Tervuren als zodanig ontstond aan het einde van de Middeleeuwen, aan het riviertje de Voer. Vanaf dan zou het een interessante en roemruchte geschiedenis kennen, waarin Koningshuizen en adel een voorname rol spelen. De mooie en groene gemeente ligt aan de zuidoostkant van Brussel. Van oudsher het meer chique en welvarende gedeelte van de agglomeratie. Aan de zuidkant wordt de gemeente begrensd door het fameuze Zonienwoud, sinds jaar en dag verreweg de belangrijkste natuurlijke troef van Brussel en de verre omtrek. Aan de oostkant ligt het Park, zwanger van sporen uit het vorstelijke verleden, met daarin als hoofdattractie het Museum voor Midden Afrika (zie foto hierboven). In het westen vinden we de historische golfbaan Ravenstein, en ten noorden van het centrum liggen de oude aristocratische villawijken doorlopend in de gemeente Wezembeek-Oppem. De gemeente Tervuren is een vrij uitgestrekte gemeente. Ze bestaat uit verschillende woonwijken. Het centrum heeft zich uitsluitend naar de westelijke en zuidelijke kant ontwikkeld. Dat is bijzonder. Door de speciale omstandigheid dat De ommuurde Warande grenst direct aan de Markt van Tervuren. Deze speciale omstandigheid heeft er voor gezord dat Tervuren zich op een "onnatuurlijke" manier niet heeft kunnen ontwikkelen richting de Warande. Op deze manier is ook de vorm van een kern ontstaan die zich door deze natuurlijke situatie onderscheidt van de doorsnee landinwaarts gelegen stad uit dezelfde periode. Het park fungeert als een soort van natuurlijke barriere zoals elders een zee, berg, of brede rivier dat kan zijn. Het centrum van Tervuren is vanaf de historische panden in de buurt van de Markt verder geexpandeerd met een ouder gedeelte dat bestaat uit woningen die hoofdzakelijk aan het einde van de 19e eeuw, begin van de 20e eeuw zijn gebouwd. Het stratenpatroon uit de Middeleeuwen is hierbij intact gebleven. Doordat Tervuren lang functioneerde als een op zichzelf staande entiteit vinden we in het centrum een grote variatie aan woningen. De straten tussen de Tervurenlaan en de Brussselsesteenweg bestaan uit veeleer imposante meesterwoningen. Hoe verder we naar de kern gaan, hoe meer de woningen een stuk kleiner en eenvoudiger worden. Maar ook hier zijn architectonische juweeltjes te vinden. Het grootste deel van deze woningen is goed onderhouden en mooi en op authentieke wijze gerenoveerd. Het levert een zeer verzorgde impressie van de dorpskern op.
Wat Tervuren absoluut uniek maakt in de grote agglomeratie Brusssel is de ideale ligging. Aan de zuidkant dus het Zonienwoud, een van de mooiste bossen van Noordwest Europa, aan de oostkant letterlijk een majestueus park . In het noorden de villawijken van Hoogvorst en Wezembeek-Oppem, en direct aan de westgrens de vermaarde golfbaan Ravenstein . Ingeklemd tussen het groen en in de schaduw van de Europese hoofdstad Brussel. In tegenstelling tot veel Vlaamse gemeenten is er in Tervuren geen sprake van de zo typerende lintbebouwing, maar heeft zij een echte oude kern. Dankzij Leopold II fungeert de mooiste boulevard van de Benelux, de Tervurenlaan, als een grandioze bypass voor het centrum. De Tervurenlaan brengt de reiziger via een bosrijk trace en met aan weerszijden grote en stijlvolle stadsvilla's, tot in het centrum van Brussel. In tegenstelling tot de zuidelijke wijken van Brussel, en de zuidelijke rand, is de Ring in een paar minuten te bereiken, en zijn dus de aansluitingen op alle autosnelwegen uitstekend. Een tramlijn verbindt Tervuren met Brussel. De tram komt tot aan metrohalte Montgomery, een belangrijk knooppunt in Brussel-Oost. De luchthaven bevindt zich een 12 kilometer ten noorden van Tervuren, en is via de Ring uitstekend bereikbaar. De lokatie van Tervuren als geheel is onovertroffen. Er is geen andere gemeente in de rand van Brussel die hetzelfde pakket lokationele voordelen met zich meebrengt. Kraainem en Wezembeek liggen weliswaar iets dichter bij Brussel maar weer verder van het Zonienwoud, en hebben geen serieuze en aantrekkelijke kern en overlast van de zware infrastructuur van de Ring of de Luchthaven. De concurrenten van Tervuren aan de zuidzijde van Brussel zoals Sint Genesius Rode, Beersel, Waterloo, Braine l'Alleud, Lasne, en Hoeilaart hebben niet zo'n aantrekkelijke kern en zijn aanmerkelijk minder goed ontsloten. Voor een dieper onderzoek: De vergelijking met andere gemeenten.
De officiele taal in Tervuren is het Nederlands. Tervuren ligt immers in het Vlaamse landsgedeelte van de staat Belgie. De taal van het bestuur, gemeentediensten en de administratie is dus officieel het Nederlands. In de stad zelf zul je veel meer talen buiten het Nederlands horen. een behoorlijke dosis Frans, misschien nog wel meer Engels, maar ook Italiaans, Duits, Pools, Spaans, en Portugees. Het Engels is hard op weg om in Tervuren het Frans als tweede taal in te halen. Een ontwikkeling vergelijkbaar met Kraainem waar het Engels begin deze eeuw het Nederlands als tweede taal wist te verdringen. Het Engels heeft als communicatiemiddel met veel Nederlandstalige autochtone bewoners het voordeel dat het een neutrale plaats inneemt in het altijd sluimerende taalconflict en alle gevoeligheden die hiermee gepaard kunnen gaan. Het moet gezegd dat in een welvarende gemeente die door veel hoogopgeleide en veel verdienende lieden wordt bewoond, de spanning tussen de taalgroepen op een veel lager niveau ligt, dan in andere gemeentes elders in de Rand die een hele andere sociale context kennen. Ook het feit dat Tervuren een veel evenwichtiger taalmix kent waarbij er veel meer talen een plaats hebben dan alleen de twee hoofdtalen van Belgie zorgt ervoor dat eventuele tegenstellingen nauwelijks een kans krijgen. De tendens voor de komende decennia is dat het gebruik van het Nederlands , maar ook het Frans, als thuistaal significant zal gaan afnemen. Anderszijds is het ook heel wel mogelijk dat rijke (al dan niet gepensioneerde) Vlamingen, Tervuren als ideale uitvalsbasis naar Brussel, gaan ontdekken, en zich daar ook daadwerkelijk gaan vestigen. Een verschijnsel dat we eerder hebben gezien in Knokke-Zoute aan de Belgische kust. Met een dergelijke ontwikkeling zou dan weer een andere, voor sommigen onverwachte, demografische realiteit ontstaan.
Nog 45 % van de jonge gezinnen met kinderen hebben het Nederlands als moedertaal (2007). Dit percentage blijft dus dalen, omdat Tervuren elk jaar meer internationaliseert. Het internationaliserings-proces kwam pas goed op gang na het begin van de jaren '80 toen veel expats en eurocraten Tervuren als ideale vestigingsplaats begonnen te ontdekken. En in hun kielzog komen de avonturiers en ondernemers, aangetrokken door de relatief makkelijke toegang tot de Belgische staat, de lage prijzen van het onroerend goed vergeleken met vergelijkbare lokaties elders in de wereld, de hoge kwaliteit van wonen, en de commerciele mogelijkheden die ontstaan door de sterk toegenomen groep welvarende internationals met hun specifieke vraag naar bepaalde diensten en produkten. Meer hierover bij de linksonroerend goed en leven in Tervuren.
Tervuren is de gemeente waar het het aangenaamst leven is in Belgie, zo stelde het gerenomeerde weekblad "Knack"' vast aan de hand van 31 statistische variabelen. Deze variabelen worden geacht een leefbaarheidsindex vast te stellen en werden opgesplitst in vier deelgebieden: de kwaliteit van de real estate , het leefmilieu (bossen, open ruimten), de socio-economische toestand (werkgelegenheid, deeltijds werken) en de beschikbaarheid van diensten (stations, ziekenhuizen). De lokatie van Tervuren bleek ook hier een grote troef, want de gemeenten die het leefbaarst zijn, hebben de voordelen van de nabijheid van een stad, maar niet de nadelen. Of Tervuren ook daadwerkelijk de meest aangename vestigingsgemeente is, hangt heel erg af van de individuele wensen en voorkeuren . Ook is dit moeilijk aan te duiden omdat het vestigingsklimaat per wijk verschilt in Tervuren. Een gezin met kleine kinderen zal andere woonwensen hebben dan een huishouden zonder kinderen en twee inkomens.
Kortenberg is een plaats en gemeente in de Belgische provincie Vlaams-Brabant. De gemeente telt ruim 18.000 inwoners.
Geschiedenis
Op het grondgebied van Erps-Kwerps is een Romeinse villa opgegraven. Tevens vond men op de site een begraafplaats van de Franken.
In 1095 erkende Gualgericus, bisschop van Kamerijk, het bestaan van de religieuze gemeenschap op de Curtenbergh. Daarom wordt 1095 als stichtingsdatum van Kortenberg aanvaard. De kloosterlingen verhuisden in 1222 van de heuvel (de Curtenbergh) naar het dal aan het Minneveld waar nu nog steeds de Abdij van Kortenberg is gevestigd.
Van oudsher is het de woonplaats van de Heren van Cortenberg, die een belangrijke rol speelden in de geschiedenis van het Hertogdom Brabant. Erps was, zeker sinds 1286, de hoofdplaats van een meierij.
De aanleg van een steenweg van 1706 tot 1709was een belangrijke gebeurtenis in de groei van de gemeente, evenals de aanleg van de spoorleg in 1866. Op het einde van de negentiende eeuw werden in Kortenberg en Erps-Kwerps door de nieuwe burgerij heel wat nieuwe villa's gebouwd, in Belle Epoque stijl met veelal typische torentjes.
Op 27 augustus 1914 staken de Duitse troepen bij hun inname van Kortenberg een lokale brouwerij, een aantal villa's en een kasteeltje in brand.
Kernen
Naast Kortenberg zelf bestaat de gemeente nog uit de deelgemeenten Erps-Kwerps, Everberg en Meerbeek. In het zuiden van Everberg ligt het gehuchtje Vrebos. Tussen Erps en Meerbeek ligt in de buurt van het station het gehucht Schoonaarde.
Abdij van Kortenberg
Op de huidige locatie is sinds 1222 een abdij aanwezig. In 1312 ondertekende Hertog Jan I van Brabant in de abdij het Charter van Kortenberg.
De abdij kende een bewogen geschiedenis van brandstichting, plundering en heropbouw. De oudste nu nog resterende gedeeltes zijn het poortgebouw met de gotische spitsvormige toegangspoort uit het begin van de zeventiende eeuw, het Veehof uit 1650, het pachthof de Bouwerij uit 1732 en het abdijkasteel gebouwd van 1779 tot 1783. De traditionele ridderzaal en de barokke abdijkapel dateren slechts van 1934. De abdij, eigendom van het bisdom, werd op 14 februari 2005 bij Vlaams ministrieel besluit opgenomen als beschermd monument.De Oude Abdij Kortenberg is thans een bezinningscentrum en wordt door een vzw uitgebaat.
De abdij huisvest o.a. een afdeling van he centrum voor beroepsopleiding en begeleiding voor personen met een handicap en arbeidshandicap, Job-Link. Het centrum leidt personen met een (arbeid)handicap op in alle beroepen. Op het domein van de Oude Abdij is er een praktijkgerichte horeca-opleiding. Deelnemers aan deze opleiding verzorgen de catering van het volledige bezinningscentrum.
Verkeer
De gemeente wordt doorkruist door de autosnelweg A3/E40. Hoewel op het grondgebied van de gemeente wel de parking Everberg van deze snelweg is gelegen, zijn er geen op- of afritten in de gemeente zelf. Afrit 21 in Sterrebeek en afrit 22 in Bertem zijn de dichtstbijgelegen toegangspunten. De belangrijkste gewestweg is de N2.
Kortenberg heeft een spoorwegstation aan de lijn Brussel-Luik (lijn 36). Ook de kern Erps-Kwerps heeft een spoorwegstation op diezelfde lijn. Bij uitrol van het gewestelijk expresnet zullen deze stations een hogere bedieningsfrekwentie krijgen.
Kortenberg wordt ook bediend door heel wat buslijnen van de Lijn. De lijnen 351, 352 en 358 verbinden alle drie via verschillende routes Leuven via Kortenberg met de Brusselse agglomeratie. Lijn 225 verbindt Kortenberg met Vilvoorde. Het gehucht Vrebos wordt apart verbonden met Brussel dankzij lijn 318. Lijn 271 van Brussel naar Kampenhout doet de kern van Erps-Kwerps aan. De nieuwe START-lijnen 651 en 652 verbinden Leuven via Kortenberg met Brussels airport en de bedrijvenzone Brucargo.
Onderwijs
De gemeente richt in elk van de vier kernen zelf basisonderwijs in:
De Klimop in Erps-Kwerps
De Negensprong in Everberg
De Regenboog in Kortenberg
De Boemerang in Meerbeek
De oudste nog bestaande school in de gemeente is de vrije basisschool Mater Dei in de kern Erps-Kwerps. De Vlaamse Gemeenschap richt ook onderwijs in: de gemeenschapsschool Hertog-Jan heeft zowel een basisschool als een middenschool, waar de eerste 2 jaar van het secundair/voortgezet onderwijs gevolgd kan worden. De academie van zaventem heeft een filiaal in Kortenberg, zodat ook deeltijds kunstonderwijs wordt aangeboden. De meerderheid van leerlingen in Kortenberg die secundair/voortgezet onderwijs volgen, doen dit in de gemeenten in de regio met een groter aanbod, zoals Leuven, zaventem, Rotselaar, Haacht en Tervuren. Er zijn ook meerdere scholen die met eigen buslijnen leerlingen elke dag oppikken. De Lijn heeft als "extra dienst" een aantal specifieke schoolbuslijnen vanuit Kortenberg naar scholen in Haacht (516), Zaventem (Za1) en Heverlee (bij Leuven) (521, 522, 523).
Bekende Kortenbergenaars
Personen die in Kortenberg geboren of gestorven zijn, geruime tijd in Kortenberg verbleven hebben, of er nog wonen.
Marie Abts-Ermens
Félicien Marceau (geboren Louis Carette)
familie de Merode
Willem Charles Ghislaine van Merode (1762-1831), Prins van Rubempré-Everberge
Minister van Staat Charles-Antoine-Ghislain (Karel) graaf de Merode-Westerloo
Tervuren is een plaats en gemeente in de Belgische provincie Vlaams-Brabant. De gemeente telt ruim 20.500 inwoners.
Tervuren wordt voornamelijk bewoond door Nederlandstaligen. Er bestaat ook een Franstalige minderheid, welke vooral bestaat uit migranten uit het Brussels Hoofdstedelijk Gewest en Wallonië. Tevens kent Tervuren minderheden uit velerlei landen, waaronder Britten en Amerikanen, mede door de lokale Britse school. Veel buitenlanders werken hier tijdelijk voor internationale bedrijven en/of organisaties.
Geschiedenis
In Tervuren staat het Koninklijk museum van Midden-Afrika met een vijverpark, het vroegere jachtdomein van de hertogen van Vlaams-Brabant nabij het Zoniënwoud. Doorheen Tervuren stroomt het riviertje de Voer waaraan de gemeente haar naam dankt. Soms wordt aangenomen dat Tervuren dezelfde plaats is als "Fura", waar de heilige Hubertus in 727 stierf. Nadien is het enkele eeuwen stil rond Tervuren, tot een document uit 1213 de aanwezigheid van de hertog Hendrik I van Brabant in Tervuren meldt. Hieruit kan men afleiden dat de hertog een verblijf had te Tervuren, misschien onder de vorm van een houten burcht. Deze groeide uit tot het kasteel van Tervuren, verblijfplaats van de Brabantse hertogen in de 14e en 15e eeuw. Het kasteel werd afgebroken in 1782 op bevel van Jozef II. De kapel, gewijd aan Sint-Hubertus, en de stallen, die nu als kazerne dienen, werden gespaard.
Tijdens de wereldtentoonstelling van 1897 werd het koloniale gedeelte tentoongesteld in het Koloniënpaleis, gebouwd aan het einde van de Tervurenlaan . In dit gebouw was ook eerst het museum gevestigd. Toen dit echter te klein werd, gaf koning Leopold II in 1904 opdracht het huidige museum te bouwen. Het werd voltooid in 1910.
Bezienswaardigheden
De Sint-Jan-Evangelistkerk: De kerk werd gebouwd in de dertiende eeuw. Opmerkelijk is het ontbreken van een toren: in 1777 werd hij om stabiliteitsredenen afgebroken. Er liggen drie Brabantse hertogen begraven.
De Sint-Hubertuskapel: Op deze plaats zou de H. Hubertus gestorven zijn. De kapel werd gebouwd als slotkapel van het Hertogelijk Kasteel, op vraag van Albrecht en Isabella.
Het Koloniënpaleis: Het eerste gebouw van het Koninklijk Museum voor Midden-Afrika. Aan de achterkant vindt men het gebinte dat door Georges Hobé voor de tentoonstelling van 1897 was gebouwd.
Het KMMA
La Nouvelle Maison: in 1927 door Henry Van de Velde als eigen woning gebouwd.
Hof van Melijn: Gemeentelijk museum met interessante collectie schilderijen uit de 'School van Tervuren', archieven, geschiedenis van Tervuren. Sinds 1962 als monument geklasseerd.
Arboretum: Het Geografisch Arboretum, ongeveer 100 ha. groot, werd vanaf 1902 door koning Leopold II aangelegd. De bomen zijn niet geordend naar geslacht, maar naar natuurlijk milieu. Het is nu een prachtig stuk natuur in het Zoniënwoud.
Tervuren ontleent zijn naam aan de Voer, een zijriviertje van de Dijle. 'Ter-Vure' betekent 'Op de Voer'. Archeologische vondsten bewijzen dat er in de Prehistorie al mensen woonden. Ze vestigden zich op de hoogste punten en op de samenvloeiing van de Voer met de Maalbeek, die ondertussen dichtgeslibd is. Duizenden jaren later zou Sint-Hubertus in Tervuren een domein gehad hebben en de legende wil dat hij hier in 727 gestorven is.
Tervuren speelde een belangrijke rol in de nationale geschiedenis. Zo liet de Brabantse hertog Hendrik I op het einde van de 12de eeuw een versterking bouwen op de landtong gevormd door de samenvloeiing van de Voer met de Maalbeek. Op het einde van de 16de eeuw kwamen de Aartshertogen Albrecht en Isabella (1598 - 1621/33) dikwijls in het kasteel verpozen omdat het amper op een halve dagreis van Brussel lag. Ze renoveerden het kasteel, trokken op het kasteeldomein de Sint-Hubertuskapel op en bouwden in het nabije Zoniënwoud een Kapucijnenklooster.
In 1713 waren de Zuidelijke Nederlanden bezit van de Oostenrijkse Habsburgers. Tussen 1744 en 1780 was Karel van Lorreinen (of van Lotharingen) hier gouverneur. Ook hij verbleef graag in Tervuren. Hij verbouwde het kasteel, zorgde voor een grondige heraanleg van de Warande en liet vanaf 1775 op Hoogvorst een nieuw kasteeltje bouwen waar hij in 1780 overleed. Zijn neef Jozef II liet beide kastelen afbreken in 1782. Enkel het Hoefijzer op de voorburcht en de Sint-Hubertuskapel werden gespaard.
Na de slag bij Waterloo in 1815 werd het domein Tervuren geschonken aan de zoon van de koning der Verenigde Nederlanden, Prins Willem-Frederik. Op de plek van het huidige Koloniënpaleis liet hij voor zichzelf en zijn familie een buitenverblijf optrekken. Na de Belgische Revolutie van 1830 werd dit paviljoen en de rest van het domein eigendom van de Belgische koning.
Koning Leopold II gaf er zijn zus Charlotte in 1867 onderdak, na de executie van haar echtgenoot in Mexico. Toen het gebouw in 1879 afbrandde, verhuisde Charlotte naar Meise. Ter gelegenheid van de Wereldtentoonstelling van 1897 in Brussel presenteerde koning Leopold II zijn Kongostaat in Tervuren. Op de ruïnes van het paviljoen van Prins Willem-Frederik bouwde hij het Koloniënpaleis. Toen dat te klein bleek, vatte hij in 1905 de bouw aan van een 'Koloniaal Museum', nu beter bekend als het Koninklijk Museum voor Midden-Afrika. In het naburige Zoniënwoud liet de koning vanaf 1902 ook nog het Geografisch Arboretum aanleggen.
Tervuren bestaat uit vier deelgemeenten. Tervuren is het oude historische 'Vure'. Moorsel is een gehucht dat administratief altijd bij Tervuren hoorde. Duisburg vormde sinds de Middeleeuwen een eigen vrijheid en Vossem, in de loop der eeuwen vaak verbonden met Leefdaal, was een heerlijkheid in het Hertogelijk Domein. Duisburg en Vossem fusioneerden op 1 januari 1977 met Tervuren.
Vrebossenaars en Kortenbergenaren hebben geen gemeenschappelijke cultuur. Wat Vrebos en kortenberg nog bindt is de gedwongen annexatie, en de jaarlijkse geldstroom van miljoenen euros vanuit Vrebos richting Kortenberg. Voor het overige gaan Kortenberg en Vrebos cultureel, sociaal en economisch hun eigen weg. Indien de stroom ooit andersom zou zijn, dan mag men er gerust van uitgaan dat de splitsing van deze gemeente een feit wordt.
Communautaire twisten worden steeds beslecht in het voordeel van Kortenberg, initiatieven vanuit Vrebos worden geboycot of stuiten op een kortenbergs veto. Kortenberg neemt geen enkel initiatief om haar eigen economie aan te zwengelen en werkt eerder remmend op de welvaart van beide gemeenten (Vrebos en Kortenberg). Omdat elk dossier communautair geladen is, wordt democratisch besturen onmogelijk. Er is geen andere mogelijkheid dan streven naar een onafhankelijk Vrebos, een kleine gemeente met 1200 inwoners, maar welvarender dan sommige grote gemeenten met tien maal meer inwoners.
Er werd al een studie gemaakt waaruit blijkt dat de welvarendste gemeenten in België bovendien ook de kleinste gemeenten zijn. Blijft trouwens de vraag of de 'verplichte' solidariteit ten koste mag gaan van de welvaart in Vrebos. Een welvaart die wij amper zelf kennen sedert de laatste 50 jaar en waar onze grootouders, ouders en wijzelf hard voor gewerkt hebben.
Vrebossenaars hebben al genoeg betaald, terwijl ze vroeger zelf dood vielen van de honger op het veld, bleven hun belastingen ook al braafjes naar Kortenberg gaan, net zoals het nu nog die richting uit gaat. En komt het daar ten goede van de gewone bevolking? Nee, we blijven steeds de bodemloze Kortenbergse gmeenteschulden vullen.
Dit is een argument dat vaak tegen de onafhankelijkheid van Vrebos wordt opgeworpen. Een onafhankelijk Vrebos betekent evenwel niet echt een schaalverkleining tegenover Kortenberg. We vallen inderdaad terug van 18,000 naar 1200 inwoners. Maar Vrebos is goed voor 75% van het Kortenbergs BGP en zelfs 88% van de kortenbergse export. We ruilen de geblokkeerde en door chantage bijeengehouden Kortenbergse constructie dan wel in voor een efficiënte en slagvaardige gemeente. Trouwens, Vrebos past met zijn 1200 inwoners perfect in het rijtje van kleine, welvarende gemeenten zoals Linkebeek (4500 inwoners), Herne (6500 inwoners) en Drogenbos (5000 inwoners).
Kortom, niet splitsen en doorgaan met Kortenberg speelt in ons nadeel. Om een eigen beleid te kunnen voeren dat Vrebos en de Vrebossenaars ten goede komt is onafhankelijkheid een noodzaak.
De ingewikkelde Kortenbergs gemeentestructuren verhinderen een efficiënt beleid. Vrebos en Kortenberg hebben bovendien over alles een verschillende mening. De politieke macht bevindt zich echter nog altijd op het Kortenbergs niveau, waar de Vrebossenaars niets zelf kunnen beslissen zonder instemming van de Kortenbergenaars. Alle rechtvaardige eisen vanuit Vrebos worden systematisch geblokkeerd. De onafhankelijkheid van Vrebos is dan ook de enige uitweg uit het Kortenbergse conflictmodel.
Geldstromen vanuit Vrebos.
Jaarlijks stroomt er meer dan 12,68 miljoen euro vanuit Vrebos naar Kortenberg. De Vrebossenaars verliezen zo meer dan 7% van hun BGP, een afdracht van meer dan 2100 euro per Vrebossenaar per jaar. De transfers zijn het gevolg van een diep ingebakken kortenbergs hangmatsocialisme dat zorgvuldig in stand wordt gehouden door de CD&V. Door de blijvende geldstromen vanuit Vrebos ontbreekt de prikkel om initiatief te nemen en zelfredzaam te worden.
E40.
In een onafhankelijk Vrebos blijft de E40 onze weg. De E40 vormt een gebied dat onder de controle valt van Vrebos en Kortenberg. Historisch gezien behoort de E40 tot Vrebos grondgebied. Vrebos zal dus als op het spel moeten zetten om die E40 niet te verliezen.
Amnestie.
De Kortenbergse gemeenteraad heeft het einde van WOII misbruikt om komaf te maken met de Beweging van Vrebossenaars. In een niets ontziende repressie spraken speciale Leuvense rechtbanken onrechtmatige zware straffen uit voor vele Vrebossenaars. Kortenberg duwde vele goedmenende en oprechte Vrebossenaars in de marginaliteit. Groot-Kortenberg is de enige Vlaams-Brabantse gemeente die nog geen amnestie verleende.
Samenwerking met kooige en/of Moorsel.
De samenwerking tussen Vrebos, Moorsel en kooige is een voorwaarde om de toekomst van de Vrebosche cultuur en dialect in Vlaams-Brabant te vrijwaren. Samenwerking is ook strategisch belangrijk om onze invloed in Vlaanderen en België te vergroten.
Vrebos in België.
Om Vrebos een stem te geven op nationale fora hebben wij dringend nood aan een eigen diplomatie. Een slagkrachtig diplomatiek korps moet Vrebos daadwerkelijk vertegenwoordigen in België.
Zij zullen hem niet temmen, de fiere vos van Vrebos, Al dreigen zij zijn vrijheid met kluisters en geschreeuw. Zij zullen hem niet temmen, zolang een Vrebossenaar leeft, Zolang de vos kan bijten, zolang hij tanden heeft.
Zij zullen hem niet temmen, zolang een Vrebossenaar leeft, Zolang de vos kan bijten, zolang hij tanden heeft.
De tijd verslindt de straten, geen schepenen blijven aan: De legerbenden sneven, een gemeente zal nooit vergaan. De vijand trekt te velde, omringd van doodsgevaar. Wij lachen met zijn woede, de vos van Vrebos is daar
Zij zullen hem niet temmen, zolang een Vrebossenaar leeft, Zolang de vos kan bijten, zolang hij tanden heeft.
Hij strijdt nu honderd jaren voor vrijheid, grond en autonomie; En nog zijn zijne krachten in al haar jeugdgenot. Als zij hem machteloos denken en tergen met een schop, Dan richt hij zich bedreigend en vrees'lijk voor hen op.
Zij zullen hem niet temmen, zolang een Vrebossenaar leeft, Zolang de vos kan bijten, zolang hij tanden heeft.
Wee hem, de onbezonnen', die vals en vol verraad, De vos van Vrebos komt strelen en trouweloos hem slaat. Geen enkle handbeweging die hij uit 't oog verliest: En voelt hij zich getroffen, hij stelt zijn maan en briest.
Zij zullen hem niet temmen, zolang een Vrebossenaar leeft, Zolang de vos kan bijten, zolang hij tanden heeft.
Het wraaksein is gegeven, hij is hun tergen moe; Met vuur in't oog, met woede springt hij den vijand toe. Hij scheurt, vernielt, verplettert, bedekt met bloed en slijk En zegepralend grijnst hij op's vijands trillend lijk.
Zij zullen hem niet temmen, zolang een Vrebossenaar leeft, Zolang de vos kan bijten, zolang hij tanden heeft.
" Het is geen kwestie meer van GAAT Vrebos onafhankelijk, het een kwestie van WANNEER?!" Patrick Asselmans, VBO-Groep (28/11/08)
"Het Kortenbergs schepencollege heeft genoeg tijd gehad om de gemeente te reanimeren. Groot-Kortenberg is dood. We hebben geen nood aan toverdokters, we hebben nood aan een goede notaris om de erfenis te verdelen!" Johan Messemaeckers, VBO-Groep (04/12/08)
Tervuren als zodanig ontstond aan het einde van de Middeleeuwen, aan het 
.jpg)
