Heb zopas op het schitterende nachtnieuws van Chris Van den Abeele op Radio 1 gehoord, dat Rudy Demotte, Minister President van het Waals Gewest en de Federatie Wallonie-Bruxelles, het volgende heeft gezegd:
" De Wever is de man die er in mislukt is om België uit de impasse te halen ."
Degene die mij deze hersenkronkel kan uitleggen verdient de Nobelprijs voor Fysica, Scheikunde, Wiskunde en Literatuur tezelfdertijd.
Rudy Demotte, van zijn kant, komt niet in aanmerking voor de Nobelprijs Logica !
Voor de Nobelprijs Herschrijven van de Geschiedenis is hij dan weer topfavoriet.
Is er dan echt geen limiet aan de hoeveelheid stupiditeit die wij gedwongen worden om te absorberen ?
Kan het Europees Hof van Justitie, het Europees Hof voor de Rechten van de Mens , het Internationaal Strafhof in Den Haag of het Arusha Tribunaal, Demotte en consoorten dan niet veroordelen voor intellectuele misdaden tegen de rechten van de mensheid ?
Hoe lang zullen de Vlaamse media, LVDK op kop, dergelijke sofismen nog blijven toedekken.
Iedereen vecht tegen Bart De Wever en de N-VA, omdat ze zogezegd willen vechten tegen het uiteenvallen van België. Is er nu echt niemand van die gasten die beseft dat zij, precies door die houding, het uiteenvallen van België bespoedigen.
Ik ben ervan overtuigd dat, indien er zich in Vlaanderen een ruime consensus zou vormen, rond het Project Bart De Wever, noem het voor mijn part het project confederalisme, noem het voor mijn part het project van de Resoluties van Het Vlaams Parlement, noem het voor mijn part het project Bruno Tobback - de naam kan mij absoluut niet schelen - een 'entente cordiale' met Brussel en Wallonië perfect en vrij snel zou mogelijk zijn.
De hoofdverantwoordelijken voor het feit dat België niet uit de impasse geraakt zijn niet de Vlaams nationalisten, zijn zelfs niet de Walen of de Franstaligen, maar zijn zonder enige twijfel de Vlaamse nestbevuilers.
De Vlaamse nestbevuilers verhinderen een Vlaamse eenheid uit puur kortzichtig eigen partijbelang. Zij zullen ooit door de Vlaamse burgers en kiezers daarvoor afgestraft worden, in een verre of in een nabije toekomst...
Er is niets erger dat je als mens kan overkomen dan aan de verkeerde kant van de geschiedenis staan, vooral als men je daarvoor waarschuwt.
Zij die nu nog de stilstand, de consolidatie van België verdedigen, doen hetzelfde als zij die in de Kerk nog het celibaat van de priesters, de uitsluiting van de vrouwen en de periodieke onthouding verdedigen. Aan de verkeerde kant van de geschiedenis staan.
Hoe meer jullie nestbevuilers verder doen zoals jullie bezig zijn, hoe sneller Bart De Wever zijn objectieven zal bereiken.
Hallucineer ik ? Van een groene thee ?
Zeg maar ja, en wie weet, misschien hebben jullie wel gelijk.
Mijnheer de nestbevuiler, slaap maar lekker in je mooie Witte Huis... ( Boudewijn De Groot )
België heeft op politiek vlak een decennialange traditie van coalities en dus compromissen.
België heeft op sociaal vlak een jarenlange traditie van overleg tussen de sociale partners en dus compromissen.
Op vandaag is die hele traditie opgeblazen en zitten we overal in een totale impasse.
Die compromis cultuur was gesteund op een methode: er worden door alle partijen zo veel mogelijk kaarten op tafel gelegd, en dan wordt er met kaarten geschoven, worden er kaarten uitgewisseld, tot iedereen tevreden is met de hand die hij heeft. Compromis.
Dit bestaat niet meer. Oorzaak ?
De veto's, de ultimatums, de exclusieven, de taboes die vooraf reeds worden geformuleerd, zodat men niet eens meer aan de onderhandelingstafel geraakt. Op die manier bespoedigen wij onze eigen ondergang...
De opmaak van de begroting 2013:
Ik denk dat ik de grootste gemene deler van de opdracht kan samenvatten als volgt:
-we moeten voor 2013 ongeveer 4 miljard euro vinden, maximaal via besparingen. Belastingverhogingen kunnen slechts gebruikt worden als ultiem middel en in zeer beperkte mate. - belastingverhogingen in een bepaald domein kunnen wel, indien ze het resultaat zijn van een belastingverschuiving met een gelijkwaardige belastingverlaging in een ander domein ( arbeid naar vermogen, bijvoorbeeld ).
Met deze gegevens moet een compromis perfect mogelijk zijn. Maar om tot een compromis te komen moet je eerst aan tafel zitten.
Wat is de realiteit ?
- de vakbonden zullen niet onderhandelen over een nieuw sociaal akkoord als de index op tafel ligt - de PS ( en schuchtere SP.a ) willen niet onderhandelen als de index op tafel ligt - Onckelinx wil niet onderhandelen als er geen versoepeling komt van de Europese begrotingsdiscipline - de andere partijen willen niet onderhandelen als Onckelinx bij haar standpunt blijft - de PS wil niet meer onderhandelen over nieuwe besparingen ( zie standpunt Onckelinx hierboven ) - de Ps en SP.a willen absoluut een vermogensbelasting - de MR en Open VLD willen absoluut geen vermogensbelasting - de CD&V en N-VA willen enkel een vermogensbelasting als de lasten op arbeid verminderen - Open VLD en MR en N-VA en CD&V en de ondernemers willen een drastische lastenverlaging op arbeid - de vakbonden, de PS en SP.a willen niet onderhandelen als een BTW-verhoging op tafel ligt - Groen wil over niets onderhandelen - SP.a en de vakbonden willen brugpensioen op 50 bij Ford Genk - Open VLD, NV-A en CD&V zijn niet direct gewonnen voor brugpensioen op 50
Resultaat: stilstand, blokkering
Ander voorbeeld ? Antwerpen.
- Janssens wil enkel in een coalitie stappen met N-VA als Groen er bij is - Groen wil niet in die meerderheidscoalitie stappen. - Marc Van Peel ( CD&V ) wil ten eeuwigen dagen getrouwd blijven met de SP.a ( niemand begrijpt waarom )
Resultaat: stilstand, blokkering
Ze zijn allemaal zot geworden; ze zijn, zot van pretentie, uit deze wereld getreden en hebben elke voeling met de realiteit verloren.
Maar ze spelen wel met ons voeten, ons geld, ons kloten, onze toekomst, onze welvaart en de toekomst van onze kinderen.
Zal het dan iemand verwonderen dat de kiezer in 2014 aan Bart De Wever het mandaat zal geven om de boel op te blazen ? Er moet iets gebeuren. Dringend en ingrijpend. Een trendbreuk.
Indien niet, dan zal de Belgische Titanic, veel vlugger dan verwacht, onherroepelijk zinken, terwijl het PS orkest verder speelt.
Kleine opmerking: niet vergeten dat wij ook nog altijd op die Belgische Titanic zitten... Gaan we mee neuriën ?
LC
P.S.: Als je de krantencommentaren van de Vlaamse kranten vandaag leest, dan krijgt de regering Di Rupo drie op tien. Schitterende start om uit de crisis te geraken met een sterk eensgezind beleid...
Enkele weken geleden heb ik een uitgebreid stuk gepost over Jos Digneffe ( beroepsstaker bij de NMBS; 'wij staken om de reizigers een plezier te doen'; 'de reizigers zijn luiaards', ). Ik heb de man toen ingedeeld bij de onbenullige idioten, sectaire oelewappers, of in één of andere gelijkaardige categorie.
Het doet mij echt plezier om, enkele weken later, vast te stellen dat de bewuste idioot bewijst dat ik honderd procent gelijk had.
Mijnheer kijkt naar De Zevende Dag; hij ziet een interview met Bart De Wever; hij begrijpt het woord Walloniseren niet en hij barst uit in een vlammende woede... op Facebook.
" Hitler ", " de oorlog ", " de Joden "... Van zodra je dit ziet weet je dat je te maken hebt met een hysterische onnozelaar.
Resultaat: iedereen is gegeneerd door de uitspraken van Digneffe; de meesten doen alsof die uitspraken niet bestaan, uit plaatsvervangende schaamte. Bart De Wever wil er niet eens woorden aan vuil maken.
Het ACOD kan bijna niet anders dan reageren en binnen het uur neemt de nationale Voorzitter uitdrukkelijk afstand van de schrijfsels van Digneffe, en legt de verantwoordelijkheid voor deze "onzin" volledig bij de schrijver.
Op die manier hoor je het ook eens van je beste vrienden.
'Ons Heere moet van elk zijn getal hebben', maar er zijn grenzen.
SP.a stelt een reuzegroot probleem aan de kaak. Muggenzifterij ? Mierenneukerij ? Of zijn wij echt op weg naar Amerikaanse toestanden ?
Enkele dagen voor de verkiezingen verschijnen, in het Antwerpse, paginavolle advertenties in de kranten met als titel " Nu Anders ". De advertentie is anoniem, niet ondertekend. De titel en de inhoud verwijzen wel naar " de kracht van de verandering ". Vlug schijnt dat de advertentie zou betaald zijn door een aantal ondernemers. Zonder verdere details.
De verkiezingen zijn voorbij, maar de SP.a heeft hierin een fundamenteel probleem gezien en trekt ten strijde. Dat hun woede vooral geïnspireerd is door het feit dat de tekst de N-VA leek te steunen, willen zij niet toegeven, maar iedereen weet dat het zo is.
Zij zien hierin een mogelijk gevaar voor het uithollen en omzeilen van de wet op de verkiezingsuitgaven.
Amerikaanse toestanden. Ondernemers, bedrijven, geven geld en worden voor die giften later bedankt door politiek gunstige beslissingen in hun voordeel. Dit soort gelul toont aan dat men de huidige Amerikaanse wetgeving ter zake helemaal niet kent. Dit overkomt de SP.a en Renaat Landuyt wel vaker: verwijzen naar toestanden die al jaren tot het verleden behoren en gewoon niet meer bestaan. In Amerika geldt op het vlak van de campagnefinanciering een vrij waterdichte regelgeving. Bovendien gaat het in de Verenigde Staten vooral over rechtstreekse giften aan een kandidaat; eventuele publiciteit gebeurt door Comités ter verkiezing van... Dit is allemaal zeer transparant geregeld. Bewijs: om de week wordt er in de pers gemeld hoeveel geld elke kandidaat heeft opgehaald en hoeveel hij heeft uitgegeven.
Ik haat het procédé: een mogelijke catastrofe aankondigen door te verwijzen naar een land dat een veel strengere en transparantere wetgeving heeft dan de onze. Intellectuele oneerlijkheid. Niet onverwacht met Landuyt in de buurt !
Zelfs als je de Amerikaanse valse verwijzing weglaat, klopt ook de puur Belgische boodschap niet. De anonimiteit stoort de SP.a, maar tezelfdertijd beweren zij dat die 'anoniemen' wel eens zouden kunnen genieten van speciale gunsten. Hoe kunnen mensen die anoniem zijn genieten van speciale voordelen? Ze zijn per definitie onbekend ! Als ze plots uit de anonimiteit treden, zullen ze ook voor de SP.a niet meer anoniem zijn en zal een democratische controle perfect mogelijk zijn.
Het gaat hier helemaal niet om giften aan een partij. Iemand of enkele personen leggen een bedrag op tafel en betalen daarmee een advertentie in de krant. Mag ik mijn geld nog besteden zoals ik wil, alstublieft ? Als ik morgen aan een krant betaal voor een paginavolle advertentie om mijn sympathie te betuigen aan de Monarchie, aan Gaia, of aan Elio, moet ik dan eerst de toestemming hebben van de kleine korporaals van de SP.a ? Waarom willen die van links toch altijd een beetje dictator spelen.
Belangrijkste vraag voor de verontruste leden van de SP.a : en wat met de vrijheid van meningsuiting ? Bestaat er geen hiërarchie meer in de waarden? De socialisten zijn bereid om een stuk van de vrijheid van meningsuiting op te geven, om erover te waken dat de wet op de verkiezingsuitgaven strikt wordt gerespecteerd !!!
Of de hiërarchie van de waarden op haar kop gezet.
Waarom moeten voor links vrijheden altijd beperkt of ingeperkt worden ?
De sluiting van Ford Genk, in de loop van het jaar 2014, werd pas enkele dagen geleden aangekondigd.
Iedereen springt onmiddellijk in de bres met alle mogelijke creatieve en minder creatieve voorstellen om: - Limburg en de streek van Genk er economisch weer bovenop te krijgen - om zo veel mogelijk ontslagen arbeiders ( en bedienden ) aan een nieuwe job te helpen - om alle mogelijke vormen van outplacement en omscholing te voorzien
De Vlaamse en de Federale regering zullen samenwerken; de VDAB zal hier een prioriteit van maken; er worden onmiddellijk twee werkgroepen opgericht; er is reeds met Europa gesproken om te zien op welke fondsen Limburg een beroep kan doen; de overheden zullen de vakbonden begeleiden bij de sociale onderhandelingen met Ford; beroepsfederaties wijzen op vacatures in hun domein ( 500 jobs in de bouw, andere knelpuntberoepen, enz. ). Wij gaan Limburg en die mensen zo maar niet laten vallen; alle hens aan dek.
En wat is het eerste dat uit de mond komt van de vakbondsafgevaardigden: brugpensioen op 50 !!! Het zou gaan om misschien wel 1800 mensen.
Iedereen zegt: die mensen zijn niet versleten, ze zijn goed opgeleid, ze hebben ervaring. We kunnen die mensen zo maar niet bij het oud vuil zetten Wij moeten en zullen nieuwe jobs voor hen zoeken en creëren.
De vakbonden zeggen: die mensen zijn te oud voor de arbeidsmarkt; ze zullen nergens nog een job vinden.
Dus eigenlijk de wereld op zijn kop.
Wat ik denk is - en ik hoop dat ik absoluut ongelijk heb - dat de overgrote meerderheid van die vijftigers helemaal geen nieuwe job meer willen en niets liever vragen dan op brugpensioen te gaan. Vandaar die eis van de vakbonden.
Bedienden moeten bij brugpensioen veel inleveren tegenover wat ze ervoor verdienden, maar voor arbeiders valt dat dik mee. En in een situatie waar er veel technische werkloosheid is, zou het brugpensioen wel eens financieel interessant kunnen zijn.
De vakbonden begrijpen niet dat mensen en de overheid daar een probleem mee hebben: het is toch de onderneming die het supplement betaalt !
Natuurlijk heeft men daar een probleem mee: - de overheid zal de werkloosheidsuitkeringen moeten betalen tot aan 65 jaar; als de mensen daarentegen in het arbeidscircuit blijven, brengen ze op voor de staat. - het gaat volledig in tegen het generatiepact en de bezorgdheid, de noodzakelijkheid zelfs, om de mensen langer aan het werk te houden ( België heeft nu al de vroegste uitstapleeftijd in Europa ). - ook om de vergrijzing te betalen moet er een voldoende groot draagvlak van actieven blijven ( in België op dit ogenblik veel te laag ). - brugpensioen aan 50 kunnen wij ons eigenlijk economisch, sociaal en financieel niet permitteren.
Veel mensen voelen wel dat er hier ook ethisch iets verkeerd zit. Beginnen werken aan 16/18 jaar, stoppen aan 50 en leven tot 85. De kleine groep actieven kan ( en wil ? ) dit niet opbrengen.
Nog een veelgehoord argument van de vakbonden voor het brugpensioen aan 50 is: die mensen hebben toch niet gevraagd om hun job te verliezen. Dat is natuurlijk een open deur intrappen. Maar als je die redenering doortrekt, beland je in absurdistan. Dit argument geldt natuurlijk ook voor de twintigers, dertigers en veertigers. Moeten we die dan ook maar meteen met brugpensioen sturen ?
In de huidige omstandigheden brugpensioen vragen aan 50, is economisch, financieel, noch moreel te verantwoorden. Aan 50 ben je niet afgeschreven en zou je ook niet afgeschreven mogen worden, of willen worden...
Als je bij ons aan iemand zou vragen wat hij vindt over Laurette Onkelinx, in de veronderstelling dat iemand bij ons iets vindt over Laurette Onkelinx, dan zou hij waarschijnlijk zeggen: " 't Is altijd ne raren draai geweest ".
Deze morgen had ze het weer.
Europa is al enkele jaren aan het proberen om de crisis te bezweren en de toekomst voor te bereiden door, onder meer, een zeer strikte begrotingsdiscipline op te leggen aan de lidstaten. De begrotingstekorten moeten systematisch verminderen om over enkele jaren te komen tot begrotingen in evenwicht.
Iedereen weet hoe zwaar die Europese politiek weegt in landen als Griekenland, Spanje, Italië, waar gigantische besparingen moeten gebeuren. Maar ook in de andere landen moet er bespaard worden: Nederland, Frankrijk, België.
Daar zijn wij in België mee bezig. Het is zwaar, lastig maar we zitten lang niet in Zuid Europese toestanden. Voor volgend jaar moet er zowat 4 miljard gevonden worden, hetzij via besparingen, hetzij via nieuwe inkomsten ( belastingen ).
Laurette geeft hier een schoolvoorbeeld van intellectuele oneerlijkheid.
Ze begint met wat er deze week in Genk en La Louvière is gebeurd rechtstreeks te linken aan de door Europa opgelegde begrotingsdiscipline. Dit is incorrect en pure demagogie. Ford Genk wordt niet gesloten omdat de Belgische Overheden moeten besparen. No way.
Dit valselijk aangrijpende, suggereert zij dat als we verder die strikte begrotingspolitiek volgen er nog dergelijke catastrofen zullen gebeuren. Daarom stelt zij voor om voor volgend jaar de teugels te vieren en tegen Europa te zeggen dat ze de pot op kunnen met hun 2,15% te kort. Waarom zou het volgend jaar niet weer 3 of 4% mogen zijn ?
De liberalen hebben reeds geantwoord dat dit bijzonder riskant is, niet alleen tegenover Europa, maar vooral tegenover de financiële markten, die deze wijziging in strategie onmiddellijk en zwaar zouden afstraffen. Zelfs de uitspraak op zich van Laurette ( toch vice-premier ) is gevaarlijk en risicovol.
Ikzelf wil er nog aan toevoegen dat, indien we Laurette volgen, alle inspanningen van de laatste jaren voor niets zullen geweest zijn. Na drie jaar saneren, wil Laurette ons weer naar 'af' brengen.
Waarom zegt die troela dan zoiets ?
De besprekingen over de begroting 2014 zijn vandaag begonnen. Het is overduidelijk dat de liberalen ( Open VLD én MR ) en de andere Vlaamse partijen er zeer strikt zullen op toezien dat er geen ( of heel heel weinig ) nieuwe belastingen komen. Verschuiven kan, verhogen niet. Dit wil zeggen dat de inspanning voor 2014 moet komen, bijvoorbeeld van betere fraude-controle, maar hoofdzakelijk van ( structurele ) besparingsmaatregelen.
En dat is precies wat Wallonië en Brussel en vooral de P.S. absoluut niet willen. En zo is de cirkel rond.
Omdat de P.S. niet wil besparen, zullen we een hoogst noodzakelijke begrotingsdiscipline, opgelegd door Europa, laten varen. Levensgevaarlijk.
Jan Fabre ( naar eigen zeggen kunstenaar ) gezien in Terzake ? Neen ? Dan hebben jullie iets gemist.
In het kader van een film over zijn leven, werd er op de set in het Antwerps Stadhuis, minutenlang met katten gegooid die, om het leuk te houden niet op een vlakke ondergrond neervielen, maar op ...trappen. De zak stond er op te kijken en vond het blijkbaar leuk. Toen het gekrijs van de katten te erg werd, zijn een aantal mensen, waaronder schepen Bungeneers, komen zien wat er gaande was, waarop een lichtman, gezien de commotie, de spots heeft gedoofd. Einde van het spelletje voor Fabre en van de foltering voor de katten.
Bungeneers heeft onmiddellijk besloten om klacht in te dienen wegens dierenmishandeling, en een filmpje van de gebeurtenissen op YouTube lokt alleen maar verontwaardigde reacties uit.
Vanavond in Terzake wordt de meesterlul geïnterviewd. Ergens op straat in Antwerpen, als een debiele dandy, met de sigaret in de hand om tussen twee vragen in een trekje te kunnen nemen. Kunstenaars van wereldformaat staan immers totaal boven de wet en de goede manieren. Het zou niet artistiek zijn om te laten blijken dat men een goede opvoeding heeft gehad, hoewel ik in dit geval serieus twijfel of hij die wel heeft gehad.
Zijn prestatie was schandelijk en schandalig. Eerst zijn oortje slecht insteken, waardoor hij een paar vragen niet verstaat ( twee minuten gewonnen ), en daarna met een superieur glimlachje een beetje idioot gebrabbel. 'Allemaal een storm in een glas water. En, ik heb gezien dat een paar katjes verkeerd waren neergekomen en heb deze morgen direct gebeld om te weten of ze geen schedelbreuk hadden opgelopen, of een breuk van de ruggengraat. En neen, er is goed nieuws, ze hebben geen letsels en...ze zijn gelukkig ( sic ) !'
Toen Lieven Verstraete hem vroeg: " Alles voor de kunst ?", begon de clown dit te bevestigen tot hij plots een lucide moment had en aan Verstraete vroeg of dit een cynische vraag was. Verstraete is niet ingegaan op zoveel pretentieuze debiliteit en heeft het gesprek afgebroken.
Ik zou de zak onmiddellijk interneren, maar gezien dat niet kan voor wereldkunstenaars, zou ik hem goed in het oog houden, want ik zag hem denken: gezien de commotie vervangen we het kattenwerpen door dwergwerpen; dat zal nog een veel sterker artistiek signaal zijn.
Een kever van Fabre die tegen het plafond hangt van een zaal in het Koninklijk Paleis heeft, zelfs dood, meer verstand dan de meesterlul zelf.
Wereldkunstenaar ? Laat mij niet lachen. Wereldblaaskaak.
De Federale Politie zal, op verzoek van Joëlle Milquet, geen criminaliteitscijfers meer publiceren, om te vermijden dat ze fout zouden geïnterpreteerd worden.
De regering vond dit zo 'n geniaal idee, dat het kernkabinet deze namiddag heeft beslist, om vanaf nu volgende cijfers niet meer te publiceren:
- de begroting - de weersvoorspellingen van het KMI - de werkloosheidscijfers - de maximumprijzen voor benzine, diesel en stookolie - de index - de jaarlijkse kostprijs van het koningshuis - de verkiezingsuitslagen
Bij deze cijfers is het risico dat ze verkeerd worden geïnterpreteerd te groot, vooral bij de verkiezingsuitslagen.
Denk eens goed na over het democratisch gehalte van de beslissing van Milquet en van de motivering ! Hallucinant !
Natuurlijk is het normaal dat, naast de gewone arbeiders, vooral ook de vakbondsafgevaardigden en secretarissen zich bedrogen voelen. Zij hebben onderhandeld, zij hebben akkoorden getekend en zij hebben zich als het ware tegenover alle personeelsleden geëngageerd, garant gesteld bijna.
Het is dan ook te begrijpen dat de vakbonden harde taal spreken en acties aankondigen om het maximum uit het vuur te slepen.
Wat zij echter moeten proberen te vermijden is domme praat vertellen, want dat kan hen tijdens toekomstige gesprekken parten spelen, omdat bepaalde uitlatingen bewijzen dat zij er niet veel van begrijpen..
Een altijd weerkerend argument ( ook bij Opel ) is dat de besparingen over ( de ) verschillende fabrieken moeten gespreid worden. Dat is extreme economisch/financiële nonsens.
Fabriek A in Spanje draait aan 70% van haar capaciteit. Fabriek B in België draait aan 45% van haar capaciteit. Er is dus op dit moment een benutte capaciteit van 115. Dit is, gezien de overcapaciteit en de zwakke vraag, te veel, en dit moet afgebouwd worden tot 100, dus min 15.
De enig mogelijke bedrijfseconomische beslissing is: we sluiten fabriek B, en we verhuizen 30 naar fabriek A. Wat is het resultaat: er is 15% overcapaciteit weggesaneerd en in fabriek A zal de volledige capaciteit benut worden.
Het tegenvoorstel van de vakbonden houdt geen steek, want dat zou leiden tot de volgende situatie: in fabriek A wordt 10% van de capaciteit weggesaneerd tot 60% benutting. in fabriek B wordt 5% weggesaneerd tot 40% benutting.
Dit zou pure zelfmoord betekenen, want, gezien de hoge vaste kosten, zou je met twee nog meer onrendabele fabrieken overblijven.
Nu bestaat de mogelijkheid ( niet de zekerheid ) dat de overblijvende fabriek die aan 100% draait, wel rendabel wordt en blijft.
Daarom dat de herstructureringen en afdankingen in twee Engelse Ford fabrieken waarschijnlijk ook de voorbode zijn van een definitieve sluiting. ( Ik vrees dat dat jammer genoeg ook geldt voor de twee staalbedrijven in de streek van La Louvière; op een bepaald moment heeft een fabriek niet meer voldoende kritische massa om te kunnen overleven. )
Dura lex sed lex. Het is een harde wet, maar het is de wet.
LC
P.S.: In de keuzesituatie bij Ford tussen België en Spanje zullen de loonlasten in de respectieve fabrieken wel degelijk een rol hebben gespeeld ( samen met een aantal andere factoren ).
Over wat er vandaag is gebeurd in Limburg kan je alleen maar triest zijn. Een bloedbad, een slagveld, een oplawaai, een Griekse tragedie, een menselijk drama, menselijke drama's.
Twee bedenkingen.
1. Ik denk niet dat het mogelijk zal zijn om iets binnen te halen, wegens contractbreuk of het niet naleven van gedane beloftes, zelfs al werden ze schriftelijk gemaakt. De CEO van Ford Europa heeft zelf reeds aangegeven dat de nodige vrijwaringsclausules in al deze overeenkomsten zijn opgenomen. Alle poortjes en achterpoortjes worden gesloten in de ene richting en worden geopend in de andere richting. Het is niet voor niets dat grote Amerikaanse bedrijven hallucinante bedragen betalen aan gerenommeerde advocatenkantoren.
Maar toch ligt er volgens mij een onontgonnen terrein open. Ik weet niet of er precedenten zijn en tot welke jurisdictie men zich ideaal wendt, maar ik vind het in elk geval moreel absoluut verdedigbaar dat de Vlaamse en Federale overheden de teruggave eisen van elke euro die zij de laatste jaren hebben geïnvesteerd, gegeven en cadeau hebben gedaan aan Ford Genk. Dit is allemaal gedaan in het kader van een middellange en lange termijn vertrouwensrelatie. Als één van de partijen die vertrouwensrelatie onfatsoenlijk breekt, dan MOET het geld terugkeren.
2. Mijn tweede bedenking is toch kritisch tegenover 'de politieke overheden', zonder onderscheid tussen de regionale en de federale. Schweitzer was met de sluiting van Renault Vilvoorde een visionair. Hij was de eerste die begrepen had dat de auto-assemblage in België én in Europa geen toekomst had en de feiten hebben hem gelijk gegeven. Ik heb dit standpunt toen in tientallen discussies verdedigd.
En dat verwijt ik aan de politici; zij hebben precies hetzelfde gedaan wat zij decennialang hebben gedaan voor de steenkoolmijnen en voor de staalindustrie ( vooral in Wallonië , maar ook in Vlaanderen ). Zij hebben miljarden gestort in bodemloze putten, in industrieën die in België en Europa op termijn ter dood waren veroordeeld. Vooral de Vlaamse regering heeft met de auto-assemblage precies hetzelfde gedaan.
Stel u even voor dat alle miljarden die in de koolmijnen, in de staalindustrie en in de auto-industrie ( Kris Peeters heeft het voor die laatste sector alleen over 50 miljoen euro ) werden gestort, gebruikt waren voor investeringen in toekomstgerichte, hoogwaardige kmo's, innovatie, hoogtechnologische bedrijven, biotechnologie, biochemische en farmaceutische industrie, enz., enz., enz., dan zouden wij nu ongelooflijk veel verder staan.
Vijfentwintig jaar geleden werden vijf nationale sectoren gedefinieerd en gecreëerd ( staal, glas, textiel, scheepsbouw, en de vijfde ben ik vergeten ) die miljarden BEF aan subsidies hebben gekregen. Wat blijft er twintig jaar later nog over van die sectoren ? Bijna niets. Kijk bijvoorbeeld naar wat er de laatste twintig jaar met de textielindustrie is gebeurd. Wat is er nog over ? Enkel en alleen nog een kleine tapijtindustrie. Pronostiek: over pakweg vijftien à twintig jaar is ook die uit België en Europa verdwenen.
Hoe kan je dezelfde kapitale fout die je hebt gemaakt met steenkool en staal, opnieuw maken met de auto-assemblage ? Omdat politici geen kloten aan hun lijf hebben. Zij verspillen miljarden, omdat duizend of tweeduizend ontslagen bijzonder slecht zullen vallen bij de volgende verkiezingen. Zo simpel is het. Hoe gaat de spreuk ook weer ? Slechte...maken stinkende wonden. En daar zijn de politici precies heel goed in. In plaats van op het juiste moment te amputeren, blijft men aanmodderen tot men inderdaad etterende en stinkende wonden krijgt.
Ik heb nog een kleine bedenking de aantoont hoe wereldvreemd onze politici zijn tegenover de bedrijfswereld, tegenover economische realiteiten, enz.
Op een bepaald moment klaagt de auto-industrie, zoals veel anderen, over de hoge loonkost in België. De regering zal daar iets aan doen en zal ingrijpen in een problematisch aspect: de ongelooflijk hoge loonkost voor nachtwerk. Men verlaagt de lasten op lonen voor nachtwerk substantieel. Fijn. Wat heeft Ford Genk de laatste drie jaar aan deze spectaculaire ingreep van de overheid gehad . Absoluut niets, om de eenvoudige reden dat men al drie jaar geen nachtploeg meer heeft. Het is dus een maatregel die alleen effect ressorteert wanneer het niet nodig is, want alles draait op volle toeren. Als het moeilijk wordt, als er crisis is, op het moment dat de sector juist steun nodig heeft, dan is deze maatregel absoluut zinloos geworden. Verlaagde lasten voor nachtwerk voor een fabriek, die draait op veertig procent van haar capaciteit ? Hoe naïef kan je zijn ?
Iemand militeert een aantal jaren voor het Vlaams Blok en het Vlaams Belang. Hij geeft zijn ontslag uit die partij en beslist vanaf nu te militeren binnen een democratische en niet-racistische partij. Na twee jaar staat hij bij die nieuwe partij op de lijst van de gemeenteverkiezingen. Zijn partij wordt de grootste en hijzelf is derde wat het aantal voorkeurstemmen op de lijst betreft. Hij wordt door zijn partij voorgedragen als schepen. De locale afdeling van de SP.a, één van de coalitiepartners, ziet daar geen graten in.
24 uur later: Bruno Tobback tikt zijn locale afdeling zwaar op de vingers en stelt zijn veto tegen de door een andere partij voorgedragen schepen.
Ik dacht dat elke partij het recht heeft om haar kandidaat schepenen voor te dragen, zoals elke partij het recht heeft om haar ministers aan te duiden in de federale regering of gewestregering.
De andere partijen komen daar niet in tussen.
De jonge Tobback die stilaan een veel grotere dictator wordt dan papa ( ja, het is mogelijk ) en die nog sectairder is dan papa ( ja, het is mogelijk ), verandert nog maar eens op Stalinistische wijze de algemeen aanvaarde regels.
Hij, helemaal alleen, beslist autoritair dat het cordon sanitair rond het Vlaams Belang uitgebreid wordt tot een cordon sanitair tegen elk ex-lid van het Vlaams Belang en dit tot het einde van diens leven.
Indien je dezelfde regel zou toepassen op de ex-vriendjes van Lenin en Stalin, zonder Marx te vergeten, dan zouden de Tobbacks nooit enige aanspraak hebben kunnen maken op welk politiek mandaat dan ook.
Ik krijg hoe langer hoe meer het schijt van die onbenullige linkse dictators die nog altijd vinden dat een linkse dictatuur moreel aanvaardbaar is, een rechtse niet, dat een linkse vrijheidsbeweging moreel aanvaardbaar is, een rechtse niet, dat je Hamas moet steunen, Israël niet, dat je Chavez moet steunen, de democratie niet, enz.
Het geslacht Tobback weet niet eens hoe je het woord democratie moet schrijven.
LC
P.S. Heeft er ooit een partij een eeuwigdurend cordon sanitair gevraagd tegen de Agusta-gangsters ? Vijf jaar later waren ze allemaal weer minister. Het waren dan ook geen rechtse gangsters, maar linkse...
De laatste paar dagen lijkt het er wel op alsof de sport, de politiek van de voorpagina's heeft weggeduwd.
De grote brok is natuurlijk de val van Lance Armstrong. Eigenlijk toch wel de kroniek van een aangekondigde dood. De sancties, de uitsluiting, de val komen toch wel erg laat, maar beter laat dan nooit. Vooral de sponsors lijken de moed te hebben opgegeven: Dit komt nooit goed. Het afhaken van Rabobank en Q8 ( en anderen zullen waarschijnlijk volgen ) kan niet onderschat worden en zal in het wielrennen een zeer zware storm veroorzaken die een aantal jaren kan/zal duren. Dit zal de wielrennerij op haar grondvesten doen daveren.
Wie zeker ook boter op het hoofd hebben en nu proberen om door de mazen van het net te glippen zijn zonder enige twijfel de wielerjournalisten en commentatoren. Hallo, Michel Wuyts ( en anderen ) ? Wat nu ? Ik vind persoonlijk dat Michel Wuyts, als hij ook maar enig eergevoel heeft, zijn ontslag moet indienen, want zijn geloofwaardigheid die al een beetje in vraag werd gesteld, is nu absoluut nul geworden. Mensen als Wuyts zijn zonder meer medeplichtig aan wat er de laatste twintig jaar is gebeurd in het peloton; zij wisten het en zij hebben gezwegen. Waren er andere mogelijkheden ?
Natuurlijk, meerdere. Onder meer de Duitse publieke televisiezenders hebben dit enkele jaren geleden bewezen, na de dopingproblemen van onder andere Jan Ullrich. Gezien wielrennen een fundamenteel oneerlijke sport is geworden, geven wij er geen aandacht meer aan en zenden wij geen wielerwedstrijden meer uit. Dat noem ik een statement!
Wat betekent dit voor de jeugd ? Vele jonge gasten zullen spijtig zijn dat hun helden van hun troon vallen; velen zullen zich bedrogen voelen ( de ouderen onder ons vermoedden het al lang en zijn al lang een beetje cynisch geworden ). Indien het evenwel zou betekenen dat hiermee eindelijk eens de dopingpraktijken bij de jonge wielrenners zullen worden aangepakt, dan kan het een zegen zijn en leiden tot een fundamenteel gezonde wielersport over vijf à tien jaar.
In het voetbal was er de laatste paar dagen ook alleen maar ophefmakend nieuws:
- Ron Jans ontslagen als trainer van Standard - Trond Sollied ontslagen als trainer van Gent - Nog een paar trainers op de wip - WS Woluwe: periodekampioen in tweede afdeling. Gemiddeld aantal toeschouwers: pakweg 300...! - Johan Vermeersch, Voorzitter van Brussels, wordt nu zelfs fysiek bedreigd. - De Beerschotspelers zijn nog niet betaald voor September... - Standard moet waarschijnlijk een wedstrijd achter gesloten deuren spelen - Coulibaly wordt, met onmiddellijke ingang, ontslagen door Beerschot; hij zou Losada een mep verkocht hebben; als dat al niet meer mag...
Een mooi nieuwtje tenslotte: Sofie Gierts, de beste Belgische hockeyspeelster werd niet geselecteerd voor de Olympische Spelen, omdat ze een slecht karakter heeft. Sofie won dit weekend voor de zesde keer in haar carrière de Gouden Stick, als speelster van het jaar. Blijkbaar heeft zij, ondanks haar slecht karakter, toch nog zeer veel fans zowel binnen als buiten de hockeywereld. Proficiat Sofie !
Sinds de verkiezingen heb ik, beroepshalve, het grootste deel van mijn tijd doorgebracht met Franstaligen, Brusselaars zowel als Walen.
Dominerend onderwerp in de gesprekken: de verkiezingsuitslagen en meer bepaald de uitslagen in Vlaanderen. Hoe kijken zij daar tegen aan; wat is hun interpretatie, hun perceptie ?
Onweerlegbare vaststelling: zij kijken er tegen aan zoals, en denken wat de Franstalige pers hen voorgeschreven heeft.
Opmerkelijk uitgangspunt: de overwinningsspeech van Bart De Wever. Die toespraak werd op de RTBF uitgezonden met simultaan vertaling. Die vertaling was ongelooflijk gekleurd. Iedereen weet dat een woord meer of minder, de woordkeuze, de nuance in een vertaling de oorspronkelijke tekst kunnen dienen of verraden. In dit geval werd de speech van De Wever niet vertaald. Er werd een andere versie gegeven.
Hoofdzakelijk gebaseerd op dat soort informatie is het algemeen gevoel klaar en duidelijk: schrik !
Schrik waarvoor ? Voor 2014, voor N-VA, voor separatisme.
Er zit geen enkele rationaliteit meer in de reactie, waardoor gesprekken hoe langer hoe moeilijker worden.
Het separatisme zal een feit zijn, indien de N-VA in 2014 de grootste partij wordt in Vlaanderen en dat wordt voor Brussel, en vooral Wallonië, de Apocalyps. Vooral in Wallonië zal de levensstandaard met 10 à 20 % dalen; de N-VA zal de schulden willen verdelen op basis van 50-50 % en dat zal het failliet van Wallonië betekenen.
Argumenten als - het is quasi onmogelijk België te splitsen, gezien het uiterst complex gegeven Brussel - 80% van de Vlamingen willen geen splitsing hebben absoluut elke overtuigingskracht verloren.
Dus emotionaliteit troef.
Ik heb in alle discussies één sterk rationeel argument gehoord, komende van een Portugees die reeds een tiental jaar in Brussel woont.
" Indien jullie willen naar het confederalisme gaan, dan moeten jullie consequent zijn en het principe aanvaarden dat de personen- en vennootschapsbelastingen worden betaald op de plaats waar iemand werkt of op de plaats waar een bedrijf zijn zetel heeft. Jullie willen geld aan Brussel geven. Wij hoeven jullie geld niet, maar wie in Brussel werkt moet zijn belastingen betalen in Brussel. "
Emotionele argumenten overweldigen mij niet. Over dit laatste moet ik toch even nadenken.
Een beetje schrik bij de Franstaligen is voor ons niet slecht, maar ik zou dat toch niet cultiveren. Als de schrik paniek wordt zullen we nog verder van huis zijn !
1. Zouden de meeste Antwerpenaars de absolute obstructiestrategie van Patrick Janssens wel appreciëren? Zeggen dat hij de benoeming zal tegenhouden van CD&V schepenen, indien de CD&V zou beslissen om een coalitie te vormen met N-VA en bijvoorbeeld Open VLD, heet in de gewone volksmond nog altijd chantage of gijzeling.
2. Wat bezielt in godsnaam Marc Van Peel om het lot en de toekomst van de CD&V in Antwerpen vast te ketenen aan Patrick Janssens ? Als iemand ( politieke ) zelfmoord wil plegen, moet je dan volgen ? Als iemand zijn eigen bevolking wil gijzelen, doe je dan mee ? Als het enige doel van iemand is om Bart De Wever af te blokken, help je dan, wetende dat er over 18 maanden belangrijke verkiezingen aankomen ? Van Peel, als Janssens enkel wraak wil, dan hoef je daar niet noodzakelijk in mee te gaan.
Ik denk niet dat Antwerpen en de Antwerpenaars graag de inzet zijn van een pokerspel.
Ik ben nog wat aan het namijmeren over de verkiezingen en over enkele randverschijnselen.
Mijn eerste opmerking betreft de leeftijd: waarom zou men, zoals voor de meeste beroepen, geen leeftijdsgrens opleggen voor de burgemeesters, 70 bijvoorbeeld. Dit is niet zomaar een loos voorstel want er zijn best wel een aantal burgemeesters die onder de regel zouden vallen: Tobback ( 74 ), Moureau ( 72 ), de weerspanninge burgemeester van Wezenbeek Oppem ( 79 ), en ik vermoed dat er nog tientallen zijn in landelijke gemeenten. Iedereen, ongeacht de leeftijd, mag aan de verkiezingen deelnemen en kan in de gemeenteraad zetelen. Burgemeester kan je enkel nog worden als je op de datum van aanduiding nog geen 70 bent. Indien je in de loop van het mandaat de 70 bereikt, moet je op dat moment plaats maken voor de opvolger. Ik denk dat dit kan meehelpen om de leiding van een stad dynamisch, vernieuwend en eigentijds te houden ( à la limite zou je nu burgemeesters kunnen hebben die ver in de 70 of in de 80 zijn, wanneer ze aan hun mandaat beginnen ). Ik zou deze regel voorlopig niet toepassen voor schepenen en gemeenteraadsleden omdat de belangrijke bevolkingsgroep van 70-plussers natuurlijk ook recht heeft op een vertegenwoordiging in het bestuur.
Mijn tweede voorstel betreft de duur van het burgemeesterschap van één en dezelfde persoon. Naar analogie met de regeling voor de Presidenten van veel landen, zou ik ook hier de regel willen invoeren: maximum twee mandaten ( eventueel maximum twee mandaten na elkaar ). Twaalf jaar lijkt mij een voldoende lange termijn om zelfs middellange en lange termijn projecten te kunnen opstarten en voltooien. Het is ook voldoende lang om het gezicht en/of uitzicht van een stad te veranderen, ook het imago, de stijl, de sfeer. Ook dit zal volgens mij regelmatig een nieuwe impuls aan de stad of gemeente geven. Andere ideeën of een andere aanpak mogen ook wel eens na twaalf jaar. Het moet bovendien verhinderen dat één persoon te veel macht over zijn bolwerk krijgt. Nu zijn er die 18, 24 of meer jaar op hun troon blijven zitten ! Als je naar de Republieken in de wereld kijkt waar de maximum-twee-mandaten regel bestaat, dan zie je trouwens dat het telkens de dictators zijn die die regel proberen te wijzigen of te omzeilen ( zie Poetin, zie Chavez,... ).
Nu de nieuwe politieke cultuur al lang dood en begraven is, is het misschien nuttig ze af en toe nog eens op te graven, al was het maar om met bitterheid te kunnen vaststellen dat er toch weer niets zal van komen...
De top favoriete voor het voorzitterschap van de Open VLD lijkt Gwendolyn Rutten. Toffe, vlotte madame; kan haar mannetje staan, is niet op haar mondje gevallen. One of the boys.
Alle VLD zwaargewichten lijken Gwendolyn te steunen: de juiste vrouw op het juiste moment op de juiste plaats.
En oh mirakel, zelfs Karel De Gucht.
Gwendolyn, als de vos de passie preekt, boer let op je ganzen.
Als Karel De Gucht jou steunt, dan is het enkel en alleen, omdat hij denkt dat jij de kortste weg bent om Jean Jacques in de voorzitterszetel te krijgen.
Zoontje kan het niet alleen, dus papa moet een beetje helpen.
Een verwittigde vrouw is er twee waard.
Ik wens je veel geluk, Gwendolyn, maar 'watch your back'.
Het feit dat ons taalgebruik met een duizelingwekkende snelheid slordiger wordt is niet nieuw. Ik erger mij al jaren aan dit fenomeen. Tijdens de verkiezingscampagne is mijn ergernis exponentieel gestegen.
Ik heb enorm veel interviews en debatten gevolgd op radio en televisie. Allemaal waren ze doorspekt met en vergiftigd door de Jean Luc Dehaene taalfout.
Ik noem die taalfout naar deze boertige oud premier, omdat ik hem persoonlijk verantwoordelijk acht voor het aanvaardbaar maken van deze fout. Als je als top politicus in elk interview van drie minuten twintig keer dezelfde fout maakt, dan moet je niet verwonderd zijn dat dit virus zich zeer snel zal verspreiden onder de brede massa. Dat is precies wat in de laatste tien jaar is gebeurd en zelfs de huidige politici doen hun best om kampioen te worden in het maken van de Dehaene taalfout. Let er eens op vanaf morgen; je zal er gek van worden. Tussen twee haakjes: Dehaene zelf blijft ze maken, meer dan ooit...
Het probleem die... Het document die... Het plan die... Het voorstel die... Het akkoord die... Het Gewest die... Het decreet die... Het resultaat die...
Als politici zo spreken, waarom zou de man in de straat het niet doen ? Als de ouders zo spreken, waarom zouden de kinderen het niet doen ?
Hoe kan je in godsnaam aan anderstaligen respect vragen voor je eigen taal, wanneer je die met een schuldige nonchalance permanent verkracht ?
We maken allemaal taalfouten, tientallen of honderden per dag. Ik neem dit voorbeeld, omdat het de meest gemaakte fout is, en omdat het toch zo verdomd eenvoudig is om ze niet meer te maken. Indien wij het niet doen, dan is het uit slordigheid en uit een fundamenteel gebrek aan elementair respect.
Wij zouden ons moeten schamen, allemaal. Hier zijn geen excuses voor. Geen.
De tafel die... en het boek dat...! Is dit te veel gevraagd ?
Indien je niet in een coalitie wil stappen, zeg dat dan gewoon. Maar die moed heeft Patrick Janssens blijkbaar niet.
" Wij stappen alleen in de coalitie als ook Groen er in zit ", betekent juist hetzelfde.
Een fantastische strategische zet, of gewoon een politiek spelletje ?
Veeleer het tweede, want er wordt aan toegevoegd dat dit een ultimatum is, en dus niet onderhandelbaar. Bijzonder eigenaardig als Groen al eerder heeft laten weten liever niet in deze coalitie te willen stappen, en als je bovendien hoort dat Groen niet eens op de hoogte was van deze truuk van Patrick Janssens. Bovendien stelt Groen terecht de vraag wat hun gewicht zal zijn in een meerderheid waarin zij eigenlijk rekenkundig overbodig zijn.
Als zijn haring bij Groen niet braadt, dan kan Janssens misschien als ultimatum stellen dat de PVDA+ deel moet uitmaken van de coalitie, of, waarom niet: Groen en de PVDA+.
Je kan deze houding van Janssens zien als een poging om binnen de coalitie links sterker te maken dan de N-VA, wat een bijzonder rare hersenkronkel is.
Mij lijkt het eerder op pure sabotage: het Bart De Wever onmogelijk maken een coalitie te vormen om daarna te kunnen roepen: zie je wel dat hij onbekwaam is; hij kan niet eens een coalitie op de been brengen in Antwerpen.
Wat mij erg ontgoochelt in Janssens is dat de grote slachtoffers van zijn spelletje kleurenwiezen zijn ( geliefde ? ) Antwerpen en zijn ( geliefde ? ) Antwerpenaars zullen zijn.
En wat met de CD&V in dit machtsspel ? Zij hebben de keuze van de schande gemaakt door in de grootste stad van Vlaanderen niet met een eigen lijst op te komen, maar, toegegeven, zij hebben het op de Stadslijst verre van slecht gedaan. Hoe ver zijn zij bereid om mee te gaan in de destructieve demarches van Patrick Janssens ? Ik zou op het hoofdkwartier in Brussel toch twee keer goed nadenken, want samen met de socialisten Bart De Wever in Antwerpen een kloot aftrekken, zou wel eens zeer gevaarlijk kunnen zijn voor het eigen klokkenspel in 2014...
