Geachte lezer, de jongste teksten komen helemaal onderaan, neen en nog eens neen, nu niet meer verdorie toch, omdat ik stapje na stapje deze bescheiden denkoefening op de blog los laat. Het is een persoonlijke visie, een overtuiging die wellicht ook niet steeds op de enige echte waarheid steunt. Men kan slechts proberen zo correct mogelijk te zijn.
Neen dit is niet definitief! Deze tekstjes borrelden op staan hier te blozen zoals ze het daglicht zagen. Als ik tijd en goesting vind me met rode bic en kritisch oog door deze geestelijke erupties te worstelen, zal ik spelling en spraakkunst met de luizenkam uitpluizen. Vandaag zeker niet want ik heb het veel te druk met zaken die me belangrijker lijken. "If I had a secretareske?"
Zoeken in blog
Zoeken in blog
Positief, kritisch denken.
Wat schort er in Niel, in de politiek? Als alleen Einstein zijn mening mocht uiten, dan wordt het erg stil.
Voor een mening opkomen is een stuk verantwoordelijkheid nemen.
22-05-2013
Kniesoor, ik en waarom dat?
Kniesoor, ik en waarom dat?
Ontsnapte mij een beoordeling, een kwalificering, een titel,
een roepnaam die mij helemaal niet toekomt. Ik een kniesoor, laat me niet
lachen, dat moet een vergissing zijn.
In tegendeel, van toen ik mijn allereerste stapjes kon zetten
en als ik er nu intenser over nadenk, van toen ik op mijn buik gerold probeerde
te kruipen, was ik op zoek naar, naar het schone, het goede, het positieve, ik
was op zoek naar een wereld van melk en honig. Kan men positiever ingesteld
zijn tegenover dit geschenk, dat wij gekregen hebben zonder er ook maar één
moment naar gevraagd te hebben. Moeilijk, wij, ik het pure resultaat van
solidair positivisme gecomprimeerd in een ultieme daad van zelfopoffering en
menselijkheid. Dus...
Hoe zouden verdwaalde geesten in een totale verwarring van
de begrippen kunnen veronderstellen dat ik een kniesoor zou zijn, lachwekkend
maar ik vergeef de dwazen, ik vergeef de dommeriken, ik vergeef gul en graag,
dat weze met deze voldoende bewezen.
t Is echter niet omdat ik met open oog voor de weldaden van
het bestaan, voor het steeds maar verder openbloeien van dit ons geschonken
paradijs, niet soms en zonder intentie een kleinigheidje dat afgestoft moet
worden, te moeten belichten. Wie zou ik wel zijn als ik dat niet zou opmerken
en er niet mijn Nilfisk voor uit de kast zou halen. Het is mijn roeping mij in
te zetten voor een verfijning, een nog meer pollieren, een opblinken tot een
hemelse glans, een verblindende parel, van dit ultieme Het.
Ik ben niet de schepper, de ontwerper, de maker, de
timmerman of de beenhouwer, ik ben de bescheiden, kleine, dienende,
begrijpende, hulpvaardige, onwaardige die met volle teugen geniet van het mij
gebodene. Ik ben de zachte stoflap die zich in de poezelige hand van De Grote
koestert en pluisjes verzamelt.
Dus ben ik verdomme een vieze vod die vol vuiligheid zit en
ik kan en moet maar één ding doen dat is die rommel kwijt geraken, liever
vandaag dan morgen. Ik moet klaar zijn om meer en meer troep op te nemen,
massas, bergen, oceanen kan er nog meer...
Pinkstern valt mij zwaar, koud, nat, wind, guur, ongezellig
maar er is hoop een kikker kwaakt, hij roepteen partner, sukkel, je zal beter de poot aan de, aan de,
aan de... slaan.
Ik een kniesoor, belachelijk.
22-05-2013 om 14:46
geschreven door Walter
21-05-2013
de dag later, toen....
Pinksterdinsdag.
Heb ik dan toch iets met Pinksteren? Het regent om de
haverklap, de aardbeien op het veld weigeren te groeien, mijn benen kunnen niet
bruinen, half Amerika is door een tornado, geen orkaan, geen hurricane, geen
storm, neen een tornado van de kaart geveegd en politici zoeken in hun kast
naar de voorraad verklaringen om elke mogelijke verdachtmaking van laksheid en
de wetenschap legt uitgebreid en diepzinnig uit dat ze er geen snars van
begrijpen, maar het is inderdaad Pinksterdinsdag.
Ik vraag me af of ik in de Cineac, zaaltje in Apen waar ik
al eens een tekenfilm en verder het van een dramatische, nasale stem begeleid
wereldnieuws vernam, ik versplinterde huizen en op het dak gekeerde pick-ups in
datzelfde land van Uncle Tom zag. Iets vind ik toch nogal vreemd.
Koud en nat en regelmatig een windvlaag en een lucht die de
reikwijdte van mijn blik meer dan halveert, dat is dan dankzij glaucoom. Mag ik
de verantwoordelijken voor deze tragedie er met nadruk op wijzen dat ze
verkeerd bezig zijn. De laatste indrukken zijn die, die de doorslag geven. En
wat zal ik daar vertellen, als ik daar dan ben waar al die anderen vast van
overtuigd zijn dat ze er zullen terecht komen? Ik zal ze over dit rotweer
vertellen en over de rampen en over de belastingcriminelen en de politieke
knoeiers en over de aardbeien die niet willen groeien in het open veld. Ik zal
het ook hebben over het verdwijnen van de bei, het voorbeeld voor zovele
generaties , toonbeeld van grenzeloze sociale inzet, van onovertroffen
solidariteit, en door de mens schaamteloos uitgebuit en nu uitgeroeid. Ja ik
zal geen reclame maken voor dit natte, koude winderige tranendal. Blijf waar
gij zijt, gij zit daar zeker beter!
Maar voor een kniesoor van Linkse komaf zal daar wel geen
plaats zijn. Ik zie me daar al in een wit hemd naast Merkel aan de eindeloze
schraagtafel, eindeloos wachten op de eindeloos aangekondigde rijstpap... Een
horror idee.
Ik ben een Blender. Een echte blender, tot voor heel kort
nooit gehoord van dat woord en door mijn vrouw er attent op gemaakt dat wij
zoiets al van bij ons trouwfeest bezitten. Maar ik ben de Blender!Straks
tussen twee wolkbreuken en me schrap zettend tegen een rukwind zal ik
blenden... één banaan, twee blauwe pruimen en zes kleine aardbeien, die niet
van het volle veld komen, omdat er geen zon was en wel veel regen en wind en er
dus ook geen gastarbeiders nodig waren om deze anti-oxidanten in mandjes te
leggen voor een schaars loontje, wat de prijs per bakske ondanks de rugklachten
nog heel, misschien wel te, schappelijk maakt. Hemels, zalig zonder toegevoegde
kleurstoffen, geen bewaarmiddelen,, geen A,B,C,D,E en soortgenoten toegevoegd,
maar zelf geblend en zo uit de blendbeker gelepeld, hmmm!
Van achter het stuur van mijn, onze 508D, onovertroffen,
niet alleen in eenvoud en kwaliteit, meer nog in mijn zich permanent verder
ontwikkelende creativiteit, die zelfs mijn vrouw, de originele, verheugt, laat
ik mijn twee vingers op de toetsen, hopelijk de juiste tikken en af en toe
zwermt mijn beperkt zicht, waarover ik het niet verder wens te hebben over het
meertje dat als het zo blijft regenen toch ooit eens moet overlopen. Als dat
gebeurt ben ik als verslaggever de juiste man op de juiste plaats.
De Duitse minister van geniepige oorlogsvoering zit met zijn
geheim plannetje om dronen over Duitsland te laten zweven in zijn strot, juist
goed! Blijkbaar weten vele Duitsers nog altijd niet aan welke kant zij moeten
rijden, ja zij zijn hun leider kwijt, en dan krijg je zulke problemen.
Tijd voor een taske en een koekske dat bedoeld was om in het
zuiden int zonneke op te peuzelen. Binnen is t warm genoeg!
21-05-2013 om 20:10
geschreven door Walter
Real, lekker, lekker, veel smullen.........
Real in Baden. Alleen kenners begrijpen waarover ik het heb.
De plaatselijk reus onder de supermarkten, die alleen bestaat om het ons op
onze kleinste wensen onmiddellijk naar de zin te maken. Alleen om ons te dienen
en te plezieren. Dus ga ik er ook inkopen, want volgens mij is de eerste
kleinhandel op een zeven kilometer van waar ikmijn wielen geparkeerd heb, gelegen. Boodschappen doe ik met
de fiets, omdat ik fitnessen in de club als een onnodige bezigheid afwijs.
Waggel, waggel, lichtjes voorover hangend, de buitenmaatse
buik als een baarmoeder voor een sauriër boven de knieën en achter de propvolle
inkoopwagen zoeken hij en vaker nog zij hun weg naar Kanossa. Ik mag hen niet
aanstaren, ik vermoed dat het nog onbeleefd is, hoewel ik het niet zeker weet.
Het kan ook begrepen worden als het bewonderen van deze voedsel-krachtpatsers.
Duitse Sumoworstelaars in de hoogste gewichtklasse vrijte bewonderen in Real. De brood- vlees
en kaasstanden zijn naar Oost-Duitse begrippen ooit pervers geweest en
ongezond, maar dat was ooit... De slepende gang achter de geassocieerde
inkoopwagen is zwaar en calorieverbruikend, bijtanken is een must. Na de
batterij kassas lokken de belegde broodjes, over het verkleinwoord kan men van
mening verschillen, porties gebak in overvloed. Aan de uitgang komt het suprème
moment, de keuze, die geen keuze moet zijn, de Sumoworstelaars en
Sumoworstelaarsters, let op de gelijkheid van de geslachten, stuwen met een
bijna doodservaring in de bleke gezichten, tot aan hun pompstation, warme
maaltijden en een hemel aan worsten en andere vettigheden. Vettigheden heeft
niets denigrerend, alleen vaststellend dat vet steeds aanwezig is en de smaak
meestal verlokkend. Van de sumo-lap vlees en een bad van saus kan zich een half
dorp in Congo zat eten. Vlees en saus komen eerst tot hun recht met verwerkte
aardappelen en groenten. Ik bestelde zo één maaltijd om mee te nemen, die hele
berg daar op mijn eentje aanvallen leek me overmoedig, een bewijs van
grootheidswaanzin. In de kamper eten wij daar samen van, mijn vrouw, ik en dan
krijgt Jelke een meer dan flinke, gewaardeerde portie. Natuurlijk word ik ook
geen Sumoworstelaar, ik ben geen levende ballon die reclame maakt voor de Duitse
voedingsindustrie.
Maar Gründlich zijn ze, wat hun eten betreft, of niet?
Bio-eieren die uit massakweek komen, afgekeurd vlees in worsten omgetoverd,
onschuldig paardenvlees in gerechten met ... helemaal geen paardenvlees ....
Maar met ons drie eten voor nog geen tien is toch wel
straf, of niet soms, Prosit!
21-05-2013 om 20:09
geschreven door Walter
19-05-2013
Pinksterzondag, dus na zaterdag!
Pinksterzondag:
Ik heb niets met Pinksteren, ik ben ook geen lid van zulke
organisaties of groepringen en als het van mij afhangt zal dat ook zo blijven.
Neen, het is alleen een precisering van de tijd en het is koud en het regent.
Echt gezellig zou mijn vader gezegd zich verkneukelend aan een hem privaat
eigen gevoelswereld die hij steevast kon oproepen tijdens onze reizen met de
tent. Vader is al heel lang dood, en ik zit in de in-, aan- en omgebouwde
cabine van mijn verder ook zelf ingerichte kamper. t Heeft een zekere charme,
maar het mag niet te lang duren.
Terug naar ernstige dingen. Ngos hadden in mijn brein een
vrij positieve klank. Mijn onwetendheid was blijkbaar weer eens beschamend. Sla
me niet om de oren met het verwijt dat veralgemenen ongepast en
onrechtvaardig is. Jaaaaa! Weet ik! Lees dan maar eens wat David Van Reybrouck
in zijn boek: Congo over ngos vertelt. Sommige van die zaken-ngos gebruiken
tot 70, ja zeventig percent van het voor hulp te besteden geld aan eigen
werking. Zeventig percent van door milde gevers geschonken en door overheid
gesubsidieerd geld aan lux en weelde. Ik hoop dat David liegt dat ook hij zwart
ziet, maar ik denk dat hij net zo blank is als ik.
Wat dezelfde David daar over Heineken weet te vertellen met
getuigenissen van een topman van dat bier imperium zelf is schrijnend. Het is
even een blik werpen op onze eigen toekomst. David zegt het volgens mij zeer
juist, Congo is een testcase om te leren hoe de Vrije Handel bevrijd van
Vakbonden, Linkse Partijen, een kritische, mondige oppositie zijn gangen kan
gaan.
Bijna komisch is het relaas van de getuige, die vertelt dat
zij tijdens de brutaalste gevechten en het platleggen van steden, even gingen
schuilen en dan verder groeven om kabels te leggen voor het gsm-netwerk. De
krakkemikkige telefoon zo goed alstotaal vernietigd en daar biedt zich een reusachtigeVrije markt aan.
Och U moet het zelf lezen, brokje na brokje doorslikken en
langzaam laten verteren.
Nog één buitengewone openbaring. Over corruptie! Geen gebruik
maken in zon land is de kans iets voor de vaak door ziekte, honger, miserie
bedreigde familie een kans om het wat beter te hebben, laten liggen. Denk daar
eens over na. Misschien moeten wij ons meer focussen op merkwaardig
vrijgevige schenkers die deze reusachtige corruptie laten bestaan. Waarom?
De nieuwe Paus spreekt toch al een andere taal, zet toch
enkele andere accenten en is het daarom dat het vandaag koud is en regent? Mijn
Boef, Jelke, is voor de tweede maal in haar Doggyride getrokken en geniet
opgerold van een leven met menselijke baasjes.
19-05-2013 om 18:39
geschreven door Walter
Pinksterzaterdag , bestaat dat wel?
Pinksterzaterdag. Wellicht bestaat deze dag alleen maar
omdat hij aan de zondag vooraf gaat. Geen zorg. Duitsland ontwaakt uit zijn
nieuwe ijstijd en met een sprong van tien graden minstens werd bewezen dat de
zon niet aan kracht had ingeboet.
De vlakte tussen zwarte woud en Rijn is een fietsparadijs en
gelukkig voor mij lag het er nog braak bij. Eindeloze wegen en paden ooit
alleen gebruikt voor bosbeheer en landbouw zijn verbeterd en grotendeels bewegwijzerd.
Fietsen is er voorde
hedonistische fietseling een ontspannend genot.
Voor de stadsmens die natuur alleen herkent als voorverpakt
in de rekken van de supermark kan een confrontatie met de evolutie van brakke
grond naar wuivende plantenzee pijnlijk verwarrend overkomen.
Hoe lager men zijn hoofd boven de vaak schier eindeloze
akkers houdt hoe groener ze worden. Verheft men zich dan stelt men vast dat
miezerig kleine plantjes meetkundig weden gezaaid en nu het verwarde weer
trotseren en proberen te groeien.
Toch mooi dat nieuwe leven, leve de landbouw, bron van leven
en gezondheid. Dag Jan. Het is niet omdat de een of de ander wat leutert over
Pinksteren dat deze akkers geen bron van miserie zullen worden. Maïs!
Biodiesel! Verbrandingsmotor! Ik juichte ooit de groene evolutie in
concurrentie met de aardolie toe. Vandaag Heb ik opnieuw zeer grote twijfel.
Zelfs op de halve meter brede strook naast de akker woekert
geen rijke variante van weidebloemen. Geen weidebloemen, eigenlijk nauwelijks
een bloem, alleen wat harde sprietige grassen die gisteren als vulgair onkruid,
met de zwaarst mogelijke nadruk op on, tot in de grond werden afgereden.
Stijn Streuvels zou zijn ogen niet geloven. Geen zingend
vrouwvolk zwetend en gebukt met de schoffel wiedend op rijen vorderend. Geen
levende ziel, ook geen onkruidje, alleen een naamloos massaplantje,
onpersoonlijk, gedoemd om zo snel mogelijk te groeien en verlaten en geperst te
worden. Oil is Thy Name, my Lord.
Wordt deze maïs gesubsidieerd door U en door mij? Wordt deze
maïs beschermd door milieuwetten tegen pesticiden, schimmelwerende
onkruidbestrijdende insecticiden en snelgroeiers om van mogelijke andere
weldoeners die ik niet ken maar te zwijgen. Ik heb mijn twijfels. Waarom zou
men toekomstige brandstof beschermen? Waarom groeien er op die akkers geen
andere planten, ook niet op de halvemeter brede stroken langs de eindeloze
akkers. Waarom zwermen er geen zoemende insecten rond mijn kop? Waarom jagen er
geen vogels achter die zoemende insecten? Waarom zie ik nooit een spoor , zelfs
geen achtergelaten spoor van een vierpotige bezoeker van de zich vergroenende
woestijnen? Boer, wat spook jij uit? Politicus wat ben jij voor een onbekwame
kluns. Zum kotzen! Richtige Schijse!
Gelukkig voert mijn trip ook regelmatig door een bosje met
waterplassen, grachten en insecten die zich achter mijn bril trachten te
vestigen. Jelke plukte als een geniepige domoor steeds die sprietige
grasstoppels, zouden ze niet vergiftigd zijn? Kotst ze die daarom uit? Is
wandelen in een stadscentrum dan toch niet zo slecht? Ik weet het niet, U?
19-05-2013 om 18:37
geschreven door Walter
09-05-2013
waarover lul ik eigenlijk...
Ja, waarover lul ik eigenlijk. Wat groen dat verdwijnt, wat meer beton dat tenslotte veel meer opbrengt, terwijl in Congo waarschijnlijk ook vandaag nog aan een kannibalisme gedaan wordt dat zelfs niets met godsdienst of overlevering te maken heeft, maar omdat volgens David Van Reybrouck er geen moraal meer bestaat in grote gelederen van die volkomen kapotte gemeenschap. Je zult er maar in leven... Je zult maar een kind zijn dat met de machete op mensenvlees moet inhakken. Je zult maar een kind zijn dat als loon voor zijn gruweldaden naar hartelust mag verkrachten en niet weten of er nog een morgen zal zijn... David, 'k had beter nooit van dit boek gehoord, ik had toch nog een greintje hoop. Kan het nog slechter? Is dat mogelijk. In Duitsland tracht men nu wanhopig, voor het te laat is, met de gruwelen uit hun geschiedenis wat in het reine te komen en hier lullen een stel betaalde lullers in café Corsari. Ik ben opnieuw zo moe. Hondenpoep! Waarom niet hondepoep, ik heb maar één hond en die doet niks verkeerd. Omdat een onverlaat af en toe een drol laat liggen, vinden enkelen van de bankers, u weet wel geen bankiers, dat het dan maar goed is dat Ze al het groen dan maar weghalen. Alsof een drol op beton gezelliger ligt. Wat een degeneratie, wat een menselijke aftakeling. Geloof me dat is het fijne resultaat van ons opgefokt competitie-systeem, ons hyper egoïstisch najagen op naar wat we een ander niet gunnen... Bah, waarom zou ik nog zo'n zakje meenemen en mijn pijnlijke rug krommen om het warme drolleke naar een overvol bakje te dragen. een bakje dat anderen als een niet te betalen vuilzak volproppen met hun afval. Gelukkig werkt de rechtvaardigheid in alle sereniteit en onpartijdigheid. De diamantairs zijn toch ook maar gewone mensen die voor hun dagelijks boterhammeke moeten schoften en laat ons toch solidair zijn en ook die lasten op onze kromme, kapotte ruggen torsen. 1 Mei wat was dat ook weer? Waarom heb ik mijn Che weer buiten gehaald? Ik ga een grotere rode lap bestellen, een die mijn kist kan inpakken, zou dat mogen? Of is dat aanstootgevend? Hoe zou zo'n collega eigenlijk smaken? Dwaze vraag want wij eten nog nauwelijks vlees en bijna geen rood vlees meer. Ik zou liever regelmatig sardienen eten, maar je moet weten vanwaar ze komen zegt de kankerspecialist. Dan maar pruimen wegens de anti-oxidanten die mijn sprok vel wat beschermen tegen de gevaren van de zon, die ik wel nodig heb om geen te zwakke botten te krijgen.. Vandaag mijn speciale muesli gemengd, gemalen en geplet: noten, zaden, haver, krenten, gedroogde pruimen en mijn geheimen, voor u weet het... Ja, als ik honderddertig wordt, loont het toch de moeite en anders lees ik verder over onze geschiedenis van de collaboratie. Hier zeg ik niks over, totaal niks. Een leugen is zo vlug verteld dat ik helemaal niks wil zeggen, maar... denken, denken doe ik er het mijne van. Arme geschiedenis.
09-05-2013 om 00:00
geschreven door Walter
07-05-2013
Blauw vertrapt en verslindt groen!
Blauw is jong en sterk, en blauw beweert beter te zijn. Dat is nogal wat! Beter omdat het jonger is, omdat jong volgens blauw beter is dan oud. Dat weten wij dan. Op de banken in het smalle straatje, in de arbeiderswijk van ons verontrustend,uitdeinend dorp, door sommigen nog steeds halsstarrig "Parel aan de Rupel" genoemd, gonsde het al enige tijd koortsachtig. De geruchten overtroffen elkaar en de gedachten versmolten soms om dan weer brutaal te botsen in egoïstische meningsverschillen, maar op en rond de twee banken was de oude gezellige rust van weleer al verdwenen. De "Knip A" zou verdwijnen samen met de parkings voor de deuren van een paar "bankers", geen bankiers, werd beweerd. Hagen en groen zouden plaatsruimen voor zoekende parkeerders van elders die hier hun blikken gedoe wensen achter te laten of kortstondig te stallen, omdat stappen hen onbekend is. En gisteren werd het doek geheven. Hoewel het slechts als een voorstel voorgestelde, was dat ontwerp al verkozen tussen andere mogelijkheden, een voorstel waarover de burger nog zijn zegje nog kon doen. Inderdaad de uiteindelijke vorm van de zitbank lag nog niet vast, ook niet het beloofde speelhoekje van de allerkleinsten. Met vereende krachten en de meest uiteenlopende en tegenstrijdige bedoelingen zat het volk overdonderd naar de diareeks te kijken. De uitleg was zo duidelijk dat de meesten, waarschijnlijk alle aanwezigen, niet echt begrepen wat er zou gebeuren, deels omdat ze niet wisten wat de "Knip A" betekende en zij daarom geen vragen over de essentie konden stellen uit schrik voor achterlijk versleten te worden, deels omdat het helemaal niet over hen ging. Het openbare groen rond de school, het mini-parkje, zal dus bijna volledig verdwijnen, alleszins bangelijk gedecimeerd worden, hoewel die ene boom, neen, die ook niet, of toch, maar daarover werd slecht in vage bewoordingen oppervlakkig gerept. Het is echter belangrijk te beseffen de volgens Blauw het verwijderen van een oude, mooie haag van hagebeuk meer groen verschaft als men er in de plaats parkings aanlegt en voetpaden in klinkers of iets dergelijks. Minder wordt dus meer. Verklaring: De haag belet te zien wat er achter is en door ze te laten verdwijnen zie je meer. Dus minder wordt meer en toen vielen de duiven dood uit de hemel... Natuurlijk is wat geldt voor een haag zeker waar voor struiken en boompjes. Ook hier gaat de Blauwe logica op. Door minder groen te hebben zullen wij meer auto's zien, meer drukte, meer stank, meer vuil. Dat klopt dus, dat is volledig juist. Bovendien zal de situatie met enkelrichting verkeer de stroom bezoekers en zoekers naar het ruime aanbod van zichtbare parkings van 2,20 m brede parkings beter geleid worden, wat de bewoners ten goede komt, volgens blauw, hoe? Och ja, de school, wel de kinderen, de kleintjes die met hun fietsen kwamen, zullen de nieuwe voorgeschreven verkeersstroom moeten volgen en tenslotte wordt die omgeving niet afgesloten, alleen komen er veel meer parkings wat de nood op andere plaatsen zal helpen ledigen. Een echte blauwe win-win-situatie. Een blauwe solidariteitsaktie. Ik heb het begrepen, Het oude arbeiderswijkje met het gezellige groene hoekje wordt genadeloos voor een ander belang opgeofferd. De aannemers zijn gelukkig en koning auto ook. Niel gaat verder in de dwaasheid. Errare humanum est, sed perseverare diabolicum. noot: Bij deze wordt ook het vogelvolk en de andere kleine levensvormen verzocht zijn biezen te pakken, omdat blauw het zo wil...
07-05-2013 om 00:00
geschreven door Walter
12-04-2013
Ben ik al gestorven?
Dat zou kunnen, en so what? Hoewel, ik verkneukel mij toch in het magistrale peuterende speurwerk van dappere, eerbare lui die geen schrik hebben hun kop, armen, hele bovenlijf in de rijke shit te wroeten. Moedig, bewonderenswaardig! De ratten krijgen namen, maar wat moeten ZE daar nu mee aanvangen? ZE je weet toch wie ik bedoel, of niet soms, dan hebt u niet opgelet! Over dat paardenvlees in dat Italiaanse gerecht heb ik het nog niet gehad en gelukkig maar want het schandaal groeit vandaag nog steeds. Wat gaat men nu met die berg vlees doen? Dat daar ontelbare dieren voor geslacht zijn na een afschuwelijk bestaan, laat "ons" of beter "ze" koud. En opnieuw zitten wij met een atoomdreiging, maar zolang er niet mee gesmeten wordt, met de bommen, kunnen wij nog wat kankeren. Dat doet mij er aan denken dat ik nog nooit van Kurkuma-kruid gehoord had, en niet wist dat geconcentreerde tomaten geweldige anti-oxidanten zijn die ons helpen te strijden tegen kanker, en dat melk en kaas en dito mijn prostaat zeer vijandig zijn, hoewel het eten van een banaan, liefst al wat gespikkeld, de kwalijke werking deels opheft. Ja ik zit hiet te stoefen met kennis gehaald uit een buitengewoon werk van een Franse professor met Indiase voornaam. Kom hier op terug. Ben ondertussen door de werken van Günther Walraff gedenderd en ben nog niet kaal van woede en walg. Neen, ik ben geen rijke, ik wil geen rijke zijn, ik wil mezelf in de spiegel nog herkennen. Congo, is al half gelezen en hoewel ik geen specialist ter zake ben, durf ik dit werk al als een verplicht studieboek op de lijst plaatsen. Wat er in Rome, niet ver van hier gebeurd is, laat me koud, alleen vind ik het heel spijtig dat ik een uitzending over de knoeiboel rond de heilige stoel, let op de kleine letter, dit is bewust, gemist heb. Dus ik ben nog niet vergaan, Ik zal mijn gal nog wel kwijt kunnen, en vaststellen dat deze winter hier heel lang duurde, er enorm veel sneeuw gevallen is en de opwarming veel meer van zich laat horen dan ons lief is... CIAO
12-04-2013 om 00:00
geschreven door Walter
29-01-2013
Schenk mij ook zo'n machientje
Uitgenodigd door een vriend, één van de laatsten, velen zijn al aan het jagen op een andere wei, velen ben ik hun naam en bestaan vergeten, anderen wens ik niet meer te ontmoeten of te vernoemen, dus van het bos schieten alleen nog een paar krakende knoestige boomstronken, zoals ik er een ben, over, naar een amateurtoneelgezelschap en hun dito voorstelling gaan kijken. Alle bewondering voor het zware werk dat die mensen geleverd hebben om in hun achtertuin een hok met bijhok en aanleunende afdaken in elkaar geknutseld te hebben. Alle lof voor echte jeugdclubhuisjesachtige ruimte waar aan tafeltjes, jawel tafeltjes een biertje tegen nogal schappelijke prijs kon, mocht, wenselijk, gedronken worden. Het stuk kon gemakkelijk zonder enige afbreuk aan de inhoud te doen tot één tiende herleid worden. Alleen dat stukje waarin een actrice, eigenlijk de enige, zeker niet moest blozen in een gesubsidieerd gezelschap, was meer dan de moeite waard. De moeite bestond in de reis met de bus. Ondanks de zich maar verder aanslepende ondermaatse prestatie op het toneel dat slechts gedeeltelijk voor ons zichtbaar was, haalden wij, mijn vriend en ik nog net de voorlaatste bus. Wij namen de laatste vrije stoeltjes in gebruik en zaten als extraterrestre(sers...) tussen gekapte, overkapte, als gehypnotiseerde, gebiologeerde zogezegde jeugdigen die met hun ene hand, neen ene duim vingervlug, of beter duimenvlug met hun lichtdoosje bezig waren. Ik schrijf bezig waren, omdat ik echt niet zou weten wat ze uitspookten. De ganse rit, met mechanische concentratie en een totale contemplatie op een voor mij onbereikbaar vlak, communiceerden zij met een provider, naar het schijnt. Af en toe werd er gesproken, hoewel nooit duidelijk werd wie wat tegen wie zei. En dan zijn er die zeggen dat de jeugd, die op die bus, niet sociaal zijn... Als dat niet sociaal is, permanent met de sociale media druk, geconcentreerd bezig zijn. Zo geconcentreerd dat onze overburen zelfs niet zagen dat wij onze voeten eigenlijk op hun voeten moesten plaatsen. Eerlijkheidshalve waren er wel enkelen die hun voeten met schoeisel op de bank tegenover hen plaatsten, hoewel dat zulks niet nodig was, vermits er daar niemand kon gaan zitten. Maar dat konden zij verdiept in hun bezigheid vast niet vermoeden. Ik heb al jaren een GSM, maar nu zou ik ook zo'n machientje willen hebben, tegen mijn vriend er ook niet meer is...
29-01-2013 om 12:58
geschreven door Walter
Sloeg ik blauw uit?
Ik kan het niet geloven, hoewel het vrij koud was en zeker op de dijken langs de Schelde of de Rupel, dat ik blauw zou uitgeslagen zijn. Maar! Gwendolyn Rutten stuurde een brok gebak in het verkeerde gat en zodoende werd ik eerst rood, wat normaal is en even kreek ik al een blauwe schijn. Een blauwe politica, klinkt enorm, leest mijn blog! Rutten leest niet alleen mijn blog maar haalt er ook haar mosterd, hoewel ik die niet verkoop. Rutten, de hevig, diep-blauwe Rutten, verklaarde zonder mij te citeren dat wie de middelen heeft om de beste raadgevers in te huren alle poortjes om te ontwijken, ontduiken naar hartelust en zonder schaamte kan aanwenden om de idioten alleen belastingen te laten betalen. Ja, dat beweer ik al jaren en ik ben door studie en observatie en informatie tot die tergende vaststelling gekomen na zelf al een heel leven tot de achterlijkste van alle achterlijke idioten te behoren. Blauwe Rutten, nog groen achter de oren weet dat nu al, hoe weet ze dat? Het belasting systeem moet eenvoudig en eerlijk! Ja, maar... Beseft blauwe Rutten dan niet dat in deze economische crisis na het financieel schandaal het vereenvoudigen van het belastingstelsel een geweldige toename van werklozen tot gevolg zal hebben. Die duizenden snelklaar gestoomde ontwijkings- en ontduikingsdeskundigen* en experten vallen dan zonder job, miserie miserie, man, man. Om niet te spreken over de humanitaire tragedie die als een sunamie door de rangen van de argeloze ontwijkers-ontduikers zal rollen. Waar blijft de golf, de reactie op en in de media op zo'n ongepaste uiting van klassenhaat. Blauwe klassenhaat, waar gaan we naartoe? Waar blijven onze vergoddelijkte nieuwsankers met hun zo gestroomde spitsvragen? Stilte, Blauwe Rutten sprak, heeft gesproken en the rest was silence zei schakkespejare of zo. Natuurlijk , ik begrijp het, blauwe Rutten had al aangekondigd dat ze een vroege aprilgrap zou vertellen en dat zal ze geweest zijn. Dom dat ik daardoor bijna blauw ben uitgeslagen... * wat een woordkeuze!
29-01-2013 om 12:27
geschreven door Walter
't Zou spijtig zijn
dat ook de paarden en gouden, vergulde, koetsen verdwijnen. Waarom laten wij de prinsen Carnaval niet door het land bollen in die getuigen uit ons aller verleden, gemaakt door kundige en gedreven arbeiders. Hetzelfde telt voor de kastelen en hun parken, die moeten wij in ere houden en een bestemming geven die cultuur, verfijning, opvoeding, kennis en fierheid voor het vakmanschap van zovele generaties eert. Men mag de verpakking niet weggooien omdat de inhoud "geperimeerd" is. Waarom kunnen mensen die door hun bijdrage aan de maatschappij, aan de mens niet bij feestelijke gelegenheden in deze riante omgevingen eren. Mensen die een voorbeeld zijn, mensen die anderen kunnen inspireren. En het blijven dan speciale gewone mensen? 't Is maar een gedacht! Och , ja met al dat gedoe over abdicatie of wat dan ook zat ik zo te denken aan die verpakking... Ondertussen vorder ik traag maar gestaag in :"Le Roi des Ombres" van Eve de Castro. Zij voert je mee in de stank, de smeerlapperij in en rond het paleis der paleizen, Versailles. Prachtig is hoe de katholieke geestelijkheid de bevolking van hoog tot laag leerde dat zich wassen, dat baden zeer ongezond en levensgevaarlijk was. Wat die bende allemaal heeft uitgespookt is onvoorstelbaar. Enfin wie ben ik, het is Eve die dat schrijft en ik geloof haar absoluut, hoewel ik niet gelovig ben. En dat brengt me als door de wind gedreven naar mijn andere boek waarvan ik nu al drie centimeter met spanning verorberd heb. Ja, Van Reybroeck, gij schrijft me daar nogal wat in je boek; "Congo". Van dat stuk Belgische geschiedenis wil ik liefst volledig afstand doen. Ik durf nu zelfs de meest antipathieke zwarte niet meer in de ogen zien. Wie weet wat werd die zijn familie door mijn rasgenoten aangedaan. En het is onmogelijk dat er daar bij de geestelijken geen prachtige mensen waren die geholpen hebben, maar de bijdrage van diezelfde katholieke kerk daar in die streek kan tellen. Jongens jongens, wat daar allemaal gebeurd is, 't is niet te geloven. Alleen al om alles wat daar gebeurd is, moeten wij uit respect voor het onnoemelijk leed van de Congolezen de monumenten gebouwd op hun zweet, tranen en bloed met de grootste zorg omringen en voorzien van héél veel correcte uitleg. 't Zou spijtig zijn dat, omdat de jonge leerkrachten nog nauwelijks iets weten, ons hele volk nog meer analfabeet wordt, misschien is dit niet de beste woordkeuze maar een beleefdere kan ik helaas niet vinden...
29-01-2013 om 11:27
geschreven door Walter
05-01-2013
Mag ne zagevent ook eens wat klagen?
Hier dus de stem van de zagevent. Voor wie jong is en goede ogen heeft is zelfs een hindernisparcour niet te moeilijk. In deze gemeente is voor een oudere, die niet meer zo scherp ziet en al wat strammer is, een voettocht door meerdere, vele, zeer vele straten een echte kwelling. Uitstekende deksels, losliggende stenen, verraderlijke putten, diepe goten, hellende vlakken, de verbeelding schiet hier te kort, alle mogelijke hindernissen moeten met de juiste techniek overwonnen worden. Er zijn er zelfs die zich ergeren dat ze brutaal, zonder boe of bah, de straat worden opgejaagd tussen vrachtwagens en bussen en ander levensbedreigend gedoe. Ja mensen worden veeleisender, Alles is een kwestie van evenwicht en hoogste concentratie. Zeker in de hoofdstraat van wat men hardnekkig "de Parel aan de Rupel" wenst te noemen. Deze straat met zijn luxueuse brede trottoirs van op vele plaatsen wel drie, ja drie straattegels breed, is de uitdaging bij uitstek. De kunst is op de middelste tegel te lopen, middelste te rekenen vanaf de uitsteeksels van de gevels. Dat is dus de tweede tegel. Op de eerste kan men niet gaan, tenzij men zich zijdelings verplaatst en tegen en langs de gevels schuurt. Tegel drie, dus de uiterste langs de rijbaan en dat woord is niet mis te verstaan, daar wordt gereden, precies, rakelings en snel. Wel tenzij men smaller is dan één tegel en men zich ook op deze tegel, maar aan de binnenkant zijdelings voortbewegen en dan is er een kans dat men U niet voortijdig in het florerende colombarium van deze parel kan komen groeten. Maar wat ernst is hier geboden, er is moed voor nodig om zich over deze strepen, trottoirs met hoofdletter te wagen. Moed of doodsverachting of zware depressie of wat meer voorkomt, staat van onverantwoordelijkheid. Bussen, zware multitonners met uitstekende laadbakken schuren knerpend met hun enorme banden tegen de boordsteen van het trottoir. Oh heilige boordsteen bescherm ons, begeef het nu juist niet, belet dat wij plat gereden worden, heb meelij. Het kruisen van overmoedigen met een kinderwagen of een boodschappenwagentje is het lot tarten. Een vlucht over de Muur uit de oostzone was niet gevaarlijker. Er zijn volkeren die hun oudjes de palmbomen injagen om te sorteren, andere volkeren zijn zachtzinniger en daar gaan de oudjes zich aan broeder ijsbeer presenteren als tussendoortje. Ons bestuur, mijn vrienden, zijn beschaafder en laten broeder veertigtonner of zuster bus of de losgeslagen en dolgedraaide snelheidswaanzinnigen de nuttelozen van de bruikbaren triëren . What wille be, will be! zegt zij en zij kon het weten. Veel beter is het gesteld in sommige historische ontmantelde wijken, waarvan men hoopt dat zij gedurende de volgende decennia zullen vol geraken. Nieuw op de grondvesten van wat ooit een leefbare, gezellige hoewel grondig op te waarderen site was. Met hoge rubberlaarzen en een stevige wandelstok baant men zich door die woestenij, door bijna niks gestoord, zijn weg. Of men daar op die open werf mag komen is niet geweten, feit is dat er mensen op die open enorme uitgestrekte werf wonen, men kan niet alles wensen en het Circus Maximus is toch ook niet gisteren gebouwd. Tot hier voor vandaag het woord aan de zageventen.
05-01-2013 om 00:00
geschreven door Walter
04-01-2013
Een torentje op wankele grondvesten zal
zeker ineenstorten. En kinderen voelen dat aankomen, zeker als ze wat meer ervaring hebben. U voelt waar ik heen wil. Ja die zien dat blijkbaar niet aankomen. Die zijn zo verweven en bezig met het veilig stellen van hun extra vergoeding en hun "politieke loopbaan" dat ze het enig belangrijke, het politieke bewustzijn in hun gemeenschap totaal uit het oog verloren hebben. Ja, natuurlijk heeft iedereen het recht om elke vrije moment naar de camping te bollen, of naar het buitenverblijf. Iedereen heeft het recht al dan niet met enkele vrienden al zijn vrije tijd in een bepaald café of op een bepaald terras door te brengen. Elk mens mag zoveel tijd hij maar wil besteden aan zijn hobby, dat is toch normaal. En het is normaal dat het minstens wekelijks poetsten van de auto ook heel wat uren in beslag neemt... En dan komt daar voor sommige verkozenen nog bij dat ze af en toe toch op het partijbestuur moeten zijn en dan wel verplicht zijn de zittingen van de raad bij te wonen. En een mens heeft dan ook nog een job, als men nog niet op prepensioen is. Dan is het toch wel wat veel gevraagd dat men door zelfstudie, door veel lezen, door nog meer nadenken, door debat, door contact met gewone, doodgewone stervelingen zijn politieke inzichten aanscherpt of minstens op een minimaal niveau brengt. Veel gemakkelijker is af en toe de voorgekauwde brokjes van het hoofdbestuur door te slikken en de rest groen en blauw te laten. Och Rood is niet meer zo cool alleen op 1-Mei! En dan stort het torentje van losse blokjes in elkaar. Oeps, weg mandaatje, oeps weg centjes, wat nu... Misschien had een samenwerking met extreem rechts of met diep blauw en zwart meer opgeleverd. Zwart geel en verbrand geel met diep blauw geeft toch ook een kleur en dan zat er een mandaat is tegen zoveel per zitting. Neen, politiek is niet gemakkelijk. En niet te vergeten dat er dan nog altijd een paar zeveraars zijn die te klagen hebben over hun "onveiligheidsgevoelen", dat ze 's avonds binnen blijven dan hebben ze daar geen last van. En dat zeveren over de hoofdstraat. Dat horen wij al meer dan een halve eeuw, en nu zouden wij daar iets moeten aandoen... Dat anderen daar iets aan doen... Wij laten nu de private bouwpromotoren elk lapje volbouwen en nog doen we niet genoeg, wij kunnen het grondgebied toch niet uitbreiden. Is het onze schuld dat, naar er beweerd wordt, overal sluikstort ligt. Ik heb daar geen last van, ik heb geen tijd om rond te lopen en op zoek te gaan naar zwerfvuil. Dat die zageventen zelf een zak meepakken, dan doen ze iets nuttigs. Wij hebben nu al de opdracht gegeven te jagen op hondenpoep-criminelen, kunnen wij nog meer doen? En dan dat afgezaagd liedje van de hoge belastingen. Koken kost geld. En wat is dan het gevolg van al dat zagen en klagen? Gedaan met onze meerderheid na zovele jaren, dat hebben wij aan die groep te danken. Stank voor dank. Wel aan mij moeten ze niks meer vragen, mijn auto opblinken als een spiegel en elke minuut naar de camping, wacht eens, neen, af en toe zal ik toch moeten zetelen in de oppositie, dat is goed meegenomen 8000F om af en toe nee te roepen... Noot: Elke gelijkenis is toeval en totaal ongewild en zal meer het gevolg zijn van de kwade trouw van de lezer dan van enig opzet van de schrijver. Bovendien is de schrijver niet aansprakelijk voor de oprispingen van zijn maag.
04-01-2013 om 11:57
geschreven door Walter
02-01-2013
De kater moet komen
in ons geval vrij laat, maar des te zwaarder. Dat is spijtig, de kater was veel beter heel wat vroeger gekomen. Een stevige kader met een drukkende hoofdpijn had wellicht een aantal mensen tot nadenken aangezet. Let wel, ik schrijf, wellicht! Niemand wordt graag onverstandig, of niet verstandig genoeg voor een taak genoemd. Zelf zeggen sommigen dat dan wel veel gemakkelijker. "Dat is te moeilijk voor mij..." hoor je vaak. Daarentegen tegen een volwassene zeggen :" hier bent U niet verstandig genoeg voor!" is andere koek. Want als men dit moet zeggen betekent dit dat die persoon nog niet tot die conclusie was gekomen en die mening nog helemaal niet deelt. Als het dan een persoon betreft die meent geroepen te zijn om aan politiek te moeten doen en die waarschijnlijk door zijn achterban nog een zetje in die richting heeft gekregen, wordt die mededeling als een brutale aanval beschouwd. Een aanval opgebouwd uit afgunst, frustratie, gebrek aan kennis. Een kind heel voorzichtig bijbrengen dat het geen schande is bepaalde studies liever niet te proberen is al zo moeilijk en delicaat. Maar een kind voelt dat meestal aan, het wordt met zijn zwakte dagelijks geconfronteerd in de klas. Geen kampioen zijn in hoog- of verspringen is ook geen schande, misschien is men beter in gewichtheffen. Als zelf tot inzicht komen dan men voor een mandaat niet geschikt is als kandidaat al bijzonder moeilijk is, is het voor een zittend politicus onmogelijk. Dat is menselijk maar zeer zwak. De leden van een partij, de leden van een partijbestuur mogen het nooit zover laten komen, zij dragen hier de grootste verantwoordelijkheid. Laat de mogelijke kandidaten zich bewijzen. geef ze opdrachten, schep de gelegenheid die een beeld geeft over de bekwaamheid van de kandidaten. Niet met het tappen achter de toog of stoelen klaar zetten en plakkaten op te hangen. Dat is nuttig werk dat evenzeer moet gebeuren, maar test ze op creativiteit, kritische geest, vlotheid, spreek- en schrijfvaardigheid, en vooral politiek inzicht. Wees er zeker van dat de kandidaten echt doordrongen zijn van de waarde van ons socialisme. Kunnen zij ons socialisme verdedigen, uitdragen, omzetten in een beleid, inbrengen in een sterke coalitie? Voor jongeren kan dat betekenen dat er permanente vorming en begeleiding moet zijn. Jongeren moeten willen en kunnen leren. Ouderen die de noodzakelijke eisen missen, zijn zeer nuttig, zelfs onmisbaar voor de werking van de partij, maar niet geschikt voor een mandaat. Een partij, zoals een socialistische die vandaag moet opboksen tegen een brutaler wordend kapitalisme dat alle middelen heeft en inzet om zijn grote slag thuis te halen, kan zich zwakheden niet permitteren of gaat kapot. Ik heb het zovele jaren geleden geschreven en gezegd maar toen al was er een voorzitter van de partij die zei:" Jij hebt gelijk, maar onze leden zijn zover niet, ik kan daar niet aan beginnen..." Die voorzitter, een toffe kerel, besefte niet dat kampioenen in spe niet blijven oefenen met mensen die geen enkele geschiktheid noch inzet hebben. Die kampioenen in spe zoeken elders hun weg.. Sorry partijbestuur, dat wilde ik toch nog eens voor de laatste maal zeggen, en ik voel me geen kampioen...
Echt rood, maar dan ook echt ROOD, dat is troef!
02-01-2013 om 10:39
geschreven door Walter
01-01-2013
Dat kan ik ook...
is waarschijnlijk een uiting van gezonde ondernemingslust. Minderwaardigheid leidt tot niets! Zoveel is zeker. De zovele jaren met afnemend succes toegepaste methode "Dovemansoren" en "Niet reageren" en nooit geplaagd door de drang, zelfs niet de wens, ook niet het vermoeden dat iets kan verbeterd worden, geven de politici en zeker de kandidaten politici het bijzonder geruststellend gevoelen dat een mandaat opnemen alleen en uitsluitend een zaak is van volhouden, van het juiste pad te kiezen, de geschikte personen te vriend houden en, en dat is van het allergrootste belang zich onmiddellijk het systeem, de methode der methoden eigen te maken, voor zover deze methode al niet de eigen, de enig eigen methode is. "Dat kan ik ook!" Moeilijkheden? Waar? Wat? Waarom? Wie zegt dat? en dan komt het enig mogelijke antwoord: Geen reactie! Voila daarmee is de kous af, dat kan ik dus even goed, zelfs beter nog dan een ander. Ja dat "ik" beter is ligt voor de hand, want ik moet voorruit geraken, ik moet naar de top klimmen. Hoe doen we dat? Laten wij beginnen in de slipstream van de succesrijken te gaan hangen! Oef daar gaan we. Koppeke laten zien, handje schudden, minzaam lachen op de foto. Zie ik er goed uit? Kom ik goed over? Daar gaan we dan aanwezig zijn, Aanwezig zijn, maar alleen op het cruciale moment, niet te vroeg, zeker niet te laat, handjes schudden, namen kennen, kwinkslag op het gepaste moment, valkuilen, hindernissen, lastposten, zageventen handig ontlopen en vlot doorschuiven naar mogelijke springplanken, of minstens stevige kapstokken. Waar moet ik op letten? Zeer belangrijk is geen afwijkende persoonlijke mening te verdedigen maar de algemeen gangbare, aanvaardbare opinie als mijn strikt persoonlijke even te laten horen zonder er dieper op in te gaan, wegens "nog andere verplichtingen..." Ik dans, ik wals door de voor mij mogelijk stemmen opleverende gemeenschap en verpruts geen tijd aan zoals voor de hand ligt de dwarsliggers, de lastigen, de vragen stellers, de critici, de denkers, de utopisten, de idealisten. Dat klinkt gemakkelijk maar dat is het niet. Om gepantserd te zijn tegen deze lastige categorie, verzamel je best een paar dooddoeners! Dooddoeners en een wuivend handje van tot de volgende keer, vandaag geen tijd, sorry. Dat, beste lezer is volgens mijn lange ervaring plaatselijke politiek. Och god, plaatselijk! Maar hoe gaat het verder? Veranderen diegenen die uit het plaatselijke weten te kruipen plots van gedaante en van inhoud? Maar laat ik hier één ding niet doen en dat is veralgemenen. Veralgemenen is altijd fout, het is zo fout dat men door te veralgemenen de eigen beweringen ontkracht. Dus laat me duidelijk stellen,veralgemenen doen wij (pluralis majestatisch voor de aanhangers van"het" die wegens een lasterlijke speling van het lot op mijn plebejisch, socialistisch geïnspireerd blogske zijn komen kijken), echt niet want ik durf optimistisch veronderstellen dat er zeker hier en daar een kandidaat is waarmee ik graag een goede babbel doe, zou doen,als ik hem zou tegenkomen. Hoop doel leven en het leven is aan de optimisten. Mag ik U iets wensen? Wat was het dan ook weer? In 2013 moest ik iets wensen... Toch een flinke portie optimisme en goede gezondheid. "Rood is troef!"
01-01-2013 om 13:58
geschreven door Walter
30-12-2012
Last van dovemansoren
is vaak gemakkelijk, men moet niet reageren, men kan rustig doen of men van niks weet heeft. Men kan ook vrijelijk beslissen wanneer en voor wie die dovemansoren ingeschakeld worden. Wie deze kwaal of mechanisme kan oproepen naar de omstandigheden kan het als een acute aanval of als een ongeneeslijke kwaal inzetten. En onze mensen, van mijn partij, in mijn gemeente zijn, naar ik echt vrees, allemaal, of zo goed als, getroffen door deze kwaal. In de lange periode dat "wij" aan de macht waren heeft men het systeem-kwaal nog verfijnd. Op het eerste zicht klinkt het belachelijk, maar dat is het niet. Niet reageren, totaal niet reageren, zodanig niet reageren dat de vraagsteller of de klager, of de benadeelde, of het slachtoffer er rotsvast van overtuigd geraakt dat zijn vraag, verzoek, klacht niet zijn aangekomen, misschien wel nooit verstuurd of geformuleerd werden. Dat kan zelfs nog verder gaan dat de klager aan zich zelf begint te twijfelen, omdat er inderdaad niet het allerkleinste symptoom is dat het andere geval zou kunnen laten vermoeden. Deze dovemansorenpolitiek vergt speciale, langdurige training op een hoog niveau, veronderstel ik, neen, daar ben ik van overtuigd. Deze geperfectioneerde, aangeleerde eigenschap is beter dan het schild van de schildpad, want het weegt niets en het kan afgelegd worden op elk ogenblik wanneer dat in het kraam past. Het is dan ook onmogelijk dat een oppositie, die zich niet bezig heeft gehouden met oppositie voeren, zich ook in een gelijkaardig afweermechanisme is gaan specialiseren. En met succes. En de overlast, de onleefbaarheid, het onveiligheidsgevoelen, de vervuiling, de duurte, toenemende agressie, overtredingen, om slechts enkele items te vermelden die resorteren onder : Nooit gehoord! Nooit gehoord is gelijk aan: Bestaat niet! Wat niet bestaat stoort niemand en is er dus niet. Op wat niet is, kan ook niet gereageerd worden. Dat sommige inwoners deze feitelijkheid niet schijnen te willen begrijpen kan men alleen verklaren als een aangeboren kwaal als lastig zijn, moeilijk doen.En zoals U misschien kan vermoeden is daar maar één remedie voor: "Gewoon niet reageren!" Met dovemansoren win je veel tijd, word je minder of niet moe en is het leven een pak gemakkelijker. Ik heb er een paar besteld voor 2013, ben benieuwd of ik mezelf dan ook minder hoor zagen.
30-12-2012 om 10:55
geschreven door Walter
28-12-2012
Het glazen huis werd hier nooit gebouwd.
Neen, van een glazen huis was ooit sprake, maar daar bleef het bij. Geen pottenkijkers werd het leidmotief en zeker niet reageren. Vragenstellers en dwarsliggers zullen, als men lang genoeg blijft zwijgen, wel afdruipen. En ze kregen gelijk, helaas, ook heel wat volgelingen hielden het voor bekeken en dropen af. Wat, geen inspraak, klonk het kwaad toen de plannen voor het mastodont-gemeentehuis boven water kwamen. Geen inspraak, het werd zelfs aangekondigd in het plaatselijk reclameblad. Als dat geen inspraak is, wat moet men dan nog allemaal doen. De tegenwind vanuit de bevolking was hevig maar werd koppig genegeerd en het staat er nu, met ook mijn belastingen er in, en ik kan het met de beste wil niet geslaagd noemen. Ik ben trouwens niet alleen, er moeten reeds aanpassingen aan gebeuren, dat wisten wij reeds voor het gebouwd werd, het is een enorme en blijvende verspilling, een toonbeeld van de gemiste kansen. Bijzonder is wel dat zij die het ding wilden baren tegen beter weten in er nu al uitgevlogen zijn, ook dat heb ik de betrokkenen duidelijk voorspeld. Glazen huis en inspraak werd hier steeds begrepen dat men zonder veel poeha even bij de burgervader(s) kon binnenwippen en dat is tof. Maar mijn ervaring was helaas dat het dan ook bleef bij een babbeltje en niets meer. Ik was niet alleen en sommigen trekken dan andere besluiten... Meer nog, een voorstel dat niet als het eigen voorstel van de beleidsmakers kon voorgesteld worden, was de facto een slecht voorstel en werd zelfs niet besproken. Dat heeft het ALR van bij de oprichting moeten ondervinden. Spijtig, want die voorstellen waren steeds revolutionair, hun tijd ver vooruit en ze hadden de gemeente geen windeieren opgeleverd. Eerlijkheidshalve dient gezegd dat de oppositie dezelfde mentaliteit had en zelfs de moeite niet deed ook maar iets zinnigs aan te brengen. Ooit werd door het socialistisch bestuur een degelijk onderwijs op poten gezet, een belangrijke bibliotheek en een nuttige brandweer, een afgelegen senioren kwartier. Toen leefden de socialistische gedachten nog in het bestuur.. Misschien vergeet ik iets maar ik meen dat men toen vond dat het genoeg was en dat men van dan af verder op de lauweren kon blijven rusten. Dat ze economisch gezien geen toekomst gerichte visie hadden, of een geordende planning wordt nu zeer duidelijk en bovenal zeer duur. De bedoeling was goed. Blijkbaar is er na die eerste groei en ontvoogding een stilstand gekomen en dan een geestelijke verarming. Men is zich in eigengereide zelfgenoegzaamheid gaan terugtrekken. Men voelde zich veilig en sterk en vooral geborgen in de machtsstructuur van de meerderheid en verandering, vernieuwing, zelfs aanpassing werden ervaren als bedreigend als aantastend. Waarom zou men dan een glazen huis moeten hebben? Ben je gek, we metsen de ramen toe en dekken alles af... en vandaag borrelt er al, nog voor de nieuwe ploeg aan het roer zit een vies luchtje van een geheimzinnige spaarpot op... Als er nog vieze zaakjes zijn, dat ze boven water komen. Mijn socialistische visie wordt daar niet door aangetast, mijn stemgedrag natuurlijk wel.
28-12-2012 om 13:49
geschreven door Walter
27-12-2012
Socialisme toepassen in gemeentebleid
bleek te moeilijk! In vele gesprekken met plaatselijke verkozenen werd de mening geventileerd dat gemeentepolitiek "wat" anders is. Wat dat "wat" dan ook is, werd me nooit duidelijk uitgelegd. Ik val in herhaling als ik voor de zoveelste maal beweer dat socialisme in of buiten de gemeente socialisme blijft. Maar ze wisten het hier beter, veel beter en nu liggen ze er met hun klikken en klakken uit en van terugkomen zal in de nabije of verre toekomst helaas geen sprake zijn. Wat liep er hier volgens mij fout? Of wat was er goed is misschien vlugger opgesomd. Het gemeentebestuur moet in hoofdzaak geen werkgever spelen. Haar taak is niet postjes te verschaffen aan Pier en Pauw. Want die P. en P. worden al te vlug vriendendiensten, met alle gevolgen van dien. Het bestuur moet de juiste beslissingen nemen zo dat een gemeente degelijk kan bestuurd worden. Duidelijker nog, de verkozenen moeten met het geld van de belastingbetaler geen geschenken aan bevriende burgers, al dan niet ingezetenen uitdelen. Vermits dat duidelijk wel gebeurt, hier en elders, kan er van efficiëntie, van rendement, van controle nauwelijks of totaal geen sprake zijn. Het resultaat ligt voor de hand een kostelijk log apparaat en een vaak zwakke, onbevredigende dienstverlening. Wie zou immers de partners of de kinderen of de kleinkinderen of de broers en tantes en de familie en de vrienden van de schepenen en de burgemeester en zelfs van de raadsleden willen of durven controleren en berispen als dat zou nodig zijn? Een bestuur dat zo handelt bindt zijn eigen handen vast, maakt zich zelf verdacht. En zo kunnen wij door gaan. Belastingen verhogen omdat de uitgaven te groot zijn? Is dat de juiste weg? Of is het daarentegen de beste oplossingen zoeken met de minste kosten. Och ja, ik vergat er nog eens op te wijzen dat deze gemeente hoofdzakelijk uit arbeiders en bedienden bestond met een belangrijk maar beperkt aantal inwoners die het vroeger voor het zeggen hadden en die bepaalde "technieken" beheersen... Met andere woorden een gemeente die zich niet met Knokke, Aartselaar, Brasschaat enz. moet vergelijken... "Het", dat moet ik toegeven, is gaan luisteren bij de ontevreden, verzuurde burger en vat die zijn klachten in krachtige oneliners samen en heeft succes, maar hoe lang nog... Tering naar de nering zetten, elke huismoeder kende deze spreuk, hier was men die vergeten. Hier heeft men putten gegraven en putten moeten gedempt worden, iets dat men zeker in deze streek moet kennen. Visie, lange termijnplanning, voorzichtigheid en vakkennis zouden de allernoodzakelijkste instrumenten van socialisten moeten zijn. Zouden moeten zijn... Waren het dus niet! Tientallen jaren geleden heb ik en hebben de vrienden van het ALR aangetoond dat de gemeente vanuit de kern leefbaar, aantrekkelijk moet gemaakt worden. Nu, nadat dankzij verkrotting en leegstand de haaien van de immobiliën wereld hun kans schoon zien, wordt van bovenaf gezegd dat de gemeenten van in de kernen moeten groeien. Dat zijn generaties die men gekloot heeft, opzettelijk hun eigendom in waarde heeft laten verliezen, hele buurten heeft laten verkommeren en marginaliseren om nu groot geld te verdienen. Heeft dat niets met socialisme te maken? Het heeft er alles mee te maken. Een socialistische boom groeit uit een socialistisch zaadje en niet aan enkele blaadjes. Vandaag vallen de blaadjes af.
27-12-2012 om 12:03
geschreven door Walter
26-12-2012
De wijsheid van de straat
is vaak verbazend scherp. Is dat het gezond verstand en een dosis wantrouwen dat de man in de straat doet uitspraken maken die op het eerste zicht weinig gefundeerd zijn maar naderhand een berg waarheid bevatten. Ik ben vandaag al meer en meer bereid te aanvaarden dat politici met idealen, met sociaal bewustzijn, met strenge normen ook voor zichzelf, met visie eerder de uitzondering dan de regel zijn. Dat is heel erg, en erger nog is dat de mainstream van de partijen een zelfde agenda hebben. De partijen in Vlaanderen, in België en in Europa zitten rechts van het midden en het midden is niet meer het midden maar al een eindje naar rechts opgeschoven. De rechtse doelstellingen en belangen hebben de idealen van een maatschappij, die naar de ontvoogding van alle burgers streeft in de hoek geduwd. Het Socialisme van de Roos is een zwakke afspiegeling van wat ze ooit was en wordt door de nieuwe mainstream naar rechts getrokken, zij het dat het de brutaalste ontsporingen van rechts nog kan voorkomen alleszins afzwakken. Schoorvoetend schuift de gewezen Socialistische partij op over het al verschoven midden. Schoorvoetend en misschien met tegenzin worden slogans en mantras van rechts overgenomen om toch maar een deeltje van het langs rechts groeiende electoraat mee te pikken. En wij voelen het, met de dag meer en meer, erger nog is dat wij zien hoe wantoestanden schouderophalend worden verontschuldigd. De socialisten zijn als zandkasteelbouwers bij opkomende tij. Zij trekken terug en gillen met hoge stemmetjes en werpen schepjes zand in de golven en trappen ondertussen andere bouwsels stuk. De echte verdedigers van de zwakken zijn, gelukkig maar, nog springlevend en bouwen hun burcht met weinig middelen maar met gewillige handen steeds degelijker op. En voor die mensen geldt die wijsheid van de straat niet. Politiek is zeker voor hen niet één pot nat, is geen familiezaak die werkt als een zelfbedieningszaak. Hoe meer het volledig in slagorde opgestelde rechtse front tekeer gaat tegen de Linkse gedachte, hoe meer Rechts zal moeten beseffen dat men niet kan blijven roven en beroven. Op een dag zal de straat beseffen dat ze niet blindelings mag geloven wat men haar probeert wijs te maken. Verdeel en heers is zeer oud, heeft altijd goed gewerkt. Wie zeiden vroeger al divide et impera?
26-12-2012 om 00:00
geschreven door Walter
25-12-2012
Eenheidsworst met bittere smaak
ook voor mensen van goede wil... Als je als Vlaming, wat nog steeds een eerbaar statuut is en waarvoor men zich zeker niet moet schamen, om eens andere meningen over politiek te horen op Franstalige zenders moet afstemmen, mag je blij zijn dat dat nog kan. Ik zeg wel kan, of het echt mag durf ik niet meer beweren. Het is alleen nog daar dat ik en andere mening hoor verkondigen. Een mening die in Vlaanderen door vele Vlamingen zou moeten zou moeten verdedigd worden. Maar helaas in ons dierbaar Vlaanderen is de eenheidsworst het enige product dat men door de strot geduwd krijgt. Het Strikske is een knoeier die er dan toch in geslaagd is de grootste "besparing" door te voeren. Dat Strikske heeft de voor anderen onmogelijke scheiding doorgevoerd, Dat Strikske heeft de geldgieren voorlopig belet ons karkas op te wreten. Ja, dat van Italië afkomstig roze Strikje schijnt meer ballen aan zijn lijf te hebben dat de brulapen hier, dat moet nu wel iedereen toegeven en dat moet voor de "meerderheid" meer dan bitter zijn... Op die Franstalige zenders wordt heel rustig en bedaard gezegd dat maximaal 15%van de Vlamingen uit België wil afstappen, en volgens hen is 15% toch nog altijd geen meerderheid, in tegenstelling met de slimste mens van het universum die blijft beweren dat of het nu 15 of 28% is, het is de meerderheid en de meerderheid beslist voor en over de minderheid, in dit geval 72% of 85% , die minderheid moet zijn bek houden, moet doen wat de meerderheid beveelt. En ook dat moeten wij Burkiaans begrijpen, niet de "massa" van de meerderheid maar wel de leider, de Führer beveelt, zijn slippendragers voeren de bevelen uit en zullen er op toezien dat de rest, de minderheid van 72% of 85% in het gareel marcheren, op maat en de hielen kappend, nationale volksliederen zingend en vaandels zwaaiend om de verzuchting naar kunst te vergeten. De vieze eenheidsworst met bijzondere bittere smaak wordt nu al opgediend door alle Vlaamse (Vlomse) partijen. Tering naar de nering vermengd met rechten en plichten, overgoten met voor wat hoort misschien ook wat en armoede is geen schande trouwens armoede is de fout alleen van de arme en moet de rijke geen schuldgevoelen geven. De eenheidsworst gaat er in willen of niet, allen verkopen haar met of zonder veel enthousiasme, hoewel de kraampjes in verschillende kleuren zich al verdringen om de grootste omzet worst aan de man te brengen. Is het dan te verbazen dat de worstenmakers van nog verschillend gekleurde kraampjes gaan uitrusten in hun riante villa's ze noemen het optrekjes, in het buitenland waar ze zich kunnen ontdoen van die walgelijke stank van de eenheidsworst die echter in het gezegend Vlaanderen oh lieflijk land geen windeieren oplevert. Politici van verschillende pluimage komt allen te gader, politici aller strekkingen verenig u, verdeel de buit nu ze er nog is. Geef geen parels aan de zwijnen, zoals Edmond Burke reeds zo lang geleden wijselijk sprak. Politici schaar u aan de rijke dis en breng je kroost en toekomstige kroost al mee, er is genoeg. Het was me een waar genoegen op deze dag van ik weet niet welke boodschap ik naar hartelust kon vertellen uit het boek van duizend en één zuchten. Vergeet niet handje voor het mondje bij het hoesten...
