Straks vertrek ik richting zee. Katrien gaat een dagje naar Leuven om één en ander te checken en zo heb ik een quality dagje bij mama. Alhoewel het eigenlijk niet goed gaat, lichamelijk dan, zijn het toch veelal mooie momenten. Zo leert een mens echt genieten van de kleine dingen des levens...
Was deze morgen extreem vroeg wakker. Het gedoe met Isabelle heeft mij weer wat uit mijn slaap gehouden. Ik zou zo graag willen dat er actie ondernomen wordt, dat ze hulp zoekt, maar ze wil maar niet erkennen dat ze een serieus alcoholprobleem heeft. Als je je om 9.30u al compleet lazarus hebt gedronken en alcohol primeert op alles en iedereen, dan HEB je wel degelijk een probleem. Ermee praten is helemaal onmogelijk. Ik heb al smsjes gestuurd heel vroeg 's ochtends in de hoop ze dan nog nuchter is met de smeekbede om haar te laten helpen. Maar.... Geen reactie. Ik heb Peter al gesmeekt per mail, per telefoon, om IETS te ondernemen om professionele hulp te zoeken maar er gebeurt NIKS... En dat vind ik zo erg. Vooral voor Annelien en Thomas. Die zien daar echt van af. Annelien heb ik al meermaals huilend aan de telefoon gekregen. Echt erg. Mijn hart breekt dan.
En dat houdt mij dus uit mijn slaap. De machteloosheid dat je weet wat er gebeurt maar dat je niks kan doen omdat ze zelf niet willen erkennen dat er probleem is...
Maar doordat ik dus zo vroeg wakker was, ben ik direct begonnen met kokkerellen. Tomate farcie gemaakt. 10 stuks. Voor vandaag en morgen. Die neem ik dan straks mee naar zee.
Vanmiddag ga ik beetje te voet wat boodschappen doen terwijl mama slaapt. Zo ben ik ook es buiten en kan ik hopelijk mijn kop wat leegmaken.
Het is wel heel erg lang geleden dat ik nog es op mijn blog geschreven heb.
Ondertussen is er ook zoveel gebeurd en was het zo druk. Ik werd eigenlijk geleefd...
Gaan werken en na 't werk meestal op bezoek bij mama. Het gaat helemaal niet zo goed meer. Sinds vorige week is er nog een andere "onderhoudende" chemo opgestart om zoveel mogelijk de ongemakken weg te nemen. We moesten tegenwoordig al 2x/week naar de kliniek om het vocht uit de buik te laten halen. Hopelijk zorgt deze behandeling er nu voor dat het vocht weer wat afneemt...
Een paar weken geleden heb ik een accident gehad met de auto. Ik was in slaap gevallen achter 't stuur. Gelukkig zonder veel erg. Ik ben "gewoon" in de auto voor mij gereden. Enkel lichte blikschade. Wonder bij wonder. En dat heeft mij letterlijk en figuurlijk helemaal wakker geschud. Ik neem dan ook vanaf maandag 3 maanden loopbaanonderbreking om fulltime mee voor mama te kunnen zorgen. Zonder de druk, stress en vermoeidheid die mijn werk met zich meebracht...
Ik moet echt een engelbewaarder gehad hebben die toen over mij waakte. Ik mag er niet teveel aan denken. Dit had heeeeeel anders kunnen aflopen.
Maar 't positieve van dit ongeluk is dan wel dat ik nu tijd neem voor de écht belangrijke dingen in het leven...
Over Isabelle kan ik inmiddels bijna een boek schrijven. Die is pas slecht bezig maar ik wil er mij niet teveel meer van aantrekken. Ze zal zelf moeten inzien dat ze hulp moet zoeken.
Normaal gezien ga ik meer op mijn blog schrijven nu. Ik heb er nu eindelijk ook de tijd voor...
't Zal gaan over wat mij bezighoudt, wat ik gedaan of niet gedaan heb etc...
Vorige week dinsdag kreeg ik plots een sms dat Isabelle ontslagen is.
Enerzijds was het schrikken, anderzijds ook weer niet.
Het ging al langer niet goed in dat bedrijf en Isabelle liet verstaan (zo dacht ik toch) dat ze hoopte dat het zou stoppen...
Ze was er in ieder geval doodongelukkig. De laatste weken / maanden, misschien zelfs 2 jaar was het enkel gezaag en geklaag over 't werk. De laatste weken was 't eigenlijk constant wenen aan de telefoon. Ik heb meermaals voorgesteld om eens uit te kijken naar iets anders maar dat was een absolute "nono".
Nu zegt Isabelle dat ze daar zo graag was en dat haar collega's en zij praktisch "familie" waren.
Ik begrijp het allemaal niet zo goed meer.
Ik heb het nu ook moeilijk met de houding die ze zich aanneemt. Ik begrijp dat ze geshockeerd is enerzijds en dat ze correct wil behandeld worden maar die extreme vijandigheid en negativiteit is moeilijk te verdragen.
Ik heb haar al gezegd dat ze best op tijd naar de dokter gaat en even rust moet inlassen maar momenteel is 't moeilijk om tot haar door te dringen. Ik vraag mij zelfs af of het doorgedrongen is dat mama opnieuw hervallen is en dat de situatie met haar gezondheid toch wel serieus is...
Ik probeer Isabelle zoveel mogelijk te steunen via tel of sms maar die cynische en vijandige reacties zijn er voor mij momenteel een beetje over... Ik moet ook beetje aan mezelf denken. Heb zelf al een tijdje behoorlijk last van zware hoofdpijn en da's waarschijnlijk omdat het momenteel allemaal een beetje teveel wordt om dragen.
Vanavond toch maar weer proberen om terug te gaan lopen...
Zondagavond niet zo'n goed nieuws ontvangen over mama.
Helaas hebben ze afgelopen vrijdag opnieuw kleine uitzaaiingen ontdekt in de buikwand.
Ik had al veel gelezen over eierstokkanker en het risico op herval bleek zeer hoog te zijn wat nu helaas ook blijkt.
Gelukkig is ze vrijdag zelf naar de kliniek gegaan omdat ze zo'n opgeblazen gevoel had. Bleek dat ze vocht opstapelde in de buik en toen hebben ze toch maar scans genomen van alles. Toen zagen ze 3 vlekken in het buikvlies. De oncoloog zei wel dat ze er snel bij waren en dat ze opnieuw chemo kon krijgen. Een andere soort dan vorige keer. Lichter ook, en nu pas om de 4 weken. 2 of 3 keer in totaal... Op hoop van zegen... Ik kan haar in ieder geval nog niet missen !!!!
Gisteren is mama dan binnen gegaan. Eerst hebben ze via punctie vocht uit buik gehaald. 4,5 liter !!!
Da's al niet weinig... 's Middags kreeg ze dan die chemo. Behalve dat ze zich moe voelde was ze eigenlijk best wel ok. So far so good dus...
Katrien blijft een paar dagen om te zien hoe 't gaat en daarna wordt alles weer zoals voorheen. Zaterdag ga ik langs. Eerst werken en dan via de traiteur iets lekkers gaan halen om samen lekker te eten. Ze geven schoon weer, dus zal ik ook wel eens op de dijk of misschien zelfs op 't strand te vinden zijn...
Vorige week ben ik dan eindelijk opnieuw gestart met "start to run". Eigenlijk is het dus "restart to run".
Deze keer heb ik de podcast van Evy gedownload. Moet zeggen dat het wel aangenaam is om met die podcast te lopen. Goeie muziek ook...
Straks ga ik voor les 4. Het is nog een lange weg naar de 5 km maar we komen er wel. En vooral het gevoel nadien voelt zalig aan. Ook mentaal voel ik mij daardoor beter...
Nu is 't kwestie van vol te houden...
Ik heb ooit ergens gelezen dat wanneer het moeilijk gaat om jezelf te motiveren om te vertrekken je je moet afvragen of je je ooit al slecht voelde na het lopen. En eigenlijk is dat waar. Het voelt heerlijk !
Volhouden dus...
Misschien krijg ik de loopmicrobe ooit wel eens echt goed te pakken en wie weet...
Yes !!! 't Is gelukt ! Dacht er al lang aan om eens een cursus fotografie te volgen en 't is gelukt !!! Ben ingeschreven. Vanaf 9u konden we online inschrijven en wat dacht je.... De server was onmiddellijk overbelast en lag dus plat ! Met veel geduld is het toch gelukt. Het moest ook vandaag gebeuren, want die cursussen zijn altijd onmiddellijk bezet. Dus vanaf 4 september start de cursus... Ben weliswaar net op reis dan, maar ik zal wel kunnen inpikken vanaf de 18de. En als 't mij bevalt plakken we er nog een module aan vast maar ik ga beginnen bij 't begin...
Ik start vandaag mijn persoonlijk blog. Wat zal ik hier zoal vertellen ? Eigenlijk heel gewone dingen. Dingen die ik heb meegemaakt, die ik nu meemaak, die ik nog wil meemaak, dingen die mij bezighouden, muizenissen, dingen die mij vrolijk of gelukkig maken, dingen die mij verdrietig of angstig maken ... Dat kan gaan over genieten van 't leven, over gebeurtenissen op 't werk, over reizen die ik deed of nog wil doen, over lekker eten en drinken en zelfs over mijn grote voornemen om opnieuw te sporten... Maar dat kan evengoed gaan over de ziekte van mama en hoe ik daarmee omga en hoe ik mij hierbij voel... In de eerste plaats schrijf ik dit blog voor mezelf. Om alles van mij af te schrijven, of om het opnieuw te beleven of om later nog eens te herlezen... Als er mensen zijn die mijn blog lezen of gaan volgen : WELKOM !!
Deze keer heb ik de podcast van Evy gedownload. Moet zeggen dat het wel aangenaam is om met die podcast te lopen. Goeie muziek ook...
Straks ga ik voor les 4. Het is nog een lange weg naar de 5 km maar we komen er wel. En vooral het gevoel nadien voelt zalig aan. Ook mentaal voel ik mij daardoor beter...
Nu is 't kwestie van vol te houden...
Ik heb ooit ergens gelezen dat wanneer het moeilijk gaat om jezelf te motiveren om te vertrekken je je moet afvragen of je je ooit al slecht voelde na het lopen. En eigenlijk is dat waar. Het voelt heerlijk !
Volhouden dus...
Misschien krijg ik de loopmicrobe ooit wel eens echt goed te pakken en wie weet...
