Inhoud blog
  • De Uplandsteig in het Hochsauerland (voorstelling)
  • De Uplandsteig in het Hochsauerland (etappe1)
  • De Uplandsteig in het Hochsauerland (etappe 2)
  • De Uplandsteig in het Hochsauerland (etappe 3)
  • Vogezen 2014 inleiding
  • Vogezen 2014 dag 1
  • Vogezen 2014 dag 2
  • Vogezen 2014 dag 3
  • Vogezen 2014 dag 4
  • Vogezen 2014 dag 5
  • Droompaden Eifel-Rijn-Moezel 1
  • Droompaden Eifel-Rijn-Moezel 2
  • Droompaden Eifel-Rijn-Moezel 3
  • Droompaden Eifel-Rijn-Moezel 4
  • Habichtswaldsteig 1
  • Habichtswaldsteig 2
  • Habichtswaldsteig 3
  • Habichtswaldsteig 4
  • Trekking.Südtirol 1
  • Trekking.Südtirol 2
  • Trekking.Südtirol 3
  • Trekking.Südtirol 4
  • Trekking.Südtirol 5
  • Trekking.Südtirol 6
  • Trekking.Südtirol 7
  • Trekking.Südtirol 8
  • Trekking.Südtirol 9
  • Grimmsteig (Noord-Hessen – Duitsland)
  • Südtirol: van het Grödental in het Eisacktal
  • Premiumwandelen in het Werratal
  • Wandelparadijs Vordereifel
  • Driedaagse op de Eifelsteig in het hart van de Eifel
  • Via Spluga, culturele langeafstandswandeling
  • Eifelsteig
  • Zuid-Tirol, hooggebergtewandelingen tussen Alpen en Dolomieten
  • De Urwaldsteig-Edersee en Kellerwaldsteig
  • Wandelen in de Karawanken
  • Wandelen in de Nockberge - Oostenrijk
  • Wandelen en fietsen in Slovenië
  • Harzer Hexen-Stieg
  • De wildromantische vallei van de Bocq
  • NIEUW FIETSBOEK VAN EIGEN HAND
  • Land van Herve: Vervlogen tijden, groene weiden
  • NIEUW BOEK VAN EIGEN HAND
  • Wandeling op de Greenspots Heks en Grootloon
  • Het 100-jarige pad rond Monschau
  • Tussen Vesder en Hoegne op de GR 573 en GR 5
  • Dagstapper Esneux; pittige wandeling op de GR576 en GR57
  • Wandelen in Haspengouw
  • BOEKEN EN TIJDSCHRIFTEN
  • Wandellus op de GR412 “Sentier des Terrils” en GR579 Brussel-Luik
  • Wandeling Hoegne op de GR573 en lijn 44
  • Kortessem: wandel-paden-netwerk met knooppuntensysteem
  • De Via Caliga aan de Moezel
  • Wandelen over mijnterrils in het recreatiedomein “De Maasvallei”
  • BOEKEN van EIGEN HAND
  • Landschapswandeling Heks
  • Op de bergkam van de Franse Jura
  • Wandelen in de Jekervallei
    Zoeken in blog

    Over mijzelf
    Ik ben Guy Raskin , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Fietscontreien en wandelcontreien.
    Ik ben een man en woon in Tongeren (België) en mijn beroep is zoals mijn passie, avontuur zoeken door er op uit te trekken in de natuur.
    Ik ben geboren op 12/05/1962 en ben nu dus 62 jaar jong.
    Mijn hobby's zijn: fietsreizen en wandelreizen.
    Sonja en ik hebben in 2012 de reportagevereniging "Fiets(wandel)contreien" gesticht met als uithangbord ...
    Mijn website fiets(wandel)contreien
  • fiets(wandel)contreien
  • Foto

    foto boven: Karawanken
    foto onder: Jülische Alpen

    Fiets(wandel)contreien
    Reportagevereniging 'Fiets(wandel)contreien' ter promotie van fiets- en wandelreizen
    Wandelcontreien
    01-06-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De Uplandsteig in het Hochsauerland (etappe 3)

    Uitzichtloos

     

    Goed weer, droog, geen druppel, een prachtige dag volgens onze taxiweerman die ons afzet bij de Diemelsbron. Witte wolkjes voor blauwe hemel, met goed gemoed trekken we richting hoogste bergen van het Sauerland. Brede boswegen herinneren ons aan de eerste etappe. Houtsnijkunstenaars hebben zich uitgeleefd op halfhoog afgezaagde boomstammen. We komen houten sculpturen tegen als een arend, uil, beer en andere wilde dieren. Het meest recente kunstwerk is een miniatuurburcht die in plaats van op een rotsblok op een boomstronk troont. We zien een wild dier op ons toestormen en houden angstvallend in. Naderend blijkt het een uit de kluiten gewassen haas te zijn die ons tegen de strakke wind in blijkbaar niet geroken of gehoord heeft. Gelukkig is hij nu de angsthaas die ons op het allerlaatste moment opmerkt, een haakse bocht neemt en in een hogere versnelling het bos in schiet. Verderop zitten nog vijf soortgenoten gezellig rond te huppelen. Ze merken ons wel op en blijven op afstand bij de bosrand. Als we naderen verdwijnen ze behoedzaam in de bescherming van het woud. Het bos wordt dichter, de paden smaller en donkerder wanneer wij het natuurgebied van de Itterbronnen betreden. De Itter is één van de twee riviertjes die gescheiden door een heuvelrug door Willingen vloeit. Het andere is de Hoppecke waarvan de bron in de Neuer Hagen ligt, het hoogst gelegen heidelandschap van Europa en één der grootste van het Sauerland. Het bronwater zou een constante temperatuur van 8° hebben en zelfs in de winter niet bevriezen. Ook de hemel wordt grauwer, de bergen gaan verscholen achter een regengordijn dat binnen de kortste tijd over ons heen trekt. We beginnen hard te twijfelen aan de voorspellingen van onze taxichauffeur en denken: “man blijf bij uw leest”. Maar toch, op de heide treffen we vele andere wandelaars aan die zich eveneens lieten misleiden. Dauerregen, slechts één keer maar de hele dag lang. Maar niet getreurd! Onze Poncho’s en warme kledij in de rugzak en die grote rode paraplu die ik al vele kilometers meesleur komen dan toch van pas. Aan de bovenkant van de heide boven een leisteengroeve bevindt zich de top van de Clemensberg (838 m) met bergkruis. De top biedt een 360° panorama. Maar niet vandaag, we zien amper de bergen om ons heen. Even verder ligt de Hochheidehut. Opdrogen willen we er en een warme hap naar binnen werken. Iedereen moet dat gedacht hebben want de hut zit overvol. Gelukkig komen er snel twee stoelen vrij en even later doen we ons tegoed aan heideworst met Kartoffelsalat. Bratkartoffeln en Kartoffelsalat zijn nu eenmaal gerechtjes die je in Duitsland moet gegeten hebben. Stoppen met regenen is voorlopig nog niet aan de orde en we gaan weer op stap. Vanaf de hut voegt zich nu de Rothaarsteig voor een tijdje bij de Uplandsteig. Een vochtig pad brengt ons naar de hoogste berg van het Sauerland, de Langenberg (843 m). Grote borden geven aan dat het pad verboden is voor mountainbikers maar aan de wielsporen te zien, geldt dit niet voor iedereen. We komen bij het bergkruis dat de top moet aangeven. De hoogste top is dicht begroeid met bomen, lijkt helemaal niet op een berg en is … zonder uitzicht. Bij het kruis staan een tafel met stoelen en een schommelbank, het zogenaamde Rothaarsteig-meubilair. Leuk om in te ontspannen … als het tenminste droog is. We dalen af naar Willingen, voorbij aan de zogenaamde Richtplatz, een plaats waar vroeger recht gesproken werd. In Willingen loopt de laatste kilometer van de Uplandsteig aan de gondelbaan voorbij. Wie Willingen bezoekt moet hier gewoonweg naar boven. Ons kaartje geeft recht op vrije toegang tot de Hochheidetoren op de Ettelsberg (838 m). De 59 m hoge toren is met het panoramaplatform op 875 m het hoogste uitzichtpunt van Sauerland. Het eentonige grijze wolkendek is intussen verdreven door een buienlucht, met heldere opklaringen die ons toch nog een weergaloos uitzicht bezorgen. In Siggi’s hut is het vandaag rustig, maar in het weekend is hier de hel loos en moet je uitkijken of de vooruitzichten zijn … uitzichtloos.

     

    Praktisch

    AFSTAND Uplandsteig: 65 km (onze GPS gaf 66 km aan)

    AFSTAND Uplandsteig incl. routes naar slaapmogelijkheden onderweg: 71,9 km (door onze GPS aangegeven)

    BEWEGWIJZERING: een witte U op zwarte achtergrond.

    ETAPPE-INDELING:

    Met overnachtingen onderweg (door onze GPS aangegeven):

    Willingen – Eimelrod = 22,5 km

    Eimelrod – Usseln = 24,9 km

    Usseln – Willingen = 24,5 km

    Met overnachtingen in één hotel en transfers naar etappestart en -doel (taxi-vouchers):

    Willingen – Hemmighausen = 21,2 km

    Hemmighausen – Diemelsquelle = 23,3 km

    Diemelsquelle – Willingen = 21,5 km

    www.wanderwelt-willingen.de/pauschalen-angebote/wandertage-am-uplandsteig

    INFO en LOGIES: www.willingen.de, www.uplandsteig.de

    Wij logeerden in:

    Sauerland Stern Hotel; Kneippweg 1, D-34508 Willingen, +49 5632 4040, info@sauerland-stern-hotel.de, www.sauerland-stern-hotel.de

    Aanraders voor overnachtingen in de etappeplaatsen:

    Landgasthof Sauer; An der Bicke 9, 34508 Willingen-Eimelrod, +49 5632 7449, landgasthof-sauer(at)t-online.de, www.landgasthof-sauer.de

    (Ideaal gelegen familiehotel met uitbater die zelf wandelaar is; op samensmelting van Uplandsteig en Diemelsteig)

    Posthotel Usseln; Korbacher Strasse 14, D-34508 Willingen-Usseln +49 5632 94950, info@posthotel.de, www.posthotel.de  

    (uitstekende keuken)

    Fürst von Waldeck; Briloner Strasse 1, D-34508 Willingen, +49 5632 98890, info@fuerstvonwaldeck.de, www.fuerstvonwaldeck.de

    (geliefd bij Vlaamse wandelgroepen)

    Hof Elsenmann; Zur Hoppecke 1, D-34508 Willingen, +49 5632 98180, info@hof-elsenmann.de, www.hof-elsenmann.de

    GPS-TRACKS, KAARTEN, GIDSEN:

    Tourist Information, Am Hagen 10, D-34508 Willingen, +495632 401180, willingen@willingen.de, www.willingen.de


    01-06-2014 om 00:00 geschreven door wandelcontreien  


    06-05-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Vogezen 2014 inleiding

    Vogezen

    Contrasten in cultuur en landschappen

    Wandellussen op GR’s en compostella route


    Alsace … Elzas …  Frans, Duits en opnieuw Frans. Welche, een eigenheid in de Vogezen … uitheems of inheems? Een mengeling van culturen, een mengeling van landschappen.

    Het hotel, annex gîte, annex herberg, ligt op eenzame hoogte (950 m) aan de bosrand halverwege in een berg. Bergen vol verhalen over de Franken en de Alemannen die hun naam aan beide landen ontleenden, over de Frans-Pruisische oorlog en de frontlijn in WO-I. Het wandelhotel L’Étang du Devin was in de Grote Oorlog een Duits hoofdkwartier net achter de Duitse stellingen. Vandaag berghotel, gîte en herberg met een formule waarin tien Franse hotels zich verenigd hebben. Van individuele tot in de puntjes georganiseerde wandelreizen naar ieders budget en wens.

                                      

    Wandelhotels (Hoteliers Randonneurs)

    Hoteleigenaars verdeeld over de belangrijkste bergmassieven van Frankrijk hebben zich herenigd in de formule Hoteliers Randonneurs. Gemeenschappelijke waarden zijn een hartelijk onthaal, lokale keuken, terreinkennis en een wandelvakantie op maat. Zo heb je bijvoorbeeld de keuze tussen gemakkelijke, middelzware of zware wandeltochten van enkele dagen tot een week en meer. Geen hotelketen, maar individuele berghotels met een eigen identiteit en persoonlijkheid die een wandelprogramma op mensenmaat aanbieden. Ze hanteren een hotelformule terwijl in verscheidene ook overnachten in appartementen, chalets of in een slaapzaal in (jeugd)herbergstijl mogelijk is.

    www.randonnee-hotels.com






    06-05-2014 om 23:12 geschreven door wandelcontreien  


    05-05-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Vogezen 2014 dag 1

    Slagveld

    Gewapend met wandelstokken en een goed humeur trekken we door de voormalige Duitse frontlinie, voorbij aan betonresten van allerlei bunkers, een infirmerie en het eindstation van de kabelbaan die diende voor bevoorrading van de stellingen op de Tête de Faux (1200 m). In de bossen zijn nog goed de loopgraven te herkennen en bovenop de berg ontdekken we de resten van een gevechtsbunker met schietgaten richting Frankrijk. Het is te zeggen, destijds richting Frankrijk toen de grens nog over de Vogezentoppen liep. Enkele meters ervandaan een gedenksteen voor de gesneuvelde Franse soldaten die de stellingen bestormden. Een door de Fransen met zware keien bezaaid ezelspad dat diende voor de bevoorrading van de fronttroepen, leidt ons de berg af naar een Frans kerkhof waar de door het dichte sparrenbos schaars binnendringende zonnestralen een ingetogen sfeer scheppen.

    We hebben enkele geocachers in onze groep die een aantal caches in de nabijheid van de route in hun GPS geladen hebben. Hun zoektocht naar de verborgen schatten blijkt tijdrovend te zijn en brengt onze wandelplanning in gedrang. Gelukkig serveren ze het avondeten in Frankrijk pas vanaf 19hr30. Of de naamgeving van de Col du Calvaire iets met de oorlog te maken heeft weet ik niet, maar het pad leidt naar een natuurlijk trap van grote naar beneden gerolde granietblokken waar we naar omhoog moeten tot bovenop de Tête des Immerlins (1216 m). Een calvarietocht in de ware zin van het woord. Achter de top gaat het naar de eigenlijke Col du Calvaire (1150 m). Een skioord bij het Lac Blanc en toegang tot een bijzonder fraai plateau van bergheide- en veen bovenop de Vogezenbreuk.


     

    De Col de Calvaire zal overmorgen ons startpunt zijn voor één der meest imponerende wandelingen der Vogezen. Voor de terugweg wandelen we in een boog omheen de Tête de Faux. We trekken de weiden in met heerlijk zicht op de rechts van ons liggende vallei. Eenmaal terug in de bosrand stoten we opnieuw op Duitse kampresten. Onze eerste tocht was een kennismaking met een grimmige periode uit het Duits-Franse verleden waar de natuur terug de bovenhand kreeg maar het oorlogsverleden zijn stempel drukte.

    05-05-2014 om 00:00 geschreven door wandelcontreien  


    04-05-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Vogezen 2014 dag 2

    Welche

    Ditmaal gaan we op zoek naar de lokale gastronomie. Stevige kost die we moeten verdienen, want er staan heel wat hoogtemeters te overbruggen vandaag. Vanuit het dorpje Bonhomme (700 m) beginnen we de klim naar de Col de Bagenelles (905 m) die de overgang vormt tussen wat men hier Welche noemt en de Val d’Argent. Welche komt van ‘Welsch’ en slaat terug op zowat alles wat niet streekeigen is. Welche is ook de benaming van het streekdialect dat samengesteld is uit dialecten van verscheidene inwijkelinggroepen die zich in de door oorlogen haast ontvolkte gebieden van de Elzas neergelaten hebben. Hieronder waren ook immigranten uit Duitstalige regio’s zoals Zwitserse boeren die de herbergzamere bergen van de Vogezen verkozen boven het gure hooggebergteleven. Het Welche bezit dan ook duidelijk hoorbare Duitstalige invloeden. De vallei achter de Col de Bagenelles is de Val d’Argent, genoemd naar de zilver-, lood- en kopermijnen die de mensen hier eeuwenlang ontgonnen. Over skipistes, wat kunnen die dingen stijl zijn, gaan we tot boven op Col du Pré de Raves (1005 m), bovenop de Crêtes met opnieuw een prachtig uitzicht.


    Een wandelwegwijzer stuurt ons ditmaal een skipiste naar beneden die slingerend door een bos bij de kaasboerderij Grain Johee eindigt. Munster, Tom d’Alsace en bergkaas zijn de hier meest bereide streekkazen. Er is ook een eetlokaal met een kaart van streekgerechten die wij maar al te graag aanspreken. Franse gerechten met Duitse invloed, of Duitse gerechten op zijn Frans gebracht of een mengeling van beiden verrijkt met uitheemse kookkunst, we laten de twijfel in het midden. Waar we het over eens zijn is dat het machtig bergvoer is, dat ons weer op krachten brengt. Na het Weclche-gastronomie-uurtje staat de beklimming van de Brézouard op het programma en daarvoor volgen we opnieuw op de GR5. Een stevige klim over een grimmig bergpad brengt ons op de top. Van de Grand Brézouard (1229 m) gaat het over de kam naar de Petit Brézouard. Terwijl de eerste een uitzicht geeft naar het noorden hebben we door toedoen van een hevige storm die enkele jaren terug haast alle bomen van de top scheerde, op de tweede een alom panoramazicht. Beneden aan de heuveltop staat een toegankelijke schuilhut van de Club Vosgien, een organisatie die instaat voor ontwikkeling en promotie van wandeltoerisme. Zij zijn verantwoordelijk voor het onderhoud van het wandelnetwerk en in samenwerking met het Franse nationaal geografisch instituut publiceren zij ook de nodige wandelkaarten. Naast de hut staan grote picknicktafels. De ideale rustplaats om een vesper in te lassen met munsterkaas en een Franse baguette.

     

    Bijna in directe lijn schieten we de berg naar beneden waar bij een oude hoeve een biervat aantreffen. Het uitgangbord van de ambachtelijke brouwerij ‘Brasserie du Pays Welche’. Dit is bij wijze van spreken geen Frans bier, naar de smaak te oordelen heeft de brouwer duidelijk inspiratie gezocht bij de Belgische hopbieren. Na een interessante rondleiding met geur- en proefsessie is het tijd voor het echte werk. Op een geïmproviseerd terrasje met plooitafel en plooistoeltjes geven we een verlenging aan de bierproeverij. De brouwersvrouw biedt gratis koek en gebak aan. Dit om één of andere bizarre wet te omzeilen om bier te mogen schenken, vandaar … (www.brasseriedupayswelche.fr).





    04-05-2014 om 00:00 geschreven door wandelcontreien  


    03-05-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Vogezen 2014 dag 3
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Op de breuklijn


    Hier staan we dan, op de Col de Calvaire (1150 m), gereed voor wat we de koninginnentocht bestempelen. Een contrast tussen berglandschap en hoogteplateaus van heide en venen. Een tocht beneden aan en boven op de breuklijn, van het Lac Blanc over het Lac Noir en Lac Forlet naar het Lac Vert. De meren liggen één voor één in de schaduw van enorme rotswanden en enkele Vogezentoppen. Grote industrieën uit de Rijnvlakte hadden vroeger elektriciteit nodig en plaatsen op de bergriviertjes stuwen waardoor deze meer debiet kregen. De namen van de meren verwijzen naar de kleurschakering van het water. Het Lac Blanc dankt zijn naam aan het heldere kwartszand en het Lac Noir ligt in de schaduw van de enorme rotswand. Het Lac Vert kleurt groen vanwege zweefalgen. Een kleur voor het Lac Forlet is er niet, maar door de forellen die er uitgezet zijn noemt het ook Lac des Truites.

    We wandelen een pad omhoog naar de zogenaamde corniche van het Lac Blanc. Het pad balanceert op de rand van de rotswand en is gewoonweg adembenemend met imponerend dieptezicht op het meer en vergezicht op de bergen. Als bekroning eindigt dit spectaculair pad op de Rocher Hans boven een gapende diepte met zicht op een lager gelegen rotspunt met Mariabeeld. De verbinding tussen de meren gebeurt over rotsige bergbospaden. Het pad Het Lac Noir krijgen we slechts even vanuit de hoogte te zien. Onze geocachers zijn weer op speurtocht waardoor we ze uit het oog verliezen. Eenmaal uit het bos staan we aan de rand van een 200 meter diepe kuip met onderin het Lac de Forlet (1075 m). De gure wind heeft hier vrij spel en de groep gaat de steile afdaling aan over het keienpad. Enkele van ons trekken terug het bos in op zoek naar … de geocachers. Het is zondag en we zijn duidelijk niet alleen onderweg. De groene bergweiden tegen de rotswand zijn beschut tegen de wind en inheemse wandelaars trekken hier naartoe om te picknicken of gewoonweg te zonnebaden.


    We steken een weide over om vervolgens een paadje niet breder dan een wildspoor te volgen doorheen een zompig veengebied. Een geheimtip die enkele jaren terug een berggids mij verraadde en voor een avontuurlijke noot zorgt. Voorbij het laatste meer, het Lac Vert (1075 m) houden we halt bij de herberg van de Tanet. We hebben geluk, er komt net een grote tafel vrij in de door zondagstappers overbevolkte chalet. De blauwbessentaart valt in de smaak, net als het plaatselijke seizoensbier.

    Hier is ook ons keerpunt van de wandeling vandaag. Bovenop de rotskam loopt de GR 5, onze weg terug. Maar om boven te geraken moeten we een steile skipiste omhoog. Het is zwoegen en zweten tot boven op de ‘Crêtes’. De klim eindigt bij een hoop opgestapelde rotsblokken, de top van de Tanet (1293 m). Bij de zuivere en heldere lucht is het mogelijk zowel de bergketens van de Jura, het Zwarte woud, de Zwitserse Berneralpen met de Junkfrau en zelfs de eerste bergtoppen van het Oostenrijkse Vorarlberg waar te nemen. Achter de top ligt een al even bewonderenswaardige bergheide. Het plateau geeft in alle richtingen een hemelsbreed uitzicht, alsof je op het dak van de wereld loopt. De bergheide is een geliefd natuuruitstapje bij dagjestoeristen. Enkele kinderen amuseren zich met ‘Steinmännchen’ te stapelen. Anderen zitten te picknicken of te zonnen op grasperkjes tussen de heideplanten. Het pad loopt op de rand van de heide op enkele meters van de rotswand. We trekken doorheen een bosje van bizar vervormde bomen. De kleur van de schors laat even vermoeden dat het berken zijn, maar de verkleurende getande blaadjes laat onze fout inzien. Het zijn beuken die door de arme rotsachtige bodem en de gure weersomstandigheden bizarre vormen aannemen. Het pad trekt rechtdoor rechtaan door het kreupelbos. Om de haverklap staan betonnen paaltjes waarop een F en een D gekrast. We realiseren ons dat dit de oude grens tussen Frankrijk en Duitsland is, van toen de Alsace nog Elzas noemde.


    Het gaat opnieuw omhoog over een rotswand naar de Ringekbuhlkopf (1302 m), met oriëntatietafel, en de Gazon du Faing (1302 m). Faing is het Vogezisch woord voor veen. Het landschap lijkt op onze Hoge Venen maar dan aan één kant bruusk eindigend met een loodrechte rotswand naar beneden.

    03-05-2014 om 00:00 geschreven door wandelcontreien  


    02-05-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Vogezen 2014 dag 4

    Patstelling



    Na de zware wandeling van gisteren stonden vandaag twee wandelingen geprogrammeerd vanaf de Col de la Schlucht (1139 m) voor diegene die het eventueel wat rustiger aan wilden doen. Een korte van 5 km naar de Hirschsteine met spectaculaire trapladder en een tweede van 11 km over de Crêtes naar de Hohneck (1363 m) en terug via het beruchte Sentier des Rochers. Een hallucinant bruggen en kabels beveiligde bergpad tegen een steile rotswand. Jammer genoeg vanwege de hoogte en de langs de noordkant van de Vogezenbreuk gelegen paden zijn deze in deze vroege lenteperiode niet toegankelijk vanwege sneeuw en ijs.
    We besluiten dan maar om een kortere wandeling te combineren met een bezoek aan het museum en slagveld van de Linge. Onze wandeling start bij het museum (986 m) en maakt in het begin deel uit van een historisch pad over de beboste bergkegel. Langs het herdenkingsmonument van de Franse jagers wandelen we de Schratmännele, die samen met de Tête du Linge de kegelberg vormt waarop de Duitse stellingen lagen, omhoog. Het pad loopt langs bunkers, schietstellingen en loopgraven. Het bos eindigt bij de Glasbomwasen (950 m), een groot grasveld met zicht op de door ons gisteren belopen breuklijn. In dalende lijn gaat het dan opnieuw een bos in naar het Nationale Franse militaire kerkhof Le Wettsein. 3538 soldaten liggen er begraven waarvan de beenderen van 1337 gesneuvelden verdeeld zijn over twee ossuaria. We dalen door weiden verder naar het gehucht Les Basses Huttes (690 m). Een kerk, enkele huizen en een hotel waar we terecht kunnen voor drank, een dagschotel of een stuk taart. Over boswegen en –paden gaan we de beklimming aan, terug naar de Linge. Maar eerst houden we halt bij het Duitse militaire kerkhof van zwarte afgelijnde kruisjes en een arduinen grafsteen van een gesneuvelde Joodse Duitse soldaat. Realiteit in WO I, ondenkbaar in WO II.



    Het monument van het slagveld van de Linge herdenkt één der bloedigste gevechten uit de grote oorlog. Tussen 20 juli en 15 oktober 2015 sneuvelden hier maar liefst 10000 Fransen en 7000 Duitsers. Een beeldreportage verteld over de betonnen stellingen en loopgraven  van de Duitsers bovenop de kop en slechts tien meter verwijderd de in de berg uitgraven Franse loopgraven. Tien meter afstand waarop beiden partijen elkaar met geweren en vlammenwerpers te lijf gaan. Over een afstand van één kilometer schieten de Duitsers 40000 obussen af. Na een patstelling van enkele maanden en vele mensenlevens verschuift het slagveld naar het noorden, naar de Argonne.


    02-05-2014 om 00:00 geschreven door wandelcontreien  


    01-05-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Vogezen 2014 dag 5

    Het Prentkaartendorp

    Onze derde wandeling is een wandeling tussen twee pareltjes van Elzasser wijnplaatsjes. Startplaats is Kaysersberg, de geboorteplaats van Nobelprijswinnaar Albert Schweitzer. Het stadje ligt geklemd tussen twee heuvelruggen en geniet een middeleeuwse aanblik met vakwerkhuizen, verdedigingsmuren, Romaanse kerk en burchtruïne. Naar het oosten opent zich de rijnvallei met zicht op de Elzasser wijngaarden, een lappenland doorregen met talrijke veldwegen.


    Het prentkaartendorp Riquewihr ligt achter de linkse heuvelrug. Erheen volgen we bewegwijzerde paden door de bossen over de berg. Vanaf de ronde uitzichttoren hebben we zicht op Kaysersberg, de wijngaarden met daarin de stad Colmar en omliggende wijndorpen. Mooie wandelpaden leiden kriskras door het geurige loofbos waaronder ook vele kastanjebomen.

    Aan de overzijde van de bergrug aan de rand van het woud ligt Riquewihr, een voorbeeld van typische Elzasser architectuur. We treffen een pittoresk decor aan met versterkte stadsmuren, pastelkleurige vakwerkhuizen met smeedijzeren uithangborden, verborgen binnenkoeren, wijnlokalen, wijnkelders, hopen gastronomie en souvenirwinkeltjes. Iedere blik in een zijsteegje heeft wel iets fotogenieks. Hier loop je sowieso dagjesbezoekers tegen het lijf, maar tijdens de druivenoogst lopen de toeristen het stadje plat voor de vin nouveau, ongefilterde wijn van enkele dagen oud die bij overdadig gebruik de darmen wel eens laat grollen.


    Terug wandelen we doorheen de wijngaarden omheen de berg. Geen GR deze keer maar wel de Sint-Jacobsschelp richting Compostella. Via een trap naar beneden, aan de Ruïne voorbij, bereiken we uiteindelijk het middeleeuwse Kaysersberg.

    Praktisch

    WANDELINGEN:

    Tête des Faux = 13,2 km / 5hr (incl. rust)

    Lac Blanc - Lac Noir - Lac Forlet - Lac Vert – Tanet – Gazon - Faing= 18,4 km/8hr (incl. rust)

    Col de Baganelle - Brézouard - Brasserie du Pays Welche = 18 km/7hr30 (incl. rust)

    Le Linge = 10 km/5hr30 (incl. rust + bezoek museum Le Linge en loopgrachten)

    Kaysersberg - Riquewihr = 16 km/6hr30 (incl. rust)

    INFO en LOGIES: L’Étang du Devin, 68650 Lapoutroie/Le Bonhomme, www.etangdevin.com

    GPS-TRACKS:

    www.routeyou.com/nl/route/view/1809085/wandelroute/vogezen-1-tete-des-faux.nl

    www.routeyou.com/nl/route/view/1809088/wandelroute/vogezen-2-le-brezouard.nl

    www.routeyou.com/nl/route/view/1809098/wandelroute/vogezen-3-tanetgazon-faing.nl

    www.routeyou.com/nl/route/view/1809108/wandelroute/vogezen-4-kaysersberg--riquewihr.nl

    www.routeyou.com/nl/route/view/1809111/wandelroute/vogezen-5-le-linge.nl

    01-05-2014 om 00:00 geschreven door wandelcontreien  


    06-05-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Droompaden Eifel-Rijn-Moezel 1
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    26 Traumpfade in de regio Eifel-Rijn-Moezel

    Het maakte de mensen van de Vordereifel een beetje boos dat ze geen STEIG kregen zoals in andere wandelstreken het geval was. Ze gingen opzoek naar een ander concept dat resulteerde in 26 Traumpfade verdeeld over de regio Rijn-Moezel-Eifel. Toevallig of niet is het dorpje BOOS onze uitvalbasis voor kennismaking van deze droomwandelingen. Twee jaar later gingen we terug … in groep.

    Vordereifel

    De Vordereifel maakt deel uit van de vakantieregio Mayen-Koblenz behorend tot het bondsland Rheinland-Pfalz en beslaat de gebieden Middelrijn, Benedenmoezel en het zuidoostelijk deel van de Eifel. De Vordereifel behoort tot deze zuidoostelijke Eifel en geologische gezien tot de oostelijke Vulkaaneifel. Ze beslaat 27 kleinere gemeenten gelegen tussen de Nurnburgring en de Laacher See, in een grote krul omheen de Eifelstad Mayen. Een landschap van kraterkegels en –meren, van bergheide met jeneverbessen en brem en grootse beukenbossen, van weidse uitzichten en diepe valleien. Naast een brok natuur is er ook plaats voor cultuur. Monreal, de parel van het Eltzdal met zijn middeleeuws karakter, burchtruïnes en vakwerkhuizen, is wellicht het bekendst. Daarnaast zijn er nog het authentieke, nooit verwoeste, slot Bürresheim en de burchtruïne Virneburg. Vanaf de uit het landschap oprijzende vulkaankegels heb je bij helder weer zicht op de heuvellandschappen van Eifel, Hunsrück en Westerwald. Van een forser kaliber is de Burcht Eltz, één der meest bezochte kastelen van Duitsland. De ideale bodem voor een gevarieerd wandelgebied, maar in het zog van de gerenommeerde Rijn- en Moezelgebieden lang en onterecht achtergesteld als toeristische wandelstreek.

    26 Traumpfade

    De Vulkaanweg behoort tot de oude gerenommeerde langeafstandswandelwegen in dit gebied. Een Wandersteig met name Vulkaansteig bleef echter uit. In 2006 trekt Wandelscout Dr. Rainer Brämer, erevoorzitter van het Duitse wandelinstituut eropuit op zoek naar attractieve rondwandelingen. Op 12 april 2008 vindt de opening plaats van de eerste 11 droompaden, waarvan 6 in de Vordereifel. De wandelingen op zich moeten uitnodigen tot wandelen door het aanbieden van attractieve landschappen, onverharde ondergrond, rijk aan afwisseling met toeristische highlights en spectaculaire uitzichten. Het concept werkt en op 6 september 2008 krijgt de Virne-Burgweg de titel van Duitslands mooiste wandeling. 8 volgende wandelingen volgen op 12 maart 2010 en op 6 juni 2010 voleindigt zich het project met de laatste 7 droompaden, waarvan 2 in de Vordereifel. De Traumpfade zijn kwalitatief hoogstaand aangelegd. Ze zijn uitgerust met ecologisch en ergonomisch houten meubilair waaronder de zogenaamde droomsofa’s. De bewegwijzering hoort feilloos te zijn. 

    Bergwerkcafé

    Uitgangspunt voor onze verkenning van de Vordereifel is het gasthof Zur Quelle in Boos waar de eigenaar zelf aan de bakermat lag bij de totstandkoming van de eerste Traumpfaden. We arriveren rond de middag want namiddag staat onze eerste wandeling gepland. De Wanderather is hiervoor de ideale instapper. Vanuit het dorpje Baar-Wanderath voert de wandeling over grasvelden omhoog naar een bosrand met zicht op de ruïne Virneburg. Daarna gaat het in het diep uitgesneden dal van de Nitzbach, langs puike leisteenrotsen het rustig kabbelende beekje naar de bedevaartkapel St-Jost. We verlaten de wandeling want even verder in het einde van het dal bij een oude steengroeve ligt het café Bendisberg, een aangename rustplaats met terras en grillplek. Heerlijk zijn de zelfgebakken taarten en verfrissend het bier. Terug volgen we het beekje de Achterbach. Over weidevlakken en beboste vulkaanheuvels gaat het naar het dorpje Welschenbach en vervolgens terug naar Baar-Wanderath.

    Boswachterspaden

    Zigzaggend dalen we een steile boshelling af. Even later lopen we over een pad op een smalle richel steil omhoog naar een uitzichtpunt met zit- en ligbanken. De trend voor de Förstersteig is gezet. Tijd voor een stevig zonnebad onder een heerlijk voorjaarszonnetje met zicht op Mayen en een bedrijvige steengroeve. Een bosweg blijft op hoogte boven het dal van de Nette tot een bergachtig pad ons bij de Funfkantstein brengt. Een historische wegmarkering op een vijfsprong van boswegen. De afdaling in het Nettetal gebeurt over een met sparren begroeide smalle heuvelkam die eindigt bij een prachtige schuilhut met ervoor in de steile hang enkele houten Eifelligbanken. Diep voor ons zien we het authentieke, nooit verwoeste, slot Bürresheim en onder ons de oude watermolen die nu een restaurant is maar waar je ook terecht kunt voor een verfrissing of … taart. In een uniek kader op het verfrissende terras aan de rivier gelegen tegen donkere leisteenrotsen. Een welgekomen rust want over een rammenas van natuurpaden gaat het achteraf 6 km aan een stuk alsmaar omhoog.

    06-05-2013 om 00:00 geschreven door wandelcontreien  


    05-05-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Droompaden Eifel-Rijn-Moezel 2
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    De Eifeltoren staat hier!


    Tijd om eens het droompad voor de deur te ontdekken. Tegenover ons hotel 'Zur Quelle' staan twee informatiepanelen opgesteld met daarop het Traumpfad Booser Doppelmaartour en de themawandeling Stumpfarmweg. Deze laatste is geen droompad maar een themawandeling met betrekking tot het leven van de éénarmige massamoordenaar Johan Mayer die vijf mensen vermoorde en de lijken in de omgeving verstopte. De tocht verloopt voorbij aan de plaats delicten, door de bossen waar hij stroopte en belangrijke momenten uit zijn leven beleefde. Hij was de laatste ter dood veroordeelde door de guillotine in Duitsland.


    Vanaf het gasthof loopt een toegangsroute stijl omhoog het dorp uit naar de eigenlijke Booser Doppelmaartour bovenop de heuvelrug. Op dit pad komen we vele infopanelen tegen met uitleg over de vulkaanstreek, de fauna en de flora ... en het leven van ‘Stumpfarm’. Boven aangekomen staan we op de hoogste verheffing van deze route, de Schneeberg. Voor ons de Lavabombe waar we een geologische doorsnede te zien krijgen van de aardkorst en zijn lavalagen. Bovenop staat de Eifeltoren. Neen, niet die ijzeren van Eiffel, maar een houten die na het bestijgen van de 125 trappen een panorama biedt over het riante vulkaanlandschap. Het pad volgt de heuvelrug door beukenbos, afgelost door een open passage met weiland. We steken de heuvelkam over en dalen via een holle bosweg in het Nitzbachdal. We lopen in de bosrand langs natuurweiden met daarin de meanderende beek. Een grasweg door een zijdalletje leidt uiteindelijk naar het Doppelmaar, twee naast elkaar liggende kratermeren. De route loopt in de rand omheen de oude kratermonden waarvan in het eerste een bron ontspringt en het tweede opgevuld is met water. Op het verste punt van de tweede krater hangt aan een dikke tak van een oude beuk een schommel met een maximale draagkracht van 60 kg.


    Bergheide en jeneverbessen

    We besluiten de Bergheidenweg en de Wacholderweg in één wandeling te maken. Starten doen we op de wandelparking aan de Raßberg. We maken onmiddellijke kennis met de jeneverbesheide, een typisch heidelandschap met verspreide jeneverbesstruiken. Op het einde ervan staat het Konrad Adenauer-moument. De volgende verheffing is opnieuw een bergheidegebied, het Dr. Heinrich Menke Park. Naast de Hohen Acht krijgen we hier ook zicht op de 22 km lange noordelijke lus van de Nürburgring, de groene hel die na de verschrikkelijke crash van Niki Lauda in 1976 voor de F1-races ingekort is naar het kleinere circuit van 5,145 km. Middenin op een heuvel staat de ruïne Nürburg. Midden op een brede heuvelrug met open graslanden staat een grote zeshoekige schuilhut met een 360° zicht. Tijdens onze picknick hier schuimen onze blikken de einder af. We hebben zicht op de Hohen Acht, met 747 m de hoogste verheffing in de Eifel. Tussen de bomen op de top ontwaren wij de stenen Kaiser-Wilhelm toren, opgericht ter ere van het zilveren jubileum van Keizer Willem II en keizerin Augusta Victoria maar ook ter herinnering aan Keizer Willem I. Via de uitermate diep ingesneden met verdorde beukenbladen bedekte vallei van de Selbach belanden we in het Nettevallei. Aan een boom hangt een everzwijnschedel en achter bruingekleurde beukenhagen gaan typische Netteboerderijen schuil. De Bergheidenweg gaat nu steil door enkele weiden omhoog tot boven op de Heidbüchel, een bergheidegebied boven op een heuvel met daarachter de Raßberg. Maar wij nemen in de Nettevallei de verbinding naar de Wacholderweg die nog even in de vallei blijft. Beide wandelingen staan als gemakkelijk omschreven. We hadden dan ook geen kilometer lange klim verwacht en in vergelijk met de al gemaakte wandelingen ligt de moeilijkheidsgraad niet in het reliëf maar in de gebruikte paden en wegen. Boven ligt de Wabelsberger Wacholderhütte, de uitgelezen plaats om in te keren en op adem te komen. Nu volgt een enig mooi wandeltracé over graswegen op hoogte langs bosrand, over grasvlakten en jeneverheide. Na een bospassage vangen ook wij de klim aan naar de Heidbüchel.



    05-05-2013 om 00:00 geschreven door wandelcontreien  


    04-05-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Droompaden Eifel-Rijn-Moezel 3

    Originele burcht

    Burcht Eltz is een enig mooie architecturale burcht die alle oorlogen overleefde en sinds de bouw in 1157 in familiebezit van de Graven van Eltz. Ze staat op een rots midden in het diepe dal van het riviertje de Elzt en omgeven door het Eltzer woud. Een droomwandeling kon uiteraard niet uitblijven. De benaming Eltzer Burgpanorama is de perfecte omschrijving voor het parcours. Heerlijke vergezichten op de burcht Pyrmont en de Moezelhoogvlakte. Een slingerend pad in de diepe vallei. We trekken doorheen een gekloven rots een heuvel omhoog met om de hoek de imposante verrijzende burcht Elzt. Een lange loopbrug loopt naar het in de hoogte rijkende complex van verdiepenhoge donjons uit baksteen, gele leem en witte vakwerkkunst doorregen met kastanjebruin geverfde balken. In een woongedeelte tellen we wel negen verdiepingen met vensters. Beneden in het bakstenen gedeelte twee etages met kleine openingen met daarboven nog drie met dubbele ramen en roodbruine luiken, daarboven een vakwerkbouw met puntgevel en vier verdiepingen. Een lugubere tunnel leidt naar een donkere binnenkoer middenin de naar de hemel rijkende binnenmuren met erkers en uitspringende trappentorens. Lang naar boven kijken bezorgt je vast en zeker nekkramp. Tussen toegangsbrug en woongedeelte achter de poort vertoeven we lange tijd op één van de twee terrassen, op de picknickbanken tegen de muur leunend lekker genietend van een heerlijk lentezonnetje. Zo mooi de grafelijke burcht oogt zo bekoorlijk is het pad door het Elztdal naar beneden. Een adembenemende klim brengt ons terug op het plateau met zicht op de Moezelvallei en de heuvelkam van de Hunsrück daarachter.

    Duitslands mooiste in 2011

    Monreal is een typisch beschermd Eifelstadje, zo een beetje klein Monschau met smalle kromme vakwerkhuizen en de prille Eltz die doormidden splijt en enkele idyllische hoekjes prijsgeeft al een monumentale brug of een gietijzeren tafeltje langs het water. Vanaf de wandelparking bij het station loopt een aanlooproute naar het stadje. We lopen echter niet rechts richting centrum, maar gaan onder de spoorwegbrug door een graspad achter de spoorweg omhoog naar de twee burchten boven de stad, van de beneden- naar de bovenburcht. Monrealer Ridderschlag noemt de tocht en in onze groep zitten kinderen die riddertje spelen en de slottoren beklimmen een uitdaging vinden. We hebben hier een hemels zicht op de daken van Monreal, dat we op het einde van de tocht zullen bezoeken. De wandeling draagt het predicaat zwaar, niet vanwege de hoogteverschillen maar vanwege de bergachtig smalle paden die kronkelend door de valleiwand en over heuvelruggen trekken. We hebben met ons hotel een Eifelvesper afgesproken en als we een zijvalleitje indraaien staan daar tot onze verrassing twee lange tafels opgesteld. We doen ons tegoed aan een buffet van inheemse producten met lekkers van een lokale kaasboer, everzwijnpaté, bloedworst, leverworst en andere snuisterijen. Bier, wijn en frisdranken zijn ook van de partij. De Eifelpicknick in het vrije is een leuk initiatief, zeker zoals op deze wandeling waar geen mogelijkheid bestaat om in te keren. Hartversterkend ook, want nu gaat het bergop tot op een landbouwplateau om daarna via holle wegen en opnieuw een pad hhog boven de Eltz naar Monreal te dalen.


    04-05-2013 om 00:00 geschreven door wandelcontreien  


    03-05-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Droompaden Eifel-Rijn-Moezel 4

    Beukenbossen alom

    Voor de Hochbermeler wandeling rijden we naar het naburige dorpje Bermel, naar het gehuchtje Fensterseifen om correct te zijn. Onmiddellijk vangen we de klim aan van de Hochbermeler, een 570 m hoge vulkaankegel waarvan een groot stuk afgegraven is tijdens de exploitatie van de basaltsteengroeve. Vandaag heeft de natuur opnieuw de bovenhand genomen in de groeve. We lopen over een smal pad langs de buitenkant van de berg omhoog. Aan de rand staat gloednieuw Eifelmeubilair, dit behoort dan ook tot de laatste zeven die uitgezet zijn. We hebben continue zicht op het weidse vulkaanlandschap, het lijkt wel bultenlandschap van vulkaankegels met daar omheen lappen groene weiden en herfstkleurige bossen. Achter de heuvel liggen meerdere beekdalen die uiteindelijk verder samenlopen als het riviertje de Eltz richting Moezel. De route loopt nu door een diep beukenbos. Drie reebokjes verschieten zich door onze helse afdaling door het bladertapijt en nemen het hazenpad. Even verder bespeuren wij een familie herten maar zij verdwijnen in een diepe beekbedding. Beneden in de vallei lopen we even parallel aan een spoorweg voor we kriskras door het bos opnieuw naar boven kruipen. We trekken over enkele akkers een heuvelrug over naar een laatste bosje.

    Duitslands mooiste in 2008

    Wat maakt de Virne-Burgweg tot Duitslands mooiste wandeling? Is het de doortrek van de romantische Virneburg? De wandeling door het Nitzbachtal of de ultieme klim doorheen een prachtig beukenbos naar de heide op de Schafberg? Zijn het de mosachtige graspaden over de betoverende Blumenrather Heide of het duizelend hoogtepad hoog boven de vallei met dieptezicht op de Virneburg? Of de paden over groene heuvels en door dichtbegroeide holle wegen? Neen, het is alles samen en dit niet op een meerdaagse tocht maar op een wandelingetje van slechts 10 km. Indrukwekkend, niet? Maar hier moet het niet bij stoppen, de op een beugscheut verwijderde Wanderather heeft vast en zeker datgene wat hier ontbrak.


    Traumpfade praktisch

    De bewegwijzering is subliem waardoor een wandelkaart voor de wandelingen op zich niet echt nodig is. De meeste Traumpfade zijn gemiddeld 9 tot 15 km lang met het robuuste Vulkanpfad van 6,6 km in de Vordereifel als kortste en het Bergschluchtenpfad Ehrenburg van 18,6 km aan de Moezel als langste. Iedere wandeling heeft een startpunt met infobord en parkeermogelijkheid. Meestal lenen twee aan elkaar grenzende wandelingen via verbindingspaden zich tot één lange dagwandeling. Wij maakten volgende wandelingen: Booser Doppelmaartour (9,1 km); Virne-Burgweg (9,9) km; Wanderather (12 km, aftakking naar café Bendisberg 13,2 km); Hochbermeler (10 km); Monrealer Ridderschlag (13,7 km); Bergheidenweg + Wacholderweg (17,8 km); Förstersteig 15,5 km; Eltzer Burgpanorama (12,7). Vele van deze wandelingen zijn te combineren: Virne-Burgweg (9,9) km + Wanderather (12 km, aftakking naar café Bendisberg 13,2 km); Hochbermeler (10 km) + Monrealer Ridderschlag (13,7 km); Bergheidenweg (10,3 km) + Wacholderweg (8,8 km)

    Info:

    Website www.traumpfade.info met beschrijving van de 26 Traumpfade en een interactieve routeplanner waar de wandelingen te downloaden zijn in GPS-formaat of af te drukken zijn inclusief wandelkaart, reliëf en trajectinformatie

    Rhein-Mosel-Eifel-Touristik (REMET): www.traumpfade.info, tel: +49 261-10 84 19

    Voor de Vordereifel: Touristik-Buro Vordereifel: Kelberger Straße 26, D-56727 Mayen, tourismus@vordereifel.de, www.vordereifel.de, tel: +49 2651-80 90 20

    Logies: Gashof Zur Quelle: Hauptstraße 27, D-56729 Boos-Eifel, info@eifel-gasthaus.de, www.eifel-gasthaus.de, tel: +49 2656-541

    Brochures: Traumpfade-Tourenguide, Traumpfade overzichtskaart

    Kaart: Topografische Freizeitkarte Traumpfade im Rhein-Mosel-Eifel-Land, 1:50000

    03-05-2013 om 00:00 geschreven door wandelcontreien  


    25-04-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Habichtswaldsteig 1

    (S)Chatten op de Habichtswaldsteig

    Schatten in het landschap en Chatten uit een ver verleden. Je komt ze tegen op de Habichtswaldsteig. Een Premiumwandeling die je leidt door een wonderlijke natuur, Germaanse geschiedenis, de lugubere middeleeuwen en de sprookjeswereld van de gebroeders Grimm.

                                                                 

    Laatwintertocht

    Pasen, we maken ons op voor een voorjaarstrekking doorheen het Habichtswald (Havikenwoud) naar de Edersee in het natuurpark Kellerwald. We reizen met de trein aan en starten onze tocht in Zierenberg. Een schat van een bronzen boerenpaard pauzeert voor het raadshuis, Hessens oudste vakwerkhuis. De kerk met massieve vierkante toren en schaliedak staat model voor de vele verdedigingskerken in deze streek. De middeleeuwse stad is omgeven door heuvels met op de Schreckenberg een toren. Een onheilspellende heuvel waar al menig één uit wanhoop zich van de smalle ronde toren naar beneden wierp. Al gauw beklimmen we de met blauwe stenen bezaaide helling. Basaltbrokken die door waterinsijpeling en hevige vorst in de loop der tijden uiteenspatten en zich uitspreidden in een steenwaterval. Boven wring ik mij letterlijk langs de steile houten trap in de smalle toren naar boven en geraak door mijn rugzak net niet geklemd. Beklemmend is het uitzicht vanaf het kleine portaal. Wat zijn we blij dat we onze wandelstokken bij hebben, ze geven ons steun bij de afdaling van de besneeuwde en verijsde noordkant.

    Herdersbomen

    De tweede heuvel heeft een brede kale kop die omzoomd is door één der grootste Wacholderheidegebieden van Europa, een bergheidelandschap begroeid met verspreide jeneverbesstruiken. Een schrale wind bespeelt even verder een kunstzinnige metalen harp. Een sprookjesrustplaats waar het normaal lekker ontstressen is, maar vanwege de koude houdt dit geen steek. Na een zoveelste bocht ligt voor ons een kale vlakte waar bij mooi weer zweefvliegers de lucht in gaan. Erachter op een ‘Kuppe’, een rond koepelheuvel, de Helfensteine, twee machtige basaltrotsen. In het natuurcentrum leren we over de levensomstandigheden van de oerbewoners uit deze streek, de Germaanse Chatten … en over de fauna en flora. We overnachten op de plek Elfbuchen, een plek op de oostelijke kam van het Habichtswald waar in 1879 een hut stond tussen elf beuken met erlangs een ronde uitzichttoren. Destijds zag je van hier het Herculesbeeld boven aan het bergpark van Kassel. Als de vlag op de toren wapperde was de hut open en kwamen de mensen uit Kassel hier naartoe voor een hapje en drankje. Zelfs de keizerin op het slot Wilhelmshöhe maakte uitstapjes hier naartoe in haar koets. Nu ligt er een dicht loofbos en een enorme herdersweide tussen de hut en de halfgod. We lezen over de hutebüchen, grote beuken waar ze varkens onder hoedden. Goddelijk is het zicht op het grootste bergpark van Europa met beneden het slot en in het verlengde de stad Kassel. Van onschatbare mooiheid zijn de waterspelen die hier op vastgelegde tijdstippen plaatsvinden. Het water klettert dan over cascaden naar beneden, valt in watervallen en via een nagebootst Romeinse viaduct in de kasteelvijver, waar de grote fontein het water 52 m de lucht in schiet.

    25-04-2013 om 00:00 geschreven door wandelcontreien  


    24-04-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Habichtswaldsteig 2

    Sprookjeskoning


    Door een prachtig sneeuwlandschap gaat het richting Firnsbachtal. Een eenzaam dik besneeuwd pad trek een spoor door het bos richting Herbsthäuschen, een chalet met bergkarakter waar we maar al te graag inkeren. Een groep Duitse wandelaars zitten met een halfliterbier voor zich en eten de typische ‘Leberkäse’, geserveerd met een spiegelei erbovenop. Een verijsd pad loopt over een richel en menige brugjes door het smalle Firnsbachtal. Het over de rotsen naar beneden sijpelende water is bevroren in sprookjesachtige ijswatervallen. Op een heuvel buiten het bos staan de resten van de Schauenburg. Schauen betekent kijken en we vragen ons af of dit iets te maken heeft met de naamgeving want de top geeft een spectaculair zicht op de omliggende heuvels. Gezeten aan één van de picknickbanken of gezeteld op één van de vier houten landschapstronen voel jij je de koning te rijk.




    We bezoeken de sprookjeswacht in Breitenbach. Daar waken ze erover dat de aanbrengers van sprookjes aan de gebroeders Grimm niet in de vergetelheid geraken. We spreken over de sprookjesleveranciers, want de gebroeders Grimm schreven zelf geen sprookjes maar lieten de volksmensen tot zich komen. Geletterd als zij waren, penden zij de gesproken sprookjes neer in het verzamelwerk Kinder und Hausmärchen. De gemeente Schauenburg gaat prat op zijn twee sprookjesvertellers Marie Hassenpflug en Johann Friedrich Krause. We ontdekken dat de bij ons bekendste sprookjes zoals Roodkapje, Doornroosje, Sneeuwwitje, De gelaarsde kat, Repelsteeltje, De wolf en de zeven geitjes, Tafeltje dek je … en nog vele anderen door Marie aan de Grimmbroeders zijn overgedragen. Breitenbach is eveneens de geboortestad van de hedendaagse kunstenaar Albert Schindehütte die door moderne pentekeningen, lithografieën en houtsnitten de herinneringen aan de sprookjes hoog houdt. Het resultaat valt te bewonderen in het tot sprookjeswacht omgebouwde oude brandweergebouw. Maar ook elders in het dorp duiken overal sprookjestekeningen op. Geen sprookje is dat de beste appelchampagne van Duitsland ook uit dit dorp komt, appelschuimwijn à la méthode champegnoise.


    24-04-2013 om 00:00 geschreven door wandelcontreien  


    23-04-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Habichtswaldsteig 3
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Nostalgie

                             

    Een stukje geschiedenis krijgen we met de ruïne Falkenstein en het keltenkamp Altenberg. We wandelen fictief langs de ringmuur waar infoborden ons wijzer maken. Zo komen we te weten hoe de Chatten leefden en dat beuken godenbomen waren waaronder druïden hun brouwsels brouwden. De etappe vandaag is de kortste waardoor we de tijd nemen voor een bezoek aan het natuurwarm mineraal thermaal bad van Bad Emstal, hopend dat dit een spierontspannend effect heeft. Herbronnen doen we achteraf in de sauna van ons hotel en op krachten komen we aan het mediterraans buffet. Dat is best nodig want morgen wacht ons de langste etappe. We wandelen van de Ems naar de Elbe. Niet de grote rivieren maar naamgenoten en zijrivieren van de Eder. Bij een Noord-Duitse volksverhuizing gaven deze aan twee riviertjes de naam van hun grote broers uit het noorden. Één van de vele verhalen die we op deze tocht tegenkomen. We volgen een tijdje het spoor van de Hessenkoerier, een museumtreintje dat om de vier weken nog rijdt, tot bij de voormalige hengstenweide die nu onder water staat en waar watervogels huizen. Overal op de Habichtswaldsteig zijn op opmerkzame plaatsen sprookjesrustplaatsen ingericht. Ditmaal staat bij een alleenstaande wachttoren een hemelschommel. Bij de ruïne gisteren was dat een orgelwip. Niet alleen deze rustplaatsen trekken onze aandacht. Bij de Zwanenbron komen naar het schijnt de ooievaars de kinderen ophalen voor het naburige dorp Ippinghausen. Een oude appelboom is door een plaatselijke kunstenaar in een oude reus veranderd. Op de reuzenbank erlangs gezeten, voelen wij ons jonge reuzen die neerkijken op het onderliggende landschap. Gekscherend noemen we de Weidelsberg de picknickberg vanwege drie goed voorziene rustplaatsen. Aan de voet aan de picknicktafels, op de top in de Weidelsburg of na de afdaling in de schuilhut in een oude steengroeve. Een leuker idee is het om hierheen een schatkist te bestellen. De eigenaar van ons hotel gisteren, die zelf een verwoede wandelaar is, laat hiervoor het eten en drinken aanrukken. Hij heeft daarvoor speciaal een antieke blikmachine aangeschaft om handmatig blikken te versluiten en zo  warm eten te serveren midden in de natuur. Hij vergast ons op wildsoep, everzwijnragout en een brouwnie als dessert. Hiervoor moeten we wel naar de schuilhut vluchten vanwege een heuse sneeuwbui.



    De imposante burchtruïne bovenop de enorme basaltrotsen bezit twee massieve vierkantige woontorens. Omgeven door de restende verdedigingsmuren is de omvang en indeling nog goed te herkennen. De sage vertelt dat bij de belegering van de burcht de veroveraar in een gulle bui alle vrouwen vrije doortocht verleent en op hun rug mogen meenemen wat hen lief is. De burchtvrouw draagt haar man naar beneden waardoor deze aan de dood ontsnapt. In een serpentinepad gaat het door de verse sneeuwlaag behoedzaam naar beneden.



    We lopen over de tornooiweide waar ooit ridderspelen plaatsvonden. Enige getuige uit die tijd is de meer dan duizend jarige tornooi-eik. De enige plaats op deze lange tocht om in te keren is het chalet Hasenacker. Monstrueus grote taartstukken presenteren ze daar! Het plaatselijke kruidenlikeurtje Hasenblut helpt verteren en verwarmt onze gemoederen. Schatten in overvloed op deze etappe, maar de hoogste vermelding gaat naar het zeer afwisselende parcours variërend van paden in het bos, langs de bosrand, graspaden over open vlaktes, weidepaden, riviervalleien, veldwegen, … Uiteindelijk bereiken we het historisch Naumburg aan de voet van de burchtheuvel. Een schat van een vakwerkstadje maar … de burcht is niet meer.





    23-04-2013 om 00:00 geschreven door wandelcontreien  


    22-04-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Habichtswaldsteig 4

    Allemaal beestjes

    Aan de rand van het stadje ligt een voor Duitsland unieke hommelwerkplaats, een mierenterrarium en een insectenhotel. We passeren een watertrapbekken dat de regeneratie zou bevorderen bij vermoeide benen. De landschapsschoonheid herneemt zijn vervolg. We trekken door enkele beekvalleien, door bos, over weiden en akkers naar Waldeck. Enkele reeën kijken ons vragend aan en nemen dan de benen. Rode wouwen circuleren door het luchtruim op zoek naar een prooi op de grond. Langs de bospaden hebben everzwijnen de aarde omgewoeld en in de resterende sneeuw ontdekken we sporen van de o zo schuwe wilde kat.

    In de kerkers van de burcht Waldeck geselden ze andere katjes, dat leiden we af van de tentoongestelde strafwerktuigen en de uitleg gegeven door de dictafoon. De burcht overziet een groot gedeelte van de Edersee, die aangelegd is om het waterdebiet op de grote rivieren Fulda en Weser te regelen. De Habichtswaldsteig loopt tot aan de stuwdam samen met de Urwaldsteig die omheen het meer loopt.




    Iedere maandag kan je de afdaling maken met een natuurparkwachter die je volledig inwijdt in de geheimen van de natuur. We leren over het nut van rottend hout, naar knoflook geurende zwammen, eeuwenoude knoreiken, … Op de route naar beneden komen we voorbij markante uitzichtpunten. Na een overzet met de veerboot kan je dan met de kabellift terug naar Waldeck. Je kunt deze tocht natuurlijk ook persoonlijk ondernemen.

    Een aanrader is achter de stuwdam het pad langs het meer te volgen tot bij een avonturenparcours in de bomen. De bosweg naar boven brengt ons bij de toegang tot de boomkruinenwandeling. Op het pad ernaartoe zijn op inventieve wijze alle facetten van het leven in het woud uitgebeeld. Over een op metalen palen geplaatste loopbrug lopen we 250 m door de kruinen van de bomen.




    Erlangs ligt een wildpark dat de dieren herbergt die ons in de bossen verborgen bleven. We krijgen ze allen te zien: de everzwijnen, het roodwild, wolven, wilde paarden, … Zelfs die schuwe wilde kat. Rode wouwen raken aangetrokken door het krijsen van de opgesloten roofvogels en verzorgen hun eigen vliegshow. We volgen de bosrand terug naar de stuwdam in Edersee. Onze schattentocht op de Habichtswaldsteig eindigt in het één kilometer verder gelegen Hemfurth, in de wintertuin van ons hotel met zicht op de Eder. Het buitenterras ware schattiger, maar daarvoor is het nog te koud.

     

    Praktisch

    AFSTAND: officieel 85 km;

    Zoals wij het deden in 5 etappes van Zierenberg tot Waldeck - 92 km + etappe Waldeck naar Hemfurth met bezoek aan stuwmeer Edersee, wildpark en boomkruinenwandelpad - 15 km

    BEWEGWIJZERING: een havikskop op een bordeauxrode achtergrond. Naast logos op palen en bomen zijn op regelmatige afstand wegwijzers geplaatst en zijn 600 palen met het logo in het landschap aangebracht. Grote infoborden geven uitleg over bezienswaardigheden onderweg.

    ETAPPE-INDELING:

    1. Zierenberg – Elfbuchen (Kassel) = 19 km

    2. Elfbuchen – Schauenburg = 19 km

    3. Schauenburg – Bad Emstal = 14 km

    4. Bad Emstal – Naumburg = 23 km (deze etappe is op te splitsen in 2 delen van ca. 14 km mits een extra overnachting in Naumburg door de extratoer H8 te nemen na de wachttoren en op deze terug te keren de volgende dag)

    5. Naumburg – Waldeck = 17 km

    6. Waldeck – stuwmeer Edersee (+ wildpark + bomkruinenwandelpad tot Hemfurth) = 7 km (15 km)

    GPS-tracks:

    www.routeyou.com/route/view/742493/wandelroute-habichtswaldsteig-etappe1.nl

    www.routeyou.com/route/view/742495/wandelroute-habichtswaldsteig-etappe2.nl

    www.routeyou.com/route/view/742502/wandelroute-habichtswaldsteig-etappe3.nl

    www.routeyou.com/route/view/742505/wandelroute-habichtswaldsteig-etappe4.nl

    www.routeyou.com/route/view/742503/wandelroute-habichtswaldsteig-etappe5.nl

    www.routeyou.com/route/view/742504/wandelroute-habichtswaldsteig-etappe6.nl

    VERVOER:

    Kassel-Wilhelmshöhe is gemakkelijk vanuit België te bereiken met de ICE met één overstap in Frankfurt. Van daaruit brengt een regionale trein je in 20’ naar Zierenberg. www.b-europe.com, www.bahn.de (Europa-Spezial Belgien ticket vanaf € 39). Terug vanaf de Edersee kan met de taxibus naar Bad Wildungen, dan met de regiotrein naar Wabern vanwaar een IC rijdt naar Kassel of Frankfurt.

    LOGIES, GPS-TRACKS, KAARTEN, GIDSEN, INFO: Haus des Gastes, Hattenhäuser Weg 10–12, D-34311 Naumburg, tel: +49 5625 7909-73, info@habichtswaldsteig.de, www.habichtswaldsteig.de

    Wij logeerden in:

    Hotel Restaurant Kasseler Hof: Marktplatz 2, D-34289 Zierenberg, www.kasseler.hof.de

    Fritze's Goldener Stern: Hauptstraße 21, D-34270 Schauenburg-Breitenbach, www.fritzes-goldenerstern.de

    Waldhotel Elfbuchen: Elfbuchen, D-34131 Kassel, www.waldhotel-elfbuchen.de

    Parkhotel Emstaler Höhe: Kissinger Straße 2, D-34308 Bad Emstal, www.emstaler-hoehe.de

    Land-gut-Hotel Weinrich: Bahnhofstraße 7, D-34311 Naumburg, www.hotel-weinrich.de

    Hotel & Ferienwohnungen Seeschlösschen: Kirschbaumweg 4, D-34513 Waldeck, www.hotel-seeschloesschen.info

    Landhotel Ederaue: Kraftwerkstraße 3, D-34549 Edertal-Hemfurth-Edersee, www.landhotel-ederaue.de  

    22-04-2013 om 00:00 geschreven door wandelcontreien  


    19-05-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Trekking.Südtirol 1

    Südtirol – Italië

     

    Eisack-Villnöss-Gröden

     


    Trekking.Südtirol

     

    Wandelpret op eenzame hoogten, tussen ruwe rotsbergen, over groene almen en door spectaculaire ravijnen. Overnachten in berghutten of –hotels … of een trekking vanuit een standsplaats met behulp van een goed geolied openbaar vervoer. In Südtriol kan het allemaal!

     
      

    Klausen       
    Klausen (Chiusa) is sind 2002 opgenomen in de vereniging van mooiste historische steden van Italië. De noordelijke stadspoort ‘Säbenicher Tor’ geeft toegang tot de smalle hoofdstraat van het middeleeuwse stadscentrum. Het centrum is volledig voetgangerszone. De kleine oudstad ligt tegen de rivier gebouwd en heeft enkele mooie verborgen hoekjes en leuke eet- en dranklokaaltjes waaronder enkele vinotheken en een kleine stadsbierbrouwerij. Boven het centrum op een solitaire rots ligt het imposante klooster Säben met barokke Lievevrouwenkerk, de tweetoornige domkerk en de romaanse Heiligkruiskerk. Onze hotelier noemt het met trots de Akropolis van Südtirol. Het hoog gelegen klooster geeft een heerlijk uitzicht over het Eisackdal en de wijngaarden tegen de bergflanken.


    Wij verkozen om deze wandeltrektocht te maken met het Hotel 'Der Rierhof' in Klausen als standplaats. In combinatie met de bus verplaatsten we ons van en naar de etappeplaatsen.


    Hotel Der Rierhof: Fragburg 7, I-39043 Klausen (BZ), +39 0472 847454,  www.rierhof.it, info@rierhof.it

    19-05-2012 om 00:00 geschreven door wandelcontreien  


    17-05-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Trekking.Südtirol 2

    Naar de Villander Alm via de Barbian watervallen

     
        


    We nemen de bus die ons na 20 minuten bij de kerk van Barbian afzet. Na enkele straatjes verlaten we het dorp en meteen beginnen we tussen de weiden te stijgen. Een gemoedelijke veldweg gaat over in een gerenoveerd pad met houten trappen en balustraden dat ons bij de onderste waterval brengt.
    Maar liefst 90 m valt het water hier adembenemend naar beneden. Het pad wordt ruiger en we klimmen langs de steile bergflank tot bovenop de waterval. Er volgt een kleinere waterval die in enkele trappen naar beneden stort. Wanneer we ons door een gekloven rots wringen aanschouwen we vanaf een houten brug de bovenste waterval. Gefascineerd kijken we naar de over zwartogende massieve rotswanden naar beneden donderende watermassa. Plots kruipen we haast loodrecht langs een moeilijk in te schatten rotspad omhoog om dan even onstuimig terug te dalen en uiteindelijk een volgende houten brug over te steken bij een brede, niet zo hoge waterval. Er volgen nog enkele door kabels beveiligde passages en enkele houten trappen tegen de steile wand geplaatst. Op een rustbankje aan het einde van de eigenlijke watervalweg kijken we vol ongeloof naar de ijzingwekkende achter ons gelaten diepte. We lopen een hele tijd op een aangelegd rotssteenpad voorbij aan een mooie rotswand, het Hubertuskruis en een laatste watervalletje. Een onherbergzaam en moeilijk zichtbaar pad brengt ons uiteindelijk via een klappoortje op een alm zo uit een Heimatfilm gestolen met een prachtig uitzicht op de omliggende bergwereld. Bij één van die hutten staan picknickbanken, de ideale plaats om ons lunchpakket boven te halen. Nu volgen boswegen voorbij aan een Jausenstation (1903 m), een almhut waar je terecht kan voor een hapje en een drankje. We krijgen doorkijken op de diep gelegen Eisackvallei en op de Geislergroep, rotsbergen die lijken op naast elkaar geplaatste menhirs en één van onze doelen in de volgende dagen. Na een laatste alm nemen we bij een parking het straatje omhoog naar de Gasserhütte, de toegang tot de unieke ‘Villander Alm’.


      


    Etappe 1:
    Barbian Gasserhütte Stöfflhütte (15,2 km / 5h50 / 1578m / 354 m)

    Wandelroute:, 3, Wasserfallweg, 6, 34, 3, 4A, 4, 15

    GPS-track: www.routeyou.com/route/view/441612/sentiero-sdtirol-barbian-stofflhtte.it

    Trektocht vanuit standplaats Klausen in combinatie met openbaar vervoer

    Etappe 1: bus heen Klausen Frag Barbian; wandeling Barbian Gasserhütte (13,2 km); bus terug Sambergerhof Klausen Frag

    GPS-track: www.routeyou.com/route/view/441627/sentiero-sdtirol-barbian-sambergerhof-in-combinatie-met-bus.it

    17-05-2012 om 00:00 geschreven door wandelcontreien  


    16-05-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Trekking.Südtirol 3

    Dit kan ook! Met bus, trein en kabelbaan naar de Villander Alm

     

      

    Onze Mobilcard komt hier goed van pas. Met de bus vanuit Klausen Frag naar het station van Waidbruck (lijn 301), dan op de trein naar Bozen, opnieuw de bus op naar Klobenstein (lijn 161) met aansluiting naar Pemmern (lijn 161). De rit naar de kabelbaan in Pemmern, boven in de bergen, gaat gepaard met vele haarspeldbochten waarbij we ons na iedere bocht telkens weer boven een affreuze afgrond zien hangen of tegen de rotswand zien knallen. Waar mogelijk zijn wijnplantages aangelegd. Het Eisacktal staat immers bekend als wijngebied en levert uitstekende witte wijnen. De kabelbaan is betalend, maar we krijgen wel korting met onze Mobilcard. Bij de planning van de wandelingen is het rekening houden met de openingsperiodes van de liften. De meesten openen tijdens het Pinksterweekend samen met de meeste berghutten. Sommigen gaan al open vanaf half mei, anderen slechts vanaf begin tot half juni. Na iets minder dan twee uur trein en bus staan we op 2071 m bij het bergstation op de Schwarzseespitze. Voor ons ligt een kale groene bergtop met een radiomast erop, de Rittner Horn (2259 m). De berg ziet er eerder mak uit, maar de klim ernaartoe is toch zwaarder dan op het eerste zicht lijkt. De top is een ware panoramaberg, omringt door een prachtig almenlandschap. We lopen over de brede bergrug naar de Sarnerscharte (2056 m), een bergpas die op onze kaart de naam Gasteiger Sattel draagt. De hoge ronde berg linksvoor is de Villanderberg (2509 m) met aan de voet een bergkapel, de Totenkirchl (2186 m) en recht vooruit de bergkam met de Kassianspitz (2581 m) als hoogste bergtop. We zakken in enkele serpentines naar een lager gelegen plateau en wandelen over een breed pad langs een meter hoge muur, het lijkt de muur van Adrianus wel. Op de pas nemen we niet het brede pad naar de Gasserhütte maar het smalle pad richting Villanders en dalen al gauw onder de boomgrens. Het pad trekt door weiden aan enkele almhutten voorbij tot we op een bosweg belanden die we naar beneden blijven volgen. De vegetatie bestaat overwegend uit naaldbomen, eerst lage maar hoe meer we dalen hoe hoger en volumineuzer. Bij een parking (1729 m) volgen we het asfaltwegje omhoog richting Gasserhütte.

     
      

    Alternative gemakkelijke route:

    Schwarzseespitze Gasserhütte Stöfllhütte (13,1 km / 4h / 630 m / 640 m)
    Wandelroute: 19, 1, 7, 24, 7, 15

    GPS-track: www.routeyou.com/route/view/441643/sentiero-sdtirol-schwarzseespitze-stofflhtte.it

    16-05-2012 om 00:00 geschreven door wandelcontreien  


    15-05-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Trekking.Südtirol 4

    Over de Villander Alm in het Eisacktal

     
      


    Over grindpaden en –wegen klimmen we boven de boomgrens en aanschouwen de weidse Villander Alm met links van ons de Rittnerkam, de
    Sarnerscharte en de Villander Berg, voor ons de Kassianspitz (2581 m) en rechts in de verte de besneeuwde in de wolken hangende dolomietenpieken. De brede grindweg speelt een beetje jojo met ons. Naar beneden, naar boven tot bij de Stöfllhütte waar we op het zuidelijk gerichte zonneterras terugblikken op onze stappen. Na de hut gaat het nog even over de grindweg maar dan steken we via hekjes en overstapjes meerdere weiden door alsmaar gestadig omhoog. Een pad op alsmaar hoger tot we bij een beeldkruis op de rand van de Jocherer Berg (2390 m) staan met zicht op het Latzfonder Kreuz (2304 m), het hoogst gelegen pelgrimskerkje van Europa. Erachter de schuthut. In boogvorm loopt het pad in de steile noordwand richting heiligdom. Rechts diep beneden in het dal zien we het dorpje Latzfons waar we naar toe zakken over bergpaden en –wegen, over almen, weiden en af en toe door het bos met in de diepte het Eisacktal. Via Verdinghs en het gehuchtje Pardell dalen we verder richting klooster Säben dat we al lange tijd als speerpunt gebruiken. Het klooster ligt op een rots tussen de valleien van Eisack en Tinn. Via een tunnel komen we op de kleine binnenkoer, de toegang tot het immense klooster. Enkele trapjes op bij de domkerk staan twee picknicktafels met rustbanken. Bijzonder mooi is de nog hoger gelegen Romaanse Heiligkruiskerk (726 m) met kleurrijke fresco’s. Via twee rotstunneltjes dalen we langs de kloostermuur naar de Lievevrouwenkerk (681 m). Een steil keienwegje door de wijngaarden van het klooster brengt ons bij de sprookjesachtige burcht Branzoll (563 m). Via een trappensteeg bereiken we een pleintje en enkele steegjes uitgevend op het marktplein van Klausen (523 m). Hier laten ons neer op het terrasje van het ambachtelijk stadsbrouwerij ‘Gassl Brau’. Het bronwater gebruikt voor het brouwen stroomt onder de brouwketels door. Achterin het steegje ontdekken we twee boven elkaar geplaatste watermolens. Tegen een muur hangt een straatnaambordje: ‘Rue de la Bière’. Waar dat vandaan komt?

     
      


    Eisacktal / Val d'Isarco

    Doorsnijdt over een afstand van 80 km Zuid-Tirol van noord naar zuid van de Brennerpas tot de provinciehoofdstad Bozen (Bolzano). Het Eisacktal is één der hoofdvalleien van Zuid-Tirol en bezit vele schilderachtige zijdalen. Door aanleg van verzorgde gecultiveerde landschappen en een mild deels mediterrane klimaat heeft zich in de vallei een eeuwenoude fruit-, kastanje- en wijntraditie ontplooid.

     
      
     

    Etappe 2:
    Stöfllhütte Latzfonser Kreuz Latzfons Verdinghs Klooster Säben Klausen (20 km / 6h30 / 392 m / 1926 m)

    Wandelroute: 15, 15A, 1, 9, 1, 1A, 1

    GPS-track: www.routeyou.com/route/view/441615/sentiero-sdtirol-stofflhtte-klausen.it

    Trektocht vanuit standplaats Klausen in combinatie met openbaar vervoer

    Etappe 2: bus heen Klausen Frag Sambergerhof; wandeling Sambergerhof Latzfons (21,1 km); bus terug Latzfons Klausen ABHF

    GPS-track: www.routeyou.com/route/view/441630/sentiero-sdtirol-sambergerhof-latzfons-in-combinatie-met-bus.it

    Etappe 2a (eventueel samen te voegen met etappe 2 of 3): bus heen Klausen ABHF Latzfons; wandeling Latzfons Klausen (6,1 km)

    GPS-track: www.routeyou.com/route/view/441631/sentiero-sdtirol-sambergerhof-klausen-in-combinatie-met-bus.it


      

    15-05-2012 om 00:00 geschreven door wandelcontreien  


    14-05-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Trekking.Südtirol 5

    Het Villnösser Tal

     
        


    Door een fietstunnel, een trappenhuis omhoog, de verkeersweg over, onder de autoweg door en we zitten opnieuw in het berglandschap. Over bos- en graspaden klimmen we naar het dorpje Guffidaun (718 m) aan de ingang van het Villnösser Tal. We wandelen door de aardige dorpskern voorbij aan de ridderburcht. Na een zacht natuurbospad komen we in een smalle diep uitgesneden kloof terecht met houten trappen, brugjes en met balustrades afgeschermde passages. Midden erin de
    waterval ‘Hohe Fälle’ (922 m) die langs een met mos bezette rotswand naar beneden valt. Op een alm houden we halt bij het hotel Gnollhof (1161 m) waar we op het terras genieten van de mooie omgeving. Na onze rust gaat het haast continu langzaam de vallei omhoog over smalle donkere paden maar ook over bredere boswegen met ontluikende vergezichten op de schitterende bergwereld. We komen in ruwer terrein en even later lopen we op serieuze hoogte over een smal graspad in een ravijnwand. We steken een beekje over en lopen langs de andere kant van de afgrond. We nemen de afslag richting waterval waar we vanaf een rustbank op een rotsterras door het dennengroen een glimp opvangen van de over de rotsrand stortende Flitzer waterval (1180 m). Om hem in zijn totale glorie te aanschouwen moeten we zo’n 60 m in serpentines over een steil onbeveiligd pad van losse leisteenachtige kiezel haast loodrecht naar beneden … en achteraf uiteraard langs dezelfde weg terug omhoog. Maar de inspanning is lonend, een smalle krachtige waterbundel valt over een loodrechte uit zwart tot roskleurige plaatstenen opgebouwde rotswand recht naar beneden. In de door rotsen omsloten watervalketel verneveld het neerstortende water en zorgt voor een welgekomen afkoeling. Nog even dalen over een smal ravijnpad en dan definitief richting vallei naar Sankt Peter (1135 m).


      
     

    Villnösser Tal / Val di Funes

    Één der mooiste en rustigste dolomietenvalleien. Het dal van de bleke bergen met als blikvanger de Geislergroep met zijn markante rotsspitsen. Op korte afstand zien we een overgang van de wijnterrassen in het benedendal, over glooiende almen naar de indrukwekkende rotsmassieven van de Dolomieten. Aan de opening van het dal liggen de bergdorpen Teis en Guffidaun en er middenin Sankt Peter.

     
       

    Etappe 3: Klausen Sankt Peter (18 km / 5h45 / 1194 m / 585 m)

    Wandelroute: 4, 7, 1B, 1, 1A, 7, 2, 7A, 29, 29A, 31

    GPS-track: www.routeyou.com/route/view/441617/sentiero-sdtirol-klausen-sankt-peter.it

    Trektocht vanuit standplaats Klausen in combinatie met openbaar vervoer

    Etappe 3: wandeling Klausen Sankt Peter (18 km); bus Sankt Peter Klausen ABHF

    GPS-track: www.routeyou.com/route/view/441632/sentiero-sdtirol-klausen-sankt-peter-in-combinatie-met-bus.it 

    14-05-2012 om 00:00 geschreven door wandelcontreien  




    Archief per jaar
  • 2014
  • 2013
  • 2012
  • 2011
  • 2010
  • 2008
  • 2007
  • 2005

    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Blog als favoriet !

    MIJN WEBSITE (fietsen + wandelen)
  • FIETS(WANDEL)CONTREIEN

  • Foto

    Sonja, mijn trouwe partner, volgt mij op al mijn tochten

    Foto

    foto boven: Urwaldsteig
    foto midden: Wilder See/Zuid-Tirol
    foto onder: Bärentalspitze/Zuid-Tirol


    Foto


    Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs