Nog een zondagje in Pellenberg doorgebracht met jou. Ik had de indruk dat je iets probeerde te zeggen, maar ik ben niet zeker. Je bompa is je ook komen bezoeken. Pascal gaat zaterdag de 19e juli een verjaardagsdrink houden in Pellenberg, wel tof he, dan kan jij er ook bij zijn. Ik ben nog volle bak aan het zoeken naar een appartement in Hasselt. Je ziet er wel steeds beter uit, je krijgt wat meer kleur. Mis je nog steeds, wordt snel wakker! Kusjes
Vandaag waren je nichtjes naar het ziekenhuis gekomen. Ze hadden een liedje voor jou geschreven en hebben het buiten gezongen. Het was echt prachtig en ze konden nog goed zingen ook. Talent voor idool?? Ik heb jammer genoeg niet veel tijd met je alleen kunnen doorbrengen, dat zal dan voor nu zondag zijn. Ik had Juno ook meegebracht, hij heeft bij je op schoot gezeten en je een kusje gegeven. Ik ben aan het zoeken om een appartement te huren in Hasselt. Ik heb geen zin meer om hier te blijven wonen. Mijn vrienden en familie wonen daar allemaal. Ik ben dan trouwens ook wat dichter bij jou in Leuven. Ik vrees wel dat ik dan met het openbaar vervoer zal moeten gaan werken want op en af rijden met de prijzen van de diesel nu is niet te doen. Dan kan ik Juno ook overdag naar mijn ouders doen en is hij niet zo lang alleen overdag. Op het werk hebben we gehoord dat we volgend jaar september naar Louvain-la-neuve verhuizen, dat zie ik helemaal niet zitten. Maar ja, dat is nog meer dan een jaar, daar ga ik me nu niet druk in maken. Mijn nicht, Sandra, ge weet wel, waar we vorig jaar mee een terrasje zijn gaan doen aan de donk met haar man, is een eigen zaak begonnen in Diest, in biologische schoonheidsproducten. Ik had verteld wat er met jou was gebeurd en ze vond het heel erg, ze hoopt ook dat je er snel door komt.
Raf, je moet wakker worden nu hoor, ik voel me eenzaam. Ik moet constant denken aan de fijne wandelingen hier langs het kanaal en de motorritjes. Dikke zoen xxx
Vandaag was er een bbq in Pellenberg. Veel van je vrienden waren daar. Ik had wel het gevoel dat het allemaal wat veel voor je was. Zoveel stemmen, zoveel indrukken. Ik had een halve dag verlof genomen om er naartoe te gaan. De Karl was weer onnozele dingen tegen je aan het zeggen, haha.
Ik ben vandaag vertrokken bij jou met een goed gevoel. Ik was al een paar uurtjes alleen tegen jou aan het praten en je leek zeer alert vandaag. Op een gegeven moment probeerde je recht te komen en kwam er een klein geluidje uit je keel. Alleen hierdoor was ik zo blij. Ik hoop dat je binnenkort iets kan zeggen.
Zo een verschrikkelijk weer vandaag! Het onweert (Juno is daar bang van) en de regen komt met bakken naar beneden. Ik heb er bijna een half uur langer over gedaan om in Pellenberg te geraken dan anders. Vandaag zag je er beter uit. Ik heb je bompa ontmoet. Toen ik doorging en je een kus gaf deed je zo een kusmondje, schattig, weer iets bij wat je nog niet deed he. 25/6 Gaan ze een bbq geven op Pellenberg, dan kom ik zeker af. Wie weet word je dan wel wakker he. Ik hoop het zo, ik denk er elke dag aan. Ik had je nooit mogen laten gaan Raf, ik zie je graag....
Ik kom aan op je kamer en ze hebben je in je rolstoel gezet. Je lijkt niet echt comfortabel te zitten en ik probeer je hoofd wat rechter te zetten. Ik vertel je over de afgelopen dagen en je lijkt aandachtig te luisteren. Na een tijdje komt je moeder aan en we gaan met je naar buiten. We praten over vanalles en je moeder vertelt dat je baas je wil komen bezoeken. Ik vraag aan je: vind je het ok dat je baas langskomt? En plots schudt je "nee" met je hoofd. Ik denk: is dit nu toeval?? Ik stel nog enkele vragen en op sommige vragen schud je opnieuw nee. Het doet goed dat je elke keer een reactie meer vertoont. Het is steeds zo moeilijk om afscheid te nemen. Zondag kom ik terug. Elke minuut van de dag denk ik aan je.
Oef, eindelijk, morgen kan ik je weer zien. Het is zo moeilijk om me nu nog maar gewoon op mijn werk te concentreren. Al die dingen die daarvoor zo belangrijk leken, lijken nu plots zo nietig. Elke seconde van de dag denk ik aan jou. Kus
14u: Het hele weekend heb ik niet kunnen slapen. Ik doe niets anders dan huilen en denken van: had ik maar..., waarom jij.... Eindelijk is het dan zondag en met de bibber in mijn benen vertrek ik, bang voor de confrontatie. Ik kom aan in Pellenberg en ga je kamer binnen. Ik wil vanalles zeggen maar ik blokkeer volledig en begin opnieuw te huilen. Ik wil je zo graag helpen, maar hoe dan?? Je ligt daar, je zegt niets en beweegt niet. Dan zeg ik je naam en plots open je je ogen en staart me recht aan. Ik weet niet of je hoort of begrijpt wat ik je allemaal zeg, maar ik hoop het wel. Even later komen je ouders binnen, zo een lieve mensen. Ze hebben je in de rolstoel gezet zodat we even buiten konden, zodat je de zon op je lichaam kon voelen. De hele tijd probeer ik vanalles te doen of te zeggen zodat je toch maar wakker zou worden. De kleinste gewaarwording geeft weer hoop. Ik nam je hand vast en je bewoog je vingers. Je zus en haar vriend zijn dan ook langsgekomen. Je zus is heel erg begaan met je, dat is duidelijk. Rond 18u ben ik dan doorgegaan. Het enige wat door mijn hoofd spookt is: wat kan ik nu nog doen om je wakker te krijgen. Ik kan alleen nog maar aftellen tot ik je weer zie. Het is een drang die ik voel, ik moet bij je zijn. Ik laat je nooit in de steek.
Het is vrijdag en een gewone werkdag. Plots komt Stijn aan mijn bureau met de woorden: "ik heb een mededeling". Hij vertelt me dat jij sinds enkele maanden in een diepe coma ligt. Hij vertelt me dat je achteraan in de auto lag te slapen terwijl een vriend met de auto reed. Ze zijn uit de bocht gevlogen en jij bent uit de auto geslingerd. Het is gebeurd in de buurt van Charleroi. De ambulance is onmiddellijk gekomen en ze hebben je gereanimeerd. Ik heb volledig van de kaart en geshockeerd. Hoe kan dit, hoe komt het dat ik dit nog niet wist?? Stijn wist ook niet of hij het mij moest vertellen of niet. Ik kan het niet geloven, dit kan gewoonweg niet. Ik wil je zo snel mogelijk zien. Stijn stuurt me alle mailtjes door die je zus heeft verstuurd met je toestand. Terwijl ik het aan het lezen ben rollen de tranen over mijn wangen. Ik had de voorbije maanden al verschillende keren je een mailtje gestuurd, al wat sms-jes en eens geprobeerd te bellen. De telefoon stond af en ik kreeg maar geen antwoord op mijn mailtjes of sms-jes. Ik vond dit zo vreemd. Nu weet ik dus waarom. Je zus heeft online een kalender aangemaakt waarop de uren staan dat we je kunnen gaan bezoeken. Zondag kan ik langsgaan.
Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt. Het is gewoon zoals je het zélf wenst. Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed. Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.
Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat. Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.
