daarna 's avonds naar de arenberg afgezakt om het stuk van noémi schlosser te zien, een verhaal dat een combinatie is van alice in wonderland en het proces; de controlefreakness van noémi blyft adembenemend en erki devries heeft hier en daar prachtige decors gemaakt, - toch was voor my persoonlyk maar één scène écht yzersterk, namelyk de in muziek omgezette vertelling over 'de wachter' uit het proces, daarin ontpopte noémi zich wel als een laurie anderson en ik hoop dan ook dat ze in die richting verder gaat zoeken...
in de cafetaria zag ik na een deccenium de nico nog eens terug (photo), die destyds de decors bouwde voor circus bulderdrang...
|
