Het begon allemaal 16 maart. Sairah en ik namen de beslissing om een 'liftaanbod' op te hangen in de verschillende hostels voor 2 extra personen. Verrassend genoeg hadden we heel veel geinterseerde personen.. op professionele wijze ontmoetten we ze allemaal en we pikten Charles en Michael eruit ( gewoon zij waren het sociaalst, ze kenden elkaar al en ze waren easy going over alles wat we wilden zien en doen). Op 18 maart was het eindelijk zo ver.. the roadtrip trough the middle of nowhere. We beslisten om te beginnen met Flinders national park.. het was adembenemend en het voelde zo goed om even weg te zijn van de bewoonde drukke wereld. Mich schreeuwde als een enthousiast klein kind toen hij zijn eerste emu zag.. haha het was meteen duidelijk dat we een goede tijd te gemoet gingen. We bleven 3 dagen in Flinders park en we vulden de dagen met wandelingen doorheen de hitte en we werden gek door de miljoen simpele vliegen die het ooohzoo leuk vonden om alle gaten van je gezicht binnen te dringen! ( oren, neus, mond, ogen.. IRRRRIIITANT) gelukkig bestond er een simpel middeltje.. namelijk een vliegennet voor op je hoofd. Saraih en Charles vonden het te belachelijk om t edragen, maar Mich en ik.. wel het kon ons geen reet schelen. ze waren ronduit te irritant die stomme vliegen. De laatste dag van het nationaal prak reden we gigantisch verkeerd en belandden we op een 4x4 weg. Aan 10 km/h zagen we de buitenkant, rondom rond van de gigantische krater. Uiteindelijk waren we allemaal blij dat we verkeerd reden, want we belandden op een extreem leuk plaatsje om te kamperen en we werden beloond met een prachtige zonsondergang. Om verder te gaan richting Darwin, moesten we eerst 3 uur terug rijden naar Port Augusta, waar we onze wijnvoorraad voor de desert insloegen.. En nu.. kon de trip pas echt beginnen! De dagen bestonden voornamelijk uit gewoon rijden en rijden. De eerste stop was Coober Pedy.. de ondergrondse stad. Ja me voeten, we verwachtten ons aan een vlakke land met 1 ingang ofzo, we waren zelfs bang om er voorbij te rijden.. en toen we arriveerden bleek hun definitie van ondergronds helemaal iets anders te zijn:) het waren gewoon heuvels die ze hol heben gemaakt en waar ze al hun winkelsm shops, bars, hostels etc instopten. Het leek dus op een doodnormaal dorpje. Maar niet getreurd, we hadden er een fantastische tijf want ohja het was saturdaynightfever. We dansten tot het gat in de nacht met de aboriginals en een klein beetje hanged over gingen we de volgende dag verder. Savonds bereikten we Uluru.. we bekeken, net zoals de 10 miljoen andere personen, de zonsondergang op uluru. Ik moet eerlijk bekennen als je er voor staat, dat je het kleurverschil niet ziet.. en het was dus een beetje saai om gewoon te wachten tot de zon onder was. Maar toen we later die avond de fotos opnieuw bekeken, zagen we werkelijk hoe rood de berg werd! De volgende dag probeerde we uluru te beklimmen, maar de wind was te sterk en het was gesloten.. dan maar richting de olgas. En wel heb je ooit.. de olgas waren duizend keer mooier en spectaculairder dan uluru. We deden een adventurewalk van 8 km in de hitte. De sfeer in de groep was nog steeds opperbest, we hadden echt een goede keus gemaakt met de jongens! Uiteindelijk zou ik uluru onmiddellijk opnieuw doen, als het mijn eerste keer in australie is, want het glik naar parijs gaan en de eifeltoren niet bezoeken. Het is gewoon een must see! Na de olgas gingen we richting Kings Canyon en oohjaa.. eindelijk .. een DOUCHE (nieuw record: 6 dagen, haha kan je je het voorstellen? 4 stinkerds in 1 auto) Fris en monter deden we een freeload ( gratis kamperen in het caravanresort) in kingscanyon en we hadden een herontmoeting met 'de mug'. Het was gek om te zien, maar om 7 uur savonds kwamen ze opeens, zomaar uit het niets en ze waren met duizend en ze prikten doorheen je kleren. No escaping dus.. tot we op het leuke idee kwamen om de binnenkant van de tent te gebruiken en we plaatsten ons aan de toiletten zodat we wat licht hadden. Mich leerde ons een spelletje shitface and I was the queen! de volgende dag beklommen we de kingcanyon en ik moet eerlijk toegeven. Het eerst half uur was zwaar.. mijn kuiten deden pijn, het was moeilijk om te ademenen, want het ging zo steil.. maar we werden beloond met zoveel meer! het was prachtig, ongeloofelijk, onbeschrijfelijk, magisch... ( alles positieve woorden konden hier gebruikt worden) we deden een survivalwalk van 8 uur en ik zwom voor de eerste keer in een lagoon ( het water tussen de canyon). Die avond waren we kapot en we konden de energie niet opbrengen om een andere kampeersite te zoeken, dus verbleven we gewoon opnieuw in het resort ( For Freee:))). weetje: die 2 nachten bespaarden we onszelf 120 dollar! ohja zo duur is een resort). De volgende stop was alice springs en dat ging gepaard met een sad sad story.. namelijk het afscheid van Charles. Hij vloog terug naar Frankrijk. We deelden alle fotos en genoten van de tijd met hem, aangezien alice springs maar een kl*testadje was!! Na het hartverscheurende afscheid reden we verder richting het noorden.. DEVILS MARBLES, owyeah. we deden een openhemel overnachting op een van de rotsen als ode aan Charles en omdat het onze laatste kans was om onder de blote hemel te slapen. Ik leerde de betekenis van the southern cross kennen. Het valt zoo op dat australie meer sterren heeft en je kon de milky way zelfs super goed zien! Hemels en magisch. Vrijheid alom! De volgende dag reden we door tot aan mataranka en onderweg zag ik mijn eerste krokodil. Ik moet toegeven dat ik toch niet zo'n fan van ze ben.. We merkten datwe de tropische hitte duidelijk hadden bereikt. het zweet liep van ons hoofd gewoon door op een stoel te zitten en niets te doen. We dachten dat een verfrissende duik in de thermal pool wel zou helpen, maar we vergaten dat thermal pool = hot springs = warm water. Either way genoten we er toch met volle teugen van, want het leek mij gewoon een reusachtig warm bad.. en dat is eeuwen geleden dat ik dat nog had. Toen we in het water zaten brak onweer los.. wat het nog zaliger maakte, want in 1 minuut tijd kon je de hitte voelen wegebben, het maakte plaats voor verfrissende regen ( mijn eerste regenval, feels like home, haha). Toen we in de thermal pool zaten merkten we dat er miljoen ( zonder overdrijven) vleermuizen in de bomen hangden, echt gek om te zien. af en toe vloog er eentje van de ene boom naar de andere boom. Vol ongeloof gingen we naar de bar voor een frisse pint en de lokale mensen hoorden ons praten over de vleermuizen. Ze vertelden ons dat we zeker en vast moesten blijven tot zonsondergang, want dan zag je de krokodillen in het meer happen naar de vleermuizen die rondvlogen. Als brave kindjes luisterden we en vol enthousiasme gingen we naar het tropsch regenwoud toen de zon begon onder te gaan. We zagen de krokodillen niet happen naar vleermuizen ( ze lagen gewoon in het water, niets te doen, de lamzakken) maar we de vleermuizen deden wel hun werk en ze vlogen gewoon allemaal (!) rond in een cirkel boven de bomen. GEK en WAUW en IS-THIS-REAL?? Geen enkel moment was ik bang, want het was gewoon te mooi om naar te kijken. Nadien bekeek ik elke minuut de filmpjes opnieuw om te zien als het echt werkelijkheid was en geen droom. And guess what.. It was real. Die avond sliepen we tussen de kangoeroetjes en de volgende dag waren we klaar voor wat wildwaterkajak in Katherine.. Toen we daar aririveerden, kwamen we jammergenoeg tot de spijtige ontdekking dat het water gesloten was door de krokodillen ( stomme beesten) maar we konden wel een wandeling van 8 uur maken om 1 waterval te zien. ja hallo? zo gek zijn we niet :). Toen we de beslissing namen wat ons volgende stop ging zijn, zagen we het weerbericht en het voorspelde een cycloon in de komende 24 uur in Darwin. Omdat niemand van ons echt wist wat er te doen was in darwin en met de komende cycloon, beslisten we om eerder naar de oostkust te gaan. Dat was ongeveer 3 dagen rijden ( 9 uur per dag, in de snikhete hitte). In die dagen gebeurde er niet veel speciaals.. behalve onze eerste platte band ( ik was verrast dat ik het zo lang had volgehouden zonder) en Mich die een speedingticket kreeg van de politie & en natuurlijk, niet te vergeten, de politieman die, off record, simpelweg zei dat we de ticket niet moesten betalen. Want dat ze mich niet ging achtervolgen tot in england. HAHA wtf? we stonden alledrie met open mond te staren naar die flik over wat hij net gezegd had.. Zo zie je maar dat flikken niet zo slecht zijn ; ).
Dikke Zoen
XoXo
Yoti
ps: Be prepard for some awesome eastcoast stories. Voor de nieuwsgierigen, google:
