17/10/2009

RIP VDB

Frank Vandenbroucke, de wielrenner wel te verstaan, is niet meer. Hij is maandagavond op zijn

hotelkamer heengegaan enkel in het gezelschap van wat insuline, stilnoct en wat pillen. Amper

34 levensjaren achter de rug, en eigenlijk al zo oud. De wonderboy heeft menig harten ontroert,

maar heeft ook veel levens in rep en roer gezet. Hij leefde veel sneller als iemand anders. Op zijn

negentiende werd hij al profcoureur, om op zijn vierentwintigste zijn grootste successen te boeken.

1999 was echt het topjaar van VDB. Hij won Luik-Bastenaken-Luik, de Omloop het Volk, hij won

2 ritten in de Vuelta voor zijn geliefde Sarah Pinacci en hij werd met een gebroken pols zevende op

het wereldkampioenschap. Hij had ondertussen na een prachtige solo de Scheldeprijs, Parijs-Brussel,

de Ronde van Oostenrijk, Parijs-Nice en vele andere mooie overwinningen en ereplaatsen binnen-

gerijfd. De knaap is nog maar 24. De wereld ligt aan zijn voeten, daar moest hij voor boeten.

In 1999 reed hij voor het Franse Cofidis, waar hij in contact kwam met drugs en andere sinistere

middelen. Hij ging om met dopingdokter Bernard Sainz en de pers liet hem niet met rust. Hij was

opgejaagd wild en had op de koop toe een niet echt sterk karakter. Het werd een pijnlijke episode

sinds 1999. Eigenlijk heeft hij tien jaar te lang geleefd. Welke vernederingen, depressies,

echtscheidingsperikelen en andere drugsproblemen heeft doorzwommen, kan niemand tien jaar lang

volhouden. Maar hij was, wie hij was, het was een kind van de goden.

De vergelijkingen zijn treffend. Hij doet hetzelfde als zijn voorbeelden, maar toch net dat tikkeltje

beter. Jezus werd 33, VDB 34. Pantani was 34 toen hij stierf, VDB hield het een paar maanden langer uit.

Het kan geen toeval zijn. Het was inderdaad geen makkelijke jongen, maar zoals vele kennissen zeggen

over hem:"Je kan er niet kwaad op zijn en zeker niet op blijven." Vele supporters zullen nu in rouw zijn,

vele mensen in diepe shock, dat voor iemand, waar alle deuren voor openstonden, toch zo plots kunnen

dichtklappen en dat de gevolgen navenant zijn. Speculeren over de doodsoorzaak doe ik niet, vermits

zoiets enkel moet geweten worden door de naasten, waar ik overigens mijn medeleven aan betuig.

MVG.