De voetgangersproblematiek is de verergerde fietsterreur.
Gent, 18 september 2012
Aan allen die het aanbelangt.
Betreft : Week van de Vervoering - De voetgangersproblematiek is de verergerde fietsterreur.
Geachte,
Fietsterrorisme is een benaming voor het wijd verbreid massaal door fietsers negeren van elke verkeersregel, om zodoende zo snel mogelijk op de plaats van bestemming te komen, zonder dat enige notie wordt gegeven aan de aanwezigheid en rechten van andere weggebruikers, in het bijzonder de voetgangers. Maar ook wordt onder fietsterrorisme verstaan het niet, stompzinnig, bedreigend of agressief reageren van fietsgebruikers op vermaningen van voetgangers, het opzettelijk aanrijden van voetgangers die niet opzij gaan en het doorrijden na een aanrijding. Fietsterrorisme is het (massaal) op het trottoir en voetgangerspaden fietsen, het rijden door rood licht, geen voorrang verlenen aan voetgangers die voorrang hebben, het rijden in de verkeerde richting, het niet aangeven van links- of rechtsaf afslaan, het zonder licht fietsen, de wettelijk verplichte bel niet hebben, enz. Fietsterrorisme veroorzaakt naast ongelukken en lichamelijke verwondingen grote geestelijke onrust, opgejaagdheid, wrevel, laksheid en uiteindelijk agressief gedrag. Maar bovenal verergerd fietsterrorisme de sociale verloedering in de samenleving, doordat de straat een vijandige omgeving wordt zodat iedereen als het ware gedwongen wordt uit pure zelfverdediging een harnas van laksheid om zich heen op te trekken, waardoor de sociale verloedering weer verergert en de cirkel rond is. Ander normvervagend gedrag zoals asociaal gedrag en agressie worden door fietsterrorisme verhevigd, terwijl de normvervaging en bedreiging van het openbare leven ook de persoonlijke leefomgeving aantast. Maar het is zeker dat de afbraak van sociale leefregels en normbesef het vertrouwen in en het functioneren van de overheid hevig doet afnemen.
VERLOEDERING EN OVERHEID.
Wanneer je iets doet wat niet mag wordt je gestraft. Hierop is geheel ons rechtsbestel gebaseerd. Ook de overheid beroept haar autoriteit op dit beginsel. Wanneer nu niet meer bestraft wordt zal de anarchistische situatie die er ontstaat onherroepelijk leiden tot een soort van losbandigheid en terrorisme. Niet omdat de mens zo is, maar omdat die mens die niet geleerd heeft zonder regelgeving en overheersende macht samen te leven nooit verantwoord gedrag heeft geleerd. De overheid en instanties waarvan geacht wordt deze te vermijden en om wat voor reden ook nalatig is zal niet gauw erkennen dat de zaak uit de hand is gelopen en al helemaal niet dat het haar eigen falen betreft. Wij hebben ons tot doel gesteld de verloedering en het anti-socialisatie-proces van de maatschappij en dan vooral het straatmilieu en de persoonlijke veiligheid door middel van bewustwording en aanmoediging van overheid, waaronder burgemeesters, commissarissen en agenten, zo ver als mogelijk te herstellen en terug te brengen naar een situatie waarin samenhorigheid en medeleven weer de overhand gaan vormen boven asociaal en misdadig gedrag.
GEEN VERKEERSOVERTREDING.
Over het algemeen zullen fietsers die op het trottoir rijden op een vermaning reageren in de trend van: 'Ja, maar het is toch niet zo erg wat ik doe'. (wanneer ze je niet negeren, domme antwoorden geven, uitschelden, bedreigen en/of toetakelen). Maar ook bij omstanders en publiek, die haast nooit zelf optreden (waarschijnlijk omdat ze zelf ook regelmatig over het trottoir fietsen) heerst een mentaliteit van: 'stoor je er niet aan en doorlopen', waardoor niemand zich assertief opstelt en het probleem zich heeft kunnen escaleren. Het punt is namelijk dat er niet één, maar wel duizenden fietsers de verkeersregels aan de laars lappen. Op het trottoir fietsen als het hen uitkomt, zodat er als vanzelf excessen gaan ontstaan van fietsers, die niet alleen op het trottoir fietsen, maar ook omdat ze bijvoorbeeld haast hebben, keihard over het trottoir fietsen, waardoor de kans op ongelukken wordt vergroot. Alsook de letsels bij voetgangers (de fietsers zelf lopen weinig kans op verwondingen bij het aanrijden van voetgangers). Onoplettend op het trottoir fietsen omdat het een gewoonte is geworden. Fietsers die opzettelijk op wandelaars inrijden, omdat die toch wel aan de kant gaan. Doe je dat niet dan rijden ze je doodleuk aan. Het mag duidelijk zijn dat hier geen sprake is van een verkeersovertreding maar van heuse openlijke geweldpleging. Omdat het natuurlijk onmogelijk is voor de voetganger te bewijzen dat de fietser met bewuste opzet tegen hem aanreed moet de overheid, in dit geval de Gemeente en het Openbaar Ministerie, alle fietsers die op de trottoir fietsen aanspreken op het delict van poging tot geweldpleging. Een overheid die zo hamert op normen en waarden als de onze, en waar voorkoming en vervolging van (nodeloos) geweld op straat zo hoog in het vaandel staat, had nimmer deze zaak van het fietsterrorisme op het openbaar domein zo mogen laten escaleren, en kan dus de hoogste nalatigheid verweten worden.
MAATREGELEN EN REMEDIES.
Naast alle gevoerde en tot niets leidende bewustwordingsacties door overheden en politiek door middel van informatie en gesprekken, moet er nu worden gedacht aan gerichte straatacties.
Wij vragen dan ook dringend acties in deze materie. Steeds meer denken fietsers dat zij boven de wet staan en dat er geen regels voor fietsers bestaan.
Wij stellen vast dat de overheid niets onderneemt om de terreur van de fietsers tegen te houden, integendeel overtredingen en zware overtredingen worden niet gesanctioneerd. Hoogstens wordt even het vermanend vingertje door de politie opgestoken en daar blijft het bij. Het gaat hier blijkbaar om de fiets en anders niets. Tevens moeten wij besluiten dat bepaalde fiets minnende actiegroepen nu werkelijk alles te zeggen hebben ten nadele van andere weggebruikers. Want blijkbaar hebben alleen maar fietsers ongevallen. Niets is minder waar er zijn meer voetgangers die ongevallen hebben. Maar dit wordt (bijna opzettelijk) verzwegen door de overheid en door de overheid gesteunde en ondersteunde fietsorganisaties.
