Niet dat dit een blog over zeilen of watersport moet gaan worden, verre van zelfs, maar de uitdrukking 'vue de la digue, c'est facile' geldt ook niet alleen voor de watersport. Zowat alles wat een mens onderneemt ziet er vaak veel eenvoudiger uit dan het is, en het is dan ook heel gemakkelijk om 'vanop de dijk' commentaar te geven en uit te leggen hoe het eigenlijk allemaal zou moeten.
En toch is dat precies de bedoeling van deze blog: vanuit Jamaica, op meer dan 10.000 km van België, commentaar en indrukken geven over het nieuws uit België. (met dank aan het internet en BVN)
Nu wil ik er wel graag iets meer van maken dan gewoon platte commentaar, ik ga wel proberen om een klein beetje inhoud toe te voegen en wie weet misschien zelfs hier en daar een argument of twee... maar, en dat wordt tegelijk mijn grote luxe en mijn grootste uitdaging vermoed ik, steeds op basis van wat ik hier aan informatie kan verzamelen. Of, zo kan je't ook bekijken: vanuit het standpunt van een buitenstaander, een buitenlander misschien zelfs, die de Belgische actualiteit volgt en er commentaar op geeft.
Het wordt zeker geen blog die de pretentie heeft België of de wereld te kunnen verbeteren. Het wordt een blog met een eigen kijk op de actualiteit, gekruid met een gezonde portie droge humor en ironie, en bedoeld ter ontspanning van de lezer én van de schrijver.
En als er af en toe eens iemand een wenkbrauw fronst en bij zichzelf denkt: "Oei, is dat hoe men ons in het buitenland ziet?", dan is dat mooi meegenomen.
In elk geval, veel leesplezier, en als je't niet met me eens bent, reageer gerust, maar vergeet niet: Vue de la digue...
Waarschijnlijk heb je ook vernomen dat een groot aantal banken de Maestro functie op je bankkaart in verschillende landen buiten Europa wil blokkeren. Met andere woorden, in bijvoorbeeld de Verenigde Staten of Japan zal je met je bankkaart nog evenveel kunnen doen als met je lidkaart van de plaatselijke openbare bibliotheek: Niente.
Natuurlijk doet men dit niet om de klant het leven lastig te maken, wel integendeel! De banken doen dit om de arme klant te beschermen.
Het is namelijk zo dat in vele van die niet - Europese landen bij een betaling met een bankkaart nog niet de chip op de bankkaart gelezen wordt, maar wel de magneetstrip achteraan, die in België totaal in onbruik is geraakt. En die magneetstrip is veel eenvoudiger en op een paar seconden tijd te kopiëren. Een winkelier op 5th Avenue in NY met snode bedoelingen kan zonder dat je er erg in hebt bij het afrekenen voor een nieuw paar schoentjes voor mevrouw, of een paar manchetteknopen in de vorm van het Statue of Liberty voor meneer, je bankkaart kopiëren, en er dan vrolijk zelf mee gaan shoppen.
Dus, tot zover: bedankt, banken, dat dit met onze goed beveiligde Belgische bankkaarten nu niet meer lukt. Een pak van ons hart !
Alleen... Hoe moet je dan wel betalen in New York? Zullen we even de mogelijkheden overlopen ?
Na de ruil en de betaling in natura is cash nog steeds het oudste en meest courante betaalmiddel. Het is alleen ook niet direct de meest veilige optie toch, om ergens in Manhattan met een bundel bankbiljetten naar een gele taxi te gaan staan zwaaien. De kans op een slag op het achterhoofd met een degelijke All - American baseball bat vergroot exponentieel. En waar moet je die cash dan halen? Je bankkaart loslaten op één van de duizenden ATM's die de Big Apple rijk is, lukt niet meer. Allemaal mee te brengen van thuis dus, en zorgen dat je aan het einde van de rit voldoende over hebt voor de taxi terug naar JFK, ook al betekent dit dat die superschattige "I hartje NY" T-shirt voor je kleine petekindje helaas niet meer binnen het budget past.
(Travellers)cheques dan? Juist ja... Los van het feit dat je om die dingen te kopiëren zelfs geen degelijke lazerprinter nodig hebt, maar al aan de slag kan met een aftandse inktjet met een opgedroogd inktpatroon, moet je, puur voor de lol, eens proberen in het buitenland een aankoop te doen van circa 200 euro of meer, en met een cheque te betalen. Wedden dat je de winkel met lege handen -of hoogstens met een waardeloze cheque in die handen- zal verlaten?
Mensen die af en toe op reis gaan schudden nu allicht het hoofd over al mijn naïviteit. Er bestaan toch kredietkaarten? Mastercard, Visa, American Express, Diner's, enzovoort enzovoort! Allemaal wereldwijd met de glimlach aanvaard! Wat is dan nog het probleem?
Wel volgens mij zijn er nog een paar probleempjes...
Eerst en vooral wordt de chip die op die kaarten zit, in de meeste niet - Europese landen ook niet gebruikt. De betaling gebeurt door de lezing van...de magneetstrip. Even makkelijk te kopiëren als bij een bankkaart, en nog veel makkelijker te gebruiken, want in tegenstelling tot in België waar je voor het gebruik van je kredietkaart nu ook bijna altijd je pincode (Dat is je verjaardag, maar dan omgekeerd) nodig hebt, kan je een heerlijke 4-gangen maaltijd met zicht op Central Park nog gewoon betalen door onderaan het bonnetje een krabbel te zetten. Tweede probleempje: Niet iedereen heeft een kredietkaart, en niet iedereen kan er één krijgen. Pech voor de mensen die nog niet lang genoeg klant zijn bij hun nieuwe bank die hen een veel hogere intrest had beloofd, maar jullie zullen je reisje met een jaartje moeten uitstellen.
De mensen die wél een kredietkaart hebben, weten dat daar een limiet op zit. Je kan elke maand een bepaald bedrag spenderen, en dan is't afgelopen. Nu bestaan er twee soorten mensen die naar, om bij ons voorbeeld te blijven, New York gaan.
De eerste categorie is de mens die zich als het moet elke week een first class ticket naar New York kan veroorloven en die in het Mandarin Hotel met grote égards wordt ontvangen. Hopelijk heeft die brave man voor zijn vertrek aan de bank gevraagd om de limiet van zijn nieuwe kredietkaart omhoog te trekken, zoniet dreigt de ontvangst bij zijn volgende bezoek aan het Mandarin eerder koeltjes te worden...
De tweede, en ongetwijfeld beduidend grotere categorie, bestaat uit die mensen die het hele jaar of zelfs langer elke maand wat geld opzij zetten op een aparte spaarrekening, om dan uiteindelijk een mooie reis te kunnen maken, in een budgetvriendelijk hotel te logeren en verder zorgeloos te genieten van the Big Apple.
Hopelijk voor hen ligt de standaard - limiet van hun net gestolen kredietkaart niet hoger dan het bedrag dat ze op hun zichtrekening hebben staan, anders hadden ze toch beter hun Maestro laten stelen...
Kortom, voor zover ik er hier, vue de la digue, zicht op heb, is de actie van de banken om Maestro in verschillende landen te blokkeren een slag in het water.
Tussen haakjes, weet U uit welk land vorig jaar de meeste klachten binnenkwamen van mensen wiens bankkaart op vakantie werd gekopieerd? Uit Spanje. U weet wel, dat wél - Europese land waar elke zomer duizenden Belgen vrolijk met hun Maestro - kaart betalen.
Een mens zou zich gaan afvragen of de hele maatregel niet werd verzonnen om iedereen de aanschaf en het frequente gebruik van een (meestal veel duurdere) kredietkaart op te dringen?
Ach...de banken... ik heb er helemaal niets tegen hoor. Je geld onder je matras verstoppen is per slot ook niet zo comfortabel. En de (recente) geschiedenis heeft ons geleerd dat een bank ook hier en daar een centje moet verdienen om te kunnen blijven bestaan.
... Maar kan dat nu niet een heel kleine beetje subtieler ?
Vue de la Digue
