Een ideale voetbalavond werd niet vertaald in een grandioze
opkomst. Ondanks verwoede pogingen om nog velen uit hun kot te krijgen, kreeg
Koen slechts 2 kompanen aan de aftrap, en 2 supporters op de banken (Wendy
& Lynn). Blessures en TAZ waren de boosdoeners deze keer. Over een
ploegverdeling moest dus niet lang gedacht worden. Koen mocht op zijn eentje
verdedigen, aanvallen, afwerken en af en toe een bal halen. Dit zou in theorie
een waardige tegenstander zijn voor Toon en Niels. De eerste dribbel die Koen
uit de voeten schudden ging meteen vlotjes tussen Toon zijn beentjes. Dat de
bal er vervolgens niet inging en het 5 minuten later 3-0 was voor het duo, deed
niets af aan het leedvermaak. Koen was bij momenten meer bezig met het
panna-klassement dan met de wedstrijd, en zo werden enkele balverliezen
genadeloos afgewerkt. Desondanks bleef de schade steeds beperkt tot een
achterstand van een viertal eenheden. Bij een 12-8 tussenstand viel de
beslissing om tot 25 te spelen. Zo hoopte Koen alsnog een inhaalmanoeuvre a la
vorige week te realiseren. Maar deze keer kwam er geen hulp uit het binnenland.
Toon en Niels bleven erg vlot scoren; in de korte hoek, na een dubbele pass, na
een counter, als er een klassement voor topscorers zou zijn, konden ze beiden
gouden zaken doen! Maar na een laatste stuiptrekking van Koen waar hij 3x na
elkaar scoorde en de stand nog naar 21-18 bracht, deden ze in het gewone
klassement ook een gouden zaak. Het beste hield Koen voor het laatst, want zijn
laatste doelpunt was veruit het mooiste en geniaalste wat de avond te bieden
had. (Al zeg ik het zelf!) Even later hielden we het voor bekeken bij 25-19. 44
doelpunten op 1 avond is niet slecht, en dat verdiende verfrissing. Wendy, Toon
& Koen namen plaats op het terras van de Casa del mar. Een 20 tal minuten later
bracht de blauwe maan ons een ongeziene en onverwachtse bezoeker! Niemand
minder dan Dominique (jawel, diegene waar een speler van standard naar genoemd
is!) trippelde over de zeedijk. Toen ze ons in gaten kreeg was de keuze snel
gemaakt en schoof ze mee aan tafel. Na een coupe vanille met aarbei ijs aan 5
euro, en de ober die voortijdig afrekende omdat hij ging stoppen met werken,
was het voor ons tijd om te stoppen met drinken. Rond de klok van 22u19 ging
het gezelschap uiteen, de ene helft naar huis, en de andere helft naar het
vuurwerk.
Na een weekje platte rust, werd het strand van Mariakerke
opnieuw bevolkt door een aantal sportievelingen. De Facebookpagina gaf slechts
3 aanwezigen aan, waarvan er uiteindelijk slechts 2 ook effectief zouden komen
opdagen. Gelukkig waren er ook nog 5 andere die onverwachts op het appel
verschenen.
Met de kanaalrat die volgens buienradar al rond 20u ons in
de nek zou vallen, werden snel de ploegen verdeeld. Ploeg A bestond zo uit
Nicolaï, Tom, Pieter en Arne. Bij ploeg B werden Steffi, Niels & Koen geselecteerd,
met het idee erachter dat de toevoeging van Jasper zowel het numerieke, als het
niveau in evenwicht zou brengen.
Het veld was deze keer geen biljartlaken, maar eerder een
Afrikaanse landweg. Zo kon er opnieuw hard aan de fysiek gewerkt worden.
Na een blitzstart van team A stond het snel 2-0. De motor
van team B moest duidelijk nog wat warm lopen, en even later begon dat
effectief te gebeuren met de 2-2 op het ingebeelde scorebord. Met in het
achterhoofd het idee dat Jasper nog zou opdagen, was het voor Niels, Koen en de
sterk keepende Steffi een kwestie van de schade te beperken. Toen na een half
uurtje er reeds 7 in het mandje lagen was de hoop op versterking vervlogen.
Uiteindelijk werd er beslist om tot 15 te spelen. Pieter kon als draaischijf
van zijn team de man meer situatie voldoende inschatten om Arne, die opvallende
productief was, en Nicolaï hun namen op het (nog steeds denkbeeldige) scorebord
te laten zetten. Door het vele loopwerk werd er geroteerd bij team B. Steffi
ging als aanjager voorop in de strijd, terwijl Niels van achteruit probeerde de
driekhoekjes uit de verf te laten komen. Het evenwicht werd pas vanaf een 12-7
stand helemaal hersteld. Een verdwaalde toerist kwam afgesloft en vroeg als hij
mocht deelnemen aan ons prestigieuze competitie. Na een kleine ondervraging
over zijn kwaliteiten werd beslist dat hij Jasper zijn plaats mocht
innemenin team B. Ondanks dat hij maar
een beetje kan voetballen en bij een kleine ploegje niet ver van Westerlo
speelt, schoot het niveau van team B plots omhoog. De tot dan toe sterk keepende
Tom, had plots zijn handen vol (figuurlijk). De score evolueerde snel, en bij
de eerste regendruppels was de ommekeer compleet: 14-14 en winning goal. Beide
ploegen kregen kansen om het af te maken, maar de spanning was te groot om de
bal in het kader te krijgen. Uiteindelijk kreeg Koen na een kort genomen
hoekschop te veel ruimte om uit te halen, en de troepen richting Casa del mar
te trappen. Zo graaide Steffi haar eerste driepunter binnen en blijft Niels met 6/6 ongeslagen. Koen krijgt opnieuw de top 3 in het vizier, en de toerist kreeg een schop onder z'n gat van ploeg A.
Eenmaal binnen volgde er buiten een wolkbreuk, en aan onze
tafel kaas, salami, frieten, smoothies en frisdrank in alle smaken en kleuren.
De avond werd afgesloten met een vreugdedansje na het verlies van Club Brugge,
en zo was iedereen tevreden.
Hallo, een beetje onwennig voor mijn eerste verslag. We
vatten de wedstrijd aan met Arne, Laï, Chesney en mezelf. Arne en
Chesney waren gebrand op revanche, na de onwaarschijnlijke nederlaag van
vorige week, dus besloten ze de krachten weer te verenigen en samen de
strijd aan te gaan tegen Thomas. Ditmaal geflankeerd door Laï. Met
enige vertraging ging de wedstrijd van start, want enig Grieks orakel
(nee, niet Delphi) voorzag een extra speler. Maar zoals zoveel misgaat
tegenwoordig in Griekenland, kwam daar uiteindelijk niets van in. Een
beetje naar hetzelfde stramien van de vorige week kwamen Arne &
Chesney weer vroeg in de wedstrijd op achterstand, maar was ook dit keer
weer slechts van korte duur. Enigszins geholpen door een stevige
zijwind, hune stevig doelkader en hun fantastisch verdedigend werk,
bracht hun fysieke superieuriteit hen tot een verdiende 9-6. Wat dan
ook de heikele vraag naar voor bracht: Tot 10 of tot 15? Was het hun
gekrenkte eer? Was het hun strompelend kortetermijngeheugen? Was het de
aanblik van de afgepeigerde tegenstanders? Of gewoonweg overmoed? Wie
zal het weten. Tot 15! klonk het meesmuilend (=een langvergeten woord,
maar toch zo mooi! opzoeken die handel, zou ik zeggen) Ach ja...de rest is geschiedenis zeker... Niets
is sterker dan een gewonde tijger in de hoek gedreven door
bloeddorstige Khrisna's. Verheven naar een hoger echelon, door de nimmer
aflatende spionkop, was zelfs "tot 10" een maat voor niets geweest voor
Arne & Chesney. Van 9-6 achter, via 9-10 naar 11-15. Als een Moses
door de zee spleet Laî, keer op keer de verdediging open en liet vriend
en vijand vertwijfeld de haren uitrukkend achter. O Egidius, wer bistu
bleven? Safe the best for last, moet onze Anglofiele vriend gedacht
hebben. De feiten zijn er: een uiterst aangename wedstrijd met een
schitterend plot en een verrassend einde. Is dit de voorbode van het
komende KVO-seizoen? Laten we hopen. Thomasa
Publiek; Koen & Wendy 3e time: Stefanie, Toon & Katelijne
Vrijdag voetbaldag, toch als het over het professionele strandvoetbal aan Koens cabine gaat; geen gezever over hoe de ploegen worden verdeeld => de wet der logica zei dat er in het ene team drie spelers zaten en in het andere ... ook drie. Maar wie bracht de drie punten mee naar huis? De eerste twee goals werden door Tom ge-incasseerd, na een uitstekende combinatie tussen Nicolaï en Pieter. Maar zoals het spreekwoord zegt: goed begonnen wil niets zeggen over het vervolg van de match. Omdat je voornaam met een T moest beginnen om te mogen keepen, verdedigde Toon de andere netten, maar vergat dit eventjes, waardoor het niet veel later 2-2 werd en in de loop van de match nog veel gelijkopgaande tussenstanden. Daarna volgden: ballen op plaatsen, waar je liever geen bal tegen krijgt, slidings van Arne, een door de afwezige arbiter niet geziene groteske schwalbe van Toon, het gemis aan ballenjongens en zoveel meer. Suspens alom maakte het 8-8 en niet zoveel later 9-8. En dan kwamen de uitvluchten..... Arne opperde: we spelen tot 15, casa del mar protesteerde: we spelen tot 10. Tom kwam met het idee dat er met twee goals verschil moest gewonnen worden en dat Pieter niet mocht scoren. Terwijl Nicolai de voorstellen de grond inboorde, maakte hij zelf alle voorstellen nietig door te antwoorden op het veld. NIcolai legde de eindstand vast 10- 8 Het verliezende team van Chesney, Tom en Arne droop met 1 puntje af, terwijl de rest zich afvroeg waarom. Er moet toch niet getrakteerd worden als je verliest?! Het winnende team van Toon, Pieter en Nicolai ging met drie punten en een overwinningsdrank (smoothie, die zelfs niet eens op de kaart stonden) hun winst vieren.
Het is vrijdagavond, halfacht. Terwijl de hitte van de middagzon nog nazindert, duiken vier sportievelingen naar goede gewoonte op aan het strand van mariakerke voor hun wekelijkse pot voetbal. De vier dapperen van deze week zijn Pieter, Arne, Nicolaï en Chesney. Nauwelijks heeft iedereen het zand betreden of Pieter besluit om zich niet op te warmen, maar wel af te koelen door even in de zee te duiken. Niet veel later zal dit echter zijn vruchten afwerpen, want Pieter begint met een fris en helder hoofd aan de match. Na een korte blik op ieders kwaliteiten wordt beslist dat Pieter en Nicolaï (team P&N) het zullen opnemen tegen Chesney en Arne (team C&A). De eerste kans is voor de mannen van C&A, want Chesney vliegt er meteen in en met een snelle pirouette zet hij Pieter op het verkeerde been, waarna hij de bal centraal in doel knalt. Niet veel later toont Nicolaï dat hij stilaan in vorm begint te komen door beheerst af te werken na een snelle actie van Pieter. Het tempo ligt in de aanvang van de match verschroeiend hoog want enkele ogenblikken later slaagt Arne er in om een lage voorzet van Pieter te onderscheppen en alleen op het doel af te stormen. Niemand in de buurt om Pas op, je bent alleen! te roepen en dus verdwijnt de bal deze keer wel keurig in doel. De voorsprong van C&A is echter van korte duur, want team P&N drijft het tempo nog wat op en scoort drie keer snel na elkaar, dankzij mooi samenspel. Na goed een halfuur wordt de aandacht van de spelers echter afgeleid door donkere wolkenmassas die beginnen samen te pakken boven Middelkerke. Als niet veel later de eerste bliksemschichten het strand verlichten beginnen de spelers zich toch wat ongerust te maken. Arne is minder bezorgd om neergebliksemd te worden, want hij herinnert Nicolaï er aan dat bliksem altijd het hoogste punt zoekt. Nicolaï ziet echter in de verte iemand op de golfbreker lopen met een ijzeren staaf, waarna hij de opmerking van Arne negeert. De match gaat ondertussen verder op en neer, waarbij de meeste kansen afgewerkt worden door team P&N. Bij een 11-6 stand gaan de hemelsluizen dan plots open en nu ook het onweer zich recht boven het speelveld bevindt, wordt snel beslist de match stop te zetten wegens overmacht. Pieter en Nicolaï claimen de overwinning, waarna de vier het op een spurtje zetten en de strandcabine invluchten, met het idee even te schuilen voor het noodweer. De regen blijft echter onophoudelijk op de cabine beuken. Een spel kaarten heeft niemand van de vier bij zich, maar gelukkig heeft Chesney zijn slimme telefoon bij. Er wordt dan ook meteen onderzocht of het mogelijk is de livestream van Wales-België op te zetten. Zo ver komt het echter niet, want tien minuutjes later houdt de regen eindelijk op en wordt er koers gezet naar de Casa del mar. Na het kiezen van een strategisch plekje dicht bij de televisie wordt de match van onze duivels met argusogen gevolgd. Wanneer niet veel later Katelijne er nog bij komt zitten, blijkt het niveau van het gezelschap een paar latten hoger te liggen dan dat van de de duivels. Zo werd alweer een memorabale vrijdagavond in stijl afgesloten. Wij kijken alvast uit naar volgende week, u toch ook?
Afgelopen vrijdag was het alweer de zevende speeldag van het seizoen. De afkomst was niet overweldigend. Slechts vijf mensen waren op de afspraak. Arne en Pieter besloten het samen op te nemen tegen Dimi, Toon en Nicolaï. Deze laatste had er goede hoop in om deze avond eindelijk eens wat punten te verzamelen en aldus met een driepunter huiswaarts te trekken. Met een gemotiveerde 'we zullen die man meer situatie eens goed benutten' probeerde hij zijn teamsleden te motiveren. Helaas bleken de doelpalen (drie maal) daar anders over te beslissen zodat het duo het uiteindelijk met 10 - 8 wist te halen. Het team van Dimi, Toon en Nicolaï mocht zich op hun beurt tevreden stellen met de fair play prijs. Ze wachtten telkens keurig tot team Pirne terug was gekeerd naar hun eigen speelhelft alvorens een nieuwe aanvalsgolf op te zetten.
Vince was ondertussen aangekomen en dat was het teken dat de derde time kon starten. De smoothies werden uitvoerig getest en goed bevonden. Net als de bediening die ook deze keer terug helemaal oké was. (Jawel, de wonderen zijn de wereld nog niet uit).
De weersomstandigheden deden 's middags niet vermoeden dat er 's avonds enige mogelijkheid tot voetballen zou zijn. Harde rukwinden en stevige regenvlagen teisterden onze kust. Maar kijk, de weergoden bleken de vrijdagavondsjotters andermaal gunstig gezind want tegen kwart na zeven werden de grijze onweerswolken ingeruild voor een flauw zonnetje en even later nam ook de wind een tijdelijke rustpauze. Bijgevolg mocht Mariakerke bad opnieuw 7 sportievelingen verwelkomen. Omdat Thomas nog steeds in een Gantoise droom leefde, stelde hij voor om een indeling te maken op basis van kleur en speelden de blauwe en witte tegen de rest. Hiermee maakte hij het voor zichzelf wel wat moeilijker want daardoor kwam hij in een man minder situatie terecht. Gents vertrouwen (of was het overmoedigheid) deed hem vermoeden dat hij ook dit varkentje wel even kon wassen. Dat was echter buiten Koen gerekend die zijn team coachte als geen ander waardoor hij samen met Dimi, Arne en Nicolaï een stevig blok vormde waar geen doorkomen aan was. Enkel een mindere dag in het afwerken zorgde ervoor dat zijn team na een half uur voetballen slechts 2 - 0 voorstond.
Thomas had ondertussen al door dat er met een drie tegen drie situatie een veel grotere kans op winst was en met een tactische kramp verdween hij dan maar richting de cabine, waar Lynn en Wendy als ware ploegdokters zich over hem ontfermden. Arne veranderde van team en het spel ging vervolgens mooi op en neer. Beide teams wisselden mooie acties af met reusachtige missers. Ondertussen kwamen de wind en de vermoeidheid steeds meer opzetten en snakten de spelers achter een vierde time. Uiteindelijk slaagden Pieter, Arne en Niels erin om, na maar liefst twee uur voetbal, het laken naar zich toe te trekken en op deze manier ook Thomas op een driepunter te trakteren.
Als afsluiter trokken we naar de Casa del Mar alwaar ook Toon en Stefanie een puntje kwamen scoren. Op naar de volgende!
Het nieuwe voetbalseizoen kende alvast een verrassende start. Dimi stond na twee speeldagen aan kop met het maximum van de punten. 6 enthousiastelingen wilden hem afgelopen vrijdag alvast het vuur aan de schenen leggen. Maar voorlopig maakten enkel Pieter en Koen een kans om op gelijke hoogte te komen. Het seizoen is echter nog lang en het is dus maar de vraag of Dimi zijn hoge niveau zal kunnen aanhouden.
Omdat buienradar de bui al zag hangen werd besloten om de goaltjes in spoedtempo op te bouwen. Ondanks dat ze week na week sneller in elkaar zitten, kijkt de spelersgroep toch vol verwachting uit naar de opbouw van de cabine zodat nog sneller gestart kan worden met het voetballen, want daar komen we uiteindelijk voor.
De teams werden verdeeld naar gelang de kledij. Zo namen de voetbaltruitjes het op tegen de rest of met andere woorden Pieter, Arne en Dimi tegen Wendy, Koen en Nicolaï. De match was echter nog maar goed uit de startblokken geschoten toen Toon de troepen kwam vervoegen. Een klein onevenwicht ontstond waardoor Arne even later van team wisselde. Niet geheel naar de zin van Pieter die kort daarop uitpakte met een enorme knal op doel om zijn frustratie even af te reageren. De doelvrouw ranselde de bal uit haar doel maar bezeerde zich bij deze knappe tussenkomst. Ook Koen kon het aan de overzijde niet laten om af en toe even op doel te knallen. Hij wisselde mooie doelpunten af met ballen die vooral dienden om de conditie van een aantal medespelers op te krikken.
Voor de allereerste keer in de vrijdagavondgeschiedenis bleek buienradar het niet volledig bij het rechte eind te hebben of waren de goden ons toch gunstig gezind? Wat er ook van zij. De hemelsluizen hielden de kraan dicht tot na het laatste fluitsignaal. Toen de 10 - 8 eindzege voor team Wendy - Koen - Arne - Nicolaï een feit was vielen de eerste druppels uit het wolkendek. Tijd om de Casa del Mar op te zoeken. Tot op heden nog steeds de place - to be in Oostende...
