NIET BANG ZIJN!!! (gebaseerd op een boek die ik las “Le livre du bonheur)                                                                              Denk nog even aan wat ik schreef de eerste keer:” De gedachte creëert, dus dat wat we denken trekken we aan. Dat waaraan we twijfelen doet dat nog meer! Waarom? Wel omdat er nog altijd wat hoop zit vermengd tussen onze twijfels.Terwijl we maar weinig hoop voelen als we angstig zijn. Je moet zoveel mogelijk angst verbannen uit je leven. Problemen, mislukkingen of ziektes worden vaak geboren uit angst. Zelfs onze grootste kwellingen. Vb. agressie wordt geboren uit angst voor een aanval. Jaloezie wordt geboren uit angst om iemand te verliezen die men graag ziet. Zonder dat we het echt in de gaten hebben leven we heel vaak in angst. Hoe vaak zeggen we niet per dag: ik ben bang om te laat te komen, ik ben bang dat ik ziek ga worden, ik ben bang dat de baas niet tevreden zal zijn enz.….Allee, beeld jullie eens in dat niemand op aarde nog angst kent. In één klap verdwijnt alle haat. De vele gesprekken tussen Obama en Poetin…zouden niet meer nodig zijn. Er zouden akkoorden komen, we zouden elkaar beter vertrouwen. Een beetje een utopie? Laat het ons even bij ons wereldje houden. Onze familie, onze vriendenkring, onze collega’s. Ik ga enkele kleine voorbeeldjes geven van wat onze angst opzij zetten kan betekenen. 1 We zijn net op weekend geweest samen met een ander koppel. Deze ontdekten plots dat zij hun huissleutel kwijt waren. Eerste reactie: angst! Wie heeft de sleutel gestolen? Wat als er iemand thuis binnen geraakt? Maar deze angstgedachte werd al gauw aan de kant gezet. We zullen die sleutel waarschijnlijk gewoon verloren zijn. We zien wel als we thuis komen, we maken gewoon een nieuwe sleutel. 2 Ik werd vijftig enkele jaren geleden. “Oei, ik word oud” ik word dikker, rimpeltjes, zal ik nog meetellen binnenkort met de maatschappij?” was mijn gedachte? Dit heb ik gedraaid naar (was niet zo evident) “Wat ben ik blij dat ik zo oud mag worden, wat ben ik blij dat ik al zoveel ervaringen heb en dit kan delen. Wat ben ik blij dat niet alles meer moet maar mag”. En zo zijn er nog vele voorbeelden. Wist je eigenlijk dat we geboren worden zonder angstgedachten? Kijk eens naar die kleine peuter die zijn eerste stapje moet zetten of de trap op moet voor de eerste keer. Hij heeft daarvoor evenveel lef nodig als een volwassene die voor de eerste keer een parachutesprong maakt. Maar wie zaait er angst in hun hoofdje? Wij met “pas op of je gaat vallen”, de oma “dat kind zal zich nog eens verongelukken” . De vader die zei tegen zijn zoontje in ’t eerste leerjaar: “gij zult nooit goed kunnen lezen, gij zult het nooit ver brengen”. Dat zoontje ging dit geloven, kreeg angst en scoorde zeer zwak op school! Een goede raad hierbij is: geef je kinderen vaak een complimentje, laat hun zelfvertrouwen groeien in plaats van ze te verstikken met angstgedachtes. Angst heeft niets te maken met voorzichtig zijn hé. In tegendeel, beslissingen nemen onder invloed van angst laat ons meestal in het hol van de leeuw lopen. Angst hebben, dat kan je ook vergelijken met vooroordelen hebben. Zo moeten we elke dag onszelf  motiveren vertrouwen te hebben in wat komt op ons levenspad.

Kennen jullie het verhaal van de Perzische prins?

Heel lang geleden woonde er een Perzische prins zeer gelukkig in zijn paleis te Ispahan. Op een morgen was hij aan het wandelen tussen zijn rozen en zag hij een schim van Pietje de dood. Hij zag dat Pietje de dood een geste maakte welke de Perziche prins opnam als een bedreigend zwaaien naar hem toe. De angst sloeg hem rond het hart. Hij spoedde zich naar zijn stallen, zadelde zijn beste en snelste paard en sloeg op de vlucht, bang dat de dood hem zou inhalen en hem mee zou nemen. Hij galoppeerde de hele dag, zijn paard schuimbekte terwijl de prins versteven van angst in het zadel zat. Het werd donker en de prins dacht dat het gevaar geweken was tot hij plots op de weg de zwarte schim zag rechtkomen midden op de weg. De prins trok bevroren van angst aan de teugels. Pietje de dood zei: “Ach daar ben je dan toch nog”. Je bent zelf naar mij toegekomen. Deze ochtend toen ik jou rustig zag wandelen in jouw rozentuin te Ispahan wenkte ik nog naar jou:Ik moest jou binnen enkele uren gaan ophalen in Chiraz, zó ver weg van jouw paleis. Hoe ging dat lukken? Wel de angst heeft gewerkt voor mij. Je hebt jezelf naar mij, naar onze afspraak gehaast. En zo stierf de Perzische prins die avond.

Bedenk eens welke beslissingen je ooit nam onder invloed van angst en wat er uit voort groeide. We moeten wel onderscheid kunnen maken tussen onbezonnen zijn en verstandig zijn. a Ik herinner mij nog als kind van 11 jaar leerde ik mezelf in een paar dagen zwemmen. Op een gegeven moment sprong ik in het diep ervan overtuigd: nu moet het lukken. En ik kon (gelukkig) zwemmen die dag. Maar ’t had verkeerd kunnen lopen. Dat was onbezonnenheid. b Ik nam ooit onder invloed van hevige angst en emoties ontslag op een werk (waar ik heel gelukkig was). Dit was ook onbezonnen van mij. Maar ik kan voorbeelden geven van de keren dat ik geen angst had.  a Zoals toen we als heel jong koppel een bakkerijtje overnamen in Gent. We hadden al onze spaarcentjes in die zaak gestoken en hadden niets meer. Maar we geloofden in onszelf en in onze toekomst. En we zijn er samen gekomen. b Mijn zoon had ooit hersenvliesontsteking. Hierbij had ik steeds in gedachten dat alles goed zou komen. Geen enkel moment dacht ik dat ik hem kon verliezen. Heb ik hierdoor de wet der natuur omzeild? Nee, want ik kon mijn zoon hebben verloren aan die ziekte. Maar het vertrouwen en het geloof in een goed einde heeft mij sterker gemaakt op dat moment en mij het leven ook gemakkelijker gemaakt. Zo zullen jullie waarschijnlijk ook wel enkele voorbeelden hebben.Onthou: laat je nooit leiden door angst!

Bijlagen:
2115085_Prince_ao_cheval_29x25_cm.jpg (153.1 KB)   

Eerst wil ik jullie het verhaal toelichten van Faust: Faust is een geleerde die allerlei onderzoeken en chemische testen doet om “de steen der wijzen” te maken Deze steen der wijzen moet hem terug jong maken en rijkdom, roem en succes  schenken. Wanneer het na vele gebeden tot God nog niet lukt roept hij de hulp van de duivel in. Hij verkoopt zijn ziel in ruil voor de hulp van de duivel. Deze zal hem gedurende zeven jaar dienen en alles geven wat zijn hart verlangt. Faust is zo gedreven in zijn honger naar macht, kennis, waardering dat hij vergeet te leven en de mensen rond zich niet ziet. De 7 jaren vlogen voorbij, hij was mooi, geëerd voor zijn intelligentie en had alle rijkdom. Allemaal uiterlijke schijn. Hij is echter nooit écht gelukkig geweest…Marcelle Auclair heeft mij vandaag opnieuw een les geleerd. Of eerder, mij gewezen op iets wat ik al ontdekt had maar nog niet teveel bij stil had gestaan.Ik zou zeggen, zet jullie eens op een bankje midden in een grote menigte en kijk…kijk met jullie ogen open. Wat zien jullie? Vaak zien we vele mensen die mee willen tellen in de massa. Hoe willen ze dit bereiken? Door bijvoorbeeld de laatste modetrends te volgen. Door de laatste media snufjes te kopen. Een mooie wagen voor de deur, een chique job met liefst een groot salaris. Een belangrijke titel op het naamkaartje. Het gaat hier ook om strijden naar roem en rijkdom, naar waardering.Wie zijn we eigenlijk? Wat zien de mensen als zij naar ons kijken?Er zijn mensen die ons beoordelen naar onze kleding. Er zijn anderen die een goed geschapen meisje bewonderen ondanks dat zij een lelijk kleedje draagt. Toch zijn er ook mensen die niet kijken naar het uiterlijk. Die de anderen kunnen waarderen voor hun intelligentie, hun talenten, hun gevoeligheid, hun karakter. Opgelet deze eigenschappen zijn niet zichtbaar! Je kunt deze terugvinden in  de manier van “hun zijn”, in hun werk, in hun gedrag, in een gesprek met hun. Waar staan wij zelf, Wie ben ik? Ik geef toe dat als ik dit allemaal heb gelezen ik mij ook heb laten vangen. Ik stond ook als jong kind op de speelplaats te kijken naar de kinderen van de “welgestelde” die mooier gekleed waren. Ik keek ook naar de diegene die verder mocht studeren en genoot van ’t jonge leven terwijl ik al van jongs af aan moest gaan werken om thuis bij te dragen. En toch als jong meisje dacht ik ook nog vaak aan dat verhaaltje van de talenten die uitgedeeld werden die juffrouw Schamp uit de lagere school vertelde. (De meester  riep zijn slaven bij zich en vertrouwde hun zijn bezit toe. Aan de een gaf hij vijf talenten (geld uit die tijd), aan een ander twee en aan een derde één, overeenkomstig ieders bekwaamheid. En hij vertrok naar het buitenland. Degene die de vijf talenten gekregen had, ging er meteen mee handelen en verdiende er nog vijf bij. Zo verdiende ook die er twee gekregen had er nog twee bij. Maar die er één gekregen had, ging een gat in de grond graven en stopte daar het geld van zijn heer in.)    En de wijze raad die Monique Schamp steeds gaf als leerkracht: Wees niet dat koetje in de weide tussen al die andere koeien maar dat paardje in de wei er naast is mij steeds bijgebleven. Ik denk dat het leven een continue zoeken is. Een continue weegschaal om alsnog het goede te kunnen doen. Elk mens die het geluk heeft om ouder te worden kent dit besef naarmate de jaren verstrijken. Ook ik heb hard gewerkt om hogerop te geraken, om het mijn kinderen gemakkelijker te maken. Is dat fout…?Zelf denk ik dat niet, zolang het niet ten koste is van een ander zijn geluk…  Ik kan nu glimlachend kijken naar de jeugd die zich uitslooft om er bij te horen. Naar de jonge haantjes die met de neus in de lucht rondlopen op een beurs en denken dat de wereld van hun is. Zij zullen het misschien ooit ook nog ontdekken zoals ik: je talenten gebruiken is belangrijk in ’t leven. Weet: mensen in armoede hebben dikwijls moeite om écht onbekommerd gelukkig te zijn. Want door geldgebrek komen de eerste problemen en ruzies in een gezin. Echter het licht in de ogen van de andere mensen, de lach die ik kan scheppen op hun gezicht, de warmte van het samen zijn en de vriendschap, genieten van kleine dingen zijn ook heel belangrijk in ‘t leven. En ieder moet voor zichzelf uitmaken waar de grens ligt. Hopende dat het jou ook even tot nadenken bracht. Tot heel gauw terug. Viviane Moerman.

18-10-2015 om 12:56 geschreven door VivianeM  

Mijn eerste hoofdstuk heeft als titel: "Vous pouvez être heureux". Natuurlijk, dacht ik. Natuurlijk kan ik gelukkig zijn....maar soms ook wel eens ongelukkig. Al mag ik van mezelf wel zeggen dat ik een optimist ben. Ze vraagt mij of ik geloof in het bestaan van elektriciteit. “Ja, alle mensen van onze maatschappij geloven toch in elektriciteit?” Ik zie hier lichtschakelaars in mijn bureau, ik toast mijn boterhammetje elke ochtend. Buiten staan de straatlantaarns rustig te wachten tot het weer donker wordt. Allemaal dankzij de ingenieuze uitvinders en ingenieurs die deze vondsten hebben uitgewerkt. Kan je elektriciteit gewoon pakken? Kan je licht, geluid of zwaartekracht vastnemen? Nee, toch zijn we er van overtuigd dat ze bestaan en ze hebben hun eigen wetten, hun regels om te kunnen bestaan. Dat is hetzelfde met geluk, zegt Marcelle. De belangrijkste wet bij gelukkig zijn is: de gedachte creëert en het woord creëert! De gedachte, het woord, het licht, zelfs het geluid brengt  zeer krachtige golven teweeg. Doe nu eens net als ik toen ik deze zinnen las…doe heel even je ogen dicht en sta er even bij stil. Denk aan plezier hebben, zonnestralen op je gezicht, de geur van vers afgereden gras, vogeltjes die tsjilpen, lachende kinderen. Denk aan liefde, gezondheid, voel  jij jezelf ook  opladen met dat  vredige gevoel door de kracht van deze positieve gedachten? Daarentegen, als je begint te denken aan ziekte, oorlog, pijn, slechte mensen, ongeluk en je herhaalt heel vaak: “Ik heb nooit chance of niemand ziet me graag”. Je zal automatisch een muur  bouwen  tussen geluk en succes. Je zal miserie aantrekken zoals de bliksemafleider de bliksem aantrekt. “Is dat wel zo”, vraag ik me af? Ja, ik denk het wel. Nog niet zo lang geleden had ik een dag waarop alles mis liep van af de vroege ochtend. Mijn haar hing alle kanten en ik kreeg er maar geen vat op, vers kleedje en een confituurvlek bij mijn ontbijt. De auto wou niet starten, mijn schoenhak bleef vasthaken in een riool en kraakte af. Geen enkel verkoopsgesprek liep vlot. Het handvat van mijn  boekentas schoot los enz… Mijn cruciale gedachte van die dag was: “het loopt hier verkeerd van s’ morgens vroeg, t’ zal voor heel mijn dag zijn”. En ik had mijn belofte aan mezelf waargemaakt. Dus heeft Marcelle gelijk? Ik denk het wel. Wat kunnen we onthouden voor vandaag? Sta er even bij stil hoe vaak je iets in het negatieve draait. Besef goed dat iedere gedachte net als een zaadje is. En dat zaadje is bedoeld om te gaan schieten, te groeien, te gaan bloeien en dan vruchten te geven. Maar wat doen de meeste mensen?  Ze strooien als een gek slechte zaden op hun veld en verwonderen zich er dan over dat ze geen graan hebben geoogst. Sta er elke ochtend even bij stil: welke zaadjes ga ik vandaag zaaien? Wil ik mooie bloemen en fruit oogsten deze avond en blij zijn met mijn dag? Alles gebeurt in ons hoofdje…echt waar. Heeft Eddy Merckx ooit gezegd bij een start van een wielerwedstrijd “vandaag ben ik zeker dat ik niet ga winnen”? Denk het niet hé. De sporters, de kampioenen weten als geen ander: na een sporadisch verlies of vallen moet men direct weer rechtstaan en er opnieuw voor gaan! Zodat dat slechte graantje geen kans krijgt te groeien!  Je moet toch erkennen dat degenen die jij  zo bewondert om hun succes, dat zij zich blijven vasthouden aan een onwrikbare hoop zelfs in moeilijkheden! Genoeg  voor vandaag.

23-09-2015 om 12:32 geschreven door VivianeM  

17-09-2015 om 00:00 geschreven door VivianeM  

17-09-2015 om 00:00 geschreven door VivianeM