Leefbaar Vlaanderen op deze blog vind u allerlei informatie over de partij "Vlaams belang". nog veel plezier op deze blog
11-09-2006
BOEK: de 4de wereldoorlog
Peter Siebelt verwierf in Nederland als onderzoeksjournalist al bekendheid met zijn boek Econostra, waarin hij het ideologische netwerk achter de moordenaar van Pim Fortuyn, Volkert Van der Graaf, ontrafelde. Nu ligt De 4de Wereldoorlog. Het pad van Marx naar Allah voor. De 3de Wereldoorlog omschrijft Siebelt als de Koude Oorlog tussen het Westen en het communistische Oostblok. Deze confrontatie is voorbij, maar nieuwe gevaren loeren om de hoek.
Is de 4de Wereldoorlog reeds begonnen? Als men nog maar de helft van het recentste boek van de Nederlander Peter Siebelt gelooft, kan men niet anders dan deze conclusie trekken. Er is namelijk alle reden om te twijfelen aan de slagkracht van het Nederlandse repressie- en preventieapparaat.
In het eerste deel toont de auteur duidelijk aan hoe in de nasleep van de revolte van 1968 vooral het progressieve deel van de politieke wereld er moeite mee had en heeft om het overtolerante beleid van Nederland jegens subversieven en nu jegens het zich aandienende terroristische deel van het islamfundamentalisme harder te maken, te verscherpen. Niet alleen hebben allerlei pacifistische kaders het beleid ondermijnd, maar heel wat zijn doorgedrongen tot de machtsposities zelf in het maatschappelijk bestel. Mede door het aanzuigeffect van een zeer tolerant beleid jegens (uiterst-) linkse mantelorganisaties werd Nederland een veilige haven voor terroristen van over de ganse wereld. Men ging zelfs zover de progressieve stelling te volgen dat men hoopte vermeende veiligheid te kopen door terroristische elementen geen strobreed in de weg te leggen. Siebelt toont perfect aan hoe de stratenmakers van Marx de weg plaveiden waarlangs niet alleen terroristen hier onderdak vonden, maar waardoor ook de veiligheidsdiensten in de kou werden gezet en ronduit belachelijk werden gemaakt. De zwijgplicht die ook bij links werd gehanteerd, werkte efficiënt. Aan de hand van het voorbeeld van Peter Klerks schetst Siebert de evolutie van een subversieveling: van publicatie in anarchistische blaadjes als Bluf! tot ontwikkelaar van een modern communicatiemiddel voor de krakersbeweging, tot het opzetten van netwerken van gelijkgezinden in de media, juridische wereld (specialisten in het winnen van procedureslagen t.v.v. terroristen, uitgeprocedeerden, enz.) en politieke partijen (voornamelijk PvdA, SP en Groenlinks). Vooral het door Klerks en Lubbers geleide inlichtingenbureau Jansen en Janssen krijgt ruime aandacht, omdat het zowel voor enorm veel informatie zorgde over de veiligheidsdiensten, BVD en AIVD (informatie die door het linkse kamp gretig werd gebruikt) als er voor zorgde dat heel wat tussenkomsten van diezelfde veiligheidsdiensten voortijdig bekend geraakten.
Links verlegde geleidelijk aan haar activiteiten naar een nieuw maatschappelijk fenomeen, de vluchteling en de migrant, en hier start het tweede, nog spectaculairder deel van het boek: de weg van Marx naar Allah, hoe links gaandeweg hand- en spandiensten verleende aan allerlei terroristische islamfundamentalisten. Typevoorbeeld is Mohammed Khoija, een uiterst-links Marokkaan die in Nederland onderdak vond, en hier eerst evolueerde naar een islamfundamentalist. Terwijl het Nederlands-Europees opsporingssysteem zo lek is als een mandje wat Siebelt aan de hand van enkele sprekende voorbeelden aantoont kunnen fundis, voor allerlei praktische problemen een beroep kunnen doen op allerlei pacifistische, linkse of migrantenorganisaties, hier hun aanslagen voorbereiden, uitvoeren en terug verdwijnen.
Uitvoerige aandacht wordt besteed aan de (leden van de) Hofstadgroep, aan de moord op Theo van Gogh, aan de omstandigheden rond de moord op de Afghaanse leider Massoud. Siebelt belicht de zeer militante moskeeën in Nederland als El Faroeq, El Tawheed, Arrahmane en Al Fourkaan. Hij wijst op de verpletterende verantwoordelijkheid van de Kerk in de verspreiding van het militante islamfundamentalisme in Nederland. Hij toont aan met welk gemak islamitische terroristen Europa rondreizen, en hoe ze de nationale wetgeving steeds een stapje voor zijn, omdat ze zo vaak verhuizen of van naam veranderen of met valse paspoorten werken. Een ongrijpbare vijand? Neen, waarschijnlijk, maar in elk geval wel een (door links grotendeels) verlamde overheid, die eigenlijk te angstig is om op te treden.
Een spectaculair boek, een goudmijn aan gegevens. Maar met spectaculaire boeken is het vaak zo: enkele stellingen vragen verder onderzoek. Bij terrorisme is het steeds goed te kijken naar wie er beter van wordt. Cui bono: Dat islamfundamentalisten die beroep kunnen doen op de expertise van links bij het omzeilen van allerlei wetgeving, alle belang hebben bij een samenwerking met links, dat is duidelijk. Maar waar zit het nut voor links zelf? Of is het uiterst linkse, pacifistische kamp zo haatdragend tegen Europa dat het de macht liever in handen ziet van theocratische fundamentalisten? Nochtans zijn de hand- en spandiensten van links jegens deze terroristen zo duidelijk dat een debat hierover nog moeilijk uit de weg kan worden gegaan. Hoe zit het in België? Buiten een kortdurend experiment tussen de maoïstische PvdA en AEL kwam hier weinig naar buiten. Is er meer dat de buitenwereld niet mag merken?
Dus: lezen, dit boek. En massaal verspreiden.
Auteur: Peter Siebelt
Uitgegeven door: Aspekt (2005)
Aantal bladzijden: 464
Prijs: 22.95
ISBN: 90-5911-032-3
In dit kijk- en leesboek voor kinderen van 6 tot 10 jaar herleeft het verhaal van de Guldensporenslag. Initiatiefnemer Werner Marginet kreeg hierbij de medewerking van historicus Ludo Gerits, kalligraaf Gaston De Wilde en kunstschilder Anton Wittoeck.
Auteur: Werner Marginet
Uitgegeven door: Egmont (2002)
Aantal bladzijden: 66
Prijs: 12.25
ISBN: 90-8056-164-9
Officieel moeten wij geloven dat Dutroux een marginale eenzaat was. Gerolf Annemans kadert de zaak in andere bekende dossiers waarvan hij de behandeling van nabij meemaakte: de Bende van Nijvel, Agusta, Di Rupo en het Koninklijk Paleis.
Auteur: Gerolf Annemans
Uitgegeven door: Egmont (2004)
Aantal bladzijden: 188
Prijs: 12.50
ISBN: 90-8056-167-3
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
Peter Siebelt verwierf in Nederland als onderzoeksjournalist al bekendheid met zijn boek Econostra, waarin hij het ideologische netwerk achter de moordenaar van Pim Fortuyn, Volkert Van der Graaf, ontrafelde. Nu ligt De 4de Wereldoorlog. Het pad van Marx naar Allah voor. De 3de Wereldoorlog omschrijft Siebelt als de Koude Oorlog tussen het Westen en het communistische Oostblok. Deze confrontatie is voorbij, maar nieuwe gevaren loeren om de hoek.
Is de 4de Wereldoorlog reeds begonnen? Als men nog maar de helft van het recentste boek van de Nederlander Peter Siebelt gelooft, kan men niet anders dan deze conclusie trekken. Er is namelijk alle reden om te twijfelen aan de slagkracht van het Nederlandse repressie- en preventieapparaat.
In het eerste deel toont de auteur duidelijk aan hoe in de nasleep van de revolte van 1968 vooral het progressieve deel van de politieke wereld er moeite mee had en heeft om het overtolerante beleid van Nederland jegens subversieven en nu jegens het zich aandienende terroristische deel van het islamfundamentalisme harder te maken, te verscherpen. Niet alleen hebben allerlei pacifistische kaders het beleid ondermijnd, maar heel wat zijn doorgedrongen tot de machtsposities zelf in het maatschappelijk bestel. Mede door het aanzuigeffect van een zeer tolerant beleid jegens (uiterst-) linkse mantelorganisaties werd Nederland een veilige haven voor terroristen van over de ganse wereld. Men ging zelfs zover de progressieve stelling te volgen dat men hoopte vermeende veiligheid te kopen door terroristische elementen geen strobreed in de weg te leggen. Siebelt toont perfect aan hoe de stratenmakers van Marx de weg plaveiden waarlangs niet alleen terroristen hier onderdak vonden, maar waardoor ook de veiligheidsdiensten in de kou werden gezet en ronduit belachelijk werden gemaakt. De zwijgplicht die ook bij links werd gehanteerd, werkte efficiënt. Aan de hand van het voorbeeld van Peter Klerks schetst Siebert de evolutie van een subversieveling: van publicatie in anarchistische blaadjes als Bluf! tot ontwikkelaar van een modern communicatiemiddel voor de krakersbeweging, tot het opzetten van netwerken van gelijkgezinden in de media, juridische wereld (specialisten in het winnen van procedureslagen t.v.v. terroristen, uitgeprocedeerden, enz.) en politieke partijen (voornamelijk PvdA, SP en Groenlinks). Vooral het door Klerks en Lubbers geleide inlichtingenbureau Jansen en Janssen krijgt ruime aandacht, omdat het zowel voor enorm veel informatie zorgde over de veiligheidsdiensten, BVD en AIVD (informatie die door het linkse kamp gretig werd gebruikt) als er voor zorgde dat heel wat tussenkomsten van diezelfde veiligheidsdiensten voortijdig bekend geraakten.
Links verlegde geleidelijk aan haar activiteiten naar een nieuw maatschappelijk fenomeen, de vluchteling en de migrant, en hier start het tweede, nog spectaculairder deel van het boek: de weg van Marx naar Allah, hoe links gaandeweg hand- en spandiensten verleende aan allerlei terroristische islamfundamentalisten. Typevoorbeeld is Mohammed Khoija, een uiterst-links Marokkaan die in Nederland onderdak vond, en hier eerst evolueerde naar een islamfundamentalist. Terwijl het Nederlands-Europees opsporingssysteem zo lek is als een mandje wat Siebelt aan de hand van enkele sprekende voorbeelden aantoont kunnen fundis, voor allerlei praktische problemen een beroep kunnen doen op allerlei pacifistische, linkse of migrantenorganisaties, hier hun aanslagen voorbereiden, uitvoeren en terug verdwijnen.
Uitvoerige aandacht wordt besteed aan de (leden van de) Hofstadgroep, aan de moord op Theo van Gogh, aan de omstandigheden rond de moord op de Afghaanse leider Massoud. Siebelt belicht de zeer militante moskeeën in Nederland als El Faroeq, El Tawheed, Arrahmane en Al Fourkaan. Hij wijst op de verpletterende verantwoordelijkheid van de Kerk in de verspreiding van het militante islamfundamentalisme in Nederland. Hij toont aan met welk gemak islamitische terroristen Europa rondreizen, en hoe ze de nationale wetgeving steeds een stapje voor zijn, omdat ze zo vaak verhuizen of van naam veranderen of met valse paspoorten werken. Een ongrijpbare vijand? Neen, waarschijnlijk, maar in elk geval wel een (door links grotendeels) verlamde overheid, die eigenlijk te angstig is om op te treden.
Een spectaculair boek, een goudmijn aan gegevens. Maar met spectaculaire boeken is het vaak zo: enkele stellingen vragen verder onderzoek. Bij terrorisme is het steeds goed te kijken naar wie er beter van wordt. Cui bono: Dat islamfundamentalisten die beroep kunnen doen op de expertise van links bij het omzeilen van allerlei wetgeving, alle belang hebben bij een samenwerking met links, dat is duidelijk. Maar waar zit het nut voor links zelf? Of is het uiterst linkse, pacifistische kamp zo haatdragend tegen Europa dat het de macht liever in handen ziet van theocratische fundamentalisten? Nochtans zijn de hand- en spandiensten van links jegens deze terroristen zo duidelijk dat een debat hierover nog moeilijk uit de weg kan worden gegaan. Hoe zit het in België? Buiten een kortdurend experiment tussen de maoïstische PvdA en AEL kwam hier weinig naar buiten. Is er meer dat de buitenwereld niet mag merken?
Dus: lezen, dit boek. En massaal verspreiden.
Auteur: Peter Siebelt
Uitgegeven door: Aspekt (2005)
Aantal bladzijden: 464
Prijs: 22.95
ISBN: 90-5911-032-3
