Een zonnige vrijdagavond, met veel wind en hoog water. Genoodzaakt om op zacht zand te spelen heet dat dan! Met 6 kwamen we samen rond 19u30 om de aftrap te nemen. De teams werden netjes per kleur verdeeld. Rood tegen alles wat niet rood is. Tom & Koen hadden zelfs hetzelfde wedstrijdtenue uitgekozen om de tegenstand geen excuus op foute passes te kunnen geven. Arne rekende op de naam van Kompany om te flitsen. Als tegenstanders werden Vince, Arthur & Bart ook samen in een team gedropt. Een erg evenwichtige verdeling.

xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 

Na goed 10 minuten voetballen, werd de uitspraak over een blessurevrije seizoenstart voor Tom teniet gedaan. De enkel bleek ernstig verzwikt. Even op adem komen dacht Tom en telepathisch bracht hij Dimi op de hoogte over de man-minder-situatie. Nog geen minuut later (die nieuwe bedrijfswagens van Rentokill hebben duidelijk geen snelheidsbeperking...) stond onze invaller klaar voor de strijd... in het rood. Ook dat had Tom blijkbaar doorgeseind...

De score ging gelijk op tot halverwege. Tom achtte zich ondertussen weer speelklaar en nam terug plaats in doel. Met 4 tegen 3 dan maar. Bart vloekte luidop in zichzelf, Arthur knokte voor elke vierkante centimeter en Vince liep de longen uit zijn lijf. Een groot contrast met de tegenstander waar er wel eens een gaatje viel in de verdediging, kansen op een open doel gemist werden, en de benen al eens geraakt. Laat het ons zacht verwoorden door te stellen dat de fair-play beker geen topic was. Uiteindelijk wist het triumviraat een kloofje te slaan tot 9-7 en matchpunt. Maar het was nog te vroeg om te gaan drinken zei Koen Het voorstel om tot 15 te spelen werd afgewezen. Bijgevolg werd de score tot 9-9 gebracht. 2 doelpunten verschil moesten een winnaar aanduiden. Bart kreeg dorst en leidde zijn team naar de 3 punten als eenvoudigste oplossing.

Een franstalige scout had het hele gebeuren gevolgd en bood ons prompt aan om een handdoek te ontlenen. Dat kan tellen...

Arne & Arthur gingen meteen naar huis en aangekomen in de casa del mar was de ober van dienst, niet echt van dienst. Dat zijn Nederlands nog net voldoende was om de bestelling op te nemen, namen we er nog bij, maar de wachttijd die zich eerder bij een dokter voordoen dan in de horeca was er voor Bart teveel aan. Nadat Tom ons ook al vervroegd verliet bleven Dimi, Vince en Koen over. Met nog een frietje, milkshake en wat bier zonder schuim, werd de avond afgesloten.

Vince 15

Bart 14
Tom 12
Nicolaï 11
Koen 10
Arne 7
Zander 7
Thomas 5
Toon 5
Dimi 5