"Open brief Pieter Van Boxel" - 23/05/06 Antwerpen
OPEN BRIEF.
IK BEN, ALS KLEURLING, HET LEVENDE BEWIJS DAT HET VLAAMS BELANG GEEN RACISTISCHE PARTIJ IS.
Beste, De laatste weken stond het Vlaams Belang sterk onder vuur. Het Vlaams Belang werd afgeschilderd als een RACISTISCHE partij en zelfs al de Vlaams Belang kiezers werden zelfs beschuldigd van morele medeplichtigheid aan moord. Maar ik heb mij wel ferm moeten inhouden om niet te impulsief te gaan reageren op al de opiniemakers, journalisten en politici uit diverse partijen.
Ik heb lang gezwegen, misschien wel te lang. Toch heb ik een tijd gewacht om deze brief te schrijven. Ik zou anders de indruk gewekt kunnen hebben, dat ik mezelf zou willen profileren op kosten van het drama. Ik zou verdacht geworden zijn van mediageilheid, zelfprofilering en misbruik. Ik spreek me dan ook niet uit over de feiten. Laten we de politie en het parket de nodige tijd en ruimte geven om rustig maar grondig hun werk te doen.
Het Vlaams Belang wordt nu afgeschilderd als een racistische partij, die haat predikt tegenover kleurlingen en sfeer schept die aanzet tot racisme, vreemdelingenhaat, geweld en moord.
Wel, ik ben een kleurling. Ik ben geboren in Indonesië, als baby geadopteerd en ik ben bruin. Ik voel me Vlaming maar ik ben niet gegeneerd omdat ik bruin ben. Integendeel! Ondanks dit ben ik heel tevreden als actief kaderlid van het Vlaams Belang.
Eind augustus 2005 maakte ik de overstap van N-VA naar Vlaams Belang. Alle Vlaamse kranten besteedden hier opvallend veel aandacht aan. Blijkbaar zijn de media, de opiniemakers mijn overstap (bewust of onbewust) gewoon of domweg vergeten.
Mijn overstap verliep zeer vlot! Ik werd er door de basis warm en oprecht welkom geheten. Ik heb de eerste maanden na mijn overstap verschillende partijactiviteiten en afdelingen bezocht. Overal waar ik kwam voelde ik die zelfde welkom en warmte. Velen leden spraken mij aan, velen wensten mij proficiat, velen waren blij en ik was overal welkom. Ook in Antwerpen was het enthousiasme van de militanten en leden enorm groot.
Mijn eerste nationale partijbijeenkomst was het nationaal Economisch Congres van het Vlaams Belang in Gent. Daar ontmoette ik leden, overtuigde kiezers, sympathisanten en militanten van heel Vlaanderen. Mensen van de kust en de westhoek, mensen van het Waasland en Limburg, mensen van Gent, Antwerpen en Brussel. Het maakte geen verschil. Ook hier was er de bevestiging van wat ik al lang wist. Ik ben hier thuis en ik ben hier welkom.
Die avond dacht ik aan een bekend citaat. Ik ben op veel plaatsen geweest, ik heb veel te veel gezien. Maar nu ben ik eindelijk waar ik moet zijn. Helaas ben ik de auteur van dit toepasselijk citaat vergeten. Niet alleen de leden en de militanten waren tevreden met mijn komst. Ook de partijtop, de parlementsleden en het personeel van het Vlaams Belang was erg tevreden en opgetogen.
Bij de Vlaams Belang Jongeren hetzelfde scenario. Ik was direct één van hen, ongeacht mijn bruine huidskleur.
Ondertussen ben ik meer dan een half jaar lid van het Vlaams Belang. Ik ben er actief en tevreden. Ik heb veel partijactiviteiten en vele afdelingen bezocht. Bij de vele meetings, etentjes, brunches en nieuwjaarsrecepties in mijn regio, Antwerpen, Turnhout en elders was ik een graag geziene gast. De aanwezigen leden, bestuursleden en mandatarissen lieten het overal oprecht en duidelijk merken.
Ik heb nog géén enkele seconde spijt gehad van mijn beslissing destijds. Ook nu, wanneer de partij het moeilijker heeft voel ik mij nog steeds thuis binnen de partij. Ik ben heel tevreden over de manier waarop mijn partij is omgegaan met de feiten én vooral met de grote wervelstorm die er de laatste weken ontstaan is. Ik ben heel fier en blij, lid te mogen zijn van het Vlaams Belang.
De afgelopen maanden, hebben mij de kracht en de moed gegeven om te blijven streven voor mijn idealen, voor mijn partij, de partijmandatarissen en mijn partijgenoten.
Mijn conclusie is duidelijk: Het Vlaams Belang is géén racistische partij en ik ben er het levend voorbeeld van. Eigenlijk is het gewoon een bevestiging wat elke partijmilitant reeds lang weet.
Zijn er extreem rechtse of racistische mensen in Vlaanderen? Ongetwijfeld wel. Ik betwist dat niet. Stemmen zij voornamelijk op het Vlaams Belang? Ik ga het niet ontkennen. Al zou ik het niet automatisch als een zekerheid beschouwen. Maar is het Vlaams Belang daarom een extreem rechtse partij? Neen, uiteraard niet. Het Vlaams Belang is wel de énige rechtse partij in Vlaanderen geworden.
Die andere moord op Joe Van Holsbeeck in Brussel ligt nog vers in ons geheugen. Ook toen was ik fier op de partijtop, op de manier waarop zij met deze dramatische gebeurtenis zijn omgegaan. Zij hebben op géén enkele manier misbruik gemaakt van de situatie. Integendeel. Zij zijn op een discrete een respectvolle en een waardige manier omgegaan met het drama. Het Vlaams Belang was niet aanwezig op de stille mars, hoewel onze partij nochtans achter de eis van stop zinloos geweld stond. Dit hebben zij gedaan uit respect voor de familie Van Holsbeeck.
Ook de Moorden in Antwerpen zijn een drama, ook hier kon iedereen de respectvolle en discrete houding van het Vlaams Belang, van de top én de basis, vaststellen. Enkel op het congres heeft Frank Vanhecke gezegd waar Premier Guy Verhofstadt om gevraagd heeft.
Mensen als Guy Verhofstadt of Karel De Gucht zijn duidelijk veel minder
03.09.2006 12.36u - Hoe betrouwbaar is de pers en de berichtgeving in de media? Het is een vraag die zich vaak opdringt, niet alleen in ons land. Op zoek naar spraakmakende beelden en primeurs durven journalisten de elementaire regels van de journalistiek wel eens vergeten of gewoon overboord gooien. Zo kwam onlangs aan het licht dat persfotografen in Libanon de dramatische feiten nog wat hadden aangedikt of zich door de strijdende partijen om de tuin hadden laten leiden.
De New York Times bracht een pakkende foto waarop een vermeend burgerslachtoffer van een Israëlisch bombardement van onder het puin werd gehaald. Enigszins beschaamd moest de krant later toegeven dat het om een reddingswerker ging die gestruikeld was en die door collegas weer op de been werd geholpen. Ook Reuters tuinde er in. Het persagentschap verspreidde op 22 juli een foto waarop een huilende vrouw het verlies van haar huis betreurt na een Israëlische luchtaanval. Op 5 augustus doet dezelfde vrouw, deze keer op een foto van AP, haar nummertje nog eens over voor het puin van een ander huis
Dat journalisten vaak gebruikt worden of zich làten gebruiken in de propagandaoorlog is bekend, al wordt de media-gebruiker daarover zelden geïnformeerd. Nog een recent voorbeeld uit Libanon: In het Libanse Qana filmde de Duitse tv-zender NDR hoe een kinderlijkje na een bombardement in een ziekenwagen wordt gelegd. Een zenuwachtige Rode Kruis-medewerker is niet tevreden over het dramatische gehalte van de vertoning en de opnames. Hij laat het lijk terug uit de ambulance halen en er wordt een tweede take gedraaid waarbij het gestorven jongetje duidelijker in beeld komt. Perfect! Nadien wordt de ambulancier door de NDR geïdentificeerd als een bekend Hezbollah-strijder Het is de taak van die man om de buitenlandse pers bij te staan in het zoeken naar geknipt beeldmateriaal om de sympathie van de wereld op te wekken.
Waarom trappen journalisten zo gemakkelijk in die val? Soms omdat ze het niet zien, uit gemakszucht of om op het thuisfront te kunnen uitpakken met straffe beelden. Maar niet zelden ook omdat ze met een gekleurde bril en vooroordelen naar het front zijn getrokken. Daar zien ze dan alleen maar wat ze willen zien.
In het Nederlandse HP/De Tijd schreef Bart de Koning een boeiend en scherp artikel over de selectieve verontwaardiging van de Westerse media. Het staat buiten kijf dat er ernstige vragen kunnen gesteld worden bij het militaire optreden van Israël in Libanon Maar dat neemt niet weg dat Israël nog altijd de enige democratie is in het Midden-Oosten en ook echte persvrijheid kent. Het simpele feit dat je op televisie kunt zien dat het Israëlische leger ongewapende demonstranten doodschiet (of de armen breekt), is op zichzelf een bewijs van de relatief grote vrijheid in Israël. Maar die redenering is te subtiel voor de meeste critici van Israël: die zien alleen de beelden van de slachtoffers.
De media houden het graag simpel en dus brengen journalisten een soort cowboy- en indianenverhaal, het verhaal van de goeden en de slechten. De goeien zijn dan de Arabieren en de slechteriken zijn de joden. Maar zo simpel is het niet. Dat de Jordaanse koning Hoessein in 1970 achtduizend Palestijnen heeft omgebracht, wordt nergens verteld. Dat de Syrische president Assad in 1982 een fundamentalistische opstand onderdrukte door in een week tijd twintigduizend burgers te vermoorden? Wie maalt daar om? Tegen die slachtingen heeft niemand geprotesteerd. Leon de Winter gedreven columnist bij Elsevier ergert zich mateloos aan de selectieve verontwaardiging: De honderdduizenden afgeslachte moslims in Darfur tellen niet. De vele duizenden sjiieten die door soennitische moslims in Irak zijn gedood tellen niet. De verontwaardiging geldt alleen wanneer een moslim door een jood wordt gedood. Dan gaan moslims samen met hypocriete en leugenachtige progressieve partijen de straat op.
Het mechanisme achter de selectieve verontwaardiging is betrekkelijk simpel, schrijft Bart de Koning in HP/De Tijd. Ruwweg komt het er op neer dat alles wat een westers land misdoet, leidt tot zware kritiek in het Westen, terwijl andere misdrijven min of meer genegeerd worden. Het is meteen ook een antwoord op de vraag van Leon de Winter waarom een jood die een moslim vermoordt wel verontwaardiging opwekt en een moslim die een andere moslim doodt niet.
Maar zo merkt Bart de Koning gevat op: Als de publieke opinie in het Westen (vooral de media, nvdr) hoge morele eisen stelt een Amerika, Israël en andere westerse landen, dan betekent dat dus onvermijdelijk dat er lagere morele eisen worden gesteld aan niet-westerlingen. Daar zit een element van racisme in. Waarom verwachten we van een jood beter gedrag dan van een moslim?
Achter de selectieve verontwaardiging zit een indirecte vorm van racisme verborgen. De wrange ironie besluit Bart de Koning is dat het vooral progressieve journalisten en intellectuelen zijn die zich daar schuldig aan maken. Een pijnlijke maar rake vaststelling.
Gisteren was het eindelijk zover. De meeting van de regio Midden-Limburg vond plaats in Beringen. Op het programma stonden toespraken van Frank Vanhecke en Ludo Lespoix, en een panelgesprek geleid door Jurgen Verstrepen, met de lijsttrekkers van de drie grootste Limburgse steden: Katleen Martens (Hasselt), Chris Janssens (Genk) en ondergetekende (Beringen). Ook werd het kersverse duizendste lid van onze regio gehuldigd en al de lijsttrekkers van onze regio verschenen op het podium. We komen op in liefst 14 van de 15 gemeenten. De politieke conclusie luidde unaniem: Stevaert-land Limburg is een soort Cuba tussen Demer en Maas waar de zelfbenoemde potentaat SS, of silly Steve samen met zijn postjesjagende en spilzuchtige trawanten de media controleert. De traditionele partijen zeggen in onze provincie wat de Limburgers moeten denken, doen en slikken. Alleen het Vlaams Belang biedt hiertegen fors weerwerk. Zodanig zelfs dat Steve Stevaert de duurste politieke vluchteling van heel Vlaanderen werd. Na zijn persoonlijke verkiezingsnederlaag in 2004 vluchtte hij naar het duurste Limburgse postje. Sindsdien betalen de Limburgers dus zijn gouverneurswedde en auto met chauffeur.
Ik moet eerlijk toegeven dat ik met een bang hart naar de meeting toegeleefd heb, want de organisatie van zon spektakel is geen klein bier. Mijn vrees was gelukkig ongegrond. We haalden vlot het vooropgezette aantal van 200 aanwezigen en op het podium verliep alles zonder problemen. Bij deze dan ook hartelijk dank aan de zeer talrijk opgekomen aanwezigen, en in het bijzonder aan al de medewerkers! Wat vooral opviel: de sfeer tijdens en na de meeting: gewoonweg fantastisch! Onze kandidaten en militanten worden meer dan ooit gedreven door strijdlust en het geloof in een nieuwe verkiezingszege. Waar ik dus totaal geen angst voor heb is de nakende stembusslag. In dit verband een anekdote als uitsmijter: enkele zeer trouwe militanten waren aanwezig met hun kleine kindje, bij gebrek aan babysit. Tijdens het panelgesprek begon de peuter op een gegeven ogenblik te wenen. Het moment voor mij om de micro ter hand te nemen en te zeggen: op 8 oktober zullen we dat geluid bij veel van onze tegenstanders horen. Reken maar!
Welkom op de blog van het Vlaams Belang. Wij stellen u hier in de eerste plaats onze kandidaten en ons programma voor, maar deze webstek wordt ook een dagelijkse informatiebron voor verkiezingsnieuws allerhande, campagne-afspraken, informatie over de technische kant van zaken, en nog veel meer.
In zekere zin hebben wij als partij nu reeds een eerste overwinning geboekt, zelfs nog lang voor 8 oktober. Ondanks alle tegenkanting vonden we immers opnieuw duizenden mensen in Vlaanderen bereid onze lijsten te bevolken en hun naam en faam aan het Vlaams Belang te verbinden. Een tweede en klinkende overwinning moet op 8 oktober komen, wanneer de Vlaamse kiezers eindelijk nog eens kunnen afrekenen met de partijen van het Cordon Sanitaire, eindelijk nog eens kunnen kiezen voor een veilig, Vlaams en leefbaar Vlaanderen
We hebben om te starten ook al een reeks extra's toegevoegd aan uw blog, zodat u dit zelf niet meer hoeft te doen. Zo is er een archief, gastenboek, zoekfunctie, enz. toegevoegd geworden. U kan ze nu op uw blog zien langs de linker en rechter kant.
U kan dit zelf helemaal aanpassen. Surf naar http://www.bloggen.be/ en log vervolgens daar in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Klik vervolgens op 'personaliseer'. Daar kan u zien welke functies reeds toegevoegd zijn, ze van volgorde wijzigen, aanpassen, ze verwijderen en nog een hele reeks andere mogelijkheden toevoegen.
Om berichten toe te voegen, doet u dit als volgt. Surf naar http://www.bloggen.be/ en log vervolgens in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Druk vervolgens op 'Toevoegen'. U kan nu de titel en het bericht ingeven.
Om een bericht te verwijderen, zoals dit bericht (dit bericht hoeft hier niet op te blijven staan), klikt u in plaats van op 'Toevoegen' op 'Wijzigen'. Vervolgens klikt u op de knop 'Verwijderen' die achter dit bericht staat (achter de titel 'Proficiat!'). Nog even bevestigen dat u dit bericht wenst te verwijderen en het bericht is verwijderd. U kan dit op dezelfde manier in de toekomst berichten wijzigen of verwijderen.
Er zijn nog een hele reeks extra mogelijkheden en functionaliteiten die u kan gebruiken voor uw blog. Log in op http://www.bloggen.be/ en geef uw gebruikersnaam en wachtwoord op. Klik vervolgens op 'Instellingen'. Daar kan u een hele reeks zaken aanpassen, extra functies toevoegen, enz.
WAT IS CONCREET DE BEDOELING??
De bedoeling is dat u op regelmatige basis een bericht toevoegt op uw blog. U kan hierin zetten wat u zelf wenst.
- Bijvoorbeeld: u heeft een blog gemaakt voor gedichten. Dan kan u bvb. elke dag een gedicht toevoegen op uw blog. U geeft de titel in van het gedicht en daaronder in het bericht het gedicht zelf. Zo kunnen uw bezoekers dagelijks terugkomen om uw laatste nieuw gedicht te lezen. Indien u meerdere gedichten wenst toe te voegen op eenzelfde dag, voegt u deze toe als afzonderlijke berichten, dus niet in één bericht.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken over de actualiteit. Dan kan u bvb. dagelijks een bericht plaatsen met uw mening over iets uit de actualiteit. Bvb. over een bepaalde ramp, ongeval, uitspraak, voorval,... U geeft bvb. in de titel het onderwerp waarover u het gaat hebben en in het bericht plaatst u uw mening over dat onderwerp. Zo kan u bvb. meedelen dat de media voor de zoveelste keer het fout heeft, of waarom ze nu dat weer in de actualiteit brengen,... Of u kan ook meer diepgaande artikels plaatsen en meer informatie over een bepaald onderwerp opzoeken en dit op uw blog plaatsen. Indien u over meerdere zaken iets wil zeggen op die dag, plaatst u deze als afzonderlijke berichten, zo is dit het meest duidelijk voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken als dagboek. Dagelijks maakt u een bericht aan met wat u er wenst in te plaatsen, zoals u anders in een dagboek zou plaatsen. Dit kan zijn over wat u vandaag hebt gedaan, wat u vandaag heeft gehoord, wat u van plan bent, enz. Maak een titel en typ het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks naar uw blog komen om uw laatste nieuwe bericht te lezen en mee uw dagboek te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met plaatselijk nieuws. Met uw eigen blog kan u zo zelfs journalist zijn. U kan op uw blog het plaatselijk nieuws vertellen. Telkens u iets nieuw hebt, plaats u een bericht: u geeft een titel op en typt wat u weet over het nieuws. Dit kan zijn over een feest in de buurt, een verkeersongeval in de streek, een nieuwe baan die men gaat aanleggen, een nieuwe regeling, verkiezingen, een staking, een nieuwe winkel, enz. Afhankelijk van het nieuws plaatst u iedere keer een nieuw bericht. Indien u veel nieuws heeft, kan u zo dagelijks vele berichten plaatsen met wat u te weten bent gekomen over uw regio. Zorg ervoor dat u telkens een nieuw bericht ingeeft per onderwerp, en niet zaken samen plaatst. Indien u wat minder nieuws kan bijeen sprokkelen is uiteraard 1 bericht per dag of 2 berichten per week ook goed. Probeer op een regelmatige basis een berichtje te plaatsen, zo komen uw bezoekers telkens terug.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met een reisverslag. U kan een bericht aanmaken per dag van uw reis. Zo kan u in de titel opgeven over welke dag u het gaat hebben, en in het bericht plaatst u dan het verslag van die dag. Zo komen alle berichten onder elkaar te staan, netjes gescheiden per dag. U kan dus op éénzelfde dag meerdere berichten ingeven van uw reisverslag.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken met tips op. Dan maakt u telkens u een tip heeft een nieuw bericht aan. In de titel zet u waarover uw tip zal gaan. In het bericht geeft u dan de hele tip in. Probeer zo op regelmatige basis nieuwe tips toe te voegen, zodat bezoekers telkens terug komen naar uw blog. Probeer bvb. 1 keer per dag, of 2 keer per week een nieuwe tip zo toe te voegen. Indien u heel enthousiast bent, kan u natuurlijk ook meerdere tips op een dag ingeven. Let er dan op dat het meest duidelijk is indien u pér tip een nieuw bericht aanmaakt. Zo kan u dus bvb. wel 20 berichten aanmaken op een dag indien u 20 tips heeft voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken dat uw activiteiten weerspiegelt. U bent bvb. actief in een bedrijf, vereniging of organisatie en maakt elke dag wel eens iets mee. Dan kan je al deze belevenissen op uw blog plaatsen. Het komt dan neer op een soort van dagboek. Dan kan u dagelijks, of eventueel meerdere keren per dag, een bericht plaatsen op uw blog om uw belevenissen te vertellen. Geef een titel op dat zeer kort uw belevenis beschrijft en typ daarna alles in wat u maar wenst in het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks of meermaals per dag terugkomen naar uw blog om uw laatste belevenissen te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken uw hobby. U kan dan op regelmatige basis, bvb. dagelijks, een bericht toevoegen op uw blog over uw hobby. Dit kan gaan dat u vandaag een nieuwe postzegel bij uw verzameling heeft, een nieuwe bierkaart, een grote vis heeft gevangen, enz. Vertel erover en misschien kan je er zelfs een foto bij plaatsen. Zo kunnen anderen die ook dezelfde hobby hebben dagelijks mee lezen. Als u bvb. zeer actief bent in uw hobby, kan u dagelijks uiteraard meerdere berichtjes plaatsen, met bvb. de laatste nieuwtjes. Zo trek je veel bezoekers aan.
WAT ZIJN DIE "REACTIES"?
Een bezoeker kan op een bericht van u een reactie plaatsen. Een bezoeker kan dus zelf géén bericht plaatsen op uw blog zelf, wel een reactie. Het verschil is dat de reactie niet komt op de beginpagina, maar enkel bij een bericht hoort. Het is dus zo dat een reactie enkel gaat over een reactie bij een bericht. Indien u bvb. een gedicht heeft geschreven, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze het heel mooi vond. Of bvb. indien u plaatselijk nieuws brengt, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze nog iets meer over de feiten weet (bvb. exacte uur van het ongeval, het juiste locatie van het evenement,...). Of bvb. indien uw blog een dagboek is, kan men reageren op het bericht van die dag, zo kan men meeleven met u, u een vraag stellen, enz. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
WAT IS DE "WAARDERING"?
Een bezoeker kan een bepaald bericht een waardering geven. Dit is om aan te geven of men dit bericht goed vindt of niet. Het kan bvb. gaan over een bericht, hoe goed men dat vond. Het kan ook gaan over een ander bericht, bvb. een tip, die men wel of niet bruikbaar vond. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
Het Bloggen.be-team wenst u veel succes met uw gloednieuwe blog!
