Daar lijkt het nu toch wel sterk op als je het mij vraagt. Enkele dagen geleden (als ik mij niet vergis) leek het nog alsof Tom Boonen bijna zeker de Tour mocht rijden terwijl er vandaag al heel wat andere berichten verschijnen. Mij lijkt het alsof deze jongen erger gestraft wordt voor zijn daden dan eender welke Belg. De UCI en de ASO spelen een mooi welles-nietes-spelletje met deze jonge man als je het mij vraagt. Waarom zijn ze niet meteen duidelijk geweest? Of waarom zijn ze niet voor één keer redelijk? Zeggen dat ze hun imago niet willen beschadigen vind ik maar hypocriet als je weet dat er elk jaar zoveel dopingzondaars uit de Tour worden geplukt. Hun imago is al behoorlijk beschadigd als je het mij vraagt. Een echt redelijk standpunt nemen ze hier voor mij dus zeker niet in.
Na enig onderzoek op het net ben ik uitgekomen op een 7-tal renners die betrapt werden op doping tijdens de vorige Tour de France. Mij lijkt dit toch wel veel voor een ronde die zo strikt lijkt te zijn op hun deelnemers. Zijn die renners nooit eerder getest? Een toevalstreffer, daar geloof ik toch niet in. Volgens mij ga je niet voor de allereerste keer zoiets gebruiken tijdens de grootste Ronde van het jaar. Indien de organisatie van de Tour echt strikt wilt zijn moet het maar eens beginnen met de renners die geselecteerd worden goed te screenen. Andere renners waar er wel een "vermoeden" van gebruik is mogen best eens extra getest worden in plaats van zomaar toegelaten te worden. Nu, dit kan ik wel met gemak zeggen, want wie weet gebeurt dit wel allemaal, maar het lijkt toch zeker niet zo. Naar de buitenwereld toe is het imago van de Tour dus nogal behoorlijk beschadigd. En dit is jammer voor een rittenkoers die zo mooi kan zijn.
Om nu naar het geval Boonen terug te keren lijkt het mij ergens wel duidelijk dat hij dit niet gebruikt om beter te presteren. Mij lijkt het ook duidelijk dat hij dit niet gebruikt in competitie. Hem uit de koers houden is dus zeker geen oplossing. Tom liet zelf al aantonen dat hij hulp nodig heeft en hem de Tour ontzeggen is dat zeker niet. Nuja, niemand verwacht dat de tourdirectie aan hulpverlening doet... enkel aan sport.
Waar ik op hoop is nu een Tour zonder dopingzondaars, zonder zoveel kritiek en miserie. De Tour is zo'n mooie ronde. Een ronde waar de echte talenten maanden naar uitkijken, laat staan dat het een jongensdroom is en was. Een ronde waar men zweet en zwoegt voor een overwinning. Een Tour die in mijn ogen een hoog aanzien heeft. Het zou jammer zijn moest die mooie Ronde dit jaar weer een ferme deuk krijgen. Tom Boonen uit de Tour houden is volgens mij geen statement maken. Dit is volgens mij enkel je hoofd in het zand steken. Problemen ontkennen of wegsteken helpt niets... oplossen daarentegen wel. Dat oplossen is geen taak voor de ASO, of voor de UCI, of voor welk ander comité dan ook. Dat oplossen is voor Tom Boonen. Dat oplossen is een privé-zaak, buiten competitie. Geef die jongen zijn fiets, de ronde en laat hem vechten voor die groene trui. Even hard vechten als al die andere renners doen.
Dus, laten we duimen voor een propere Ronde! Eentje om van te genieten, eentje om met spanning te volgen.
Wat vond u het beste en slechtste televisieprogramma van het voorbije jaar?
Debat
Deze titel stond bovenaan de debatpagina van de krant De Standaard, weliswaar op het internet. Op deze pagina kan iedereen zijn commentaar kwijt over welk programma zij dus werkelijk afschuwelijk vonden en voor hen naar de prullenbak mag verhuizen volgend seizoen. Het zou maar raar zijn moest ik, een tv-kijkende jongere, hier geen mening over hebben. En eigenlijk past het bij iets waar ik me de laatste tijd toch wel aan geërgerd heb.
Rock of Love
Je hebt soms van die avonden waar er totaal niets op TV is en dan gaat een mens wel een zappen. En ook ik ben zo iemand. Deze week was mijn zapavontuur aangekomen bij JIM TV. JIM TV, een zender waar ik toch wel regelmatig naar zap omwille van de muziek, had nu toch wel een typisch Amerikaans programma waar ik grote ogen van trok. Het programma "Rock of Love" staat op de site van de jongerenzender als volgt omschreven: Realityreeks waarin Bret Michaels (zanger van Poison) het land
rondtrekt met een bus vol vrouwen. Tussen al deze rockchicks hoopt Bret
zijn ware te vinden.
Zo, nu weten jullie ook al meteen over welk soort programma het gaat. Waar ik mij aan ergerde waren de vrouwen die meededen aan dit programma. Ik vraag mij echt af hoe groot hun zelfrespect is als ze meedoen aan zo'n programma. In programma's zoals "wie wordt de man van Pheadra" gaat het er nog heel braafjes aan toe in vergelijking met dit. De man in kwestie die op zoek is naar zijn ideale vrouw kust om de haverklap met elke kandidaat alsof het de liefde van zijn leven is. Ikzelf zou zoiets dus niet kunnen verdragen. Een man die zoiets doet die profiteert toch enkel van de mogelijkheden die er zijn? Daar is dan toch geen sprake van echte liefde? Nuja, je moet wel héél naïef zijn om te geloven dat het echt draait om de ware te vinden. Het is waarschijnlijk mooi meegenomen, maar het is en blijft toch één grote promotiestunt als je het mij vraagt.
Uitlachtelevisie
Waarom kijken we dan, of in dit geval kijk ik dan naar dit programma als ik me er zo aan erger? Eigenlijk moet ik het antwoord schuldig blijven. Het enige wat ik kan doen is gokken naar de reden waarom iedereen dit doet. Waarschijnlijk komt dit omdat we het eigenlijk wel nog grappig vinden. Mensen die zich verlagen tot zo'n niveau kunnen eigenlijk wel grappig overkomen. Ook de uitspraken die ze doen zijn op z'n minst lachwekkend. De makers van het programma hebben waarschijnlijk ook de vrouwen zo gecast dat ze wel het één en het ander te vertellen hebben en de kijker kunnen entertainen. Ook de hoofdrolspeler, de Rocker, was iemand die niet op zijn mondje gevallen is en dat helpt natuurlijk ook wel altijd om kijkcijfers te halen. Want ja, ik beken, de rake uitspraken of de commentaren van deze rocker waren echt wel lachwekkend. Ik vond namelijk dat hij probeerde om ons ervan te overtuigen dat hij het echt meende en serieus op zoek was naar een vrouw, maar het kwam toch niet zo ECHT over. Dat maakt het voor mij echt wel lachwekkend om naar te kijken. Het moet zijn dat ik me er nog niet genoeg aan erger, anders had ik waarschijnlijk na 10 seconden al weggezapt...
"In mijn tijd was het allemaal niet waar", daar kwam het dus vandaag eigenlijk op neer, of zeg ik beter deze morgen. Vanmorgen had ik met enkele, ik zal het maar eerlijk zeggen, oudere mensen een gesprek. Ze hadden bakken vol kritiek op de jeugd van tegenwoordig, zoals ze het ook zo graag noemen. Het lijkt wel alsof zij nooit jong geweest zijn, alsof zij zo'n engeltjes waren of alsof zij steeds het juiste voorbeeld gaven.
Volgens deze heren is de jeugd volledig ontspoord en hebben ze geen besef meer van waarden en normen. Het enige waar ze volgens hen mee bezig zijn is blijkbaar op café zitten, ruzie maken onderling, vechten, zich bezig houden met criminele feiten, alle regels aan hun laars lappen en constant ingaan tegen autoriteit. Nu vond ik dat toch wel een klein beetje overdreven, maar hé, dat mag ik niet zeggen volgens hen, want met mijn 18 lentes ben ik zelf nog een jonge snotneus. Gelukkig ben ik zelf niet op mijn mondje gevallen en ging ik de discussie met hen maar al te graag aan.
Volgens mij is hun denken toch wel een beetje te zwart-wit en neigt het de richting van hypocriet uit te gaan. Zelf waren het twee heren die toch wel graag eens op café zaten en beiden niet echt engeltjes zijn. Ze steken ook wel graag iets uit dat niet volgens de normen van onze samenleving hoort. Nu, mij niet gelaten, want constant de regels volgen is ook niet echt haalbaar. Maar waar ik eigenlijk naartoe wil is dat wanneer je kritiek uit op anderen je eerst naar jezelf moet kijken. Welk recht hebben zij om dingen te beweren zonder eigenlijk naar zichzelf te kijken? Zonder rekening te houden met de veranderde maatschappelijke situatie tegenover vroeger? Zonder rekening te houden met andere factoren die invloed hebben op het gedrag van "de jeugd van tegenwoordig"?
Wanneer ik zo'n mensen bezig hoor gaat het haar op mijn arm gewoon rechtop staan. Mensen in hokjes steken en beweringen maken over dingen waar ik eigenlijk toch niets van ken, zijn dingen waar ik het toch wel eventjes van krijg. En daarom ben ik de discussie met deze mannen aangegaan. Daarom wou ik ook mijn stem laten horen. Daarom wou ik, idealistisch als ik ben, mijn waarden en normen verdedigen. Daarom wou ik tonen dat een snotneus van 18 jaar wel degelijk iets verstandigs kan uitkramen, i.p.v. enkel de stereotype dingen die zij denken. Om te beginnen gaf ik hen op enkele punten toch gelijk, je mag niet meteen in de aanval gaan. Ze hebben ergens wel gelijk als ze zeggen dat de jeugd van tegenwoordig toch helemaal verschillend is als de jeugd die er vroeger was. Ook hebben ze gelijk als ze zeggen dat het de verkeerde kant mee opgaat. MAAR! Ze hebben niet gelijk wanneer ze dingen zeggen in de zin als: "3 jonge gasten die een vrouw slaan voor geld? Tegen de muur zetten en afschieten. Wat ze zelf doen krijgen ze zelf terug", of wat dacht je van: "In mijn tijd was het geen waar, een goed pak rammel en je ging wel anders piepen". Sorry, maar hier kan ik onmogelijk mee akkoord gaan. Om te beginnen ben ik van het principe: je wordt niet als crimineel geboren. Daarom moet het volgens mij ook wel mogelijk zijn om die 3 jonge gasten te begeleiden en misschien verbetering erin te brengen. Je mag nooit zomaar iemand opgeven, omdat ze op één ogenblik de verkeerde keuze hebben gemaakt. Want stel je nu voor dat jij hetzelfde meemaakt? Dat jouw zoon, dochter, kleinkind, broer, zus, vriend of vriendin op het slechte pad geraakt en criminele feiten pleegt? Zou jij dan voor het principe zijn om ze hetzelfde aan te doen dan ze verricht hebben? Zo leer je hen toch niet hoe het wel moet? Nee, sorry, met die ene uitspraak ging ik dus allesbehalve akkoord. Dat ging er bij mij toch wel even niet in.
Met woede en agressie los je dit dus helemaal niet op, integendeel, je maakt het enkel erger. Als je tegen daders zegt dat ze niet mogen moorden en niet mogen geweld gebruiken, maar je doet het dan zelf, welk punt maak je dan nog? Ten tweede was er de stelling van "een pak rammel geven", iets waar ik volledig tegen ben. Toch moet ik mezelf hier even gaan nuanceren, want ik kan begrijpen dat een kind je het bloed van onder de nagels kan halen dat je een "pedagogische tik" geeft. Maar zolang die eenmalig is en je nadien ervoor zorgt dat je, je de volgende keer kunt beheersen kan ik dit enigszins begrijpen. Je kinderen slaan als ze stout zijn is volgens mij gewoon het verkeerde voorbeeld geven. Je mag geweld of kwaad niet met geweld en kwaad bestrijden. Dat zou niets uithalen volgens mij. Ook kreeg ik te horen dat de maatschappij verkeerd is, maar wie heeft er de maatschappij gemaakt tot wat het nu is? Ik toch niet? De jongeren toch niet? Die maatschappij was een 10-tal jaar geleden net hetzelfde en toen kon ik als 8-jarige snotneus heus nog niet de maatschappij naar de wup helpen.
Daarom stel ik voor om allemaal eens in eigen boezem te kijken. Kijk eerst eens naar jezelf en hoe je de dingen kan verbeteren. Als je tot het besef komt dat jij perfect bent, dat jij nooit iets verkeerd doet, dan pas mag je kritiek gaan uiten op een ander. Want we zijn allemaal mensen, mensen die fouten maken, maar het is van onze fouten dat we leren.
Misschien stel ik het nu allemaal een beetje te idealistisch voor, maar ook ik weet dat er jongeren zijn waar het volledig de verkeerde kant mee uitgaat. Dan vraag ik mij soms af: waar ligt het aan? Volgens mij kan het 3 oorzaken hebben: 1. De opvoeding 2. Slechte vrienden 3. Stoornissen zoals ADHD, autisme... waar er verkeerd mee wordt omgegaan.
Nu is het voor mij ook simpel om kritiek te uiten om wat deze mannen zeiden en na te denken over de oorzaken. Maar zal ik het later met mijn kinderen beter doen? Ik weet het niet, dat antwoord moet ik jullie schuldig blijven. Wat ik wel hoop is dat ik later mijn kinderen hetgeen kan meegeven dat mijn ouders altijd hebben meegegeven. En wat dat is? RESPECT.
