Hier zijn we dan. Nieuwe log met een nieuwe naam. Ik kon niet blijven bloggen met mijn 'WerklozeMama'-blog.. Want ik ben nu allesbehalve werkloos.
Ik ben begonnen met mijn voltijdse job vorige week maandag 8/8/16. En voltijds is het zeker, want ik werk 44 uur in een week. Ma tot do van 8 tot 17u30, vrij tot 16u30. Met een halfuur 's middags. Dat werd me bij de sollicitatie al verteld, en ik heb gezegd dat ik er geen problemen mee had. Wat ook zo is, het is een drukke job, die 9,5 uren vliegen voorbij. Ik ben assistant planning bij een keuringsorganisme. Wat dus betekent dat ik de agenda van de keurders plan. Dat klinkt erg simpel, maar er komt wel een hoop bij kijken. Terwijl je de afspraken bij de juiste keurder moet plannen (gemiddeld zo'n 100 per dag), moet je ook de telefoon opnemen en nieuwe afspraken inboeken en vragen beantwoorden. Je bent dus constant met vanalles door elkaar bezig. Ik moet er echt wel mijn koppeke bijhouden. Plus nu het zo warm is.. Er is geen airco op den bureau. En damn, tis warm!!
Mijn eerste week ging niet zonder rimpels. Maar daar hangt een verhaal aan vast. Op de planning van dit keuringsorganisme zitten Ilse en Marie. Die waren samen met Sabrina een gelukkig trio dat samen hing en perfect samen werkte tot Sabrina ineens stierf in 2014. Marie en Ilse hebben het een tijdje alleen gedaan, maar het bedrijf bleef groeien en ze hadden een derde 'man' nodig. Dus begonnen de sollicitaties voor een nieuwe collega. Waar ze de mensen bleven halen, weet ik niet, maar sinds bein vorig jaar, ben ik dus de negende die op de derde stoel zit op de planning... Dat is uiteraard zwaar voor Ilse en Marie, zij moeten telkens opnieuw tijd en energie en moeite investeren in een nieuwe persoon. Maar het betekent vooral veel miserie voor mij. Want ik draag de fouten van die vorige 8 op mijn schouders. Vandaar dat het vorige week niet van een leien dakje liep. Ilse heeft het er vooral erg moeilijk mee. Ik moest het nog wat leren, en het leek wel alsof ze me iedere fout die ik maakte persoonlijk kwalijk nam. Maar er was een lang weekend, we hebben allemaal wat genoten van de rust en zijn dinsdag opnieuw begonnen. En nu gaat het echt heel wat beter.
En hier thuis.. Ja, het is een gigantische verandering he. Ik ben erg blij dat mijn girls al 12 en bijna 10 zijn. Ze kunnen al wel hun plan trekken. Zo gaan ze zelf met de fiets naar het speelplein. Eva kan al aardappelen schillen tegen dat ik thuis kom. Ik kom thuis rond kwart voor 6, en begin dan met eten maken. Eten, opruimen, afwasmachine vullen, de nodige was doen, beetje strijken.. Ja, het is gauw 9u tegen dat ik klaar ben met het 'huis'werk.
Maar he, ik weet waarvoor ik het doe. Volgende zomer kan ik met mijn girls eens op een echte vakantie. En als ze nieuwe kledij nodig hebben kunnen ze die gaan halen. Of we gaan samen eens shoppen. En als ik eens ergens naartoe wil; zal ik dat gewoon kunnen. Zalig toch?!
En nu is het hoog tijd om nog even in mijn zetel te gaan zitten. ;-)
