23-05-2010, 22:26 geschreven door US2009  

Ik begin me nu wel erg groot te voelen.  Ik behoor nog niet echt bij de volwassenen, maar ik zie toch al een verschil tussen mij en ‘baby Owen’ bij de daycare.  Ja, mijn nieuwe ‘Wiesje’ hier is ‘grandma Joyce’ sind half december 2009. 
Ik kan duidelijk al veel meer en ik wil nu ook wel echt alles alleen doen.  En hoe ik dat duidelijk moet maken, weet ik niet.  Tegenwoordig moet ik echt tegen ma en pa zeggen tot waar ze mogen komen als ik aan het opgaan ben in mijn spelen.  Het heeft wel even geduurd vooraleer ze begrepen wat ik bedoelde maar nu beginnen ze eindelijk met korte zinnen goed te begrijpen.  ‘Mama weg’ of ‘Papa weg’ begrijpen ze en wat ik nu ook probeer is het af en toe eens in een andere taal te zeggen.  Een kwestie van het echt wel duidelijk te maken...  Zo begrijpen ze nu ook ‘sit down’.  Dat vraag ik meestal als ik aan het eten ben en mama nog in de keuken aan het rondlopen is om een gerechtje te maken voor de ‘groten’.  Ja, met zo’n oudjes in huis moet je alles wel een paar keer herhalen J ! 

Wat ik heel erg lekker vind is een ‘marina’ en een ‘duif’.  Ma en pa lachen altijd als ik dat zeg en ik begrijp dat niet goed maar ze komen dan wel af met fruit dus ik vermoed dat ik er ni te veel naast zit!  Soep daar pas ik nu voor.  Al dat gezond gedoe hoeft voor mij niet echt.  Mama en papa vinden dat dan spijtig want zij doen niet liever dan me gezonde dingen voor te schotelen.  Het begint al ’s morgens, dan word ik als het ware op rantsoen gezet.  Ik krijg dan enkel wat fruit en een mini-boterham.  Ik wil dan vaak meer en dan krijg ik niets meer.  Blijkbaar komt dit omdat, verdorie, ma en pa weten dat ik nog een tweede ontbijt kan verorberen bij grandma Joyce.  En ze hebben wel gelijk, het is wel anders: pancakes, muffins, etc.  Allemaal heel lekker hoor, maar ik ben toch blij dat ik ’s morgens altijd eerst bij ma en pa, weliswaar gezond, gezellig aan de ontbijttafel zit vooraleer we bye voor een dagje zeggen!

Wat ik tegenwoordig toch zo leuk vind is dansen en zingen.  Ik vind persoonlijk dat ik juist zing maar de teksten zijn soms wel een beetje moeilijk verstaanbaar.  Daarom verkies ik om te dansen als ik muziek hoor.  Ik weet niet hoe dat dat komt maar het is sterker dan mezelf...  ik heb dat vooral met de film ‘Alvin and the chipmunks -2’.  Als Alvin begint te zingen dan kan ik gewoon ni meer in de zetel blijven zitten, ik hang dan voor het scherm en begin mijn armen in de lucht te zwaaien en te klappen in mijn handen.  Ik probeer het echt wel op de maat te doen maar ik voel dat ik er soms nog een beetje naast zit...  blijven oefenen zeker?  En dan ben ik wel erg jaloers op wat de chipmunks chipettes allemaal wel kunnen.  Die kunnen zo mooi zingen en die pasjes, waw, daar val ik van omver!  Tegenwoordig wil ik dan ook niets anders zien.  Bumba, Nijntje, Hopla, Dora, Kabouter Plop moeten elke avond plaats maken voor Alvin!  Ik denk dat ik wel stiekem verliefd op hem ben. Hihi!

23-05-2010, 22:20 geschreven door US2009  

Bijlagen:
3.jpg (112.6 KB)   
4.jpg (104.6 KB)   
5.jpg (121.2 KB)   

We keken met zijn allen erg uit naar onze eerste Thanksgiving, vooral omdat Wim een paar dagjes vakantie kon nemen op het moment dat alles letterlijk zo goed als plat ligt in de rest van de US.  Aangezien Thanksgiving hier meestal met familie wordt gevierd en de onze ver weg zit, hebben we dan maar de auto genomen, 4 uurtjes gereden van Joplin en terecht gekomen in Saint Louis (MO).  Saint Louis is een iets grotere stad, gelegen aan de Missouri en Mississippi rivier.  Ze telt ongeveer 350.000 inwoners en heeft erg veel te bieden voor jong en oud.  We hadden ons programma wel een beetje aangepast voor onze kleinste medereiziger.  Zo zijn we de beroemde Gateway Arch opgegaan met een prachtig zicht op de stad op ongeveer 200 meter hoogte, hebben we the Catherdral Basilica bezocht, hebben we lang gewandeld in Forest Park, zijn we naar onze vriendjes in de plaatselijke zoo gaan kijken, hebben we de Botanical Gardens bezocht, heeft Wim een bierdegustatie kunnen doen bij Anheuser-Busch (als de kleinste telg een dutje deed), hebben we de plaatselijke Technopolis (The Magic House) met Alicia even onveilig gemaakt, hebben we weer eens lekker gegeten (in de regio’s The Loop en The Hill) en zijn onze batterijen weer 100% opgeladen om de laatste weken door te vliegen ... want binnenkort vertrekken we naar huis voor een Kerst met de familie.  Het aftellen is begonnen! 

Foto 1: Gateway Arch
Foto 2: Wandeling aan de kade
Foto 3: Bijna opgegeten door Mr Hippo
Foto 4: Wandelen tussen bloempjes in de Botanical Garden
Foto 5: Zot doen met pa

06-12-2009, 21:43 geschreven door US2009  

31 oktober 2009
‘Hallo’, roept de giraf.
‘Euh', zegt Alicia en ze begint te schateren.
‘Wil jij vandaag even mijn manteltje aantrekken?’ vraagt de giraf.
‘Haha, dat zie je van hier!’ denkt Alicia.
Opeens komt mama tevoorschijn en ze geeft Alicia haar pakje… 
‘Verdorie, ze meent het wel echt.  Ik ga hier toch geen vriendjes mee maken?’  leest mama in de oogjes van haar bengel. 
Mama begint een verhaal te vertellen over spoken en vieze geesten, maar ook over alle vriendjes die waarschijnlijk erg uitkijken naar deze namiddag en avond want dan is het zover…  dan moet je iedereen proberen te herkennen in van die speciale pakjes. 
‘Bon, ik zal nog eens een toegeving doen aan die van ons’  beslist Alicia wijs.  Mama geeft haar het pakje aan en ja, er verschijnt een brede glimlach op haar gezichtje. 
‘Oef’, denkt ma. 

Ondertussen is papa ook aan de ontbijttafel komen zitten en kan ermee leven dat zijn dochter een giraf is.  Zolang dat de ouders zich maar niet moeten verkleden…    Ja, dat hadden ze blijkbaar wel beter gedaan.  De gasten stromen toe in volle vaart bij iemand van de Mom's Club tegen 16 uur en mama en papa zijn blijkbaar met hun typische Amerikaanse jeans in de minderheid.  De meeste ouders hebben zich verkleed in hetzelfde thema als hun kinderen.  Waarschijnlijk zullen mama en papa wel volgend jaar voor een ander thema kiezen want verkleden in een leeuw of een neushoorn zien ze voorlopig niet echt zitten!
Wanneer de gasten in het feesthuis toekomen, worden de kinderen onmiddellijk uitgenodigd om naar verhaaltjes te luisteren, raadsels op te lossen, te knutselen en spelletjes te spelen.  Het is echt wel een super kinderfeestje.  De gastheer-en vrouw hebben hun best gedaan om er een onvergetelijke Halloween van te maken.  En ja voeding genoeg, eerst pizza, vervolgens nog lekkere snacks en dan afsluiten met een spin-taart!  Het huis was ook echt wel aardig versierd. Overal lampjes, de typische hooistronken en pompoenen en verder natuurlijk hier en daar nepspinnen, nepbloed , …  maar die laatste items waren natuurlijk beperkt gezien de gemiddelde leeftijd van de kleine schatten.  Als afsluiter werd de echte ‘trick or treat’ gespeeld.  De meeste mensen hadden zich echt wel voorbereid en kwamen heel spontaan met snoep de deur opendoen.  Alicia begreep dat redelijk snel en tegen dat ze aan huis nummer 2 waren begon ze al spontaan haar eigen snoepzakje te openen!  Er was echter 1 eerder vieze verwelkoming.  Man en vrouw deden de deur open als vampier en heks, er kwam van die typische horrorgeluiden uit hun huis (vermoedelijk stonden er een paar boxen buiten) en er waren verschillende lichtflitsen te zien in hun tuin.  Niet echt kindvriendelijk, maar die kinders wisten dat ze voor een snoepje toch veel moeten overhebben.  Alicia leek er niet echt schrik van te hebben, waarschijnlijk volgend jaar eerder wel…  Na een tocht van een uur staken mama en papa Alicia in de auto en haar kaars was wel degelijk uit…  Ze is onmiddellijk in slaap gevallen en is beginnen dromen over de gezellige dag en natuurlijk haar volgende outfit…

04-11-2009, 00:00 geschreven door US2009  

30 oktober 2009
De keuken staat op zijn kop!  Ons ma heeft haar precies laten gaan.   Ze is zowaar 135 koekjes aan het bakken.  Voorlopig moet ik tevreden zijn met de heerlijke geuren die zich aan het verspreiden zijn in ons huis.  Wanneer ik even bij ons ma aan haar broek trek, dan laat ze me weten dat ik straks wel mag proeven.  Ik begrijp het niet en blijf aan haar broek trekken totdat haar stem precies  een andere frequentie opzoekt  en ik maar braaf troost bij MIJN vrienden ga zoeken.  Ik begin te spelen met mijn popjes en pluchen beertjes maar ik kan me echt moeilijk bedwingen…  Die geuren zijn zo inens dat je gewoon wil proeven van alles wat er uit de oven komt…  Na lang aandringen krijg ik dan toch een eerste koekje.  Man, wat is dat…  dat smaakt naar nog…  Ons ma vertelt me dat de rest voor morgen is.  Ze heeft blijkbaar huiswerk gekregen van de Mom’s Club voor ons eerste Amerikaans Halloween-kinder-feestje.  Nu begrijp ik waarom ons ma me een paar dagen geleden in een speciale outfit stak.  Ik ben dit jaar blijkbaar giraf, ja, mijn eerste Halloween.  Ik kan me nu al perfect voorstellen dat ze de foto’s van morgen waarschijnlijk later gaan gebruiken in van die presentaties op leuke feestjes om gewoon met me te lachen… Ik ben er zeker van dat ik volgend jaar echt wel zelf beslis wat ik wil aantrekken!

04-11-2009, 00:00 geschreven door US2009  

Foto 1: Boottrip met o.a. collega's van Wim op 17 september.  We moesten een hoofddeksel meebrengen en liefst zo origineel mogelijk...
Foto 2: Alicia's eerste keer op de paardemolen

19-10-2009, 21:13 geschreven door US2009  

17 oktober 2009, 5.48am in Joplin... Een tweetal wallen hebben me zonet vergezeld.  Wim en Alicia liggen nog heerlijk te slapen.  Ik heb een veilig plekje gezocht in de kelder met onze laptop, ver weg van mijn schone slapers zodat ik alles met luid volume kon volgen.   Ik heb Skype afgezet en heb de live versie van de doop van Edgard meegemaakt.  Edgard, het tweede kleinkind van Make en Pake, werd in Kortrijk gedoopt om 12 uur plaatselijke tijd.  De hele familie was natuurlijk aanwezig en ik mocht op de ladenkast in de living bij mijn broer en schoonzus de doop mee volgen.  Nu begrijp ik wel hoe een eenzaam beeldje op een kast zich moet voelen.  Jaja, ik had het zicht op de achterkant van Meneer Pastoor!  De klank was heel goed, het beeld was iets minder, enkel zwart-wit, maar dat was niet erg.  Het belangrijkste is dat ik alles mee kon volgen en als je daar dan om 5.00am voor moet opstaan, dan doe je dat graag voor familie!  Het is nu wel raar dat ik Skype afsluit, wetende wat er vanmiddag bij hen allemaal te wachten staat.  Het wordt heus een gezellige boel!
Dan vraag ik me af wat we vandaag gaan doen…  ik heb te veel energie om nu terug in het bed te kruipen…  misschien wacht ik wel op de eerste zonnestralen om dan even een loopje te doen in de buurt, een gezellig ontbijtje te maken dat ook wat feestallures heeft, kwestie van het feest-en familiegevoel een beetje met de familie te kunnen delen!

18-10-2009, 13:20 geschreven door US2009  

Ocharme, oma en opa zijn eindelijk in Waver gearriveerd na 28 uur!  Ze hebben echt wel pech gehad met al die vertragingen.  Maar wat ongelooflijk is, hun valiezen zijn allemaal meegekomen!
En nu zal het een beetje uitrusten zijn…  Het was supergezellig hen op bezoek te hebben!  Smaakt naar nog meer bezoek…

18-10-2009, 13:18 geschreven door US2009  

12-10-2009, 18:12 geschreven door US2009