We mogen gerust stellen dat ons ‘budget hotel’ wel frisse kamers hadden. Het ‘badkamergedeelte is echter minimaal maar men slaagt hierin een wastafel, een wc en een douchecel op één vierkante meter te installeren.

De meesten onder ons hadden goed geslapen door de goede bedden en voor anderen had dit de omgekeerde gevolgen.

Geen nood, iedereen was tijdig aan de ontbijttafel die voldoende gevuld was om de hongerige magen te vullen. Geen afwas, geen opruiming , zo stond iedereen vrij snel aan onze ‘vito’s’ om naar Hoogstraten te vertrekken.

Wanneer Luxemburg gepasseerd werd, ontstond al vrij snel de vraag naar Vlaamse radiozenders maar die vragen konden niet vervuld worden. Een andere opmerking die we hoorden op de achtergrond wanneer we de landsgrens overschreden was; eindelijk Telenet!

Het verband zal jullie wel duidelijk zijn. Het missen van een digitale verbinding blijft voor velen een onoverkomelijke toestand die allerlei symptomen tot gevolg hebben.

Na een tussenstop, zowel op sanitair als op culinair vlak, net voor Luik werd er afgeteld om  iedereen te kunnen verwittigen wanneer men zou aankomen.

Na een hartelijk welkom op ‘Campus Mon Rigouts’ verdween iedereen vrij snel om de vele verhalen in een gemoedelijke sfeer te kunnen vertellen.

De begeleiders danken alle personen hartelijk die dit project mogelijk maakten.

Gegroet iedereen !

24-09-2016 om 10:44 geschreven door vgema  

Vrij vroeg werd de slaap gevat. De meeste gasten haalden niet eens de wisseling van de dag. De vermoeidheid is bij velen toegeslagen en de rust keerde sneller dan verwacht weer.

Het ontbijt werd met enkele kwartieren verlaat om de broodnodige inhaalbeweging van de slaap te bewerkstelligen.

Het ontbijt bestond uit de laatste kruimels die nog in ons huisje aanwezig waren. Het was toch nog voldoende om gesterkt de dag door te komen.

Daarna begonnen we als mieren ons verblijf, waarvan we tien dagen van genoten hebben, te ontdoen van alle menselijke tekens van aanwezigheid. Hier en daar trachten enkele werkmieren zich toch te ontdoen van hun eerste deel maar daar werd onder streng toezicht een stokje voor gestoken.

Tussen de resten werden vooral enkele onderbroeken teruggevonden maar die werden niet meer erkend door de rechtmatige eigenaars.

Na veel schikken en duwen kregen we zowel de valiezen als onze gasten nog net in de ‘Vito’s zodat we in de loop van de voormiddag richting Nancy konden vertrekken.

Tijdens de eerste uren gleden de kilometers maar vrij traag onder onze wielen door. Het is immers een parcours door berg en dal.

Eénmaal we de snelweg zijn opgereden gaat de kilometerteller met rasse schreden vooruit.

Na een paar plaspauzen  bereikten we om 19.00 uur ons hotel waarna snel een grillrestaurant werd opgezocht om de honger te stillen.

De laatste nacht gaan we hier in zonder onze geliefden, tot zo.

22-09-2016 om 22:55 geschreven door vgema  

De vendage loopt vandaag tot groot jolijt van onze gasten ten einde. Maar ook op deze laatste dag horen we om  halfacht op het veld te staan. Elk perceel heeft ook hier een naam gekregen. Het veld van vandaag is gelegen aan de ‘jeu de boules place’. Al snel gebeurt er een laatste verplaatsing van alle materiaal; personen, tractor, jeep met aanhangwagen, m.a.w. alles dat kon bewegen werd honderd meter lager naar een veld ten huize van Peter gebracht.

Hoewel de laatste loodjes toch voor sommigen vrij zwaar wogen, werd het einde van de vendage met een typische drank uit Marseille, namelijk Pastis, gevierd.

De echte afsluiter voor de gasten zelf, waar ze al lang naar uitkeken, was de afvaart van de Chassezac met een kayak. Een 10km lange afdaling door de kloof van deze rivier waar meerdere  stroomversnellingen de nodige natte pakken veroorzaakten, was voor hen een ultieme uitdaging.

Ook hier gelden heden ten dage strenge voorschriften; afdalen kan maar met veiligheidshelm en reddingsvest. Dit zorgde alvast voor een kleurrijke vertoning op dit heldere water.

Daarna gingen we een stukje eetcultuur proeven die vanuit België naar de Ardêche is geïmporteerd. Jammer genoeg was dit niet bij Piet H. maar wel ‘Chez Dirk’. Dit is een culinaire frituur met de vleesjes van Mora.

Hierna werd de verjaardag van Innas gevierd met een lekker stukje taart waarbij zijzelf ons achteraf trakteerde op krokant geroosterde groenteschijven met pikante kruiden.

Deze laatste avond werd verder aangevuld met de nodige verhalen en wijsheden.

21-09-2016 om 23:13 geschreven door vgema  

Er treedt al een zekere gewoonte in ons dag verloop op. Maar het ontwaakproces blijft voor velen een pijniging van het lichaam en vooral van geest. Nauwelijks wordt een hartelijke goedemorgen beantwoord met een gelijke. Maar toch vullen ze elkaar snel druppelsgewijs aan tot de tafels gevuld zijn.

Een kleine wandeling tot in de schaduw van onze beschermheilige Sint Appolonia bracht ons tot de laatste Syrah druiven. We merken dat oppervlakte van percelen dikwijls omgezet worden naar een aantal planten waarvan slechts een beperkt aantal hectoliters mag geplukt worden, wil men voldoen aan de ‘indication géographique protégée’.

De handelingen herhalen zich snel; enkele laadbakken en als de aanhangwagen naar de cave wordt gebracht, is er eventjes een pauze met water en chocoladebroodjes of iets anders lekkers.

Namiddag viel de keuze op een ‘waterontspanningsmoment’ in de Chassezac. Die was enkele km stroomopwaarts gelegen. We ontdekten deze leuke plek waar men zich kan bekwamen als dambouwer, zonneklopper of dergelijke.

Water doet de honger snel wederkeren wat dan ook als gevolg had, dat we snel weer ons huisje opzochten voor een snelle hap (lees een flink bord spaghetti).

In de voorgaande dagen was er al besloten om geen wandeling naar Barre de Serre te maken zoals de vendagisten dat vorig jaar wel presteerden. Ondanks dat bleef er toch ergens een wens rondslingeren om de zonsondergang op die plaats mee te maken.

Onder leiding van een ‘plaatselijke gids’ trokken we snel na dit korte oponthoud, namelijk onze maaltijd, naar de top van deze beruchte berg. Natuurlijk werden we geholpen door geautomatiseerde voorwerpen die deze stijging helpen verwerken tot menselijke maatstaven. Samen met enkele dapperen werd er genoten van het weidse uitzicht over de Cevennen en de ondergaande zon.

21-09-2016 om 18:04 geschreven door vgema  

Gisterenavond kregen we nog een sms’je van Peter dat we maandagmorgen om 7.30 uur moesten klaarstaan. Dat was voor velen onder ons ook de enige opdracht die ze konden uitvoeren, klaarstaan. Vele bedrukte gezichten al dan niet met ochtendhumeur. Ik heb nooit geweten wat dat werkelijk betekende, maar al snel heb ik dit hier leren ervaren dat dan woorden best niet als communicatiemiddel worden gebruikt.

Waarschijnlijk nog moe van de lange rit van gisteren zorgde een wandeling naar Sint Apolonia toch voor een ontnuchterende blik op het wereldberoemde regenveld.

Voor velen roept ‘het regenveld’ een soort van offerfeest op maar voor de vendagisten van enkele jaren geleden is dat een heroïsche herinnering aan hun prestatie van de laatste plukdag. Een dag waarbij de aanhangwagen sneller gevuld werd met regen dan met druiven.

Toch blijft het veld dit niveau aanhouden want ook dit jaar deden onze gasten de pluk van dit veld met uitmuntende statistieken; twee ton in minder dan twee uur.

De middag was maar juist voorbij of we konden reeds huiswaarts keren voor een nieuwe hap uit de pan.

De vermoeidheid moest later in de namiddag even verzorgd worden zodat het avondeten meteen ook naar latere uren werd verschoven. De menu werd weeral creatief ingevuld met een vers soepje van courgetten en tomaat bedekt met een laagje van krokant gebakken croutons. De prinsessenboontjes vonden samen met de preimosterdsaus hun weg naar de verwende borden. Het nagerecht was wederom een fris slaatje geserveerd uit een waterige meloen.

Na achten zocht iedereen nog snel eventjes de privacy op om met het thuisfront in contact te blijven en te vertellen over hun belevenissen en verzuchtingen.

19-09-2016 om 21:16 geschreven door vgema  

Zoals vele mensen in ons landje rijden ook wij ’s zondags uit naar het zeetje. De enige dag dat er niet wordt geplukt. Dit wil echter niet zeggen dat we lang in onze bedstee blijven liggen. Om zeven uur werd er gewekt om na een frisse douche en een flink ontbijt richting de Camargue te trekken. Na een valse start en nog vlug de ‘vito’s’ volgooien werd er richting Aigues-Mortes gereden. Een autorit van ongeveer 120 km via een bochtig parcours waarbij verschillende landschappen langs de donkere autoruiten voorbijgleden. Tot plots een moerasachtig gebied de horizon vormde.

Vlak voor het binnenrijden van de stad stonden we plots in een file zoals we die ook in België kennen; geen reden tot stilstand en opeens schuift het verkeer zonder reden weer vlot voorbij.

Ondertussen had de schrik om ons tijdsschema niet te halen ons ingehaald maar daarna hadden we nog net de tijd om de trein voor onze rondleiding te reserveren. De Salins du Midi liggen net voorbij de stad en zijn 18 km lang en 13,5  km breed, een oppervlakte ongeveer zo groot als de stad Parijs. Er loopt hierdoor een wegennet van 340 km. Misschien krijgt u hiermee een idee over de grootte van deze zoutvlakte waarvan wij het genot hebben gehad om ze van dichtbij te mogen bewonderen.

Roos is hier niet enkel een meisjesnaam maar ook de kleur van de zoutmeren, de kreeftjes, algen en de flamingo’s. Mevr. Vanhoof kan alleen dromen van deze ‘vie en rose’.

Na het bezoek aan het zoutmuseum kregen we als afsluiter een proevertje van rode rijst aangevuld met een gebakken stukje kip in een jasje van zout dat door ons allen als een culinair genot werd ervaren.

Deze degustatie zorgde ervoor dat we snel richting de omwalde stad Aigues-Mortes, een middeleeuwse stad van de dode wateren, trokken om er onze magen met een lekkere pizza te vullen. De tijd was beperkt maar toch genoten we van de ‘Toren van Constance’ , die omwille van openmonumentendag, vrij toegankelijk was. Dit is een verdedigingstoren met muren van ongeveer 6 meter dikte met twee boven elkaar liggende zalen met een doormeter van 22m.

Na het bezoek aan Saintes-Maries-de-la-Mer, doorkruisten we nog de vlakte van de Carmargue met zijn bekende witte paarden, zwarte stieren en de vele rijstvelden.

De duisternis verwelkomde ons bij aankomst aan ons huisje.

19-09-2016 om 19:00 geschreven door vgema  

De wijngeesten hebben vannacht de rust in ons huisje verstoord. Nadat we ze verdreven hadden bleven de gedachten ernaar wel enkele uren nageuren tot zelfs op het plukveld werden we achtervolgd.

’s Morgens vroeg hebben we Mevr. Vanhoof en Mr. Van Wyk jammer genoeg moeten uitwuiven want ze keerden terug naar huis met een goede lading. Onze grijze muizen hebben immers geen centimeter vrije ruimte om dat tijdens de terugreis als extra bagage mee te brengen.

Voor vele mensen is een zaterdag de eerste dag van het weekend maar voor ons is deze dag volledige plukdag. Om tien uur hadden we al twee ton geplukt en deze stunt hebben we deze dag nog tweemaal herhaald. De prestaties werden geprezen.

Tijdens de middagpauze werden de gebruikelijke taken uitgevoerd.  O.a. ook het al dan niet ledigen van de brievenbus. Verrassend was dat Olivier de leerkrachten een brief aanreikte met de vermelding t.a.v. de leerkrachten. Dankjewel Bla7/Btp7 voor de hartverwarmde kaart die we van jullie mochten ontvangen. Het was zo hartwarmend dat we er koude rillingen van kregen ;-)

Zeker de moeite is telkens de 10 kg aardappelen die moeten ontdaan worden van hun jasje. De begeleiders weten daarna wel raad wat er mee te doen. Vandaag was dat bijvoorbeeld broccolipuree met een chipolata of steak, een lekker champignonsausje en gestoofde worteltjes.

De avond verliep verder heel rustig. De geleverde prestaties waren hier wellicht de oorzaak van. 

17-09-2016 om 22:54 geschreven door vgema  

Na onze collega’s om vier uur ’s morgens een voorspoedige reis gewenst te hebben, was de slaap moeilijk te vatten. De druppels van de treurige wolken zorgden voor een regelmaat van geluiden waardoor de vraag of we wel zouden plukken deze morgen, constant in ons hoofd bleef rondspoken.

Een sms heen - en - weer zorgde voor de nodige opheldering, helaas niet voor het weer. De voormiddagactiviteit werd omgeruild met de namiddag.

Het ontbijt kon daardoor wat uitlopen, zo ook het moment van ontwaken. Opruimtaken werden vergezeld andere nuttige bezigheden die de hongerige magen ook dienstig kunnen zijn. Vooraleer de zon de druppels van de bladeren had doen verdampen namen we de moeite om de berg achter ons huisje te beklimmen. Sint Apollonia zal ons zeker goed gezind zijn na deze boetedoening.( like van  Mr. Bart H.)

Na de lunch volgden  weer vele emmertjes gevuld met druiven als voorbereiding voor de volgende dagen.

Ons diner moest vandaag extra feestelijk zijn, omdat twee lieve collega’s ons gezelschap komen houden. Dat betekent ook dat we morgen afscheid moeten nemen van twee andere lieve collega’s die terugkeren naar hun warme gezinnetje.

Net op tijd voor het voorgerecht kwamen Mr. Sips en Mr. Hollevoet onze groep vervoegen.

Zij gaan zorgen voor de begeleiding van de tweede week van deze vendage. Hopelijk zorgen zij voor dezelfde aangename sfeer als in de eerste ;-)

De pommes de terres röties werden vandaag geserveerd met een filet van gevogelte en een moes van appels aangekruid met een pittige currysaus zodoende  nemen we ook deel aan ‘komen eten’. Voor- en nagerecht waren te lekker om juist te beschrijven maar de smaakpapillen genoten van deze creatie van de oppergriezels.

Na deze positieve aanvulling van de groep volgde een aangename avond vol met muzikaal entertainment waarbij vele anekdotes uitgewisseld werden.

16-09-2016 om 23:00 geschreven door vgema  

Om vijf uur ’s morgens werden we opeens door een sms-geluid gewekt. Onrustig werd er gezocht naar de oorzaak van dit onheil. Na even grabbelen naar de nodige leesmiddelen kwamen we gewoon tot de conclusie dat onze Peter minder goed kon slapen dan wij. Het bericht vermeldde dat we door de tranen van de wolken pas later op de dag zouden beginnen te plukken. Goed nieuws voor ieder van ons behalve voor de ontvanger en zijn bijslaper van dit bericht.

Slechts één woord dat men langer mocht slapen, werd net niet op gejuich onthaald. Uitslapen kwam voor enkelen zeker als geroepen waardoor het heel lang stil bleef.

De taken werden herschikt, de voormiddag werd gebruikt voor het aanschaffen van de nodige herinneringen in de cave Cevenole. Hopelijk blijven deze zaken gesloten tot men weer huiswaarts keert om de familie te verblijden.

Na een ‘speedlunch’ werd er nog snel eventjes grondig opgeruimd waarna de leefruimten en de keuken er weeral piekfijn bijlagen. Dit kunnen we echter niet altijd zeggen van de slaapgelegenheden, we hebben die in alle kleuren en vooral in geuren.

Wanneer de vroege namiddag is aangebroken roept onze plicht. De druiven glinsteren nog meer dan tevoren door het nodige vocht waaraan ze zich vannacht tegoed hebben gedaan. Samen hebben ze gezorgd voor een flinke oogst waarvan ze ondertussen reeds enkele malen de geneugten hebben van kunnen smaken.

Als tegenprestatie zorgden de oppergriezels voor een culinaire verwennerij van de eerste hap tot aan de laatste likoké. Een fris entreeke van meloen op een bedje van parmaham gevolgd door kabeljauw met een preiwortelroomsausje van de beste kwaliteit aangevuld met een smeuïge aardappelpuree van bekende makelij. Een luchtig chocoladedessert was een mooie en gesmaakte afsluiter van deze avond.

Later op de avond werd een ongelijke strijd door de oppergriezels toch in hun voordeel beslecht.

15-09-2016 om 21:25 geschreven door vgema  

Regenweer was voorspeld voor deze morgen. Gisterenavond was daardoor reeds de plukplanning gewijzigd met een plotse invulling van een kleine mechanische pluk. Hierdoor kregen we de mogelijkheid om zo’n machine eens van dichtbij te bekijken. Omdat de namiddagplanning ook hierdoor sterk gewijzigd werd, moest er in de voormiddag nog proviand  gehamsterd worden. We zouden immers na sluitingstijd pas naar ons huisje terugkeren.

De traditie van spek en eieren werd niet onderbroken, enkel de regendruppels verstoorden ons middagmaal op het terras.

Door het regenweer zochten we andere drogere oorden op. Alleen slaat dit op het uitwendige van de mens en niet op het inwendige. We gingen immers een professionele degustatie tegemoet voorafgegaan door een toelichting over de vinificatie van de druiven.  We bezochten hiervoor de Vignerons Ardêchois te Ruoms waarbij de dienstdoende sommelier ook nog bijkomende levenslessen meegaf. Voorzien van deze kennis kunnen we in de toekomst zeker hiermee uitpakken op een wijnavond.

Nog even langs de meest beroemde plaats van de Ardêche, namelijk Pont d’Arc, waarbij we nog stilletjes wegdroomden bij deze romantische plek.

De dag werd afgesloten met een avondmaal dat was gereserveerd in Domaine de Ribiere. Na lang, heel lang wachten en een rondleiding door het domein kregen  we gelukkig een heerlijk voorgerecht op ons bord. De frietjes met kalfsstoverij viel ook in de smaak en het dessertenpallet was een perfecte afsluiter.

De terugreis door het desolate landschap was er eentje waarbij de wolken weenden van verdriet. Vanaf morgen hopen we allen op beterschap. Onze dank gaat ook nog uit naar de vendagisten van vorig jaar die een leuke reactie i.v.m. de mamsiesoep postten. 

14-09-2016 om 23:14 geschreven door vgema