Het is zondag morgen. Ik zet mijn favoriete zender, politiek 24, aan en zie daar een gepassioneerde Tofik Dibi staan. Een gepassioneerde Tofik Dibi, waarmee ik dezelfde passie deel wat betreft intergatie, xenofobie, cultuur relativisme, massa immigratie, discriminatie en gooi zo de dure begrippen er maar in.

Ook naar aanleiding van de slachtpartij in Noorwegen en de specifieke relatie die Nederland hiermee heeft, vroeg Tofik Dibi dus een debat aan over xenofobie, integratie enz. En tot mijn grote verbazing stemde de volledige gedoog-coalitie, PVV, CDA en VVD, tegen dit verzoek. Terwijl ik toch echt dacht dat deze coalitie, en al helemaal hun favoriete gedoogpartner de PVV, de coalitie was van de problemen benoemen. Zij zouden de problemen in dit land gaan benoemen en kei hard aanpakken. Blijkbaar niet op het punt van xenofobie en integratie.

Hé, maar voor de aanpak op de integratieproblematiek zouden we toch bij Wilders moeten wezen? Daar grijpt ook dit kabinet toch kei hard op in? Ja, de integratie wordt volop besproken binnen dit kabinet. Maar wanneer je een waardig debat wilt voeren, moeten er twee zijden van de problematiek belicht worden. Maar wat is die andere zijde van de integratieproblematiek dan?  Xenofobie. Het verband hier tussen is zo duidelijk. Het integratiedebat is juist zo belangrijk geworden door de xenofobie. Echter, tot op heden werd nog maar een kleine groep, namelijk de allochtonen, de integratieproblematiek verweten. Na de aanslagen in Noorwegen is duidelijk te zien dat deze integratie problematiek ook “Links” wordt verweten. Niet zo maar verweten, “links” wordt door mening mens gehaat door deze problematiek. Erg beangstigend.

Voor de problemen benoemen en op te lossen zouden we bij dit kabinet moeten zijn. Maar problemen benoem en oplossen betekent: een debat houden over een benoemd probleem. Gooi dat debat toch alsjeblieft open! We hebben in het verleden het integratie debat kei hard op slot gegooid door de benoemer van dit probleem een racist te noemen en te beschuldigen van discriminatie. Zie het resultaat; de haat tegenover vreemdelingen is nu beangstigend groot. Laat de tegenreactie van de allochtonen en links niet hetzelfde zijn, door het debat te openen en de problemen kei hard te benoemen. 

18-09-2011 om 12:03 geschreven door Maantje900  

Vaak kijk ik politieke debatten omdat politiek mij zeer interesseert. Echter, daar waar je vroeger heerlijk kon genieten van onze Femke Halsema in de oppositie, kan ik na haar vertrek nog maar weinig genieten van het oppositie werk dat nu verricht wordt. Sterker nog, het getrap, gezeur en gezeik begint me langzamerhand te irriteren.

Ondanks dat mijn partij, de Partij van de Arbeid, zijn best doet goed oppositie te voeren, begin ik toch vaker de televisie uit te zetten bij politieke debatten waarbij geen inhoudelijk punten te halen zijn. De debatten voor de bühne dus. Het Griekenland debat van 17 augustus was zo’n debat voor de bühne. Echter vond ik het wel geweldig om Alexander Pechtold vol passie over Europa te zien spreken. Buiten dat ik me helemaal in zijn Europa visie kan vinden, vond ik het gewoon een fijn betoog. Toch kreeg Pechtold het voor elkaar om later in het debat mijn stemming helemaal om te gooien omdat hij weer eens zat te zeuren om Wilders als debat partner, in plaats van financieel woordvoerder van de PVV Teun van Dijck. Daarnaast was bijna de voltallige oppositie hard bezig om uit te halen naar de PVV op onzinnige punten. Want de PVV zou, volgens de oppositie, het kabinet om moeten laten vallen, omdat de PVV anders denkt over Europa dan de regeringspartijen. Dat zou echt werkelijk een zinnige en zeer goede reden zijn om opnieuw verkiezingen te gaan houden in Nederland en weer een tijd stil te staan.

Maar waar raakt de oppositie dan de weg kwijt? Is het niet de taak van de oppositie om te schoppen en zo proberen het kabinet naar beneden te halen? Nee, dat is niet hun taak als beleidmakers, niet als volksvertegenwoordigers en al helemaal niet als politici. Ik zat te genieten van het betoog van Pechtold omdat het puur en alleen over de inhoud ging. Vol passie betoogde hij over het ja dat we tegen Europa moeten zeggen. De inhoud is ook altijd waarom ik graag naar de SGP luister.

Maar waarom helpt het schoppen dan niet? Nou, straks als er verkiezingen zijn,weet niemand wat de oppositie partijen nou precies met Nederland willen. Alleen dat het vorige allemaal niet goed was. Maar bij Wilders werkte het schoppen toch ook? Nee, het was niet louter en alleen het schoppen wat het hem deed bij Wilders. Hij was daarnaast ook duidelijk over zijn standpunten. Nu was dat niet zo moeilijk omdat ze niet zo genuanceerd waren, maar hij was er duidelijk over.  De inhoud was clear, geen Europa, geen 65 en al helemaal geen islam, dat weet iedereen intussen.

Daarnaast is het ook gewoon uiterst irritant, dat gezeik en geschop. Er is geen zinnig antwoord op te geven. Daarom werkt Rutte’s techniek ook erg goed: het hele verhaal nog maar eens uitleggen. Dan krijgen we: Ben ik nou zo slim, of ben jij nou zo dom. Omdat de meeste kijkers het politieke spel achter de vragen niet zien, denken de kiezers dus: hij is zo dom.

Dus oppositie? Willen jullie echt knallen? Gebruik de Halsema-techniek: Ga in op de inhoud met een grap hier, een leuk woord daar en het is weer genieten!

17-08-2011 om 18:36 geschreven door Maantje900  

Naarmate ik meer dingen mis zie gaan in mijn thuissituatie, vraag ik me af hoe onder meer regeringspartij het CDA nog vast kan houden aan het idee dat “het gezin” de hoeksteen is van onze samenleving.

Mijn thuissituatie is niet bepaald optimaal te noemen. Een driftige vader die boos wordt als de dingen niet gaan zoals hij wilt. Een man die bang is zijn autoriteit te verliezen, omdat hij nou eenmaal slimmere kinderen dan hemzelf op de wereld heeft gezet. Deze man merkt dat hij discussies over politieke/wetenschappelijke onderwerpen niet meer kan winnen van zijn “verbeterde versies” en uit daarom graag zijn autoriteit door onder meer zijn eigen stoel op te eisen, zijn kinderen te laten lopen wanneer hij iets nodig heeft en zo kan ik nog wat vormen opnoemen van autoriteitsuitingen van mijn vader.

Laat ik ten eerste duidelijk stellen dat ik zeer veel respect heb voor mijn vader. Deze man werkt hard om zo het geld voor zijn gezin bij elkaar te boksen. Ook heeft hij het toch maar gepresteerd om zijn kinderen aan het HBO en straks nog eentje aan de Universiteit te laten studeren. Dat is echter niet gemakkelijk wanneer je zelf een LTS opleiding heb genoten.

Toch zou ik mijn gezin geen gezin, geen thuis, geen veilige thuishaven en al helemaal niet de hoeksteen van mijn samenleving willen noemen.  En daarom las ik met veel interesse, maar ook met veel verbazing over de “namaak-realiteit” in het rapport van het CDA genaamd “Vertrouwen in de ouders”.

Het volgende haal ik uit het rapport: “De werkelijkheid op gezinsterrein is niet alleen veel complexer, maar ook veel positiever dan de beelden die gesuggereerd worden door de media. Een historische analyse laat zien dat de gezinnen (en families) niet ‘losser’ geworden zijn en ook niet ‘geïsoleerder’ in sociale verbanden. De meesten kinderen wonen niet ver van hun ouders of zelfs grootouders vandaan. Negentig procent van de ouders en uitwonende kinderen ziet elkaar zelfs wekelijks.” Dus tegenwoordig wordt de kwaliteit van een gezin gemeten aan hoe dichtbij men woont en hoe vaak men bij elkaar op bezoek komt? Dan zou ik toch erg veel goede vrienden moeten hebben waar ik mijn diepste gevoelens mee deel, want daar ga ik toch ook vaak op bezoek en woon ik toch ook dicht bij?

Zo werkt dat dus niet. Bij mijn oma, waar ik niet veel sympathie voor heb, ga ik ook vaak op bezoek en die woont ook in de buurt, maar dat doe ik omdat het “moet” en omdat dat zo hoort. Niet omdat ik haar nou zie als een van mijn hoekstenen binnen deze samenleving.

Daarnaast stelt het rapport dit: “ ‘Heb vertrouwen in ouders’. Op hun rust de verantwoordelijkheid voor de opvoeding van hun kinderen. Zij hebben een onverbrekelijke band met hun kinderen. De potentie die in die relatie ligt besloten, moet benut worden om te komen tot vernieuwing van het levensloopbeleid, het vormgeven van wonen en inrichten van de zorg en andere domeinen.”

Ten eerste maak ik me zorgen over de ouders die deze verantwoordelijkheid over de opvoeding niet aankunnen. Vooral in de onderste sociale klassen komen deze “probleemgezinnen” voor. Zijn de kinderen dan de dupe van dit onvermogen van de ouders? Zouden deze kinderen kansen moeten missen omdat ze toevallig uit een “slecht nest” komen? Ik vind van niet. Ik geloof dat iedereen met zijn eigen leven kan maken wat men zelf wilt. Echter moet men wel de kans krijgen om zijn dromen na te jagen. Als een kind uit een probleemgezin komt, waarbij hij geen discipline leert, maar steeds vaker nog de lasten van het gezin mee moet dragen, zal het kind minder kansen krijgen dan een gemiddeld kind, louter en alleen omdat het er niet klaar voor is, of omdat het kind er geen tijd voor heeft door de lasten die het gezin hem geeft. Dit kind kan dus niet gebruik maken van zijn capaciteiten om een optimaal mens te worden.  Daarom zeg ik, de overheid moet bijspringen, daar waar het nodig is.

Daarnaast, stel dat men net zoals in mijn geval deze “onverbrekelijke band met hun kinderen” niet heeft? Dat men alleen bij elkaar is omdat het kind toevallig uit die moeder is geboren door het zaad van die vader? Dan zou men dit dus niet kunnen gebruiken om te komen tot vernieuwing van het levensloopbeleid, het vormgeven van wonen en inrichten van de zorg en andere domeinen. Er wordt dus vanuit een fout principe uitgegaan om “al onze problemen” op te lossen.

Het belangrijkste vind ik dat de kinderen van deze gezinnen de dupe worden van dit foute beleid. De kansen van een kind zouden niet bepaald moeten worden door het gezin omdat het gezin zo nodig “de hoeksteen van de samenleving” moet zijn. De kansen van een individu zouden bepaald moeten worden door zijn capaciteiten, mogelijkheden en talenten. 

13-08-2011 om 19:46 geschreven door Maantje900  

Etnomarketing. Ik las het laatst in de krant, in een artikel van BNdeStem, genaamd “Allochtonen zijn belangrijke doelgroep”. Zelf had ik nog nooit van het begrip gehoord, maar het verschijnsel was bij mij wel bekend. Etnomarketing houdt in dat de markt op de behoeftes van de consument inspeelt op basis van de etniciteit. In de politiek zouden we dit polarisatie noemen, maar in de marketing wereld is het een heuse techniek om zieltjes te winnen.

Het eerste wat ik duidelijk wil maken is dat ik het erg goed vind dat er producten worden geproduceerd die voldoen aan de eisen die heilige boeken ons voorschrijven. Men moet zijn eigen levenswijze kunnen kiezen en als jij er voor kiest te leven volgens voorschriften van de heilige boeken, heb ik daar erg veel respect voor.

Dat gezegd hebbende, vraag ik me af waarom daar dan aparte allochtonen bedrijven voor opgericht moeten worden. Als je puur naar de marktwereld kijkt zou dit prima als bedrijfstak van een onderneming kunnen functioneren. Mora zou bijvoorbeeld ook prima halal kroketten kunnen maken, economisch gezien een zeer normale markt uitbreiding. Toch worden er specifieke allochtonen bedrijven opgericht om aan de behoeftes van de allochtonen consument te voldoen. Waarom? Wel, in het volgende vond ik zeer gemakkelijk mijn antwoord: “Bij het succes speelt een rol dat veel minderheden zich de laatste tijd minder prettig voelen in Nederland. Zo kondigden onlangs twee Marokkaanse banken aan dat zij nog dit jaar hun activiteiten in Nederland uitbreiden, omdat Marokkanen 'vanwege het politieke klimaat' behoefte hebben aan bedrijven waarbij zij zich thuisvoelen.” (BNdeStem: “Allochtonen zijn belangrijke doelgroep”). De politieke polarisatie ligt hier dus aan te grondslag. Door de ongematigde tonen die tegenwoordig zo populair zijn in de politiek jagen wij ons eigen volk uit elkaar. We laten allochtonen hun eigen land van herkomst, door Wilders vaak hun eigen Marroko of eigen Turkije, in Nederland stichten, omdat Wilders dit juist niet wilt laten gebeuren. Logisch toch?

Een andere reden waarom de etnomarketing zo in opkomst is, is volgens Ahmed Ait Moha van Motivaction doordat allochtonen de weg niet kennen door de Nederlandse bedrijven. Of te wel, er zit hier nog een integratie probleem. En ik zie graag dat alle Nederlanders, autochtoon of allochtoon, hun weg kunnen vinden door alle bedrijven die zich in Nederland vestigen. De oplossing die zo “modern” klinkt, namelijk etnomarketing, is dus alleen een sluipoplossing die het probleem, namelijk de integratie, uit de weg gaat en op die manier het probleem alleen groter maakt. De bekende sneeuwbal die gaat rollen.

Ik ben ervan overtuigd dat de etnomarketing tot alleen maar meer polarisatie gaat leiden. Polarisatie die we tegen moeten gaan. We moeten de open dialoog aan durven gaan en gaan begrijpen van elkaar waarom we de dingen doen zoals we ze doen. Pas dan kun je werkelijk respect hebben voor een persoon, voor een geloof, voor een volk. Door deze schijnoplossingen doen we dat niet. We gaan verder naast elkaar leven en daarmee verder lijnrecht tegenover elkaar. Autochtonen zullen het gevoel krijgen dat ze door de allochtonen bedrijven buiten worden gesloten in hun “eigen land”. Allochtonen hebben al het gevoel als vuil behandeld te worden in dit land. Laten we nu verstandig worden en de dialoog aan durven gaan.

http://www.bndestem.nl/regio/9260523/Allochtonen-zijn-belangrijke-doelgroep.ece

09-08-2011 om 16:09 geschreven door Maantje900