In zijn commentaarstuk van vandaag in HLN heeft ook Luc Van Der Kelen het over de belastingperikelen van de familie De Gucht.
Het commentaarstuk gaat eigenlijk over één specifiek aspect van de zaak zoals uit de titel blijkt : "De fiscus lekt".
Dit is een zware aanklacht en hij wordt exclusief geformuleerd tegen één partij, de fiscus, in casu de BBI Gent.
Meteen komt er ook een motief: het is een bewuste en georganiseerde beschadigingsoperatie van de BBI tegenover de persoon en de politicus Karel De Gucht.
" ...kan de bedoeling van de...BBI, hier enkel zijn de politicus rechtstreeks te schaden en hem te ondermijnen..."
" Als de fiscus het lang genoeg kan rekken, kan de carrière van de betrokkene , volledig worden gebroken, zonder dat er verweer mogelijk is."
Laat mij vooraf zeggen dat ik meer geloof heb in de integriteit van de ambtenaren dan van de meeste politici.
Dat topambtenaren zich met dit soort spelletjes zouden bezighouden, is mogelijk, maar vergezocht. Waarschijnlijk is er bij de behandeling van het dossier animositeit ontstaan tussen de administratie en Mijnheer De Gucht. Dit is niet verwonderlijk als je De Gucht kent. Ook hier zal hij wel de ambtenaren met de nodige pretentie en minachting hebben behandeld, wat onder andere reeds bleek in een aantal uitspraken van De Gucht in de pers. Dat ambtenaren om die reden een heksenjacht zouden ontketenen, is onwaarschijnlijk. Dat ze hem in de watten zullen leggen ook.
Een lek kan veel vaders hebben. Elke partij heeft haar strategie, De Gucht zijn verdedigingsstrategie. Het lekken van een aantal zaken is ook een goede steun voor de verdediging: zie je wel dat mijn cliënt onheus wordt behandeld; zie je dat mijn cliënt zelf een voorstel tot schikking heeft gedaan; zie je dat de fiscus dit voorstel arbitrair van de tafel heeft geveegd, enz. De Gucht doet hier wat hij Bart De Wever zo vaak heeft verweten: hij speelt Calimero, hij kruipt in de rol van verongelijkt slachtoffer.
Ik bedoel alleen maar dat je in zo'n complexe zaken niet zo maar simpele conclusies kan trekken. In het stuk wordt bijvoorbeeld gezegd dat het rekken van de procedure in het voordeel zou zijn van de fiscus en in het nadeel van De Gucht. Is dat zo ? Veel advocaten weten dat het soms zeer nuttig is om een zaak te rekken. Of denkt u dat het de schuld van de BBI is dat het Beaulieu dossier, na twintig jaar, nog altijd niet is afgesloten ?
Wie heeft het Slangen-dossier gelekt ? Normaliter moet LVDK daar even simpel kunnen op antwoorden als in dit dossier, of zou het kunnen dat ook daar meerdere actoren er belang bij hadden ?
Tenslotte nog dit: deze zomer werd een heel strafonderzoekdossier, dat nog lopende was, gelekt in HUMO. Niet door het parket, maar door Meester Van Steenbrugge.
Zoals iedereen weet: een lek kan overal zitten, ook op onverwachte plaatsen.
Karel De Gucht ligt nog altijd in ruzie met de fiscus en meer bepaald met de BBI Gent.
Het heeft er lang naar uitgezien dat ze tot een minnelijke schikking zouden komen, maar dat lijkt er voorlopig niet in te zitten. Naar verluidt heeft De Gucht als schikking voorgesteld een paar duizend euro in de kas van de vriendenkring van de Gentse BBI te storten, waarna het dossier zou gesloten en gearchiveerd worden. Interne bronnen laten verstaan dat de belastingambtenaren hierdoor danig in hun gat waren gebeten en bereid zijn door te gaan tot in de rechtbank.
De advocaat van De Gucht zegt ook verheugd te zijn want, volgens hem, zal de rechtbank brandhout maken van het BBI dossier en, als dat gebeurd is, zal de familie De Gucht de rekening presenteren aan de hondsdolle controleurs.
Ik wilde in deze aangelegenheid niet tussenkomen, maar de waarheid heeft haar rechten en ik voel me dan ook verplicht om in deze een standpunt in te nemen.
- Ik zal dit maar één keer zeggen: Karel De Gucht liegt niet ( nooit ) Karel De Gucht bedriegt niet ( nooit ) Karel De Gucht sjoemelt niet ( nooit ) Karel De Gucht fraudeert niet ( nooit )
Beweren dat zijn optrekje in Toscane wel eens gedeeltelijk zou kunnen betaald zijn met niet aangegeven geld is absoluut belachelijk.
- Ik heb het nog eens speciaal nagetrokken door " De Italiaanse villa van Karel De Gucht " te googelen.
Iedereen kan daar, met de hulp van 19 fotootjes, vaststellen dat de familie De Gucht daar eigenaar is van een banale sociale woning, die bij aankoop zeker onder het regime van het klein beschrijf viel. Het huisje is omgeven door een volkstuintje, een conforme kopie van de volkstuintjes die men naast de spoorlijn Denderleeuw Zottegem ziet. Omdat er waarschijnlijk geen lopend water is, ligt er naast de woning, een grote waterreservoir. Die brengt wat kleur in het grauwe landschap doordat hij helemaal in het azuurblauw is geschilderd. Ook binnenin word je overvallen door de soberheid: meubilair van de kringloopwinkel met hier en daar een uniek stuk van IKEA. Aan de muur hangen schilderijen van enkele locale zondagschilders, hoewel het volgens mij niet om originelen gaat, maar eerder om reproducties. De keuken is een afdankertje van een lokaal restaurantje, lelijk en allemaal in inox. Hoe goedkoop kan je zijn ?
Deze eigendom die je voorbijrijdt zonder er enige aandacht aan te schenken, kan, volgens mij, het best vergeleken worden met het nederige chaletje van Leo Delcroix in Bornes-les-Mimosas.
Dat het hier om grote investeringen zou gaan die een kleine zwarte injectie hebben kunnen gebruiken, is totale nonsens.
Leo Delcroix moest in de tijd beroep doen op postmannen met ziekteverlof om zijn chaletje een lik verf te geven, en de familie De Gucht moet heler dagen olijven plat kloppen om met de verkoop van een beetje zelfgemaakte olijfolie in het onderhoud van het fermetje te kunnen voorzien.
Iedereen kan zelf zien dat drie maanden wedde van Mijnheer De Gucht hebben volstaan om dit bescheiden buitenverblijf te verwerven. Als de boel dan ook nog werd opgeknapt door postmannen met ziekteverlof, waarom zou de familie De Gucht het dan in godsnaam nodig hebben gehad om de fiscus om de tuin te leiden.
Kwatongen.
Go Karel, go !
Ik steun u onvoorwaardelijk en...als het toch verkeerd zou aflopen, zal ik de eerste zijn om u appelsienen te brengen.
Je kan het label 'kwaliteitskrant' geven op basis van meerdere criteria, maar er zijn grenzen.
Aan een krant waar de journalisten en hoofdredacteurs door een draaideur binnenkomen en even snel weer verdwijnen, aan een krant die aan iemand als recidivist Douglas De Coninck een forum geeft, aan een krant die, na Yves Desmet, er niet in geslaagd is om een nieuw gezicht te vinden, aan een krant die door de collega's nog enkel smalend wordt vermeld, aan een krant die de concurrentiestrijd tegen De Standaard zonder eer en glorie heeft verloren...kan je moeilijk nog het label 'kwaliteitskrant' toekennen.
Maar laten we de grote principes opzij schuiven.
Kan een krant die geen eindredacteur ( of een blinde ) en geen eindredactie meer heeft nog wel een kwaliteitskrant worden genoemd.
Het was niet mijn bedoeling, maar toen ik vandaag De Morgen las, spatten de fouten mij zo in het gezicht: typfouten, spraakkunstfouten, spellingfouten...onvoorstelbaar !
Elk product dat zoveel essentiële gebreken zou hebben als De Morgen zou zelfs nooit in de markt worden gezet. Een auto die zoveel fouten zou hebben als De Morgen zou nooit op de openbare weg mogen komen.
Wat denken die pretentieuze linkse rakkers toch ?
Waarom bestaan De Rode Vaan, de Vooruit, de Volksgazet, De Morgen ( versie 1 ), De Morgen ( versie 2 ), De Morgen ( versie 3 ) niet meer ? Omdat het linkse kranten waren ? Dikke bullshit. Ze bestaan niet meer omdat het gewoon slechtgemaakte kranten waren. Het is niet omdat je een ideologisch product, een links product, een cult product op de markt zet dat het niet goed moet zijn.
Ik heb De Morgen van gisteren niet helemaal gelezen ( zou je niet overleven ) en ik heb hem ook niet met een vergrootglas gelezen ( zou niet te overleven zijn ), maar:
" s Karl Hammer zijn ongelooflijk verhaal heeft verteld....., zegt hij...."
" Is toch een mooie datum: 12-12-12 ? "
" Ook de selectie wordt strenge..."
" In de praktijk er particuliere voogden..."
"...12% van de leidinggevende is van mening..."
" Marktonderzoeken tonen immers aan de aankomende generatie...nog veel meer gevoelig is dan de huidige..."
" Een andere touroperator zat een opportuniteit..."
" Wie uit eten gaat bij restaurant Volta in Gent... "
Gaat u ook eten bij het Hof van Cleve of wil u gaan eten bij De Karmeliet ? Praat men nu zo in de chique milieus ?
Ik zweer het: ik heb ze niet uitgezocht, ik ben geen taalpurist, en ze komen uit pakweg drie artikels.
Kwaliteitskrant ? Om te gieren, tenzij ze daar beschikken over een zeer grote dosis humor.
Heb je ze gehoord, gisteren en vandaag, de oorverdovende stilte in Antwerpen en in de pers.
Objectief gezien kan je niet anders dan toegeven dat hij iedereen de mond heeft gesnoerd.
Na de passage van de brullende leeuw op de avond van de verkiezingen, heeft De Wever een nagenoeg foutloos parkoers gereden.
Zelfs zij die alleen geïnspireerd worden door een absolute vorm van slechte wil, van haat zelfs, durven niet eens kritiek spuien op de samenstelling van het college, gewoon omdat elke kritiek zou beschouwd worden als kritiek om de kritiek.
Uit doorgaans goed ingelichte bron verneem ik wel, dat Tom Lanoye en Behoud de Begeerte razend zijn omdat er geen dichter en geen holebi in het schepencollege werden opgenomen. Zij overwegen stappen bij het Europees Hof voor de Rechten van de Mens. Ze zijn er van overtuigd dat een overgrote meerderheid van de Antwerpse bevolking hen hierin steunt. A suivre.
En als men er nu eens in zou slagen om in Antwerpen een goed gevoel te creëren bij iedereen...Belg Vreemdeling, rijk arm, oud jong, links rechts, zou dat dan verkeerd zijn, enkel en alleen omdat het wordt gerealiseerd door de nieuwe coalitie ? Nee toch ?
De laatste dagen besteden alle media veel aandacht aan de invloed, de macht zelfs, van de klant, de consument, tegenover zeer grote bedrijven en multinationals.
Hoe is dit fenomeen zo plots geëxplodeerd, die vorm van directe democratie in hoofde van de consumenten ? Het antwoord is vrij eenvoudig: via en dankzij de nieuwe communicatietechnieken en meer bepaald de sociale netwerksites, Facebook, Twitter, e.a. Deze maken het mogelijk om zeer snel en zeer massaal opinies te ventileren, groepsideeën te formuleren en directe druk te zetten. Die druk is dan vaak een soort economische chantage, een boycot bijvoorbeeld, maar het werkt.
Bekende voorbeelden zijn onder meer de campagnes tegen Nike, Adidas, recent C&A, voor de erbarmelijke omstandigheden waarin de arbeiders en arbeidsters in Azië moeten werken, iets waarvoor men de genoemde bedrijven mede verantwoordelijk acht; diezelfde en andere bedrijven worden ook ter verantwoording geroepen omwille van de kinderarbeid. Telkens is er de schande van de wereldwijde bekendmaking en aanklacht en de dreiging met een boycot.
In de laatste weken is een gelijkaardige actie zeer succesvol geweest in een totaal ander domein. De bekende Amerikaanse koffiebarketen Starbucks, actief over de hele wereld, is ook in Engeland een voltreffer. Nu heeft iemand er de aandacht op gevestigd dat Starbucks, ondanks de fikse winsten, geen pond belastingen betaalt in Engeland. Tussen twee haakjes, Starbucks doet niets illegaal, maar gebruikt gewoon de internationale mogelijkheden om enkel belastingen te betalen waar die het laagst zijn.
De burgers hebben, gebruik makend van de sociale netwerken, een beweging gecreëerd die Starbucks immoraliteit aanwrijft, met een oproep tot boycot. De actie was zo invloedrijk dat, na enkele dagen reeds, Starbucks er zich toe heeft geëngageerd om vanaf nu vrijwillig belastingen te betalen in Engeland. Technisch knock-out.
Natuurlijk heb je in zo'n geval ook in België jongens die zich interessant denken te kunnen maken.
Felix De Clerck, zoon van ex-Minister Stefaan De Clerck, tafelspringer eerste klasse.
CV: - was een dik jaar geleden mede-organisator van een betoging in Brussel tegen het uitblijven van een nieuwe regering. Op dat moment was papa Minister in de regering van lopende zaken, en zat de partij van papa aan de onderhandelingstafel met het oog op de vorming van een nieuwe regering. Vanuit welke positie of inspiratie ageert die jongen dan. - na de coalitievorming in Kortrijk waarbij de CD&V in de oppositie werd geduwd, schreeuwde en twitterde diezelfde Felix: " Om van te kotsen." Op twintig kilometer van Kortrijk, in Roeselare, had een goede vriend van papa precies op dezelfde manier de N-VA in de oppositie geduwd. Als logisch mens zeg je dan: evenzeer om van te kotsen, maar deze logica gaat aan Felix voorbij. Wouter Beke zegt: alles is correct en wettelijk verlopen. Ook de logica van de CD&V voorzitter gaat aan de jonge Felix voorbij. - intussen maakt Felix snel carrière "ergens" in de culturele sector en laat vaagjes weten misschien wel politieke ambities te voelen. - en nu verschijnt Felix plots in het Starbucks dossier. De Morgen beschrijft het fenomeen perfect: "Gisteren sprong Felix De Clerck op Twiitter meteen mee op de kar ". Je kan het niet mooier zeggen: Felix loopt niet over van originele ideeën. Zijn specialiteit is: mee op de kar springen. - dus Twittert Felix aan de hele wereld: " Zouden we eens proberen AB Inbev belastingen te laten betalen...."
1. Who the fuck is Felix ? 2. Zou het niet netjes zijn om te melden dat AB Inbev absoluut niets illegaals doet. 3. Er zijn tientallen andere Belgische bedrijven die enorme winsten maken, maar in België geen euro belastingen betalen. Waarom AB Inbev er arbitrair uitpikken ? 4. In welke mate verschilt die oproep van puur criminele chantage. "Indien u niet doet wat wij willen, dan zullen wij u boycotten tot u toegeeft." Als iemand hiervoor een andere definitie heeft, ik ben geïnteresseerd.
Wat mij in deze stoort, en dat geldt niet alleen tegenover Felix, is dat jongeren, niet gehinderd door enige kennis van zaken en logica, er alles aan doen om hun naam in de media te krijgen, enkel en alleen ter voorbereiding van een toekomstige politieke carrière.
Wat is er mis met militeren in de schaduw, ervaring opdoen buiten de schijnwerpers, dossiers instuderen...?
Indien onze politici van de toekomst de tafelspringers van vandaag zullen zijn, please laat deze kelk aan ons voorbij gaan.
Sinds zijn prachtige verkiezingsoverwinning verkeert Daniel Termont af en toe in een toestand waarin bepaalde mensen zich enkel bevinden na het snuiven van een lijntje.
In zo'n toestand schiet hij uit de heup, hij schiet in alle richtingen en hij schiet met een bazooka.
Vandaag tackelt hij in De Morgen Maggie De Block. Nog eens goed ouderwets de vrouw spelen en niet de bal. Wat niet uitsluit dat Termont wel een punt heeft.
Hij vindt het wraakroepend dat sommige families die goed geïntegreerd zijn , hier al jaren wonen, en kinderen op school hebben die het uitstekend doen, uitgewezen worden.
Hij heeft gelijk, maar hij haalt hier veel te zwaar uit naar Maggie De Block. Zij doet dit ongetwijfeld niet met plezier, integendeel zelfs met veel pijn in het hart, maar indien zij haar doel wenst te bereiken - een correct en rechtvaardig asielbeleid - dan kan zij soms niet anders dan op te treden binnen de bestaande wetgeving.
Hij vindt het wraakroepend dat illegale criminelen die het land moeten verlaten hier gewoon verder op straat rondlopen, en vaak verder crimineel blijven. Bovendien slagen zij er in om via leugens en foefjes in de natuur te verdwijnen, wat de politiemensen uiteraard soms tot wanhoop drijft. Daniel Termont legt de verantwoordelijk hiervoor ook bij De Block.
Dit is totaal unfair, want dit overschrijdt zeer ver haar bevoegdheden. Dit maakt deel uit van een veel ruimer probleem waarin ook Milquet ( Binnenlandse Zaken ) en Turtelboom ( Justitie ), en misschien nog veel anderen dringend ook hun verantwoordelijkheid moeten nemen.
Waar Termont volledig uit de populistische bocht gaat is door beide problemen te verbinden. Op die manier creëert hij een volkomen onjuist gevoel van onrechtvaardigheid in hoofde van Maggie De Block. Zij verdient dat niet.
Termont heeft een probleem: wanneer de populariteit van Bart De Wever piekt, voelt hij de onweerstaanbare drang om De Wever met Gestapo-methodes onderuit te halen; nu blijkt dat de populariteit van Maggie De Block blijft stijgen, komt ook hier een frontale aanval. Wie wordt de volgende ?
Daniel Termont moet er zich misschien bij neerleggen, dat de populairste 'strop' zijn, zeer eerbaar is. Meer hoeft niet.
Ofwel is het probleem van Termont fundamenteler: misschien moet hij wat minder vaak een lijntje snuiven.
In de Franstalige media - kranten, radio en televisie in Franstalig België en in Frankrijk - komen in de laatste dagen slechts twee onderwerpen aan bod:
-DSK ( de hoerenloper van de Franse politiek ) heeft in New York een financieel akkoord gesloten met het kamermeisje dat niet direct bereid was om ook zijn buizensysteem te ontstoppen. Het gaat om een akkoord van enkele miljoenen dollar en een impliciete schuldbekentenis.
-Gerard Depardieu komt in België wonen, in Néchin. Ik begrijp niet waarom dit relevant nieuws is. De hele familie Mulliez woont al meer dan twintig jaar in een lange rij kasteelvormige villa's langs de 'Steenweg van de miljonairs'. De Mulliez behoren tot de rijkste vijf families van Frankrijk en zijn de eigenaars van de hypermarktketen Auchan en van tientallen andere merkwinkelketens in alle mogelijke sectoren. Het fortuin dat Depardieu daaraan zal toevoegen is een druppeltje in de oceaan.
Twee conclusies:
- geld, seks en bekende personen zijn nog altijd toppers voor de kijk- en de verkoopcijfers
- ze blijken zelfs sterker, op dat gebied, dan een beschavingsbelangrijke klimaatconferentie in Doha, of een barbaarse oorlog in Syrië
Gerard Depardieu komt in Néchin wonen - overigens niet juist: hij heeft daar een huis gekocht dat zijn domicilie wordt.
Antwerpen stond uiteraard ook vandaag nog in het centrum van de belangstelling. De aandacht ging eerder uit naar de samenstelling van het schepencollege dan naar de inhoud van het bestuursakkoord.
Op het eerste zicht wordt dit schepencollege, met een beperkte kennis over bepaalde personen, niet slecht onthaald. Er zitten in elk geval positieve elementen in:
- Van Peel en Heylen die op hun post blijven is een element van continuïteit en stabiliteit; ook de aanwezigheid van Van Campenhout is dat; bovendien brengen die drie heel wat bestuurservaring mee aan de tafel - Ik denk niet dat er in Antwerpen veel mensen in de politiek zitten die Claude Marinower ( Open VLD ) niet respecteren. Hij is tevens de link naar de Joodse gemeenschap. - De N-VA levert vijf mensen ( waar er na twee jaar één van wegvalt ). De Partij heeft duidelijk gekozen voor degelijkheid en bestuurservaring en zorgt tezelfdertijd voor de verrassing: een jonge Antwerpse handelaarster van Marokkaanse origine komt vanuit haar broodjeszaak in het schepencollege terecht. Zij zelf leek daar allemaal vrij rustig onder te blijven en beantwoordde vlot een aantal vragen van de journalisten. Bart De Wever heeft haar keuze goed geduid: alle kansen die zij gekregen heeft, heeft zij ook met succes gegrepen. Gedurfde, maar hoopvolle keuze.
- Als men het verwijt maakt dat er slechts twee vrouwen in het college zitten, kan men dat moeilijk aan de N-VA verwijten: zij brengen de twee vrouwen in het college.
Inhoudelijk is er vanuit de oppositie voorlopig weinig te horen. Ze hebben toch wel een paar stevige tikken gekregen: de nederlaag, de vrij snelle coalitievorming, de blijkbaar vrij grote samenhang van de nieuwe ploeg, en de rustige verzoenende aanpak van Bart De Wever na zijn oerschreeuw op de avond van de verkiezingsoverwinning.
Wat niet verrassend is, maar af en toe toch eens irritant wordt, is de houding van een groot deel van de media en specifiek van bepaalde journalisten. De subtiliteit waarmee ze te werk gaan is storend. Over elke commentaar, zelfs positieve, wordt een sausje gegoten van twijfel, verdachtmaking, ongeloofwaardigheid. Ik kan mij voorstellen dat Bart De Wever er soms gek van wordt; het werkt ook mij op de zenuwen.
Toen de inhoud van het akkoord maandag bekend was, heeft Bart Brinckman in Terzake vijf minuten gekregen om zijn opinie te geven. Ik denk niet dat er in zijn commentaar één positieve zin zat. Hier werd de negatieve saus er gewoon met de pollepel over gegoten. Alles in het programma dat voortzetting is wordt becommentarieerd omdat er niet genoeg verandering in zit; alles wat verandering is krijgt kritiek omdat het niet voorzet wat was. Het programma is veel te vaag. Tientallen ideeën, actiepunten, beleidslijnen, opties, keuzes....maar het is te vaag ! En zo kan ik doorgaan.
Ik geef een paar voorbeelden van deze subtiele ondergravingsstrategie:
- wat bij Bart De Wever een 'revolutie' is, wordt bij Lieven Verstraete twee uur later een 'grote' revolutie
- " een ontegensprekelijke rechtse coalitie. Zo komen er camera's met nummerplaatherkenning..." Ik zou eens willen wetenwat er rechts is aan dergelijke camera'sdie moeten helpen om criminelen gemakkelijker op te sporen en de veiligheid van de burgers te verhogen. Als dat rechts is, dan is het niet verwonderlijk dat links niet zo veel stemmen meer haalt.
- tante Kaat kon in Terzake van vanavond natuurlijk niet achter blijven: elke vraag aan Bart De Wever had in zich een grote dosis scepticisme, twijfel, ongeloofwaardigheid; veel vragen waren gewoon 'vals' en valstrikken: "Zal u links omarmen ?" De Wever: " Wat voor vraag is dat nu ?" De kers op de taart was natuurlijk: " Zal u zes jaar burgemeester van Antwerpen blijven ?" Je zou voor minder kregelig worden. De Wever heeft terecht geantwoord dat men hem die vraag over de laatste 18 maanden duizend keer heeft gesteld en dat hij duizend keer hetzelfde antwoord heeft gegeven. Volgens mij had hij aan Kathleen even goed kunnen antwoorden: indien u mij in die mate ongeloofwaardig of een potentiële leugenaar vindt, zeg het dan gewoon in mijn gezicht. Dit heeft niets, maar dan ook niets meer met kritische journalistiek te maken.
Je voelt het nu al aankomen: voor de pers zal de lat voor het stadsbestuur en de burgemeester van Antwerpen onaanvaardbaar hoger liggen dan voor om het even wie anders. De oppositie in Antwerpen zal niet de SP.a zijn , niet Groen, niet de PVDA+. De oppositie zal de pers zijn.
Die rechtse fascisten met hun camera's met nummerplaatherkenning, in 't Scheld gooien.
- Gwendolyn Rutten - Sven Nys - Anderlecht, Club Brugge, Genk en Standaard - De voetballiefhebbers ( record: 35 doelpunten in één speeldag ! ) - Bart De Wever - Luca Brecel ( komt bij de wereldtop snooker - 17 jaar ) - Triggerfinger ( vier MIA's )
De verliezers van het weekend:
- Egbert Lachaert ( verliest van Gwendolyn ) - Patrick Janssens ( laat A en de Antwerpenaars verweesd achter ) - AA Gent en Mboyo - Beerschot en Patrick Vanoppen - Deus ( nul MIA's )
Gwendolyn Rutten is de nieuwe Voorzitster van de Open VLD met 60% van de stemmen, een eerbare score. Lachaert verliest met 40% van de stemmen tegen de hele VLD top in, niet oneerbaar. Zij heeft van mij het voordeel van de twijfel, maar ik vrees dat haar kracht en haar macht ( vooral binnen de eigen partij ) niet groot genoeg zal zijn om het debacle van de oude krokodillen recht te trekken ( vooral gezien de krokodillen over haar schouder meekijken ). Volgens De Gucht is zij de enige die Bart De Wever in een debat aankan. Wetende wie de auteur is van deze uitspraak, ben ik ervan overtuigd dat ze fout is. Zij is in elk geval niet meer relevant, gezien de wegen van Rutten en De Wever mekaar niet vaak meer zullen kruisen in debatten. Rutten-Jambon kan pittig worden. Ik heb een lichte aversie voor Gwendolyn Rutten. Ik weet niet waarom. Maar ik ben sportief: Ik heb haar zondag gezien in de Zevende Dag en daar heeft ze een zeer degelijke en sterke prestatie neergezet. Veel succes !
De Wever heeft een zachte landing gemaakt, op tijd en zonder brokken. Zonder grote verklaringen en zonder perslekken. Ik hoop voor de Antwerpenaars dat zij het beleid krijgen dat ze verdienen en dat zij mogen ontdekken dat er, naast de rode weg, ook nog een andere weg is. Ik vrees dat het vertrek van Patrick Janssens en vooral de manier waarop, bij velen een bittere smaak zal nalaten, ook bij zijn aanhangers. Je kan begrip opbrengen voor zijn demarche, maar groot in het verlies kan je hem moeilijk noemen. Het ga je goed, kameraad.
Het blijft goed gaan met onze economische vooruitzichten, zoals ik reeds een tijd geleden heb voorspeld. Economische groeivooruitzichten 2013: -zomer 2012: 1,4% -twee maanden later Eur. Com.: 0,7% -een maand geleden, experts en economisten: 0,4% -10 december 2012 Nationale Bank: 0%
Het gaatje in het budget wordt langzaam maar zeker een serieus gat.
De reportage in Panorama over het zwartgeldcircuit in het voetbal was knap, vooral in tijden waarin er geen geld meer is voor goede onderzoeksjournalistiek.
Het was echter geen grensverleggende televisie, vooral om twee redenen: - hier werd geen supergeheim boven gespit; zwart geld in het voetbal is zoals doping in het wielrennen: iedereen weet het, maar iedereen ontkent het - door tijdsgebrek en gebrek aan middelen wordt in de reportage alles en nog wat op één hoop gegooid
Mijn eerste verrassing kwam achteraf: als de directeur-generaal van de KBVB en de directeur van de Profliga verklaren "verrast", "verontwaardigd" en "verbijsterd" te zijn, dan zitten die mensen gewoon niet op hun plaats. Het is blijkbaar zoals de man die door zijn vrouw bedrogen wordt; heel het dorp weet het, behalve hijzelf...
Vanuit die functie kan je onmogelijk beweren dat je niet wist van de sponsors met grotere of kleinere facturen, van de omslagen met het premiegeld voor trainers, spelers en medewerkers, van ondoorzichtige constructies via belastingparadijzen bij internationale transfers, van pakken zwart geld voor makelaars, en van louche buitenlanders die clubs overnemen om hun zwart geld wit te wassen.
Als er, zelfs grotere clubs in financiële moeilijkheden zitten, komen de Voorzitters aandraven met kandidaat-overnemers uit de meest exotische landen ( Tijdens de fameuze doodstrijd van Excelsior Moeskroen enkele jaren geleden was er sprake van overnemers vanuit Australië tot Oezbekistan ! ).
Ook de fiscus was blijkbaar in totale onwetendheid. Waarschijnlijk geheugenverlies door te dikwijls in de loges of de business seats te zitten, betaald met zwart geld.
Een tweede punt dat mij opvalt in de reportage en in de commentaren achteraf, is het feit dat men alles op één hoop gooit en door elkaar haalt.
Gratis drankbonnetjes, een faktuurke van 250 euro voor een reclamepaneel van 500 euro, een winstpremie in een omslag, een mosselsouper en een spaghetti-avond, hebben weinig te maken met de veel grotere bedragen die hoger circuleren via georganiseerde fraude en echte zwartgeldcircuits, belastingparadijzen, boekhouders, advocaten en financiële constructies...
Recent is er sprake geweest van een internationale transfer ( met betrokkenheid van een Belgische club ), waarbij de kopende club 12 miljoen euro moet betalen en de verkopende club slechts 10 miljoen euro ontvangt. Twee miljoen euro in rook opgegaan, in zwarte rook ! Ik weet het, omdat het gedetailleerd in alle kranten stond en door niemand werd ontkend, maar bij de KBVB kunnen ze blijkbaar niet eens 'zwart geld' spellen.
Zonder hier te diep op in te gaan wil ik toch nog het volgende zeggen: ik heb al in veel zaken, dossiers, en schandalen gepleit om niet onmiddellijk en paniekerig te reageren. Ook dit is een heel complex dossier met mogelijks zeer grote sportieve en maatschappelijke gevolgen.
Er is door die reportage niet ineens een man overboord.
Daarom is het weer zo ongelooflijk dat de KBVB en de profliga op woensdag van niets wisten en op zaterdag reeds een uitgewerkt plan op tafel leggen, onder het motto: het zwart geld moet er uit.
Je kan in dit dossier in twee dagen tijd geen actieplan voorstellen waarin je rekening hebt gehouden met alle mogelijke consequenties op alle mogelijke vlakken van de samenleving. Onmogelijk.
Waarom niet eerst rustig, met alle betrokkenen en specialisten het veld overschouwen in plaats van ondoordacht het risico te nemen om van dat veld een slagveld te maken.
De grootste aberratie was de tussenkomst van Professor Blanpain in één van de TV-debatten de avond zelf van de uitzending. Die heeft tien minuten gepleit voor het wereldwijd afschaffen van het transfersysteem en de transfervergoedingen.
Indien we dit samen moeten oplossen met het probleem van de gratis drankbonnetjes, dan zijn we verder van huis dan voor de reportage.
Er kan geen twijfel over bestaan: vorig weekend is in het Nederlandse Almere het absoluut dieptepunt bereikt op het domein van geweld in de sport, en meer bepaald in het voetbal. Pure waanzin.
Een 41 jarige man is in zijn vrije tijd lijnrechter in het jeugdvoetbal om die jonge gasten toe te laten hun sport in de best mogelijke omstandigheden te beoefenen. Na een wedstrijd wordt hij door drie 15/16 jarigen doodgeschopt.
Het zat er aan te komen, want ook bij ons stijgt de agressie in het jeugd- en amateurvoetbal dramatisch.
Dat we hier aan de uiterste grens zitten van het zinloos geweld is duidelijk. Dat heel de maatschappij, in Nederland en elders, in shock verkeert is begrijpelijk.
Uiteraard was er dan ook in de Nederlandse Tweede Kamer een diepgaand debat over de gebeurtenissen in Almere.
Tijdens zijn tussenkomst verwees Geert Wilders uitdrukkelijk naar het feit dat de "verdachten" van Nederlands Marokkaanse afkomst zijn.
Dan denk je onmiddellijk: daar gaat hij weer. Hij die probeert op alle slakken racistisch zout te leggen, kan het ook in deze dramatische omstandigheden niet laten.
Maar wat blijkt ? Het is ook voor de Nederlanders genoeg geweest en Wilders krijgt onmiddellijk massale steun van alle lagen van de bevolking, en uit alle mogelijke politieke hoeken. Wat tot een week geleden absoluut politiek incorrect was, is door dit feit plots politiek correct geworden.
Politici, professoren, onderzoekers, experten, buurtwerkers, sociologen, criminologen rollen over mekaar om in programma's als 'Pauw en Witteman' te komen uitleggen dat er inderdaad al jarenlang een probleem is van geweld bij jongeren van Marokkaanse origine, dat daarover uitgebreid onderzoek en precieze statistieken bestaan, maar dat dit gewoon niet luidop mocht gezegd worden.
Vanaf woensdag is de discussie rond het incident in Almere dan ook uiteengevallen in twee debatten: het probleem van het geweld in het voetbal, en het probleem van het geweld bij Marokkaanse jongeren, en het lijkt er sterk op dat dit nu zal doorgaan, en dat een zeer stevig taboe is doorbroken.
Deskundigen vertellen onder meer dat de jongeren van Marokkaanse afkomst, in verhouding tot hun aantal, zes keer meer in contact komen met politie en justitie dan Nederlandse jongeren, dat zij drie keer meer in contact komen met politie en justitie dan jongeren van Turkse afkomst. Dit weten die mensen al jaren, maar het moest onder de mat geveegd worden en daar blijven...
Er bestaan overigens zeer diepgaande en gedetailleerde analyses over wat de oorzaken hiervan zijn en er bestaan aanbevelingen om het probleem aan te pakken.
Het is toch onzinnig dat een dergelijk brutaal en fataal incident moet gebeuren om bepaalde onderwerpen vanuit het linkse taboe te halen en eindelijk bespreekbaar te maken.
Ik vind dat Geert Wilders en zijn ideologie nog altijd te mijden zijn als de pest, maar, je moet het hem toegeven, hier heeft hij een punt
LC
P.S.: De zoon van de doodgeschopte lijnrechter speelde mee in de wedstrijd en was daarna getuige van de feiten. Dat zij die vinden dat bepaalde problemen moeten doodgezwegen worden, daar maar eens over nadenken.
Als blogger voel je je soms als iemand die helemaal alleen tegen een stormwind staat in te roepen, zoals de blaffende honden en de huilende wolven terwijl de karavaan voorbij trekt.
Deze week heb ik zwaar uitgehaald naar het elitaire clubje 'Behoud de Begeerte' dat als het grootste probleem van Antwerpen ziet : mag de voornaam van de Deconinck, van het Conincksplein, Pieter blijven of moet hij dringend gewijzigd worden in Herman.
Ook Filip Van Ongevalle, Cultuurjournalist bij De Standaard, fluit vandaag in de wekelijkse rubriek 'Scoop' het clubje terug...
"... het gaat goed met dit land. Zolang de overheid organisaties kan subsidiëren die zonder gêne tijd steken in het lanceren van voorstellen zoals dat van Behoud de Begeerte, behoren we tot de uitblinkers van de wereld..."
Ook Van Ongevalle verwijst Behoud de Begeerte naar de hoek van de kleuterklas.
Toch leuk om op de eenzame weg af en toe eens een bondgenoot tegen te komen.
Duitsland heeft vandaag zijn economische groeivooruitzichten voor volgend jaar bijgesteld tot 0,4%.
Onze regering voorziet een groei van 0,7%.
Dat betekent dat, voor het eerst in tientallen jaren, niet meer Duitsland de motor zal zijn van de Europese economie, maar ons eigen klein trots landje !
Dat Jan Jambon getipt wordt als nieuwe Voorzitter van de N-VA zal niemand verwonderen. Hij is zonder meer de favoriet, hoewel ik niet denk dat hij door de partijtop van de trappen zal worden gedragen.
Jambon heeft zijn sporen verdiend als fractieleider, als naaste medewerker van De Wever en als frequente deelnemer aan de debatten in de Zevende Dag of Terzake. Hij heeft bij de gemeenteverkiezingen een schitterende score neergezet in Brasschaat.
Ik vind hem overigens een goed debater, vlot, direct en correct. Dit is ook zijn stijl bij zijn tussenkomsten in het parlement. Zijn dossierkennis is stevig. Zijn taal is goed begrijpbaar en hij houdt de juiste toon aan. Als hij kwaad is, heeft hij toch meestal een zekere terughoudendheid. Hij heeft een deftige jovialiteit en ik denk ( ik weet het niet ) dat hij ook bij zijn politieke tegenstanders wordt geapprecieerd. ( Dat Karel De Gucht, de gentleman van onze politiek, Jambon jarenlang minachtend Mijnheer Hesp heeft genoemd, zegt alweer meer over de onbeschoftheid van De Gucht dan over de onmiskenbare degelijkheid van Jambon ).
Het is echter niet allemaal rozengeur en maneschijn voor de N-VA.
Puur speculatief: 2014. Jan Jambon is Voorzitter, Bart De Wever stoot door naar de top van de Vlaamse Regering, Siegfried Bracke is reeds anderhalf jaar Gouverneur van Oost-Vlaanderen, Liesbet Homans wordt burgemeester van Antwerpen, Ben Weydts is fractieleider in de Kamer, Jan Peumans en Frieda Brepoels zijn aan het uitlopen... Op dat moment is de absolute top van de N-VA: De Wever, Homans, Jambon of Antwerpen, Antwerpen, Antwerpen. De vergelijkingen met een andere partij, waarmee niemand wil vergeleken worden, zullen niet uit de lucht zijn.
Daarom is één van de prioritaire en voor mij misschien wel de belangrijkste opdracht voor de partij: zo snel mogelijk zeer goede jonge mensen in heel Vlaanderen klaarstomen voor het grote werk. Hun bekwaamheid vooral, maar ook hun naambekendheid, zullen een belangrijke factor zijn in 2014.
Wie durft nu nog beweren dat onze regering niet daadkrachtig is ?
De voetbalclubs moeten B.T.W. betalen op de drankbonnetjes die ze aan hun jonge spelertjes gratis geven, om na de match een frisdrank te krijgen in de kantine.
De fiscus heeft vastgesteld dat dit veel te weinig gebeurt en zal optreden: B.T.W. betalen of een serieuze boete.
Ik ben zeer verheugd over deze maatregel, want met deze bijkomende opbrengsten zal onze economisch-financiële toestand er vlug veel rooskleuriger uitzien.
Langs de andere kant is het dan ook weer niet verwonderlijk dat er zoveel zwart geld in het voetbal circuleert, ook in lagere afdelingen ( zie Koppen en Panorama donderdagavond op één ).
Hoe moeten de clubs anders die gratis drankbonnetjes voor de consumpties van de jeugdspelers betalen ? Het moet toch van ergens komen.
Spijtig genoeg moet ik ook in deze context weer kritisch zijn voor de Open VLD. Ook dit keer heeft deze partij zich niet verzet tegen deze nieuwe aanslag van de fiscus.
Ik kan het niet geloven, maar de Open VLD heeft blijkbaar collectief beslist om zelfmoord te plegen. Anders kan je hun gedrag van de laatste twee weken ( voor Slangen ) en van de laatste twee dagen ( na Slangen ) niet verklaren.
De partij heeft in tien jaar tijd een spectaculair verval gekend. Iedereen weet wie, gedurende die tien jaar, de leiders waren, de kopstukken van de partij. Overal, in welke organisatie dan ook ( onderneming, politieke partij, voetbalclub ), zetten, bij een langdurige afgang, de leiders ( verantwoordelijken ) een stap opzij. Vaak geven ze zelfs hun ontslag en verdwijnen in de achtergrond. Allemaal begrippen die niet in het woordenboek van de Open VLD top blijken te staan.
Als ze er maar niet in slagen om het bloeden te stelpen, beseffen ze dat een radicale ommezwaai moet gebeuren; er moet een revolutie komen, op het vlak van de inhoud en op het vlak van de verpakking.
En wie zal die revolutie ontketenen en uitvoeren ? Juist, dezelfde oude krokodillen die de partij de laatste tien jaar kapot hebben gemaakt tot in de kern van haar zijn.
Eerste stap: meer ledendemocratie en de krokodillen dragen Gwendolyn Rutten van de trap af als nieuwe Voorzitster van de Open VLD. Wie er aan zou denken om tegenkandidaat te zijn wordt er, in naam van de democratie, voor gewaarschuwd dit maar liever niet te doen.
Voilà, nu alle leden een nieuwe Voorzitster hebben gekozen, moeten we toch zorgen dat het jong meiske plots geen ideeën krijgt en gekke dingen gaat doen. We zullen ze daarom omringen met een aantal ervaren begeleiders. Wie ? Wijzelf, de oude krokodillen natuurlijk.
Dat is dan ook weer geregeld.
Laten we eens horen wat Slangen te zeggen heeft. Heel veel. Laten we zijn verslag maar gebruiken om een aantal oude rekeningen te vereffenen, en laten we alle paragrafen die eventueel zouden kunnen geïnterpreteerd worden als kritiek op de oude krokodillen doodzwijgen. Pech, een of ander jong veulen gaat niet akkoord en lekt het rapport Slangen.
Algemene consternatie, de krokodillen kruipen in hun schuilplaats en zwijgen. Het zal wel overwaaien. Via via proberen ze discreet de schuld zo veel mogelijk in de schoenen te schuiven van Alexander ( ik weet niet of Rutten, indien ze de laatste voorzittersverkiezingen tegen Alexander had gewonnen het beter zou hebben gedaan ? Ik denk het niet ).
Zoals Kathleen Cools recent zei in Terzake: " Ze dronken een glas, ze deden een plas en alles bleef zoals het was."
Was het rapport Slangen dan niet duidelijk ? Zeer duidelijk.
Kernboodschap: stop er mee om naar de N-VA en De Wever te kijken, stop ermee om hen systematisch aan te vallen; draag onze eigen boodschap uit, gebruik elke minuut om ons verhaal te vertellen; breng een positieve boodschap.
Als er nu één krokodil is die de laatste twee, drie jaar het absoluut tegenovergestelde heeft gedaan, en alle anderen heeft opgeroepen en aangespoord om hetzelfde te doen als hij, dan is het toch wel Karel De Gucht zeker, de tot leven gekomen pretentie. Ik heb hier minstens tien keer gezegd: iedere keer dat de Gucht zijn mond open doet, wint de N-VA 1% en verliest Open VLD 1%. De Gucht is zonder enige twijfel de hoofdschuldige van het verlies van de Open VLD ten voordele van de N-VA. Je zal maar het geluk hebben dat je strategie wordt bepaald door één van de hatelijkste personages in de Vlaamse politiek, die bovendien nog altijd gelijk heeft ook ( zie het resultaat ).
Exit Karel De Gucht ? Zot ! Mee op de trap met Rutten in zijn armen, klaar voor de revolutie, voor de vernieuwing van de partij... met het zoontje in het zog, nog iets wat door Noël Slangen wordt aangestipt als een van de pijnpunten binnen de Open VLD. Je mag natuurlijk niet te vroeg zeggen: "Nu laat ik je los, Jean-Jacques."
Wat de Open VLD sinds een paar weken aan het doen is, is slechter dan wat ze ervoor deden en staat mijlenver af van wat Slangen voorschrijft.
Op die manier zal het niet lukken. Gwendolyn zal haar mooi gezichtje schenden en de oude krokodillen zullen moeten terug op het voorplan treden, want 'de jonge generatie kan het blijkbaar ook niet ' ( eerst Alexander, dan Gwendolyn ).
Wat is er dan nodig om misschien wel te slagen :
- wees eerlijk en transparant ( een bijna onmogelijke opdracht voor de Open VLD ). - kom met een positief eigen verhaal. - verdring de krokodillen van het voorplan ( ze hebben alle kansen gehad ). - sluit Karel De Gucht op, uit het zicht en ver van een GSM en een micro. - geef aan echt jong talent een kans; niet alleen aan de nakomelingen van... - stop met het navelstaren ( jullie moeten toch intussen weten dat jullie navel niet mooi is en niemand interesseert ).
Veel geluk Egbert ! Oh, excuseer, foutje van mij. Veel geluk Gwendolyn ( ik was vergeten dat zij al verkozen is ).
1. Ik heb gisteren een paar indicatoren aangegeven die mij doen besluiten dat het helemaal niet goed gaat met België. Wij staan op de rand van de afgrond. Vandaag voegt De Standaard daar enkele Vlaamse indicatoren aan toe, onder de titel: " Vlaamse metertjes allemaal in het rood ". Daar word ik niet echt vrolijker van.
2. Gwendolyn Rutten ( kandidaat Voorzitster bij de Open VLD ) vanavond in Terzake over het rapport Slangen: " Ik ben trots op onze interne democratie. " Zeer eigenaardige uitspraak van iemand die enkele weken geleden door de partijtop, op een communistische totalitaire manier werd opgedrongen als consensus-kandidate voor het voorzitterschap. Interne democratie ??? Dit soort nonsens uitspraken van de partijtop kandidate zouden voor mij voldoende zijn om voor de tegenkandidaat te stemmen.
3. Gisteren: installatie van de provincieraad in West-Vlaanderen ( waarschijnlijk elders in Vlaanderen ook ). Wij hebben nu opnieuw, naast de Gouverneur met een volwaardige staf en administratie, een provincieraad met 72 ( ! ) leden, een voorzitter en 6 Bestendig Afgevaardigden. Indien men niet de politieke moed had om de provincies af te schaffen, was het, in het kader van de besparingen, dan toch niet mogelijk om een beetje af te slanken ? Bijvoorbeeld: 36 leden en 4 Afgevaardigden. Met vijf provincies in Vlaanderen zou dat toch een slok op een borrel schelen.
4. Het nieuw treinstation van Mons ( Di Rupo ), zal uitgerekend in kost per jaarlijkse gebruiker, meer dan vijf keer meer kosten dan het nieuw station van Rome... Is het echt onmogelijk om nog te besparen ?
5. Het belangenconflict van Minister van Financiën Steven Vanackere ( CD&V ) in de ARCO-zaak is nog altijd hallucinant groot. Een noodzakelijke stap opzij zetten in dit dossier is nog altijd niet gebeurd. De schaamte voorbij.
Ik ben het kotsbeu, spuugzat. Het is nu genoeg geweest.
Luc 'Behoud de begeerte' Coorevits usurpeert nu al meer dan 40 jaar mijn naam. Dit moet maar eens ophouden.
Ik laat niet toe dat dit gesubsidieerd links ventje op geregelde tijdstippen mijn naam besmeurt. Is hij elitair ? Natuurlijk. Doet hij aan politiek ? Natuurlijk. Liggen veel schrijvers aan zijn voeten ? Natuurlijk want hij is een belangrijke broodheer. Wordt hij graag omringd door de 'culturele elite' ? Natuurlijk. Beschouwt hij zichzelf met Claus, Deconinck, Hemmerechts, Lanoye e.a. als de crème de la crème van Vlaanderen ? Natuurlijk.
Voorstellen aan Bart De Wever en de N-VA om het Pieter Deconinckplein om te dopen tot het Herman Deconinckplein en beweren dat dit niets met politiek te maken heeft is zowat de meest schijnheilige leugen van de eeuw. Was er een andere bedoeling dan De Wever op stang te jagen ? Natuurlijk niet. Zelfs de verontwaardigde treurende weduwe had het in Terzake op een bepaald moment over een " licht ludiek voorstel ". Bart Dewever provoceren, kittelen, uit zijn tent lokken met een " licht ludiek ( politiek ) voorstel " dat volgens de verwaande en soms zo dwaze Hemmerechts reeds voor de verkiezingen werd gelanceerd ( waarom De Wever niet dwingen om stelling te nemen in volle verkiezingsstrijd ? ). Geen sprake van. Zuiver en idealistisch, alles voor de poëzie.
Ze zijn er uiteindelijk nog in geslaagd ook. De Wever heeft gereageerd, klaar en duidelijk, en hij heeft daarbij een doodzonde begaan: hij heeft het kliekje rond de aanstellerige usurpateur Luc Coorevits de 'culturele elite' genoemd...!
Dit is natuurlijk genoeg voor Lanoye om vanuit Zuid-Afrika in zijn pen te kruipen om luid en klaar te ontkennen dat hier van enige culturele elite zou sprake zijn.
Weet je wat er aan Lanoye en zijn tekst in De Morgen en De Standaard zo pathetisch is ? De tekst is uiteraard goed geschreven, maar het taalgebruik is zo elitair dat de tekst voor 90% van de Vlamingen onleesbaar en onbegrijpbaar is.
Een tekst die voor iedereen is bestemd, is uiteindelijk alleen gericht aan het kleine kliekske rond de usurpateur.
Ik zal aan de media vragen om telkens wanneer Luc 'Behoud de begeerte' Coorevits de behoefte voelt om een elitaire drol te leggen, er bij te vermelden dat ik mij distantieer van deze gesubsidieerde onnozelheden.
Zo niet zal ik mij verplicht zien om het personage te dagvaarden in schadevergoeding wegens voortdurende en zware naamschade.
LC
P.S.: Als Bart De Wever het voorstel aanvaardt, is het een goeie. Als hij het niet aanvaardt, is hij een vuile rechtse Vlaams-nationalist. Ik dacht dat er in Antwerpen belangrijkere problemen en uitdagingen waren om De Wever op te beoordelen.
