|
Laat ons saam... (15)
Ook wij waren eens jong en hebben sterk gevreeën
En aan elkaar de sterren en de maan beloofd!
t Was echt gemeend... en elk heeft ieder waard geloofd!
De wereld immers draaide enkel om ons tweeën!
We hebben t al beleefd; de warm en kille nachten;
Een miezelregen een een vol zonneschijn;
Soms water bij droog brood en soms kalkoen met wijn!
Wij kenden t ongeduld...maar ook het wachten.
X
Om maan en sterren wordt door ons niet meer gekeven.
Graag echter waren we nog heel lang saam gebleven.
De band is hechter nu; alleen het hout wordt broos
En als een deeltje breekt... is t ganse waardeloos!
De tijd heeft ons gelijmd; wij zijn niet meer te scheiden
En willen dan ook saam de eindmeet overschrijden.
Maurits Decuypere
(St. Camillus: 10-2-71)
|
