Hoe kan vrijwilligerwerk evolueren, stagneren, ...
Een hele tijd geleden, toch al meerdere jaren, dat ik hier nog een bericht heb gepost. Ondertussen is er al heel wat gebeurd. In het kort: mijn vrijwilligerswerk bij VZW Jong, het vroegere Kadanz en daarvoor 'De Poort/Beraber' ,te Gent, stopgezet na 17 jaar vrijwilligerswerk aldaar, mijn vrijwilligerswerk bij Pirlewiet VZW op een laag pitje gezet voor het schooljaar 2013-2014. Laat ik beginnen bij VZW Jong, waar ik me indertijd thuis voelde. Als vrijwilliger zag ik er heel wat mensen komen en gaan, maar naar het einde toe waren de mensen die vertrokken, zij die er als vaste werkkracht al jaren werkten. Mensen, collega's, waar ik een zeer goede band mee had. Het beleid van weleer kwam in handen van mensen, die niet wisten wat de geest van het vroegere Kadanz inhield. Met veel plezier kijk ik terug naar de vele jaren die dermate goed verliepen, dat ik dacht dat ik er vrijwilligerswerk zou doen tot het einde van mijn dagen. Het lot heeft anders beslist. In Gent kwam een andere burgemeester op de voorgrond, en bleek jeugdwerk nog slechts een fractie van wat het ooit was. Accenten werden verlegd, echter niet ten goede van de vele kinderen en jongeren uit achtergestelde wijken. Ooit werkte ik samen met 1 voltijdse begeleider en een tweetal stagiairs, om 49 kinderen, bestaande uit 9 nationaliteiten, met verscheidene culturele achtergronden, een leuke, pedagogische, actieve tijd te bezorgen na de schooluren, tijdens de vakanties. De laatste jaren werd dit herleid tot, een deeltijdse werkkracht, met deeltijdse stagiairs, voor een twaalftal kinderen, waarbij slechts 2 nationaliteiten en twee verschillende culturen werden bereikt. Het verschil lag hem echter niet alleen daarin. De voorbereidingstijd voor de activiteiten werd van een halve dag herleid tot een half uur. Hoe dit kan? Activiteiten dienden vanuit het beleid herleid te worden tot hoekenwerk, wat betekent dat een 4-tal zaken worden aangeboden naar de kinderen toe: vb. iets kleins knutselen, biljarten, computeren en gezelschapsspelen. Zoals je merkt zijn dit zaken die inderdaad weinig voorbereiding vragen. Het belang van een goed voorbereide activiteit werd tot het uiterste geminimaliseerd. Evalueren na de activiteit bleek niet meer van doen, daar de kinderen zelf konden beslissen wat ze deden, en groepsspel niet echt voorop werd gesteld. Elkaars cultuur leren kennen zat er ook niet meer bij, evenmin leren samenwerken met anderen. Deze manier van werken werd door de begeleiders niet echt gesmaakt, waardoor meer en meer vaste werkkrachten afhaakten. Toen de laatste vaste werkkracht, waarmee ik samenwerkte, besloot om ander werk te zoeken, en dat ook vond, ben ik dan maar mee opgestapt. Het was in teneur dat ik VZW Jong verliet. Ik voelde me er niet meer welkom (de nieuwe werkkrachten die er toen werkten, bleken meer oog te hebben voor hun eigen behoeften dan deze van de kinderen in het achterhoofd te houden). Ondertussen zijn we al enkele jaren verder. En, het is er niet op verbeterd, zo bleek toen ik in Nederland werd aangesproken op een parking door een man die woont in de buurt van mijn vroegere vrijwilligerswerk. Hij vroeg wat er gaande was, ik kon hem geen antwoord geven daar ik er al een aantal jaar niet meer werk. Hij wist niet meer waar hij naar toe kon met zijn kinderen, het gebouw, waar administratie, de activiteitenlokalen waren, werd verkocht. Dit om een villa, ver verwijderd van de wijk waar men actief is, te betrekken, dit door directie en administratief personeel. Heel veel vragen kwamen naar boven, jammer genoeg werd nooit een afdoende antwoord geformuleerd. Niet door de directie van VZW Jong, noch door de toenmalige schepen van jeugd. Toen ik een mail stuurde naar de schepen van jeugd van Gent, kreeg ik een uitbrander van directie en hoofdverantwoordelijke, beiden waren toen slechts anderhalf jaar aan de slag in de werking. Ik had al een aantal gesprekken met hen gehad, blijkbaar kwam de boodschap in dovemansoren, waarna ik een stapje verder ging. Ik zou er een boek kunnen aan wijden, doch zal ik dit niet doen. Slechts de conclusie wil ik jullie meegeven: ondanks het feit dat je je weg gevonden hebt in je vrijwilligerswerk, neem het niet als vanzelfsprekend, zeker niet waar je zelf weinig inbreng hebt op beleidsniveau. Veranderingen zijn niet altijd ten goede, en het oorspronkelijke doel kan mijlenver afwijken van wat het nieuwe beleid voor ogen heeft. Men kan zich verzetten hiertegen, maar stoppen was in dit geval de beste keuze, ook al mis ik het werken met de 49 kinderen, van 9 verschillende nationaliteiten, met hun verschillende achtergronden. Ik mis de professionaliteit die er ooit heerste, en de collega's die er steeds waren voor elkaar. Volgende keer meer over mijn ander vrijwilligerswerk.
't Is al een hele tijd geleden, dat ik hier een berichtje plaatste. Maar het dient gezegd, voor de eerste maal zal ik Pirlewiet bekender maken bij een groter publiek. Sedert kort steekt deze vrijwilligersorganisatie heel wat werk en tijd in het bekendmaken van de organisatie bij mogelijke vrijwilligers. Daartoe worden lezingen, voordrachten gegeven in scholen die hierom vragen. Zo heeft een middelbare school de voorstelling van Pirlewiet aanhoort en binnenkort wordt Pirlewiet voorgesteld aan tweedejaarsstudenten leerkrachten lager onderwijs op een hogeschool, drie groepen die ieder afzonderlijk hopelijk hun eigen inbreng hebben. Ondertussen is al heel wat voorbereid. Het Pirlewiet-secretariaat bracht een powerpointpresentatie aan die mijn medespreker en ik aanpasten aan het publiek dat we voor ons zouden krijgen. Tevens werd nagegaan welke de mogelijke accenten zouden kunnen zijn in dergelijke voordracht, bij een eerste kennismaking met Pirlewiet en de doelgroep van Pirlewiet. Ondanks de drie jaar dat ik bij Pirlewiet ben heb ik iets dergelijk nog niet gedaan. Ik ging in op de vraag van Pirlewiet (mij doorgestuurd via een algemene é-mail aan alle vrijwilligers) en kwam in contact met iemand die hetzelfde doel voor ogen had: Pirlewiet kenbaar maken bij anderen en het doelpubliek van Pirlewiet in de belangstelling plaatsen, je weet wel, ongekend is onbemind. De voorbereidingen van de voordracht verliepen heel vlot, af en toe eventjes naast de kwestie, maar al snel vond ik de sporen terug. Het werd een gemoedelijk onderonsje tussen mijn medespreker en ik. Ondertussen werden ook beide werksituaties, van mijn medespreker en ik, wat nader belicht. Niet dat dit in de voordracht komt (althans, daar rekenen we op, maar you never know, is het niet?). Zodoende leerde ik een andere vrijwilliger van Pirlewiet wat nader kennen, en dit bleek zeer vruchtbaar. De dag erna trok ik naar het Pirlewiet-secretariaat, weliswaar onaangekondigd, maar ik diende er toch te passeren. Ik werd met open armen ontvangen door één van de secretariaatsmedewerkers (ze zijn in totaal met 2 halftimers). Ik kreeg wat materiaal mee, infofolders, die ik kan uitdelen aan de geïnteresseerden. Andere info die we dachten nodig te hebben zou opgezocht worden door het secretariaat van Pirlewiet. Geen enkel ogenblik had ik het gevoel in de steek gelaten te zijn, integendeel, steeds kon ik rekenen op het secretariaat en op een vrijwilliger die eveneens evenveel inzet toont voor Pirlewiet. Als dat niet sterk is, voor een organisatie die hoofdzakelijk werkt met honderden vrijwilligers, en slechts 2 halftimen secretariaatsmedewerkers. Die laatsten worden dan weer ondersteund door de mensen van de kern, vrijwilligers die zich belangeloos inzetten voor het dagelijks bestuur van Pirlewiet. Ook bij hen kan men terecht met vragen. En wanneer er vragen zijn, en die nog geen antwoord kennen, worden die besproken tijdens een vormingsweekend. Zo gaan er twee per jaar door. Je bent niet verplicht om daar naar toe te gaan, maar je leert er wel de andere vrijwilligers kennen en je leert ook wat meer over de andere kampen van Pirlewiet. Er is als het ware een kruisbestuiving tussen de kinderkampvrijwilligers, de tienerkampvrijwilligers en de gezinsvakantievrijwilligers, met als rode draad het omgaan met kinderen en tieners. Zoals je al zal gemerkt hebben, is Pirlewiet een betrekkelijk goed geoliede organisatie, die geen problemen uit de weg gaat, maar deze ten allen tijde weet aan te pakken. Mocht je nader kennis willen maken met Pirlewiet: www.pirlewiet.be . Je kan je op deze website ook inschrijven als vrijwilliger. Doen, zou ik zeggen. Bevalt het je niet na de eerste maal, kan je onmiddellijk opstappen, geen uitleg verschuldigd (hoewel we die wel graag zouden weten, kwestie van er te kunnen op inspelen). Eén ding is zeker, eens meegeweest met Pirlewiet zal je de wereld met andere ogen bekijken, niet slechter, integendeel, ondanks de moeilijkheden waarmee de deelnemers te kampen krijgen.
Onlangs kreeg ik een telefoontje van een begeleidster van Kadanz. Ik vroeg haar wanneer we terug van start zouden gaan. Deze vraag kon echter niet beantwoord worden, daar er een herstructurering op til staat. Normaliter begint de kinderwerking medio oktober. Daar er veel onduidelijkheid is rond de herstructurering durft niemand een begindatum te melden. Ik hoop dat we ten laatste begin november van start kunnen gaan, want het dient gezegd, ik mis het werken met - 12-jarigen. Het aanstekelijke enthousiasme die ze steeds tentoon spreiden kan ik wel gebruiken. Ik ben ook benieuwd naar de groep waarvoor ik mede verantwoordelijk zal gesteld worden. Men weet bij Kadanz dat ik alle leeftijdsgroepen wel zie zitten, kwestie van met alle leeftijden voeling te houden. Vorig jaar 8-9-jarige jongens, dit jaar ??? In ieder geval zal ik blij zijn om de jongens van vorig jaar terug te zien, dat is ondertussen al 3 maand geleden hé. Op de Pirlewietvakantie werkte ik met kleuters, een leeftijdsgroep waar ik de voeling ermee wat kwijt was, maar ik meen nu te kunnen zeggen dat ik terug wat voeling heb met deze bijna jongste generatie. In ieder geval, iedere leeftijdsgroep heeft wel iets waarom ik ermee zou willen werken. En ten slotte, ieder van die kinderen heeft zijn eigen persoontje, en het is voor mij juist dat dat het zo leuk maakt, het omgaan met verschillende karaktertjes, het aanhoren van hun leuke en minder leuke ervaringen, het vertrouwen die ze je schenken, fantastisch toch ??? Ik hoop ten zeerste dat er nog mensen zijn die hun ervaringen in het vrijwilligerswerk willen delen, of mensen die vragen hebben en stellen rond vrijwilligerswerk, kwestie van te weten of het interessant is dat ik dit hier allemaal neerpen. Vriendelijke groeten, edujack
Hoi, hier ben ik terug. Tijdens je vrijwilligerswerk kan je heel wat valkuilen tegen komen. Eerst en vooral, zorg dat je je snel thuis voelt op je vrijwilligerswerk, als je je niet onmiddellijk thuis voelt bij de organisatie, laat het dan voor wat het is, want vrijwilligerswerk dient vanuit het hart te komen. Zo heb ik eens één dag meegedraaid met een vzw, kreeg ik niet de naar mijn mening noodzakelijke info, werkte men er zo nonchalant dat ik nog diezelfde dag besloot om het voor bekeken te houden. Wat Kadanz betreft heb ik ook wel wat valkuilen, problemen tegen gekomen tijdens de voorbije 13 jaar, maar zoals je zelf wel merkt zijn deze valkuilen, problemen steeds opgelost geraakt. Een eerste valkuil was dat ik niet van bij aanvang wist dat het voornamelijk om kinderen van allochtone afkomst ging, dit bleek niet uit het berichtje waarop ik reageerde. Stel dat ik het niet zou kunnen vinden met andere culturen, zou dit een onoverkomelijk probleem gevormd hebben, wat gelukkig niet zo is. Een tweede probleem dat zich kan voordoen is een medebegeleider die het moeilijk met je kan vinden of waar je zelf het moeilijk mee hebt. In dat geval kan een derde partij interessant zijn, iemand die buiten de kwestie staat en afstand kan nemen, ook dit is me wel eens te beurt gevallen. Meningsverschillen met vaste werkkrachten, als die er zijn, kunnen eveneens voor heel wat problemen zorgen, belangrijk hierbij is hoe professioneel men in de organisatie omgaat met meningsverschillen en vooral, aanvaard men dat een vrijwilliger een andere kijk kan hebben op bepaalde zaken. Als je als vrijwilliger aanvaard wordt in het team als was je een vaste werkkracht, dan zit je goed. Eveneens mogen deelnemen aan vergaderingen is belangrijk. Wanneer je op kamp gaat, en je hebt zelf nog geen gezin, dan kan de terugkomst van een, in Kadanz, 4-daags kamp, zeer zwaar vallen, je valt als het ware in een zwart gat. Om dit tegen te gaan kan je maar best met iemand afspreken vlak na het kamp om bv. te shoppen, kwestie van de leegte die ontstond na het kamp wat op te vullen. In Pirlewiet liggen de problemen enigszins anders. Bij Pirlewiet kan men als gezin deelnemen aan de kampen: het kind/ de kinderen gaan dan naar een kindergroep, de ouders nemen een taak voor hun rekening. Gevaar hierbij is dat men, vb. als één van de ouders kampleiding is, uit elkaar groeit tijdens zo'n kamp. Quality time met gezin dient hier in het oog gehouden te worden. Zorg dat je elkaar niet verliest tijdens zo'n kamp, kan nare gevolgen hebben. Tevens is in dergelijke organisaties, die hoofdzakelijk draaien op vrijwilligers, de kans groot dat je meer hooi op je vork neemt dan je in oorsprong voorzien had. Al snel treed je toe tot één van de werkgroepen ( je hoeft dit niet te doen, maar de drang is er soms wel) die terug heel wat tijd van je vergen, tijd die je minder kan besteden aan je gezin. Daar het hier gaat om een pure vrijwilligersorganisatie is het ook moeilijker om te gaan met meningsverschillen, niet alle vrijwilligers kunnen hun eigen aan de kant zetten om problemen op te lossen. Je krijgt te maken met heel wat verschillende persoonlijkheden, maar gelukkig zijn er dermate veel vrijwilligers dat er wel altijd iemand is waar je het goed kan mee vinden. Een kamp staat of valt met het team waarmee je het kamp inricht. Gelukkig vallen de deelnemende gezinnen geweldig mee, hoewel je ook te maken krijgt met heel wat problematieken waar je zelf geen ervaring mee hebt. Ook dit kan een valkuil zijn, weten hoe je dingen moet plaatsen is hier wel interessant. Gelukkig maar dat hierrond heel wat vorming gegeven wordt. Soms wordt je wel eens teleurgesteld, maar dit vooral door medevrijwilligers, gewoon een plaatsje geven is hier dan de boodschap, en je er verder niet veel zorgen om maken. Zelf heb ik het moeilijk met het feit dat je heel wat problemen voorziet, vb. kinderen die niet op de juiste school zitten, mensen die niet op de juiste manier geholpen worden, enz. waar je zelf weinig of niets kan aan doen. Ook hier is de boodschap om je enkel te concentreren op een leuke vakantie voor deze mensen, wat hun toekomst betreft, daar bestaan andere organisaties voor, waar je eventueel wel kan naar verwijzen. Tot de volgende, wanneer ik enkele leuke ervaringen zal delen met jullie.
Zoals eerder gemeld heb ik Pirlewiet leren kennen via een affiche. Er werd iets georganiseerd ten voordele van Pirlewiet. Mijn interesse was direkt gewekt, via het internet kwam ik meer over Pirlewiet te weten. Ik nam contact op met Pirlewiet en men nodigde mij daarbij uit om deel te nemen aan een vormingsweekend. In tegenstelling tot Kadanz diende ik hierbij wel te betalen voor verblijf en voeding. Afhankelijk van je situatie, student, werkende of andere, werd het te betalen bedrag aangepast. Tijdens het kamp betalen zowel deelnemers als begeleiders het zelfde bedrag. Voor zo'n 35 euro per volwassene (voor kinderen is een ander tarief van toepassing), kan men voor 7 dagen op kamp, verblijf en voeding inbegrepen. Onder voeding wordt verstaan: het ontbijt, een tien-uurtje (koffie/thee,... met koekje), het middagmaal, een vieruurtje (koffie/thee, ... met koekje), het avondmaal en 's avonds de bar. Pirlewiet draait op de medewerking van een 300-tal vrijwilligers. Het wordt gefinancierd via donaties, schenkingen, enz. Tijdens kampen kunnen ze rekenen op een aantal tegemoetkomingen van provincies e.a. dit vooral omdat Pirlewiet werkt met gezinnen uit de 4de wereld. In tegenstelling tot Kadanz, die een werkingsgebied heeft in het Gentse, richt Pirlewiet zich tot gezinnen over heel Vlaanderen. Deze gezinnen dienen wel aangemeld te zijn door een doorverwijzer zoals vb. het OCMW en andere instanties die werken met gezinnen/kinderen uit de 4de wereld. Als vrijwilliger kan je er verschillende functies uitoefenen: kok(kin), EHBO-verantwoordelijke, atelierbegeleid(st)er (activiteiten voor volwassenen), kinder-, tienerbegeleider (kinderen en tieners van 0 tot 18 jaar), kampleiding. Daarnaast zijn er ook nog werkgroepen rond materiaal, PR, enz. en is er de beheerraad, de Kern genaamd. Pirlewiet is puur vrijwilligerswerk, met uitzondering van 2 betaalde krachten voor de administratieve taken. Jaarlijks maken honderden gezinnen gebruik van de mogelijkheden die Pirlewiet biedt. Dat is makkelijk te begrijpen, het gaat hier tenslotte om gezinnen die anders nooit op vakantie kunnen wegens een te groot gezin of wegens te hoge kosten indien men op de gewone manier een vakantie zou boeken. Ieder kandidaatgezin wordt tweemaal bezocht: een eerste maal ter kennismaking, een tweede maal om de papieren in orde te brengen (verzekering, riziv, ...).
Indien je als lezer eveneens vrijwilligerservaring hebt, of je weet nog andere organisaties waar men vrijwilligers zoekt, laat gerust iets weten, over de organisatie, je ervaringen. Twijfel je nog om vrijwilligerswerk te doen, vraag er maar op los. Volgende maal zal ik het hebben over het waarom van het verderzetten van vrijwilligerswerk. Ook de zaken waarom je met vrijwilligerswerk zou kunnen stoppen komen dan aan bod.
Het eerste vrijwilligerswerk dat ik deed, en nog steeds doe, is Kadanz. Wegens mijn relatie heb ik dit vrijwilligerswerk wat aangepast, enkel nog de woensdag zet ik me hiervoor in, in tegenstellling tot enkele jaren terug, toen ik zowel de woensdag als de zaterdag me inzette. Maandelijks, meestal op het eind van een maand, wordt er een activiteitenkalender opgemaakt waarin staat welke activiteiten er zullen doorgaan de volgende maand. Activiteiten kunnen zijn: crea, sport en spel, koken, film kijken, ... . Bij iedere van deze activiteiten wordt een doelstelling voor ogen gehouden: samenwerken, eindresultaat waar iedereen tevreden mee is, nieuwe vaardigheden opdoen, enz. Een dag in Kadanz ziet er als volgt uit: beginnen omstreeks 9u15, zoals de beroepskrachten. Samen met een beroepskracht kijken welke activiteit je zal doen en welke doelstellingen je wil bereiken met de activiteit. Er wordt gekeken hoe je de activiteit laat verlopen, welk materiaal je nodig hebt, wie wat doet, enz. Alles wordt chronologisch opgeschreven. Ook wordt afgesproken wie welke kinderen ophaalt waar en waar we verzamelen voor de activiteit. Je krijgt dan een lijst met de namen en de adressen waar je de kinderen kan ophalen (in de kinderwerking worden alle kinderen thuis opgehaald of bij een familielid, dit in één bepaalde buurt van Gent) Verder wordt gekeken welke kinderen extra aandacht vragen, vb. weglopertjes, mini-chefs, timide kinderen, enz. Het materiaal voor de activiteit wordt verzameld, aangekocht. Tegen de middag is alles klaar om de activiteit te beginnen. Omstreeks 12u30 begint de middagpauze, een broodje of maaltijd kan je halen bij de slager of bij één van de talrijke restaurantjes in de straat.Om 13u30 beginnen we met het ophalen van de kinderen, we spreken af op de afgesproken plaats. Eens alle kinderen van de groep aanwezig zijn op de afgesproken plaats, gaan we naar het lokaal of de bestemming waar de activiteit doorgaat. Om 16u30 wordt de activiteit afgerond en brengen we de kinderen terug naar huis volgens dezelfde route die we gebruikten in het heengaan. Rond 17u30 komen we terug in Kadanz, waar we de activiteit evalueren: hoe is de activiteit verlopen, is alles verlopen zoals gepland, wat vonden de kinderen ervan, wat vond de begeleiding er van, welke kinderen vielen op, hoe komt dit, wat kunnen we doen aan het probleemgedrag dat zich eventueel stelde, dient er iets gemeld te worden op de teamvergadering, vb. ouders aanspreken rond gedrag van kind (enkel als het kind meermaals na elkaar negatief gedrag stelt tijdens een activiteit). Om ongeveer 18u15 trek ik terug naar huis. Eens per jaar wordt er een vormingsweekend georganiseerd dat begint op vrijdagavond met een activiteit (meestal iets interactief waar iedereen zijn beste beentje kan voorzetten), de zaterdag krijgen we vorming in vb. het omgaan met moeilijk gedrag van kinderen, ... naargelang de vraag om een bepaald thema. Op zondag zoeken we een thema voor het kamp dat in het verlengde weekend van mei plaats heeft. Indien er reeds een thema is, wordt er nagedacht over de uitwerking ervan. Voor vrijwilligers is zowel het vormingsweekend als het kamp gratis (je dient je natuurlijk wel in te zetten hé).
Ik ben in contact gekomen met Kadanz door een annonceke in de Streekkrant: een kinderwerking vroeg om hulp, er werd een telefoonnummer vermeld, veel meer uitleg stond er niet bij. Ik telefoneerde naar het telefoonnummer en kreeg te horen dat er een info-avond doorging, waarop ik inging. Het was de eerste maal dat ik in de Sleepstraat kwam, een buurt met vnl. Turkse mensen. Ik had toen nooit gedacht dat ik er, tot nu toe, meer dan 10 jaar zou rondlopen. Die avond werd ik hartelijk onthaald door een aantal beroepskrachten, ikzelf bleek niet de enige te zijn die inging op hun vraag. Al snel werd duidelijk dat het om voornamelijk allochtone kinderen ging, om andere culturen. Een lichte schok ging door me heen, zelf had ik toen geen ervaring met het werken met kinderen, laat staan met kinderen met een andere moedertaal, een andere cultuur. Toen ik besliste de stap te wagen, mocht ik kiezen welke groep ik zou begeleiden. Ik koos voor de jongsten: jongens en meisjes van 4 en 5 jaar, de kleuters. De activiteiten gingen door op woensdagnamiddag en op een avond in de week. Dit bleek combineerbaar met mijn job die ik toen had. Tijdens de avond werd er nadruk opgelegd dat, eens je vrijwilligerswerk doet, je hier ook de verantwoordelijkheid voor draagt, zijnde dat je er tijdens iedere activiteit van je groep bent, tenzij er iets tussenkomt zoals ziekte, enz. Het mocht niet lichtzinnig opgevat worden. Van dan af aan besloot ik om alle mogelijke groepen binnen de kinderwerking en tienerwerking te begeleiden, a rato van 1, max.2 per jaar. Er was toen ook studie- en huistaakbegeleiding voor kinderen van het eerste, tweede en zesde leerjaar. Veel kinderen heb ik geholpen met hun eerste woordjes, hun eerste sommen, hun overgang naar het middelbaar. Later daarover meer. Pirlewiet leerde ik kennen via een affiche van een optreden, waarbij de opbrengst ging naar Pirlewiet. Op het internet vond ik al snel wat info over hen, ik telefoneerde hen. Ik werd uitgenodigd op een vormingsweekend. Ondertussen leerde ik ook mijn vriendin kennen, die onmiddellijk bereid was om ook haar steentje bij te dragen. Tijdens het vormingsweekend ging het er losjes aan toe, ik voelde me er al snel thuis, ik werd er samen met mijn vriendin en haar zoon met open armen ontvangen. Een ander concept van vrijwilligerswerk bood zich aan. Tijdens dit weekend kregen we een duidelijk zicht op wat Pirlewiet is, hoe ze tewerk gaan, enz. We leerden via een getuigenis de wereld van ons publiek kennen, de vierde wereld. Mijn eerste kamp was een gezinskamp in de grote vakantie. De impact ervan op mij, mijn vriendin en haar zoon was dermate groot dat we onmiddellijk beslisten dat het niet bij deze ene keer zou blijven. De ervaring was overweldigend. Vlak voor mijn kennismaking met Pirlewiet maakte ik nog kennis met een andere organisatie, zij organiseerden betalende activiteiten. De opbrengst werd dan doorgestuurd naar een goed doel dat op TV kwam. De voorstelling van de organisatie was miniem, er werd geen info-moment voorzien, enkel een gesprek met de voorzitter die zich weinig inspanningen getroostte. Eén activiteit deed ik mee, daarna besloot ik om het achter mij te laten, ik voelde me niet goed bij deze vereniging. Algemeen kan ik stellen dat mijn vrijwilligerswerk de wereld die ik toen kende, heeft verruimd, in al zijn betekenissen. Over de specifieke werking van Kadanz en de zaken waar je als vrijwilliger mee te maken krijgt in dergelijke organisatie heb ik het de volgende keer.
Hoi, de eerste maal dat ik een blog maak, hoogstwaarschijnlijk komen er nog bij, naargelang de inspiratie komt. Ik ben Jacques en vrijwilligerwerk is mijn ding sedert ongeveer 13 jaar. Mijn eerste vrijwilligerswerk, dat ik nog steeds doe, is begeleiden van kinderen in kinderwerking 'Kadanz' te Gent. Deze kinderwerking maakt deel uit van VZW Jong, die alle jeugdwerkingen groepeert uit het Gentse. Afgelopen schooljaar begeleidde ik jongens van 10 en 11 jaar, dit op woensdagnamiddag. Sedert 2006 ben ik ook vrijwilliger in Pirlewiet, een organisatie die kampen organiseert voor kinderen, tieners, jongeren en gezinnen uit de vierde wereld. Ik werk in hoofdzaak met kinderen en jongeren, maar samen met de collega's trachten we ook de ouders te betrekken bij onze activiteiten. Ook in mijn beroepsleven ben ik bezig met dezelfde doelgroep, ik ben namelijk opvoeder. Voorstelling van de organisaties waar ik vrijwilligerswerk doe: - Kadanz, indertijd opgestart als 'de poppenkast', onderdeel van integratiecentrum 'De Poort/Beraber'. Valt voor vergoedingen onder de jeugdwerking van de stad Gent. Bedoeling: kinderen van allochtone oorsprong op een ervaringsgerichte manier Nederlands aanleren, dit door het aanbieden van activiteiten op voor de kinderen vrije momenten, d.w.z. de woensdagnamiddag, een avond in de week, op zaterdag. De doelstelling werd later uitgebreid met werken met kinderen en jongeren uit een kansarme buurt. Kadanz bereikt ongeveer 300 kinderen en jongeren en bestaat uit verschillende deelwerkingen. Sedert kort maakt Kadanz deel uit van VZW Jong. Kadanz zelf bestaat uit een kinderwerking (kinderen tussen 4 en 12 jaar oud), Taksi (de kinderkrant op wielen, met 10 kinderredacteurs), een tienerwerking (jongens van 12 tot 14 jaar oud), een meisjeswerking (meisjes van 12 tot en met 21 jaar) en een jongerenwerking (jongens van 14 tot 29 jaar oud). Zelf heb ik ervaring opgedaan in zowel de kinderwerking (begeleiden van kinderen van 4 tot 12 jaar), Taksi (begeleiden van de redacteurs) en de tienerwerking. Jaarlijks gaat de kinderwerking op kamp (ook daar draag ik mijn steentje bij). - Pirlewiet, leeft voornamelijk van giften en bestaat uit een 300-tal vrijwilligers. Pirlewiet organiseert kampen, soms in samenwerking met externe partners. Hoofdbezigheden zijn: vormingsweekends, paasgezinsvakanties (1 per jaar), paaskinderkampen, tienerkampen, driedaagse (één maal per jaar), de gezinskampen in de grote vakantie (dit jaar 2), de kinderkampen in de grote vakantie (dit jaar 3). Meer informatie kan je vinden op de websites van de organisaties. Beide organisaties dragen bij tot meer begrip voor anderen.
We hebben om te starten ook al een reeks extra's toegevoegd aan uw blog, zodat u dit zelf niet meer hoeft te doen. Zo is er een archief, gastenboek, zoekfunctie, enz. toegevoegd geworden. U kan ze nu op uw blog zien langs de linker en rechter kant.
U kan dit zelf helemaal aanpassen. Surf naar http://www.bloggen.be/ en log vervolgens daar in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Klik vervolgens op 'personaliseer'. Daar kan u zien welke functies reeds toegevoegd zijn, ze van volgorde wijzigen, aanpassen, ze verwijderen en nog een hele reeks andere mogelijkheden toevoegen.
Om berichten toe te voegen, doet u dit als volgt. Surf naar http://www.bloggen.be/ en log vervolgens in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Druk vervolgens op 'Toevoegen'. U kan nu de titel en het bericht ingeven.
Om een bericht te verwijderen, zoals dit bericht (dit bericht hoeft hier niet op te blijven staan), klikt u in plaats van op 'Toevoegen' op 'Wijzigen'. Vervolgens klikt u op de knop 'Verwijderen' die achter dit bericht staat (achter de titel 'Proficiat!'). Nog even bevestigen dat u dit bericht wenst te verwijderen en het bericht is verwijderd. U kan dit op dezelfde manier in de toekomst berichten wijzigen of verwijderen.
Er zijn nog een hele reeks extra mogelijkheden en functionaliteiten die u kan gebruiken voor uw blog. Log in op http://www.bloggen.be/ en geef uw gebruikersnaam en wachtwoord op. Klik vervolgens op 'Instellingen'. Daar kan u een hele reeks zaken aanpassen, extra functies toevoegen, enz.
WAT IS CONCREET DE BEDOELING??
De bedoeling is dat u op regelmatige basis een bericht toevoegt op uw blog. U kan hierin zetten wat u zelf wenst.
- Bijvoorbeeld: u heeft een blog gemaakt voor gedichten. Dan kan u bvb. elke dag een gedicht toevoegen op uw blog. U geeft de titel in van het gedicht en daaronder in het bericht het gedicht zelf. Zo kunnen uw bezoekers dagelijks terugkomen om uw laatste nieuw gedicht te lezen. Indien u meerdere gedichten wenst toe te voegen op eenzelfde dag, voegt u deze toe als afzonderlijke berichten, dus niet in één bericht.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken over de actualiteit. Dan kan u bvb. dagelijks een bericht plaatsen met uw mening over iets uit de actualiteit. Bvb. over een bepaalde ramp, ongeval, uitspraak, voorval,... U geeft bvb. in de titel het onderwerp waarover u het gaat hebben en in het bericht plaatst u uw mening over dat onderwerp. Zo kan u bvb. meedelen dat de media voor de zoveelste keer het fout heeft, of waarom ze nu dat weer in de actualiteit brengen,... Of u kan ook meer diepgaande artikels plaatsen en meer informatie over een bepaald onderwerp opzoeken en dit op uw blog plaatsen. Indien u over meerdere zaken iets wil zeggen op die dag, plaatst u deze als afzonderlijke berichten, zo is dit het meest duidelijk voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken als dagboek. Dagelijks maakt u een bericht aan met wat u er wenst in te plaatsen, zoals u anders in een dagboek zou plaatsen. Dit kan zijn over wat u vandaag hebt gedaan, wat u vandaag heeft gehoord, wat u van plan bent, enz. Maak een titel en typ het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks naar uw blog komen om uw laatste nieuwe bericht te lezen en mee uw dagboek te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met plaatselijk nieuws. Met uw eigen blog kan u zo zelfs journalist zijn. U kan op uw blog het plaatselijk nieuws vertellen. Telkens u iets nieuw hebt, plaats u een bericht: u geeft een titel op en typt wat u weet over het nieuws. Dit kan zijn over een feest in de buurt, een verkeersongeval in de streek, een nieuwe baan die men gaat aanleggen, een nieuwe regeling, verkiezingen, een staking, een nieuwe winkel, enz. Afhankelijk van het nieuws plaatst u iedere keer een nieuw bericht. Indien u veel nieuws heeft, kan u zo dagelijks vele berichten plaatsen met wat u te weten bent gekomen over uw regio. Zorg ervoor dat u telkens een nieuw bericht ingeeft per onderwerp, en niet zaken samen plaatst. Indien u wat minder nieuws kan bijeen sprokkelen is uiteraard 1 bericht per dag of 2 berichten per week ook goed. Probeer op een regelmatige basis een berichtje te plaatsen, zo komen uw bezoekers telkens terug.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met een reisverslag. U kan een bericht aanmaken per dag van uw reis. Zo kan u in de titel opgeven over welke dag u het gaat hebben, en in het bericht plaatst u dan het verslag van die dag. Zo komen alle berichten onder elkaar te staan, netjes gescheiden per dag. U kan dus op éénzelfde dag meerdere berichten ingeven van uw reisverslag.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken met tips op. Dan maakt u telkens u een tip heeft een nieuw bericht aan. In de titel zet u waarover uw tip zal gaan. In het bericht geeft u dan de hele tip in. Probeer zo op regelmatige basis nieuwe tips toe te voegen, zodat bezoekers telkens terug komen naar uw blog. Probeer bvb. 1 keer per dag, of 2 keer per week een nieuwe tip zo toe te voegen. Indien u heel enthousiast bent, kan u natuurlijk ook meerdere tips op een dag ingeven. Let er dan op dat het meest duidelijk is indien u pér tip een nieuw bericht aanmaakt. Zo kan u dus bvb. wel 20 berichten aanmaken op een dag indien u 20 tips heeft voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken dat uw activiteiten weerspiegelt. U bent bvb. actief in een bedrijf, vereniging of organisatie en maakt elke dag wel eens iets mee. Dan kan je al deze belevenissen op uw blog plaatsen. Het komt dan neer op een soort van dagboek. Dan kan u dagelijks, of eventueel meerdere keren per dag, een bericht plaatsen op uw blog om uw belevenissen te vertellen. Geef een titel op dat zeer kort uw belevenis beschrijft en typ daarna alles in wat u maar wenst in het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks of meermaals per dag terugkomen naar uw blog om uw laatste belevenissen te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken uw hobby. U kan dan op regelmatige basis, bvb. dagelijks, een bericht toevoegen op uw blog over uw hobby. Dit kan gaan dat u vandaag een nieuwe postzegel bij uw verzameling heeft, een nieuwe bierkaart, een grote vis heeft gevangen, enz. Vertel erover en misschien kan je er zelfs een foto bij plaatsen. Zo kunnen anderen die ook dezelfde hobby hebben dagelijks mee lezen. Als u bvb. zeer actief bent in uw hobby, kan u dagelijks uiteraard meerdere berichtjes plaatsen, met bvb. de laatste nieuwtjes. Zo trek je veel bezoekers aan.
WAT ZIJN DIE "REACTIES"?
Een bezoeker kan op een bericht van u een reactie plaatsen. Een bezoeker kan dus zelf géén bericht plaatsen op uw blog zelf, wel een reactie. Het verschil is dat de reactie niet komt op de beginpagina, maar enkel bij een bericht hoort. Het is dus zo dat een reactie enkel gaat over een reactie bij een bericht. Indien u bvb. een gedicht heeft geschreven, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze het heel mooi vond. Of bvb. indien u plaatselijk nieuws brengt, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze nog iets meer over de feiten weet (bvb. exacte uur van het ongeval, het juiste locatie van het evenement,...). Of bvb. indien uw blog een dagboek is, kan men reageren op het bericht van die dag, zo kan men meeleven met u, u een vraag stellen, enz. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
WAT IS DE "WAARDERING"?
Een bezoeker kan een bepaald bericht een waardering geven. Dit is om aan te geven of men dit bericht goed vindt of niet. Het kan bvb. gaan over een bericht, hoe goed men dat vond. Het kan ook gaan over een ander bericht, bvb. een tip, die men wel of niet bruikbaar vond. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
Het Bloggen.be-team wenst u veel succes met uw gloednieuwe blog!
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
