|
Vandaag was het een zware dag zowel voor mij als voor de kinderen.
We hebben een stil hoekje ingericht voor Lars. Linde mocht de kleur van het tafelkleedje kiezen en ook wat we erop zouden leggen. Het was een speciale en intense sfeer die in onze klas heerste. Ik heb enkele kleuters nog nooit zo lief en zorgzaam zien omgaan met elkaar.
Vragen en opmerkingen doken snel op, verspreid over de ganse dag:
(Je mag je nog zo goed voorbereiden hé, sommige vragen zijn echt wel moeilijk om er op te antwoorden)
Juf? Hoe moet je dat doen om naar de hemel te gaan?
Kijk juf, het zonnetje schijnt op ons, is dit Lars?
(Iemand speelde op de xylofoon bij het rouwhoekje) Juf? Is dat muziek van de hemel?
Wij missen Larsje.
Da's raar dat verbranden, wij doen dat niet hoor als er iemand dood is.
...
én waarom ben ik zo FIER op mijn klasje, ze gedragen zich echt voorbeeldig, lief, zorgzaam, meelevend en voorbeeldig.
Het herdenkingsmomentje met de ganse school was heel beklijvend en daar voelden we ons samen sterk !
Het doet je wel iets als je praat met de kinderen, verhaaltjes leest, een kringgesprek houdt , het stille hoekje samen opbouwt als ze dat doen in stilte ( die uit hunzelf kwam) en met tranen in de ogen. Wie knuffeltjes nodig had die kwam erom  Er waren ook blije momenten hoor vandaag, blij om elkaar weer terug te zien en ook als ze de drie cadeautjes in de loop van de dag mochten opendoen en ze dit dan als speelgoed konden gebruiken in de klas.
Zelfs werd er tijdens het gebedje voor we naar huis gingen op de accordeon door een kleuter gespeeld.
Iemand zei : juf dit is het afscheidsliedje.............. bij mij kwam er een intense SLIK...
P.S.: Ik heb getwijfeld om dit hier neer te typen, maar ik wou deze speciale dag toch op de ene of andere manier met jullie delen.
|
