Heeeeeeee Mol en de rest van het ieniewienietieniewienie kleine België!

Ik kan niet geloven dat ik in Shanghai ben! Ik ben met een supergrote smile de luchthaven buitengekomen en... ik begon onmiddellijk te hoesten. Die lucht is hier ongelooflijk smerig, het voelt net aan alsof ik ziek ben en mijn luchtpijp versmald is. Verder echter alles picobello. De vlucht was vrij aangenaam, maar had nog aangenamer kunnen zijn als ik had geweten dat het lapje stof dat ik gevonden had geen handdoekje was, maar een paar sokken. En ik die maar niet begreep waarom het Franse meisje naast mij met haar sandaaltjes geen last had van koude voeten J. Eenmaal aangekomen, werd ik al gauw opgepikt door Gong Yiwei en papa Gong. Ze doen erg hun best ook tegen elkaar “putonghua” (= het standaard-Chinees) te praten in plaats van het Shanghainees, waar ik geen bal van versta. Het was ongeveer een uurtje rijden naar het centrum, maar het leek helemaal niet zo lang aangezien er steeds meer wolkenkrabbers uit de lucht oprezen en er dus steeds meer te zien was. Sommige wolkenkrabbers meende ik nog te herkennen van toen ik hier in 2005 in een bus vol Hollanders Shanghai binnenreed. Papa Gong trakteerde me op wat sightseeiing en al gauw rees ook de Pearl Tower (het symbool van Pu Dong, het economische centrum van Shanghai) uit de grond op.

Ik logeer momenteel in het Shanghai Shifan Daxue Jiedai Fuwu Zhongxin (Shanghai international center of Educational exchange). De naam klinkt misschien niet als een hotel, maar het is het wel J, en het behoort tot de campus van de Shanghai Shifan Universiteit. Ik heb trouwens zicht op Chinese koten (die niet veel voorstellen) en kan ook binnenkijken in een lesgebouw. In koten of huizen binnenkijken heb ik altijd al interessant gevonden J vooral rond dit uur (het is nu 9 uur ’s avonds) kan de gluurder in mij op dit plekje wel aan zijn trekken komen. Eerst zat ik in de kamer hiertegenover, maar daar hing een geurtje (we dachten van één of ander Chinees restaurant vlakbij) en het uitzicht was slecht, dus heeft papa Gong gereklameerd. Gong Yiwei vindt het hotel maar zus en zo, maar ik ben tevree.

Vanmiddag heb ik mij gewaagd aan mijn eerste Chinese maaltijd, die mij erg beviel. Gong Yiwei kent mijn smaak en weet dat ik niet direct met de zwaarste dingen mag/kan beginnen. Ik had ook tegen hem gezegd dat ik niet veel moest hebben, maar dat horen ze hier in China niet. De tafel stond met andere woorden goed vol en ik heb meer gegeten dan ik oorspronkelijk van plan was. Ik moet echt uitkijken dat ik niet als klein dikkerdje naar België wederkeer.

Ik word dus goed gesoigneerd door Gong Yiwei en papa Gong. Daarnet, na het avondmaal, zijn we een treinticket gaan kopen. Eigenlijk was ik van plan naar Wuchang te rijden, maar door omstandigheden hebben we toch geopteerd voor een trein naar een ander deel van Wuhan: Hankou. De taxi daar is immers niet duur, en morgen gaat papa Gong zelfs toch nog proberen te regelen dat iemand van de universiteit mij daar komt ophalen. Eigenlijk moet dat een week op voorhand gereserveerd worden, maar met papa Gong zijn overtuigings-skills en guanxi weet je natuurlijk nooit.

Chinezen zijn echt wel direct en dat valt me steeds opnieuw weer op. Als iets niet naar hun zin is, zijn ze niet verlegen daar onmiddellijk de “ondergeschikte” op te wijzen. De ondergeschikte, zij het in een restaurant of in een hotel, is op zijn beurt heel beleefd. Gong Yiwei had het me in België al gezegd: Commandeer hen gerust, je moet niet eens beleefd zijn of hen een beetje helpen, want ze zijn er om u te dienen.

Het avondmaal hebben we hier in het hotel genomen, en ook dat was lekker, maar ik miste de rijst. Het is niet de gewoonte van in het begin rijst bij je eten te nemen: rijst dient gewoon om de eventuele honger ná de maaltijd nog te stillen. Omdat de gerechten allemaal gedrenkt zijn in olie, is dat voor mij wel wennen. Misschien hebben ze in Wuhan wel de gewoonte de rijst bij hun eten te nemen, we zullen zien. Ik heb daarnaast nog cocosmelk uit een blikje gedronken bij mijn avondmaal, en dat beviel me wel, al verkies ik toch nog steeds plat water. ALS er koud plat water is ten minste, anders moet ik het doen met thee of gewoon heet water.

Er hebben zoveel gerechten op tafel gestaan, en ik weet bijgod niet wat het allemaal was, maar dit zijn enkele dingen die mij opgevallen zijn: tofu natuurlijk, duif (vrij kleine duifjes, weinig vlees dus, maar toch wel lekker), Japanse tofu (vond ik heerlijk!), grote garnalen met daarrond allemaal kleine zoete gele draadjes, Hong Kong meat (vrij Westers van smaak). Gong Yiwei vertelde me dat hij vroeger wel eens de hersenen van een duifje at omdat hij gelooft dat hij zo slimmer zou worden. Ik betwijfel of het effect gehad heeft J. Hij heeft zaterdag en zondag examens voor het bedrijf waarvoor hij nu stage doet, en moet dus tussendoor nog blokken. De timing is dus slecht, maar we trekken onze plan wel.

Ten slotte zit ik hier niet echt in een buurt met veel buitenlanders, en ik verschiet ervan hoeveel ik word aangegaapt. De meeste mensen doen net alsof zij mij wel kunnen zien, maar ik hen niet J. In Wuhan gaat dat waarschijnlijk nog veel erger zijn. Toen ik vanmiddag het restaurant binnenliep, konden we horen dat de diensters tegen elkaar zeiden dat ik witte tanden heb. Een “waiguoren” (buitenlander) blijft toch iets speciaals... zelfs in Shanghai.

03-09-2009 om 00:00 geschreven door Kelan  

AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAH !!!!!!!! :D

01-09-2009 om 13:37 geschreven door Kelan  

Nimen hao! 你们好! Hallo allemaal!

Waaaw, ik ben wel mijn best aan het doen momenteel: dit is al mijn derde post en ik ben nog niet eens vertrokken! Dat belooft, haha :D
Ochja, momenteel heb ik toch niet veel te doen. Dinsdagavond ben ik naar de receptie voor alle studenten die naar China vertrekken geweest (in het Sodahotel in Brussel, sjieke bedoening daar). Er waren ook studenten van Gent en een aantal werkende mensen aanwezig, maar de meerderheid van het gepeupel kwam toch van Leuven. Naast nog eens fijn babbelen met elkaar en ons tegoed doen aan hapjes en schuimwijn, wat op zich ook al wel de moeite was, hebben we daar eigenlijk niet veel gedaan. Het enige waarvoor we moesten verzamelen, was een speech van de Chinese ambassadeur.

Het was lang geleden dat ik nog Chinees had gepraat – na drie maanden was het weer een ware vuurdoop. Ondanks het feit dat mijn Chinees ver weg zit, heb ik al wel 2 “guanxi” (relaties of contacten) kunnen leggen, en daar ben ik best trots op . Als je op zo’n meeting even met een Chinees babbelt en daarna vraagt met wie je te doen hebt, krijg je gegarandeerd zijn businesscard. Die moet je dan met beide handen aannemen en geïnteresseerd bekijken alvorens hem veilig op te bergen. In de veronderstelling dat er nog massa’s kaartjes zullen volgen, omdat guanxi in de Chinese samenleving van onschatbaar belang zijn én omdat ik als sloddervos de kaartjes zeker en vast zou kwijtspelen, ben ik van plan een speciaal “visitekaartjesboekje” aan te maken

Intussen is er al wat meer duidelijkheid over hoe ik de eerste dagen in China zal doorbrengen. Ik word om te beginnen al aan de luchthaven opgepikt door mijne goeie maat Gong Yiwei of zijn vader. Daarna kan ik (hopelijk met korting via de guanxi van papa Gong) op een hotel vlakbij hun appartement terecht. Daar blijf ik dan tot 7 september, de dag waarop ik in het South Station, vlakbij het hotel, de trein neem naar Wuhan. De familie van Gong Yiwei stond er echt op mij de eerste dagen te helpen, en het hotel te boeken. Ze hebben zelfs niet één, maar twee hotels geboekt, voor het geval het eerste me niet zou bevallen... :p

Gong Yiwei is een apart verhaal. Hij heeft de afgelopen 3 jaren in Leuven gestudeerd en is in juli terug naar Shanghai gevlogen. Ik heb hem ongeveer 2 jaar geleden leren kennen toen we voor de Chinese spreekles een film moesten maken, en we via internet Chinese figuranten zochten. Nadien is hij mijn beste Chinese vriend geworden. Hij is onder andere naar mijn optreden in het Cultureel Centrum van Mol komen kijken vorig jaar, heeft Nieuwjaar bij mij thuis gevierd en we zijn ten slotte dit jaar samen een paar dagen naar Barcelona geweest. Ik kijk er ongelooflijk naar uit zijn familie te ontmoeten :).

Volgende week vertrekken er al een hele hoop sinologen, en je merkt dat de spanning stilaan opborrelt... De tijd gaat echt belachelijk snel.

21-08-2009 om 00:50 geschreven door Kelan  

AMAI

Het is verdorie al wat geweest :). Omdat wij hier thuis eigenlijk van in het begin van toeten of blazen wisten wat betreft papierwerk en andere documenten, besloot ik hier in het kort samen te vatten wat tot nu toe de stappen zijn geweest. Kan nog handig zijn voor de sinologen van de toekomst ;).

Eigenlijk ben ik al sinds december bezig met mijn China-reis. In de Oost-Aziatische bibliotheek liggen dikke beurzenmappen met korte verslagen van studenten die in het verleden naar China geweest zijn. Daar kan je eens in gaan loeren en zo kan je stilaan bepalen waar je voorkeur ligt qua stad en universiteit. Ook Taiwan is een optie, maar ik wist al gauw dat ik naar mainland China wilde. Tegen eind januari moet je 3 universiteiten hebben gekozen die je bevallen. In mijn geval waren dat:

- Wuhan University (Wuhan)
- Central China Normal University (Wuhan)
-  Nanjing University (Nanjing)

Eenmaal de aanvraagformulieren voor de beurzen voor de Volksrepubliek China binnen zijn (groene papieren), gaat alles sneller. Vanaf het tweede semester moet je dan ook Toledo goed in’t oog houden. Pas op voor alle DEADLINES! Je zal Els Ameloot moeten mailen om een Engelstalige versie van je studieresultaten van de afgelopen jaren te krijgen. Daarnaast moet je ook een blad indienen waarop je in het kort schrijft hoe je resultaten van de afgelopen jaren waren, wat je motivatie is, wat je voorkeuren zijn, wat je financiële situatie is etc. Op basis van dit blad zullen professor Zhao en professor Defoort elk een aanbevelingsbrief voor jou schrijven.

Je vult jouw groene aanvraagformulier in en doet er een voorblad bij (op Toledo te vinden). Wie moeilijkheden heeft met het invullen van het groene formulier kan bij mij terecht, want ik heb dat document toen ingescand. Hierbij worden dan nog de Engelstalige versie van je studieresultaten gevoegd en de aanbevelingsbrieven (die je jammer genoeg zelf niet kan lezen omdat ze in een gesloten enveloppe zitten :p). Uitgebreidere informatie komt ook op Toledo. Dit ganse pakketje moet dan ingediend worden op het International Policy Unit, Vicky Wandels (Naamsestraat 63). Bij mij was de deadline hiervoor 1 maart.

Op 16 maart kreeg ik van Vicky een mailtje waarin stond dat ik een volle beurs had, whoehoew  partieeee! :D 

Er zijn nog andere soorten beurzen (die voor mij dus niet van toepassing waren) zoals EU-beurzen en ik geloof ook nog beurzen voor een half jaar (Xi’an) van de Vlaamse Gemeenschap. Je kan echter beter eerst wachten op nieuws over de eerste beurzen.

Op 8 april volgde een mail voor de afhaling van een Physical Examination Form op het International Policy Unit. Omdat dit formulier op 28 april al moest binnengebracht worden, moest het onderzoek bij de dokter snel gaan. Ik heb mijn onderzoek door een studentenarts op het Van Dalecollege (Naamsestraat 80) laten doen. Wat een geklungel bij het maken van een hartfilmpje trouwens! Met een soort van gel werden er een hoop zuignapjes op en rond mijn borst gehangen. De gel mocht echter niet baten, want bij de minste beweging (zelfs zonder beweging eigenlijk) sprongen de zuignapjes er weer af. Nadat de eerste poging mislukte, is mijn dokteres een collega gaan halen om mee te helpen. Des te meer handen om de zuignapjes tegen te houden, des te beter. Toen de volgende 2 pogingen ook mislukten, kreeg ik de slappe lach, wat de zuignapjes natuurlijk al helemáál niet ten goede kwam. Er zijn volgens mijn dokter wel modernere methodes om hartfilmpjes te maken, maar die zijn in Leuven blijkbaar nog niet beschikbaar.

De dag erop ben ik nog langs het ziekenhuis geweest voor longfoto’s, en de week daarop nogmaals naar de dokter voor de uitslagen van het bloedonderzoek. Alles in orde bij mij, what did you expect?

Op dat formulier moet ook een pasfoto trouwens. Als je pasfoto’s laat maken, laat er dan in één keer maar een stuk of 10 maken, want je hebt er redelijk wat nodig (visumaanvraag, medische formulier, aanvraagformulieren beurs... en ik neem er ook nog een aantal mee naar China).

Op 25 juni is er in Leuven nog een informatiesessie geweest in verband met het visum, de herinschrijving aan de KuLeuven, kinderbijslag, verzekeringen etc. Die heeft maar een halfuur geduurd, wat eigenlijk op zich niet de moeite was, maar je kreeg alle informatie wel op papier en kon na de sessie nog vragen stellen.

Dan is het wachten op de mail van het International Office, die ik pas 3 augustus ontvangen heb. Ik heb mijn eerste voorkeur gekregen en heb de documenten die ik nodig heb voor mijn visum-aanvraag laten opsturen naar mijn thuisadres. Deze documenten moet je allemaal kopiëren en meenemen naar de ambassade, samen met een ingevuld document dat je kan downloaden op de site van de ambassade (Formulaire de demande de visa de la République populaire de Chine). Het is normaal dat je nog niet alles kan invullen. Bereid je er maar op voor dat alles niet van een leien dakje zal lopen (bij mij toch niet). Ik snap het nog altijd niet goed, maar op een gegeven moment moet je bij 2.2 op dat document invullen of je een multiple-entry visum voor 12 maanden wil, of iets anders. Ik dacht dat ik dit soort visum nodig had, maar een gebrekkig Engels sprekende Chinees probeerde me met hakken en stoten duidelijk te maken dat dit niet correct was. We hebben het doorkribbeld en vervangen door ‘Une entrée valable pendant 3 mois’. Ik meen begrepen te hebben dat ik daar in China zelf nog iets aan moet doen. Volgende week weet ik of het juist was of niet, spannend :p

Aanvankelijk wou de Chinese achter de toonbank mijn visum-aanvraag weigeren omdat op een bepaald document nog mijn oude paspoortnummer stond. We hadden echter vantevoren (na een telefoontje van een zekere Mr. X, wiens Engels evenzeer onverstaanbaar was) het nieuwe paspoortnummer doorgefaxt. Daarnaast had de studentenarts op het medische forulier nog een kolom opengelaten waarin allerlei vreemde ziektes opgesomd waren, en er dus niet telkens ‘No’ achtergeschreven. Omdat de rest van de documenten echter allemaal picobello waren, heeft ze het pakketje toch aanvaard. OEF

En anders was het toch de schuld van mister X geweest.

Nu ik toch bezig ben, zal ik en passant ook maar neerschrijven waar verder misschien nog aan gedacht moet worden:

-          een bezoekje aan de tandarts

-          een bezoekje aan de oogarts

-          wie lenzen draagt, bestelt best lenzen voor een volledig jaar (en een paar reserve)

-          wie zijn definitieve rijbewijs nog niet is gaan afhalen, doet dat ook nog best voor hij of zij naar China vertrekt (ik heb het mijne vandaag pas gehaald ...)

-          een bezoekje aan de oorarts misschien? :p

-          inentingen bij de dokter: Ik laat mijn inentingen bij mijn huisarts zetten. In juli heb ik er al 2 gehad, en eind augustus ga ik nog eens terug voor een laatste spuit.

Dit zijn de inentingen:

            - buiktyfus

            - hepatitis A en hepatitis B

            - je moet ook in orde zijn met volgende inentingen: difterie, tetanus

-          ik heb ook een visa-kaart en bankkaart met Maestro-functie in orde gemaakt

Volgende week dinsdag is er ergens in een hotel in Brussel een receptie die uitgaat van de Education Section of Embassy of China. Daar krijgen we nog meer informatie, I will keep you posted ;).

xXx Kerlijne

11-08-2009 om 00:00 geschreven door Kelan  

05-08-2009 om 00:00 geschreven door Kelan