Zoals beloofd aan onze bezorgde mama’s: snél een update uit Rwanda.

Na een rustige vlucht (met de nodige turbulenties, de nodige huilende baby’s en verkrampte houdingen, maar zonder de Ryanair lotterijronde) werden we opgehaald op de luchthaven door zuster Steven. Onmiddellijk konden we kennis maken met de afrikaanse manier van groeten: uiterst hartelijk, maar in plaats van 3 kussen te geven, tikken ze 3 keer de voorhoofden tegen elkaar (inburgeringscursus tip1).

Met de (2x23kg bagage +10kg handbagage)x 3pers + 2 valiezen van bevriende oftalmoloog ‘Piet’ + 3 belgische goed-in-het vlees-zittende studenten +1 goed-in-het vlees-zittende rwandese chauffeur +1 mager zusterke (=veel kg) reden we naar het huis van de nonnekes. Bakske vol!

We aten nog een boterham met banaan en gingen dan snel naar bed want het was “al” 22u!

Zondag was een rustig dagje. We begonnen met het respect van de zusters te winnen door naar de “engelstalige” mis te gaan (we hebben begrepen: advent, the lord, johannes the baptist, ... het engels heeft hier wel een accentje) Daarna verkenden we de tuin van de zusters: papaya, ananas, mango, bonen, bananen, kippen, limoenen, rabarber ... noem het op en ze hebben het. Daarna was het tijd voor het middagmaal: lekkerrrrr! Vooral het dessert: de beste ‘macedoine’ die we ooit hebben gegeten! Zo zoet!

Over het eten kunnen we zeggen: de bananen, de avocado’s en de tomaten smaken hier zoals ze in België nooit smaken! Althans volgens Elodie en Marlies. Celine zit met een dikke verkoudheid en beperkt zich dus tot de 5 basissmaken. Ze wordt dan wel gespaard van stinkende-afrikaantjes-geur.

Algemeen moeten we wel zeggen dat we versteld staan van hoe proper het hier is! Geasfalteerde wegen, straatverlichting, geen papiertje dat langs de weg ligt te slingeren, in elke straat staat wel iemand de straat te vegen, ... Plastic zakken zijn hier verboden: in de supermarkt krijg je een papieren zak (ja.. we kunnen er nog iets van leren)!

Vandaag hebben we een paar praktische zaken geregeld. Ook voor het eerst in de stad gegeten, buffetje mét rauwe groenten (not boiled, not cooked and not peeled) én een soort limonade erbij. De “eerste darmrommelingen” zijn opgemerkt en we houden het nu met argusogen in de gaten. We zullen jullie op de hoogte houden van de verdere evoluties qua consistentie, maar voorlopig weinig spectaculairs te melden.

Om de verlenging van ons paspoort in orde te brengen, hadden Elodie en Celine nog een pasfoto nodig. We klopten aan bij een “professionele fotograaf” in haar “professionele winkel” (van 2 op 1 meter). Als eerste mocht Celine plaatsnemen en haar lieflijkste glimlach bovenhalen.  De eerste foto was toch niet goed... De tweede foto ook al niet... De derde ook niet... En voor de vierde foto haalden ze 2 papieren propjes uit... om achter Celines oren te steken, want het probleem was: je kon niet alle 2 haar oren zien!

Resultaat: 4 verschrikkelijke pasfoto’s met 1 flapoor (het andere propje was natuurlijk gevallen) en betraande ogen van het lachen!

We hebben dan maar besloten met “in Belgium it’s not necessary to see both ears”. Elodie is de kwelling spijtiggenoeg gespaard gebleven (maar haar hebben ze gelukkig als een ei op een steel uitgeknipt zodat het ook een mottige foto is geworden).

Boodschap voor onze mama’s: we hebben hier 22 schatten van vervangmama’s! Ze wijzen ons met  veel plezier de weg, leren ons een woordje kinyarwanda en wagen zich zelfs aan een kontschuddend danspasje als we tijdens de afwas “sisteract-forever” inzetten J

Morgen trekken we naar Butare om erin te vliegen!

Mwiriwe (goedenacht!)