De Britse militaire begraafplaats in Cité Bonjean bij het Frans-Vlaamse Armentiers is in meer dan één opzicht interessant. Ze ontstond in oktober ’14 toen de Engelse troepen zich in deze omgeving ingroeven. In de winter van 1914-1915 werden op deze site ook burgers begraven omdat de Duitse beschietingen van het stadscentrum, begraven op de stedelijke begraafplaats, érg gevaarlijk maakte. De begraafplaats bleef in gebruik tot het Duitse voorjaarsoffensief van 1918, toen Armentiers een tijdlang in Duitse handen viel.

Cité Bonjean is een multinationale begraafplaats. Op deze site liggen 1180 Britten, 472 Nieuw-Zeelanders, 470 Australiërs, 3  Fransen en 508 Duitsers. 455 Duitsers werden in 1925 ontgraven en naar elders overgebracht. Ook de burgers die tijdens de eerste oorlogswinter hier werden bijgezet werden later elders begraven. Op deze begraafplaats liggen bovendien ook nog twee gesneuvelde Belgische militairen begraven. De 32-jarige Lodewijk Van Tongelen, soldaat in de 70^e cie. van de 3^e Groepering T.A.G werd op 18 september 1915 in Houplines gedood door granaatscherven in de borst. De volgende dag overleed eveneens in Houplines de 30-jarige Julius Geerts, korporaal in het 2^e Regiment Jagers-te-Voet. Mogelijk was hij gewond geraakt bij de beschieting die Van Tongelen fataal was geworden.

Op deze site liggen ook 4 wegens desertie terechtgestelde Britten begraven: Charles Bladen, Arthur Robinson, James Higgins en Thomas Rigby. Een ander opvallend graf is dat van de bijna vergeten oorlogsdichter William Short (1871-1917) die als Lieutenant-Colonel een brigade van de Royal Field Artillery had geleid.

In de Tweede Wereldoorlog werden nog eens 35 gesneuvelden: 33 Britten en 2 Duitsers op deze begraafplaats bijgezet.

Deze CWGC-site, naar een ontwerp van sir Herbert Barker, bevat ook een New Zealand Memorial for the Missing, één van de acht Nieuw-Zeelandse plaatsen van herinnering aan het gewezen Westelijke Front.

06-05-2016 om 16:23 geschreven door janhuijbrechts  

Geregeld sta ik in deze blog stil bij opvallende grafschriften die terug te vinden zijn op de talloze militaire begraafplaatsen in Vlaanderens Velden… In het Ypres Reservoir Cemetery in plot I, rij D, graf 1 ligt second Lieutenant Osmer Noel Stewart MC begraven. Zijn korte grafschrift luidt ‘Our only son – God keep him’. De schrijnende hartekreet van radeloze ouders die hun enige zoon verloren. Stewart groeide op in het West-Bengaalse Calcutta, waar zijn vader een betrekking had bij het koloniale bestuur. Hij liep lagere school in St. Joseph’s College in North Point – Darjeeling, een instelling die werd geleid door de Jezuïeten. Voor zijn middelbare opleiding verkaste hij zoals veel kinderen uit de Britse kolonie in India naar het moederland. Opnieuw kwam hij onder de vleugels van de Jezuïeten terecht, deze keer in Beaumont College in Old Windsor, Berkshire. Meteen na zijn afstuderen, in 1916 meldde hij zich voor de legerdienst en kreeg een aanstelling als tweede luitenant in de Royal Field Artillery. Deze 19-jarige officier werd nog geen jaar later, op 31 juli 1917, bij de Slag om Pilkem dodelijk gewond toen zijn batterij werd getroffen door Duits tegenvuur. Ondanks zijn jonge leeftijd en zijn relatief korte verblijf aan het front werd hij onderscheidden met het Military Cross (MC), de op één na hoogste Britse dapperheidsonderscheiding voor officieren.  

05-05-2016 om 20:24 geschreven door janhuijbrechts  

Morgen zal het precies 100 jaar geleden zijn dat aan de zgn. ‘strontpaal’ aan de rijksgrens tussen het Essense Horendonk en Schijf de 37-jarige Geert Schrauwen, een smokkelaar uit het Noord-Brabantse Sint Willebrord werd doodgeschoten door een Nederlandse grensbewaker. Dit drama veroorzaakte heel wat ophef in de Noorderkempen omdat Schrauwen, alias ‘Klaveren Vrouwke’ een erg notoire smokkelaar was. Sint Willebrord, in de volksmond beter bekend als ‘ ’t Heike ‘ stond al van voor de Grote Oorlog bekend als een draaischijf van smokkel en andere illegale praktijken. De sectorcommandant van het Nederlandse Veldleger tijdens WO I, luitenant-generaal  W.H. Van Terwisga omschreef de ‘Heikesmannen’ als ‘ruw volk, beruchte personen die voor niets terugschrokken – de schrik van Noord-Brabant’…    

Gerardus Schrauwen was zonder twijfel een van de beruchtste en meest tot de verbeelding sprekende 'Heikesmannen'. Deze in 1878 in Hoeven geboren smokkelaar gebruikte al zijn creativiteit bij zijn illegale grensovergangen. Zo passeerde hij eens de Belgische grens vermomd als vrouw, en later ook als pastoor. Zijn bijnaam ‘Klaveren Vrouwke’ heeft de smokkelaar waarschijnlijk te danken aan een populair kaartspel aan het begin van de twintigste eeuw. De Klaveren Vrouw was daarbij de hoogste kaart, zodat je iedereen kon aftroeven. De grenswachten een rad voor ogen draaien deed Gerardus dan ook met plezier: zo is er een populaire ‘urban legend ‘ waarin wordt verhaald hoe hij,  verkleed als officier de grenswachten in het gelid hebben gezet, terwijl zijn handlangers ondertussen het smokkelwaar over de grens brachten.

Op 13 mei aanstaande wordt Klaveren Vrouwke herdacht. Aan Belgische zijde vertrekken de deelnemers op 19.00 u. aan de Marantvijver in Horendonk. Deelname 4 euro p/p. Inschrijven op het nr.: 03/677.19.91. Opgelet: het aantal deelnemers is beperkt tot 100…

Dat het verhaal van Klaveren Vrouwke tot op de dag van vandaag de mensen intrigeert wordt  wel bewezen door het feit dat er intussen een naar hem genoemde wandeling en fietsroute bestaan. Een paar dagen geleden raakte overigens bekend dat een aantal toneelverenigingen uit de Noord-Brabantse grensgemeente Rucphen onder de noemer Stichting Openlucht Theater Rucphen de handen in elkaar hebben geslagen voor een productie rond Klaveren Vrouwke. De bedoeling is om in september ’17 uit te pakken met dit toneelstuk.

04-05-2016 om 08:23 geschreven door janhuijbrechts  

Niet alle Nederlandse grenstroepen waren zoals de mannen op deze cartoon. Maar al te vaak werd er geschoten en niet alleen in de lucht. In de vroege ochtend van 20 maart 1916 werd de 36-jarige Johannes Heeren uit Princenhage aan de rijksgrens tussen Strijbeek en - de huidige Hoogstraatse deelgemeente - Meerle doodgeschoten door Nederlandse grenstroepen. Zijn broer werd bij dezelfde schietpartij in zijn dijbeen geschoten maar wist te ontkomen. Johannes Heeren was gehuwd met Paulina Braak en vader van 9 kinderen. Wat deze zaak nog tragischer maakte was wel het feit dat op vrijwel dezelfde plaats, op 9 augustus ’15, zijn petroleum smokkelende schoonbroer Adriaan Valentijn uit Etten-Leur op de vlucht was doodgeschoten door Nederlandse grensbewakers….   

03-05-2016 om 22:56 geschreven door janhuijbrechts  

Vandaag sneuvelde precies een eeuw geleden in een verbindingsloopgraaf bij Kaaskerke de 19-jarige Willem Bergé uit Hoogstraten. Hij werd getroffen door granaatscherven in het hoofd en was vrijwel op slag dood. Deze oorlogsvrijwilliger was in de lente van ’15 de rijksgrens over gevlucht en had op 21 mei 1915 vrijwillig dienst genomen in het Belgisch leger. Na een opleiding tot infanterist in het kamp van Auvours belandde hij met het stamnummer 108/59192 aan het front in de rangen van de 4^e compagnie / 2^e Bataljon van het 8^e Linieregiment, een eenheid waarin heel wat streekgenoten dienden. Hij werd begraven op de BMB van Adinkerke in graf nr. 1413.

Willem Bergé was ongehuwd en de jongste zoon van Frans Antoon Bergé en Cornelia Verbeeck. Hij was voor hij in dienst ging timmerman en woonde in de ouderlijke woning, Moleneinde 105. Zijn oudere broer Jaak had eveneens in het 8^e Linieregiment gediend maar was op 3 oktober ’14 in het noodhospitaal in het College Notre Dame de la Paix bezweken aan verwondingen die hij in augustus had opgelopen bij de verdediging van Namen.

03-05-2016 om 09:57 geschreven door janhuijbrechts  

Herentalsenaar Dionysius Alfons Mols, soldaat in de 1^e compagnie / 1^e bataljon van het 20^e Linieregiment, sneuvelde op 23 juni 1917 in Boezinge samen met zijn stadsgenoot Gust Horemans. Ze werden twee dagen later naast elkaar begraven op de BMB van Westvleteren.. De mannen uit hun compagnie en verschillende streekgenoten legden hun soldij samen om twee heldenhuldezerken te bekostigen. In het julinummer ’17 van het frontblaadje ‘Herenthals’ werden ze als volgt herdacht: ‘Weer twee onzer vrienden die vielen voor ’t vaderland: Alfons Mols en August Horemans. Zij waren samen in de loopgracht te B. den 23^e Juni laatstleden toen een granaat ontplofte tusschen hen beide. Alfons Mols werd op den slag gedood en August Horemans zwaar gekwetst naar het gasthuis overgebracht, overleed daar in de schoonste gevoelens van godsvrucht. Beide vrienden werden naast elkaar begraven op het kerkhof van Westvleteren. Ernest Mols, broer van Alfons, was juist in congé in St. Adresse. Jos Horemans,   broer van August was insgelijks in verlof. Ge kunt denken welke wreede slag het was voor hen, hun broers weer te vinden op het kerkhof van Westvleteren’.

De heldenhuldezerk van Fons Mols werd in 1925 door de Dienst der Militaire Grafsteden van deze site verwijderd en vernietigd. Hij rust nu onder een Belgische militaire standaardzerk.

03-05-2016 om 08:52 geschreven door janhuijbrechts  

Op de foto de 28-jarige Clarence Henry Green M.M., korporaal in de 2nd Field Company, New Zealand Engineers. Deze veteraan van de op een bloederig fiasco uitgedraaide  Gallipoli - campagne (1915) bezweek op 26 juli 1917 aan zijn verwondingen in het Australian Clearing Station nr. 2 in het Fransvlaamse Steenwerck. (zie tweede foto) .Omwille van zijn moedig gedrag bij het vrijwaren en herstellen van drinkwaterputten in het pas ingenomen en zwaar beschoten Flers werd hij begin december ’16 onderscheiden met de Military Medal (M.M.), de op één na hoogste Britse dapperheidsmedaille. Hij ligt nu begraven in vak I, rij A, graf nr. 5 van de CWGC-begraafplaats ‘Trois Arbres Cemetery’ in Steenwerck.

Steenwerck, op een kleine 6 km. ten noord-oosten van Belle, lag heel de oorlog net achter het front. Op 10 april 1918, tijdens het grote Duitse voorjaarsoffensief, viel het in de handen van de Duitse stoottroepen. Pas in het begin van oktober ’18 kon het heroverd worden door de geallieerden. Het ‘Military Cemetery Trois Arbres’ ontstond in juli ‘16 als begraafplaats bij het hoger vermelde Australische Clearing Station. Zowat alle doden uit vak I en de vroegste rijen in vak II zijn militairen die in dit veldhospitaal stierven. De overige gesneuvelden werden hier in de laatste oorlogsmaanden en na de Wapenstilstand bijgezet.  Ruim 700 gesneuvelden op deze site zijn afkomstig van andere, geruimde begraafplaatsen uit de omgeving.  Momenteel liggen er 1.704 gesneuvelden op deze begraafplaats begraven. 435 van hen zijn ongeïdentificeerd. Deze begraafplaats, naar een ontwerp van Sir Herbert Baker, bevat ook een ongewoon hoog aantal, wegens desertie terechtgestelde, militairen. Hier liggen niet minder dan 4 geëxecuteerden begraven: Corporal G. W. Latham (+22.01.1915), Private F. Auger (+ 26.03.1916), Private P. Black (+18.09.1916) en Private J. King (+19.08.1917)

02-05-2016 om 11:38 geschreven door janhuijbrechts  

01-05-2016 om 20:25 geschreven door janhuijbrechts  

Bij het herdenken van de Grote oorlog vergeten we maar al te vaak dat de strijd zich ook op zee heeft afgespeeld. Honderden landgenoten en tientallen schepen zowel uit koopvaardij als visserij gingen door de oorlogshandelingen verloren. Aan de Tavernierkaai in Antwerpen op het plein tussen het gebouw van het Loodswezen en de Schelde staat het monument voor de gesneuvelde zeelieden. Het initiatief voor de oprichting van dit monument werd al in juli 1919 genomen toen Constant Smeesters, de voorzitter van de Antwerpse Zeevaartbond een vergadering belegde waarop voor het eerst het voorstel werd besproken een gedenkteken op te richten. Het had echter nog heel wat voeten in de aarde voor dit monument er ook écht kwam want pas in 1925 werd een commissie opgericht die in 1929 een prijskamp uitschreef voor een ontwerp. Uit de 21 ingediende projecten eindigden er 3 ex aequo op de eerste plaats. Na heel wat discussies en een nieuwe stemming werd uiteindelijk het ontwerp van Simon Goossens (1893-1964) geselecteerd.  Een jaar later, op 28 september 1930, werd het plechtig ingehuldigd. Jaarlijks vindt hier in september een herdenking plaats.

Beeldhouwer Goossens was ook verantwoordelijk voor het ontwerp en uitvoering van het gemeentelijke oorlogsmonument in Rumst en het na de Tweede Wereldoorlog in de Antwerpse haven opgerichte monument voor de gevallen werknemers van Mercantile Marine Engineering.  

30-04-2016 om 10:44 geschreven door janhuijbrechts  

Vorige week donderdag werd op de militaire begraafplaats van Houthulst, in de schaduw van het ooit beruchte Vrijbos, de nieuwe crypte officieel in gebruik genomen. De bedoeling van dit gebouwtje is dat hier de stoffelijke resten kunnen worden bijgezet van gesneuvelden uit beide wereldoorlogen die niet langer kunnen geïdentificeerd worden, ook niet naar nationaliteit. In aanwezigheid van heel wat hoogwaardigheidsbekleders en militaire attachés werden de resten van 18 gesneuvelden bijgezet op deze locatie.

Heel het gebeuren liet bij mij een dubbel gevoel achter. De bijzettingsceremonie op zich was al heel vreemd want alle kisten waren van een Belgische tricolore cocarde voorzien, terwijl er absoluut geen uitsluitsel bestaat over de identiteit van degenen die bijgezet werden… Vreemd hoor…Ik vond het trouwens al even bizar dat het er wemelde van de militaire attachés van alle mogelijke nationaliteiten maar dat men blijkbaar wel de Italiaanse vergeten was een uitnodiging te bezorgen. Terwijl er tientallen van zijn landgenoten op deze site werden begraven…  Al even bevreemdend vind ik de crypte zélf die op initiatief van de Dienst Oorlogsgraven van het Nationaal Instituut voor Veteranen en het ministerie van Defensie werd gebouwd. Ik pleit absoluut niet voor het inplanten van grootschalige of pompeuze bouwwerken op militaire begraafplaatsen maar dit is naar mijn aanvoelen wel een héél ‘mager beestje’…De eerste plannen voor de bouw van de crypte dateren volgens mij uit 2011-2011. Had men echt bijna 5 jaar nodig om met dit ontwerp op de proppen te komen ? Dit ongeïnspireerde bouwsel heeft meer weg van een verloren geplaatste bushalte, een sanitair blok of een spullenhok dan een toegangsgebouw voor een massagraf…

29-04-2016 om 21:49 geschreven door janhuijbrechts  

Vandaag precies 100 jaar geleden overleed in het militair hospitaal ‘Cabour’ in Adinkerke opnieuw een soldaat uit de Noorderkempen.  Jan Jozef Melis was op 31 oktober 1896 in Merksplas geboren in het gezin van dagloner Jan Melis en huisvrouw Catharina Schuermans. Omstreeks 1910 verhuisde dit gezin naar de Zandstraat in Turnhout. Kort na de bezetting van Turnhout, glipte Jan Melis met een paar stadsgenoten de rijksgrens over en nam de boot vanuit Vlissingen naar Engeland. In februari ’15 meldde hij zich in Folkestone aan als oorlogsvrijwilliger. Na het voltooien van zijn opleiding als infanterist belandde hij met het stamnummer 126/56075 in juli of augustus ’15 aan het front. Hij werd soldaat 2^e Klasse in de 15^e compagnie van het 4^e Bataljon van het 2^e Regiment Jagers te Voet. Op 26 april  1916 werd hij in Ramskapelle zwaar gewond door een kogel die links in zijn voorhoofd was binnengedrongen. Hij werd meteen naar  ‘Cabour’ geëvacueerd waar hij de volgende dag aan zijn verwonding bezweek.. Hij werd twee dagen later begraven op de BMB te Adinkerke (graf 1164)

27-04-2016 om 13:42 geschreven door janhuijbrechts  

26-04-2016 om 16:03 geschreven door janhuijbrechts  

24-04-2016 om 00:38 geschreven door janhuijbrechts  

Twee herdenkingsplaten: de eerste werd kort na de oorlog bij het gemeentehuis van Comblain-au-Pont aangebracht, de tweede werd afgelopen donderdag in de Diksmuidse deelgemeente Esen bij de kapel van O.L.Vrouw ter Hulpe onthuld. Op beide gedenktekens wordt een  Waalse kanonnier herdacht die op 20 oktober ’14 bij Esen om het leven kwam. Fernand Jean Malemprée werd op 17 oktober 1890 in Comblain-au-Pont als enige zoon geboren in het gezin van Jean Armand Malemprée en Marie Audile Paulus. Van 1910 tot 1911vervulde hij zijn legerdienst als milicien bij de veldartillerie. Gemobiliseerd bij het uitbreken dan de Grote Oorlog, werd hij met het stamnummer 153/156 kanonnier in de 41^e Batterij van het 3^e Regiment Artillerie. Deze eenheid was een onderdeel van de IIIe Legerdivsie en belast met de verdediging van Luik, waar het een paar zware klappen te verduren kreeg. De daarop volgende weken en maanden zag Malemprée onder meer actie bij de verdediging van Aarschot op 29 augustus ’14 en gaf hij met zijn eenheid vuursteun bij de uitvallen uit de versterkte stelling Antwerpen. In de nacht van 19 op  20 oktober ’14 beschoot de batterij van Malamprée vanuit een stelling bij de kapel van Esen de Duitsers in Vladslo. Onze Waalse artillerist werd er in de vroege ochtend dodelijk getroffen door granaatscherven. Hij kreeg een haastig gedolven veldgraf in de omgeving van de kapel, maar de precieze locatie ging verloren en hij werd officieel als vermist geregistreerd. Dankzij het opzoekingswerk van Koksijdenaar Guy Marteel werd een eeuw later zijn laatste rustplaats op privéterrein teruggevonden. Een berging bleek onuitvoerbaar en daarom werd een herdenkingsplakket aangebracht vlakbij deze site. Bij de onthulling was niet alleen het college van burgemeester en schepenen van Diksmuide aanwezig maar ook dat van Comblain-au-Pont, aangevoerd door burgemeester Henon, die een achterneef van de gesneuvelde is.  

23-04-2016 om 21:19 geschreven door janhuijbrechts  

Het Ieperse maakt zich naar jaarlijkse traditie op voor de herdenking van Anzac Day, 25 april. Met onder meer een ochtenddienst op Buttes New Cemetery in  Polygon  Wood, een herdenkingsdienst op Tyne Cot Cemetery en  een sterke Australische deelname tijdens de Last Post in Ieper worden de Australische en Nieuw-Zeelandse doden herdacht.  Bijna  13.000 Australiërs en meer dan 4.700 Nieuw Zeelanders sneuvelden tijdens de Grote Oorlog in Vlaanderens velden. Een veelvoud aan ANZAC’s  raakte er gewond. Weinig legers betaalden naar verhouding een hogere tol…

Graag sta ik vandaag even stil bij het New Zealand Memorial Park in Mesen. Dit fraaie landschapspark waarin twee Duitse bunkers uit de zgn; ‘Uhlan’-stelling werden geïntegreerd, herdenkt het offer dat de troepen uit Nieuw - Zeeland brachten bij de verovering van deze strategisch belangrijke heuvelrug. Tijdens de openingsfase van de zgn. Derde Slag om Ieper, op 7 juni ’17 bestormde de Nieuw-Zeelandse divisie vanuit Nieuwkerke deze hoogtelijn en nam de ruïnes van wat ooit Mesen was in. Het panoramische vergezicht over de Douve-vallei aan de zuid-westelijke zijde van deze site geeft een goed beeld van het opmarsgebied op die bewuste dag.

Het herdenkingspark wordt gedomineerd door een verhoog met een hardstenen, met lauwerenkransen versierde herdenkingszuil die op 1 augustus 1924 werd onthuld in aanwezigheid van Albert I en sir Andrew Hamilton Russel, de gewezen bevelhebber van de  Nieuw-Zeelandse Divisie aan het Westelijke Front. Het ‘New Zealand Memorial to the Missing’ op het nabijgelegen ‘Messines Ridge British Cemetery’ herdenkt 828 officieren, onderofficieren en manschappen zonder gekende begraafplaats die in deze omgeving het leven lieten..

22-04-2016 om 12:31 geschreven door janhuijbrechts  

‘Een  nieuwe lente: een nieuw geluid’, zo luidt het spreekwoord en voorwaar, we worden op onze wenken bediend want volgend weekend stellen Jan Vancoillie en  Kristof Blieck hun boek ‘Bouwen aan het front: Loopgraven, schuilplaatsen en betonbunkers van het Duitse leger aan het Ieperfront 1914-1915’ voor. Een hele mondvol voor wat – de auteurs kennende – weerom een onmisbaar naslag- en referentiewerk zal worden voor al wie in meer of mindere mate geïnteresseerd is in wat er zich tijdens de  Grote Oorlog in Vlaanderens Velden heeft afgespeeld. Deze heuglijke gebeurtenis gaat gepaard met een lezing op zaterdag 23 april om 10.00 u. in de feesttent in het kasteelpark van Passendale. De lezing is gratis maar men moet zich wel even aanmelden op info@passchendaele.be Het boek is verkrijgbaar vanaf 23 april bij Jan Vancoillie (aok4@telenet.be of in Memorial Museum Passchendaele 1917 te Zonnebeke. Het boek telt 336 bladzijden en is rijk geïllustreerd. De kostprijs bedraagt 29,95 € (eventueel +verzendingskosten). Het spreekt vanzelf dat ik deze, ongetwijfeld weer erg boeiende publicatie, sterk aanbeveel…

21-04-2016 om 09:55 geschreven door janhuijbrechts  

Vandaag kom ik nog even terug op de BMB van Lier (zie mijn blog van 14.04.201) met deze montage die op mijn Youtube-kanaal is terug te vinden:

https://youtu.be/S2HeKtDWa58

20-04-2016 om 11:53 geschreven door janhuijbrechts  

Dichter en dramaturg Cyriel Verschaeve (1874-1949), die in  november 1911 kapelaan was geworden in Alveringem zou in de loop van de Grote Oorlog een belangrijke rol zou gaan spelen in het proces van Vlaamse bewustwording aan het front. Hij was immers één van de weinige vooroorlogse leidende figuren uit de Vlaamse Beweging die in onbezet gebied verbleef. Doordat Alveringem slechts tien kilometer van de frontlijnen verwijderd lag, werd zijn kapelanij een drukke ontmoetingsplaats voor vele jonge soldaten, zowel intellectuelen als gewone volksjongens.  Gaandeweg begon hij een belangrijk geestelijk en vooral politiek leiderschap uit te oefenen op de soldaten, brancardiers, oud-studenten en aalmoezeniers die hem als een belangrijke raadsman beschouwden.   In 1915-1916 schreef hij niet alleen een aantal soldatenliederen maar publiceerde hij ook een reeks oorlogsgedichten in ‘De Belgische Standaard’. Hier volgt zijn ‘IJzerlied’

‘Ons land, waar ’t bloed kwam stromen,

zweeft vol van grote dromen,

die roepen: ‘Voert ons uit !’

En, zwaargelaân aan zegen,

lacht heel uw land u tegen,

vol bloemen staat al ’t kruid.

Ons land, doorgierd van klachten,

drijft vol van heilsgedachten,

rie roepen: ‘Maakt ons waar !’

Deedt ge in uw land ons leven,

dan hebt gij uzelf gegeven

een toekomst schoon en klaar.

Ons land, waar doden vielen,

blijft steeds doorwaard van zielen,

die roepen: ‘Kroont ons dood !’

Wij liggen, gij, herrezen,

zult ons een krone wezen,

herwordt gij vrij en groot !

Ons roept ’t land in wiens velden

gedachten mannen velden:

gedachte winne er weer,

De man wordt uit gedachten

hij wijdt haar al zijn krachten,

richt ze op en valt dan neer…’

17-04-2016 om 11:45 geschreven door janhuijbrechts  

Het was natuurlijk te verwachten dat er bij de graafwerken voor de nieuwe Fluxys-gasleiding tussen Duinkerke en Zeebrugge (zie ook mijn blog van 25.11.2014), dwars door een deel van de slagvelden uit de Grote Oorlog, de stoffelijke resten van slachtoffers zouden gevonden worden. De intergemeentelijke archeologische dienst CO 7 heeft de jongste dagen bij Sint Juliaan de stoffelijke resten van niet minder dan 19 gesneuvelden opgegraven en geborgen. De meeste van hen vielen wellicht tijdens de zgn. Tweede Slag om Ieper in het voorjaar van 1915. Minstens twee van deze opgegraven gesneuvelden waren Duitsers. De overige waren wellicht Britten of Canadezen, maar dat zal verdere identificatie moeten uitmaken.

Gelet op het door de jarenlange beschietingen extreem zwaar verstoorde bodemprofiel is het alleszins merkwaardig te noemen dat er naast deze gesneuvelden uit de Grote oorlog ook brandgraven en grafgiften zijn gevonden uit de Romeinse Tijd. Dit zijn meteen ook de eerste sporen uit deze tijd die ooit in Langemark-Poelkappele werden gevonden .

16-04-2016 om 00:00 geschreven door janhuijbrechts  

In het kader van het boek dat ik voorbereid over de Duitse gesneuvelden uit WO I die uiteindelijk begraven werden in Blok 31 op de Duitse militaire begraafplaats van Lommel, zoek ik informatie m.b.t. de omgekomen piloten van Fliegerbeobachtungsschüle West uit Diest. Weet er iemand of ze in Schaffen dan wel in Diest werden begraven ? Het gaat specifiek over volgende militairen die allemaal waren verbonden aan de Lehrkompagnie : Leutnant d.r. BASOLD Paul, Sergenat-Flieger Heinrich HENNING,  Leutnant d.r. Felix OBERTREIS,  Leutnant d.r., Josef SCHMITZ, Gefreiter Erich TRUMPELMANN en Leutnant d.r. Albert WALTER. Bovendien had ik graag vernomen of er fotomateriaal bestaat van deze graven…

Ik ben ook op zoek naar fotomateriaal m.b.t. tot volgende graven: BECKMANN, Adrian, Fahrer / Trainführer.  Hij werd oorspronkelijk begraven op het kerkhof van de Achelse Kluis onder een vierkante steen met een plat Duits bronzen kruis. / VON PLATEN, Achatis,Leutnant, 4e Eskadron, Dragoner Regiment nr. 12. Sneuvelde in Rillaar en werd daar begraven./ FISCHER, Max, Landsturmmann, Garnizonskompagnie. Hasselt. Werd in Hasselt begraven. / GILLENBERG, Ludwig, Pionier, 3^e Kie, Westfälisches Pionier-Bataillon nr. 7. Verongelukte in De Kanne en werd daar begraven; / DANGERS, Wilhelm ‘Willi’,Jäger, Radfahrerkompagnie nr. 1, Jäger – Bataillon nr. 10. Stierf in Neerpelt aan een longontsteking en werd er begraven. / BOHNEN, August, Gefreiter, 4e Landsturm Eskadron Düsseldorf. Hij werd dodelijk gewond bij een confrontatie met de terugtrekkende troepen van het detachement van generaal De Schepper bij de Locht op 8 km. ten NO van Leopoldsburg en werd ter plaatse begraven. Later begraven te Eksel./ KUNATH, Erwin, Grenadier, Leibgrenadier Regiment. Verongelukte in Geel en werd er begraven. / HEISE, August, Landsturmmann, 1e Kie. Mobiles landsturm-Infanterie-Bataillon Burg. Hij sneuvelde in Westerlo en werd er begraven. / HELBING, Oskar, Gefreiter, Radfahrerkompagnie, Marine-Infanterie-Regiment nr. 2. Hij sneuvelde in Grobbendonk en werd er oorspronkelijk begraven en ALBERS, Magnus Heinrich, Gefreiter, 4e Kie., Mobiles Landsturm-Infanterie-Bataillon Osnabrück die in De Kanne of Maaseik dodelijk gewond werd. Bovendien zoek ik ook nog foto’s van – de inmiddels al lang geruimde - Duitse graven uit WO I op de begraafplaatsen van Tongeren en St. Truiden… ALLE HULP IS MEER DAN WELKOM !

14-04-2016 om 13:21 geschreven door janhuijbrechts