Op de foto zie je links Yitzhak Rabin, in het midden Bill Clinton en rechts Yassar Arafat. Morgen is het 15 jaar geleden dat Rabin vermoord werd. Op 11 november is het 6 jaar geleden dat Yassar Arafat stierf. Samen ontvingen ze in 1994 de Nobelprijs voor de vrede. Het geeft een raar gevoel dat onze vredespelgrimage ons tussen deze 2 data naar Israël - Palestina voert. Zo dadelijk richting Zaventem en vannacht komen we aan in Tel Aviv. Vanaf morgen komt er nieuws uit Jeruzalem. Tot morgen!
Het zijn hectische dagen geweest. Vrijdagavond stak er een gezondheidsprobleem de kop op. Morgen nog 1 onderzoek en daarna naar Zaventem. Het dringt tot me door dat het loslaten van mijn gezin niet zo eenvoudig is. Mijn tas staat klaar, mijn vliegtuigticket is geprint. Het aftellen kan beginnen.
Het is herfstweer buiten. Niets is mooier dan de seizoenen. Elk seizoen heeft zijn kenmerken, laat dat in herfst regen zijn. Dit weer geeft mensen de gelegenheid om samen iets te doen. Gaan wandelen? , een gezelschapspelletje spelen, op bezoek gaan,... Tijdens het weekend wordt er ook tijd gemaakt om gelovig samen te zijn. Islamieten komen op vrijdagnamiddag samen in de moskee voor het vrijdaggebed. Joden vieren elke week de sabbat, die begint op vrijdag na zonsondergang. Op sabbatmorgen gaan ze naar de synagoge. Christenen komen op zaterdagavond of zondag samen om eucharistie te vieren. Mijn gedachten dwalen af naar Jeruzalem: een heilige plaats voor joden, christenen en islamieten...
Hierboven zie je een foto met een stukje van de Tempelberg. Op de foto zie je de klaagmuur. Dit is de westelijke muur van de tempel. Deze muur is belangrijk voor de joden. Op de achtergrond blinkt de gouden koepel van de rotskoepel, belangrijk voor islamieten. Niet ver van deze plaats bevindt zich het zaaltje waar het laatste avondmaal gehouden werd, belangrijk voor christenen.
In alle godsdiensten gaan gelovigen op bedevaart. Zij komen samen op bijzondere plaatsen om te bidden. Op 4 november zal ik in Jeruzalem zijn. We zullen aan de klaagmuur samenkomen en luisteren naar de verhalen van Palestijnen en Israëli in Jeruzalem. Ik kijk er naar uit: christenen, islamieten en joden samen op de Tempelberg. Dit is de plaats waar het voor onze aartsvader Abraham ook begon.
10 jaar geleden schreef Karel Vanspringel voor de Vlaamse Vredesweek het boekje Bram en Malika. Het is het verhaal van Bram die voor een gewonde duif moet zorgen. Momenteel lees ik met mijn leerlingen uit 1B dit verhaal. Vandaag lazen we dat Malika een meisje was dat omkwam in een Palestijns vluchtelingenkamp. En dat ze eigenlijk een engel was die geen afscheid kon nemen. Ze had nog één taak: voor ze afscheid nam van haar leven, moest ze iemand vinden die haar levensdroom moest verder zetten. Ze vond Bram. Hij belooft om haar droom te vewezenlijken.
Vandaag stond leerstof over Anne Frank op het programma. Het is verbazend hoe dit jonge meisje indruk maakt op de leerlingen. Ze stellen vragen over het achterhuis, haar dagboek, de concentratiekampen.. En dan merkt een leerling op: " Als de Joden zelf zoveel angst en verdriet hebben gekend, waarom doen ze dan zo onverdraagzaam? Het enige wat ik zeggen kan, is: de geschiedenis herhaalt zich...
Voorbije donderdag maakte ik kennis met Roger Vanhoeck. In 2008 maakte hij dezelfde reis als onze groep binnenkort zal maken. Zijn reiservaringen goot hij in een jeugdboek. Vluchten houdt me sinds donderdagavond in zijn greep. Het is het verhaal van de onmogelijke liefde tussen Musa en Rachel. Ondertussen weet ik dat vele Palestijnen en Israëli dromen van een misschien onmogelijke vrede....
Klaagmuur en Rotskoepel in Jeruzalem
