De witte blindheid

Verhalen en gebeurtenissen over de witte blindheid

10-11-2019

Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

De schoften

"Laten we proberen dit goedschiks op te lossen. Ik ga samen met jullie praten met die lui, dit is beslist een misverstand." was het eerste dat mijn echtgenoot zei nadat we erachter waren gekomen dat de bende blinden het eten van alle zalen hadden gestolen. Ik kon hem natuurlijk niet alleen laten gaan dus besloot ik maar om mee te gaan. Toen we bij de hal arriveerde begreep ik onmiddellijk dat overleg hier onmogelijk was. Het eerste wat ik zag was een groep blinden die in het midden van de hal stonden in een kring rond de dozen met eten. Ze hadden knuppels en bedspijlen. De blinden die naar de hal waren gekomen om hun eten op te eisen waren aan het roepen en op elkaar aan het springen, het deed me denken aan een stelletje dieren. Alles was zo chaotisch, vrouwen waren aan het huilen en aan het roepen om hulp. Iets wat volslagen onzinnig was aangezien er niemand was die hun hier kon helpen. Ik keek nog eens naar de mannen die het eten hadden gestolen en toen zag ik hoe één van de bendeblinden een pistool trok en dat ruw omhoogstak. Hij liet een schot af gaan waardoor de paniek bij de mensen alleen maar groter werd maar toen riep hij "Rustig allemaal en stil! Als iemand waagt zijn bek open te trekken schiet ik echt, kan me niet schelen wie ik raak." Niemand durfde zich nog te bewegen. Toen sprak de man met de pistool weer: "Het eten wordt voortaan verkocht, wie wilt eten moet dokken!" Wat bedoeld hij daar nu weer mee? Het is toch raar om te verwachten van een groep mensen die naar een verlaten gebouw zijn gebracht door de overheid dat ze geld op zak gaan hebben? Of zou hij geen geld bedoelen? "Maar hoe moeten we betalen?" vroeg ik dan maar. Maar de man was daar precies niet al te blij mee want hij brulde "Ik heb gezegd dat niemand zijn bek mocht opentrekken!" Hij begon te zwaaien met het pistool, wat mij eerlijk gezegd helemaal niet bang maakte. Hij is blind, de kans dat hij juist richt is vrij klein. "Iemand zal dat toch moeten, hoe kunnen we anders weten wat we moeten doen, waar we het eten moeten halen of dat allemaal samen moet of een voor een." zei ik op een zelfverzekerde toon. Angstig overkomen zou helemaal niet helpen in deze situatie. "Die wil slim zijn, als je haar neerknalt hebben we een mond minder die moet eten." zei een van de bende tegen de man met de pistool. Waar de man met de pistool op antwoordde "Als ik haar kon zien, had ze allang een kogel in haar pens." Dat bezorgde wel voor een rilling die door mijn lichaam ging maar ik kon de vraag niet zomaar laten gaan dus toen de man de blinden beval om terug te gaan naar hun slaapzalen herhaalde ik mijn vraag; "En de betaling?" De man was nu woedend, hij zei "Dat wijf vraagt er echt om." Maar daarop volgde wel "Iedere zaal kiest twee vertegenwoordigers die alles van waarde moeten inzamelen en als ik zeg alles, bedoel ik ook alles, geld, sieraden, ringen, armbanden, oorbellen, horloges, en naar de derde zaal links brengen. Daar zitten wij en als ik jullie een goede raad mag geven, haal het niet in jullie hoofd ons te besodemieteren." Een paar mensen vroegen nog een paar dingen waarop er nog een lange uitleg volgde en toen alles gezegd was geweest vuurde de man met de pistool nog eens een kogel. "Hup, ophoepelen! En jij, ik zal je stem niet vergeten." zei hij tegen mij. Waarop ik heel simpel op antwoordde "En ik jou gezicht niet."

Geef hier uw reactie door