Van harte welkom op de webstek van VOS Oost-Vlaanderen met meer informatie over de Oost-Vlaamse VOS activiteiten en werking. Neem regelmatig eens een kijkje.
Persbericht: Het OVV mobiliseert voor Vlaams zelfbestuur.
25 januari 2008
Verontrust door de politieke impasse roept het Overlegcentrum van Vlaamse Verenigingen (OVV) de Vlaamse politici op om de Franstaligen ervan te overtuigen dat meer deelstaat- bevoegdheden (zoals afgesproken in de resoluties van het Vlaams Parlement in 1999 en in de regeerakkoorden van 1999 en 2004) op termijn ook in het voordeel van Wallonië en de Franse Gemeenschap zijn.
De Vlaamse onderhandelaars moeten daartoe de belangrijke eisen, zoals de communautarisering van de gezondheidszorg, onmiddellijk op tafel leggen.
Het gebrek aan democratische representativiteit aan Vlaamse zijde van de Octopusgroep ondermijnt de geloofwaardigheid en aanvaarding van zijn besluiten.
Het OVV vraagt aan de Vlaamse politici dat ze alle voorstellen tegenhouden die knagen aan Vlaams grondgebied, Vlaamse macht, Vlaams geld, dus:
·Geen uitbreiding van Brussel, op geen enkele manier
·Geen bijkomende voorrechten voor Franstaligen, noch in faciliteitengemeenten, noch elders
·Geen afstand van Vlaamse bevoegdheden aan de federale overheid
·Geen paritaire Senaat met verdere minorisering van de Vlaamse democratische meerderheid
·Geen federale kieskring die B-H-V uitbreidt tot heel Vlaanderen
·Geen gelijktijdige federale en deelstaatverkiezingen met alle verwarring van dien en degradatie van de deelstaten tot vazallen van de federale regering
·Geen bijkomende communautaire grendels.
maar wel de democratisch gestemde zéér ruime autonomie en geleidelijke afbouw van de transfers vanuit Vlaanderen, om o.a. de vergrijzing, een betere afstemming tussen gezin en arbeid te kunnen betalen, en echte solidariteit.
Wij eisen een grondige en volwaardige staatshervorming! We roepen alle Vlamingen op om mee te werken aan deze mobilisering.
VOS Oost-Vlaanderen ondersteunt de oproep van het OVV ter mobilisatie voor Vlaams zelfbestuur.
Verontrust door de politieke impasse roept het Overlegcentrum van Vlaamse Verenigingen (OVV) de Vlaamse politici op om de Franstaligen ervan te overtuigen dat meer deelstaat- bevoegdheden (zoals afgesproken in de resoluties van het Vlaams Parlement in 1999 en in de regeerakkoorden van 1999 en 2004) op termijn ook in het voordeel van Wallonië en de Franse Gemeenschap zijn.
De Vlaamse onderhandelaars moeten daartoe de belangrijke eisen, zoals de communautarisering van de gezondheidszorg, onmiddellijk op tafel leggen en bovendien stand houden bij de verdere afhandeling van hun wetsvoorstel over Brussel-Halle-Vilvoorde.
Het gebrek aan democratische representativiteit aan Vlaamse zijde van de Octopusgroep ondermijnt de geloofwaardigheid en aanvaarding van zijn besluiten.
Het OVV vraagt aan de Vlaamse politici dat ze alle voorstellen tegenhouden die knagen aan Vlaams grondgebied, Vlaamse macht, Vlaams geld, dus:
Geen uitbreiding van Brussel, op geen enkele manier.
Geen bijkomende voorrechten voor Franstaligen, noch in de faciliteitengemeenten, noch elders.
Geen afstand van Vlaamse bevoegdheden aan de federale overheid.
Geen paritaire Senaat met verdere minorisering van de Vlaamse democratische meerderheid.
Geen federale kieskring die B-H-V uitbreidt tot gans Vlaanderen.
Geen gelijktijdige federale en deelstaatverkiezingen met alle verwarring van dien en degradatie van de deelstaten tot vazallen van de federale regering.
Geen bijkomende communautaire grendels.
maar wel de democratisch gestemde zéér ruime autonomie en geleidelijke afbouw van de transfers vanuit Vlaanderen, om o.a. de vergrijzing, een betere afstemming tussen gezin en arbeid te kunnen betalen, en echte solidariteit.
Wij eisen een grondige en volwaardige staatshervorming! We roepen alle Vlamingen op om mee te werken aan deze mobilisering.
VVB en Davidsfonds pleiten voor 'open' Vlaamse Beweging.
In een volgelopen Gentse Lakenhalle pleitten Eric Defoort (voorzitter) en Peter Peene (voorzitter Davidsfonds) op de nieuwjaarsreceptie van de Vlaamse Volksbeweging op 19 januari 2008 voor een vernieuwde Vlaamse Beweging. Weg van de verkramptheid en de frustraties, maar opener, diverser, creatiever, positiever. Dat was de belangrijkste boodschap naast de traditionele eisen (grote staatshervorming, BHV, geen federale kieskring). De opvallende aanwezigheid van Vlaamsgezinde politici en figuren van rechts én links kan een signaal zijn dat die ontwikkeling succesvol kan zijn.
Peter Peene hekelde de drogredenen die de tegenstanders van een grote staatshervorming inroepen om niets te doen (alarmberichten over economische schade, over schade aan het imago van België in het buitenland, over het zogezegd voorbijgaan aan de échte problemen...). Ook over het herhaaldelijk inroepen van de fameuze solidariteit was hij kritisch, want er is nog altijd geen sluis gebouwd, laat staan dichtgegaan op het transferkanaal.
Positief noemde hij de onbetwistbare groei van politieke bewustzijn van de Vlaming sinds 10 juni en de toenemende eensgezindheid over grote doelstellingen: splitsing BHV, absolute noodzaak van een staatshervorming.
Peene was duidelijk kritisch over de rol de Vlaamse Beweging. Ze stond erbij en keek ernaar, terwijl de frustratie om de geringe aandacht in de pers groter werd. Maar pessimisme is geen goeie raadgever, waarschuwde hij. Zwaartepunt en kracht van de Vlaamse Beweging zijn immers deels verschoven van de opinievorming en de actiegroeperingen naar de (beïnvloeding van) politieke besluitvormers en politieke partijen.
Peene benadrukte de verschillende rol van Davidsfonds en VVB. Sinds 1875 zet het Davidsfonds cultuur in als dé hefboom voor ontvoogding en emancipatie. Soms profileerde de vereniging zich nadrukkelijk politiek (nooit partijpolitiek!), vanaf 1980 weer voluit cultureel en terughoudend tegenover het innemen van politieke standpunten en moties. In 2007 (aanloop federale verkiezingen) gebeurde dat wél, in een Open Brief met een minimumprogramma voor een staatshervorming (sterk gebaseerd op Resoluties Vlaams Parlement]. Toch is de DF-kerntaak via cultuur bouwen aan een beter Vlaanderen. (vanuit zorg en inzet voor taal, cultuur, identiteit).
De Vlaamse Volksbeweging was volgens Peene als politieke boodschapper nadrukkelijker aanwezig, dankzij de vernieuwing aan de top en de nieuwe koers, van grote betekenis voor de hele Vlaamse Beweging. Hij somde een aantal ontwikkelingen op die van essentieel belang zijn voor de VVB en de Vlaamse Beweging: - Bruggen slaan tussen alle Vlaamsgezinden - streven naar een open Vlaanderen - werken aan een positieve stijl - weg van het eeuwige onderlinge getwist - weg van een bekrompen, eng-nationalistische visie van het kaakslagflamingantisme - openheid in de waardering voor mensen uit andere culturen die zich in Vlaanderen integreren, en in de relaties met andere culturen buiten Vlaanderen - creativiteit en originaliteit naar de vorm. Hij pleitte voor een veelvormiger Vlaamse Beweging, die in haar midden de diversiteit moet cultiveren, wil ze meer mensen bereiken. Mag 2008 voor Vlaanderen en voor de Vlaamse Beweging een scharnierjaar worden en laten we daar samen werk van maken, besloot Peene.
VVB-voorzitter Eric Defoort bevestigde de nieuwe koers die de VVB wil varen. De Vlaamse Beweging is in de loop van de voorbije decennia in overwegende mate een aangelegenheid geworden van stromingen, indicivduen, organisaties die denken en handelen rechts tot uiterst rechts van het centrum... Die toenemende eenzijdige oriëntatie is inhoudelijk schadelijk en een substantiële bedreiging voor de slagkracht van de Beweging, aldus de VVB-voorzitter.
De VVB wil het anders en was duidelijk tevreden met de gevarieerde aanwezigheid van politici uit diverse formaties (Geert Lambert en Jan Roegiers van Spirit, Ludwig Caluwé en Pol Van den Driessche van CD&V, Bart De Wever, Helga Stevens, Sarah Smeyers en Jan Jambon van N-VA, Bruno Valkeniers, Rita De Bont en Francis Van den Eynde van Vlaams Belang)
Niet onopgemerkt waren ook de prominenten uit de Beweging, van links tot rechts (Jef Turf, Ludo Abicht, Lionel Vandenberghe, Johan Van Slambroeck van IJzerwake, Walter Baeten van het IJzerbedevaartcomité, Roger Pauly van de Gezinsbond, prof. Matthias Storme...)
Onder de vele politici die zich lieten verontschuldigen vermeldde Defoort op hun verzoek Danny Van den Bossche (sp.a) en Bart Staes (Groen!)
Defoort wees erop dat links van het centrum men zich nog altijd uiterst schichtig tot afwijzend opstelt tegenover Vlaamse nationale bezorgdheden. Ten dele onze eigen fout (t is goed in t eigen hert te kijken), maar ten dele ook omdat links schrikbarend conservatief reageert op en omgaat met nationale problematiek, dit in tegenstelling tot het buitenland (Schotland, Catalonië...)
In zijn analyse van de huidige politieke toestand rond de interim-regering citeerde Defoort Bart Sturtewagen (De Standaard) en prof. Bart Maddens (KU Leuven) in hun kritiek op de gemiste kans om het politieke zwaartepunt naar de deelstaten te verleggen. Het tij kan nog gekeerd, 23 maart 2008 (afloop Verhofstadt III) is een nieuwe vervaldatum.
Ook Defoort had het over het vaak ontweken debat over solidariteit en citeerde met bijval Siegfried Bracke (VRT): Di Rupo kies voor Wallonië, dat is zijn horizon. Daar spelen niet alleen de volgende verkiezingen, daar speelt ook zijn solidariteit.
Defoort had het kort over de belangrijkste Vlaamse eisen: niet raken aan de taalgrens en grenzen van Brussel, splitsing BHV en geen federale kieskring. Hij daagde de tegenstanders van Vlaamse autonomie en onafhankelijkheid uit om de voordelen van België op te sommen. Zijn het misschien de vele grendels, pariteiten, convergenties....waarin Vlaamse werkgevers en werknemers worden opgesloten?... Separatisme mag geen scheldwoord zijn, aldus Defoort, die nogmaals Bracke citeerde: Het naderende einde van België als bruikbaar bestuursniveau was voor de VRT-man de opmerkelijkste ontwikkeling in het voorbije jaar (eindejaarsvragen Humo)
Defoort wil dat de regionale krachten (minister-presidenten en parlementsvoorzitters) de politieke touwtjes in handen nemen. Ik wil een kwartet bestaande uit José, Marleen, Rudy en Kris.
Separatisme om het separatisme is geen doel. Wat erop volgt is dat wel. Onafhankelijkheid is een positieve situatie van ontvoogding en zelfstandigheid, aldus nog Defoort, en een voorwaarde om nadien te komen tot nieuwe samenwerkingsverbanden (eventueel in een confederatie van Vlaanderen met Nederland en Wallonië).
Jan Van de Casteele
Bron: www.vvb.org
19-01-2008
Stop de isolatie van de Gazastrook!
De politieke, economische en sociale isolatie van de bezette Gazastrook is een schending van het internationaal recht en heeft verstrekkende gevolgen voor de toekomstige vrede, ontwikkeling en veiligheid in de regio.
Wij, de ondertekenende internationale, Palestijnse en Israëlische ontwikkelings- en mensenrechtenorganisaties, roepen dringend op tot het stopzetten van de Israëlische blokkade en de internationale isolatie van de Gazastrook en tot dialoog en verzoening tussen de Palestijnse partijen. We pleiten eveneens voor het einde van Israëls veertigjarige bezetting in het belang van vrede en rechtvaardigheid voor iedereen.
Israëls veertigjarige bezetting van de Westelijke Jordaanoever, de Gazastrook en Oost-Jeruzalem is en zijn beleid van afsluiting en isolatie hebben de bezette Palestijnse gebieden sterk versnipperd.
Israël startte zijn afsluitingsbeleid in de Gazastrook in het begin van de jaren 90. Sindsdien is de toegang tot onderwijs, gezondheidszorg, tewerkstelling en de economie zienderogen achteruitgegaan. Vandaag zijn 1,5 miljoen Palestijnen opgesloten in de Gazastrook, enkel voorzien van druppelsgewijze humanitaire hulp. Ze zijn volledig afgesneden van de Westelijke Jordaanoever en de buitenwereld, zonder dat ze beschikken over de essentiële benodigdheden om te overleven, laat staan zich te ontwikkelen. Meer dan 80% van de bevolking leeft onder de armoedegrens.
Israël verzaakt aan zijn verplichtingen als bezettende macht omdat het de Gazastrook, afsluit, het als vijandig gebied behandelt, de toevoer van brandstof vermindert en dreigt met het afsluiten van de elektriciteit. Het treedt niet alleen het internationaal humanitair recht met de voeten. Maar zijn illegale beleid van collectieve bestraffing vergroot bovendien de frustratie en de wanhoop in de Gazastrook. Dit leidt niet tot veiligheid voor Israëlis of Palestijnen. De veiligheid van beide partijen is immers onlosmakelijk verbonden met elkaar.
De internationale gemeenschap heeft deze situatie verergerd door de Gazastrook verder te isoleren en de Westelijke Jordaanoever voorop te stellen bij de levering van hulp en het aanhalen van de diplomatieke banden. Hierdoor liet ze 1,5 miljoen mensen achter in armoede. Het gewelddadige einde van de Palestijnse eenheidsregering in juni 2007 en de breuk tussen Hamas in de Gazastrook en Fatah in de Westelijke Jordaanoever hebben de isolatie van de Gazastrook op de spits gedreven, ten koste van de gemarginaliseerde bevolking.
De voortzetting van dit isolatiebeleid is illegaal en zal enkel leiden tot meer leed. Dit bemoeilijkt vrede voor de hele regio. Prioritair zijn:
Het recht op werk en een adequate levensstandaard. De economie is verwoest aangezien 85% van de fabrieken de deuren sloten, 70.000 arbeiders hun baan verloren, import en export onmogelijk is en productie stil ligt.
Het recht op gezondheidszorg. Door de verslechterde omstandigeheden en het tekort aan medische voorraad kunnen de ziekenhuizen de patiënten onvoldoende behandelen in de Gazastrook. Patiënten die medische verzorging nodig hebben die niet beschikbaar is in de Gazastrook krijgen echter vaak geen toestemming om het gebied te verlaten.
Het recht op onderwijs. Studenten worden verhinderd om te studeren aan universiteiten op de Westelijke Jordaanoever of in het buitenland. Schoolboeken kunnen niet langer worden gedrukt door het tekort aan materiaal. De volgende generatie wordt het recht op onderwijs ontzegd, met verstrekkende gevolgen voor ontwikkeling.
Het recht op leven. De isolatie van de Gazastrook heeft geen eind gemaakt aan de Palestijnse raketaanvallen op Israël. De hele bevolking in de Gazastrook staat bloot aan Israëlische militaire aanvallen. Volgens het international recht moeten alle burgers, Israëlis en Palestijnen, beschermd worden.
Actieplatform Palestina, Adalah: The Legal Center for Arab Minority Rights in Israel, Addameer Prisoner Support and Human Rights Association, Al Haq, Al Mezan, Arab Human Rights Association, BADIL Resource Center for Palestinian Residency and Refugee Rights, Association belgo-palestinienne, Broederlijk Delen, Btselem, CARE International UK, Christian Aid, CODA International, Council for Arab-British Understanding, Culture and Free Thought Association, Defense for Children International-Palestine Section, Diakonia, Gaza Community Mental Health Programme, Gisha: Legal Center for Freedom of Movement, HaMoked, Housing and Land Rights Network - Habitat International Coalition, Ittijah-The Union of Arab Community Based Associations, Medical Aid for Palestinians, Medico International, Near East Council of Churches, Norwegian Church Aid, Palestinian Agricultural Relief Committees (PARC), Palestinian Centre for Human Rights, The Palestinian-International Campaign to End the Siege on Gaza, Palestinian Medical Relief Society, Palestinian NGO Network (PNGO), Physicians for Human Rights Israel, Plateforme des ONG françaises pour la Palestine, Public Committee Against Torture in Israel, Swedish Cooperative Centre, Trócaire, War on Want, Womens Affairs Centre, YMCA Rehabilitation Program and Beit Sahour YMCA, YMCAYWCA Joint Advocacy Initiative
Gelukkig weten Amerikanen niet te veel over Belgische politiek. Na een satelliet-interview met De Zevende Dag vroeg de cameraman op het dak van het CBS-gebouw mij of Brussel naast België lag. Hij had gehoord dat beide iets met elkaar te maken hadden.
Bestaat België nog?
Zodra ik echter een politiek geïnteresseerde Amerikaan ontmoet, volgt onvermijdelijk de vraag of België nog bestaat. Ik dedramatiseer en antwoord dat België zes regeringen heeft en er slechts één in moeilijkheden zit. Kortom: Belgium is not yet running out of governments. De verbazing over het aantal regeringen is meestal ook het einde van de dialoog.
De one liner waarmee ik de situatie probeer te redden, neemt natuurlijk niet weg dat er wel degelijk een probleem is. Internationaal wordt België gezien als een land dat bezig is te verdwijnen. Het is een Kingdom in its final days.
België is afgelopen
Het duurde lang voordat de internationale pers in de gaten had hoe ernstig de politieke crisis in Brussel was. Daarna kwamen alle grote Amerikaanse kranten met verhalen over het uiteen vallen van het land. De publieke opinie vatte de toestand met gekende haast samen: België is afgelopen, volgende onderwerp graag.
Een internationaal handelsmerk
De federale structuren zijn natuurlijk wat taaier dan buitenstaanders denken maar zelfs de meest geoefende Wetstraat deskundige kan niet meer ontkennen dat het Belgisch model vastzit. Tot voor kort was dit model een internationaal handelsmerk.
Ik herinner me hoe Jos Chabert, als Brussels minister voor het leven, naar Jeruzalem reisde om het Belgische model aan te prijzen voor de co-habitatie van Joden en Palestijnen. Ook in de Balkan crisis dook het Belgisch model regelmatig op als modus vivendi voor bijvoorbeeld Bosnie-Herzegovina.
Zelfs de vroegere secretaris-generaal van de VN, Kofi Annan, zag het Belgisch model als oplossing voor de jarenlange blokkade in Cyprus. Het Belgisch model had dus een intrinsieke waarde.
Bouwstenen
Eerlijk gezegd, zitten er in het Belgisch model veel bouwstenen voor het construeren van een maatschappij met bevolkingsgroepen die om één of andere redenen fricties hebben. Denk maar aan de scheiding tussen zaaks- en persoongebonden materies. Daarmee kan men een culturele autonomie bewaren binnen een samenleving die één fysieke infrastructuur veronderstelt.
Voor Sarajevo is zoiets nu een oplossing. Ook in Kosovo zal de EU elementen uit het Belgisch model voor de dag moeten halen om een samenleving levenswaardig te houden, naast uiteraard de
financiële steun.
Geen exportmiddel meer
Maar de voortdurende crisis heeft het Belgisch model als exportmiddel kapot gemaakt. Een Belgische minister van Buitenlandse Zaken moet nu in het buitenland uitleggen dat België nog bestaat. Ook de premier krijgt overal vragen. Tijdens een bezoek aan de Algemene Vergadering van de VN moet dat vrij irritant zijn geweest.
De lamme en de blinde
En ook het internationale zakenleven vraagt zich af hoe het nu eigenlijk zit. De buitenwereld ziet dat er in dat model ergens een ongeneesbaar virus van splitsing zit. De politicus die nu naar Israël, de Balkan, Congo of Cyprus trekt met het Belgisch model wordt weggelachen. Zo gaat De Gucht geregeld naar Congo om te spreken over nationale eenheid. Dat is gelijk de lamme die de blinde vertelt hoe hij de marathon kan winnen.
Derk-Jan Eppink
Bron: http://www.politiek.net/diogenes/22920
14-01-2008
Gouwreis naar Beieren, München en de Koningskastelen.
Op gebied van natuurpracht, bergen, kunst en prachtige kastelen, een werkelijk onvergetelijke reis in een aangenaam gezelschap en met onderlegde begeleiding.
Programma
Maandag 26 mei 2008:
Vertrek om 07.00 uur te Gentbrugge (Dienstencentrum - Braemkasteelstraat).
Met regelmatige stops en een vrije lunch naar Beieren in de omgeving van Oberammergau. Avondmaal en overnachting in hotel Ludwig der Bayer te Ettal.
Dinsdag 27 mei 2008:
Ontbijtbuffet in het hotel.
Bezoek aan het sprookjeskasteel van Ludwig II Neuschwanstein.
Nadien een wandeling in het stadje Füssen (grens met Oostenrijk).
Om te eindigen bezoek aan de kerk Wieskirche (behoort sinds 1983 tot het UNESCO wereld-erfgoed).
Avondmaal in het hotel.
Woensdag 28 mei 2008:
Ontbijtbuffet in het hotel.
Daguitstap naar München met eerst een bezoek aan de zomerresidentie van de Beierse koningen: Nymphenburg.
Wandeling met gids door het historische centrum van München met o.a.:
De Marienplatz en het Neues Rathaus;
de Asamkirche, Peterskirche, Frauenkirche, Michaelskirche, Theatinerkirche;
de Feldherrnhalle;
de Residenz;
het Hofbräuhaus;
En zoveel meer (ook tijd om te winkelen)
Avondmaal in het hotel.
Donderdag 29 mei 2008:
Ontbijtbuffet in het hotel.
Bezoek aan de distillerie en de Klosterbasilika met de sacristie in Ettal.
Bezoek aan het kasteel Linderhof, het buitenverblijf en ook het enige afgewerkte kasteel van Ludwig II met prachtige tuin en nagemaakte grotten.
Vrijdag 30 mei:
Ontbijtbuffet en uitchecken in het hotel.
Terugreis naar Gent met de gebruikelijke tussenstops.
Halfpension in:
Hotel Ludwig der Bayer
Kaiser Ludwig Platz 10-12
82488 Ettal
tel.: 0049/8822.9150
Is ook in de prijs inbegrepen:
4 x ontbijtbuffet,
4 x een viergangen menu s avonds,
Nederlandstalige reisleiding,
de inkomgelden voor:
Neuschwanstein, Linderhof, Wieskirche,
Nymphenburg, abdij Ettal (ong. 40 )
Niet inbegrepen:
Middagmaal op 26 mei in snelwegrestaurant.
Alle middagmalen, waarvoor tijdens de uitstappen voldoende tijd wordt vrijgemaakt.
Inschrijven vóór 1 maart door betaling van een voorschot van 150 per persoon via de bankrekening van VOS en met vermelding van het gewenste kamertype. Het saldo moet ons bereiken ten laatste op 10 april op KBC 737 0217896 77 (opgelet dit is de nieuwe rekening van VOS Oost-Vlaanderen).
12-01-2008
Nu of nooit
Het is dit jaar 90 jaar geleden dat er een einde kwam aan de Grote Oorlog. Aan het front was een samenhorigheidsbesef gegroeid tussen de Vlamingen, gediscrimineerd omwille van hun taal en afkomst. Na de wapenstilstand streefden zij verder naar samenwerking over hun levensbeschouwelijke verschillen heen. Gelovig of vrijzinnig, het maakte niet uit. In hun eisen tot zelfbestuur en nooit meer oorlog verenigd, brachten zij het beginsel van de godsvrede in de praktijk. Hun idealen inspireren ons nog altijd. Samenhorigheid is verzoenbaar met diversiteit.
Naast het respect voor andermans opvattingen bestaat er ook het respect voor gemaakte afspraken, bijvoorbeeld de taalgrens en de taalwetgeving in het Brusselse Gewest. Die afspraken worden echter niet nageleefd. De toepassing van de taalwetgeving in Brussel laat nog altijd te wensen over. In de Vlaamse Rand worden de Vlamingen getart door burgemeesters van het Front démocratique des Francophones (FDF), die met het Nederlands de vloer aanvegen. Dit incivieke gedrag wordt door alle Franstalige partijen goedgepraat. Allemaal vragen zij de uitbreiding van het Brusselse gewest op grond van de sociologische realiteit van de uitbreidende verfransing - eigenlijk een carte blanche. Niet verwonderlijk liet Vlaams minister van Binnenlands Bestuur Marino Keulen zich ontvallen dat hij de wetsovertredingen spuugzat was. Maar de Franstalige partijen en media volharden halstarrig in den boze. Zij zijn maar civiek als het hen goed uitkomt. En in toepassing van de Franstalige godsvrede kwalificeren ze elke standvastige Vlaamse politicus die weerwerk biedt als een extremist.
De Vlamingen zijn - om de woorden van minister Keulen te herhalen - de Franstalige oekazes spuugzat. Het is nu of nooit om af te rekenen met àlle Franstalige vetos. Als wij Vlamingen in meerderheid kiezen voor het confederalisme of separatisme is dat niet beschamend zoals de Franstaligen, maar ook sommige Vlamingen ons aanwrijven - maar een politiek legitiem streefdoel. Dat snappen de Walen blijkbaar niet. Er valt vooral heil te verwachten van sociaal-economische argumenten om hen over de streep te trekken. Vlaanderen moet een eigen tewerkstellings- en gezondheidsbeleid kunnen voeren, een eigen fiscaliteit kunnen ontwikkelen. Gebeurt dat niet, dan komt niet alleen de vastheid van de Vlaamse, maar ook van de Franstalige welvaart in het gedrang. En dan verliest zowel Noord als Zuid.
De Franstaligen moeten ervan worden overtuigd dat de overdracht van ruime bevoegdheidspakketten zal uitlopen op een win-winsituatie, in het voordeel van zowel de Vlamingen als de Franstaligen. En vliegen vang je niet met azijn, maar met stroop. Het komt er dus op aan iedereen hiervan te overtuigen. Een sterk en zelfbewust Vlaanderen zal meer middelen kunnen spenderen om zowel intern als extern solidair te zijn. Vanuit een grote sociale bewogenheid zal Vlaanderen de eigen noden beter kunnen ondersteunen. En op basis van objectieve en transparante criteria kan het ook afspraken maken met onze Waalse buren, met andere regios en landen. Voor dat scenario gaan we.
Philippe Haeyaert - Algemeen voorzitter VOS Januari 2008
10-01-2008
De verliezersnota.
Guy Verhofstadt is een knap politicus. Met zijn nota over de staatshervorming slaagt hij er weer in de indruk te wekken een staatsman te zijn die zich boven de kibbelende kabouters verheft. Yves Leterme moet een staatshervorming uitdokteren, maar Verhofstadt zal het huiswerk even snel in zijn plaats maken. Want, moet de boodschap luiden, 'ik kan het wel'. Vloeit er geen akkoord uit, dan is het de schuld van Leterme. Pak aan,Yves.
De meest positieve beoordeling van de nota in Vlaanderen luidt dat beide zijden water in de wijn moeten doen. Verhofstadt, de man van het evenwicht. Wat stellen we vast? De regeringspartijen PS en CDH noemen de 'evenwichtige' nota onaanvaardbaar. VLD gaat akkoord. SP.A spreekt van een constructieve basis. Groen!, de meest belgicistische partij in Vlaanderen, is zonder meer 'enthousiast'. CD&V ('nuttig', zegt Etienne Schouppe, 'interessant en belangrijk', vindt Leterme) durft geen kritiek te uiten en vlucht voor de eigen schaduw. Zelfs de N-VA blijft om onduidelijke redenen voorzichtig en beperkt zich ertoe de betekenis van het document, dat Leterme dus 'belangrijk' noemt, te minimaliseren.
De toon is meteen gezet. De nota vormt een goede basis. De Vlaamse partijen die mogen meedoen, zijn content en dus moet er alleen nog wat worden opgeschoven in francofone richting. Psychologisch hangt politiek Vlaanderen al in de touwen.
Men kan analyseren wat er niet in de nota staat. Nogal wat van de Vlaamse verzuchtingen - goedgekeurd in het Vlaams parlement, opgenomen in Vlaamse regeerakkoorden, opgenomen in verkiezingsprogramma's van partijen die daarmee de stembusslag wonnen - zijn met geen vergrootglas terug te vinden. We noemen maar de gezondheidszorg, waarvan de defederalisering toch wel van het grootste belang is.
Anderzijds wordt een aantal bevoegdheden wel naar de deelstaten gebracht. Tot zo ver krijgen we de discussie over halfvolle en halflege glazen. Iedereen beseft dat niet alle Vlaamse wensen meteen zullen verwezenlijkt worden, maar dat stappen vooruit gezet zouden worden. Op dit punt kan enige Vlaamse mildheid in de beoordeling verdedigbaar zijn. Maar een sluitstuk voor decennia, zoals Verhofstadt nastreeft, kan dit natuurlijk niet zijn.
Niet het hele programma uitvoeren is geen kiesbedrog. Ingaan tegen het eigen programma is dat wel.
Het Vlaams kartel wou een staatshervorming die het zwaartepunt naar de deelstaten zou verschuiven. Nu liggen een federale kieskring (een internationaal onuitgegeven politiek fantasietje), een paritaire senaat met grondwetgevende bevoegdheid (verder blokkeren van de democratische meerderheid), nieuwe faciliteiten in de zes en samenvallende verkiezingen op tafel. Had CD&V die zaken voor de verkiezingen bespreekbaar genoemd, dan was er niet eens een Vlaams kartel geweest, leidde Leterme nu gefrustreerd de Vlaamse regering en moest Pieter De Crem zijn loopbaan als oppositieleider voortzetten. De basis van het Vlaams kartel-akkoord wordt daarmee opgezegd en meteen het contract met de kiezer.
Geen sprake meer van een onverwijlde en rechtlijnige splitsing van BHV. Slikken maar, CD&V.
Het Sint-Michielsakkoord, het voorbeeld van Bart De Wever, wordt fundamenteel uitgehold met de samenvallende verkiezingen. (Overigens ook een democratische enormiteit die nergens ter wereld bestaat. In dit land laten we de kiezer liefst zo weinig mogelijk aan het woord.) Uppercut voor De Wever.
De Vlaamse overheid wordt opzijgeschoven met federale oekazes over het minderhedenverdrag, schoolinspectie in de faciliteitengemeenten, rondzendbrief-Peeters. Kris Peeters tegen het canvas.
In een federaal akkoord worden afspraken gemaakt die een inmenging vormen in de Vlaamse autonomie, waardoor de deelstaten ondergeschikt worden gemaakt. Zelfs in het ophemelende commentaar van De Standaard op de nota-Verhofstadt lezen we van het 'gevaar voor een bevoogde autonomie van de deelstaten'. Er komt orde op zaken. De federatie wordt weer het uitgangspunt. Lekker vuurtje stoken met de fundamentele Vlaams kartel-beginselen.
We zouden vanuit Vlaams oogpunt Verhofstadts oefening de 'verliezersnota' kunnen noemen. Applaus op de banken van de partijen die op 10 juni een opdoffer kregen. Haaks in fundamentele punten op het programma van de winnaars van die dag.
Zijn verkiezingen dan inderdaad een wat lastig maar formeel noodzakelijk ritueel dat liefst zo weinig mogelijk invloed mag hebben op wat 'staatsmannen' bedisselen? Wat een verkiezingszege werd voor meer Vlaanderen, zou eindigen in meer Belgische tang op de deelstaten?
Het werkstuk van Verhofstadt is in ieder geval de natte droom van de Vlaamse oppositiepartijen Vlaams Belang en LDD. Als dit uitgevoerd wordt, winnen ze de volgende verkiezingen met de vingers in de neus.
Een grondige staatshervorming is nodig. Maar beter geen dan wat hier op tafel ligt. Laat het Vlaams kartel dan de eer aan zichzelf houden en voor de oppositie kiezen. Voor een fatsoenlijke politicus is de keuze tussen eervol woord houden en tot elke prijs deelnemen aan de macht gemakkelijk. Met deze nota wint in elk geval de anti-politiek. Dat is politiek die ingaat tegen gedane beloften. Als Vlaming ben ik teleurgesteld. Als kiezer voel ik me bedrogen.
Peter De Roover is de politiek secretaris van de Vlaamse Volksbeweging.
01-01-2008
2008!
In de eerste plaats wensen we iedereen een fantastisch 2008 toe met veel geluk, voorspoed en een goede gezondheid. Laten we hopen dat in het nieuwe jaar werk zal worden gemaakt van meer Vlaanderen en vrede in de wereld.
Er mag dan al voor de kerstvakantie een interimregering zijn gevormd, daarmee zijn de cruciale hete hangijzers nog niet van de baan. Van enige euforie bij de aanvang was niets te merken en zelfs intern werden kritische bemerkingen geplaatst bij deze constructie. Misschien heeft België het gezicht voor het buitenland even kunnen redden, maar meer dan schone schijn kunnen we het niet noemen.
Alle aandacht is nu gericht op 23 maart, want dan zouden de grote lijnen voor een volgende staatshervorming worden gepresenteerd en zal Guy Verhofstadt (Open VLD) het roer doorgeven aan Yves Leterme (CD&V). Als minister in de nieuwe interimregering heeft Leterme de opdracht om deze staatshervorming op gang te brengen en de Franstaligen over de streep te halen. De vraag blijft of de huidige interimcoalitie de verschillende socio-economische programmas zal kunnen verzoenen? De crisis is even bezworen, maar niet opgelost.
Daarenboven ziet het er niet rooskleuriger uit. De mensen voelen nu ook dat het economisch niet voor de wind gaat en zien dat de koopkracht daalt. Met andere woorden worden we allemaal een beetje armer, en daar ligt de man in de staart wel wakker van. Het wordt ook steeds duidelijker dat deze dossiers nauw verbonden zijn met de communautaire situatie. In die zin lijkt 2008 een cruciaal jaar te worden.
De berichtgeving uit de wereld is aan het begin van het nieuwe jaar niet rooskleurig. In Kenia leidden de protesten na de omstreden presidentsverkiezingen tot een waar bloedbad. De waarnemers spraken van betwistbare verkiezingen en noemden het resultaat ongeloofwaardig. Ondertussen houdt het geweld aan en internationaal wordt gevreesd voor een etnische zuivering. Na de moord op de oppositieleidster Benazir Bhutto, is het protest in Pakistan geëscaleerd tot een gewelddadig treffen. In Irak bleek 2007 voor de Amerikaanse soldaten het zwartste jaar te zijn sinds de invasie in 2003. In volle feestvreugde werden we opgeschrikt door nieuwe bomaanslagen in Algerije en Sri Lanka, het aanhoudende geweld in het Midden Oosten, . Er is nog veel werk aan de winkel voor een vredevolle en rechtvaardige wereld.
Laten we in 2008 samenwerken voor een beter Vlaanderen en een betere wereld! Zo zetten we ons samen in om, trouw aan onze erflaters, het IJzertestament te realiseren.
-Activiteiten-
28 februari 2010 - 14u30 72ste Vlaams Nationaal Zangfeest: 'Vlaanderen aan zet!' Lotto Arena (Antwerpen)
30 mei - 3 juni 2010 Gouwreis: 'Ile De France'
juli 2010 Guldensporenviering Dienstencentrum (Gentbrugge)
