Het verleden aanvaarden en vergeten, werken aan mi
Hier kan ik alles in kwijt zonder schaamte...
03-01-2008
Korte samenvatting
Beste bloggers,
Allessinds bedankt voor uw bezoek..dat u mij wilt lezen,want ik zal toch enige steun kunnen gebruiken..ik heb het eigenlijk wel onrechtstreeks aan mezelf te danken maar ik wist naturlijk niet beter,daarom dat ik deze anoniem schrijf, heel erg is het niet maar ik schaam mij zo diep,hoe kon ik het zo ver laten komen...ik ben eindelijk tot het besef gekomen dat het anders moet... ik zal een kleine utleg geven van het verleden.
Ik ben eind de 20.Ik ben de oudste van 4 kinderen, allemaal van verschillende vaders want moeder was een alcoholiste,een egoistische persoon, dacht enkel aan zichzelf,wij zaten als kind meer in de kroeg met haar of thuis.Het kon niet blijven duren en werden met de tijd allemaal geplaatst. Verhuisden van instellingen naar huis en omgekeerd,eigenlijk een heel traumatiserende jeugd gehad..mijn eerste zelfmoordpoging deed ik op mijn 12de... Op mijn 15de ben ik een relatie aangegaan met een veel oudere man...een soort vlucht achterna gezien en zag in op mijn 19de dat het geen oplossing was en ging er van weg..uit die relatie was er een zoontje geboren die hij bij hem hield,hij vertikte het om hem mee te geven,hield hem van mij weg,ik heb toen jammer genoeg 3 zware zelfmoordpogingen gedaan..het kostte me een hele periode om er bovenop te komen...maanden...bijna een jaar... Na mijn ziekenhuisontslag heb ik geprocedeerd om mijn zoontje te kunnen zien tot 1 maand geleden en heb het opgegeven,dwangsommen,dreigen tot gevangenisstraffen hielpen niet en wou uiteindelijk de enige ouder die mijn zoontje had niet afnemen...
Ik leerde toen mijn ex man kennen,waren gelukkig getrouwd,hadden een dochtertje tot die ene avond...hij had meer dan genoeg gedronken en kreeg een soort van black out,viel mij aan terwijl ik sliep,ik ben s'anderedaags vertrokken met enkele kleren en mij dochter,financieel hadden we een gezamenlijke rekening,had alles achtergelatn, was nog zo naief...
Ik had het hoederecht over de dochter maar hebben jammer genoeg na 6 maanden de rollen moeten omdraaien,omdat ik het financieel niet aankon en een enorme schuldenberg aan het verzamelen was,voor hem was het geen probleem want in de week was hij meestal thuis...dus kwam ze van vrijdag tot zondag bij mij, de helft van de vakanties en die regeling geldt nog altijd...ik ie mijn dochtertje verschrikkelijk graag en als ze bij mij is voel ik mij zo goed maar de periodes dat ze weg was mistte ik haar enorm en toen is het verkeerd gegaan...
Ik heb 3 jaar lang als ik alleen was gewerkt en uitgeweest in de week omdat ik mij zo ellendig voelde en vroeger thuis ook niets anders zag, en de periodes dat mijn dochter bij mij was deed ik echt alles om de perfecte moeder te zijn...en in de week tja...heb verschillende relaties gehad,eigenlijk niks waarmee ik iets op kon opbouwen..mijn dochter heeft gelukkig nooit geen van mijn relaties gezien omdat ik dezelfde fout met haar niet wilde maken dat mijn moeder met ons deed...en bouwde verder mijn schuldenberg op, schandalig eigenlijk want ik werk heel vee uren in de week, mijn inkomsten liggen boven het gemiddelde en toch gebeurde het zo maar...om mijn problem aan te pakken ging ik toen naar casino's en dan ging het helemaal verkeerd..ik schaam mij verschrikkelijk,dat geef ik toe...
2 weken geleden heeft en voorval mijn ogen geopend,een vreemde persoon spelde mij de les en kon hem eigenlijk geen ongelijk geven.. Dan heb ik voor mezellf uitgemaakt dat ik mijzelf eens onder handen moest nemen...gedaan met in de week uit te gaan,heb casinoverbod aangevraagd,heb zelf gekapt met mijn laatste relatie,hadden 9 maanden iets maar kon er eigenlijk ook niks op bouwen,stopte met roken enkele dagen geleden,het uitgespaard geld kan ik aan mijn schulden betalen...eigenlijk weet niemand dat ik met zo een zware schulden zit, omdat ik een goede inkomen heb en ja schijn é,maar wil deze allemaal op 1 jaar afbetalen en dat is mijn grootste doelstelling voor 2008.Ik zal maandelijks een kleine 600 euro moeten afbetalen om er te geraken, heel veel weet ik maar ik wil eindelijk trots kunnen zijn op mezelf,het gedacht hebben dat ik vooruitga in plaats van achteruit...Mijn dochter zal de dagen dat zij bij mij is niks te kort komen, maar de dagen dat ze bij haar vader is zal het aan mij zijn om mijn levensstijl volledig aan te passen, na het werk onmiddelijk naar huis gaan, geen overbodige aankopen,sparen...
Ik ben zo kwaad op mijzelf dat ik het allemaal zo ver liet komen..heb nooit geen vorbeeld gehad van hoe het moest en nu besef ik echt dat ik tien jaar heel verkeerd geleefd heb...Ik wil met een nieuwe lei beginnen maar zal er hard aan moeten werken...
Ik zal dagelijks iets proberen te schrijven,als ik het maar kwijt ben...
