Vandaag richting Charleston door de katoen plantages en kleinere kustdorpjes gereden.
We maken een stop in het pittoreske en rustige havenstadje Beaufort. Hier komen vele Amerikanen op vakantie en je kan verstaan waarom.
Hier zijn ook verscheidene opnames gemaakt van "Forrest Gump". Onder andere wanneer hij de brug overloopt (met baard) van de Mississippi en gevolgd wordt door vele fans. Die brug zie je op de fotoos.
Het is er gezeliig en je kan er snel indommelen op een van de schommelstoelen in de talrijke cafétjes.
Dan rijden we door naar Charleston, waar we weer zo'n lekkere seafood maaltijd verorberen, en genieten er van de prachtige koloniale architectuur. Charleston is uniek en ergens zelfs mooier dan Savannah.
We zoeken een hotelletje op de Isle of Palms (Jaja), om er de verdere twee dagen genieten van zon en zee! Heerlijk.
Het begint allemaal op zijn einde te lopen, en Atlanta komt in zicht.
We hebben ondertussen 8 staten doorlopen;
Illinois, Missouri, Tennessee, Mississippi, Louisiana, Alabama, Georgia en South Carolina.
We werden er geconfronteerd met nog meer muziekstijlen;
Chicago Blues,Jazz, Punk, Dixie Blues, Mississippi blues, Negro Spirituals, Ragtime, Charleston, Street bands, Cajun, New Orleans Jazz, Soul, , Rockabilly, Country, Gospel, Dead Metal, Heavy metal, Rock ''n Roll, Motown.
De diversiteit is niet te geloven.
Wij hebben genoten van het lekkere eten , de prachtige architectuur en verassend mooie beeld en schilderkunst.
Ik zeg nooit meer dat de Amerikanen weinig cultuur hebben!
Vandaag trotten we rond in Savannah. Een van de mooiste stadjes in Amerika. Het is hier inderdaad heel mooi met alle parken, standbeelden, koloniale huizen.
De parken staan vol groene eiken , welke het hele jaar door in blad blijven door het gematigde klimaat. Er hangt ook heel wat Spaans mos is , en dat geeft onmiddelijk een mooi maar ook geheimzinning sfeertje aan die bomen. Zet er zo'n hoop samen en het is de ideale setting voor een detective roman of soortgelijk.
Hier heeft John Berendt, zijn later door Clint Eastwood verfilmde, bekende roman "Midnight in the garden of good and evil" geschreven. Ik ben ondertussen eigenaar van een gesigneerd copie...
Het regent nogal wat en we moeten regelmatig schuilen; lees eten en drinken. Ik profiteer ervan om met eens door de locale barbier met het scheermes onder handen te laten nemen. De barbier lijkt een gevluchte Bosnier te zijn met een heel hoof stemmetje. Hij behandelt me uiteindelijk heel zachtjes en ik overleef het allemaal.
Het is ersuperleuk wandelen in Savannah, en overal kom je op plaatsjes die al verschillende malen door filmregisseurs gebruikt zijn.
Een van de bekendste is Forest Gump, die hier op een van de vele pleintjes zijn verhaal doet, en chocolade zit te frette.
's Avonds Sushi en Groene Curry gegeten en eventjes binnengewipt in een heavy metal bar. Regis en Gerlinde hier op hun beste.
Zoals afgesproken gaan we deze morgen naar het kerkhof waar onder andere Marie Laveaux begraven ligt. Marie Laveaux wordt erkent als een van de grootste priesteressen van de Voodoo. Wij krijgen er edocumenteerde uitleg van onze charmante gids. Dit kerkhof wordt nu streng bewaakt, en je komt er niet zomaar in. Teveel diefstal van deeltjes van geraamtes die dan voor een hoge prijs worden verkocht of junkies die het hebben op juwelen die de doden nog op zich hebben. Alle graven zijn hier nog bovengronds.
De thesis van onze gids is uiteindelijke dat de voodoo een positieve godsdienst is welke géén bezweringen doet (dit tov van de hoodoo), indien dit wel zo zou geweest zijn, hadden we nooit slavernij gehad, daar voodoo uit Afrika afkomstig is, en dus de bezweringen er zouden voor gezorgd hebben dat de slavenhandelaars stierven.
Interessant toch allemaal.
Veel volk in New Orleans vandaag daar er een Jazz festival is ter ere van Louis (Satchmo) Armstrong.
Wij gaan maar even luisteren en genieten van de hoge kwaliteit van de interpretaties. Fantastische sfeer.
Wij komen nog een paar geestdriftige streetbands tegen en gaan dan nog eens lekker eten in de Red Fish waar we weer een uitstekende maaltijd voorgesschoteld krijgen.
De volgende dag rijden we de hele dag over Alabama tot in Savannah Georgia. Moe maar voldaan drink ik samen met de Bud-buddies nog een gezellig slaapmutsje (zie fotoo).
We laten Regis lekker uitslapen. Wij op stap naar de French Market in de French Quarters en daar een leker ontbijtje verorbert terwijl het Jazz-orkest voor ons al heerlijke Dixie Jazz begint te spelen.
Na het gebruikelijke ochtend boertje aangezet richting steamboat Natchez.
De Mississippi komt ons al snel tegemoet en het is er een prachtzicht!
Tickets gekockt en hop de stoomboot op voor een toertje van 2 uur op de Mississippi. Werkelijk de moeite. Aan boord spelt een orkestje heel degelijke Ragtime en Jazz en het is genieten van de heerlijke uitzichten.
's Namiddags slenteren we verder door de French quarters en profiteren er van de mooie architectuur, maar staan er ook verwonderd van de vele mooie artistieke werken die we op straat en in shops vinden. New Orleans heft niet allen muziek, maar ook veel kunst en is heel vriendelijk en hulpvaardig naar de vele toeristen toe.
's Avonds afgesproken met Regis voor het aperitief. Daarna richting Frenchman street , welke het nieuwe venue is geworden voor de hippe en muziekliefhebbende en zichzelf respecterende New Orleaner. Leuke blues, Jazz en Dixie cafeetjes.
We vinden niet direct een plaats in het locale restaurant en eten maar een worstenbroodje Chicago voor de mannen en een Greyfish worstenbroodje voor Gerlinde. De Chicago was heerlijk voor wie honger had, maar de Greyfish worst was nie te freeeeeeeete!
Toch nog een leuke muziekavond ondanks een zeer vijandige serveerster.... !
Tijdens de rookpauzes raken we in gezellig gesprek met de heersende Mardi Gras koningin... vraag ons niet te herhalen wat ze allemaal verteld heeft, want we hebben er maar de helft van begrepen...
Terug vroeg aangezet om
rond 10.30 onze plantage toer te doen. We zijn geland op de Laura Plantage,
zo'n 50 km van New Orleans. De plantage ligt vlak naast de Mississippi en is
bijzonder mooi in ere hersteld. De tour is heel interessant omdat we meer
(maar ook niet teveel) te weten komen over het leven van de slaven op zo'n
plantage, de "interactie" met de eigenaars, het harde leven, het niet
vrij zijn, een gebruiksvoorwerp eigenlijk, etc...
Na dit innemende bezoek
rijden we langs de Mississippi New Orleans binnen.
Het is er een leven van
jewelste, en ook hier is de bekendste straat in de French Quarter, Bourbon
street, aan het uitgroeien naar een karikatuur van jewelste. Luidruchtige bars,
sexshops, souvenierwinkeltjes, hand- en kaartenlezerij, het kan er allemaal.
Toch vinden we er een leuk
visrestaurantje waar we heerlijke plaatselijke gerechten verorberen.
Even verfrissen in het
hotel en een avondje uit in één van de betere lokale restaurants gegeten
(Brenan, met een redelijk gesofistikeerde Creoolse keuken, en waar we een
wijnkaart gevonden hebben welke Regis nooit te voren onder de ogen gekregen heeft).
Gezellige avond welke we
afsloten in een Dixie Jazz cafeetje (Banjo, Trompet, Contrabas en drums). Nog
een slaapmutsje in een piano bar (2 piano's die met elkaar de strijd
aangaan en spelen wat het publiek verzoekt).. en weer maffen geblazen.
Morgen de Mississippi op
Rolling on the River baby
Lekker uitgeslapen en ontbeten (hm! ) en gereserveerd op een swamp excursie bij Monsieur Champagne.
We worden gebrieft om zeker niet de handen uit de boot te laten en liefst niet in het lage water te springen daar het nogal moerassig is en de aligators nogal hongerig zijn. Het wordt een leuke, interessante uitstap door het moeras en na een tijdje zijn we ingewijd in de geheimen van de bayou en de levees. Hell veel dieren zijn niet te zien en in het begin moeten we het stellen met een paar vogels en schilpadden. Na een eindje komen we ook onze eerste aligators tegen en de trip is geslaagd. de gids praat het allemaal goed aan elkaar, alhoewel we niet alles verstaan van zijn locale dialect. We worden annesproken met fooolks en Y'oll ( in het begin dacht ik wat moet die met mijn hol, maar zij bedoelen natuurlijk You all). Mooie natuuruitstap in een prachtige goed bewaarde omgeving.
's Middags even naar het centrum van Lafayette waar wij onder andere een super lekkere gelato naar binnen likten. Regis begrijpt nog steeds niet hoe snel ik zo'n ijsje wel naar binnen kan liken, maar ik ben dan wel 34 jaar getrouwd vandaag hé!
Alhoewel het stadje vol van bars en dansgelegenheden stond, vonden we er uiteindeijk eentje dat open was en waar we de gebruikelijke two Budweiders en 1 diet Coke verorberden.
Rustig avondje verder met lekker lokaal eten; eerst een Mexican Pizza apetiser en daarna Gerlinde een Greyfish Bisque met een baked sweet patatoe en Regis en ik hebben er vlot een Fish Gumbo naar binnen gewerkt. Heel lekker allemaal.
Daarna nog taartje op basis van peacon nuts! Delicious, en zoals steeds moest Gerlinde geen dessert!
Lekker gaan slapen, maar Gerlinde is lang wakker gehouden door de nachtelijke liefdesexploten van onze buren. En ik maar maffen... niet mijn eerste hotel...
Memphis vroeg verlaten, om
over de Mississippi Delta naar Clarcksdale te rijden. Het Mekka van de blues.
Prachtig museum over het ontstaan van de blues, mat natuurlijk alle grote
namen.
Regis terug gevonden in Het
Ground Zero Blues Club.. een unicum van muziek en blues sfeer.
Al snel komen we er in
contact met Razorblade die er voor Gerlinde een paar suggestieve blues nummertjes
tokkelt op zijn piano. Een ouwe verleider!
Na een leuk gesprek kopen
we uiteindelijk nog een copie van zijn blues CD. Jullie mogen hem allemaal gratis copiëren daar hij na eigen zeggen toch niet lang meer zal rondlopen...
Daarna volgt nog een lage
maar leuke rit naar het zuiden. We nemen onder andere de Nachez Parkway trail,
waar we werkelijk kunnen genieten van de prachtige natuur.
In de vooravond rijden we
dicht bij La Fayette nog de machtige Mississippi over.
Voor het slapengaan nog een
lekkere steak naar binnen gewerkt in een te duur lokaal steakhuis, maar 't was
er weer best gezellig...
Zondagmorgen proper
gewassen naar een van de Christian Churches waar ook Gospel muziek te horen is.
We worden er hartelijk
ontvangen met een snoepje en men wil al snel weten waar we vandaan komen. De
dominee verwelkomt ons dan ook publiekelijk in zijn sermoen en we moeten
opstaan zodat iedereen ons goed kan zien.
We zijn dan ook de enige
witte scheten in een overvolle zwarte gekleurde medemens kerk! Halleluja. Het
orkest en driekoppige koor laat ons al snel genieten van de prachtige muziek.
De preek van de dominee
gaat de politieke toer op en hij zoekt oplossingen voor het geweld op
straat dat voornamelijk tegen zwarte mensen gericht is. De politie krijgt het
hard te verduren.
In de tweede preek wordt
voor ons heel duidelijk gesteld dat we alles aan God hebben te danken en dat we
hem moeten terug danken door de parochiekas goed te spijzen! Halleluja.
Het wordt ook wel duidelijk
dat dit geld goed gebruikt wordt voor de vele positief maatschappelijke
initiatieven welke door deze parochie geleid worden.
Halleluja, we zijn
ondertussen lekker a h meezingen en Regis zijn poep staat op swingen!
Uiteindelijk na twee uur
Mogen we de kerk weer heelhuids verlaten... best een interessante ervaring... halleluja!
Onze Redge heeft er nog
niet genoeg van en gaat naar nog een Gospel mis, welke deze keer door de
bekende soul zanger Al Green geleid wordt. Deze man is na zijn muziek-carrière
dominee geworden en heft ook een kerk opgericht. De preek gaat weer over Gods
liefde en gulheid, en dat we dit zeker in deze kerk moeten terug betalen....
's Namiddags een bezoek aan
het national museum for civil rights ofte Martin Luther King Jnr museum. Hier
wordt de harde strijd van de zwarte Afrikaanse Amerikaan over de jaren heen
goed in beeld gebracht. Het bezoek eindigt dan ook in de kamer van het hotel
waar Martin Luther King Jnr vermoordt is op 4 april 1968...
Daarna eventjes binnengewipt
in het nieuwe lokale blues museum en hop naar de Sun studio's. Deze werden
opgericht door DJ Sam Philipps welke het ongelooflijke talent had van
supertalenten te selecteren en er alles uit te halen.
Onder deze Elvis Presley,
Johnny Cash, Jerry lee Lewis etc. Op een van de fotos zie je trouwens Gerlinde
aan de bar (dah) met op de achtergrond het 4 Million Dollar Quartet ! Super
interessant allemaal...
(ik weet niet of jullie erop gelet hebben, maar ik heb deze keer weinig fauten geschrefen)
Zijn naar Memphis gereden waar de hitte ondertussen ronfd de 100°F ligt. We rijden over de indrukwekkende Mississippi Memphis binnen. Hier wacht ons het Motel 6, midden in Memphis, maar toch een beetje "Dodgy" buurt! Gerlinde niet 100% op haar gemak, maar het went snel. De travesties van naast de deur zijn eigenlijk wel sympathiek en een nieuwe vriendschap met Regis in onvermijdelijk!
Terug honger en hop naar het Blues City Café. Ik verorber er battered Monfish and Fries, Gerlinde en de Redge een seafood Gumbo. Heel lekker allemaal en een super sfeertje. 's Avonds een beetje slenteren op Beale street. 't Wordt allemaal heel toeristisch en druk, de autheticiteit vloeit er weg, maar de Rockabilly band is er eentje om van te genieten.
Lekker gaan slapen en dag erna typisch zuiders breakfast cafeetje aangedaan. Lekkere buttermilk pancakes, en een paar omeletjes om u tegen te zeggen. We proberen vandaaf enkel een gezond ontbijt en skippen de lunch.
Eventjes voor 11 nog het Peabody Hotel binnen gewipt , waar op klokslag 11 een paar dansende eenden de lift uitkomen, het fonteintje inspringen om daarna de lift weer in te gaan. Waar zijn die amerikanen mee bezig.
Graceland staat op het programma voor Gerlinde en Jan.
Het is bloedheet en uiteindelijk moeten we 3 uur wachten om uiteindelijk op het landgoed binnen te kunnen. Gelukkig kan Gerlinde mij lekker kalm houden en genieten van al Elvis zijn pracht. Het is niet echt ons ding om naar dit sort toestanden te komen, maar we genieten er alweer met volle teugen van.
Regis komt ons oppikken met een dike smile op zijn gezicht en brengt ons zonder aarzelen naar het P&H (Poor & Hungry) Café waar een aantal ruige, getatoeerde venten ons opwachtten. Ruige maar gezellig keet, waar je zeker niet zomaar binnen kan. Met mijn onschuldige blik is het allemaal geen problem, en we slagen er zelfs in om een paar fotoos te trekken. Ik verbroeder al snel met de feestende rugby-club en een uurtje later strompelen we naar buiten. Gerlinde wil nog even op Harley tour, maar de locale lesbo's willen mee... en dat wil Gerlinde niet.
Opgefrist gaan we bij een siciliaan binnen, en terug lekker gefreten.
Dan richting Wild Bill's! het is reeds 9u30, maar de vriendelijke éénogige eigenaar wijst ons erop dat de blues maar rond 11 uur begint.
Regis heeft nog een ideetje en stuurt ons gewind naar HiTone. Ziet er goed uit, maar als we dichter komen slaat de schrik mij om het lijf! Het lijkt een ruige Dead Metal band te zijn die er vanavond spelt en al snel komt " moer doer goe e kiek nie bienne" uit mijn mond, en we drinken een biertje in het café ernaast. We worden er als europeanen nogmaals verwelkomd in Memphis en weerom verbroederen wij. Weer laat een rondborstige aand de inkom een oogje vallen op Gerlinde! 'k Moe oppassen.
Na uurtje weer terug richting Wild bill. Man, man, donkere keet, niet iedereen mag binnen, best te vergelijken met een supporters-lokaal dat wat rood is geverfd en waar enkel rode lichtjes in branden. De figuren die er rondlopen kunnen zo rechtstreeks gaan optreden in de hut van Uncle Tom. Maar de muziek.. jongens, ongeluuflijk! Eerst nog de jukebox met blues en soul van Little Milton, Floyd Taylor,Artie White en de Bobby Blue Band.
Daarna begint de plaatselijke band blues te spelen, en het is snoepen geblazen. Na een uurtje wordt de tombola getrokken en grijpt de dame die al een hele tijd naast ons zat naar de microfoon. Zie geeft er een uurtje Soul van de bovenste plank weg en heel het café staat al snel in rep en roer.
Rond 1 uur druipen we verzadigd af richting "Dodgy" Motel, waar Gerlinde de Travestieten wakker maakt door een paar muggen met de platte hand te vernietigen op het dunne muurtje. Van een knal gesproken...
In de red roof Inn geslapen, niet te duur en met ontbijt! Drie kruimels, slappe koffie en een halve wafel verder zijn we er gereed voor!
Eerst naar het Coutry Museum Hall of Fame! Een half uurtje aanschuiven in de rij en genieten maar van de country geschiedenis en zijn helden!
Gerlinde doet ondertussen heel wat kennis van gitaren op, en weet ondertussen perfect wat een Martin D28 is. Zij ziet er haar ventje al op spelen...
Verder gestapt naar het Johnny Cash Museum en terug prachtig, echt de moeite! Wij zijn ondertussen één en al country!
Het is nog maar twee uur 's middags en we zitten al in een country kroeg van een zoveelste superband te genieten, terwijl de Budweiser (geen gatwijzer maar bier) rijkelijk vloeit!
De honger weer gestild in Merchants maar dit keer zonder starter, daar de hoeveelheden niet echt aan ons aangepast zijn.
s' Avonds nog genoten in de Wagon Wheel van een mengeling van Rock, Country and Rockabilly en weer richting sandman!
 "Evil or Very Mad"){kind=icon}
 "Razz"){kind=icon}
