbrakel in de 18de eeuw, een doopvont uit de de 15de eeuw en een orgel, in 1789 gebouwd door de beroemde orgelbouwer Lambert Van Peteghem. Het geheel wordt op verrukkelijke wijze opgesmukt door een ietwat Oostenrijks aandoend rococo-interieur.
We nemen de Sint-Martensstraat en slaan dan onmiddellijk links het smalle paadje, de Zureveldweg, in. Aan Holenbroek gekomen, volgen wij die straat rechts tot op het einde. In de verte voor ons bemerken wij hier reeds de bosgordel op de grens van Opbrakel en Vloesberg, tevens op de grens van Vlaanderen en Henegouwen. We volgen een eindje opnieuw de Sint-Martensstraat en verder slaan wij rechts af, de Sint-Lietbertusdreef in. Deze weg werd genoemd naar Sint-Lietbertus, geboren uit de adellijke familie van Brakel rond 1010 en bisschop geworden van Kamerijk-Atrecht; in die hoedanigheid stichtte en hervormde hij talrijke kloosters.
Na een paar honderd meter wandelen wij over een beek; deze "Molenbeek" is één van de beken die de bovenloop van de Zwalm uitmaken. Aan de rechterzijde, op de plaats van de weide en de er nu staande witte villa, heeft een herenhof gestaan, het kasteel dat van ouds de kern van de heerlijkheid Opbrakel is geweest. In 1651 stond hier een indrukwekkend kasteel met een imposante middentoren en twee symmetrische zijvleugels en was het geheel omringd door een brede wal. Het gehele omwalde gebied, waarin eveneens een boerderij lag, had een oppervlakte van 1 ha 23a, de heren van Opbrakel hebben dit kasteel tot op het einde van het Ancien Regime steeds bewoond en alles werd in 1808 door de familie Maes van Gent opgekocht. Na het aanleggen, in 1846, van de weg naar Ronse is het gebouw in verval geraakt tot het in 1863 helemaal werd gesloopt; er is geen enkel spoor meer van over gebleven, tenzij in de straatnaam "Herenhof".
Na deze uitweiding over dit verdwenen merkwaardig gebouw vervolgen wij de Sint-Lietbertusdreef rechtdoor en komen in de Pieter Hoelmanstraat, een straat genoemd naar de landmeter die in 1651-54 met ongeloofelijke nauwkeurigheid geheel Opbrakel in kaart heeft gebracht. In dit kaartboek werden alle percelen met de namen van de eigenaars of pachters, toponiemen e.d. vermeld; het is dan ook een onschatbare bron voor de studie van Opbrakel zoals het er meer dan 300 jaar geleden uitzag.
Voorbij een oude hoeve bemerken wij opnieuw de Molenbeek langs de weg. Bij deze hoeve heeft eeuwenlang de enige watermolen, tevens de belangrijkste molen van Opbrakel gehoord. Deze ,,coorn watermeulene metten vivere ende viverdam" werd reeds in 1571 vermeld en lag in het domein van de heer. In het kaartboek van 1651 staat de molen afgebeeld met een groot rad en de molenvijver had toen een oppervlakte van ongeveer 7000 m2 In 1892 werd er een stoommachine in geplaatst, doch in 1912 werd de stoommachine van de ,,stoom- en waterkoormolen" buiten gebruik gesteld. De watermolen, met bijhorende brouwerij, is evenwel nog in werking gebleven tot kort na de tweede wereldoorlog.
Aan het eerste kruispunt gekomen slaan wij links af, de Molenbeek over en komen in de Maaistraat. Wij gaan een eindje in een soort langgerekt dal en na een fikse klim slaan wij de eerste straat rechts in, Pullem. Pullem zou de oudste plaatsnaam van Opbrakel zijn en teruggaan tot de Merovingische tijd.
Van hier hebben wij een heel mooi overzicht van voornoemd dal. Verder, rechts aan de horizon, gedeeltelijk verscholen, zien wij de schoorsteen van het historische Hof-te-Wolfskerke. Deze hoeve, reeds in 1177 vermeld, heeft onder het Ancien Regime steeds toebehoord aan de machtige Benediktijnerabdij van Ename. In 1893 heeft de toenmalige eigenaar, senator Mulle de Terschueren van Gent, er met eigen personeel hypermoderne bedrijfsgebouwen laten oprichten, alsook een luxueus landhuis met echte kasteelallures. Na een lange periode van verval is het ,,Chateau Mulle" - in de volksmond Mullenskasteel - nu volledig gerestaureerd.
Aan het huis met nummer 11 slaan wij links af en volgen een veldweg te midden van een kouter. Na ongeveer 200 meter komen wij op een betonweg de Steenpaal. De naam Steenpaal bestond zeker reeds in de 16de eeuw; hiermee duidde men de hier gelegen velden aan. De benaming Steenpaal komt van een, grote zware ijzerzandsteen die de kouter verdeelde. Bemerk ook de lichte welving in de akker een paar tientallen meter naar links: van 1757 tot 1913 heeft er een houten windmolen gestaan. Vanop deze weg is het zicht op het hoger genoemde kasteel beter.
Wij volgen verder de Steenpaal rechts richting Brakelbos.
De Steenpaal eindigt op een vijfsprong; we gaan de Laaistok, schuin rechts voor ons in en dalen naar het Brakelbos af (het eerste bos complex). Wij vervolgen de Laaistok en komen aan de Sassegembeek. Deze beek, soms beschouwd als de oorsprong van de Zwalm, ontspringt juist over de provinciegrens in D'Hoppe en heeft haar naam ontleend aan de 19de eeuwse eigenaar van het Brakelbos en het Hof-ten-Bossche, nl. de rijke Gentse burger Thadée van Saceghem.
Eventjes voorbij deze beek hebben wij aan onze rechterkant een open kouter en zien wij in de achtergrond het Hof-ten-Bossche. Samen met het Herenhof is deze hoeve de oudste exploitatiekern van Opbrakel; beide behoorden trouwens aanvankelijk toe aan de familie van Brakel. In de 18de eeuw is deze hoeve van ongeveer 50 ha. eigendom geweest van de familie Falligan van Gent, die aan de Kouter het prachtige ,,Hotel Falligan" heeft laten optrekken.
Wij nemen links de eerste weg naar het Brakelbos en komen weldra in een brede dreef. Wij gaan opnieuw over de Sassegembeek en dan wandelen wij midden in het bos tot aan het eerste kruispunt -van dreven-, waar wij links afslaan. (Wij blijven op de wegen !). Zoals de naam het zegt, heeft het Brakelbos steeds deel uitgemaakt van de heerlijkheid Opbrakel en dus van het graafschap Vlaanderen. In 1653 bereikte de beboste oppervlakte in deze zuidwestelijke hoek van Opbrakel een totale oppervlakte van ruim 71 ha. tegenover ca. 53 ha. op de huidige dag. In 1951 is het O.C.M.W. van Oudenaarde erin geslaagd het hele Brakelbos aan te kopen en in 1976 werd het als wandeloord voor het publiek opengesteld. De meest voorkomende boomsoort is de beuk met als gevolg het ontbreken van onderbegroeiing. Het bos is op zijn mooist tijdens de lente, wanneer de wilde hyacint massaal in bloei staat en de bodem één blauw tapijt is, afgewisseld met groepjes witte bosanemonen. Verder is het bos bronrijk, wat een bronbosvegetatie geeft die echter bijzonder kwetsbaar is.
Waar we het bos verlaten - aan de eigenlijke ingang ervan - staat een informatiepaneel voor de bezoekers van dit wandeloord. Voorbij een kapelletje wandelen wij de Brakelbosstraat in. Bemerk aan de gevel van de bijgebouwen van de eerste woning op de linkerkant het houten plakkaat met opschrift ,,De Sergent": tot voor de laatste wereldoorlog stond hier de zeer bekende afspanning "A la Chasse Royale, Au Sergent", druk bezocht door de toeristen. De geschiedenis herhaalt zich want in de weekends is het hier zeer druk, (misschien wel te druk!) zelfs zonder de afspanning.
Na een korte klim, dalen wij nu langzaam via de Brakelbosstraat terug naar het dorp van Opbrakel en komen in de Leinstraat die een stuk is van de oude Romeinse heirbaan van Bavai naar Gent. Enkele honderden meter verder staat aan de linkerkant het in een vierkant opgetrokken Hof-te-Fransbeke. Tot in de 18de eeuw stond deze hoeve oorspronkelijk bij de Dorenbosbeek en de Lange Haag, te midden van de landerijen. Het is eeuwenlang één van de grote pachthoeven van Opbrakel geweest. In het woonhuis bevindt zich een goed bewaarde Vlaamse schouw.
Juist voorbij deze hoeve slaan wij rechts het straatje Fransbeke in en volgen dit pad verder (het wordt aardeweg). Aan de weg Tenbergen gekomen volgen wij die rechts naar beneden. Aan de linkerkant bemerken wij, te midden van de velden gelegen, een andere historische hoeve, nl. het Hof-ter-Bruggen. Ook dit pachthof dat onder het Ancien Regime als leen afhing van de hoofdheerlijkheid Opbrakel, heeft overwegend toebehoord aan edellieden en rijke burgers die meestal in Gent woonden.
Wij vervolgen onze weg over de Dorenbosbeek (hier woonde eertijds Pieter Hoelman) en ongeveer 50 meter verder slaan wij links de Livierenstraat in. Wij wandelen onder de voormalige spoorlijn Aalst-Zottegem-Ronse door en wat verder, aan een oud kapelletje, nemen wij de Wallekouter aan de linkerkant. We doorkruisen hier een mooie kouter; rechts van ons ligt het Livierenbos (het tweede boscomplex). Waar nu een soort herenhuis staat stond vroeger het gekende Hof-te-Liviere een historische hoeve, zij het op Waals grondgebied. Wallekouter en Verrebeek lopen in elkaar over en zo komen wij in deze straat. Een eind verder loopt de eigenlijke Verrebeek.
Wij blijven de Verrebeekstraat volgen en merken aan onze rechterzijde de bijna volledig gerestaureerde stenen molen, indrukwekkend prijkend boven de weidse kouter. De molen dateert van 1789 op initiatief van J.B. Van Damme (pachter van het Hof-ter -Bruggen). Tijdens het Franse bewind kwam de molen in handen van de schatrijke Josse Jean Maes, officier en algemeen betaalmeester van het Franse leger in het Scheldedepartement. Via diverse tussenstappen en zwaar beschadigd kwam de molen in 1972 in het bezit van wijlen Raphaël De Moor die instandhoudingswerken uitvoerde zoals : voorlopig dak, herstel metselwerk, heropvoegen, nieuwe ondersteuningen van het gebinte. In 1978 werd de molen gerangschikt als monument en de onmiddellijke omgeving als dorpsgezicht.
Wat verder aan de linkerkant komen wij voorbij de "Oude pastorij", opgetrokken vlak tegen de Dorenbosbeek. In 1653 was de "kuerren hofstede" een eenvoudig huis met een duifhuis onder het dak; de pastoor in die tijd was een verwoed duivenliefhebber. Het huis was eertijds omringd door een wal. In de Franse tijd kwam de pastorie in handen van de gemeente tot 1835. Deze woning is één van de oudste uit de gehele omgeving.
Wij wandelen tenslotte via de Sint-Franciscusstraat tot aan de startplaats: de kerk
Ze werd in oktober 1914 verwoestenin1923onderleidingvan architectJ.Selinhaarvroegereglorie hersteld, al moest ze sindsdien wel haar spitse torennaald missen.
-Rechtover het huis met nummer 40 ga je rechts het kerkwegeltje in.
-Dit brengt je tot in de Ter Puttenlaan die je naar links volgt. Je komt voorbij de zij-
ingang van het domein Ter Putten, daarover straks meer op de terugweg.
-Op het einde neem je rechts de Alfons Van de Sandelaan. Juist voor het kruispunt
kom je voorbij het Diegemhof dat onlangs aangepast werd in functie van het project begeleid wonen voor anders validen. In het lage huisje aan de straatkant is de Heemkundige Kring Scilla gehuisvest. Steek rechtdoor de Liersebaan over.
-Aan een Y-splitsing met middenberm sla je links de Zandhovensebaan in.
dolomietweg die tussen de weilanden en het bos naar rechts afbuigt.
-Op het einde van de dolomietweg ga je rechts naast het Antitankkanaal, ook wel als
Antitankgracht benoemd.
Het 33 km lange kanaal verbindt de fortengordel rond Antwerpen, van Stabroek tot Oelegem. Met de forten, schansen en bunkersluizen maakte het deel uit van de Antwerpse militaire verdedigingslinie. Na W.O. II bleef het lange tijd militair en dus verboden gebied. De duikers verzandden en het kanaal degradeerde. In 1985 werd een aanvang gemaakt met renovatiewerken. Tussen Sint-Job en Oelegem werd aan één kant een fiets- en wandelpad aangelegd.
Beginjaren70woumenophettrajectvanhetkanaaleenduwvaartkanaal aanleggendathetAlbertkanaalmetdeAntwerpsehavenzouverbinden.Door massaal protest werden de megalomane plannen in de onderste schuif gelegd.
-Aandeeerstekruisingvanzandpaadjes
steek je links het kanaaltje over en neem linksvooruit het bospad.
-Na een flauwe bocht ga je rechts naast de
slagboom in het natuurgebied Driehoek. In een depressie, links van het pad, zie je een botanische zeldzaamheid: het laaggelegen en vochtig gebied is volledig begroeid met
gagelstruiken, deze aromatische plant werd vroeger gebruikt als smaakmaker bij de bierbrouwerij. Je volgt de met dolomiet verharde weg zigzag doorheen de Driehoek tot de Lemmekensbaan.
-Aan de Lemmekensbaan naar rechts tot aan de Regenbooghoeve.
Steek rechts het Antitankkanaal over en volg het dolomietpad naar links. Nu ben je
aan het fort van Oelegem. Het behoorde tot de Brialmontvesting die Antwerpen moest beschermen tegen een aanval uit het oosten. Nu is het zijn militaire functie kwijt en huisvest het een grote kolonie vleermuizen. Enkele keren per jaar wordt het fort opengesteld voor het publiek.
-Het Groot Schijn wordt hier met een duiker onderhetAntitankkanaalgeleid.
Aande duiker ga je rechts tot aan het kasseibaantje waar je nogmaals rechts op de Dobbelhoeve afstevent. De Dobbelhoeveiseenbiologischland-en tuinbouwbouwbedrijf.
Bovenhetdakraam zie je het jaartal 1341.
De hoeve was ooit eigendom van de abdij van Tongerlo.
Werve de Schilde. Karel De Meutter kocht de hoeve in 1952 en baatte er tot 1987 een gangbaar landbouwbedrijf uit. Zijn kinderen besloten om over te schakelen naar de biologische landbouw. De hoevewinkel is enkele dagen per week geopend, aan de automaat kun je zelf een glaasje verse biologische melk tappen.
-Gavoordeboerderijnaarlinksen
onmiddellijk rechts de Speelbosweg in. Je blijft deze volgen tot in het Speelbos.
-Waar de niet verharde weg naar rechts afbuigt ga je rechtdoor.
-Net voor de caravans volg je het modderig pad naar rechts.
-Aan het Renier Sniederspad naar links.
Steek de Leeuwkensweg over en vervolg het smaller wordende Sniederspad.
-Aan het boomkapelletje met rustplaats op de viersprong ga je nog rechtdoor, nu op de met asfalt verharde weg.
-Even voor het einde neem je links het idyllische paadje tussen het weiland en de
haag, dit is nog altijd het Renier Sniederspad. Op het einde kom je op een betonbaan die je volgt tot aan de Liersebaan.
-Steek daar over naar de Spreeuwenberglaan. Aan de rechterkant kom je voorbij het
Puttenhof. Het was oorspronkelijk een laathof van de abdij van Affligem, later het bezinnings-envormingscentrumReginaPacisennuisHetOpenPoortjeer gevestigd,eenCentrumvoorKinderzorgenGezinsondersteuning.Aancafé Puttenhof steek je voorzichtig over en ga je rechtdoor op de kerk af. Onderweg kom je aan de linkerkant voorbij een kapelletje en de omwalde en beschermde pastorij.
-100meterverderkomjeterugophetKerkplein,eindevandetocht. Sint-Guibertuskerk in het oude centrum van Schilde Fort van Oelegem, nu vleermuizenreservaat
Een wandeltocht door een landelijk gebied van het schilderachtige dorpje Mullem naar Wannegem, Lede en Huise, elk met hun typische windmolens en kastelen.
Vlakke en licht heuvelende wegen, overal verhard behalve het gedeelte van de ingekorte wandeling. '
Wie Mullem (een deelgemeente van Oudenaarde) voor de eerste keer binnenkomt en halt houdt aan de kerk, kan zijn ogen nauwelijks geloven. Hier is de 19de eeuw blijven stilstaan: een kerkje te midden van een kerkhof, een plein met het voormalige dorpsschooltje, 'het Kasteeltje' verscholen in een park, enkele goed bewaarde boer- derijen in een opvallend okergele kleur, maar vooral rust. En dit op amper 30 km van Gent,
DE ROUTE :
Bij het verlaten' van het dorpsplein kom je onmiddellijk in het lage weiland en al na de eerste haakse bocht zie je de vallei van de Rooigemsebeek een landschap dat je tijdens de hele tocht volgt en vanaf verscheidene plaatsen kunt bewonderen.
Al wandelend zie je open kouters op de valleiflanken, het drassige weiland in het diepst van de vallei met enkele rijen prachtige knotwilgen, de stompe kerktoren van Lede in de verte en de wieken van de Huisekoutermolen.
Langs de oever van de Rooigemse beek kun je op verschillende plaatsen zien hoe in de beek vistrappen werden aangelegd, om de doorgang van visjes op moeilijke plaatsen te vergemakkelijken,
Aan de Ledepontweg is het even opletten, Kies je voor de korte wandeling van 5,5 km, dan sla je hier rechtsaf in de richting van de kerk van Lede.
De straat verandert in een niet verharde veldweg die uiteindelijk weer uitkomt op het grote wandel parcours,
Wie de volledige wandeling wil maken, slaat aan de Ledepontweg links af en steekt even later de Rooigemse beek over.
De wandeling gaat verder langs een moerasbosje, het Wachtbekken Lede,
maakt een korteklim langs een bos met overwegend populieren.
Daarna gaat het weer in dalende lijn en op het laagste punt van de weg heb je een prachtig zicht op de vijver, het park en het Kasteel de Ghellinck.
En er volgt nog meer: een houten staakmolen, de Schietsjampettermolen op de heuvel kam , die je later op de wandeling zult passeren, het landelijke dorpje Wannegem, panoramische uitzichten op en over een langgerekte vallei en een tweede windmolen, de Huisekoutermolen in Huise.
Wat verder, verscholen in een park met indrukwekkende bomen staat het mooie Kasteel 'ter Ast' of Kasteel de Gerlache.
Het wandelpad loopt verder langs een paar schilderachtige hoeven, steekt de Rooigemsebeek een laatste keer over en brengt je weer in Mullem.
WEETJES :
De kerktoren van Mullem
De toren van de kerk dateert nog uit de 11de eeuw en is in Romaanse stijl opgetrokken. In de vloer van een zijkapelletje van het koor zijn grafstenen gemetseld, waarvan één alleen een kruis als ornament heeft
Wellicht is dit de oudte Romaanse grafsteen van ons land.
Een óndergronds kunstwerk
Dit bekken is 8,5 ha groot, bestaat uit 4 ha bos, 3 ha weiden, 1ha moeras en brede grachten en kan tot 25.000 m3 water stockeren. Een ondergronds kunstwerk dus, dat de
waterdoorstroming regelt.Qver enkele jaren zal zich hier een merkwaardig langgerekt moerasbos ontwikkeld hebben. Een tweede bekken op de Rooigemsebeek vind je in Lede,
Uitkijk-kasteel
Het Kasteel de Ghellinck is een voorbeeid van de verlichting van het einde van de l8de C
eeuw. Even voor 1785 liet baron AJphonse Baut de Rasmon het in Lodewijk XVI of neoclassicistische stijl bouwen. Hij koos hiervoor een heuvelkam van waaruit je eenbreed zicht hebt over het weidse landschap met op de achtergrond de torens van Gent (25 km) en de toren yan de Oudenaardse kerk ( 8 km)
Drie kilometer ten oosten van Spa (vlak bij het vliegveld) ligt aan de N62 het restaurant La Sauvenière. Hier tegenover loopt een brede laan het bos in. Direct rechts aan het begin van de laan kun je op een kleine parkeerplek je auto kwijt en start de wandeling.
-Je steekt vanaf de parkeerplek de brede laan over en via een klein houten bruggetje steek je een slootje over. je volgt de gele pijl 'Source de la Reine' (Koninginnebron).
-Je stijgt matig en al snel ga je een tweede houten bruggetje over.
-Je blijft het kronkelende paadje zo dicht mogelijk langs het beekje de Piherotte volgen. --Een stukje verderop buigt het beekje naar links en het paadje naar rechts af en blijf je de pijlen naar de Koninginnebron volgen. Op sommige stukken is er nauwelijks sprake van een paadje, dus zul je zelf je weg moeten zoeken.
-Hou de gele pijlen (die soms moeilijk zichtbaar zijn) goed in de gaten.
-Bij een Y-splitsing kun je rechts naar een wit gebouwtje (de Koninginnebron).
-Hier neem je echter het linkerpad dat naar "Coupe feu Nelis" voert (een brede brandgang).
-Bij de brandgang Nelis aangekomen sla je die naar rechts in. Ca. 500 meter verder staat aan de linkerkant (wat verborgen in de bosrand) een heel oud stenen kruis (uit 1696).
-Nog enkele honderden meters verder sla je linksaf een grazige brandgang in. (Niet te ver doorlopen, want dan kom je bij een kruising van boswegen en ben je te ver -alhoewel je ook hier links een brandgang in kan en later op het eind hiervan toch weer goed terecht komt op het brede halfverharde pad).
-Je passeert aan de rechterkant nog een brandgang. Je weg stijgt matig en je komt (na ca. 500 meter) uit bij een voederplaats.
-Op het eind van de weg (na ca. 50 meter)sla je rechts het brede halfverharde pad in. Je stijgt nog een stuk matig en aan je rechterhand verschijnt een mooi uitzicht over de streek.
-Je blijft ca. 1 km dit brede pad volgen (met hier en daar de GR-tekens). Langs dit pad vind je een aantal mooie kwartsietblokken.
-Bij een informatiebord gaat het GR-pad links af de Fagne de Malchamps in.
-Dit paadje sla je ook in en blijft het een hele tijd (in het begin nogal stijgend) volgen. Het pad komt tenslotte uit bij een RAF-monument.
-Je blijft rechtdoor lopen naar een iets verderop gelegen platform met alweer een informatiebord. Het plankenweggetje slingert nu door een mooi veengebied en komt tenslotte uit bij een houten uitkijktoren. Natuurlijk neem je de 83 traptreden omhoog om te kunnen genieten van een prachtig uitzicht over de Fagne de Malchamps.
-Vanaf de toren volg je de GR-tekens langs een breed recht pad richting de Berinzennehoeve.
-Bij de Y- splitsing rechts de GR-tekens blijven volgen.
-Op het volgende kruispunt van paden naar rechts (hier kun je een bezoekje brengen aan het informatiecentrum - voor openingstijden zie: www.berinzenne.be).
-De GR leidt je onmiddellijk rechts een pad in.
-Je volgt de GR niet, maar je blijft de weg rechtdoor volgen. Waar de hoofdweg naar links afbuigt (na ca. 150 meter) ga je rechtdoor een onverhard bospad in. Je begint nu weer te dalen.
-Na ruim 500 meter bereik je een geasfalteerde dwarsweg.
-Die sla je naar rechts in. Een eind verderop kom je bij een kruispunt van verharde wegen.
-Hier ga je linksaf (net om de hoek hangt een pijl met de tekst 'Vers arboretum').
-Je neemt het 2e weggetje rechts en loopt gelijk links via een poortje het Arboretum in. --Je neemt het paadje dat parallel met de weg door het bos loopt en gaat een houten bruggetje over. Je kunt natuurlijk zelf wat door het Arboretum lopen, maar als je doorloopt kom je verderop bij de hoofdtoegang van het Arboretum uit en vervolg je de geasfalteerde bosweg (die je al eerder liep) weer verder.
-Bij de grote asfaltweg aangekomen (chemin des Fontaines) sla je rechtsaf.
-Als je deze weg (een kleine kilometer) helemaal uitloopt kom je weer bij het beginpunt van de wandeling uit.
Met dank aan Ardennenwandelen.NL FAGNE DE MALCHAMPS
Bewegwijzering : zeshoekige plaatjes met groene pijl
GPS : N51 00.058 E4 35.012
Sint-Martinuskerk, Rijmenam
De huidige Sint-Martinuskerk in Rijmenam (Bonheiden) had op dezelfde plaats al een voorganger die gebouwd werd tussen 940 en 1050. In de 14e eeuw werd deze vroege kerk vervangen door een gotische kerk. Figuratieve muurschilderingen uit die periode zijn nu nog zichtbaar in de linkerzijbeuk. De kerk leed schade tijdens de slag van Rijmenam in 1578. In de 18de eeuw werd het dak en het interieur grondig aangepast en een kerkorgel geplaatst. Een doopkapel werd tegen de zuidbeuk gebouwd. In 1834 werd de noordbeuk verbreed. In september 1914 werd de toren met dynamiet verwoest; een heropbouw volgde in de jaren twintig van de vorige eeuw. De huidige toren is 43 m hoog. Het interieur van de kerk bevat onder meer een preekstoel uit 1558 met afbeeldingen van Sint-Maarten en de vier evangelisten en een doopvont uit de 15de eeuw. Verder bezit de kerk beelden uit de 16de-18de eeuw en schilderijen uit de 17de-18de eeuw. In 1951 werd de kerk beschermd als monument.
Rijmenam
Rijmenam ligt in de driehoek Mechelen, Leuven en Aarschot. Daarbij ligt het op 8 km van Mechelen met zijn schitterende Romboutstoren, zijn vele bezienswaardigheden, zijn grote Markt en gezellige Wollemarkt, het speelgoedmuseum en op 4 km van de Zoo van Planckendael. Rijmenam is de bosrijke, residentiële deelgemeente van Bonheiden op de grens tussen Brabant en de Kempen. Het telt verschillende bezienswaardigheden zoals de 14de eeuwse Sint-Martinuskerk, de schandpaal vlak bij de kerk, het kasteel van Hollaken uit 1832, het heemkundig museum 't Smiske en het museum van kunstschilder Staf Gillé. U kan er verschillende wandelpaden volgen: het Rijmenamse wandelpad, het Zellaerpad en het Vennepad.
DE ROUTE:
De gemeente Bonheiden vormt samen met Keerbergen de Brabantse Kempen. Het zijn resi- dentiële kernen langs de vallei van de Dijle met veel bos en groen.
De Bonheidense deelgemeente Rijmenam is daar geen uitzondering op.
Het is één van de oudste dorpen uit de regio. Dat zie je zelfs vandaag nog in de fraaie dorpskern, waar deze wandeling vertrekt. Het driezijdige dorpsplein duidt op een oude Frankische oorsprong. Het werd aangelegd net buiten het overstromingsgebied van de Dijle. Dat was een strategische keuze. Hier lag immers een oversteekplaats bij de Dijle.
--Bij de mooie Sint-Martinuskerk wandel je langs een smalle kerkwegel naar de Dijle-oever.
Rond de kerk ligt nog een ommuurd kerkhof. En er staat een schandpaal. Het oude gemeentehuis is in neogotische stijl opgetrokken. Kijk op de dijk van de Dijle zeker achterom. Je hebt er een mooi zicht op de robuuste kerktoren.
--Bij de Dijlebrug blijf je de Dijle volgen. De rivier kronkelt er fel. Toch heeft men in de vorige eeuwen de rivier op verschillende plaatsen rechtgetrokken. Toen voeren er nog schepen op de Dijle, maar dat is nu geschiedenis. De dorpsgrens blijft echter tot vandaag de oorspronkelijke rivierloop volgen. Het uitzicht is hier weids en wordt niet verstoord door bomen of bebouwing. Daarvoor is de vallei immers te vochtig. Op de stuifzandruggen ten noorden van de Rijmenamse dorpskern is dat niet het geval. Daar werden wel bossen aangeplant en werd er duchtig gebouwd. Dat ontdekken we straks wel.
--Bij een haakse bocht van de rivier naar rechts, verlaat je de dijk links.
--Via de voormalige meubelfabriek Meurop wandel je de niet-geasfalteerde Kraaivenstraat in.
Je belandt nu in een omgeving met een opvallend ander uitzicht. Ten noorden van de Dijle ligt immers een brede, beboste landduin. Die verraadt dat je hier eigenlijk de geografische Kempen binnenwandelt. Je merkt dat hier nu riante villa's in het groen werden opgetrokken.
-Via de Oude Keerbergsebaan bereik je de grens met Keerbergen.
Deze residentiële gemeente ligt in Vlaams-Brabant.
--Bij het gemeentebord sla je links de Grote Paallaan in.
Die loopt pal op de gemeente- en dus ook provinciegrens. De straatnaam verwijst overigens naar een oude grenspaal. De grens is dus al veel ouder dan je misschien zou denken. Wanneer je de drukke weg Bonheiden-Keerbergen dwarst, staat er links bij de toegangspoort van een huis zon oude stenen grenspaal.
--De wandeling blijft verder trekken door dennenbossen, met de onvermijdelijke villa's.
Voorbij de Weynesbaan beland je in een landbouwgebied. Enkele langgevelhoeves zijn typisch voor dit halfopen Kempens landschap.
--In een rechtse bocht sla je links een smal pad in.
--Opgelet, er staat ook een pijltje rechtdoor. Dat is een alternatieve route voor deze wandeling. ------Maar die volgen we niet. Linksaf dus.
--Voorbij het laatste huis voert een spoor door een bos naar een brugje over de Zwartwaterbeek. De vallei van deze beek is erg moerassig. Even moet je opnieuw over grotere wegen.
--Tot je rechts de Brakelberglei instapt.
--Je wandelt opnieuw over smalle landwegen, zonder verkeer en tussen weiden en velden. Langs een laatste kerkwegel door de uitbundige natuur van een beekvallei, steven je opnieuw op de dorpskern van Rijmenam af.
--De makkelijk herkenbare kerktoren doemt boven het weidelandschap uit. Door dit zeer mooie decor bereik je opnieuw het vertrekpunt. Sint-Martinuskerk, Rijmenam
Deze wandeling is uitgestippeld voor de natuurliefhebber.
We maken kennis met het ecologisch waardevolle Rotbroek, de rustige Hese Bossen en de rijke landbouwgronden aan de Lobos
--We vertrekken aan de kerk van Zelem en nemen de Dorpsstraat richting Schaffen.
--We slaan links de Kolenbergstraat in. Bovenop de berg hebben we een mooi zicht op het Kartuizerklooster . Het is de moeite waard om de St. Jansbergstraat in te slaan en de gerestaureerde Kapel van O.L.V. Ten Onrust van dichtbij te bekijken.
--We steken de weg over en gaan langs het monument van de Witte Brigade de Eksterhoekstraat in.
--Aan de Eksterhoeve gekomen volgen we de weg die al kronkelend langs de weiden en velden loopt.
--Aan het T -kruispunt gaan we rechts en komen zo aan de Van Zurpeledijk.
--We steken de weg over en volgen de Oude Schansstraat.
--Na de overweg komen we aan de grens van Hees.
--We nemen de eerste straat rechts en volgen deze tot we aan het kruispunt met de Molenstraat komen.
--Hier slaan we rechtsaf en volgen de Molenstraat tot aan de open plaats, waar we links omhoog het bos in gaan.
--Aan het kruispunt nemen we rechts. We komen voorbij een aantal huizen en wandelen tot aan een kapel aan onze rechterzijde.
--Hier slaan we rechts af en op de hoek van deze weg terug rechts.
--Terug in het bos slaan we links af en steken het kruispunt over.
--Dan nemen we de weg rechts die bergop het bos inloopt, tot we helemaal boven zijn.
Van hieruit hebben we een mooi zicht op de vallei. Op de weg naar beneden, zien we aan onze rechtse kant een bron.
--We komen uit aan de Bakeistraat. Aan de electriciteitscabine gaan we rechts.
--Deze zandweg blijven we volgen tot we aan een tweewoonst komen waar we links af slaan.
--We gaan de Zwarte Beek over en volgen deze weg tot aan het kruispunt met de Broekstraat.
--Hier slaan we onmiddellijk weer rechtsaf (richting voetbalterrein).
--In de eerste bocht gaan we weer rechts, langs het veld af.
--Dit veldwegeltje blijven we volgen tot we aan de dreef uitkomen.
--Door hier eerst rechts en dan links te gaan komen we aan de Lobos.
--Zo komen we langs de Lobosstraat en de Decosterstraat weer aan de kerk.
Bewegwijzering : zeshoekige bordjes met rode rand en zwarte tekst
GPS : N51 03.863 E5 23.285
Eikendreef 21 B-3530 Houthalen-Helchteren
Beschonken Heren?'
Eerst de wandeling en dan genieten van de heerlijkheden en de atmosfeer van Ter Dolen. Anders bestaat de kans dat je niet meer aan wandelen begint, omdat het leven op de binnenkoer van het kasteel zo zalig lijkt,
Die zaligheid heerst er overigens allang; vaak hadden kasteel een omgeving een bestem- ming met enige religieuze verwantschap.
Ter Dolen werd voor 't eerst als dusdanig vermeld in een pauselijke bul uit 1170. De oorsprong van het huidige gebouw ligt in het begin van de 16de eeuw, toen de abten van Sint-Truiden hier hun zomerverblijf hadden. Of zij ook al bier brouwden zoals collega's in diverse andere abdijen, is niet geweten. In de loop der eeuwen werd het slot eerst omge- vormd tot verdedigingsburcht, later tot woongelegenheid.
Ter Dolen ligt in de deelgemeente Helchteren; deze naam dook rond 1200 voor 't eerst op als Haletra (Gids voor Vlaanderen, Lannoo) en verwijst vermoedelijk naar 'jeneverbessenstruik'.
DE ROUTE :
-Door de indrukwekkende Eikendreef, die haar naam alle eer aandoet, verlaat je Ter Dolen. Het feit dat hier in een voormalig abtenverblijf bier gebrouwen werd, is een gelukkig toeval. Vaak waren het abdijen die bier introduceerden, denk maar aan de trappisten of de vele bieren die zich vandaag nog 'abdijbier' noemen.
-Een paar honderd meter verder kruis je de drukke verbindingsweg tussen
Hasselt en Eindhoven naar de Broekstraat.
-Plotseling merk je rechts, net voorbij een huis, een uitnodigende groene doorgang. Uiteraard volg je die.
-Net voorbij een bosje met berken stap je na een omheining naar links.
-Bij de eerstvolgende T -splitsing kies je het wegje naar rechts.
-Naar links loop je dan naast de Winterbeek (hé die hebben we in een andere wandeling nog tegengekomen); de naam geeft aan dat de beek een belangrijke rol speelde bij de afwatering in de winter. Water is natuurlijk een factor van levensbelang bij het brouwen van bier. Maar wat gedacht van Sint-Arnoldus, de patroonheilige van de brouwers?
Deze heilige uit Tiegem slaagde erin vervuild water te veranderen in bier!
-Je route wordt nu gekruist door de geasfalteerde Weg naar Spikkelspade, die je rechts volgt. Een verklaring voor die straatnaam is niet licht te verzinnen.
-Bij een T .,splitsing wacht een asfaltweg in het groen, de Heerkensweg. Deze straatnaam verwijst misschien naar de Heren, die vroeger dachten boven de gewone man te staan. Het wat spottend verkleinwoord Heerkens doet het idee opborrelen dat die Heren hier vroeger iets uitspookten dat niet mocht geweten zijn. Overmatig veel bier drinken misschien?
-Links moet je nu de Loenstraat vinden, aan een kruispunt met één niet verharde weg. ---Net voor wéér een kruispunt moet je rechts over de aardeweg door het bos. Dit is een schitterende en buitengewoon rustige omgeving om te wandelen.
-Je blijft steeds rechtuit stappen. Af en toe kom je voorbij een open plek met wat weidegrond, maar de omgeving blijft overheersend bosachtig.
-De aardeweg voegt zich ten slotte samen met een parallelle weg en wordt wat breder.
Helzold en de Mangelbeek
-Bij een open plek met enkele huizen wacht links de geasfalteerde Kraanbergstraat.
-Via een kruispunt kom je links in De Ramp, een bebouwde omgeving.
-Na zo'n 150 m beland je bij een grotere weg, de Helzoldstraat.
Iets oudere voetballiefhebbers herinneren zich allicht de tijd dat de ploeg met die naam in Bevordering speelde.
-Zo'n honderd meter verder kan je die grotere weg gelukkig weer verlaten voor een bos- pad rechts. Een behoorlijk brede en verharde weg leidt je door een bos met dennen, berken en andere loofbomen. Vooral op hete zomerdagen moet het hier heerlijk zijn.
-Als je de bebouwing nadert krijg je asfalt onder de voeten.
Je wandelpad mondt uit op een verkaveling; naar rechts bereik je een grotere weg, de Reitstraat.
-Ten tweede male kruis je de N715, de weg Hasselt-Eindhoven, ditmaal naar een aardeweg die, door zijn ligging in een zeer schaduwrijke omgeving, nog lang na regenbuien modderstroken vertoont.
-Een paar honderd meter naar rechts stroomt de Mangelbeek. In sommige Limburgse dialecten staat "mangelen" voor ruilen. Maar daar lijkt niet meteen de verklaring voor die naam te liggen.
-Na een bocht wordt de ondergrond weer stevig, want asfalt, en komt de straatnaam te voorschijn: Vennestraat.
-Wat verder stap je - steeds rechtuit - naast een verkaveling in een straat die De Leemskuilen heet.
-De wegsplitsing voor het kerkhof is het sein om links de Maastrichtsestraat te volgen.
Je ziet de neogotische Sint-Trudokerk (einde 19de eeuw) al opduiken lang voor je op het gelijknamige plein bent. Ondanks zijn relatief jeugdige leeftijd telt deze kerk toch een aantal kunstwerken uit de 16de eeuw.
-Stap over de parking bij de kerk tot je bij een grotere weg komt, de Kazemelaan: loop nu naar links tot je rechts in de Bosstraat kan, waar de huizen aaneensluiten in het regelmatige patroon van halfopen bebouwing.
-Steeds maar rechtdoor gaat het nu, tot je in een bocht een kapelletje (met be- schadigde ruiten) treft.
-Rechts wacht je de nog steeds even imposante Eikendreef die je weer naar Ter Dolen en zijn gezellige terras op de binnenkoer brengt.
Zonder overdrijven kunnen we Melin en zijn genoemde gehuchten tot de mooiste dorpen van België rekenen
In het centrum van Melin vormen straten en gebouwen één harmonieus geheel.
Dan komt de dorpskerk. Hier bevindt u zich op het hoogste punt van de streek, op 107 meter.
Verscholen in een heuvelachtig landschap geeft het kleine dorp Mélin niet onmiddelijk zijn troeven bloot. De weg ernaartoe slingert zich doorheen talrijke velden die nu stilaan tot leven komen. In de zomer zijn de velden begroeid met vlas, aardappelen, koolzaad wat een kleurrijk spectakel biedt. In het dorp zie je dat vele huizen opgetrokken zijn in Gobertingse steen. Een steensoort die prachtig oogt en zijn naam aan de Gobertange, een plaatselijk waterstroompje te danken heeft.
Gobertange is een gehucht van Mélin en er is gedurende eeuwen de ontginningsplaats geweest van de Gobertingse steen. Eén van de groeve is nog steeds in gebruik.
Gobertingse steen is een ijzerhoudende witsteen, gekenmerkt door een warme, tegelijk witte en goudkleurige tint. Ontgonnen in één van de twintig steengroeven vanaf 1846. Omstreeks 1900 zijn er vijftig ontginningsplaatsen in Mélin, Vijfentwintig in Lathuy, vijftien in Saint-Remy-Geest en vier in Jodoinge. In 1970 blijft er nog één over. De steen wordt in de openlucht gedolven tot op een diepte van 28 meter. de aders van d esteen zijn meestal maar 20 centimeter dik.
DE ROUTE :
-We vertrekken aan de kerk van "Visitation de la Vierge" 1777-1780 met een toren in Gobertingse steen, de prachtige pastorij, links van de kerk is uit de 18de eeuw en is een prima voorbeeld van baksteen en lokale steen.
De prachtige "Herenboerderij" vooral de voorgevel van de "Cense du Seigneurr" uit 1284.
-We verlaten Mélin en gaan de velden in naar het gehucht"Basty" als we omkijken hebben we een prachtig zicht op de kerk van Mélin.
-We komen aan een bakstenen boerderij"de Couverterieboerderij" eens toebehorend aan de abdij van Ramée.
-Wat verder zien we de "Awansboerderij" deze schilderachtige boerderij uit de 18de eeuw was van de Heren van Ecluse.
-We komen aan het vierhonderd jaar oude kapel van Sint-Antoine de patroonheilige tegen de varkenspest. Vergeet niet dat we hier kort bij Piétrain zijn en vanhier zijn de beroemde varkens met dezelfde naam.
-We wandelen verder en genieten van de prachtige Haspengouwse vergezichten.
-We wandelen naar het gehucht "Chavia" en zo terug naar Mélin.
-De prachtige huizen in Gobertingse steen zijn één voor één juweeltjes van bouwkunst.
-Nu keren we terug naar de kerk van Mélin en komen aan het schattig pleintje met prachtige huizen en boerderij. Deze wandeling is zeker de moeite waard.
Ten zuiden van Tilburg en ten westen van de plaats Hilvarenbeek ligt het schitterend mooie natuurreservaat Gorp de Leij. Op het landgoed liggen de vennen Haneven en Biesbosch, geschikte plekken voor de dodaar (een kleine ronde watervogel), de wintertaling en de blauwe reiger.
Het natuurreservaat Gorp de Leij, dat eigendom is van Het Brabants Landschap, wordt omsloten door het landgoed Gorp en Rovert. Dit oude loofbos met eiken en beuken ligt aan weerszijden van de Rovertsche Leij.
Door het bos loopt een leuke kronkelende beek. In het bos vind je vele vogelsoorten, zoals de bosuil, de specht en de goudvink.
In het bos ligt ook een grote 17e eeuwse boerderij, een zogenoemde 'spijker'. 'Spijker' betekende oorspronkelijk 'schuur'. Het woord is afgeleid van het Latijnse 'spicarium', de plaats waar 'spicae' (korenaren) werden bewaard. Soms groeiden dergelijke bergplaatsen uit tot buitenplaatsen, die dan ook wel 'spijker' worden genoemd. Daarnaast bleef de oorspronkelijke betekenis bestaan.
Bereikbaarheid met de auto
Neem op de A58 (Breda-Tilburg) afslag 10 richting Hilvarenbeek. Dan de N269, bij de Y-splitsing rechtsaf de Tilburgseweg blijven volgen. Vervolgens via Kleine Voort en Grote Voort naar het begin van de wandeling aan de Goirlesedijk.
Horeca
In Hilvarenbeek zijn op de markt diverse gelegenheden.
.jpg)
![[Untitled]](http://mw2.google.com/mw-panoramio/photos/medium/7289522.jpg)
