HOE MEER REAKTIES ER BINNENKOMEN HOE MEER DE SITE WORDT UITGEBREID------------ALLE ROUTES ZIJN VERKRIJGBAAR ALS GPS-FILE OP AANVRAAG
28-02-2011
Doomkerke
Doomkerke
Start :Aan de kerk van Doomkerke Afstand :8,5 km Bewegwijzering : Ja GPS :N51 04.225 E3 21.389 Brandstraat 22 - 8755 Ruiselede-Doomkerke
DE ROUTE :
Vertrek bij kerk Doomkerke (Ruiselede) door/langs Galatosbossen, De Vorte Bossen, Gemeentebos Parochieveld, Ruiseleeds Veld en Gulke Putten. Stuk voor stuk pareltjes .
Na het vertrek (met de rug naar de kerk-rechts),het eerste paadje rechts ingaan daarna tot op Krommekeerstraatveldweg en bospad tot op Kruisbergstraat terug bospad PlanterijstraatMaria-Aalterstraat met gelegenheid tot terrasje-PredikherenstraatVeldkapellestraat--(bospad)--Oude veldstraat--Start
Parochieveldwandelroute De Parochieveldwandelroute in de bosrijke omgeving van Ruiselede overschrijdt de provinciegrenzen van West- en Oost-Vlaanderen. Je vertrekt in de deelgemeente Doomkerke en wandelt er langs rustige voetwegen naar het natuurreservaat De Vorte Bossen. Via het Parochieveld, een gemeentelijk bosdomein, stap je richting Wingene. Daar volgt een korte verkenning van het oude Sint-Pietersveld. De veldwegen brengen je ten slotte terug naar het vertrekpunt.
Leuk om weten: Sint-Pietersveld is een driehoekige strook onvruchtbare zandgrond. In de 13e eeuw was de Sint-Pietersabdij in Gent eigenaar van dit woest en moerassig heidegebied.
Carolus Borromeus kerk en kerkhof De kerk wordt ook "kathedraal te lande" genoemd. Opgetrokken in een Frans-Duitsgerichte neogotiek uit de rijpere periode van de architect Jan-August Clarysse. Gaaf neogotisch totaalconcept, zowel aan buiten- als aan binnenzijde. De plattegrond ontvouwt een driebeukige kerk met basilicale opbouw, vierkante toren ten noorden en sacristie ten zuiden van het koor. Koor met vijfzijdige apsis. In de oksels van zijbeuken en transept aansluitende kapellen. Opgetrokken in lokaal gebakken baksteen, leien bedakingen. Toepassing van witte natuursteen voor de roosvensters, neogotisch maaswerk van de vensters en beeldhouwwerk. Arduin is gebruikt voor de plint, afzaten, dekplaten en deuromlijsting van het portaal.
Start : Aan de kerk Afstand : 8,5 km Bewegwijzering : C2 GPS : N50 02.504 E6 35.436
Deelstaat Rijnland-Palts District Bitburg-Prüm Verbandsgemeinde: Kyllburg Coördinaten 50°02'N 06°35'E
DE ROUTE :
Van de kerk gaan we rechtdoor in de Hochstrasse, daarna richting camping,aan de camping de brug over de Kyll oversteken en rechts omhoog klimmen naar hotel Werbusch, zo komen we in de Wilseckerstrasse,deze volgen we tot ja aan de linkerkant via trappen de Wilsecker Linde bereikt,bij deze historische linde naar rechts afslaan,voorbij de schuilhut, en ongeveer 150 meter het pad naar rechts nemen. Daarna de Taubenberg--Malberg--Kyllburg
Tien kilometer ten noorden van Bitburg, waar het Kylldal tussen Gerolstein en de Moezel op zijn mooist is, ligt de Kyllburger Waldeifel, het kleine Kneipp-kuuroord.
In 1239 liet aartsbisschop van Trier, Theodorich von Wied, een grote burcht bouwen als bescherming tegen de toen machtige heren van Malberg. Van de burcht is alleen nog het tot uitkijktoren verbouwde belfort behouden.
De Stiftskirche is met zijn kruisgang en kapittelhuis een van de kostbaarse gebouwen uit de Gotiek in het Rheinland. Zeer waardevol zijn de drie glasramen uit 1534, waarop verschillende scenes uit het leven van Chritus zijn uitgebeeld.
Start :Aan de kerk Afstand : 9.5 km Bewegwijzering : GPS : N50 54.237 E3 39.257 Kerkplein Zingem
DE ROUTE :
Starten aan de kerk en we gaan richting Peperstraat, daarna--Kerkhofstraat--rondpunt rechts aanhouden op de steenwegwe slaan rechts het paadje in naar de molen en volgen een aantal veldwegeltjesDijkstraat--Damstraat--Nederzwalmsesteenweg naast de scheldeWeistraat--Speelstraat--langs een veldweg naar de NagelstraatOmgangstraat--Veldstraat--Alfred Amelotstraatnaar de sportveldenSportstraat--Kruiskesstraat naar de start
Op de route :
--Zingem en de Sint Bavokerk --Café in de klok --het kerkhof --Meuleke 't Dal --De Schelde --De Mesureput --Brug over de Moerbeek --KSK Zingem
Sint-Bavokerk Zingem
De Sint-Baafskerk was eigendom van de Gentse Sint-Baafsabdij die er het patronaatsrecht over uitoefende.
Oorspronkelijk stond hier een kleinere Romaanse kerk uit de 10e of 11e eeuw. De westelijke middengevel, in onregelmatige Doornikse hardsteen, de oostelijke toegemetselde Romaanse rondbogen boven de absis van het koor en de kloeke stoel van de vieringtoren zijn er de overblijfselen van. In 911 bevestigde koning Lotharius de Sint-Baafsabdij in het bezit van tien hoeven, met de kerk en andere bijhorigheden.
De gotische zijbeuken zijn even hoog als de middenbeuk en dateren van circa 1500. Het transept is enkel in de daken merkbaar. De kerk had het uitzicht verkregen van een kusthallenkerk maar dan wel, voor het grootste gedeelte, opgetrokken in Balegemse zandsteen.
Na de verwoesting door de Gentse Geuzen in 1578, werd de kerk hersteld van 1593 tot 1645. In 1635 kreeg de toren zijn huidig uitzicht. Het is een hoge, elegante, achthoekige, naaldvormige toren met vier siertorentjes op het massieve, vierkante klokkenhuis.
Meuleken 't Dal
Alfred Amelotstraat 60, Zingem
Deze kleine, open staakmolen, op hoge teerlingen, is ongetwijfeld een van de oudste en tevens kleinste molens van Oost-Vlaanderen. Het bouwjaar situeert zich vermoedelijk in de eerste helft van de 14e eeuw. Het jaar 1154, zoals soms vermeld, is nogal twijfelachtig. De houten standaardmolen maakte deel uit van de bezittingen van de Sint-Baafsabdij te Gent en werd reeds in 1388, naar aanleiding van een herstelling, vermeld. In 1566 werden hagepreken gehouden door protestanten op de molendam. De molen is beschermd sinds 1944, het molenaarshuisje, een typische kleine en lage woning, sinds 1982. Teneinde de nog overblijvende windvang te vrijwaren, werden de omliggende percelen als landschap beschermd sinds 1977.
Start :Aan de kerk van Meldert Afstand : 9 km Bewegwijzering : wit zeskante bordje met rode driehoek bewegwijzerd in twee richtingen GPS :N50 59.896 E5 08.500
DE ROUTE :
We starten vanop de parking aan de kerk in Meldert en steken de grote baan over daarna komen we in de Zelemsebaan; daarna --Holstraat--Bijgaerdstraat--de Venusbergstraat-- Langeheidestraat--bospaadjes tot de oversteek met de MelderdsebaanEekhoornstraat--Gyzevonnenstraat--Lievevrouwkesbosstraat--Ottenbergstraat--we steken de Zelemsebaan over en omdat het nogal nat was gingen we links en volgden de oranje markering waardoor we terug op de zelemsebaan kwamen en rechts terug naar de kerk ,de dorst gelest in de Nachtmis,die ook overdag open is
Op de route :
De naam Meldert stamt deels uit het Germaans en deels uit het Latijn. Meldert verwijst naar het woord melde (soort wilde spinazie + achtervoegsel aarde). Zo zou Meldert dus melde-akker kunnen betekenen. Malen klonk in het oud-Germaans als mellen. Erd of ert betekent aarde, plaats of veld. Meldert zou dan betekenen: plaats waar een molen staat. In de gewesttaal noemt men de molenaar de maalder of de mulder. De "u" klinkt op vele plaatsen als een doffe "e". Het volk voegt bij sommige woorden een "d" of "t" voor de welluidendheid. Ook bij het woord mulder (klink als melder) wordt een "t" toegevoegd en muldert betekent dan eenvoudig bij de molenaar of bij den mu(e)ldert. Deze laatste uitleg stemt overeen met de vondsten die men hier is tegengekomen. Men heeft fundamenten gevonden van een zeer oude watermolen op de Zwarte Beek, niet ver van de dorpskom. Zo zou de betekenis van Meldert dus zijn: bij de molenaar, of zoals men hem in de gewesttaal noemt, bij den mu(e)ldert.
Sint-Willibrorduskerk De Sint-Willibrorduskerk werd gebouwd in 1365, later in de 17e eeuw werd de kerktoren er bij aangebouwd.
Op vrijdag 7 juli 2006 nadat herstellingswerkers het gebouw verlieten stortte de toren van de kerk in. Als bij wonder is hier niemand gewond geraakt.
De Venusberg is een Diestiaanheuvel in de gemeente Lummen, gelegen in de Belgische provincie Limburg.
Deze getuigenheuvel, gelegen te Meldert, bevindt zich op ongeveer 60m boven de zeespiegel en was een zandbank van de Diestiaanzee die zich 7 miljoen jaar geleden terugtrok. De 'berg' dankt zijn naam aan de vele vennen op de heuvel. Al in 1665 werd van Venderberch gesproken. De vele prehistorische vondsten in de omgeving maken duidelijk dat de Venusberg al in de prehistorie een drukbezochte plaats was.
De heuvel wordt gekenmerkt door een uniek landschap met een hoge ecologische waarde. Naast de droge heide treft men ook natte heide aan. De natte biotopen op die hoogte zijn uniek en zijn ontstaan door de ondoordringbare ijzerzandsteen kwelbronnen die er ontspringen op de flanken. De top van de Venusberg biedt een weids panorama over de vallei van de Zwarte Beek.
In juni 2008 werd op en rond de Venusberg een nieuw wandelgebied geopend.
Start :Aan het rond punt aan de kerk van Tremelo Afstand :11 km Bewegwijzering : GPS : N50 59.466 E4 42.219
DE ROUTE :
Een wandeling door het mooie Tremelo met veel groen en prachtige villa's
Vanaf de parking ga je rechts naast de parking de Hilstraat in,op de eerste T ga je rechts het paadje in en zo kom je in de Basdongenstraat,daarna : --Rwandadreef--Ruandadreef--door het bos tot in de Mmami Mutaradreef--Bollostraat--kruisheide--Nieuwstraat--Leeuwerikweg--Vijstraaten--Heidebergstraat--Leemkuilenstraat--Barbarastraat--Pater DamiaanstraatAan het water links de Beverlaak in-- Pater DamiaanstraatBoterstraat--Basdongenstraat--Helskensstraat--Door het bos en paadjes tot op de WerchtersebaanBruggenlandenstraat--Veldonkstraat terug naar start
Op de route :
--Standbeeld van De Messentrekker --Voetbalveld --Kruis --Ninde --Muzeum van Pater Damiaan --Rusthuis --Dijle --Boomkwekerij --Tremelo
Tremelo maakt deel uit van het Hageland, een gebied dat zich uitstrekt tussen de universiteitsstad Leuven, de Demerstad Aarschot, de Oranjestad Diest en de suikerstad Tienen. Onder toerisme vind je een overzicht van ons recreatief aanbod. Tremelo is bovendien het geboortedorp van onze Grootste Belg en heilige Pater Damiaan.
Pater Damiaan In Ninde en Tremelo zijn heel wat kunstwerken rond Damiaan te vinden. We zetten ze even op een rijtje: Damiaanmuseum Het geboortehuis van Pater Damiaan in Ninde waarin het museum gevestigd is, is de belangrijkste en grootste bezienswaardigheid. borstbeeld aan Damiaanmuseum Aan het geboortehuis vindt u een bronzen kop van Damiaan. Het werk is van André Verbruggen, familielid van Damiaan. Het werd onthuld op 4 oktober 2009 tijdens de viering naar aanleiding van de heiligverklaring van Pater Damiaan. beeld in kerk Ninde In de kerk in Ninde bevindt zich op het hoogkoor het 2 meter grote beeld van Aloïs De Beule. Het Damiaanbeeld stond indertijd in het Paviljoen van het Kerkelijk Leven' op de wereldtentoonstelling van Brussel in 1935. Het werd later aangekocht door de paters Picpussen en kreeg een ereplaats in het toenmalige klooster. In 1988 schonk de geriatrie het aan de parochie van de Zalige Damiaan De Veuster. schilderij in kerk Ninde In de kerk in Ninde hangt ook een groot schilderij van Rafaël Gorssen, die Damiaan als de barmhartige verzinnebeeldt. glasraam in kerk Ninde In de kerk van de Zalige Pater Damiaan in Ninde kan u ook een glasraam bewonderen van de hand van Daniël en Daan Theys, glazeniers uit Holsbeek. Het glasraam werd ingehuldigd op 3 januari 2010 (Damiaans geboortedag). beeld in kerk Tremelo In de doopkapel van de kerk in Tremelo-centrum waar Damiaan op 3 januari 1840 werd gedoopt, staat sinds 1994 een houten beeld van hem. Voor de realisatie van het werk deed men beroep op kunstenaar Leo Cambré uit Herentals.Het beeld is vervaardigd uit eikenhout uit de streek. Cambré inspireerde zich op het wandtapijt dat zich in het Damiaanmuseum bevindt en de levensloop van Damiaan weergeeft. We zien in de doopkapel een forse Damiaan met Hawaiiaans kindje op de arm. Een haarbles valt over zijn voorhoofd. Toch is de aantasting door lepra reeds licht zichtbaar. Damiaan is een stukje van zijn oor kwijt! schilderij in kerk Tremelo In diezelfde doopkapel van de kerk in Tremelo hangt een schilderij van de jonge Damiaan, gemaakt door de Gentse schilder Rudall. glasraam in kerk Tremelo In de kerk van Tremelo zijn twee glasramen gewijd aan Pater Damiaan. Het eerste glasraam in de linkerbeuk toont ons Damiaan bij zijn wijding door Mgr. Maigret op pinksterzondag 1864 in de kathedraal van Honolulu. Het draagt als opschrift: Pater Damiaan ontvangt het missiekruis.' Damiaan draagt het zwarte kleed van zijn orde. In zijn rechterhand houdt hij een wimpel waarop Molokaii staat geschreven. Het raam werd geschonken door Mevrouw Uytterhoeven.
Het glasraam in de rechterbeuk werd door de parochie zelf aangekocht. We zien een slanke jonge priester, in de fleur van zijn leven. De jonge Damiaan is gekleed in een zwarte soutane met wit schoudermanteltje. Hij legt zijn linkerhand beschermend om de schouder van een melaatse, die naar het kruis in Damiaans rechterhand kijkt. beeld op gemeenteplein Tremelo Tussen de kerk van Tremelo en het gemeentehuis staat sinds 1963 een standbeeld van Damiaan. Het is in brons gegoten, naar een origineel van Jan Boedts. De kunstenaar liet zich inspireren door het werk van Constant Meunier, dat zich naast de St.-Jacobskerk in Leuven bevindt. De onthulling van het standbeeld gebeurde door Mevrouw Stephanie Eraly-De Veuster, achternicht van Pater Damiaan, in november 1963.
Damiaan wordt voorgesteld met aan zijn voeten twee melaatse kinderen. De missionaris is een jonge man met een hoofd dat wat buiten verhouding is tot de kleine gestalte. Er is in het geheel geen overeenkomst te vinden met fotomateriaal dat van Damiaan bekend is. De beide lepralijders ogen erg westers. Ze zijn in lompen gehuld. Hun ganse houding is bewogen en krampachtig. Eén van de kinderen is zelfs stervende. beeld in gemeentehuis Tremelo In de inkomhal van het gemeentehuis staat een buste van Damiaan, vervaardigd door Tremelonaar Flor Hermans
Start : Aan de sporthal van Halen Afstand : 7,5 km Bewegwijzering : Geel GPS : N50 56.729 E5 06.787
DE ROUTE :
Deze wandeling gaat voor een groot deel over de oude spoorwegbedding,omgebouwd in 1994 en omgedoopt in De Ijzerenweg
Met de rug naar de ingang gaan we links de Sportlaan uit naar de Sint-Barbaraplein daarna nemen we over een aantal kilometers de oude spoorwegbedding tot we naar links de Bosstraat ingaan,daarna-- --Bosstraat--Corneliusstraat--Ertsenrijkstraat--Holakenstraat-- Ertsenrijkstraat--Firmin Jacobslaan--Raubrandplein--Sporthal
Halen is een stad in de provincie Limburg in België. De stad telt ruim 9000 inwoners en behoort tot het gerechtelijk kanton Hasselt 2 en het kieskanton Herk-de-Stad. De Sint-Petruskerk van HalenTijdens de Eerste Wereldoorlog vond hier in 1914 de Slag der Zilveren Helmen plaats waarbij de Belgen een overwinning boekten op de Duitse cavalerie. In de gemeente vind je een museum dat herinnert aan die slag.
De Gete en de Velp stromen door de gemeente. De graanwatermolen Rotemse molen op de Velp werd in 1646 gebouwd in opdracht van de cisterciënzerinnen van de abdij van Rotem, een gehucht van Halen. Deze molen is samen met een poortgebouw uit 1669 en een hoeve alles wat er nog rest van de abdij.
Halen behoort tot het Hageland en maakte tot voor de Franse bezetting deel uit van het Hertogdom Brabant. Net zoals Zoutleeuw was Halen een middeleeuwse vestingstad die de verdedigingslinie vormde tegen aanvallen van het Graafschap Loon en het Prinsbisdom Luik. In Halen vloeien de Gete, Velp en Herk in de Demer. Tijdens de Middeleeuwen was Halen een overslagplaats waar de lading van de grotere binnenvaartschepen overgeladen werd op kleinere binnenvaartschepen die als bestemming Zoutleeuw, Tienen of Sint-Truiden hadden.
Te Halen was de lakenhandel de grootste economische activiteit. Op de locatie van het huidige gemeentehuis stond in de Middeleeuwen de Lakenhal.
De verdediging van Halen bestond uit een slotgracht met een ringmuur gebouwd uit ijzerzandsteen.
De kerk van Halen dateert uit de 11e eeuw. Het bovenste gedeelte van de toren werd na de Eerste Wereldoorlog bijgebouwd.
De Ijzerenweg Op 21 september 1837 werd de nieuwe spoorlijn Leuven-Tienen ingereden. Op 2 april 1838 nam men de lijn Tienen-Waremme in gebruik . In de loop van de 19de eeuw werden ook de lijnen Tienen-Hoegaarden-Geldenaken-Namen en Tienen-Diest-Mol tot stand gebracht. Voor de opkomende Tiense industrie had het spoorverkeer een aantal belangrijke voordelen. De reisduur werd immers aanzienlijk ingekort, de transportonkosten werden gedrukt en voor de eerste maal in de geschiedenis kon men op een vrij gemakkelijke manier grote hoeveelheden goederen vervoeren.
Start :Aan het Vissershuis in Zammel-Geel Afstand : 7,3 km Bewegwijzering : GPS : N51 05.640 E4 56.695
DE ROUTE :
We starten aan café het Vissershuis en nemen de Veerleseweg of de N127 richting De Nete .Op de brug zie je dat de Nete en de Laak tesamen komen We verlaten de Veerleseweg die op dit punt overgaat in de Grote Steenweg en gaan rechts de Westelseweg in;daarna --Goorbeek--Kaaibeek--Kaaibeeksedijk--Verlorenkost--Sint-Lambertusstraat--(we steken de Merodedreef over)--Rodekruisstraat--Goorken--Zoggestraat--Guldensporenlaan--Zoggestraat--Goorakker--Breerijt--(we steken de N19 over)--Smallerijt--Start
Op de route:
--De Nete en de Laak --Houtzagerij --Kippensoorten --Grote Boerderij --Rusthuis --Het Gildenhuis --Vrije Sint-Lambertusscholen --Voetbalclub Westerlo en speelvelden --Kleine Industriezone --Brouwerij Fisser
Zammel is een dorp in de Belgische provincie Antwerpen. Het dorp ligt in het uiterste zuiden van de stad Geel, bij de Grote Nete.
Sint-Laurentiuskerk te ZammelIn Zammel stond vanaf de middeleeuwen een aan Sint-Laurentius gewijde kapel, en deze werd in 1536 verheven tot parochiekerk. In 1795 werd ze gesloopt wegens bouwvalligheid en in 1847 herbouwd in vroege neogotiek, naar een ontwerp van Eugeen Gife. De toren kwam in 1864 gereed en was een ontwerp van J. van Gastel. In 1998 kwam een restauratie gereed. De kerk bezit neogotisch meubilair uit 1846 en een eiken preekstoel in barokstijl uit omstreeks 1630 van de hand van E. Verbuecken.
De Sint-Dimpnakapel bevindt zich aan de Sint-Gerebernusstraat tussen Zammel en Oosterlo. Volgens de legende verbleef Dimpna hier in een kluizenaarshut totdat zij door haar vader werd ontdekt. Hier ontstond dan ook een bedevaartsplaats met een kapel en een Sint-Dimpnaput, aan het water waarvan miraculeuze krachten werden toegekend. Bij het kapelletje werd in 1627 een linde geplant. In 1697 werd een grotere kapel met strodak ingehuldigd. Ze werd vernieuwd in 1780, waarbij een leien dakbedekking werd aabgebracht. Omstreeks 1870 werd de kerk verbouwd en na de Tweede Wereldoorlog werd er een rechterportaal aan toegevoegd. In 1990 werd de kapel gerestaureerd.
De kapel bezit een geplychromeerd kruisbeeld uit het begin van de 18e eeuw en een Sint-Dimpna altaar van gemarmerd hout uit 1711 dat geschonken werd door Anthoon Hendrickx.
Ne Flierefluiter In 1982 broeide er iets bij Peter Vissers, hij was al 13 jaar biersteker, en voelde in zn rug dat er nood was naar iets nieuws.
Volgens Peter was er nood aan een pittig blond bier dat iets straffer was dan de gewone pilsbieren. Van streekbieren was er toen nog geen sprake, er zijn er naderhand wel veel gevolgd, maar bij de eerst was hij toch weer. Peter ging op zoek naar een recept en naam. Via NDDB (nat. Dienst voor de debiet van bier) later BSB (Belg. Dienst voor de serveerkunst van het bier) waar hij een voortrekkersrol in speelde, maar dat is een ander verhaal, kwam Peter in contact met Theo Vervloet van brouwerij De Smedt uit Opwijk, bekend van Affligem, Postel, ed. Deze zag wel een markt voor dit bier en samen kwamen ze tot een akkoord. De Smedt ging voor Peter zijn bier brouwen. Maar toen moest er nog een naam komen. Peter was een getogen Westelnaar en ging dus op zoek op eigen bodem. Zo kwam hij via Pros Leemans bij de oude spotnaam van de westelnaren FLIEREFLUITER terecht.
In Mei 1982 was het zover, NE FLIEREFLUITER werd officieel boven de doopvond gehangen en geboren was deze. Aanvankelijk was het een blond doordrinkbier van 7 % vol alc, afgevuld in flesjes van 25cl. Sinds 2003 is deze levensgenieter gegroeid, het is een volwassen degustatiebier geworden, van het tripeltype, met een alcoholgehalte van 8,5 % vol. Alc. En afgevuld in 33 cl. Of 75 cl. Flessen. Sindsdien verdient, meer dan terecht, dit bier de titel van een rasechte blonde tripel. Deze tripel van hoge gisting heeft een heel aangenaam boeket van fijne aromatische hopbloemen waardoor je in de royale afdronk vooral een typerende hoppige bitterheid smaakt. De hergisting op de fles geeft aan Ne Flierefluiter die extra dimensie waardoor het echt genieten wordt van dit zijdezacht mondgevoel.
Starten doen we op één van de parkings van de Halve Maan We gaan richting Leopoldvest,( richting station)de eerste weg rechts waar we de Grote Beer op de Demer in diest overgaan ,onmiddelijk rechts en daarna links het pad volgen Het pad loopt langs de buitenvisvijvers De Fossé van het domein. Daarna volgenHalve MaanplaatsWijngaardstraat--steken de N2 overBevrijdingsstraat--Kloosterbergstraat--rechts langs het rusthuiseerste veldweg rechtslangs de woonwijk tot op de FabioalaanTulpenstraat--Emile VanderveldestraatSpeelhofstraat--Ringweg N29 overstekenKautershoek--Hasseltsestraat--Wolvenstraat--Graanmarkt--rechtdoor de ingang vanDe Warande--we lopen het park rond tot we terug komen aan de ingang ,daarna rechts Sint JansstraatKoestraat--Grote marktZoutstraat--Brouwerijstraat--Michel TheysstraatSchaffensestraat--Begijnstraat--door de grote poort naar start
Op de route :
--Grote Beer op de Demer --Halve Maan --Lindemolen --Rusthuis --Winkelstraat --Warandepark --Oorlogsmonument 1914-1918 --Kunstwerk De Smid --Lakenhalle --Sint-Sulpitiuskerk --Stadhuis --Refugehuis Abdij van Tongerlo --Standbeeld De Bierproever --Gevel van Brouwerij Cercle --Ziekenhuis --Brouwerij De Loterbol --De kromme Toog --Begijnhofpoort --St Catharinakerk --Het Begijnhof
Diest Was een graafschap van het Karolingische rijk. De stad dankte haar opkomst aan haar gunstige ligging: Diest lag langs de handelsweg Brugge-Keulen en aan de rivier de Demer. In 1229 kreeg Diest stadsrechten van Hendrik I, hertog van Brabant.
In de 14de en 15de eeuw leefden de inwoners in grote welstand door een drukbezochte landbouwmarkt, graan- en veemarkten, maar vooral door de lakennijverheid en -handel. Het Diestse laken was op bijna alle grote West-Europese markten te koop.
Oranje-NassauIn 1499 kwam Diest door ruil in het bezit van Engelbrecht II van Nassau, graaf van Nassau. Een van zijn opvolgers, René van Châlon, voerde ook de titel Prins van Oranje. Zo bleef Diest eigendom van het huis Oranje-Nassau tot 1795, toen de Zuidelijke Nederlanden bij Frankrijk werden aangehecht. De oudste zoon van Willem van Oranje, Philips Willem, ligt er begraven in de Sint-Sulpitiuskerk. Heden ten dage voert koningin Beatrix der Nederlanden nog steeds de adellijke titel Barones van Diest.
Het begijnhof van Diest is een historische stadswijk in het noordoosten van de oude binnenstad van Diest waar vroeger de begijnen woonden. Dit begijnhof rekent men tot het stadstype, hetgeen betekent dat de huizen langsheen straten staan (zoals in een 'ministad') en niet rondom een groot centraal plein.
Het Diestse begijnhof werd in 1253 gesticht door Arnold IV, heer van Diest.
De Sint-Sulpitiuskerk te Diest is een gotische parochiekerk aan de Grote Markt , waar in 1618 Philips Willem, oudste zoon van Willem van Oranje en diens eerste vrouw Anna van Buren, bijgezet werd. De kerk ontleent zijn naam aan de heilig verklaarde Sulpitius (7e eeuw).
De Lindenmolen is een standerdmolen in de Belgische stad Diest. Deze molen, die vanaf 1742 maalde op de Doodsberg te Schaffen, werd door de nieuwe eigenaar Petrus Alen verhuisd naar Assent waar ze in 1887 in bedrijf werd gesteld.
In 1953 werd de molen stilgelegd en maalde men een tijd verder op elektriciteit. Felix Alen schonk de molen aan de stad Diest, hierin gesteund door de toenmalige stadsarchivaris Van Der Linden, naar wie de molen werd genoemd. Sinds 1960 staat ze op de stadswallen, dichtbij de ingang van het domein Halve Maan.
De molen is sedert 2005 opnieuw in bedrijf; de nieuwe molenaar is iedere eerste zondag van de maand actief.
Start :Kerk van het Onbevlekt Hart van Maria Oud-Turnhout Afstand :9 km Bewegwijzering : GPS : 51.308093 NB / 5.011905 OL
DE ROUTE :
Een aardige wandeling met natuur en een blik op de mooie buitenwijken van Oud-Turnhout (België). Kapitale villa's komt u onderweg tegen. Zo groot dat je je afvraagt waarom een normaal gezin zoveel ruimte nodig heeft. Dat zal voor een normaal mens wel niet te vatten zijn. De route gaat over goed begaanbare paden en rustige wegen. Onderweg komt u horeca tegen.
We starten deze route bij de Kerk van het Onbevlekt Hart van Maria in Oud_Turnhout (België). Op een doordeweekse dag is daar voldoende parkeerplaats. De start van de wandeling ligt tegenover de kerk. Bij het oversteken van de drukke weg even goed uitkijken. Je kan er gebruik maken van de handbediende verkeerslichten om het oversteken veiliger te maken.
Daarna hebben we -- We steken de N18 over Witte BremlaanOude Arendonkse BaanGuldenweg-- TorfveldVlinderweg--Lintbekelaan--Staatsbaan--Engelstraat--Jagersstraat--Rhoode-- Steenweg op MolOverheide--Bos en veldwegBlijkerstraat--Kromme Schoutstraat-- Grote SchoutstraatEchelstraat--Schoutenhoefstraat--Staprijk--Langs de Maria grot terug naar start
Op de route :
--kerk van Zwaneven --Kapel de Lint --Alta Ripa II --Oorlogsmonument --op kruispunt Jagersstraat - Rhoode staat een tweede oorlogsmonument sinds 18 september 2010. --Restaurant De Lint --Ruiterskuil --Maria Grot
Kerk van het Onbevlekt Hart van Maria De kerk is ingezegend in 1956 en parochiekerk van het Zwaneven sedert 1966. Zij is toegewijd aan het Onbevlekt Hart van Maria, Koningin der Wereld. Kerk Onbevlekt Hart van Maria. Moderne eenbeukige kerk met transept en rechth. koor, van 1934, naar afwijkend ontwerp van F. Van den Daele (onder meer zonder toren en met één schiptravee minder dan voorzien).
Opgetrokken uit gele baksteen op een sokkel van bruine baksteen en afgedekt door leien zadeldaken met op de kruising moderne dakruiter. Z.O.-puntgevel gemarkeerd door een rechthoekig ingangsportaal (circa. 1981), drielicht en bekronend kruis. Schip van twee traveeën, bestaande uit per drie gekoppelde rechthoekige vensters, geritmeerd door steunberen. Bepleisterd en witbeschilderd interieur met houten spitstongewelf.
Oorlogsmonument Op 11 juli 1941 maakte de Wellington 1c (R1184 BH-C) van het 300 Poolse squadron gelegen in Swinderly (GB) een crash landing op deze plaats. Gelukkig overleefde de hele bemanning deze crash, maar was hun ontsnapping minder succesvol. De rest van de oorlog bleef de bemanning in gevangenschap.
Ruiterskuil De naam van Hoeve Ruiterskuil verwijst naar een oude kuil achter de hoeve. Tijdens een ruilverkaveling is de kuil drooggelegd en als weiland in gebruik genomen.
Met dank voor de reaktie en aanvulling van Hubert Michiels Werkend lid Heemkundekring Corsendonca Oud-Turnhout
Start : Aan het VVV kantoor van Baarle Nassau Afstand : 12 km Bewegwijzering : GPS : N51 26.614 E4 55.709
DE ROUTE :
Dit is nu een wandeling die alle kanten uit kan,en daarmee wil ik zeggen dat je er zowel een stadswandeling ,als een korte of een middenlange van kan maken want deze wandeling heeft maar liefst 3 lussen
We vertrekken aan de kerk in Baarle-Nassau,waar ook het VVV kantoor te vinden is, Met onze rug naar de kerk gaan we rechts naar de Chaamseweg,daarna ;
--Belslijntje--kerkstraat--Pastoor de KaterstraatAkkerstraat--Heimolen--Eikenlenbosch--veldweg of pad tot op Gorpeindterug op de Heimolenrechts op het bospad tot in Tommel--ParallelwegBelslijntje--Kerkstraat--Pastoor van HerdegomstraatAmalia van Solmstraat--N119Kapelstraat--Klokkenstraat--Oosteinde--Sint-Annaplein--terug naar start
Op de route :
--Baarle Nassau --Belslijntje --BiB --Loveren --Bromfiestsloperij --Herberg De Swaen in Loveren --Kasteel en natuurcamping De Heimolen --Eikenlenbosch --Gorpeind --Tommel --Standbeeld van De Smokkelaar --Gemeentehuis en het Sint-Annaplein
Baarle-Nassau Is een gemeente in de provincie Noord-Brabant, ongeveer 15 kilometer ten zuiden van Tilburg. Baarle-Nassau vormt samen met de Belgische gemeente Baarle-Hertog het Kempense dorp Baarle.
Het grondgebied van beide gemeenten loopt met name in de kern van Baarle flink door elkaar. Er zijn 22 exclaves van Baarle-Hertog in Baarle-Nassau en acht exclaves van Baarle-Nassau in Baarle-Hertog. Een aantal van deze Nederlandse exclaves vormt weer enclaves binnen de Belgische enclaves in Nederland
Baarle-Nassau had vroeger twee stations welke onderdeel uitmaakten van het Bels lijntje. Een in het dorp zelf en een bij het gehuchtje Baarle-Nassau Grens.
Naar aanleiding van de RTL-4 uitzending besluiten acht ex VN militairen die op 29 maart 1993 uit Bosnië-Herzegovina terugkeerden om op 1 april 1993 een ludieke actie te houden in Baarle-Hertog. Zij richten op de Singel tussen de kerk en huis Bax een VN-Checkpoint in compleet met 8 blauwhelmen en 2 VN-vlaggen. Zij controleren daarbij de Nederlandse auto's die Baarle-Hertog binnenrijden. De Nederlanders mogen doorrijden als ze beloven geen acties te ondernemen die kunnen leiden tot annexatie van Baarle-Hertog door Nederland.
Bels Lijntje
Is de naam voor het Nederlandse deel van Spoorlijn 29 tussen Tilburg en Turnhout.
Tot 1865 werd het hele gebied tussen Turnhout en Baarle-Nassau beheerst door uitgestrekte heidevelden. In dat jaar werd gestart met de aanleg van de spoorlijn tussen Turnhout en Tilburg en werd het station Weelde-Merksplas (ten zuiden van de Steenweg op Zondereigen) gebouwd. De spoorlijn werd aangelegd en uitgebaat door de "Grand Central Belge", waardoor de spoorlijn in de (Brabantse) volksmond "Bels lijntje" werd genoemd.
In 1989 werd over de bedding een fietspad aangelegd van Tilburg (Oude Warande) naar Turnhout. Tot 1993 ontbrak er een stuk fietspad tussen Baarle en de grens. Maar vervolgens verdwenen ook aan de Nederlandse kant van de grens de rails en werd in 1993 het fietspad doorgetrokken. Bij de aanleg werd een grote hoeveelheid grond verplaatst van de aansluiting met het fietspad op Belgisch grondgebied naar het terrein tegen de Zevenhuizenbaan. Alleen bij Alphen kon er een stuk fietspad niet over het spoortraject aangelegd worden, doordat er reeds bebouwing was gerealiseerd.
BohnengasseBachstrasse--Haus Waldfriedendoor het woud tot de L24-- Heidehof tot op K52rechtdoor langs de vulkangartenWaldstrasse--start
We wandelen ook door het bosgebied van Heidenkopf en Weidesch-Berg
Landgasthof Steffelberg
Dit hotel in Steffeln wordt beheerd door een gezin en ligt in het hart van de Vulkaneifel. Het is omgeven door vulkanen en vulkanische meren. Het is een prima keuze voor een actieve vakantie in een prachtig landschap.
De comfortabele kamers van het Vulkanhotel Steffelberg bieden u alle moderne faciliteiten, zoals gratis draadloos internet en een kluisje.
In de omgeving kunt u heerlijk wandelen, fietsen en paardrijden. Als u een eigen paard meeneemt, kunt u gebruikmaken van de stallen van het hotel.
Ook kunt u gewoon heerlijk ontspannen op het terras van dit hotel.
In het restaurant van het Vulkanhotel Steffelberg kunt u genieten van regionale, creatieve cuisine. Er zijn maaltijden met een vulkanisch thema en ook de drankjes en het decor in die stijl zorgen voor een uniek diner.
Aan het einde van de dag kunt u nog een drankje doen in de gezellige bar van het hotel.
Start : Aan de kerk van Weismes Afstand : 10 km Bewegwijzering : GPS : N50 24.898 E6 06.702
DE ROUTE : Vertrekken aan de kerk --> Rue du centreRue d'EupenRue du VivierRue du MoulinRoute de la carriereRoute de HotteuxRoute des Aminceslinks het bospad tot op Route de Waimes-- rechts heyt bospad tot op Route de GihasterChemin de FréneuxRue des HétresRue du Bac Over het rond punt naar het vertrekpunt
Weismes (Frans: Waimes, Duits: Weismes) is een plaats en faciliteitengemeente (voor de Duitstalige minderheid) in het arrondissement Verviers in de provincie Luik in België. De gemeente telt ruim 6500 inwoners en wordt tot het gebied van de Oostkantons gerekend.
Weismes ligt ten oosten van de bekende plaats Malmedy. Het noordoosten van het gemeentelijk grondgebied grenst aan Duitsland en bevat en belangrijk deel van de Hoge Venen. Het is de hoogstgelegen gemeente van België, de heuveltoppen bereiken hoogtes van meer dan zeshonderd meter, onder andere met het Signaal van Botrange (694 meters). Door de gemeente stromen de rivier de Amblève en de riviertjes de Warche en de Warchenne. De Roer vind ook zijn bron op het gebied van de gemeente, naast het Signaal van Botrange.
Weismes herbergt onder andere het Meer van Robertville (Lac de Robertville, een stuwmeer) en de Burcht Reinhardstein op haar grondgebied. Deze twee plus de bijbehorende plaatsjes Robertville en Ovifat maken deel uit van het natuurreservaat de Hoge Venen.
Start :Aan de kerk van Melin Afstand : 8,5 km Bewegwijzering : groene rechthoek GPS : N50 44.375 E4 49.643
DE ROUTE :
Ontdek het dorpje Mélin, de wieg van de Gobertangesteen,en het gehucht Sart-Mélin, op het plateau tussen de Grote Gete en de Dijle.
Bewonder het rijke erfgoed van gebouwen, opgesmukt met de witte plaatselijke stenen. Laat je betoverendoor de kapellekes, hoevetjes en grote vierkantshoeven langsheen de wandeling.
Geniet van de mooie holle wegen of uitzichten over het bouwland.
Veel wandelplezier!
Je vind de volledige routebeschrijving op onnderstaande link
Start: Bij de kerk van Ohain in Waals-Brabant. Afstand: 12 km Bewegwijzering : GPS :N50 41.664 E4 28.178
DE ROUTE :
Lasne bevindt zich in het midden van Waals-Brabant en is fusiegemeente van Couture-Saint-Germain, Lasne-Chapelle-Saint-Lambert, Maransart, Ohain en Plancenoit. Lasne was in 2004 de rijkste gemeente van België en kampt met een enorme residentiële druk van rijke burgers en van sterren die een fiscaal gunstige omgeving zoeken.
Het dorpsplein van Ohain is een van de mooiste van Waals-Brabant en is omgeven met oude huizen. Vele kunstenaars, schilders, schrijvers en muzikanten kwamen in Ohain inspiratie zoeken. Onder andere de charmezanger Marc Aryan ligt er begraven. Verder is in Ohain ooit een belangrijke afspraak gemaakt: industriёlen en vakbondslui zouden er in 1941 afgesproken hebben om, als de oorlog voorbij zou zijn, de betrekkingen tussen werkgevers en loontrekkenden te normaliseren en ze zouden er de basis gelegd hebben voor de sociale zekerheid. Dit moest in het geheim gebeuren want de Duitsers hadden het Bestuurcomité van de Nationale Dienst voor Arbeidsbemiddeling en Werkloosheid ontbonden.
De naam van het riviertje de Lasne zou van Keltische oorsprong zijn en rivier met kalm water betekenen. Bij Couture-Saint-Germain hebben we zicht op de prachtige meanders die het riviertje maakt.
We lopen langs de enorme muren van de vroegere abdij van Aywiers. Die muren zijn gebouwd met een ijzerhoudende steen uit de streek en van het mortel wordt gefluisterd dat het zijn weerstand te danken heeft aan een basis van roggemeel. De Heilige Lutgardis, patroonheilige van de blinden en zwangere vrouwen en van de Vlaamse Beweging, leefde veertig jaar lang in de cisterziënzerinnennabdij. Omdat ze geen abdis wilde worden, kreeg ze van Onze Lieve Vrouw de gunst om nooit Frans te moeten leren. Van de abdij blijft niets meer over: na de Franse revolutie werd ze afgebroken en steen voor steen verkocht. Wel zien we binnen de muren een kasteel uit de achttiende eeuw omgeven met een park en Engelse tuinen. Tegenwoordig wordt wordt het domein twee maal per jaar opengesteld voor het feest van de planten en de tuin.
Onderweg in de weidse velden krijgen we een mooi zicht op de leeuw van Waterloo: opgericht ter herdenking van de Slag bij Waterloo die hier plaatsvond en waarbij Napoleon verslagen werd. Op deze wandeling komen we trouwens, ergens verscholen tussen een groepje bomen, nog een herdenkingsmonument tegen ter ere van een Pruissich heer die hier viel.
Maar wat ons eigenlijk naar Lasne lokt is het labyrint van kleine paadjes over velden, door bossen, door weiden, langs beken en langs achtertuinen. Alle zijn ze bewegwijzerd met hun toenaam en met hun nummer uit de atlas der buurtwegen. Het bewaren en onderhouden van dit netwerk hebben we te danken aan de vereniging Lasne Nature, die ijvert voor de bescherming en verdediging van het milieu, de natuur en de levenskwaliteit in Lasne en omgeving. Lasne Nature geeft verschillende publicaties uit, waaronder een prima topografische kaart met daarop alle paden.
Start : Aan de kerk van Alveringem Afstand : 7 km Bewegwijzering : GPS :N51 00.706 E2 42.643 Dorp Alveringem
DE ROUTE :
We starten nogmaals in deze gemeente maar nu gaan we de andere kant verkennen
Vanaf de kerk ga je naar de Sint-Rijkersstraat,daarna
--Dolfijnstraat--Burgmolenstraat--Lindemolen--Klarewal--links een zandwegeltje tot SchooldreefNieuwstraat oversteken en links de Oude Fortemstraat in terug naar start
Op de route :
--Alveringem --Gemeentehuis (vroeger Hof van Wyckhuize) --Sint-Rijkers
De gemeente Alveringem is een relatief dunbevolkte gemeente, waarvan de bevolking de laatste decennia nog terugloopt. Op het uitgestrekte grondgebied bevinden zich negen deelgemeenten, alle landelijke dorpen. De grootste deelgemeente is Alveringem zelf, de hoofdgemeente, dat in het noordoosten van de gemeente ligt.
In 1971 werden bij gemeentelijke fusies de dorpjes Hoogstade, Oeren en Sint-Rijkers aan Alveringem toegevoegd.
In 1977 kwamen er ook de toenmalige gemeentes Leisele en Stavele bij. Tot Leisele behoorden sinds 1971 ook de dorpjes Gijverinkhove en Izenberge; aan Stavele was dat jaar ook Beveren-aan-de-IJzer gehecht.
De nieuwe fusiegemeente telde sinds 1977 zo negen landelijke deelgemeentes. Net ten oosten van de dorpskern van Alveringem ligt het gehucht Fortem aan de Lovaart.
Oorlogsmonumenten Van 1914 tot 1918 was de Westhoek het toneel van Wereldoorlog I. Honderdduizenden soldaten van meer dan 20 nationaliteiten sneuvelden. Vandaag dragen de talloze militaire begraafplaatsen, oorlogsmonumenten en sites een vredesboodschap uit.
Alveringem Het natuurstenen standbeeld voor de kerk stelt een frontsoldaat uit de Eerste Wereldoorlog voor die wijst naar het IJzerfront. Het monument is opgericht door de gemeente ter nagedachtenis van haar gesneuvelde helden "1914 - 1918".
Cyriel Verschaevegraf Aan de zuidzijde van de kerk bevindt zich het graf van Cyriel Verschaeve (1874-1949), dat op 7 oktober 1973 na een indrukwekkende kerkdienst plechtig werd ingewijd.
In mei 1987 werden rond het graf van C. Verschaeve 8 Vlaamse oudstrijders verenigd. Het project maakt deel uit van de herschikkingswerken waaraan deze begraafplaats onderworpen werd.
Start : op het Drongenplein in Drongen Afstand : 7 km Bewegwijzering : GPS : N51 03.021 E3 39.865
DE ROUTE : Een heel mooie wandeling langs de Leie met zijn romantische hoekjes
Starten doen we op het Drongenplein waar er parking is en gaan richting Leie We steken de brug over en gaan rechts de Asselsstraat in,dan volgen we het pad naast de Leie
--Drongen --Abdij van Drongen --De Leie --Afsnee --St Jan-Baptistkerkje
Drongen was een oude heerlijkheid, en behoorde oorspronkelijk toe aan de Graaf van Vlaanderen. Vanaf de 11de eeuw viel het onder het huis van Aalst, later onder de heren van Kortrijk. Graaf Jean-Baptiste d'Hane-Steenhuyse werd in 1786 de laatste bezitter van de heerlijkheid.
Ook het nabijgelegen Baarle heeft een geschiedenis die tot de middeleeuwen teruggaat. Op 22 januari 1805 werd bij keizerlijk decreet Baarle afgeschaft als zelfstandige gemeente. Het stuk op de rechteroever van de Leie werd bij Drongen aangehecht, het stuk op de linkeroever bij Sint-Martens-Latem. De parochie bleef echter zelfstandig.
Het gebied bleef lang relatief geïsoleerd. In 1823 werd de Drongensesteenweg aangelegd, die de eerste en enige rechtstreekse verbinding van het dorp met het stadscentrum van Gent vormde. De weg werd tolvrij in 1889. In 1838 werd in oost-westelijke richting de spoorlijn Gent-Brugge aangelegd, en vormde een belangrijke nieuwe verkeersader. Enkele bedrijven vestigden zich in Drongen. In 1950 werd de autosnelweg E5, de latere A10/E40, aangelegd. De autosnelweg ontsloot Drongen definitief en hielp verdere bevolkingsaangroei. Nabij Baarle werd naast de snelweg een industrieterrein aangelegd. De Gentse Ringvaart kwam er in 1969, net ten noorden van Drongen.
Op 1 januari 1977 verloor Drongen zijn zelfstandigheid, en fusioneerde het met Gent.
De Oude Abdij van Drongen is een abdijcomplex, gelegen aan de Leie in Drongen, een deelgemeente van de Belgische stad Gent. Het hele domein, met inbegrip van de tuin, is sinds 1998 als monument beschermd. De abdij herbergt thans een bezinningscentrum, een communauteit van (bejaarde) jezuïeten en enkele gezinnen. De na een brand heropgebouwde abdijkerk uit 1734, achtkantig, in witte steen met een busvormige, kleine koepel, doet dienst als parochiekerk van Drongen-Centrum als Sint-Gerolfkerk.
Traditioneel is de Leie bekend om zijn vlaswerken. Het water van de Leie is arm aan kalk en ijzer, en daardoor erg geschikt voor het roten van vlas. De rivier dankt er haar bijnaam aan: de Gouden rivier, naar de kleur die het roten veroorzaakte. In 1943 echter werd de vlasindustrie in het Leie-stroomgebied volledig verboden om de milieu-aantasting die er het gevolg van was de kop in te drukken.
Wel even vermelden dat we aan KP 120 rechtdoor gaan tot in Scherpenheuvel
Vanaf de spellehut (parking) steken we de straat over (voorzichtig) en gaan naar KP 283,daarna KlottebergstraatWeg MesselbroekWezelbaan--Egelstraat--Spitsmuisstraat--Heidebosstraat--Haegenveld--Lobbense MolenwegRozenstraat--Noordervest--Rozenkranslaan--Zichemseweg--Leistraat--veldweg--het rond punt--Reyndersveldweg--Hamerstraat--Van ThienwinckelstraatEksterstraat--Spechtstraat--punt 283
Op de route :
--Rusthuis : ONZE LIEVE VROUW STER DER ZEE te 3270 SCHERPENHEUVEL --Scherpenheuvel --Don Jon Zichem
In het noorden van de provincie Vlaams-Brabant ligt de fusiegemeente Scherpenheuvel-Zichem. Sinds kort moet je zelfs stad zeggen. Ze grenst aan de provincies Antwerpen en Limburg. Haar landelijk karakter en het ontbreken van zware industrie charmeert heel wat toeristen.. Fietsers, wandelaars en natuurliefhebbers voelen zich aangetrokken door de talrijke bossen en ongeschonden natuurgebieden zoals de Kloosterbeemden en het Vierkensbroek. De alombekende basiliek van Scherpenheuvel, de Maagdentoren in Zichem en de Abdij van Averbode zijn namen die heel wat bezoekers lokken. Het heuvelachtig landschap zorgt voor mooie vergezichten en om uit te rusten met een hapje en een tapje is er keuze te over. Een bezoek aan de geboortstreek van schrijver Ernest Claes die "de Witte" van Zichem tot leven riep, is beslist de moeite waard.
Van heinde en verre trokken en trekken de bedevaarders naar Scherpenheuvel. Velen doen het nog te voet. Vanuit Testelt vertrekken regelmatig kleine groepjes te voet naar O.L.Vrouw. Eenmaal ze de Demer hebben overgestoken en ze over De Dijk stappen, begint een "voorlezer", paternoster in de hand, de rozenkrans te bidden. Natuurlijk gaat men niet over de drukke wegen, maar neemt men kleinere wegen: de bedevaartwegen. Misschien dat je in deze weg wel een groep tegenkomt.
Kasteel in Scherpenheuvel Iedereen die wat groter woonde op de buiten, woonde voor de dorpelingen in het kasteel. Al moeten we zeggen dat dit een uit de kluiten gewassen optrekje was. Voor ons is dit gebouw interessant omdat het nu als tehuis voor oude van dagen dienst doet. Het peekeshuis voor de mensen hier. We kijken er alleen maar naar en we blijven er zolang mogelijk uit weg.
Start : Op de parking voor het kasteel van Domein van Kiewit Afstand : 9,3 km Bewegwijzering : rode driehoekjes GPS :N50 57.622 E5 22.469
DE ROUTE :
Jarenlang waren de domeinen Kiewit en Bokrijk van elkaar gescheiden door een groot privaat bosgebied. Nu kan er tussen beiden domeinen vrij gewandeld worden. Vanaf het kasteeltje van Kiewit vertrekken verschillende gemarkeerde wandelpaden die tot aan de speeltuin van Bokrijk lopen.
Tijdens de wandeling bots je op heel wat verrassingen: heb je al eens oog in oog gestaan met een Schots grazer of over een poel gelopen zonder natte voeten te krijgen
In Bokrijk heb je 2 startplaatsen: de Bucksenrake route van 4 km(geel), en de Parkdreven route van 3 km(blauw). Op domein Kiewit heb je 3 startplaatsen: de wijer route van 6 km(oranje), de Haringsvijver route van 1,5 km(groen) en de Wildernis route van 4 km(blauw).
Daarnaast heb je nog 2 routes vanuit beide startplaatsen: groene hart route van 9,5 km(rood) en de Snelle verbinding Bokrijk - Kiewit van 3,8 km(bruin).
Op de route :
--Domein van Kiewit --Kasteel --De Wijers --Domein van Bokrijk --Kasteel van Bokrijk --Koetshuis --Molen --Arboretum --Muzeum
Domein van Bokrijk Openluchtmuseum Van 1 april tot en met 30 september stap je in het Openluchtmuseum letterlijk en figuurlijk in het verleden. Met meer dan 100 historische gebouwen, heropgebouwd in hun oorspronkelijke staat. Zelfs het meubilair, het landbouwgereedschap en de huisraad zijn authentiek. Maar, het Openluchtmuseum leeft.
In Bokrijk gaat het leven zijn gangetje, op het ritme van de natuur. De ochtendzon priemt doorheen het weelderig groen bladerdak en tovert een kleurrijk lichtspel op het Kempens plein. De kerkklokken luiden en de windmolen komt traag op gang. De pastoor maakt zich klaar voor de donderpreek. En terwijl de boer en de boerin zich opwarmen aan het haardvuur patrouilleert de champetter met waakzame blik door het dorp. De heerlijke geur van versgebakken brood bij de lokale bakker doet de kinderen, op weg naar school even talmen. Benieuwd wie de strenge onderwijzer vandaag de ezelsoren zal opzetten?
Openluchtmuseum Bokrijk Het Openluchtmuseum van Bokrijk werd op 12 april 1958 officieel geopend. Een honderdveertigtal authentieke gebouwen vormen de kern van de erfgoedcollectie. Naast deze gebouwen bestaat de collectie verder uit gereedschappen en alledaagse gebruiksvoorwerpen. In het totaal omvat dit 30 000 stukken kwetsbaar erfgoed en getuigen van het dagelijkse leven van de 17e eeuw tot 1950. Het Openluchtmuseum werkt naar een interactieve en dynamische ontsluiting van haar erfgoedcollectie.
Domein Kiewit het stedelijk natuurcentrum van de stad Hasselt, is een openbaar toegankelijk natuurdomein met een oppervlakte van meer dan 100 ha.
Start : Aan taverne Het Meulezicht in Retie Afstand : 9,6 km Bewegwijzering : GPS : N51 14.647 E5 03.126 Watermolen 10
DE ROUTE :
Een landelijke wandeling met overheerste verharde wegen
Vanaf het Meulezicht rechts naar de watermolen, de straat noemt ook Watermolen--> Molendijk--Begijnenstraat--Brasel--Avoortstraat--Molenhei--door het veld--Zandstraat--doorsteken naar MeierendBosend--N118 oversteken--Wildemandoorsteken naar Wenen--Duinkerken--Watermolen
Retie Oorsprong van de naam Volgens een legende reed Sint-Martinus in een ver verleden te paard door de lucht. Sommige mensen in Retie keken toevallig naar boven en zagen hem. Anderen kwamen echter te laat om het wonder te zien en vroegen ongelovig: Reed ie?. De plaats van dit gebeuren bleef de naam Retie behouden.
Vanuit historisch standpunt is de naam Retie afgeleid van het Latijnse retus.
Deze naam duidt op het gebied dat vroeger eigendom was van een zekere Retus, ooit de voornaamste grondbezitter van Retie.
De Watermolen Op de Witte Nete bevindt zich een schilderachtige, maalvaardige graanwatermolen.
Hoewel de oudste vermelding pas uit 1633 dateert, bestond deze molensite wellicht al in de 14e eeuw. Het huidige bakstenen molenhuis dateert uit 1765 en vervangt een houten constructie uit 1658. Juridisch was het een zogenoemde banmolen. Zulke molens stonden onder toezicht van de dorpsheer; elke onderdaan was verplicht er zijn graan te laten malen en een gedeelte van het meel als belasting in natura aan de soevereine heer af te staan. In de middeleeuwen straalden molens derhalve een zekere macht en invloed uit.
De watermolen is van het onderslagtype. Dit type was het meest aangewezen op de traag stromende waterlopen in de Kempen. Om de drijfkracht en de snelheid van het water op te voeren, bouwde men een stuw- en sluiswerk. Ter hoogte van het onderste kwart van het rad creëerde men een artificiële stroomversnelling. Zowel de binnen- als buiteninstallatie van deze watermolen is volledig intact.
Bezoekers kunnen de molen elke laatste zondag van de maand aan het werk zien. Van hieruit start ook een mooi kanotraject.
Sint-Maartenpotje Dit typisch Kempens gerecht is genoemd naar de patroonheilige van Retie.
De belangrijkste ingrediënten zijn kalkoenblokjes, spekjes, aardappelen en verse groenten. Het Sint-Maartenpotje wordt geserveerd in Taverne t Meulezicht (Watermolen 10).
Sint-Maarten is de patroonheilige van Retie en dat wordt dan ook gevierd. In de voormiddag trekken de kinderen van deur tot deur en zingen ze het
Sinte-Mettelied terwijl ze geld en snoepgoed inzamelen. Reeds weken van tevoren zijn de inwoners van de gehuchten bezig met het verzamelen van hout om een zo groot mogelijke brandstapel te maken. Na het invallen van de duisternis worden de vuren in
de verschillende wijken en gehuchten ontstoken en worden er wafels en warme chocolademelk uitgedeeld.
Vanaf het beukenhof iets langs de grote weg en dan links
--Je komt op de Leeuwerkstraat --De Laks --Ruitersportcentrum Manege Taverne't Groenhof --Eetgelegenheid Burcht Hertog Jan --Langs het kanaal Turnhout-Antwerpen --De Overzet Oud Turnhout-Ravels --Kanaaldijk --Grote Baan --Oude kleiputten --Geleg --Zwaaikom --Visvijver de Snoekbaars --Werkendam
Oud-Turnhout is een gemeente in het noordoosten van de Belgische provincie Antwerpen. De Kempense gemeente telt iets meer dan 12.800 inwoners. Oud-Turnhout wordt in het zuiden doormidden gesneden door de E34.
Oud-Turnhout bezit zeven geklasseerde monumenten: Landschap De Liereman (1940), Sint-Bavokerk (1957), Priorij Corsendonk (1970), Hofke van Chantraine (1999), Sint-Antonius-Abtkerk (1999), Hoeve Kuilend (1999) en het gemeentehuis (1999
Kanaal Turnhout-Antwerpen Dit kanaal wordt ook wel het kanaal Dessel-Turnhout-Schoten genoemd. De Kempense kanalen werden niet alleen gegraven als transportweg tussen de Maas en de Schelde. Het kanaal heeft een lengte van 63,3 km en is gemiddeld 20 meter breed. De diepte is gemiddeld 2,5 meter. Met de aanleg van het kanaal is gestart in 1844. Tegen 1875 was men helemaal klaar.
Een belangrijke functie was het aanvoeren van straatmest uit Antwerpen om dit hier te gebruiken om de zandgronden een beetje vruchtbaarder te maken. Een andere functie was het bevloeien van de arme Kempense zandgrond met het kalkrijke Maaswater.
Toen tijdens het graven klei werd gevonden was dit de start van een bloeiende tijd van vele steenbakkerijen. Deze tijd is ook terug te zien in de vele kleiputten die overal rondom het nabij gelegen Beerse te zien zijn. Later werd het kanaal gebruikt voor het transporteren van "wit zand" uit Lommel en stenen en pannen.
kanaal Dessel-Schoten te Ravels Foto : Wimboermans