Van perth tot aan adelaide. Elke stap en dus elke stad had iets unieks, maar toch kan ik zeggen dat ze hetzelfde zijn. Ze hebben namelijk allemaal een shoppingcenter (whoehoe), blauw heldere zee en wit zand, kortom magische stranden. Over de inwoners ben ik nog steeds positiefs, want ze zijn zooooo vriendelijk. Belgie kan er wat van leren. maar soit de steden en hun "iets" dat hen uniek maakt. - Fremantle: kortgenaamd freo. Hier genoten we van tal van Italiaanse boetieken en een heerlijke lunch in het park en als dessert een origineel ijsje aan de haven. We bleven hier niet overnachten want het deed ons teveel aan Perth denken en daar hadden we even genoeg van. Ik bedank deze stad voor de leuke winkels en oordopjes, Sairah snurkt namelijk... hard. haha - Rockingham: In Rockingham probeerden we het gratis caravansysteem, maar jammergenoeg werkte het deze keer niet. We staan nu wel bekend als de 2 meiden met hun thee en soep. Kindoff famous, right? We genoten ook van het penguin island, een dagexcursie dat we deden. Dus bedankt schattige penguins, lelijke zeeleuwen en de verschillende overnachtingen aan het strand. - Bunburry: Bunburry bleef bij mij het meeste bij, want hier zagen we zoveeel verschillende dingen. Een auto bestippeld met de aboriginalkunst in het museum, sprint carracing en een ongeval ermee aan 300km per uur., we genoten ook van multicultural night wat ons meer leerde over de verschillende muziekstijlen gecombineerd met overheerlijk multicultiralfood. Ik ontmoette er ook mijn eerste kangoeroe en deed er zelfs een handshake mee. We bezochtten de plaatselijke cinema en pikten valentines day mee. Een luilekkerdagje op basaltrock stond ook op het programma en natuurlijk elke avond en ochtend dat we konden genieten van de zonsopgang en ondergang want we hadden eersteklasse plaatsen op de strandparking. In een auto kamperen heeft zo zijn voordelen. Thank you, Bunburry! - Busselton: Staat in mijn geheugen gegrift als cartrouble en public holiday. 2 dingen die niet samen gaan!!! Maar positief als we zijn overleefden we deze situatie en ik bedank Gavin, Storm, Franci Evy en de andere pubgangers om onze zorgen even te vergeten: ) - Cape naturaliste: gGwoonweg magische uitzichten. Ik kan het nog steeds niet geloven als ik de fotos opnieuw bekijk. - Margaret River: Denk aan 1000000 vineyards en dus heel veel gratis wijnproeven. Iets wat we veelvuldig deden, gecombineerd met enkele grotten dat we bezochtten was dit een ideale combinatie van iets anders dan strand, zee en zon. Toeval bracht ons hier terug bij Franci en Evy. De twee Duitse meisjes die we ontmoetten in busselton en cape naturaliste. Faith? - Pemberton: Hier heb ik 1 iets bij te zeggen. 60 meter lange boom die we beklommen. Zomaar, zonder veiligheid, want dat is blijkbaar allemaal niet nodig in OZ. Wel ik kan een ding zeggen, het heeft je een kick dat ik nog nooit meemaakte. Whoehoe. Nadien stond ik wel te trillen op mijn benen. - Walpole: Hier deden we een walktrail tussen de hoge bomen. Het stelde niets voor achter onze beklimming. hihi, maar wel leuke fotos aan overgehouden. - Parry Beach: Ons eerste kampuvuur en theebzoek bij de buren. we kregen heel wat informatie van hen die ons kan helpen bij de outback. het was een rustig weekend, en zo overleefden we het weekend. (weekends sucken hier overdag, want niets is open). Op weg naar albany bezochtten we toffeefactory en chocolate factory. Jammie! ik herzie mijn mening over chocolaaaa - Albany: Dit was een beetje een teleurstelling. Gelukkig konden we de situatie wat redden door 10 km terug te keren en er de windmolens te bezoeken, dit zorgden voor een aangename wending die dag. Want we leerden er bikers kennen en kregen een gratis ritje. Het is geweldig om aan een hoger snelheid door de heuvels te vlammen met de zon op je rug en de kustlijn om te bewonderen. Een ander aangenaam feit was de vodkafactory, jaja ment to beeee. haha. - Hopetown: Werkelijk de moooooiste zondsondergang totnu toe. Het was onbeschrijfelijk en ik heb er geen woorden voor. Gelukkig voor jullie heb ik er wel fotos en filmpjes van. - Esperance: CAPE LA GRANDE ( google aub) en je weet direct wat ik bedoel. Zee blauwer dan blauw, zand witter dan wit en het kraakte net als vers sneeuw onder je voeten. Kortom stranden, die je enkel in films met onbewoonde eilanden ziet. We zagen er een huwelijk en we beklommen de frenchhead ( achteraf gezien toch wat heel veel spierpijn, hehe) waar we opnieuw onze grenzen verlegden, want ohja keer op keer vinden de ozzies het niet nodig om veiligheidsmaatregelen te stellen ( behalve: do not do it on flipflops). Maar opnieuw was het zo een adrenaline kick. WANT MORE OF THAT.
en dan de rit van esperance tot adelaide. Deze rit duurde 3 dagen en we reden maar liefst plusminus 2200 km. De weg staat bekend als de nollarborroad en het komt er op neer dat je ongeveer 20 autos per dag ziet en een vijfvoud aan dode kangoeroes ( and god, they smell like shit) de weg zelf heeft geen flauwe bocht, geen flauwe flauwe bocht laat staan dus een gewone bocht. het was gewoon rechtdoor en rechtdoor. Day in day out. Elke dag zochten ze een plaatsje langs de weg en genoten we van magische zondsondergangen en de belichtte ( denk aan de cococolareclametruks) road trains. ik denk dat ik op deze dagen op belgische tijd leefde, zo voelde het althans. want het was zeeeer vroeg opstaan en vroeg in bed. want er was niets op deze route, behalve darkness. we passeerden ook de staatsgrens ( west australie is officieel gedaan) en ik ben nu in zuidAustarlie. het grappige is dat je geen fruit of groenten mag meehebben omdat dat vliegen aantrekt. wel ik weet niet als de ozzies het weten, maar vliegen kunnen vliegen en ze kunnen dus makkelijke de grens oversteken. domasses, hahaha. nuja wij verloren dus wel onze groentjes. but no harm done. ik ben nu in adelaide en mijn volgende blog zal waarschijnlijk in Darwin zijn, nadat ik de outback overstak. Wish me luuuck.
ps: sorry dat ik zo weinig van me liet horen afgelopen weken, maar internet access is niet altijd mogelijk en mijn gsm laat smsn naar belgie niet toe. ik denk wel veel aan jullie en ik probeer zoveel mogelijk contact te hebben. Persoonlijke mailtjes worden dus even uitgesteld. Sorry piepzz.
There is no combination of words I could put on the back of a postcard.. want het is hier onbeschrijfelijk.
There is no combination of words I could put on the back of a postcard.. want het is hier onbeschrijfelijk.
De Westkust zit er al op en ik zag dingen waar ik enkel kon van dromen. Van zonsopgangen tot zonsondergang, van emoes tot dode kangoeroes, van prachtige kustlijn tot highways. Telkens opnieuw gaat mijn mond open van verbazing! Mijn trip naar het Westen had een klein beetje uitstel, omdat we een groot afscheid deden voor Luka ( hij vertrok namelijk terug richting Italy) en dat ging opnieuw gepaard met uitgaan, weinig slaap. Mijn eerste stop was Lancelin, waarom wist ik niet op voorhand, want het was een tip dat ik had gekregen van Barry. Eenmaal aangekomen wsit ik direct waarom, het was werkelijk adembenemend! blauwe zee, witte stranden, bergen van wit zand ( the white dunes) BBQ overal, surferboys (wink wink, hihi). Ik vergat onmiddellijk al mijn zorgen ( op dat moment was het de boete die ik onderweg had gekregen van de stomme politie, omdat ik een volle witte lijn overstak... blablabla muggeziften noem ik dat). Ik overnachtte in caravanpark, gratis. ( er moest maar iemand aan de receptie staan: )) en ontmoette er een leuk australisch koppel. De volgende dag ging ik naar het nationaal park " the pinnacles" ( ik noem het eerder het Penispark, fotos zullen wel verklaren waarom) dichtbij Cervantes. En daar slaag ik er in om mijn uitlaatpomp kapot te maken zodat hij over de grond sleepte. Woepsieee. Nuja, kheb da heel creatief opgelost en kheb er geen last meer van. De Pinnacles was echt mooi. Normaal gezien was het de bedoeling dat je een autorit door het park deed, maar khad da blijkbaar niet door (of ja te laat door!) want ik deed heel de route te voet. Once, but never again. Haha, je kan het een beetje vergelijken met de woestijn! Ik zag er zel leuke diertjes en mijn kennis over vegetatie is nu ook weer wat rijker. Ik zette mijn route verder naar Jurien Bay, waar ik tot de ontdekking kwam dat het ... gigantisch saai is daar. Ok het was wel zondag en alles was dicht, maar het stadje zelf gewoon saai. Overnachten en doorgaan dus. Geraldton om te tanken en doorrijden tot Monkey Mia. En daar kwam ik, zonder overdrijven over zeveren, 100% in de hemel terecht. Ik overnachtte gratis op een luxeresort, omringd met palmbomen, genoot er van een luxedouche ( ok op dat moment was elke douche een luxe: )), ik at er een heerlijke maaltijd met zicht op zee en de ondergaande zon en smorgens kon ik dolfijnen voederen en met ze zwemmen. Geen alledaagse dingen dus! Er liepen ook emoes rond, gewoon zomaar.. Ze sliepen zels op 2 meter van mijn auto. Wat wel schrikken is als je je ogen opendoet. Op weg naar Denham ( een stadje ongeveer 26km verder) kon ik enkel maar glimlachen door al het moois dat ik tot nu toe beleefd heb, en ik kan het iedereen enkel maar aanraden. Doe wat je wil, wanneer je wil. Zet het niet op de lange baan, want je leeft maar 1 keer. Dus doe het goed en maak al je dromen waar!
In Denham genoot ik van een prachtige kustwandeling en stippelde ik mijn route verder uit. Kalbarri en Geraldton stonden nog op het programma. In Kalbarri, ontmoette ik er Mr. Pervy ( de enigste mannelijke Pelikaan die 5 vrouwtjes bezat en duuiZend kindpelikaantjes. Ik kreeg de eer om hem te voederen, dus ik mag trots zeggen dat ik op zoveel manieren mijn grenzen aan het verleggen ben. Ik durf mijn hand in de mond van een Pelikaan steken, ik sliep op 2 meter van een emoe, ik zwom met dolfijnen.. het lijkt ernaar dat ik tegen het einde van mijn reis een dierenliefhebber zal zijn. Maar ook op andere vlakken ben ik mijn grenzen aan het verleggen.. Op gebied van eten ben ik nu een trouwe voorstander van Hommus ( vraag me niet wat het is, want na 2 weken weet ik het nog steeds niet.. but It tatste fucking nice) en ik ben ook fan van tomaten op italiaanse wijze. Samen met de Zuchini and eggplants eet ik ze puur. Ook op sociaal vlak doe ik het goed en ik kreeg heel wat complimenten dat mijn Engels zeer goed is. De Laaste stop was in Geraldton, waar ik een stranddagje deed omdat het echt veeels te warm was. Nu ging ik enkel nog maar een lange lange vermoeiende rit tegemoet, namelijk eentje terug naar Perth. Maar door mijn slecht navigatiesysteem reed ik een beetje verkeerd, oh geen nood, want het bracht me tot een dorpje, st Georges waar ze een prachtig paars meer hebben, ik zocht even op internet hoe het kwam dat het paars was ( ik dacht aan de lavendelbomen) maar blijkbaar is het omdat het een soort bacterie bevat en als het water warmer wordt dan de zeetemperatuur, kleurt het roze/paars. Echt heel magisch om te zien. En nu ben ik terug in Perth en blijkbaar is het Perthse festival nog steeds aan de gang. Dus met een ijsje in de hand genoot ik samen met de italianen van wat australische shingelshangel. Zaterdag vertrek ik richting het zuiden, samen met Sairah. Tot Gauw
XOXO
Yoti
Wist je dat..
- het tegenovergestelde van "Down under" "Overseas" is
- ik emoes, dolfijnen, schildpadden, pelikanen, vogels en vieze reptielen zag, maar dat kangoeroes blijkbaar in de verste verte niet te bespeuren zijn.
- de hamburgers hier afschuwelijk zijn
- het hier minimum 35 graden is^^
- ik officieel van Surfers houd: )
- de winkels hier echt sucken
ps: Voor diegene die ongerust zijn. Er zijn inderdaad veel overstromingen, maar enkel maar in het Noorden waar het regenseizoen nu heerst. Ik liet me vertellen dat er verschillende cyclonen passeren, maar ik weet ook dat het een ver van mijn bed show is, waaant I'm hidding down south en het enige water dat mijn lichaam daar zal reiken zal hetgeen van de koude douches of de zwoele zee zijn. so no worries, I'm doing real fine.
Aussieland is echt supervet cool. Ook al bestaat Australia voor mij nog maar uit het lovely Perth. Mijn begindoel was om met minimum 5 personen per dag te praten.. Well guess what.. That´s like a piece of cake! De voornaamste om eens op te sommen zijn:
* my very own Craig David: een Scottish block that´s waaaay to funny! Gewoon zijn accent alleen al.
* Milles: my first australian mate. Eentje dat ik te vriend moet houden voor zijn interessante weetjes en natuurlijk ´t feit dat hij automechanicien is. Whoehoeee carproblem solved.
* Sairah: denk aan de badguy van ´herbes´, Maar dan als in een leuke vrouw rond de dertig waar ik de zuidkust ga mee verkennen.
* Luka and Lucas: 2 Italiaanse mannen.
Het valt me enorm op dat Engels praten hier een gewoonte van me word, ook tegen nederlandstalige mensen. Dus goed nieuws voor mijn Examen in Augustus: ). Woorden als mate, sweetie, honey stromen al veelvuldig uit mijn mond. Ook leerde ik al bij dat teenslippers Tanga´s worden genoemd, hoe je van een blikklepdopje een eendenlokker maakt (ook al zitten er hier geen eenden) dat de douchetijd hier op 4 minuten staat (ik denk nog steeds WHAT THE FUCK?????) wat dropbeers zijn, alsook rollsnakes en ken ik al de ganse Australische moppenreeks uit het hoofd. Maar geen nood onder het motto Never alone, Always together denk ik vaak aan jullie. Bruidsboetieken voor Sarah, een stad dat Kimberleys is genoemd, cowboylaarzen voor Jolien, Erwinstreet voor de beste Chocolatier, Flikken wagens voor jenzino, Het liedje a kiss a laugh a seile dat hier dagelijks speelt in het hostel voor Joyce tot een roommate met dezelfde tattoo als Manon, maar dan aan de rechterkant van haar lichaam. De dagelijkse appel dat ik eet doet me terug aan sien denken and so on and so on Het eten hier valt reuze mee! Een dezer dagen probeer ik de kangoeroe uit, maar dan wel eentje uit de Supermarkt in plaats van op de wegJ Perth zelf is extremely charming! Het is niet zo een grote stad, Maar wel zeer gezellig. Zeker met het jaarlijks Muziek Festival dat hier nu is. Kings Park is tot nu toe mijn favo park. Maar ik zag er ook nog maar eentje. Het spectaculaire zijn de bomen die melkachtige vloeistof verliezen en het irritante zijn zeker de kriebelende vliegen. De museums verschillen niet echt van de andere landen, behalve de die over de goudmijnen, Perth mint. Ik stootte ook al op een Triathlon voor kleine kindjes. We zouden er nog van kunnen leren. Het kaartlezen gaat me tot nu toe goed af, want ik kwam spontan op de 2 gigantische ( denk aan het Gentse shoppincenter x 4) shoppingmalls. De kaarten voor op de weg heb ik nog niet ondervonden, but will keep you updated! Maandagavond ging ik auto´s gaan keuren met Milles(= ik stond er wat lullig bij terwijl Milles al het werk deed, hehe) en de afspraak was dat als er een deal werd gesloten en ik een auto vond, dan ging ik trakteren en gingen we vet uitgaan in the Northbridge. De volgende ochtend ontdekte ik jammergenoeg dat zelfs met 9 uur tijdsverschil, het down under noemt en het oohzoveel kilometer van Belgie verwijderd is.. De Katers toch identiek hetzelfde zijn! Met andere worden I´VE FOUND A CAR. Het is de gewoonte dat je hier je auto een naam geeft. Ik dacht eerst aan Eduard ( the hot piece of vampire ass) Maar ik bedacht dan dat hij met een Volvo rijdt. En de mijne is nu eenmaal een stationwagon Ford Falcon! Dus wordt het miles, naar Milles die me hielp & the amount of miles he will be driving, Maar enig andere suggesties zijn altijd welkom!
XOXO Y.
PS: Ik vergat vorige keer te zeggen dat ik mijn vlucht van Sydney naar Perth miste Maar dat ze het gratis opgelost hebben door me op de volgende vlucht te zetten.) Daar kunnen ze in Girona nog iets van lerenJ Wink*
Even om jullie vlug te vermelden dat ik na 4 vluchten, 6 vliegtuigmaaltijden, 6 landen, 4 films en 8 big bang theories eindelijk aangekomen ben in Perth. mijn conclusies:
- het programma boarding security is overrated, want ik raakte heel makkelijk australie binnen. kheb zelfs nooit mijn reisvisum moeten uithalen en tonen en ik bracht fruityoghurt binnen. Ohja ik slaagde er ook in om 4 landen binnen te komen met een schaar in mn handbagage.. (bij deze: sien ik vergat je schaar terug te geven:)) bedenkingen????
- het vliegtuig eten ging in stijgende lijn. Denk aan chocolade, ijsjes, drank a volonte. het enige wat me niet beviel waren de talrijke prinsessebonen die bij elke maaltijd geserveerd werden. haha maar aan de andere kant, zo dacht ik wel al vaak aan Joyce.
- oudere mensen zijn hier zooo zalig. Ik kreeg zelfs een lift aangeboden van een oud vrouwtje naar de city. woepaah.
- geen jetlag. Het leek mij gisteren gewoon alsof ik lang uitging en ganse dag sliep. Aal dat uitgaan heeft toch zijn vruchten al afgeworpen. So far so good dus.
Vanmiddag rustig aan mijn hostel zoeken en mn gsm opladen. dan keertje rondtoeren en wrslk al klein strandje doen om wat aan de warmte te wennen. morgen drukke dag. autojaaaacht. SPANNEND
Jammergenoeg houdt het gratis internet hier op en zal het langer wachten worden op een geregeld berichtje.
With love to you'all.
xoxo
Yoti
ps: thibaut, de shower limiet staat in melbourne op 4 min.. dus hopelijk hier wat anders.
Paar uur geleden aangekomen in de luchthaven van frankfurt. dan dacht ik dat brussel groot was, amaaai mn voetjes. Kmoest zelfs met de trein naar mn gate. Aal mn euros zijn al op, want kon het niet laten om me nog even te verwennen met een burger a la belgie. plus: pannenoeken plus suiker plus warmte is gelijk aan siroop in je handbagage, leuk kado dus sientje; ) hehe, neen hoor buiten dat klein ongemakje waren ze superrrheerlijk en zit ik ech boemvol; binnen een half uurtje terug inchecken. Tijd vliegts als je je amuseert. Kheb er al paar bigbangtheorietjes opzitten tot ik opeens de giga stand van samsung zaag ( update: voortaan grote liefde voor samsung met dat ze gratis internet geven). Dus bij deze. so far so good.
xoxo ohja ik slaagde er ook in om een vliegtuigzitje naast de enigste smelly chinees te kiezen. dus hopelijk straks meer geluk en one hot piece of ass.
Nog 25 dagen en het is zover. Volop met de voorbereidingen bezig en 'k moet eerlijk toegeven dat de kriebeltjes beginnen te komen! Jammergenoeg soms gepaard met de nodige stress.. Ga ik alles meehebben, is alles in orde van papieren, Hoe flik ik het daar met de dollars, ga ik daar wel mensen leren kennen. Maar dan denk ik HELL YEAH en het wordt m'n beste ervaring ooit. Dat het maar vlug zover is..
Op 12 oktober werd de droom realiteit ! Ik heb namelijk mijn ticketjes geboekt via connections. De vertrekdatum ligt op 4 februari en ik kom terug op 27 juni (a day to remember ). Het voelt wel even spannend aan, maar ook wat pijnlijk, want dit is de eerste keer dat ik zo'n groot bedrag in 10 seconden spendeerde! Maar soit, nu kan het plannen pas écht beginnen.
). Het voelt wel even spannend aan, maar ook wat pijnlijk, want dit is de eerste keer dat ik zo'n groot bedrag in 10 seconden spendeerde! Maar soit, nu kan het plannen pas écht beginnen. 
