voor mens met mening
DAGVAARDING
Welk nut heeft een herinnering
Aan een mens die niets naliet
Enkel gevoel, enkel heimwee
naar gras, hout en bezette avonden
Enkel kale kilte in een heftig handelend hart
Rest mij en
In zilvernitraat neergeslagen op verpulverend papier
Leef jij verstard en bevroren nietsvermoedend verder
in mijn ogenblik
Het glas heffend op een toekomst die enkel schaduw bleek
Jouw kleren doordrenkt van de geur van mijn geborgenheid
En in je haar de vette verlangens van een vader
Die meer was dan dat
Meer kon zijn, zoals ik
Die het ook niet kan
Verslaafd aan het verlies
Als een alibi voor verdorring
Ik leef niet maar wacht en zie
Wat leven is in anderen
Mijn offer is mijn beloning
De buit een nieuwe dag
Waarop ik hartslagen oogst
En sluimerend verblijven mag
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
